Actueel
alle pijlers
Wat is succesvol?
woensdag 22 augustus 2007 om 10:44
Ik krijg de laatste tijd een beetje het idee, dat je in dit leven alleen maar “succesvol” bent met een dikke baan, een mooi huis en een vette auto. Ik krijg en beetje het idee dat dit voor mannen altijd al gold, en voor vrouwen pas sinds de 2de(?) feministische golf. Oftewel: vrouwen hebben zich het recht verworven om zich naar dezelfde maatstaven te gedragen als mannen. En dat is natuurlijk prima. Onze keuzevrijheid is echt enorm veel groter dan vroeger. Ik zou ook echt niet terugwillen naar de tijd dat je automatisch ontslagen werd als je trouwde! (ik heb daar uitgebreid met mijn oma over zitten praten: die kan daar nu nog steeds boos om worden!)
Tegelijkertijd zijn de manieren waarop vrouwen “vroeger” succesvol konden zijn (gelukkige kinderen en man, gezellig huis, etc.) nu zwaar ondergewaardeerd.
Dit naar aanleiding van het feit dat ik en mijn man besloten hebben dat ik na de geboorte van onze eerste in oktober voorlopig niet ga werken, maar thuisblijf met de kleine. Iemand merkte op of ik het dan niet belangrijk vond om ook succesvol te zijn in dit leven....ik kreeg daar en beetje een vieze smaak van in mijn mond. Ik ben dus blijkbaar per definitie niet succesvol als ik geen dikke baan/huis/auto heb...
Zou het niet zo kunnen zijn dat de 3de feministische golf (ja, ik weet t, vies woord) door zowel mannen als vrouwen wordt ingezet, om ervoor te zorgen dat “mannelijke” waarden als geld verdienen en “vrouwelijke” waarden als zorgen voor zowel mannen als vrouwen even hoog gewaardeerd worden? Ik zie namelijk om me heen al gebeuren dat het voor mannen gelukkig steeds normaler wordt om minder te gaan werken om 1 of 2 dagen in de week thuis te zijn bij de kinderen. Prima ontwikkeling!
Tegelijkertijd zijn de manieren waarop vrouwen “vroeger” succesvol konden zijn (gelukkige kinderen en man, gezellig huis, etc.) nu zwaar ondergewaardeerd.
Dit naar aanleiding van het feit dat ik en mijn man besloten hebben dat ik na de geboorte van onze eerste in oktober voorlopig niet ga werken, maar thuisblijf met de kleine. Iemand merkte op of ik het dan niet belangrijk vond om ook succesvol te zijn in dit leven....ik kreeg daar en beetje een vieze smaak van in mijn mond. Ik ben dus blijkbaar per definitie niet succesvol als ik geen dikke baan/huis/auto heb...
Zou het niet zo kunnen zijn dat de 3de feministische golf (ja, ik weet t, vies woord) door zowel mannen als vrouwen wordt ingezet, om ervoor te zorgen dat “mannelijke” waarden als geld verdienen en “vrouwelijke” waarden als zorgen voor zowel mannen als vrouwen even hoog gewaardeerd worden? Ik zie namelijk om me heen al gebeuren dat het voor mannen gelukkig steeds normaler wordt om minder te gaan werken om 1 of 2 dagen in de week thuis te zijn bij de kinderen. Prima ontwikkeling!
zondag 26 augustus 2007 om 15:56
Vent70 schreef op 23 augustus 2007 @ 17:23
Volgens mij heeft de TO het over wat de 'maatschappij' succesvol noemt, en niet wat je zelf succes of geluk mag noemen. Die twee dingen hoeven inderdaad niet zoveel met elkaar te maken te hebben. Toch denk ik dat de meeste mensen het prettig vinden om erkenning en waardering te krijgen van hun omgeving, of in elk geval de kring waartoe je behoort.
Maar Vent, de maatschappij, dat zijn wij!
Toch? Iedereen die totnogtoe heeft gereageerd maakt deel uit van die maatschappij en ik zie in de reacties nog weinig dure auto's en grote huizen als maatstaf voor succes voorbij komen. Zal de maatschappij er dan misschien toch een genuanceerder beeld op na houden dan TO schetst?
Volgens mij heeft de TO het over wat de 'maatschappij' succesvol noemt, en niet wat je zelf succes of geluk mag noemen. Die twee dingen hoeven inderdaad niet zoveel met elkaar te maken te hebben. Toch denk ik dat de meeste mensen het prettig vinden om erkenning en waardering te krijgen van hun omgeving, of in elk geval de kring waartoe je behoort.
Maar Vent, de maatschappij, dat zijn wij!
Toch? Iedereen die totnogtoe heeft gereageerd maakt deel uit van die maatschappij en ik zie in de reacties nog weinig dure auto's en grote huizen als maatstaf voor succes voorbij komen. Zal de maatschappij er dan misschien toch een genuanceerder beeld op na houden dan TO schetst?
zondag 26 augustus 2007 om 17:02
Succesvol zijn is datgene bereiken wat je jezelf ten doel hebt gesteld.
Als je geen doel stelt en niets behaalt heb je ook succes. Allen kijken we vaak verbaasd op als we datgene krijgen waar we om vroegen. (nee, niet "the secret".)
Onvrede over het succes krijgt men mi pas als men ziet dat je beter had gekunt,of een onrealistisch doel hebt gesteld. Heel simpel, stel een nieuw doel en jaag deze na. Pas hem aan, stel t bij en begin opnieuw!
Overigens is succesvol zijn niet per definitie veel geld, groot huis, lieve man, veel lieve kinderen en een schat van een hond.
Voor mij? Ik ben succesvol als 80 ben, achter de geraniums mijn boekies zit te lezen en overpeins dat ik heb genoten van elke fase van mijn leven. Leven naar een twintiger, dertiger, veertiger, enz. Ik ga niet nu al oud zitten zijn en ik ga nu niet meer een twintiger zijn. Genieten van elke leeftijd. Dat is voor mij succesvol zijn!
Als je geen doel stelt en niets behaalt heb je ook succes. Allen kijken we vaak verbaasd op als we datgene krijgen waar we om vroegen. (nee, niet "the secret".)
Onvrede over het succes krijgt men mi pas als men ziet dat je beter had gekunt,of een onrealistisch doel hebt gesteld. Heel simpel, stel een nieuw doel en jaag deze na. Pas hem aan, stel t bij en begin opnieuw!
Overigens is succesvol zijn niet per definitie veel geld, groot huis, lieve man, veel lieve kinderen en een schat van een hond.
Voor mij? Ik ben succesvol als 80 ben, achter de geraniums mijn boekies zit te lezen en overpeins dat ik heb genoten van elke fase van mijn leven. Leven naar een twintiger, dertiger, veertiger, enz. Ik ga niet nu al oud zitten zijn en ik ga nu niet meer een twintiger zijn. Genieten van elke leeftijd. Dat is voor mij succesvol zijn!
dinsdag 28 augustus 2007 om 19:15
Ik ben het helemaal met Nummerzoveel en Vanna eens. Bovendien vind ik ook dat de maatschappelijke druk behoorlijk hoog kan zijn. Mijn eigen motto is: "ik ben parttime medewerker maar fulltime moeder." En dat is ook best wel eens lastig. Maar mijn gezin komt op de eerste plaats. Gelukkig heb ik een heel netwerk van vrienden/oppasmoeders en 1 vast stel oppasouders die in geval van nood kunnen inspringen (ik werk 2 dagen per week en af en toe meer). Maar je moet doen wat jouw hart en jouw gevoel je ingeeft!!
woensdag 29 augustus 2007 om 16:01
Nu even eerlijk, wanneer vinden jullie EEN ANDER succesvol ? Wanneer hij ZIJN eigen doelen heeft bereikt ?
Zijn die Tokkies succesvol als het ze lukt om van de bank helemaal naar de koelkast te lopen om een biertje te halen, en terug op de bank te ploffen ? Wat nou als dat het enige doel van de dag was ?
Zijn die Tokkies succesvol als het ze lukt om van de bank helemaal naar de koelkast te lopen om een biertje te halen, en terug op de bank te ploffen ? Wat nou als dat het enige doel van de dag was ?
vrijdag 31 augustus 2007 om 13:37
Ik ben ff en weekje weggeweest, vandaar dat ik niet meer reageerde.
Ik bedoelde serieus niet dat ik bang ben niet meer succesvol te zijn als ik niet werk ofzo. Dat zal me eerlijk gezegd aan m'n
roesten;)
Degene die naar mij toe de opmerking maakte "of ik dan niet sucesvol wilde zijn" is overigens een vage kennis, zeker niet een vriend! Mijn vrienden waarderen mij gelukkig om wie ik ben;) Ik heb me die opmerking dus ook verder niet aangetrokken, maar het zette me wel aan het denken.
Wat ik bedoelde (en waar ik naar aanleiding van die opmerking over ging nadenken) is wanneer je door " de maatschappij" als succesvol/geslaagd wordt gezien, en of dat nu anders is dan pakweg 50 jaar geleden.
Ik heb dus het idee dat dat beeld vooral voor vrouwen erg veranderd is. Voor mannen is het redelijk gelijk gebleven. (En alleen kijken naar geld als maatstaf voor succes is natuurlijk kort door de bocht, dat weet ik ook wel!)
En ik zat me af te vragen of ik dat beeld wel onderschrijf, en of ik het niet erg jammer vind dat andere waarden zo ondergesneeuwd geraakt zijn. En of die niet weer terug zouden moeten komen, en voor beide geslachten gelden. En of dat misschien de volgende "feministische" beweging is die gaat komen.
Ik bedoelde serieus niet dat ik bang ben niet meer succesvol te zijn als ik niet werk ofzo. Dat zal me eerlijk gezegd aan m'n
roesten;) Degene die naar mij toe de opmerking maakte "of ik dan niet sucesvol wilde zijn" is overigens een vage kennis, zeker niet een vriend! Mijn vrienden waarderen mij gelukkig om wie ik ben;) Ik heb me die opmerking dus ook verder niet aangetrokken, maar het zette me wel aan het denken.
Wat ik bedoelde (en waar ik naar aanleiding van die opmerking over ging nadenken) is wanneer je door " de maatschappij" als succesvol/geslaagd wordt gezien, en of dat nu anders is dan pakweg 50 jaar geleden.
Ik heb dus het idee dat dat beeld vooral voor vrouwen erg veranderd is. Voor mannen is het redelijk gelijk gebleven. (En alleen kijken naar geld als maatstaf voor succes is natuurlijk kort door de bocht, dat weet ik ook wel!)
En ik zat me af te vragen of ik dat beeld wel onderschrijf, en of ik het niet erg jammer vind dat andere waarden zo ondergesneeuwd geraakt zijn. En of die niet weer terug zouden moeten komen, en voor beide geslachten gelden. En of dat misschien de volgende "feministische" beweging is die gaat komen.
vrijdag 31 augustus 2007 om 17:37
dinsdag 4 september 2007 om 16:26
Ik krijg de indruk dat TO het vervelend vindt dat vrouwen tegenwoordig ook als succesvol beschouwd worden met die dikke baan en dito salaris. Ze heeft al een paar keer verwezen naar de 50er jaren en eerder, toen vrouwen nog gewoon lekker ongecompliceerd konden moederen en zorgen en op die manier succesvol waren. Bij mannen werd het succes toch altijd al gemeten aan het inkomen en dat was goed zo, nu moeten die vrouwen ook ineens. Bij mij ontstaat dus de indruk dat je ze het niet vervelend vindt dat men je succes meet aan je inkomen, maar meer aan het feit dat dit tegenwoordig ook bij vrouwen zo is.
Dat dan weer wel..
dinsdag 4 september 2007 om 17:20
Haha, alsof ik terug zou willen naar de jaren 50, ik ben blij dat ik zoveel keuzes heb!
Wat ik bedoel, is dat er vroeger schijnbaar meer manieren waren om succesvol te zijn, en dat daar nu maar 1 van is overgebleven. En die manier gold vroeger alleen voor mannen, en geldt nu voor zowel vrouwen als mannen. Ik denk dat emancipatie pas echt geslaagd is als ook mannen succesvol gevonden worden als ze hun kinderen opvoeden, en een goede vader/huisman/whatever zijn. En dat is nu dus niet zo. Op dit moment is niemand meer maatschappelijk succesvol als alleen maar moeder of vader.
Wat ik dus vervelend vind is niet het feit dat vrouwen tegenwoordig ook beoordeeld worden op hun inkomen, maar het feit dat succes voor beide geslachten nu alleen maar afhangt van inkomen. En ik zou het mooi vinden als succesvol zijn voor beide geslachten niet alleen gemeten wordt aan dat inkomen, maar ook aan andere dingen.
dinsdag 4 september 2007 om 17:25
dinsdag 4 september 2007 om 17:28
Zoals aan? Wees eens concreet met je vraag. Zoals al eerder aangegeven ligt de norm voor succes voor iedereen anders. Je hebt genoeg reacties gehad waar uit blijkt dat een groot deel succes niet aan inkomen meet. Ik vraag me af wat je precies wilt horen. Waardering voor het feit dat je kinderen opvoedt?
Mag ik trouwens vragen waarom je man en jij voor deze verdeling hebben gekozen? Je man blijft volgens mij volledig werken en krijgt niet de kans om zijn kids "in alle rust op te voeden".
Mag ik trouwens vragen waarom je man en jij voor deze verdeling hebben gekozen? Je man blijft volgens mij volledig werken en krijgt niet de kans om zijn kids "in alle rust op te voeden".
Dat dan weer wel..
dinsdag 4 september 2007 om 18:29
En was het vroeger zoveel beter ? Ik herinner met dat een vriendin van mijn moeder trots vertelde dat ze ALTIJD thuis was met koekjes en thee als de kinderen thuis kwamen, en dat ze dan het huishouden helemaal had gedaan
inclusief alle bedden, en dat de kinderen altijd van huis gingen met een broekje dat paste bij hun hempje. En oh ja, haar kinderen waren zooo populair....
Leuk misschien als je kinderen 6 zijn, maar ik zat met haar jongste zoon op school, de middelbare school...we waren 16 ofzo. Op mijn bed lag tegen die tijd allang een dekbed, wat nou opmaken, gewoon neerleggen. Haar zoon was niet populair, nou ja, bij de conrector en de politie misschien. Ik snap ook wel dat die zoon er zo lang mogelijk over deed om naar huis te gaan....
inclusief alle bedden, en dat de kinderen altijd van huis gingen met een broekje dat paste bij hun hempje. En oh ja, haar kinderen waren zooo populair....
Leuk misschien als je kinderen 6 zijn, maar ik zat met haar jongste zoon op school, de middelbare school...we waren 16 ofzo. Op mijn bed lag tegen die tijd allang een dekbed, wat nou opmaken, gewoon neerleggen. Haar zoon was niet populair, nou ja, bij de conrector en de politie misschien. Ik snap ook wel dat die zoon er zo lang mogelijk over deed om naar huis te gaan....
woensdag 5 september 2007 om 09:13
Ja hoor, dat wil ik best even uitleggen: ik had een tijdelijke baan in het onderwijs en mijn contract liep af tegelijk met de zomervakantie. En mijn zwangerschapsverlof zou een een paar weken na het begin van het nieuwe schooljaar van start gaan. Ik heb dus niet meer gesolliciteerd, en mijn man en ik hebben samen besloten dat ik het eerste half jaar (misschien het eerste jaar) bij de kleine blijf. Voorlopig dus. Ik weet het, ik had kunnen solliciteren, maar dat leek me toch een beetje oneerlijk ofzo.
Wat ik daarna ga doen weet ik nog niet. Ik denk toch niet dat ik terug wil in het onderwijs, dus ik zit me ondertussen te orienteren op de banenmark.
Want inderdaad, mijn man wil straks (na de heftigste borstvoedingperiode) ook graag een paar dagen in de week opvoeden!
En dan is het toch best fijn als ik ff "opgetieft" ben, omdat ik de neiging heb om dingen uit zijn handen te pakken als ik denk dat ik het beter kan (heheh). En financieel is dat natuurlijk ook niet vervelend, al redden we het prima op 1 salaris. En volgens mij hou ik het thuis ook niet echt langer vol dan max. een jaar;)
Wat ik een beetje hoop: vroeger werden mannen en vrouwen op andere manieren beoordeeld in de maatschappij. Tegenwoordig worden we beide op dezelfde manier beoordeeld (en daar hebben we hard voor moeten vechten! Nou ja, onze oma's en moeders dan)
We hebben alleen ook iets weggegooid: de maatschappelijke waardering voor zogenaamd "vrouwelijke" dingen als een goede opvoeding, een schoon huis, zorgen voor de mensen om je heen, whatever. En ik zou het mooi vinden als zowel mannen als vrouwen op beide manieren beoordeeld zouden worden in de maatschappij.
woensdag 5 september 2007 om 11:04
Ik vind het juist prettig dat we beiden op dezelfde manier beoordeeld worden. Waarom moet er onderscheid zijn? Als mijn vriend de kinderen keurig verzorgd vanaf een schone ontbijttafel naar school laat gaan vind ik dat hij daarvoor net zo veel waardering verdiend als wanneer ik dat zelf zou doen. (We hebben nog geen kinderen by the way). Maar die waardering krijgt hij van mij, ik vind het niet nodig dat hij of ik daar door de maatschappij voor gewaardeerd moeten worden. Het zou de normaalste zaak ter wereld moeten zijn dat je je huishouden op orde hebt en je kinderen tot eerzame burgers laat opgroeien. Jij wilt kinderen, laat ze dan niet de maatschappij tot last zijn. Wat mij betreft mag er juist eens wat meer kritiek zijn op ouders als het niet goed gaat. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dat hebben we de afgelopen paar kabinetten wel gezien. Met aaien en paaien kom je er niet.
Dat dan weer wel..
