Actueel
alle pijlers
Wat vinden jullie.
vrijdag 27 april 2018 om 08:01
https://www.facebook.com/AD.NL/posts/19 ... &ref=notif
Ik snap dat de ouders zich vastklampen aan elke strohalm. Maar ik ben het met de artsen een, dit ventje vegeteert alleen maar.
Als ouder (zeg ik nu) had ik dezelfde beslissing als de artsen gemaakt.
Ik snap dat de ouders zich vastklampen aan elke strohalm. Maar ik ben het met de artsen een, dit ventje vegeteert alleen maar.
Als ouder (zeg ik nu) had ik dezelfde beslissing als de artsen gemaakt.
Such a beautiful place to be with Friends.
vrijdag 27 april 2018 om 08:15
Dit.Tijdschriftenverslindster schreef: ↑27-04-2018 08:10Ik denk dat je dat nu makkelijk zegt, maar pas weet als je in de schoenen van de ouders staat. En ik mag voor jou (en alle andere ouders) hopen dat je dit nooit hoeft te ervaren.
Ik heb hier geen oordeel over. Wat intens verdrietig.
vrijdag 27 april 2018 om 09:05
Ik denk dat de ouders vroeger het in dit opzicht makkelijker hadden: de helft van de kinderen stierf jong. Er werd dan een dag gejammerd (er bestonden speciale klaagvrouwen die je kon inhuren voor het geval je geen tranen had) en dan moest men door. Er moest brood op de plank komen voor de andere kinderen.
Tegenwoordig zie je zelfs dat een huwelijk kapotgaat als één kind ernstig ziek is of sterft. Terwijl er nog een partner en kinderen over zijn waarvoor je je best zou moeten doen.
Tegenwoordig zie je zelfs dat een huwelijk kapotgaat als één kind ernstig ziek is of sterft. Terwijl er nog een partner en kinderen over zijn waarvoor je je best zou moeten doen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 27 april 2018 om 09:30
Ik vind het raar sat de artsen en de rechter het kind laten sterven omdat er geen behandeling meer mogelijk is maar tegelijkertijd de ouders verbieden het kind mee te nemen omdat hij te zwak zou is.
Laat ze dan lekker. Dan hebben ze in ieder geval het gevoel er alles aan gedaan te hebben. Nu blijven ze achter met een enorme boosheid richting artsen en rechtstaat.
Laat ze dan lekker. Dan hebben ze in ieder geval het gevoel er alles aan gedaan te hebben. Nu blijven ze achter met een enorme boosheid richting artsen en rechtstaat.
vrijdag 27 april 2018 om 10:40
Dit. Waarom houden de artsen alles zo tegen? Ik geloof er niets van dat dat uit liefde voor Alfie is. Vreselijk voor die ouders.Ertha schreef: ↑27-04-2018 09:30Ik vind het raar sat de artsen en de rechter het kind laten sterven omdat er geen behandeling meer mogelijk is maar tegelijkertijd de ouders verbieden het kind mee te nemen omdat hij te zwak zou is.
Laat ze dan lekker. Dan hebben ze in ieder geval het gevoel er alles aan gedaan te hebben. Nu blijven ze achter met een enorme boosheid richting artsen en rechtstaat.
vrijdag 27 april 2018 om 10:45
vrijdag 27 april 2018 om 11:07
ik kan me onmogelijk verplaatsen in het verdriet van de ouders, dus ik heb daar geen oordeel over. Dat ze hun standpunt formuleren vanuit geloofsovertuiging maakt daarin geen verschil. Er zijn zat niet-gelovige ouders die ook tot het eind alles willen proberen, zelfs als het volgens deskundigen misschien geen optie meer is. Daarnaast zijn er ook gelovigen die in het kader van Gods wil juist accepteren dat een kind van hen wordt weggenomen. Zoals er ook niet-gelovige ouders zijn die dat eerder accepteren dan anderen.
Ik ken ook de andersom verhalen, kinderen die enorm lijden en waarvan de ouders aangeven euthanasie te willen wegens extreem lijden en geen toekomstperspectief. Die ouders vangen ook vaak bot, omdat er dan ineens geen arts is die hen wil helpen bij de levensbeeindiging.
Het al dan niet beëindigen van levensverlengende zorg bij kinderen is gewoon een heel moeilijke ethische kwestie en ik heb nog nooit een arts ontmoet die daar lichtzinnig over dacht. Wat ik me in dit geval kan voorstellen is dat de artsen van dit jongetje vanuit de medische zorgplicht die zij hebben, bij hun standpunt blijven dat hij niet naar Italië vervoerd kan worden. Als de kans dat hij tijdens die reis overlijd groter is dan de kans dat hij daar aankomt en met succes levensverlengend wordt behandeld snap ik dat een rechter besluit dat het niet in het belang van het kind is om dat te laten gebeuren.
Voor de ouders vreselijk dat het welzijn van hun kind uit moet worden gevochten in een rechtszaal, zelfs als ze daar zelf voor hebben gekozen. Zij hebben nu niets meer te zeggen over de behandeling van hun kind.
Ik ken ook de andersom verhalen, kinderen die enorm lijden en waarvan de ouders aangeven euthanasie te willen wegens extreem lijden en geen toekomstperspectief. Die ouders vangen ook vaak bot, omdat er dan ineens geen arts is die hen wil helpen bij de levensbeeindiging.
Het al dan niet beëindigen van levensverlengende zorg bij kinderen is gewoon een heel moeilijke ethische kwestie en ik heb nog nooit een arts ontmoet die daar lichtzinnig over dacht. Wat ik me in dit geval kan voorstellen is dat de artsen van dit jongetje vanuit de medische zorgplicht die zij hebben, bij hun standpunt blijven dat hij niet naar Italië vervoerd kan worden. Als de kans dat hij tijdens die reis overlijd groter is dan de kans dat hij daar aankomt en met succes levensverlengend wordt behandeld snap ik dat een rechter besluit dat het niet in het belang van het kind is om dat te laten gebeuren.
Voor de ouders vreselijk dat het welzijn van hun kind uit moet worden gevochten in een rechtszaal, zelfs als ze daar zelf voor hebben gekozen. Zij hebben nu niets meer te zeggen over de behandeling van hun kind.
vrijdag 27 april 2018 om 11:09
Weer eens. Ik snap het echt niet. De machines die hem in leven houden worden uitgezet, maar hij mag niet in een Italiaanse luchtambulance, of gewoon naar huis, omdat hij daar te zwak voor is.
zaterdag 28 april 2018 om 23:11
Nou nee hoor.retrostar schreef: ↑27-04-2018 09:05Ik denk dat de ouders vroeger het in dit opzicht makkelijker hadden: de helft van de kinderen stierf jong. Er werd dan een dag gejammerd (er bestonden speciale klaagvrouwen die je kon inhuren voor het geval je geen tranen had) en dan moest men door. Er moest brood op de plank komen voor de andere kinderen.
Mijn oma had twee kinderen verloren aan tbc, is nooit meer dezelfde geworden. Ze had er nog vier over, maar is haar hele leven droevig en verbitterd gebleven.
zaterdag 28 april 2018 om 23:14
zaterdag 28 april 2018 om 23:22
Ze hadden het echt niet makkelijker, wat betreft het afscheid nemen van hun kinderen. Ze hadden het makkelijker wat betreft keuzes, die waren er gewoon niet. Ik ben vrijwilliger voor het archief en ik zet overlijdensregisters digitaal. En ik geloof echt niet dat ouders zeggen; maakt niet uit, we maken wel een nieuwe, als er 3 kinderen in 10 dagen overlijden in een gezin.retrostar schreef: ↑27-04-2018 09:05Ik denk dat de ouders vroeger het in dit opzicht makkelijker hadden: de helft van de kinderen stierf jong. Er werd dan een dag gejammerd (er bestonden speciale klaagvrouwen die je kon inhuren voor het geval je geen tranen had) en dan moest men door. Er moest brood op de plank komen voor de andere kinderen.
Tegenwoordig zie je zelfs dat een huwelijk kapotgaat als één kind ernstig ziek is of sterft. Terwijl er nog een partner en kinderen over zijn waarvoor je je best zou moeten doen.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
