Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Angst voor Corona
zaterdag 28 maart 2020 om 19:33
Ik weet het. Ik ben vast niet de enige die bang is. Maar ik zit hier alleen op een hotelkamer en moet het even van mij af schrijven en heb even wat relativering nodig.
Wij zitten sinds maandag in het ziekenhuis met ons meervoudig gehandicapte zoontje van 8. Hij heeft oa een hartafwijking en een hoge dwarslaesie. Vooral vanwege hem ben ik bang voor dat klotevirus.
Ik weet dat het virus bij kinderen een milder verloop laat zien maar naast een slecht hart (4 openhartoperaties gehad en restafwijkingen) zit zijn dwarslaesie op tepelniveau en kan hij daardoor slecht hoesten. Gelukkig is hij normaal gesproken weinig ziek.
Hij stond op de planning voor een scoliose operatie en een operatie aan zijn achillespezen. Na veel overleg met al zijn artsen hebben we vorige week toch besloten de operatie nu te doen. De chirurg was bang dat het er straks een hele tijd niet van komt en dat dat nadelige gevolgen voor hem gaat hebben.
Afgelopen dinsdag heeft hij beide operaties gehad en hij doet het goed. Sommige bloedwaardes zijn nog wat te laag maar de artsen zijn tevreden. Ik verwacht dat als de bloedwaardes herstellen binnen enkele dagen we daarna wel naar huis kunnen. Daarna moeten we wekelijks terug voor gipswissel voor zijn benen.
In het (kinder)ziekenhuis is het heel rustig en merk je niet veel van Corona. Volgens mij liggen er ook geen kinderen met Corona. Man en ik mogen niet samen in het ziekenhuis zijn (vanwege het virus mag er maar 1 ouder tegelijk) dus we wisselen elkaar af. Ik doe overdag en man de avond/nacht. We zien elkaar dus niet en overleggen telefonisch.
Ik slaap 's nachts in een hotel vlak bij het ziekenhuis (Ronald McDonald huis kon ook niet vanwege Corona). Uiteraard heb ik veel spanning/stress. Ik slaap al sinds begin deze week alleen door 's avonds een oxazepam en een temazepam in te nemen. Dat is tijdelijk. Prima.
Vanmiddag viel het me op dat ik het koud had. Koude handen ook. Terwijl het 23 graden in de kamer was. Zoon had het niet koud in zijn t-shirt met korte mouwen. Ik heb net gegeten maar echt smaken deed het me niet. Voel me misschien zelfs licht misselijk. Ik merk dat ik me enorm gestressed/angstig voel. Knoop in m'n maag gevoel. Temperatuur gemeten en was net 37,6.
Ik ben gewoon heel bang dat ik ziek word en dat mijn man er dan alleen voor staat voor 2 weken ofzo. Of nog erger dat ik zoontje aansteek nu hij op z'n zwakst is. Of dat man en ik allebei ziek worden (we delen bewust geen auto en hotelkamer, hij gaat overdag naar huis).
Maar ik weet ook dat ik zoals ik me nu voel gewoon puur stress/angst kan zijn. Hoe blijf ik mijn angst/stress de baas? Ik lees al een paar dagen bewust amper meer Corona nieuws. Ik krijg er alleen meer stress van. Door de pammetjes slaap ik goed en ik lees 's avonds en dat werkt ook goed. Het ging eigenlijk de afgelopen dagen best goed. Ook op de 2 moeilijkste dagen (dag van de OK en dag op de IC) en eigenlijk nu hij weer zichzelf begint te worden en we beginnen na te denken over naar huis gaan slaat de angst toe/krijg ik er last van.
Wie helpt me relativeren?
Wij zitten sinds maandag in het ziekenhuis met ons meervoudig gehandicapte zoontje van 8. Hij heeft oa een hartafwijking en een hoge dwarslaesie. Vooral vanwege hem ben ik bang voor dat klotevirus.
Ik weet dat het virus bij kinderen een milder verloop laat zien maar naast een slecht hart (4 openhartoperaties gehad en restafwijkingen) zit zijn dwarslaesie op tepelniveau en kan hij daardoor slecht hoesten. Gelukkig is hij normaal gesproken weinig ziek.
Hij stond op de planning voor een scoliose operatie en een operatie aan zijn achillespezen. Na veel overleg met al zijn artsen hebben we vorige week toch besloten de operatie nu te doen. De chirurg was bang dat het er straks een hele tijd niet van komt en dat dat nadelige gevolgen voor hem gaat hebben.
Afgelopen dinsdag heeft hij beide operaties gehad en hij doet het goed. Sommige bloedwaardes zijn nog wat te laag maar de artsen zijn tevreden. Ik verwacht dat als de bloedwaardes herstellen binnen enkele dagen we daarna wel naar huis kunnen. Daarna moeten we wekelijks terug voor gipswissel voor zijn benen.
In het (kinder)ziekenhuis is het heel rustig en merk je niet veel van Corona. Volgens mij liggen er ook geen kinderen met Corona. Man en ik mogen niet samen in het ziekenhuis zijn (vanwege het virus mag er maar 1 ouder tegelijk) dus we wisselen elkaar af. Ik doe overdag en man de avond/nacht. We zien elkaar dus niet en overleggen telefonisch.
Ik slaap 's nachts in een hotel vlak bij het ziekenhuis (Ronald McDonald huis kon ook niet vanwege Corona). Uiteraard heb ik veel spanning/stress. Ik slaap al sinds begin deze week alleen door 's avonds een oxazepam en een temazepam in te nemen. Dat is tijdelijk. Prima.
Vanmiddag viel het me op dat ik het koud had. Koude handen ook. Terwijl het 23 graden in de kamer was. Zoon had het niet koud in zijn t-shirt met korte mouwen. Ik heb net gegeten maar echt smaken deed het me niet. Voel me misschien zelfs licht misselijk. Ik merk dat ik me enorm gestressed/angstig voel. Knoop in m'n maag gevoel. Temperatuur gemeten en was net 37,6.
Ik ben gewoon heel bang dat ik ziek word en dat mijn man er dan alleen voor staat voor 2 weken ofzo. Of nog erger dat ik zoontje aansteek nu hij op z'n zwakst is. Of dat man en ik allebei ziek worden (we delen bewust geen auto en hotelkamer, hij gaat overdag naar huis).
Maar ik weet ook dat ik zoals ik me nu voel gewoon puur stress/angst kan zijn. Hoe blijf ik mijn angst/stress de baas? Ik lees al een paar dagen bewust amper meer Corona nieuws. Ik krijg er alleen meer stress van. Door de pammetjes slaap ik goed en ik lees 's avonds en dat werkt ook goed. Het ging eigenlijk de afgelopen dagen best goed. Ook op de 2 moeilijkste dagen (dag van de OK en dag op de IC) en eigenlijk nu hij weer zichzelf begint te worden en we beginnen na te denken over naar huis gaan slaat de angst toe/krijg ik er last van.
Wie helpt me relativeren?
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
zaterdag 28 maart 2020 om 19:43
Heftig, gelukkig zijn de operaties goed gegaan!
Het enige wat je nu kunt doen is goed voor jezelf zorgen. Zorg dat je gezond blijft, dat je je vitamine binnenkrijgt etc, zodat de kans zo klein mogelijk is dat je ziek wordt. Probeer zo min mogelijk contact te hebben met andere mensen, zodat de kans minimaal is dat je ziek wordt. En als je ziek wordt, hoe moeilijk ook, even niet naar je zoontje.
Probeer je ook niet te druk te maken, ik weet dat dat makkelijk praten is, maar stress helpt niet mee.
Veel sterkte!
Het enige wat je nu kunt doen is goed voor jezelf zorgen. Zorg dat je gezond blijft, dat je je vitamine binnenkrijgt etc, zodat de kans zo klein mogelijk is dat je ziek wordt. Probeer zo min mogelijk contact te hebben met andere mensen, zodat de kans minimaal is dat je ziek wordt. En als je ziek wordt, hoe moeilijk ook, even niet naar je zoontje.
Probeer je ook niet te druk te maken, ik weet dat dat makkelijk praten is, maar stress helpt niet mee.
Veel sterkte!
zaterdag 28 maart 2020 om 19:57
Wat verschrikkelijk heftig, boannan. Relativeren vind ik lastig want ik zit niet in jouw positie maar stoppen met continu het nieuws lezen heeft mij erg geholpen. Verder zet ik mijn verstand zoveel mogelijk op nul en 'onderga' ik het maar. Doe wat je kunt doen (goed eten, slapen, handen wassen), wat je wél onder controle hebt. En niet te ver vooruit denken.
Zelf heb ik de app 'Calm' gedownload. Helpt bij ontspannen. https://app.www.calm.com/homepage
En verder een hele dikke
. Het is niet niets waar jullie doorheen gaan. Sterkte. En beterschap voor je zoon!
Zelf heb ik de app 'Calm' gedownload. Helpt bij ontspannen. https://app.www.calm.com/homepage
En verder een hele dikke
. Het is niet niets waar jullie doorheen gaan. Sterkte. En beterschap voor je zoon!
lady_day wijzigde dit bericht op 28-03-2020 20:05
0.52% gewijzigd
zaterdag 28 maart 2020 om 20:01
Ik ben gewoon heel bang dat ik ziek word en dat mijn man er dan alleen voor staat voor 2 weken ofzo. Of nog erger dat ik zoontje aansteek nu hij op z'n zwakst is. Of dat man en ik allebei ziek worden (we delen bewust geen auto en hotelkamer, hij gaat overdag naar huis).
Maar ik weet ook dat ik zoals ik me nu voel gewoon puur stress/angst kan zijn. Hoe blijf ik mijn angst/stress de baas?
Een deel van je angst is helaas sowieso reëel, om met die angst en mogelijk extra angst om te gaan zou ik je aanraden een gesprek aan te vragen met de ondersteuning in het ZH. Echt doen hoor, niks raars aan en hopelijk helpt het je wat.
Verder kun je niet veel anders dan je zoveel mogelijk aan de maatregelen te houden (afstand etc.). Heel veel sterkte.
zaterdag 28 maart 2020 om 20:34
In wat een hoogspanning leven jullie .
Wat mij destijds enorm geholpen heeft toen mijn oudste dochter ernstig ziek was en we bang waren haar te verliezen was bouncen.
Letterlijk mijn stresssysteem resetten. Dus elk loopje naar wc koffiezetapparaat ouderkamer whatever verend lopen schudden met armen en benen. Of in de kamer stilstaan door je benen veren je armen en je lijf en je hoofd laten schudden.
Verder hielp het mij om met regelmaat op mijn ademhaling te focussen ik zei alleen maar tegen mijzelf adem adem uit en dan zo diep.mogelijk ademen.
Sterkte
Wat mij destijds enorm geholpen heeft toen mijn oudste dochter ernstig ziek was en we bang waren haar te verliezen was bouncen.
Letterlijk mijn stresssysteem resetten. Dus elk loopje naar wc koffiezetapparaat ouderkamer whatever verend lopen schudden met armen en benen. Of in de kamer stilstaan door je benen veren je armen en je lijf en je hoofd laten schudden.
Verder hielp het mij om met regelmaat op mijn ademhaling te focussen ik zei alleen maar tegen mijzelf adem adem uit en dan zo diep.mogelijk ademen.
Sterkte
anoniem_63786c324aadb wijzigde dit bericht op 28-03-2020 20:35
Reden: Spelfout
Reden: Spelfout
0.18% gewijzigd
zaterdag 28 maart 2020 om 20:40
Hé getver wat een narigheid. Ter relativering: ik heb gisteren de hele dag met verhoging en hoofdpijn rondgelopen (nou ja, had mezelf maar even naar mijn kamer gestuurd voor een dagje)en ik dacht ook ‘daar gaan we’ want ik heb nooit verhoging. Begon eergister avond met verhoging en rillerig. Beetje wat jij omschrijft.
Maar na een nacht goed slapen en een paracetamol voor ik naar bed ging is mijn verhoging weg en de hoofdpijn ook.
Vriendinnen hadden in de 2 weken daarvoor exact dezelfde klachten.
In jouw geval zou ik het even overleggen met het ziekenhuis morgen. Bespreek die angsten. Dat snappen ze. Is volkomen logisch ook dat je bang bent. Veel sterkte en hopelijk een goede nacht
Maar na een nacht goed slapen en een paracetamol voor ik naar bed ging is mijn verhoging weg en de hoofdpijn ook.
Vriendinnen hadden in de 2 weken daarvoor exact dezelfde klachten.
In jouw geval zou ik het even overleggen met het ziekenhuis morgen. Bespreek die angsten. Dat snappen ze. Is volkomen logisch ook dat je bang bent. Veel sterkte en hopelijk een goede nacht
zaterdag 28 maart 2020 om 20:42
Het valt natuurlijk amper te relativeren wat je meemaakt. Dat er nu corona is maakt het nog moeilijker. Dat geeft natuurlijk stress en ik denk dat accepteren dat dit een moeilijke situatie is kan helpen.
Je hoeft het niet altijd te weten en je mag bang zijn. Op veel zaken heb je nu geen invloed. Kijken naar waar je wel invloed op hebt kan helpen. Dat apart slapen, geen of amper nieuws volgen is zoiets en dat doe je al. Als je tijd hebt om te wandelen of anderszins bewegen, doen. Baken je pieker momenten af als dat lukt.
Van veel stress kun je allerlei lichamelijke klachten krijgen. Tintelende of koude vingers zijn een goed voorbeeld daarvan. Overgeven, diarree, duizeligheid, echt van alles.
Dat je bij klachten je temperatuur meet is goed en geeft aan dat je je verstand erbij houdt. Je zou nu eigenlijk iemand moeten hebben waar je goed je hart kunt luchten. Buiten je partner want die heeft het net zo moeilijk.
Hoe dan ook, verschrikkelijk veel kracht en wijsheid toegewenst en ik zend wat positieve geluiden de kosmos in voor jou en je gezin. Zo zijn er vast wel meer mensen geraakt door je verhaal en in gedachten bij je.
Je hoeft het niet altijd te weten en je mag bang zijn. Op veel zaken heb je nu geen invloed. Kijken naar waar je wel invloed op hebt kan helpen. Dat apart slapen, geen of amper nieuws volgen is zoiets en dat doe je al. Als je tijd hebt om te wandelen of anderszins bewegen, doen. Baken je pieker momenten af als dat lukt.
Van veel stress kun je allerlei lichamelijke klachten krijgen. Tintelende of koude vingers zijn een goed voorbeeld daarvan. Overgeven, diarree, duizeligheid, echt van alles.
Dat je bij klachten je temperatuur meet is goed en geeft aan dat je je verstand erbij houdt. Je zou nu eigenlijk iemand moeten hebben waar je goed je hart kunt luchten. Buiten je partner want die heeft het net zo moeilijk.
Hoe dan ook, verschrikkelijk veel kracht en wijsheid toegewenst en ik zend wat positieve geluiden de kosmos in voor jou en je gezin. Zo zijn er vast wel meer mensen geraakt door je verhaal en in gedachten bij je.
zaterdag 28 maart 2020 om 20:44
zaterdag 28 maart 2020 om 20:57
Ik kan me voorstellen dat je angstig bent en dat lijkt mij ook normaal, jullie zitten dan ook nog eens in een vervelend situatie dat je zoontje is geopereerd, dat brengt ook zijn nodige spanning op. Ik heb geen tips helaas. Wat ik soms zeg tegen mijzelf is laat het maar komen dan zien we het wel maar
ik ben ook heel bang voor de virus en voor de gevolgen en voor m’n familie. Ik klap dan echt helemaal dicht. Ik temperatuur elke dag, bij elke pijntje word ik weer angstig ik haat dit gevoel! Ik wil niks meer horen over Corona maar dat kan niet ik wil zo graag dat het ophoud!
ik ben ook heel bang voor de virus en voor de gevolgen en voor m’n familie. Ik klap dan echt helemaal dicht. Ik temperatuur elke dag, bij elke pijntje word ik weer angstig ik haat dit gevoel! Ik wil niks meer horen over Corona maar dat kan niet ik wil zo graag dat het ophoud!
zaterdag 28 maart 2020 om 21:04
Dank allemaal. Helpt alleen al om het van me af te schrijven. En nu lig ik lekker een serie te kijken. Wat me meestal wel helpt is om alle scenario's uit te denken. Zo van 'wat als ik nu inderdaad ziek word, hoe gaan we het dan inregelen.' Maar daar word ik nu ook niet echt rustig van. Man herkent het gevoel. Die heeft het ook af en toe.
Bij hem kan ik dat gelukkig wel kwijt en dan zegt hij ook 'als je ziek wordt dan lossen we dat ook wel weer op'. Dat helpt.
Wat jij schrijft, Alaynee herken ik zo. Wat haat ik dit virus en deze situatie waar we nu met z'n allen in zitten.
Bij hem kan ik dat gelukkig wel kwijt en dan zegt hij ook 'als je ziek wordt dan lossen we dat ook wel weer op'. Dat helpt.
Wat jij schrijft, Alaynee herken ik zo. Wat haat ik dit virus en deze situatie waar we nu met z'n allen in zitten.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
