Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Even m’n hart luchten (ouderenzorg)
donderdag 19 maart 2020 om 16:54
Ik heb al een eeuwigheid niks gepost, maar ik moet dit even van mezelf afschrijven.
Normaliter ben ik nuchter en is bij mij het glas half vol. Op dit moment zit ik er even doorheen.
In het dagelijkse leven werk ik in de zorg bij dementerende ouderen. Vandaag is er een cliënt getest waarvan we morgen de uitslag verwachten. Op zulke momenten treden er natuurlijk protocollen in werking. We zitten de hele dag binnen, mensen worden ongedurig. Er word met borden gesmeten, aan deuren gerammeld, we worden uitgescholden omdat we niet met ze naar buiten kunnen. Ze mogen op dit moment enkel op de gang lopen. Het breekt mijn hart. Als zorgmedewerkster wil je mensen warme zorg bieden. Op dit moment zit alles op slot en weten ik en mijn collega’s af en toe niet hoe we de sfeer kunnen veranderen. Uiteraard proberen we de mensen bezig te houden en op te vrolijken, zoals ook van ons verwacht wordt.
Het is natuurlijk logisch dat we handelen zoals we handelen, maar het voelt zo tegenstrijdig. En hoelang het allemaal gaat duren houdt me ook bezig.
Ik hoef geen medelijden van jullie, maar wil gewoon even mijn hart luchten en wellicht zijn hier mede collega’s die ook wat kwijt willen of hun hart willen luchten.
Samen staan we sterk
Normaliter ben ik nuchter en is bij mij het glas half vol. Op dit moment zit ik er even doorheen.
In het dagelijkse leven werk ik in de zorg bij dementerende ouderen. Vandaag is er een cliënt getest waarvan we morgen de uitslag verwachten. Op zulke momenten treden er natuurlijk protocollen in werking. We zitten de hele dag binnen, mensen worden ongedurig. Er word met borden gesmeten, aan deuren gerammeld, we worden uitgescholden omdat we niet met ze naar buiten kunnen. Ze mogen op dit moment enkel op de gang lopen. Het breekt mijn hart. Als zorgmedewerkster wil je mensen warme zorg bieden. Op dit moment zit alles op slot en weten ik en mijn collega’s af en toe niet hoe we de sfeer kunnen veranderen. Uiteraard proberen we de mensen bezig te houden en op te vrolijken, zoals ook van ons verwacht wordt.
Het is natuurlijk logisch dat we handelen zoals we handelen, maar het voelt zo tegenstrijdig. En hoelang het allemaal gaat duren houdt me ook bezig.
Ik hoef geen medelijden van jullie, maar wil gewoon even mijn hart luchten en wellicht zijn hier mede collega’s die ook wat kwijt willen of hun hart willen luchten.
Samen staan we sterk
donderdag 19 maart 2020 om 17:01
Ik werk in de gehandicaptenzorg.
Ook zij begrijpen niet waardoor de dagbesteding niet meer doorgaat en er geen/zeer beperkt bezoek meer mag komen in de instelling.
En voor wie weet hoe lang?
Ik voorzie ernstige gedragsproblemen vrees ik.
En heel begrijpelijk hoor, maar wel erg pittig voor zowel bewoners als begeleiders.
Ook zij begrijpen niet waardoor de dagbesteding niet meer doorgaat en er geen/zeer beperkt bezoek meer mag komen in de instelling.
En voor wie weet hoe lang?
Ik voorzie ernstige gedragsproblemen vrees ik.
En heel begrijpelijk hoor, maar wel erg pittig voor zowel bewoners als begeleiders.
Waar je niets aan kan veranderen blijft niet perse hetzelfde.
donderdag 19 maart 2020 om 17:05
Precies wat je zegt cowandchicken. Het uitleggen heeft geen zin. In het hoofd van mijn cliënten worden ze opgesloten. En ze zijn verdrietig omdat er geen bezoek meer komt. Mijn zorghart breekt op zulke momenten. Vanochtend dacht er 1 cliënt dat er weer oorlog was. Heb moeten praten als brugman om de stemming te veranderen. Voor jou en je collega’s ook respect. En heel veel sterkte gewenst. Hier komen we sterker uit dan ooit, daar ben ik van overtuigd 
donderdag 19 maart 2020 om 17:11
Ook voor jou veel sterkte de komende tijd!cowandchicken schreef: ↑19-03-2020 17:01Ik werk in de gehandicaptenzorg.
Ook zij begrijpen niet waardoor de dagbesteding niet meer doorgaat en er geen/zeer beperkt bezoek meer mag komen in de instelling.
En voor wie weet hoe lang?
Ik voorzie ernstige gedragsproblemen vrees ik.
En heel begrijpelijk hoor, maar wel erg pittig voor zowel bewoners als begeleiders.
donderdag 19 maart 2020 om 17:24
Sterkte allemaal
Ik werk ook in de zorg en merk dat ik het mentaal zwaar heb. Hier zijn de bewoners ook totaal geïsoleerd omdat een collega is besmet. Ze snappen het niet raken in een neerwaartse spiraal en kreeg vandaag te horen dat een cliënt zelfmoord wil plegen omdat die zijn vrouw niet mag zien.
Ondertussen word er vanuit management ook nog eens het ene na het andere protocol opgelegd om gek van te worden.
Ik werk ook in de zorg en merk dat ik het mentaal zwaar heb. Hier zijn de bewoners ook totaal geïsoleerd omdat een collega is besmet. Ze snappen het niet raken in een neerwaartse spiraal en kreeg vandaag te horen dat een cliënt zelfmoord wil plegen omdat die zijn vrouw niet mag zien.
Ondertussen word er vanuit management ook nog eens het ene na het andere protocol opgelegd om gek van te worden.
donderdag 19 maart 2020 om 17:25
Bewondering voor jou en je collega’s in geheel zorgland!!!
Kunnen jullie een programma aanbieden dan anders is dan anders?
Denk enkel even hard op......een ouderenbootcamp.....waarbij ze in slakkentempo over de gang een wedstrijdje mogen doen op sokken met noppen om uitglijden tegen te gaan?
Ballonnen feestje met elkaar.
Koekjes bakken en samen eten.
Kunnen jullie een programma aanbieden dan anders is dan anders?
Denk enkel even hard op......een ouderenbootcamp.....waarbij ze in slakkentempo over de gang een wedstrijdje mogen doen op sokken met noppen om uitglijden tegen te gaan?
Ballonnen feestje met elkaar.
Koekjes bakken en samen eten.
donderdag 19 maart 2020 om 17:41
Ach wat akelig, ik heb met jullie te doen en ook met de mensen voor wie jullie moeten zorgen.
Is het mogelijk om via Skype contact te hebben met familieleden? Of muziek van vroeger draaien en met z’n allen te zingen? Of kleine handwerkjes te doen met de bewoners? Kleuren? Spelletjes met een ballon waarbij bewoners op de stoel zitten en de ballon overspelen naar elkaar?
Of een hoorspel op internet opzoeken en dat afdraaien?
Dikke knuffel!
Is het mogelijk om via Skype contact te hebben met familieleden? Of muziek van vroeger draaien en met z’n allen te zingen? Of kleine handwerkjes te doen met de bewoners? Kleuren? Spelletjes met een ballon waarbij bewoners op de stoel zitten en de ballon overspelen naar elkaar?
Of een hoorspel op internet opzoeken en dat afdraaien?
Dikke knuffel!
Your ego is not your amigo!
donderdag 19 maart 2020 om 17:46
donderdag 19 maart 2020 om 17:49
Kaartte dit hier thuis ook al aan. Voor sommige mensen is het een feest echter voor sommige mensen is het een hel.
Structuur, contact, psychische hulp die schaars worden. Niet iedereen vermaakt zich met Netflix of FaceTime.
Ik ken mensen die zullen het ontzettend moeilijk hebben en/of krijgen. Iets waar je niet altijd bij stil staat.
Structuur, contact, psychische hulp die schaars worden. Niet iedereen vermaakt zich met Netflix of FaceTime.
Ik ken mensen die zullen het ontzettend moeilijk hebben en/of krijgen. Iets waar je niet altijd bij stil staat.
donderdag 19 maart 2020 om 18:13
Ik werk ook in de zorg, doelgroep NAH.
Het is inderdaad verdrietig, en lastig.
Mijn cliënten snappen wel waarom de maatregelen gelden, en we proberen er wel wat van te maken met elkaar.
Wij hebben een kat op het werk. Ik merk dat cliënten daar veel aan hebben. Daarnaast proberen we extra aandacht te geven aan de eetmomenten zoals even een eitje bakken ect.
Ook als collega’s letten we extra op elkaar.
Het is niet makkelijk, maar samen moeten we het doen.
Veel succes en sterkte! <3
Het is inderdaad verdrietig, en lastig.
Mijn cliënten snappen wel waarom de maatregelen gelden, en we proberen er wel wat van te maken met elkaar.
Wij hebben een kat op het werk. Ik merk dat cliënten daar veel aan hebben. Daarnaast proberen we extra aandacht te geven aan de eetmomenten zoals even een eitje bakken ect.
Ook als collega’s letten we extra op elkaar.
Het is niet makkelijk, maar samen moeten we het doen.
Veel succes en sterkte! <3
donderdag 19 maart 2020 om 18:26
Veel sterkte voor allen die in de zorg werken, ik snap dat dit ook jullie hart breekt.
Mijn eigen moeder woont ook in een verpleeghuis (NAH) en mag helemaal geen bezoek meer ontvangen. Door haar beperkingen begrijpt ze niet wat er gaande is, maar ze ziet van de een op
De andere dag geen bezoek meer. Het geeft paniek, angst, verdriet en zorgen bij ons allemaal.
Er is nauwelijks contact mogelijk, alleen via de zorg (maar de zorg staat onderbezet en hebben hun handen vol)
Het doet mij pijn dat zoveel toch het al eenzame mensen zo geïsoleerd moeten leven nu
Mijn eigen moeder woont ook in een verpleeghuis (NAH) en mag helemaal geen bezoek meer ontvangen. Door haar beperkingen begrijpt ze niet wat er gaande is, maar ze ziet van de een op
De andere dag geen bezoek meer. Het geeft paniek, angst, verdriet en zorgen bij ons allemaal.
Er is nauwelijks contact mogelijk, alleen via de zorg (maar de zorg staat onderbezet en hebben hun handen vol)
Het doet mij pijn dat zoveel toch het al eenzame mensen zo geïsoleerd moeten leven nu
donderdag 19 maart 2020 om 18:40
Ik werk in de thuiszorg. Mensen hebben het er heel moeilijk mee dat de familie niet op bezoek komt en het is soms moeilijk uit te leggen waarom.
Ze snappen niet dat we nu ineens constant onze handen wassen, zo veel mogelijk afstand houden, dat ze ook van ons geen knuffel meer krijgen, sommigen zijn verontwaardigd, denken dat we vies van hen zijn. (Is dat een uitdrukking die men in NL snapt?)
Sommigen zijn boos omdat we grote delen van hun boodschappenlijst niet mee hebben van de winkel...
En wij zijn bang, we zijn constant op de baan, soms elk uur een andere cliënt, close contact met de mensen die we moeten wassen, omkleden, voeden... alle dagen is er wel minstens 1 iemand die boodschappen nodig heeft... het voelt alsof het maar een kwestie van tijd is eer iemand van ons het te pakken heeft.
Ze snappen niet dat we nu ineens constant onze handen wassen, zo veel mogelijk afstand houden, dat ze ook van ons geen knuffel meer krijgen, sommigen zijn verontwaardigd, denken dat we vies van hen zijn. (Is dat een uitdrukking die men in NL snapt?)
Sommigen zijn boos omdat we grote delen van hun boodschappenlijst niet mee hebben van de winkel...
En wij zijn bang, we zijn constant op de baan, soms elk uur een andere cliënt, close contact met de mensen die we moeten wassen, omkleden, voeden... alle dagen is er wel minstens 1 iemand die boodschappen nodig heeft... het voelt alsof het maar een kwestie van tijd is eer iemand van ons het te pakken heeft.
donderdag 19 maart 2020 om 18:55
Ik hou mijn hart vast wat er gebeurd als dit weken duurt.
Er is bij ons een activiteiten begeleider en fysio op de afdeling om de bewoners wat bezig te houden. Verder proberen we ze bezig te houden. Maar de bewoners willen hun kamer af gewoon wat lopen, rijen met de rolstoel, mede cliënten zien en kletsen. naaste ontmoeten. Maar dat mag allemaal niet.
Er is bij ons een activiteiten begeleider en fysio op de afdeling om de bewoners wat bezig te houden. Verder proberen we ze bezig te houden. Maar de bewoners willen hun kamer af gewoon wat lopen, rijen met de rolstoel, mede cliënten zien en kletsen. naaste ontmoeten. Maar dat mag allemaal niet.
donderdag 19 maart 2020 om 19:00
Oh mogen cliënten hun kamer niet uit? Heftig!derooiekater schreef: ↑19-03-2020 18:55Ik hou mijn hart vast wat er gebeurd als dit weken duurt.
Er is bij ons een activiteiten begeleider en fysio op de afdeling om de bewoners wat bezig te houden. Verder proberen we ze bezig te houden. Maar de bewoners willen hun kamer af gewoon wat lopen, rijen met de rolstoel, mede cliënten zien en kletsen. naaste ontmoeten. Maar dat mag allemaal niet.
Is dat algemeen zo in zorginstellingen?
donderdag 19 maart 2020 om 19:04
Is het niet mogelijk dat hier vrijwilligers van buitenaf voor worden ingezet zodat jullie daarin ontlast worden? En dat deze vrijwilligers de boodschappen voor de deur afzetten?Attraverso schreef: ↑19-03-2020 18:40, ... alle dagen is er wel minstens 1 iemand die boodschappen nodig heeft...
Your ego is not your amigo!
