Is de noodopvang discriminatie?

Ik denk dat in bepaalde steden/wijken 60-80% niet gek is, voorbeeldje:

Een vriend van mij woont in een kleine stad die wel een redelijk groot ziekenhuis heeft. Hij werkt op een afdeling die kritisch is voor wat betreft Corona, zijn vrouw is verloskundige en dat gaat ook gewoon door. Als je bij hun kinderen in de klas kijkt werken daar heel veel ouders (in ieder geval 1 van de 2) in het ziekenhuis. Die hebben dus allemaal recht op opvang.

Een andere vriend woont in een heel klein dorpje waar een groot transportbedrijf zit. Het halve dorp werkt daar als vrachtwagenchauffeur en draagt eraan bij dat de schappen in de supers niet leeg zijn, dus ook daar relatief veel kinderen in de noodopvang.

En misschien zouden deze mensen ook zelf wel bij hun kinderen thuis willen zijn, maar dat betekent dan dat anderen moeten thuis bevallen en in de supermarkt voor lege schappen staan. Niet iedereen die zijn kind naar de noodopvang brengt doet dat met plezier of voor zijn eigen plezier.

En uiteraard zijn er ook mensen die daar misbruik van maken, die zijn er helaas altijd. En als je met name die mensen in je omgeving hebt, snap ik dat dat frustrerend kan zijn. Maar bedenk dan dat je ten eerste niet bij die mensen achter de voordeur kunt kijken, misschien spelen er wel zaken waarvan jij niet weet en ten tweede, bedenk dan dat jij je in ieder geval wel aan de regels houdt en in dat opzicht bijdraagt aan het in de hand houden van deze crisis.

Ik heb voor de kerstvakantie gebeld met de directeur, ik heb na de 19e echt noodopvang nodig. Mijn ex heeft een cruciaal beroep, ik niet. Maar, ik moet wel op locatie werken (want thuis kan niet). We gaan nu de boel volledig opknappen etc, dus veel van dat werk, opruimen, schoonmaken. Tot nu toe heb ik steeds vrij genomen, deels eerste lockdown, toen weer 2 weken in november en nu de scholen weer dicht zijn weer bijna 3 weken. Ik ben al bezig met de uren van dit jaar en trek het niet meer.
Ik kan niet alle uren opmaken, want heb een omgangsregeling, en daarnaast wil ik ook wel een week vrij nemen als dit hopelijk voorbij is en weg te kunnen.
Oftewel, ik moet naar locatie, kan niet thuis werken, krijg geen noodopvang.

Ik vroeg om desnoods 1 dag, ik werk pt, zou haar de andere dag dan wel meenenen, niet de bedoeling, maar in nood een keertje.
Maar nu gaan de scholen niet open, en voor hetzelfde geld duurt dit tot eind maart of langer, de moed zinkt me in de schoenen.

Ik ben pissig, want een gezin op school hun 2 oudsten gaan 5 dagen, papa is thuis met verlof voor jongste, een baby, moeder werkt. Zij hebben aanzien. In die zin vraag ik me ook steeds meer af of er geen gun factor meeweegt.

Ik snap wat er wordt gezegd dat er niet achter de voordeur gekeken kunt worden, maar geloof me, ik met 85% zorg zit er mentaal erg doorheen, ik ben echt boos op de situatie, raak misschien mijn baan wel kwijt want we kunnen niet dicht blijven.
Vreselijk oneerlijk dat ik nu mijn uren 2021 kwijt raak, en deze mensen straks 3 weken in Frankrijk zitten in de zomer (of waar dan ook).
Ik heb ook rust nodig, maar niet verplicht nu waarbij ik niet tot rust kom door de kopzorgen over mijn kinderen en baan.
IK heb het aangegeven, dat ik volledig klem zit, en krijg verdorie niet eens 1! dag!

Lovemalta, ik kan me voorstellen dat je er dan helemaal doorheen zit. Ik begrijp niet dat je niet eens 1 dag gebruik mag maken van de noodopvang. Wat is de reactie van de directeur dan?

Ik heb een half uur gebeld met hem, ze hebben het veranderd naar 2 ouders met beiden essentieel beroep maar ik ken kinderen die er deze weken zijn waarvan ik echt weet dat dat niet zo is. Ik vraag om 2 dagen, 1 kind bijna 6, of iig 1 dag. Dan krijg ik helaas sterk het idee dat er een gun factor meespeelt...

Herinner me ineens dat mijn ouders vroeger een keer vroegen om 1 dag vrij voor de zomervakantie, ivm drukte op de weg, want klasgenootjes met vrienden als ouders van de juf kregen een week.
Ik werd geweigerd en zij mochten een week eerder. Dat idee, de gunfactor.

Ze zal straks mee moeten, en dat is dan jammer voor het thuis onderwijs.

Als hier in België de scholen dicht zijn kunnen enkel ouders die beide niet thuis kunnen werken gebruik maken van de opvang. Ouders moeten een verklaring van het werk voorleggen aan de opvang. Is toch eerlijker dan in Nederland vind ik.

Noodopvang heeft 2 doelen. Enerzijds het opvangen van kwetsbare kinderen die thuis niet veilig zijn danwel thuis niet voldoende/geen onderwijs kunnen krijgen (denk aan bijvoorbeeld ook kinderen waarvan de ouders geen Nederlands spreken en de kinderen dus geen les kunnen geven of kinderen met leerproblemen), scholen kijken zelf naar wie ze vinden dat hier onder valt. Dit gaat om de kinderen. Anderzijds is het bedoeld om te ondersteunen zodat de cruciale beroepen door kunnen blijven draaien. Het wegvallen van mensen in cruciale beroepen kan enorme problemen geven, en ja daar valt de voedselproductie of transport ook onder want lege schappen kan niet. Of iemand die de ic doet bij ziekenhuizen, zonder kunnen ze namelijk niks. De overheid heeft gezegd wat cruciale beroepen/beroepsgroepen zijn en iedereen die daar onder valt heeft recht op noodopvang, school mag daarbij niet een eigen oordeel vellen over wel of niet nodig. Ook als die thuiswerken kunnen ze een beroep doen op noodopvang, immers dat je thuis werkt betekend niet dat je je werk nog kan doen met kinderen er naast en je werk moet door gaan. Dan is het inderdaad een verschil of je beroep direct een bepaald belang behartigt. Het is voor Nederland wel cruciaal dat een ziekenhuis zorg kan verlenen, de politie kunnen bellen of we eten kunnen kopen en niet of het restaurant om de hoek nog bestaat na de lockdown. Dit draait dus puur om beroep en niet het belang van de ouders bij boodopvang.

Dus nee met dat in oog nemend is het geen discriminatie, er is een bepaalde gegronde reden om op die 2 gronden een onderscheid te maken. Of het in individuele situaties discriminatie is? Het zal ongetwijfeld voor komen dat er bij 2 gelijke situaties de een wel en de ander niet kan gaan. Erg lastig maar het is even niet anders nu.


Hier overigens 2 cruciale beroepen, partner werkt thuis en ik niet. De doordeweekse dagen dat ik er niet ben gaan de kinderen wel naar het kdv en niet naar de basisschool. Met 2 kinden van kdv leeftijd thuis valt het werk van partner niet te combineren, met die van basisschool leeftijd wel. Er blijft ook dan wel werk liggen, maar dat haalt partner in in de avond uren. Met alle kinderen thuis zou niks meer lukken want geen 3 seconde rust, kinderen dood ongelukkig en veel moeilijker dan normaal omdat ze niet naar buiten kunnen want partner kan niet weg bij de laptop en telefoon. Nog een dienst van mij naar het weekend schuiven kan dan weer niet op mijn werk helaas. De dagen dat ik doordeweeks thuis ben zijn alle kinderen dat ook, in het weekend ben ik ook een dag aan het werk terwijl ik juist de weekenden normaal vrij had. Familie die kan bijspringen is er niet, ik heb geen familie en die van partner kan niks voor ons betekenen ivm ziekte, zelf kinderen ed. Vrienden hebben zelf werk en kinderen dus ook daar geen opties.
Ik zou niet weten hoe we het anders zouden moeten regelen, vrij nemen hebben we eerder wel gedaan maar kan nu niet op werk, andere opvang mogelijkheden zijn er niet en partner kan er echt niet meer bij hebben dan dit. Als we geen crusiale beroepen hadden gehad was vrij nemen misschien wel een optie geweest of minder effectief zijn op werkdagen omdat de kinderen er zijn.

Misschien is het al besproken hoor, maar noodopvang is toch geen school? Hier wordt de noodopvang geregeld door de mensen die de BSO leiden. Dat zijn geen docenten en die houden dus hoogstens slechts toezicht op het huiswerk. Het is daar voor mijn zoon misschien gezelliger dan thuis, maar of hij er meer zou leren vraag ik me af.
Ik wil geen noodopvang, ik wil gewoon dat de school open gaat. Ik moet de motivatie echt uit mijn tenen halen deze ronde...

TijgerindeNacht schreef: ↑

17-01-2021 08:15

Als mijn werk cruciaal zou zijn, zou ik niet aarzelen en mijn kinderen ook iedere werkdag gewoon lekker tussen de andere kinderen laten zijn..

Hoezo lekker? Er zijn ook al meerdere mensen die hebben aangegeven dat ze hun kinderen liever niet naar de noodopvang laten gaan, en dat is niet voor niks; er is evengoed geen onderwijs daar en ze zitten in de vrieskou de hele dag met een paar pestkoppen opgescheept - het is maar wat je lekker noemt...

Mijn man en ik hebben ook allebei een cruciaal beroep maar proberen zoveel mogelijk te voorkomen dat kind naar de noodopvang moet want het is (bij ons op school) echt geen pretje, en daar komt nog bij dat kind inderdaad meer kans loopt op besmetting dan wanneer ze thuis zit.

Op grond, van wat de overheid zegt, heb ik wel recht op noodopvang.
Mijn ex heeft een cruciaal beroep. Ik niet, maar kan niet thuis werken.
School zegt: wij zeggen nu 2 mensen met essentieel, dus pech voor jou. Zoek het maar uit.
En ja, dan kan er gezegd worden, het is nu even niet anders, maar waarom zitten er dan kinderen op de noodopvang, waarvan er 1 ouder net als bij mij, een essentieel beroep heeft, de ander niet, die thuis werkt, waarom zitten die kinderen daar dan wel 5x pw? dat heeft iig niets met jaloezie te maken, het maakt me wel boos.
Verdeel het dan. Meer mensen hebben noodopvang nodig, ik ben al blij met 1 dag, dat scheelt me weer vakantieuren per week. Ik heb geen oneindige hoeveelheid en nogmaals: ik ga het mentaal niet trekken als ik half februari ook al door mijn uren dit jaar ben.

Ik heb heel veel iom personeelszaken opgespaard, voor de toekomst, omdat ik alleen ben, mocht mijn ex een tijdje wegvallen, ziek worden, op vakantie..... die zijn nu allemaal op.

Als ik er gewoon vanuit de overheid recht op heb, dan frustreert het me heel erg dat ze gewoon niets maar dan ook niets mee werken op school.

TijgerindeNacht schreef: ↑

17-01-2021 08:15

Een vriendinnetje van mijn dochter ziet het zo: 'Mijn mama heeft heel belangrijk werk. Jouw mama niet. Daarom mag ik lekker wel naar school.' En ze gaat vier dagen naar school terwijl beide ouders thuiswerken.


Er wordt opgemerkt dat ik jaloers ben. Dat vind ik geen inhoudelijk argument maar een aanval op de man. Kan ik niet zoveel mee.
Het gaat mij erom dat kinderen op grond van een kenmerk van de ouders (beroep) worden uitgesloten van een grondrecht (recht op onderwijs / waartoe ik sociale contacten met leeftijdgenoten reken).
Dit klopt gewoon niet. Dit zou niet moeten kunnen, vind ik.

Ik probeer in oplossingen te denken. Heb voorgesteld dat ik een buitenspeelgroepje opricht voor kinderen die net als mijn kind niet naar school mogen. Op vaste momenten de kinderen laten buitenspelen. Dat idee werd afgewezen door de school. Maar intussen mag de overgrote meerderheid dus wel de hele schooldag samen binnen- én buitenspelen.

Ouders die wel gebruik maken van de noodopvang, hoeven zich imo zeker niet bezwaard te voelen! Dit topic heb ik niet gestart als aanval op hen.
Als mijn werk cruciaal zou zijn, zou ik niet aarzelen en mijn kinderen ook iedere werkdag gewoon lekker tussen de andere kinderen laten zijn.
De schoolsluiting was bedoeld om ouders thuis te laten werken, niet om verspreiding tussen kinderen tegen te gaan, toch?

Ik vind het geen argument dat kinderen van ouders met één cruciaal beroep wel naar school mogen omdat die ouders moeilijk thuis kunnen werken met de kinderen erbij. Dat geldt voor mij ook. Ik ben nu iedere dag onwijs aan het puzzelen hoe ik mijn werk moet doen. Maar dat boeit me niet, het gaat mij echt om de kinderen: ik zie dat dit verdriet veroorzaakt bij hen.

Jouw kinderen worden natuurlijk niet uitgesloten van onderwijs, want ze krijgen gewoon onderwijs. Zie het als kinderen in de outback: zij krijgen ook onderwijs op afstand en niet fysiek op een school door een keus/ het beroep van hun ouders.

Die kinderen van ouders met cruciale beroepen gaan naar de noodopvang omdat wat er ook gebeurt díe beroepen door moeten gaan. Het gaat dan niet eens om wel of niet thuis kunnen werken.

Mijn kind ging vorige lockdown periode naar de noodopvang en vond het trouwens, net als jouw kinderen maar dan andersom, echt heel oneerlijk dat zij wél naar school moest en de rest lekker thuis kon blijven.

Dat buitenspeelgroepje, waarom werd dat afgewezen op school? Omdat je de kinderen dan op het schoolplein wilde laten spelen onder toeziend oog van school ofzo? Of gaat het om namen die ze niet mogen doorgeven? Anders kan je dat toch gewoon privé regelen? Onze school promoot samenwerkclubjes juist.

rosadebree schreef: ↑

17-01-2021 08:28

Misschien is het al besproken hoor, maar noodopvang is toch geen school? Hier wordt de noodopvang geregeld door de mensen die de BSO leiden. Dat zijn geen docenten en die houden dus hoogstens slechts toezicht op het huiswerk. Het is daar voor mijn zoon misschien gezelliger dan thuis, maar of hij er meer zou leren vraag ik me af.
Ik wil geen noodopvang, ik wil gewoon dat de school open gaat. Ik moet de motivatie echt uit mijn tenen halen deze ronde...

Zeker mee eens. Mijn dochter is totaal niet gemotiveerd. Ze is groep 2, maar als dit nog lang gaat duren voorzie ik wel problemen in groep 3 zeker omdat ze de stof vrij traag oppikt ivm kleine achterstand. Ik vidn het ook heel lastig, en straks moet ze mee naar werk en daar kan ik geen TO gaan doen. 1 Dag per week nood had al veel geholpen, want of het er nu per se zo leuk is...nee

En toch voelt het oneerlijk. Er zijn zoveel mensen die niet thuis kunnen werken. Mijn man kan de fabriek niet mee naar huis nemen. De fabriek maakt iets wat niet cruciaal is dus pech gehad.

Ik ga beginnen in een nieuwe baan. In de zorg, administratieve functie die wel belangrijk is voor het opstarten en continueren van zorg aan mensen. Ik word op locatie ingewerkt en moet daarna thuiswerken. Als je het ruim opvat (zoals die moeder van dat klasgenootje uit een eerdere post van mij) heb ik dan ineens een vitale functie. Voorlopig laat ik dochter thuis en hebben we wat kunnen regelen en als ik ingewerkt ben verwacht ik met wat aanpassen gewoon thuis te werken in combinatie met dochter en haar schoolwerk.

Stel nou dat ik aan de lopende band had gestaan in een niet vitale fabriek
in combinatie met het werk van man dan hadden we geen recht gehad terwijl we beiden niet thuis zouden kunnen werken. Dat is toch raar.

rosadebree schreef: ↑

17-01-2021 08:28

Misschien is het al besproken hoor, maar noodopvang is toch geen school? Hier wordt de noodopvang geregeld door de mensen die de BSO leiden. Dat zijn geen docenten en die houden dus hoogstens slechts toezicht op het huiswerk. Het is daar voor mijn zoon misschien gezelliger dan thuis, maar of hij er meer zou leren vraag ik me af.
Ik wil geen noodopvang, ik wil gewoon dat de school open gaat. Ik moet de motivatie echt uit mijn tenen halen deze ronde...

Nee, klopt. De bso-medewerker vertelde hoe het er vorige keer aan toe ging toen zij de noodopvang deden. Als pedagogisch medewerker kan ze prima de bso leiden, maar kinderen aan het werk zetten, aan het werk houden, een groep in díe setting begeleiding is echt een andere stiel. Het werd dan ook redelijke chaos met 6e groepers en kleuters bij elkaar.

TijgerindeNacht schreef: ↑

17-01-2021 09:07

Ik ken de redenatie, zonder cruciale beroepen zou de samenleving omvallen. Maar waarom moeten ouders in NL dan niet (zoals in België) allebéi een cruciaal beroep hebben? Want als de moeder wel een cruciaal beroep heeft en de vader niet (en vice versa), zou de vader toch de kinderen kunnen opvangen? Daarom vind ik het, zoals de regel nu is, niet helemaal logisch. En dat frustreert me, want ik hou niet van onlogische dingen.
Maar nogmaals, iedereen moet gewoon zijn kinderen naar school brengen als dat mag. Ik zou alleen willen dat álle jonge kinderen gewoon weer naar school mogen, of dat het juist echt logisch is,

Geen cruciale beroepen in België maar mensen die niet thuis kunnen werken. Man werkt in fabriek en ik in de logistiek dus wij mogen kind naar noodopvang brengen als de scholen dicht zijn.

TijgerindeNacht schreef: ↑

17-01-2021 09:07

Ik ken de redenatie, zonder cruciale beroepen zou de samenleving omvallen. Maar waarom moeten ouders in NL dan niet (zoals in België) allebéi een cruciaal beroep hebben? Want als de moeder wel een cruciaal beroep heeft en de vader niet (en vice versa), zou de vader toch de kinderen kunnen opvangen? Daarom vind ik het, zoals de regel nu is, niet helemaal logisch. En dat frustreert me, want ik hou niet van onlogische dingen.
Maar nogmaals, iedereen moet gewoon zijn kinderen naar school brengen als dat mag. Ik zou alleen willen dat álle jonge kinderen gewoon weer naar school mogen, of dat het juist echt logisch is,

Met je eens. Daar zit geen logica in. Als de moeder verpleegkundige is die niet gemist kan worden en dus cruciaal, en de vader kan gewoon thuis zijn emails en offertes uitwerken, dan kan het kind bij de vader blijven terwijl moeder haar cruciale beroep uitoefent.

TijgerindeNacht schreef: ↑

17-01-2021 09:17

Mijn kinderen hebben 1,5 uur videobellen per week. Ik noem dat geen onderwijs. Naar school gaan is je ontwikkelen tussen de leeftijdsgenootjes, los van mama en papa. Daar horen conflicten leren oplossen bij, vriendschappen aangaan en verbreken, kalverliefdheden, andere kinderen zien knutselen en dat nadoen, etc., etc. Mijn dochter kan het cognitieve deel heel goed (rekenen en taal) maar heeft er van kleins af aan al moeite mee om met andere kinderen te spelen. Het ging net een beetje lekker, en nu die lockdown. Ik maak me echt zorgen om haar. Is het onderwijs dat ik haar thuis zeg welke opdrachten ze moet maken en welke niet?

Nogmaals, het argument van cruciale beroepen zou ik begrijpen als beide ouders een cruciaal beroep moesten hebben. Nu is het een soort privilege, omdat 1 van de ouders een cruciaal beroep heeft. Ik heb een collega met dezelfde functie als ik. Zij is 4 dagen aan het werk want haar man werkt in vervoer. Haar kinderen gaan naar school en opvang. Ik loop de hele tijd met mijn kinderen rond (ja, ik neem ze ook mee naar mijn werk). Dat klopt niet. Voor mij maakt het zoals ik zei niks uit, maar voor de kinderen vind ik het zielig.

De school vond het niet passend om zo'n initiatief te steunen in deze tijd. Ik blijf uiteraard proberen zelf speeldates te regelen, maar dat haalt het niet bij het contact dat ze hebben op school.

De school vind het niet passend zoiets te steunen in deze tijd, that’s it. Dat houdt toch niet in dat het niet mag? Precies om de redenen die jij noemt promoot de school van mijn kind samen aan school werken juist wel.

En die kinderen in de outback groeien ook gewoon netjes op.

Daarnaast: de kinderen op school krijgen noodopvang, geen extra onderwijs ofzo. Dus dat moet je echt loslaten.

Soms denk ik dan weleens: Als ik nou mijn baan opzeg, en we gaan heel zuinig leven, dan kan ik mijn kind veel beter begeleiden bij haar schoolwerk, maar ja: dan is Nederland wel een leraar kwijt en dat is nou net niet de bedoeling.

Hier ook echt geen online les. 1x Per week een half uur een klassenmeet waar ze een spelketje doen en dat is het. De rest moet je zelf doen.

De leerkrachten verzorgen de noodopvang op school.

pejeka schreef: ↑

17-01-2021 09:17

Met je eens. Daar zit geen logica in. Als de moeder verpleegkundige is die niet gemist kan worden en dus cruciaal, en de vader kan gewoon thuis zijn emails en offertes uitwerken, dan kan het kind bij de vader blijven terwijl moeder haar cruciale beroep uitoefent.

Er zijn echt heel veel van dit soort gevallen die dus géén beroep doen op de noodopvang.

Ik snap je frustratie wel, het is gewoon een lastige situatie waar we met z'n allen doorheen moeten.
Ik verzorg noodopvang en zie ook verschillen, ook in opstelling ouders wbt waar is NOOD opvang voor bedoeld..
Ik vind ook dat leerkrachten en leidsters nu soms onnodig grote groepen hebben. Wat als zij ziek worden? Wat als de Britse variant toch makkelijker wordt overgedragen en personeel nu in deze fase ziek wordt? Kunnen we straks weer gewoon open heb je te maken met nog groter ziekteverzuim...

LoveMalta schreef: ↑

17-01-2021 08:31

Op grond, van wat de overheid zegt, heb ik wel recht op noodopvang.
Mijn ex heeft een cruciaal beroep. Ik niet, maar kan niet thuis werken.
School zegt: wij zeggen nu 2 mensen met essentieel, dus pech voor jou. Zoek het maar uit.
En ja, dan kan er gezegd worden, het is nu even niet anders, maar waarom zitten er dan kinderen op de noodopvang, waarvan er 1 ouder net als bij mij, een essentieel beroep heeft, de ander niet, die thuis werkt, waarom zitten die kinderen daar dan wel 5x pw? dat heeft iig niets met jaloezie te maken, het maakt me wel boos.
Verdeel het dan. Meer mensen hebben noodopvang nodig, ik ben al blij met 1 dag, dat scheelt me weer vakantieuren per week. Ik heb geen oneindige hoeveelheid en nogmaals: ik ga het mentaal niet trekken als ik half februari ook al door mijn uren dit jaar ben.

Ik heb heel veel iom personeelszaken opgespaard, voor de toekomst, omdat ik alleen ben, mocht mijn ex een tijdje wegvallen, ziek worden, op vakantie..... die zijn nu allemaal op.

Als ik er gewoon vanuit de overheid recht op heb, dan frustreert het me heel erg dat ze gewoon niets maar dan ook niets mee werken op school.

Herkenbaar wat je schrijft. Mijn ex, de vader van mijn kinderen, werkt in een cruciale sector maar heeft totaal geen cruciale functie. Zijn vriendin werkt op dezelfde afdeling, zelfde functie. Zijn stiefkinderen en hun baby gaan elke dag naar de noodopvang. Terwijl zij thuiswerken, vriendin maar 2 dagen. En die noodopvang is niet omdat de kinderen kwetsbaar zijn of niet kunnen leren, bij hun juist verre van dat. Ze vinden het gewoon te druk in huis.

Ik werk fulltime, maar omdat de kids 100% van de tijd bij mij zijn (hij komt de omgangsregeling niet na en school weet dit) kom ik niet in aanmerking voor de noodopvang. Terwijl hun vader dus wel een cruciaal beroep heeft.

Gelukkig heb ik een hele lieve werkgever die alle begrip toont en ik mijn werk kan doen waar en wanneer ik wil. Maar ik vind dat er wel degelijk gediscrimineerd wordt door school.

koelbox schreef: ↑

17-01-2021 09:29

Ik snap je frustratie wel, het is gewoon een lastige situatie waar we met z'n allen doorheen moeten.
Ik verzorg noodopvang en zie ook verschillen, ook in opstelling ouders wbt waar is NOOD opvang voor bedoeld..
Ik vind ook dat leerkrachten en leidsters nu soms onnodig grote groepen hebben. Wat als zij ziek worden? Wat als de Britse variant toch makkelijker wordt overgedragen en personeel nu in deze fase ziek wordt? Kunnen we straks weer gewoon open heb je te maken met nog groter ziekteverzuim...

Maar die opstelling van ouders: ik ga ook niet zielig staan doen als ik opvang aanvraag. Dat communiceer ik zakelijk en meer niet. De juf en directrice hebben geen enkel idee of ik dit nou uit noodzaak of luxe doe. Het kan best dat de directrice die ik gesproken heb denkt dat we best iets anders hadden kunnen regelen, maar het wel makkelijk vonden. Zo is mijn uitstraling een beetje. Terwijl een ander heel zielig overkomt.