Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Niet zo bang als in maart
donderdag 24 september 2020 om 09:47
In maart was ik erg bang en angstig voor corona. Ondanks dat de situatie nu weer heftiger is dan in de zomer, merk ik dat ik er minder angstig voor ben. Ik ben er wat meer gelaten in geworden. Net alsof ik een beetje afgestompt ben geraakt ervoor ofzo.
overigens hou ik me nog gewoon netjes aan de regels, het is niet dat het me allemaal niks meer interesseert, maar het is nu meer uit een soort gewoonte dan uit angst.
Herkennen meer mensen dit?
overigens hou ik me nog gewoon netjes aan de regels, het is niet dat het me allemaal niks meer interesseert, maar het is nu meer uit een soort gewoonte dan uit angst.
Herkennen meer mensen dit?
maandag 28 september 2020 om 18:21
Ik vind je echt geen dramaqueen hoor. Wat een rare opmerking van die man! Fijn dat je kennis negatief was! Snap dat je daarvan geschrokken bent! Ik had hetzelfde gehad. Dat je dan dingen uitstelt om geen risico te lopen snap ik volkomen. Die dingen doen kan altijd nog een andere keer.Lady_Day schreef: ↑28-09-2020 18:07Hier ben ik het mee eens maar het is meer dat ik een ander niet vertrouw. Ik heb een paar weken geleden met een kennis geluncht. Nu was dat al een uitzondering want ik houd zelf een heel kleine bubble aan. Toen kwam ik er een dag later achter dat zijn vrouw ziek thuis zat te wachten op uitslag. Zij bleek positief. Ik was daar echt even helemaal naar van want ik heb echt langere tijd met deze persoon aan 1 tafel gezeten en zo tegenover elkaar is dat misschien krap een meter. Mocht hij naar buiten? Ja, want vrouw had geen koorts of benauwdheid en hij had geen klachten en toch vond ik het een groot risico. Als ik het had geweten had ik zeker niet afgesproken.
Hij vond mij geloof ik ook een dramaqueen dat ik er niet zo blij mee was en overdreven dat ik een bezoek aan mijn moeder dat weekend uitgesteld heb en mijn kappersafspraak van de volgende dag geannuleerd heb. Maar ik wil gewoon geen risico lopen.
Als ik op mijn FB kijk zie ik ook toch echt veel foto's voorbij komen van feesten en partijen en weinig 'bewijs' dat daar afstand gehouden wordt. Ik snap het ook, het is heel moeilijk en zeker voor zo'n lange tijd. Maar diegene die daar met jan en alleman staat te zoenen kan degene zij die mij besmet omdat hij iets vertrouwelijks met mij wil bespreken.
Goddank was die kennis negatief en het is nu lang genoeg geleden dat ik deze week op bezoek ga bij mijn moeder (risicogroep) maar ik vind het ingewikkeld hoor.
maandag 28 september 2020 om 19:12
Klopt. Maar het was geen 'vluchtig' contact. We hebben een paar uur gezeten en zeker niet op 1,5 meter afstand. Wel buiten want binnen spreek ik sowieso niet af.ldp schreef: ↑28-09-2020 18:20Maar je kunt je eigen voorbeeld toch ook zien als iets positiefs? Nota bene de eigen partner van iemand die positief getest was , was niet besmet. Terwijl je mag verwachten dat zij veel tijd samen doorbrengen, bij elkaar in bed slapen, etc.
Dan zou ik denken dat de kans op besmetting bij vluchtig contact wel een beetje meevalt.
Het maakt me wel weer scherper want ik heb er echt buikpijn van gehad. En die man deed op zich niets verkeerds want ondanks dat zijn vrouw ziek was mocht hij wel de deur uit. Hij denkt zelf dat hij in het voorjaar het virus al gehad heeft maar goed, op zo'n moment koop ik daar niets voor.
Ik ben voor mezelf niet superbang om ziek te worden maar ik heb een aantal mensen in mijn directe omgeving die wél in de risicogroep zitten.
maandag 28 september 2020 om 20:47
Wat naar Lady_Day. Het is bij mij niet zo dat ik andere mensen niet vertrouw, ik vind de maatregelen ook niet moeilijk. Bij mij is het echt puur een soort van "zondig stemmetje". Dat mij zeggen wil: het is allemaal prima zoals je het doet maar nóg beter was het als je gewoon helemaal niet naar een restaurant/winkel/kapper/op vakantie met je gezin wilde. En zeker dat laatste vind ik dan dus het moeilijke. Dat ik ook nog te maken heb met behoeften en gevoelens van partner en kinderen. Hoewel ik het de kinderen natuurlijk onmogelijk kwalijk kan nemen dat ze weer genieten van hun sociale activiteiten. Maar wat is reëel, waar mag je van balen. Ik heb mijn moeder 1x gezien dit jaar, mijn vader 3x. Het doet pijn, maar tegelijk voel ik me dan ook weer schuldig dat ik de behoefte voel. Maar ook ergernis ten opzichte van anderen in mijn omgeving die (naar mijn idee) nog veel "behoeftiger" lijken, terwijl ze daar misschien ook niks aan kunnen doen.
Ik weet niet of ik per se minder angstig ben, in maart voelde het nog als iets "wat je wel even vol kon gaan houden", wat ook zo was eigenlijk. Ik had echt niet na een week of maand al het idee van "wat mis ik veel" (mensen, theater, restaurantbezoek). Nu soms wel.
Ik weet niet of ik per se minder angstig ben, in maart voelde het nog als iets "wat je wel even vol kon gaan houden", wat ook zo was eigenlijk. Ik had echt niet na een week of maand al het idee van "wat mis ik veel" (mensen, theater, restaurantbezoek). Nu soms wel.
maandag 28 september 2020 om 22:14
Dat dingen missen krijg ik nu ook. Zeker nu het weer slechter wordt. Wij houden ervan om in het weekend in de stad te gaan eten en drinken en tot nu toe vond ik het prima om buiten te zitten. Ik word er een beetje zenuwachtig van als ik denk dat we binnenkort naar binnen 'moeten'. Ik weet ook nog niet of ik dat wel wil.
maandag 28 september 2020 om 22:49
Hier risicogroep-persoon, ik dus. En ja, banger dan in maart want nu komt de herfst en daarna de winter, HET griepseizoen.
Normaal moet ik alleen bang zijn om griep te krijgen, nu ook voor Corona.
Heb tante, nicht en bekenden die overleden zijn aan Corona en 2 kennissen die 9 weken in ziekenhuizen hebben gelegen in coma aan de beademing en wss allemaal restverschijnselen zullen overhouden aan Corona.
Dus ja, banger, werk sinds begin af aan al thuis, beperk contact met alles en iedereen. Alles buiten, dat ging vanwege het mooie weer. Ben nu bang dat het niet alleen voor mij, maar voor veel mensen erg eenzaam zal gaan worden.
Normaal moet ik alleen bang zijn om griep te krijgen, nu ook voor Corona.
Heb tante, nicht en bekenden die overleden zijn aan Corona en 2 kennissen die 9 weken in ziekenhuizen hebben gelegen in coma aan de beademing en wss allemaal restverschijnselen zullen overhouden aan Corona.
Dus ja, banger, werk sinds begin af aan al thuis, beperk contact met alles en iedereen. Alles buiten, dat ging vanwege het mooie weer. Ben nu bang dat het niet alleen voor mij, maar voor veel mensen erg eenzaam zal gaan worden.
Je reactie zegt meer over jou dan over mij....
maandag 28 september 2020 om 23:36
Ik weet niet of bang het woord is, maar het voelt voor mij nu allemaal wel zwaarder. In maart had ik nog zoiets van 'okay, schouders eronder, redden we wel". Maar toen was het nieuw, kwam het voorjaar er aan met kans op elkaar in ieder geval op afstand zien. Maar nu.. Mijn werk was al vrijwel alleen maar 'corona' sinds maart, en nu begint alles weer van voor af aan. Ik maak me elke winter wel een beetje zorgen om dierbaren in de risicogroep, maar nu moet die hele lange winter nog komen. Alle feesten die om gezelligheid en bij elkaar zijn draaien, en het vooruitzicht dat je je familie niet (samen) kan zien het komende half jaar...
Daar ben ik wel een beetje naar van nu.
Daar ben ik wel een beetje naar van nu.
maandag 28 september 2020 om 23:38
Als jullie geen anderhalve meter afstand hielden, deed hij dat wel (en jij ook).Lady_Day schreef: ↑28-09-2020 19:12Klopt. Maar het was geen 'vluchtig' contact. We hebben een paar uur gezeten en zeker niet op 1,5 meter afstand. Wel buiten want binnen spreek ik sowieso niet af.
Het maakt me wel weer scherper want ik heb er echt buikpijn van gehad. En die man deed op zich niets verkeerds want ondanks dat zijn vrouw ziek was mocht hij wel de deur uit. Hij denkt zelf dat hij in het voorjaar het virus al gehad heeft maar goed, op zo'n moment koop ik daar niets voor.
Ik ben voor mezelf niet superbang om ziek te worden maar ik heb een aantal mensen in mijn directe omgeving die wél in de risicogroep zitten.
maandag 28 september 2020 om 23:49
Ik bedoelde meer dat hij wel zijn huis mocht verlaten ondanks dat zijn vrouw thuis ziek zat te wachten op de uitslag van haar test.
En ja, de 1,5 meter daar hebben wij ons niet aan gehouden. We zaten tegenover elkaar aan tafel. Daar zit geen 1,5 meter tussen. Althans, dat kan ik me niet voorstellen.
Maar goed, ik ben er goed van af gekomen deze keer. Ik heb besloten dat ik dit soort lunchafspraken gewoon niet meer doe op deze manier.
En ja, de 1,5 meter daar hebben wij ons niet aan gehouden. We zaten tegenover elkaar aan tafel. Daar zit geen 1,5 meter tussen. Althans, dat kan ik me niet voorstellen.
Maar goed, ik ben er goed van af gekomen deze keer. Ik heb besloten dat ik dit soort lunchafspraken gewoon niet meer doe op deze manier.
dinsdag 29 september 2020 om 11:13
Dat schuldgevoel moet je echt weten te parkeren. Je houdt je aan de regels, dan doe je toch niets verkeerd? Je kunt toch niet alles niet meer doen? Je mag naar een restaurant, naar de kapper, op vakantie. Als je daar behoefte aan hebt dan moet je dat gewoon doen. EN voor wat betreft je ouders: Die moet je zeker bezoeken. Het mag! Het gaat echt nog wel even duren en je houdt het beter vol als je jezelf niet ook nog eens allerlei zelfbedahcte regels op gaat leggen.NYC schreef: ↑28-09-2020 20:47Wat naar Lady_Day. Het is bij mij niet zo dat ik andere mensen niet vertrouw, ik vind de maatregelen ook niet moeilijk. Bij mij is het echt puur een soort van "zondig stemmetje". Dat mij zeggen wil: het is allemaal prima zoals je het doet maar nóg beter was het als je gewoon helemaal niet naar een restaurant/winkel/kapper/op vakantie met je gezin wilde. En zeker dat laatste vind ik dan dus het moeilijke. Dat ik ook nog te maken heb met behoeften en gevoelens van partner en kinderen. Hoewel ik het de kinderen natuurlijk onmogelijk kwalijk kan nemen dat ze weer genieten van hun sociale activiteiten. Maar wat is reëel, waar mag je van balen. Ik heb mijn moeder 1x gezien dit jaar, mijn vader 3x. Het doet pijn, maar tegelijk voel ik me dan ook weer schuldig dat ik de behoefte voel. Maar ook ergernis ten opzichte van anderen in mijn omgeving die (naar mijn idee) nog veel "behoeftiger" lijken, terwijl ze daar misschien ook niks aan kunnen doen.
Ik weet niet of ik per se minder angstig ben, in maart voelde het nog als iets "wat je wel even vol kon gaan houden", wat ook zo was eigenlijk. Ik had echt niet na een week of maand al het idee van "wat mis ik veel" (mensen, theater, restaurantbezoek). Nu soms wel.
dinsdag 29 september 2020 om 11:17
Weet ik verstandelijk ook wel, maar dat maakt dus dat ik minder geniet van dingen die ik doe. Ik waardeer ze zeker wel hoor, maar het gaat niet meer met dat "onschuldige" gevoel dat ik er acht maanden geleden nog wel bij had.ninanoname schreef: ↑29-09-2020 11:13Dat schuldgevoel moet je echt weten te parkeren. Je houdt je aan de regels, dan doe je toch niets verkeerd? Je kunt toch niet alles niet meer doen? Je mag naar een restaurant, naar de kapper, op vakantie. Als je daar behoefte aan hebt dan moet je dat gewoon doen. EN voor wat betreft je ouders: Die moet je zeker bezoeken. Het mag! Het gaat echt nog wel even duren en je houdt het beter vol als je jezelf niet ook nog eens allerlei zelfbedahcte regels op gaat leggen.
Ouders willen liever zelf geen bezoek ontvangen. Mijn vader komt als het goed is wel naar de verjaardag van onze zoon, daar ben ik echt ongelooflijk dankbaar voor.
dinsdag 29 september 2020 om 11:31
Ik ben niet banger of minder bang. Wel denk ik dat ik nu misschien iets beter weet van de mensen om mij heen wie risicovol gedrag heeft en wie niet. Ik heb mensen om mij heen die lekker twee keer goedkoop op vakantie zijn geweest met het vliegtuig deze zomer en eigenlijk precies het leven van voor Corona weer opgepakt hebben (met uitzondering van concerten etc.). En mensen die nog steeds voornamelijk thuis blijven. Ik zit er zelf een beetje tussenin. Maar probeer in ieder geval geen risico te vormen voor de tweede groep.
Wel merk ik dat ik het mentaal best zwaar vind. Aan het begin van de intelligente lockdown had ik dat ook. Dat de wereld ineens zo anders was, daar moest ik aan wennen. Maar toen kon ik nog wel elke dag lekker een eind wandelen in de zon. Vrienden ontvangen in de tuin en buiten wat activiteiten ondernemen. Nu met de winter voor de boeg wordt dat weer lastiger. Aan de andere kant ben ik in de winter ook graag buiten en is op de bank met een dekentje en kop warme chocolademelk natuurlijk ook pure luxe. Ik besef me heel goed dat er mensen die veel grotere problemen hebben.
Waar ik mij wel zorgen over begin te maken is mijn werk. Een aantal van onze klanten beginnen nu echt op omvallen te staan. En normaal gesproken gaat al onze verkoop via conferenties. Die zijn allemaal afgelast of online dit jaar. Ik denk dat we dit jaar wel uit kunnen zingen maar ik hoop niet dat we al te veel moeten bezuinigen.
Angst om ziek te worden is er wel maar ik probeer mijzelf daar niet teveel door te laten beïnvloeden. Ik probeer de regels zo goed mogelijk op te volgen, meer valt er niet aan te doen helaas. Ik maak me wat dat betreft meer zorgen om mensen in mijn omgeving.
Wel merk ik dat ik het mentaal best zwaar vind. Aan het begin van de intelligente lockdown had ik dat ook. Dat de wereld ineens zo anders was, daar moest ik aan wennen. Maar toen kon ik nog wel elke dag lekker een eind wandelen in de zon. Vrienden ontvangen in de tuin en buiten wat activiteiten ondernemen. Nu met de winter voor de boeg wordt dat weer lastiger. Aan de andere kant ben ik in de winter ook graag buiten en is op de bank met een dekentje en kop warme chocolademelk natuurlijk ook pure luxe. Ik besef me heel goed dat er mensen die veel grotere problemen hebben.
Waar ik mij wel zorgen over begin te maken is mijn werk. Een aantal van onze klanten beginnen nu echt op omvallen te staan. En normaal gesproken gaat al onze verkoop via conferenties. Die zijn allemaal afgelast of online dit jaar. Ik denk dat we dit jaar wel uit kunnen zingen maar ik hoop niet dat we al te veel moeten bezuinigen.
Angst om ziek te worden is er wel maar ik probeer mijzelf daar niet teveel door te laten beïnvloeden. Ik probeer de regels zo goed mogelijk op te volgen, meer valt er niet aan te doen helaas. Ik maak me wat dat betreft meer zorgen om mensen in mijn omgeving.
dinsdag 29 september 2020 om 12:16
Misschien moet je het gewoon anders benoemen: dat je opeens merkt hoe fijn je leven eigenlijk was toen je alles kon doen waar je zin in had en dat je nu nadenkt over vanzelfsprekende dingen. Je bent niet meer onbevangen, maar je moet ook niet alles als een potentieel doorgeefluik voor corona zien.NYC schreef: ↑29-09-2020 11:17Weet ik verstandelijk ook wel, maar dat maakt dus dat ik minder geniet van dingen die ik doe. Ik waardeer ze zeker wel hoor, maar het gaat niet meer met dat "onschuldige" gevoel dat ik er acht maanden geleden nog wel bij had.
Ouders willen liever zelf geen bezoek ontvangen. Mijn vader komt als het goed is wel naar de verjaardag van onze zoon, daar ben ik echt ongelooflijk dankbaar voor.
dinsdag 29 september 2020 om 12:18
Ik was voor mezelf wel heel erg bang, omdat ik astma heb. Nu wordt dat niet direct meer tot de risicogroepen gerekend maar toch, daar is de communicatie vrij onduidelijk over. Maar nu heb ik het gehad en nauwelijks last gehad, ik hoestte zelfs minder dan normaal. Dus het is wel een soort van opluchting. Echter mijn man die totaal niet bang was en superfit, is in het ziekenhuis beland. Dat maakt dat ik nu wel weer bang ben voor mensen in de directe omgeving en nu niet meer alleen die in de risicogroepen, zoals (schoon) ouders, maar ook voor mensen van onze eigen leeftijd (50+). Veel mensen om ons heen zijn door mijn man's opname nu ook banger en voorzichtiger.
dinsdag 29 september 2020 om 12:20
Mooi gezegd, dat is het inderdaad.ninanoname schreef: ↑29-09-2020 12:16Misschien moet je het gewoon anders benoemen: dat je opeens merkt hoe fijn je leven eigenlijk was toen je alles kon doen waar je zin in had en dat je nu nadenkt over vanzelfsprekende dingen. Je bent niet meer onbevangen, maar je moet ook niet alles als een potentieel doorgeefluik voor corona zien.
dinsdag 29 september 2020 om 12:27
Geen 1.5 m aanhouden voor langere tijd daar ben jezelf bij.Lady_Day schreef: ↑28-09-2020 19:12Klopt. Maar het was geen 'vluchtig' contact. We hebben een paar uur gezeten en zeker niet op 1,5 meter afstand. Wel buiten want binnen spreek ik sowieso niet af.
Het maakt me wel weer scherper want ik heb er echt buikpijn van gehad. En die man deed op zich niets verkeerds want ondanks dat zijn vrouw ziek was mocht hij wel de deur uit. Hij denkt zelf dat hij in het voorjaar het virus al gehad heeft maar goed, op zo'n moment koop ik daar niets voor.
Ik ben voor mezelf niet superbang om ziek te worden maar ik heb een aantal mensen in mijn directe omgeving die wél in de risicogroep zitten.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 29 september 2020 om 12:34
Ja, het is vervelend en het is vreemd dat zoveel dingen die je automatisch deed nu niet of niet meer op dezelfde manier kunnen. Het spontane gaat er wel van af. De agenda blijft leger. Maar heel ve kan nog wel en ik maak voor mezelf de afweging of er een risico is (die is er buiten de deur altijd wel), hoeveel invloed ik heb op het verkleinen van dat risico en hoe verantwoordelijk ik het dan vindt om het te doen.
Laatst een ijsje op het terras, prima. Maar de markt de dag er na vond ik te druk en ben naar huis gegaan. Steden als Eindhoven zien mij nu niet. De pakjesbezorger zie ik juist wel vaak.
Laatst een ijsje op het terras, prima. Maar de markt de dag er na vond ik te druk en ben naar huis gegaan. Steden als Eindhoven zien mij nu niet. De pakjesbezorger zie ik juist wel vaak.
dinsdag 29 september 2020 om 12:44
Tja, in maart was alles nieuw en surrealistisch stil overal. Ik moet ook zeggen dat ik het toen psychisch beter aan kon. Misschien heeft dat ook met de tijd van het jaar te maken, we gaan nu weer de winter in. Kan ik altijd wel een beetje weemoedig van worden.
Ik denk zelfs dat als de versoepeling er niet was geweest, ik het beter vol had gehouden dan nu we weer een beetje van de vrijheid mochten proeven en er nu weer nieuwe restricties komen. En we zijn er nog niet, maar ik denk dat ik mezelf sowieso de intelligente lockdown opleg zoals in het begin.
Afgelopen weken ben ik wel de stad in geweest, ook voor dingen die niet per sé nodig waren. Maar echt lekker voelde ik me er niet bij, je hebt totaal de afstand niet onder controle, aangezien mensen tegen de richting in lopen en terwijl ik netjes wacht tot iemand z'n zakje sla uit de vitrine heeft gepakt bij de supermarkt, wringt een ander doodleuk langs me om ook die vitrine in te duiken.
Ik mag niet klagen. Ik heb nog werk, hoewel onzeker... maar dat was het voor de corona ook al.
Ik denk zelfs dat als de versoepeling er niet was geweest, ik het beter vol had gehouden dan nu we weer een beetje van de vrijheid mochten proeven en er nu weer nieuwe restricties komen. En we zijn er nog niet, maar ik denk dat ik mezelf sowieso de intelligente lockdown opleg zoals in het begin.
Afgelopen weken ben ik wel de stad in geweest, ook voor dingen die niet per sé nodig waren. Maar echt lekker voelde ik me er niet bij, je hebt totaal de afstand niet onder controle, aangezien mensen tegen de richting in lopen en terwijl ik netjes wacht tot iemand z'n zakje sla uit de vitrine heeft gepakt bij de supermarkt, wringt een ander doodleuk langs me om ook die vitrine in te duiken.
Ik mag niet klagen. Ik heb nog werk, hoewel onzeker... maar dat was het voor de corona ook al.
dinsdag 29 september 2020 om 13:00
Oh, dat is voor mij echt precies andersom. Ik heb de afgelopen tijd wel kunnen opladen voor een nieuwe periode met beperkingen. Corona-proof op vakantie geweest, dus even een andere omgeving dan mijn huis, want hoe prettig dat ook is, ik ben er nu wel erg veel; een aantal belangrijke gesprekken met collega’s coronaproof face to face gevoerd, uit eten; dat vond ik echt prettig. Ik heb juist vooral last van de saaiheid van alles, dus dat het tijdelijk wat minder saai was, hielp enorm.vivinnetje schreef: ↑29-09-2020 12:44Tja, in maart was alles nieuw en surrealistisch stil overal. Ik moet ook zeggen dat ik het toen psychisch beter aan kon. Misschien heeft dat ook met de tijd van het jaar te maken, we gaan nu weer de winter in. Kan ik altijd wel een beetje weemoedig van worden.
Ik denk zelfs dat als de versoepeling er niet was geweest, ik het beter vol had gehouden dan nu we weer een beetje van de vrijheid mochten proeven en er nu weer nieuwe restricties komen. En we zijn er nog niet, maar ik denk dat ik mezelf sowieso de intelligente lockdown opleg zoals in het begin.
Afgelopen weken ben ik wel de stad in geweest, ook voor dingen die niet per sé nodig waren. Maar echt lekker voelde ik me er niet bij, je hebt totaal de afstand niet onder controle, aangezien mensen tegen de richting in lopen en terwijl ik netjes wacht tot iemand z'n zakje sla uit de vitrine heeft gepakt bij de supermarkt, wringt een ander doodleuk langs me om ook die vitrine in te duiken.
Ik mag niet klagen. Ik heb nog werk, hoewel onzeker... maar dat was het voor de corona ook al.
dinsdag 29 september 2020 om 15:15
Precies. Dat maakt dat ik er nu geen zin meer in heb. Ik merk dat ik er meer stress van heb dan dat ik er plezier aan beleef. Ik ga deze winter een aantal online cursussen doen en wat minder met vrienden afspreken.
dinsdag 29 september 2020 om 15:34
Ja, heb ik ook hoor. Ik heb me steeds aan de regels gehouden, zo goed mogelijk, maar ik heb mezelf geen extra beperkingen opgelegd. Ik heb echt een heerlijke zomer gehad, waarin ik me anders heb gedragen dan normaal, maar het was net zo verrijkend en goed als andere zomers. Daardoor kan ik nu weer verder.Eze schreef: ↑29-09-2020 13:00Oh, dat is voor mij echt precies andersom. Ik heb de afgelopen tijd wel kunnen opladen voor een nieuwe periode met beperkingen. Corona-proof op vakantie geweest, dus even een andere omgeving dan mijn huis, want hoe prettig dat ook is, ik ben er nu wel erg veel; een aantal belangrijke gesprekken met collega’s coronaproof face to face gevoerd, uit eten; dat vond ik echt prettig. Ik heb juist vooral last van de saaiheid van alles, dus dat het tijdelijk wat minder saai was, hielp enorm.
Joh, dit overleven we ook wel weer, beetje gekke uitspraak trouwens in deze context, maar ik bedoel vooral: dit gaat ook weer voorbij en dan kijk je er over een paar jaar met verwondering op terug.
dinsdag 6 oktober 2020 om 11:30
Ik ben niet bang, maar merk wel dat ik mij veel erger in situaties.
In de rij aangeraakt worden terwijl je gaat pinnen. Gebeurde niet tot weinig voor corona, maar misschien valt het nu extra op omdat het maanden qua afstand beter ging.
Mensen lopen tussen hekken door. Tegen de route in. Hoesten in hand. Zulke dingen... ik vind het vreselijk. We weten dat nu toch wel? Denk aan elkaar
Vriendin van mij gaat met snot naar werk. Ik ken mensen die thuis kunnen werken, maar toch op kantoor zijn. Ik gooi dit in het gesprek 2, 3 keer en dan blijft het tot nu toe zo. Ik vind dat lastig. Als het makkelijk kan gewoon doen toch. Het voelt dan alsof ik het voor niks doe. Maar als ik dan weer de berichten hier lees en het nieuws hoor, weet ik dat ik door moet gaan.
In de rij aangeraakt worden terwijl je gaat pinnen. Gebeurde niet tot weinig voor corona, maar misschien valt het nu extra op omdat het maanden qua afstand beter ging.
Mensen lopen tussen hekken door. Tegen de route in. Hoesten in hand. Zulke dingen... ik vind het vreselijk. We weten dat nu toch wel? Denk aan elkaar
Vriendin van mij gaat met snot naar werk. Ik ken mensen die thuis kunnen werken, maar toch op kantoor zijn. Ik gooi dit in het gesprek 2, 3 keer en dan blijft het tot nu toe zo. Ik vind dat lastig. Als het makkelijk kan gewoon doen toch. Het voelt dan alsof ik het voor niks doe. Maar als ik dan weer de berichten hier lees en het nieuws hoor, weet ik dat ik door moet gaan.
vrijdag 9 oktober 2020 om 00:35
Ik merk dat bij mij de onrust toeneemt. Heb ook weer meer flashbacks naar maart; het binnen zitten, alleen maar wachten op telefoontjes van mijn stiefmoeder omdat mijn vader op de ic lag.
Toen was corona voor mijn gevoel overal: op tv, op internet, op de radio, kerkklokken die luidden, in telefoontjes en appjes.
In de zomer ebde dat wat weg, het was niet meer zo alomvattend aanwezig, er was wat ruimte voor ontspanning, lucht.
En nu de cijfers weer oplopen is die beklemming er weer. Ik slaap weer slechter, pieker meer.
Zo bang weer iemand van wie ik hou te verliezen.
Ik probeer het niet te laten merken, zanik er ook niet constant over, maar het is lastig om niet bang en verdrietig te zijn.
Toen was corona voor mijn gevoel overal: op tv, op internet, op de radio, kerkklokken die luidden, in telefoontjes en appjes.
In de zomer ebde dat wat weg, het was niet meer zo alomvattend aanwezig, er was wat ruimte voor ontspanning, lucht.
En nu de cijfers weer oplopen is die beklemming er weer. Ik slaap weer slechter, pieker meer.
Zo bang weer iemand van wie ik hou te verliezen.
Ik probeer het niet te laten merken, zanik er ook niet constant over, maar het is lastig om niet bang en verdrietig te zijn.
vrijdag 9 oktober 2020 om 13:25
Jij doet precies het zelfde, als je vaak genoeg naar de mainstream media kijkt en je vrienden ook in corona geloven dan ga je het zelf ook geloven.Vivamensje schreef: ↑28-09-2020 09:39Ik heb ook een vriendin die dingen roept die letterlijk van Facebook komen. (De achterdochtige posts.) Mensen worden gehersenspoeld.
Als ze vaak genoeg iets lezen, en ze denken dat hun vrienden dat ook vinden, gaan ze erin geloven.
#doeslief
