Digi
alle pijlers
Whatsapp: partner zag dat ik een gesprek had gewist
dinsdag 16 januari 2024 om 13:39
Mijn eerste bericht hier op het forum. Sorry als het een beetje lang is, ik probeer een beetje context te geven.
Een hele tijd geleden (enkele maanden ondertussen) heb ik van iemand die ik kende ongepaste berichten ontvangen via whatsapp. Ik heb deze persoon vriendelijk afgewezen en dan het gesprek in whatsapp verwijderd. Diezelfde avond was mijn man opeens razend, riep dat ik geheimen had en dat hij mij ging verlaten. Ik wist eerst niet waarover hij het had, maar na lang doorvragen zei hij opeens dat hij wel wist dat ik gesprekken wiste van mijn gsm zodat hij ze niet kon lezen en dat het op die manier niet meer moest.
Ik heb toen heel de situatie uitgelegd, welke berichten ik kreeg, hoe ik daarop had gereageerd en waarom ik ze gewist had (het ging over de papa van een vriendin mijn dochter en iedereen in mijn gezin kan gewoon in mijn gsm, ook mijn dochter en dat doet ze ook regelmatig en ik wilde niet dat zij die berichten zou zien).
Hij bleef razend, ik moest me 1000x verontschuldigen en dan nog...
Dit blijft aan mij vreten. Achteraf bekeken had ik mij niet moeten verontschuldigen, ik had niets verkeerds gedaan, tuurlijk had ik hem op de hoogte kunnen brengen van het gesprek, maar dat had alles alleen maar ongemakkelijk gemaakt als we die papa af en toe terugzagen. Ik wilde het eigenlijk gewoon vergeten en voor mij was de kous af toen ik het gesprek wiste.
Maar nu kom ik tot mijn eigenlijke vraag: hoe kon mijn man zien dat ik een whatsapp gesprek gewist had? Ik begrijp dit niet... Hij heeft, net zoals iedereen in mijn gezin toegang tot mijn gsm, dus het kan dat hij whatsapp op mijn gsm geopend heeft, maar dan nog, kan je dan zien dat er gesprekken gewist werden? Of kan hij dit op een andere manier gezien hebben? Hij wist dat het gesprek gewist was, maar niet wat erin gezegd werd...
Als iemand dit kan verduidelijken, dan zou ik heel blij zijn. Ik wil het hem niet zelf vragen, hij vindt sowieso dat hij recht heeft om alles te zien en weten, al mijn wachtwoorden en pincodes etc... Op dit moment gaat het niet goed tussen ons onder andere door een continu gebrek aan vertrouwen langs zijn kant.
Een hele tijd geleden (enkele maanden ondertussen) heb ik van iemand die ik kende ongepaste berichten ontvangen via whatsapp. Ik heb deze persoon vriendelijk afgewezen en dan het gesprek in whatsapp verwijderd. Diezelfde avond was mijn man opeens razend, riep dat ik geheimen had en dat hij mij ging verlaten. Ik wist eerst niet waarover hij het had, maar na lang doorvragen zei hij opeens dat hij wel wist dat ik gesprekken wiste van mijn gsm zodat hij ze niet kon lezen en dat het op die manier niet meer moest.
Ik heb toen heel de situatie uitgelegd, welke berichten ik kreeg, hoe ik daarop had gereageerd en waarom ik ze gewist had (het ging over de papa van een vriendin mijn dochter en iedereen in mijn gezin kan gewoon in mijn gsm, ook mijn dochter en dat doet ze ook regelmatig en ik wilde niet dat zij die berichten zou zien).
Hij bleef razend, ik moest me 1000x verontschuldigen en dan nog...
Dit blijft aan mij vreten. Achteraf bekeken had ik mij niet moeten verontschuldigen, ik had niets verkeerds gedaan, tuurlijk had ik hem op de hoogte kunnen brengen van het gesprek, maar dat had alles alleen maar ongemakkelijk gemaakt als we die papa af en toe terugzagen. Ik wilde het eigenlijk gewoon vergeten en voor mij was de kous af toen ik het gesprek wiste.
Maar nu kom ik tot mijn eigenlijke vraag: hoe kon mijn man zien dat ik een whatsapp gesprek gewist had? Ik begrijp dit niet... Hij heeft, net zoals iedereen in mijn gezin toegang tot mijn gsm, dus het kan dat hij whatsapp op mijn gsm geopend heeft, maar dan nog, kan je dan zien dat er gesprekken gewist werden? Of kan hij dit op een andere manier gezien hebben? Hij wist dat het gesprek gewist was, maar niet wat erin gezegd werd...
Als iemand dit kan verduidelijken, dan zou ik heel blij zijn. Ik wil het hem niet zelf vragen, hij vindt sowieso dat hij recht heeft om alles te zien en weten, al mijn wachtwoorden en pincodes etc... Op dit moment gaat het niet goed tussen ons onder andere door een continu gebrek aan vertrouwen langs zijn kant.
dinsdag 16 januari 2024 om 20:37
woensdag 17 januari 2024 om 00:37
Ze begint zich pas sinds kort te realiseren dat zijn gedrag niet oké is. Als je jaren geconditioneerd bent om te geloven dat jij degene bent die fout zit, dat zijn gedrag normaal is etc. dan kost het tijd en heel erg veel moeite om daar los van te komen. Dat proces gaat gepaard met ontzettend veel verwarring, angst, ongeloof, etc.MrsDuck schreef: ↑16-01-2024 20:21Wat ik niet begrijp, is dat je iets van maanden geleden nu komt vragen. Waar ben je NU bang voor? Wat geweest is, is geweest. Ik neem aan dat hij je continue is blijven controleren en wantrouwen. Wat is er gebeurd dat je het nu ineens wil weten hoe het technisch zit en waarom zou die oude chat nog relevant zijn? Daar mis ik enige logica en daar zit volgens mij de kern van je probleem.
Dit incident met dat verwijderde gesprek, is iets dat haar is bijgebleven en waarvan ze zich is blijven afvragen hoe het nou kon dat hij dat wist.
Er is niemand die opzoek gaat naar een relatie met een jaloerse, wantrouwende en controlerende partner. Deze dynamiek ontstaat geleidelijk, het gaat steeds een stapje verder en als je er midden in zit realiseer je het zelf niet. En op het moment dat je het begint te zien, is het enorm lastig om er los van te komen. Veel slachtoffers van zulke relaties schamen zich dood dat ze het zo ver hebben laten komen, dat ze het niet eerder zagen. Daarnaast is er ongeloof, je houdt van diegene, je gaat aan jezelf twijfelen, etc.Ik ben daar misschien iets te simpel in. Vertrouwen is de basis van mijn relatie. Of mijn partner vertrouwt me en blijft bij mij omdat we het fijn hebben of vertrouwt mij niet en dan is daar de deur. Je hoeft niet bij mij te blijven en ik wil niet met iemand zijn die alles wat ik doe met argusogen bekijkt, controleert en wantrouwt. En dan ook nog mij controleren in mijn telefoon.... Ik gooi ook wel eens een chat, appgeschiedenis, contact weg omdat deze niet relevant meer is. Het idee alleen al dat mijn man daarvoor uit zijn vel springen. Dan was hij heel snel ex-man.
Zoals de waard is, zou vertrouwt hij zijn gasten. Ik zou je man zijn telefoon en laptop wel eens willen zien. Want controleer jij hem wel eens? En hoe reageert hij als je dat wil doen? Echt, hij spoort niet hoor. En als je hem de deur wijst; verander sloten, licht de politie in, zorg dat je niet alleen bent. Hij vertoont vreemde, enge trekjes.
woensdag 17 januari 2024 om 01:42
Dit en de rare engnekken komen deze week wel uit alle hoeken en gaten zeg! Net in dat topic over de verborgen camera’s zitten lezen. Jouw vent is ook zo’n figuur dus, die jou geen privacy gunt. Bah, ik zette hem bij het grofvuil. En dan nog dit; waarom mag en kan heel je gezin in jouw telefoon. Dat is toch iets persoonlijks?Valkia-the-Bloody schreef: ↑16-01-2024 14:03Je man heeft hulp nodig.
Dit soort problematiek zul jij nooit in je eentje op kunnen lossen.
Dat hij ziet dat er gesprekken zijn gewist kan als je berichten hebt verwijderd en de chat er nog staat. Als je de hele chat hebt gewist en verwijderd zou hij niets kunnen zien tenzij hij dus spyware op je foon heeft gezet…
woensdag 17 januari 2024 om 07:27
woensdag 17 januari 2024 om 07:32
Sylphide75 schreef: ↑17-01-2024 01:42Dit en de rare engnekken komen deze week wel uit alle hoeken en gaten zeg! Net in dat topic over de verborgen camera’s zitten lezen. Jouw vent is ook zo’n figuur dus, die jou geen privacy gunt. Bah, ik zette hem bij het grofvuil. En dan nog dit; waarom mag en kan heel je gezin in jouw telefoon. Dat is toch iets persoonlijks?
Dat hij ziet dat er gesprekken zijn gewist kan als je berichten hebt verwijderd en de chat er nog staat. Als je de hele chat hebt gewist en verwijderd zou hij niets kunnen zien tenzij hij dus spyware op je foon heeft gezet…
Omdat ze zich zelf wijs heeft gemaakt dat ze geen geheimen heeft en ooit haar eigen 'ik' heeft opgegeven.
Als vriendin zou ik het not done vinden dat een familie bij ons app contact kan, als ik het niet wist.
TO, er is niets mis mee om dingen prive te willen houden, om bijv. een vriendin die je iets persoonlijks vertelt. Zo wordt haar privacy gerespecteerd. Het betekent niet dat jij iets te verbergen hebt. Je mag dingen voor jezelf willen hebben, daar is niets mis mee.
woensdag 17 januari 2024 om 08:04
Taskmaster schreef: ↑17-01-2024 07:27Ik denk dat mijn telefoon net helaas onder een auto is gekomen of iets anders tragisch. En dan van gezamenlijk geld een nieuwe iPhone kopen (of iig een tegenovergesteld systeem van wat je nu hebt) en geen wachtwoord delen. En hem ook uitleggen waarom je dat niet doet.
Beter ruil je die vent ook gelijk in.
woensdag 17 januari 2024 om 08:53
m-april schreef: ↑17-01-2024 00:37Ze begint zich pas sinds kort te realiseren dat zijn gedrag niet oké is. Als je jaren geconditioneerd bent om te geloven dat jij degene bent die fout zit, dat zijn gedrag normaal is etc. dan kost het tijd en heel erg veel moeite om daar los van te komen. Dat proces gaat gepaard met ontzettend veel verwarring, angst, ongeloof, etc.
Dit incident met dat verwijderde gesprek, is iets dat haar is bijgebleven en waarvan ze zich is blijven afvragen hoe het nou kon dat hij dat wist.
Er is niemand die opzoek gaat naar een relatie met een jaloerse, wantrouwende en controlerende partner. Deze dynamiek ontstaat geleidelijk, het gaat steeds een stapje verder en als je er midden in zit realiseer je het zelf niet. En op het moment dat je het begint te zien, is het enorm lastig om er los van te komen. Veel slachtoffers van zulke relaties schamen zich dood dat ze het zo ver hebben laten komen, dat ze het niet eerder zagen. Daarnaast is er ongeloof, je houdt van diegene, je gaat aan jezelf twijfelen, etc.
Bedankt om dit zo neer te schrijven, zo voelt het inderdaad helemaal. Ik ben mezelf volledig verloren de laatste jaren, dacht een hele tijd dat ik een burn-out had, nadien dacht ik een depressie te hebben. Beetje bij beetje besef ik hoe geniepig hij was in mij bepaalde dingen laten geloven. Mij schuldgevoelens geven over de eenvoudigste dingen, niet door het rechtstreeks te zeggen, maar door zijn gedrag tijdens en achteraf... spreken met een verwijtend toon, met zijn ogen draaien, bepaalde insinuaties maken, beschuldigende vragen stellen, of het mooiste: mij negeren, gewoon keihard en weken aan een stuk om iets wat ik zelf niet doorhad. Maar het vreselijke aan dit hele verhaal is dat het zooo geleidelijk aan gebeurd dat je het echt niet doorhebt. Ik ben een hoger opgeleide vrouw, heb een goede job en ik ben echt niet dom, maar ik voel me zo verschikkelijk dom en beschaamd nu dat mijn ogen beginnen opengaan.
Ik snap dat sommigen het misschien gek vinden dat ik dit nu zoveel maanden later nog aanhaal, maar dat komt omdat ik nu opeens besef dat dit niet normaal was, dat ik me niet had moeten verontschuldigen. Dat hij in de fout is gegaan.
woensdag 17 januari 2024 om 08:54
Ik had de hele chat verwijderd, dus niet enkel berichten in de chat. Het volledige gesprek was weg.Sylphide75 schreef: ↑17-01-2024 01:42Dit en de rare engnekken komen deze week wel uit alle hoeken en gaten zeg! Net in dat topic over de verborgen camera’s zitten lezen. Jouw vent is ook zo’n figuur dus, die jou geen privacy gunt. Bah, ik zette hem bij het grofvuil. En dan nog dit; waarom mag en kan heel je gezin in jouw telefoon. Dat is toch iets persoonlijks?
Dat hij ziet dat er gesprekken zijn gewist kan als je berichten hebt verwijderd en de chat er nog staat. Als je de hele chat hebt gewist en verwijderd zou hij niets kunnen zien tenzij hij dus spyware op je foon heeft gezet…
woensdag 17 januari 2024 om 08:56
Mijn man heeft me dus jaren aan een stuk laten geloven dat het niet ok is om dingen privé te houden als je getrouwd bent en van elkaar houdt. Zelfs nu dit vragen op dit forum voelt 'fout', omdat ik het achter zijn rug doe... Ik weet dat het niet fout is, maar zo voelt het wel.Sierlijk schreef: ↑17-01-2024 07:32Omdat ze zich zelf wijs heeft gemaakt dat ze geen geheimen heeft en ooit haar eigen 'ik' heeft opgegeven.
Als vriendin zou ik het not done vinden dat een familie bij ons app contact kan, als ik het niet wist.
TO, er is niets mis mee om dingen prive te willen houden, om bijv. een vriendin die je iets persoonlijks vertelt. Zo wordt haar privacy gerespecteerd. Het betekent niet dat jij iets te verbergen hebt. Je mag dingen voor jezelf willen hebben, daar is niets mis mee.
woensdag 17 januari 2024 om 09:10
Dit is echt een hele grote rode vlag.weetikveel schreef: ↑17-01-2024 08:56Mijn man heeft me dus jaren aan een stuk laten geloven dat het niet ok is om dingen privé te houden als je getrouwd bent en van elkaar houdt. Zelfs nu dit vragen op dit forum voelt 'fout', omdat ik het achter zijn rug doe... Ik weet dat het niet fout is, maar zo voelt het wel.
In een relatie ben je nog steeds jezelf, en samen til je elkaar naar een hoger niveau. Je doet elk waar je blij van word, en als dat samen kan; nog mooier. Maar zo niet, dan geeft de ander je alle ruimte om datgene te doen wat je graag wil.
In een relatie vertrouw je elkaar. Heb je afgesproken dat als er iets is, je het meldt aan de ander. In jouw geval had ik die avond kunnen zeggen tegen mijn man dat ik aparte appjes had gekregen en dat ik ze daarom maar weer heb verwijderd. Dan kijken wij elkaar hoofdschuddend aan en gaan over tot de orde van de dag. Omdat we vertrouwen in elkaar hebben. We kunnen in elkaars telefoons, maar er is geen enkele behoefte om dat te doen, omdat we van elkaar op aan kunnen dat als er wat is, we dat bij elkaar kwijt kunnen.
Dat ontbreekt bij jou. Er word gecontroleerd, veranderd, klein gehouden, bevraagd en ondervraagd. Omdat andere mensen iets richting jou doen, moet jij daarvoor opdraaien. Totaal niet goed en lees je daarom echt goed in over dit soort geweld binnen een huwelijk.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 17 januari 2024 om 09:11
Lieve weetikveel, ik denk dat je inmiddels heel veel weet en aan het nadenken bent en ideeen aan het uitwerken bent. Wellicht kun je deze tijd gebruiken om een plan voor te bereiden voor het geval je breekt met hem. Vooral financien kids bezittingen goed regelen. Je bent slim en ondanks de erosie die deze relatie teweeg heeft gebracht ben je nog steeds dezelfde leuke slimme lieve grappige etc ik en kun je opnieuw beginnen. Deze man verandert niet en zal nooit toegeven dat hij fout zit ook al kom je met goed onderbouwde argumenten. Hij zal altijd je en anderen controleren.
En ik zou me ook rot schrikken wanneer ik zou horen dat mijn whatsapps met persoon A door de familie vrienden etc van A worden gelezen! Dat is schending van privacy. Ik zou dat vanaf nu wel aan iedereen die jou een bericht stuurt melden.
En ik zou me ook rot schrikken wanneer ik zou horen dat mijn whatsapps met persoon A door de familie vrienden etc van A worden gelezen! Dat is schending van privacy. Ik zou dat vanaf nu wel aan iedereen die jou een bericht stuurt melden.
woensdag 17 januari 2024 om 09:15
weetikveel schreef: ↑17-01-2024 08:53Bedankt om dit zo neer te schrijven, zo voelt het inderdaad helemaal. Ik ben mezelf volledig verloren de laatste jaren, dacht een hele tijd dat ik een burn-out had, nadien dacht ik een depressie te hebben. Beetje bij beetje besef ik hoe geniepig hij was in mij bepaalde dingen laten geloven. Mij schuldgevoelens geven over de eenvoudigste dingen, niet door het rechtstreeks te zeggen, maar door zijn gedrag tijdens en achteraf... spreken met een verwijtend toon, met zijn ogen draaien, bepaalde insinuaties maken, beschuldigende vragen stellen, of het mooiste: mij negeren, gewoon keihard en weken aan een stuk om iets wat ik zelf niet doorhad. Maar het vreselijke aan dit hele verhaal is dat het zooo geleidelijk aan gebeurd dat je het echt niet doorhebt. Ik ben een hoger opgeleide vrouw, heb een goede job en ik ben echt niet dom, maar ik voel me zo verschikkelijk dom en beschaamd nu dat mijn ogen beginnen opengaan.
Ik snap dat sommigen het misschien gek vinden dat ik dit nu zoveel maanden later nog aanhaal, maar dat komt omdat ik nu opeens besef dat dit niet normaal was, dat ik me niet had moeten verontschuldigen. Dat hij in de fout is gegaan.
Zo werkt het nu eenmaal.
In het begin heeft hij bijvoorbeeld gezegd dat hij niet over harde muziek kan (ik noem even een voorbeeld). Jij hebt dat ter kennisgeving aangenomen en gaat verder met je leven. Tot je een keer een goed nummer op de radio hoort en de volume knop even hard zet. Waarop hij helemaal uit zijn plaat gaat, bulderend tegenover je komt staan. En zegt: ik ZEI toch dat ik hier niet tegen kan?!!! Waarom doe je dat, terwijl ik het je heb gezegd!!!
En jij denkt: ja, hij heeft het gezegd inderdaad. Ik was het vergeten. Excuus, ik doe hem zacht.
En nu is het eerste mini deeltje van jou veranderd. Jij gaat nooit meer een goed nummer hard zetten. Want hij heeft gezégd dat hij dat niet aankan.
Vervolgens kook jij eens een wintergroente, dat jij erg lekker vind. Hij kijkt met een vreselijk gezicht je aan als het op tafel staat en zegt: dit móest ik altijd eten van mijn oma. Ik heb hier gewoon een trauma van en jij brengt dit allemaal weer boven.
En hóp, voortaan komt je lekkere groente niet meer op tafel. Omdat hij heeft gezégd dat hij het niet aankan.
En voor je het weet, heb je 100 dingen veranderd en dan begint het te schuren. Want eenmaal opgegeven, je krijgt het nooit meer terug....
Klassiek en typisch gedrag binnen een toxische relatie.
Welke dingen laat jij allemaal omdat hij heeft gezégd dat hij dat niet wil / goed vind / vreselijk vind?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 17 januari 2024 om 09:40
To ik herken je verhaal, heb 18 jaar in zo'n relatie gezeten. Ik ben er inmiddels heel wat jaren uit en dat was de beste stap die ik heb kunnen zetten. Maar nu jaren later begint bij mijj het gevoel ook steeds meer te veranderen. Heb mezelf langzaam teruggevonden en ben van onzeker/ onderdanig nu zelfs zober dat ik zelfs veel boosheid voel en besefvdat de dingen echt niet oke waren. Als je er middenin zit is het zo anders, je hebt het niet door en het wordt van kwaad tot erger.weetikveel schreef: ↑17-01-2024 08:53Bedankt om dit zo neer te schrijven, zo voelt het inderdaad helemaal. Ik ben mezelf volledig verloren de laatste jaren, dacht een hele tijd dat ik een burn-out had, nadien dacht ik een depressie te hebben. Beetje bij beetje besef ik hoe geniepig hij was in mij bepaalde dingen laten geloven. Mij schuldgevoelens geven over de eenvoudigste dingen, niet door het rechtstreeks te zeggen, maar door zijn gedrag tijdens en achteraf... spreken met een verwijtend toon, met zijn ogen draaien, bepaalde insinuaties maken, beschuldigende vragen stellen, of het mooiste: mij negeren, gewoon keihard en weken aan een stuk om iets wat ik zelf niet doorhad. Maar het vreselijke aan dit hele verhaal is dat het zooo geleidelijk aan gebeurd dat je het echt niet doorhebt. Ik ben een hoger opgeleide vrouw, heb een goede job en ik ben echt niet dom, maar ik voel me zo verschikkelijk dom en beschaamd nu dat mijn ogen beginnen opengaan.
Ik snap dat sommigen het misschien gek vinden dat ik dit nu zoveel maanden later nog aanhaal, maar dat komt omdat ik nu opeens besef dat dit niet normaal was, dat ik me niet had moeten verontschuldigen. Dat hij in de fout is gegaan.
woensdag 17 januari 2024 om 10:02
Ergens naartoe gaan zonder hem, vindt hij niet leuk. Hij zal me vooraf nooit plezier wensen en achteraf is hij nukkig en als hij iets zegt is het 'waar bleef je zolang?'... Of hij zegt helemaal niks, dagen aan een stuk. Dus ja, na verloop van tijd denk je ik zal maar thuisblijven, dan heb ik tenminste de volgende dagen geen gezeur en gedoe...
Zelf gaat hij regelmatig op stap zonder mij, hij is meestal ook héél erg dronken dan en als kers op de taart is hij dan - om welke reden dan ook - boos op mij als hij thuiskomt (omdat ik al slaap of net omdat ik nog niet slaap), meestal negeert hij me dan, maar de manier waarop hij doet is dan gewoon zo vijandig. Soms ook in het midden van de nacht opeens de dekens van mij aftrekken en niet teruggeven bv...
Wat doet hij nog?
Bepaalde informatie niet tegen mij zeggen zodat ik uit de lucht kom vallen als vrienden/schoonouders/... erover beginnen, waardoor ik heel dom overkom.
Niet laten weten wanneer hij thuiskomt in het weekend (hij is dan gewoon bij zijn hobby), zodat ik nooit weet of hij mee eet, dit lijkt zo stom, maar als dit na zóvele verzoeken om mij op de hoogte te houden, nog altijd niet gedaan wordt, en ik hem uiteindelijk altijd zelf moet opbellen, dan wordt dat een heikel punt.
Toen ik zelf eindelijk een sportieve hobby (hardlopen) had gevonden, me daar echt op had toegelegd en in combinatie met voltijds werken en 2 kinderen ook een moment had gevonden om dit uit te oefenen, vond hij het nodig om dit in te pikken van mij, waardoor het weer moeilijk werd voor mij om vol te houden. Heel concreet: ik ging met zoon naar zijn hobby en terwijl sportte ik een uurtje. Hij bleef met dochter thuis omdat zij toen nog te klein was om alleen thuis te blijven. Maar na een aantal keren, ging hij opeens mee sporten, waardoor dochter dus ook mee moest, waardoor ik dus geen uur kon sporten, maar slechts een half uur, want hij wilde ook wel een half uur kunnen sporten nét op dat moment en ik dus een half uur bij dochter in de kou moest blijven staan terwijl hij bezig was, want 'dat is toch leuk om als gezin te doen'...
Ik moet me ook altijd afvragen wel versie ik krijg van hem: de goede of de slechte. Heeft hij een goede dag, dan is iedereen in huis blij en is alles ontspannen, maar is hij - om welke reden dan ook - chagrijnig, dan moet iedereen in huis oppassen en rekening met hem houden. Hij is niet agressief, maar het is dan zo 'koud' in huis...
Probleem is dat hij zich enkel zo gedraagt bij mij... Iedereen kent hem als de vrolijke toffe man, ideale schoonzoon, dus als ik erover praat (heb ik een tijdje geleden gedaan), dan vinden ze het moeilijk om te geloven dat hij zo vreselijk kan doen.
Zelf gaat hij regelmatig op stap zonder mij, hij is meestal ook héél erg dronken dan en als kers op de taart is hij dan - om welke reden dan ook - boos op mij als hij thuiskomt (omdat ik al slaap of net omdat ik nog niet slaap), meestal negeert hij me dan, maar de manier waarop hij doet is dan gewoon zo vijandig. Soms ook in het midden van de nacht opeens de dekens van mij aftrekken en niet teruggeven bv...
Wat doet hij nog?
Bepaalde informatie niet tegen mij zeggen zodat ik uit de lucht kom vallen als vrienden/schoonouders/... erover beginnen, waardoor ik heel dom overkom.
Niet laten weten wanneer hij thuiskomt in het weekend (hij is dan gewoon bij zijn hobby), zodat ik nooit weet of hij mee eet, dit lijkt zo stom, maar als dit na zóvele verzoeken om mij op de hoogte te houden, nog altijd niet gedaan wordt, en ik hem uiteindelijk altijd zelf moet opbellen, dan wordt dat een heikel punt.
Toen ik zelf eindelijk een sportieve hobby (hardlopen) had gevonden, me daar echt op had toegelegd en in combinatie met voltijds werken en 2 kinderen ook een moment had gevonden om dit uit te oefenen, vond hij het nodig om dit in te pikken van mij, waardoor het weer moeilijk werd voor mij om vol te houden. Heel concreet: ik ging met zoon naar zijn hobby en terwijl sportte ik een uurtje. Hij bleef met dochter thuis omdat zij toen nog te klein was om alleen thuis te blijven. Maar na een aantal keren, ging hij opeens mee sporten, waardoor dochter dus ook mee moest, waardoor ik dus geen uur kon sporten, maar slechts een half uur, want hij wilde ook wel een half uur kunnen sporten nét op dat moment en ik dus een half uur bij dochter in de kou moest blijven staan terwijl hij bezig was, want 'dat is toch leuk om als gezin te doen'...
Ik moet me ook altijd afvragen wel versie ik krijg van hem: de goede of de slechte. Heeft hij een goede dag, dan is iedereen in huis blij en is alles ontspannen, maar is hij - om welke reden dan ook - chagrijnig, dan moet iedereen in huis oppassen en rekening met hem houden. Hij is niet agressief, maar het is dan zo 'koud' in huis...
Probleem is dat hij zich enkel zo gedraagt bij mij... Iedereen kent hem als de vrolijke toffe man, ideale schoonzoon, dus als ik erover praat (heb ik een tijdje geleden gedaan), dan vinden ze het moeilijk om te geloven dat hij zo vreselijk kan doen.
woensdag 17 januari 2024 om 10:05
Dit is een huiselijk geweld relatie el Classico.
Er is geen respect.
Er is geen liefde.
Er is enkel de strijd om de macht.
Wie is de baas in huis. Wie bepaalt wat de ander doet.
Alles draait om hém. Zijn stem zit in je hoofd en bij alles wat je doet vraag jij je af of hij ermee in zal stemmen.
Lees op de relatiepijler wat van dezelfde topics door, dan kom je erachter dat je man niet zo uniek is en jullie relatie helaas ook niet, als je nu misschien denkt. Ik kom ook uit zo'n soort relatie en ben ontzettend dankbaar dat ik me daar uit heb kunnen krijgen.
Er is geen respect.
Er is geen liefde.
Er is enkel de strijd om de macht.
Wie is de baas in huis. Wie bepaalt wat de ander doet.
Alles draait om hém. Zijn stem zit in je hoofd en bij alles wat je doet vraag jij je af of hij ermee in zal stemmen.
Lees op de relatiepijler wat van dezelfde topics door, dan kom je erachter dat je man niet zo uniek is en jullie relatie helaas ook niet, als je nu misschien denkt. Ik kom ook uit zo'n soort relatie en ben ontzettend dankbaar dat ik me daar uit heb kunnen krijgen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 17 januari 2024 om 10:27
Inruilen wil ik niet, als ik wegga (en dat ga ik doen), wil ik liever alleen zijn.
woensdag 17 januari 2024 om 10:30
Dankjewel Doreia, het is door te lezen op de relatiepijler dat mijn ogen langzaamaan zijn beginnen opengaan, dus het heeft me zeker al geholpen.Doreia* schreef: ↑17-01-2024 10:05Dit is een huiselijk geweld relatie el Classico.
Er is geen respect.
Er is geen liefde.
Er is enkel de strijd om de macht.
Wie is de baas in huis. Wie bepaalt wat de ander doet.
Alles draait om hém. Zijn stem zit in je hoofd en bij alles wat je doet vraag jij je af of hij ermee in zal stemmen.
Lees op de relatiepijler wat van dezelfde topics door, dan kom je erachter dat je man niet zo uniek is en jullie relatie helaas ook niet, als je nu misschien denkt. Ik kom ook uit zo'n soort relatie en ben ontzettend dankbaar dat ik me daar uit heb kunnen krijgen.
woensdag 17 januari 2024 om 10:40
Ook jij verdient het om gehoord, gezien en aangemoedigd te worden om het beste uit jezelf te halen. En je niet klein te hoeven houden omdat een ander anders je chagrijnig zit aan te kijken of je wekenlang negeert.weetikveel schreef: ↑17-01-2024 10:30Dankjewel Doreia, het is door te lezen op de relatiepijler dat mijn ogen langzaamaan zijn beginnen opengaan, dus het heeft me zeker al geholpen.
Negeren is ook een vorm van mishandeling, wist je dat?
Lees anders even dit topic door, ik denk dat je daar al veel uithaalt, ook al is er veel gewist.
relaties/vervolg-op-wat-doe-ik-verkeerd ... ges/499090
Vele vrouwen zijn op jouw manier hier gestart, met het openen van een topic als 'zie ik het wel goed? ik kan het niet goed zien toch?' En dan word hier langzaam, over maanden, de ogen geopend. En als de sluiers zijn weggevallen, kun je niet meer terug en het anders zien dan hoe het echt zit. En dat is een zwaar proces, een lang proces, vol twijfels en bedenkingen. Kennen we hier allemaal al. Blijf schrijven, blijf situaties die je je herinnert hier neerzetten, dan helpen we je hier op het forum om het in het juiste perspectief en in de juiste context te zien. En daarna gaan we bingo-en
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 17 januari 2024 om 10:47
Voor jullie kinderen is dit echt heel schadelijk.
Ik had een moeder die zo naar haar man, mijn vader deed. Op den duur kwam er ook fysiek geweld aan te pas. Autonomie als kind ontwikkelen kon niet, alles stond in het teken van aanpassen aan de dader, moeder dus. Mijn eigen gedachten en gevoelens moest ik wantrouwen, dat werd ook afgedwongen, om maar in dienst te staan van de machtsdynamiek.
Wat ikzelf het ergste vond, was dat de ene persoon van wie ik heel veel hield, de andere persoon van wie ik heel veel hield zo pijn deed en doelbewust kapot maakte en daar van leek te genieten.
Het maakte eigenheid en het aangaan van relaties één groot mijnenveld. Wat wordt er van me verwacht? Doe ik het wel goed?
Veiligheid was er niet voor me.
Ik had een moeder die zo naar haar man, mijn vader deed. Op den duur kwam er ook fysiek geweld aan te pas. Autonomie als kind ontwikkelen kon niet, alles stond in het teken van aanpassen aan de dader, moeder dus. Mijn eigen gedachten en gevoelens moest ik wantrouwen, dat werd ook afgedwongen, om maar in dienst te staan van de machtsdynamiek.
Wat ikzelf het ergste vond, was dat de ene persoon van wie ik heel veel hield, de andere persoon van wie ik heel veel hield zo pijn deed en doelbewust kapot maakte en daar van leek te genieten.
Het maakte eigenheid en het aangaan van relaties één groot mijnenveld. Wat wordt er van me verwacht? Doe ik het wel goed?
Veiligheid was er niet voor me.
woensdag 17 januari 2024 om 10:59
Wat zijn er toch veel relaties zoals de jouwe, ik herken ook een hoop van wat je schrijft. Wat zijn er toch veel beschadigde mannen die hun partners wederom beschadigen. Ik ben er gelukkig al een paar jaar uit maar kan mezelf soms nog steeds wel voor mijn kop slaan. Het sluipt erin, dat heb je zelf al gemerkt. Maar als je het eenmaal gezien hebt, is de eerste stap gezet. Heel veel sterkte 
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
woensdag 17 januari 2024 om 14:11
woensdag 17 januari 2024 om 17:12
Dit is geestelijke mishandeling kort maar krachtig. Ik snap dat het langzaam er ingeslopen is en het kost nog een tijd om de conclusie te processen. Je vraagt je af hoe je hier in hemelsnaam in terecht bent gekomen. Maar onthou dit: dit is hij, niet jij. Jij kunt hem niet fixen, jij bent de enige die voor jou kan zorgen. Ik vind het het echt heel naar voor je.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
