Entertainment
alle pijlers
'Help, mijn man is klusser'
vrijdag 21 april 2017 om 18:18
quote:floddertjezoveel schreef op 21 april 2017 @ 17:17:
Maar mijn vraag blijft wel staan hoe zulke mensen het vroeger dan deden, toen er nog geen diagnoses en psychologen voor waren.Gewoon doorgaan. En het er vooral met niemand over hebben. Of flink slaan, schoppen of knijpen. Niet op zichtbare plekken uiteraard. Of elkaar de tent uitschelden.
Maar mijn vraag blijft wel staan hoe zulke mensen het vroeger dan deden, toen er nog geen diagnoses en psychologen voor waren.Gewoon doorgaan. En het er vooral met niemand over hebben. Of flink slaan, schoppen of knijpen. Niet op zichtbare plekken uiteraard. Of elkaar de tent uitschelden.
Everything you see I owe to spaghetti!
vrijdag 21 april 2017 om 18:18
quote:Fria schreef op 21 april 2017 @ 18:15:
[...]
Ja. Nu is het wel beter. Je ziet wat de redactie wil dat we zien. Door social media komen we achter de andere gebeurtenissen dan uitgezonden wordt.Gelukkig (soms) wel. Ik was wat dat betreft vroeger behoorlijk naïef. Snapte niet hoe sommige mensen zo raar konden reageren op tv notabene. Nu ben ik inderdaad ook bekend met " redactie" en " knippen en plakken"
[...]
Ja. Nu is het wel beter. Je ziet wat de redactie wil dat we zien. Door social media komen we achter de andere gebeurtenissen dan uitgezonden wordt.Gelukkig (soms) wel. Ik was wat dat betreft vroeger behoorlijk naïef. Snapte niet hoe sommige mensen zo raar konden reageren op tv notabene. Nu ben ik inderdaad ook bekend met " redactie" en " knippen en plakken"
vrijdag 21 april 2017 om 18:22
vrijdag 21 april 2017 om 18:30
quote:takeesja schreef op 21 april 2017 @ 17:18:
Ik probeer het, maar snap werkelijk niet dat je verliefd op zo'n man kan worden en daar ook nog 3! kinderen mee wil. On-be-grijp-elijk
Wat is in hemelsnaam aantrekkelijk aan zo'n man? Een relatie die nooit gelijkwaardig zal zijn, waar je nooit woordgrapjes of sarcastische grapjes kan maken, waar je nooit eens lekker spontaan iets kan doen
Het lijkt mij heeel erg eenzaamHij is natuurlijk niet altijd zo. Als ze alleen zijn dan is hij gewoon rustig, hij was nu heel erg van de leg omdat er vanalles op hem af kwam. Dat gaf zij ook aan. Autisten zijn doorgaans hele zachtaardige, gevoelige, eerlijke/trouwe mensen en humor hebben ze ook heus wel. Hij heeft gewoon een baan en is een harde werker, als we zijn baas mogen geloven. Allemaal prima eigenschappen. Misschien is het wel een heel lief stel als de klussers en camera's weg zijn, weten wij veel.
Ik probeer het, maar snap werkelijk niet dat je verliefd op zo'n man kan worden en daar ook nog 3! kinderen mee wil. On-be-grijp-elijk
Wat is in hemelsnaam aantrekkelijk aan zo'n man? Een relatie die nooit gelijkwaardig zal zijn, waar je nooit woordgrapjes of sarcastische grapjes kan maken, waar je nooit eens lekker spontaan iets kan doen
Het lijkt mij heeel erg eenzaamHij is natuurlijk niet altijd zo. Als ze alleen zijn dan is hij gewoon rustig, hij was nu heel erg van de leg omdat er vanalles op hem af kwam. Dat gaf zij ook aan. Autisten zijn doorgaans hele zachtaardige, gevoelige, eerlijke/trouwe mensen en humor hebben ze ook heus wel. Hij heeft gewoon een baan en is een harde werker, als we zijn baas mogen geloven. Allemaal prima eigenschappen. Misschien is het wel een heel lief stel als de klussers en camera's weg zijn, weten wij veel.
vrijdag 21 april 2017 om 18:48
quote:HasseSimonsdochter schreef op 21 april 2017 @ 18:39:
Ik vind het eigenlijk ronduit gemeen om een autist hier willens en wetens aan bloot te stellen.
Maar de kinderen blootstellen aan de troep en chaos in huis omdat de autist niet door pakt kan prima?
De autist is zelf begonnen aan een klus die hij duidelijk niet aan kan.
Autisme hebben betekend niet dat je je aan je verantwoordelijkheden kan onttrekken als het je beter uitkomt.
Ik vind het eigenlijk ronduit gemeen om een autist hier willens en wetens aan bloot te stellen.
Maar de kinderen blootstellen aan de troep en chaos in huis omdat de autist niet door pakt kan prima?
De autist is zelf begonnen aan een klus die hij duidelijk niet aan kan.
Autisme hebben betekend niet dat je je aan je verantwoordelijkheden kan onttrekken als het je beter uitkomt.
vrijdag 21 april 2017 om 18:50
vrijdag 21 april 2017 om 18:57
[quote]granny71 schreef op 21 april 2017 @ 18:48:
[...]
Maar de kinderen blootstellen aan de troep en chaos in huis omdat de autist niet door pakt kan prima?
De autist is zelf begonnen aan een klus die hij duidelijk niet aan kan.
Autisme hebben betekend niet dat je je aan je verantwoordelijkheden kan onttrekken als het je beter uitkomt.[/quote
En de enige manier is dan dit tv programma?
[...]
Maar de kinderen blootstellen aan de troep en chaos in huis omdat de autist niet door pakt kan prima?
De autist is zelf begonnen aan een klus die hij duidelijk niet aan kan.
Autisme hebben betekend niet dat je je aan je verantwoordelijkheden kan onttrekken als het je beter uitkomt.[/quote
En de enige manier is dan dit tv programma?
vrijdag 21 april 2017 om 18:58
quote:floddertjezoveel schreef op 21 april 2017 @ 17:17:
Maar mijn vraag blijft wel staan hoe zulke mensen het vroeger dan deden, toen er nog geen diagnoses en psychologen voor waren.Vroeger was een heel andere maatschappij. Je deed wat je vader deed en alles lag vast in normen en waarden, al dan niet van kerk. Dat was duidelijk en te begrijpen voor autisten. Je trouwde een vrouw, werkte hard, vrouw voedde kinderen op en pa bracht het geld binnen en dronk zijn borreltje. Gesprekken over relaties en kinderen opvoeden deden vrouwen wel onder elkaar. Ik heb wel eens gehoord dat een mens nu in een maand net zoveel keuzes moet maken als vroeger in een heel leven. Een autist wordt hier gek van, denk alleen aan 40 soorten brood, vernieuwde verpakking, beroepskeuze, soort kapsel en kleding. Vroeger deed je een leven lang met je meubels en je had een zondags stel kleding en een daags set. En als je je gezin uit de armoede kon houden en netjes leefde, was je een geslaagd man die respect kreeg van vrouw en kinderen. En liep je echt uit het spoor dan was je de dorpsgek of zwerver die elke plaats wel kende of zeiden ze dat je een tik van de molenwiek had gehad.
Maar mijn vraag blijft wel staan hoe zulke mensen het vroeger dan deden, toen er nog geen diagnoses en psychologen voor waren.Vroeger was een heel andere maatschappij. Je deed wat je vader deed en alles lag vast in normen en waarden, al dan niet van kerk. Dat was duidelijk en te begrijpen voor autisten. Je trouwde een vrouw, werkte hard, vrouw voedde kinderen op en pa bracht het geld binnen en dronk zijn borreltje. Gesprekken over relaties en kinderen opvoeden deden vrouwen wel onder elkaar. Ik heb wel eens gehoord dat een mens nu in een maand net zoveel keuzes moet maken als vroeger in een heel leven. Een autist wordt hier gek van, denk alleen aan 40 soorten brood, vernieuwde verpakking, beroepskeuze, soort kapsel en kleding. Vroeger deed je een leven lang met je meubels en je had een zondags stel kleding en een daags set. En als je je gezin uit de armoede kon houden en netjes leefde, was je een geslaagd man die respect kreeg van vrouw en kinderen. En liep je echt uit het spoor dan was je de dorpsgek of zwerver die elke plaats wel kende of zeiden ze dat je een tik van de molenwiek had gehad.
vrijdag 21 april 2017 om 18:59
quote:granny71 schreef op 21 april 2017 @ 18:48:
[...]
Maar de kinderen blootstellen aan de troep en chaos in huis omdat de autist niet door pakt kan prima?
De autist is zelf begonnen aan een klus die hij duidelijk niet aan kan.
Autisme hebben betekend niet dat je je aan je verantwoordelijkheden kan onttrekken als het je beter uitkomt.hadden ze dat huis niet gekocht voor er kinderen kwamen? Misschien is het daar wel fout gegaan. Met kinderen is je eigen structuur vaak weg.
[...]
Maar de kinderen blootstellen aan de troep en chaos in huis omdat de autist niet door pakt kan prima?
De autist is zelf begonnen aan een klus die hij duidelijk niet aan kan.
Autisme hebben betekend niet dat je je aan je verantwoordelijkheden kan onttrekken als het je beter uitkomt.hadden ze dat huis niet gekocht voor er kinderen kwamen? Misschien is het daar wel fout gegaan. Met kinderen is je eigen structuur vaak weg.
vrijdag 21 april 2017 om 19:09
quote:granny71 schreef op 21 april 2017 @ 19:00:
[...]
Blijkbaar wel. Na 12 (?) jaar is ze het begrijpelijk helemaal zat.
Zelfs zijn familie wist niet hoe ze het aan moesten pakken.Ik vind deze vrouw geen zielig slachtoffer hoor. Met een autist een klushuis kopen? Zij was er toch zelf ook al die jaren bij?
[...]
Blijkbaar wel. Na 12 (?) jaar is ze het begrijpelijk helemaal zat.
Zelfs zijn familie wist niet hoe ze het aan moesten pakken.Ik vind deze vrouw geen zielig slachtoffer hoor. Met een autist een klushuis kopen? Zij was er toch zelf ook al die jaren bij?
vrijdag 21 april 2017 om 19:10
quote:grasklokje schreef op 21 april 2017 @ 18:58:
[...]
Vroeger was een heel andere maatschappij. Je deed wat je vader deed en alles lag vast in normen en waarden, al dan niet van kerk. Dat was duidelijk en te begrijpen voor autisten. Je trouwde een vrouw, werkte hard, vrouw voedde kinderen op en pa bracht het geld binnen en dronk zijn borreltje. Gesprekken over relaties en kinderen opvoeden deden vrouwen wel onder elkaar. Ik heb wel eens gehoord dat een mens nu in een maand net zoveel keuzes moet maken als vroeger in een heel leven. Een autist wordt hier gek van, denk alleen aan 40 soorten brood, vernieuwde verpakking, beroepskeuze, soort kapsel en kleding. Vroeger deed je een leven lang met je meubels en je had een zondags stel kleding en een daags set. En als je je gezin uit de armoede kon houden en netjes leefde, was je een geslaagd man die respect kreeg van vrouw en kinderen. En liep je echt uit het spoor dan was je de dorpsgek of zwerver die elke plaats wel kende of zeiden ze dat je een tik van de molenwiek had gehad.Precies dit!
[...]
Vroeger was een heel andere maatschappij. Je deed wat je vader deed en alles lag vast in normen en waarden, al dan niet van kerk. Dat was duidelijk en te begrijpen voor autisten. Je trouwde een vrouw, werkte hard, vrouw voedde kinderen op en pa bracht het geld binnen en dronk zijn borreltje. Gesprekken over relaties en kinderen opvoeden deden vrouwen wel onder elkaar. Ik heb wel eens gehoord dat een mens nu in een maand net zoveel keuzes moet maken als vroeger in een heel leven. Een autist wordt hier gek van, denk alleen aan 40 soorten brood, vernieuwde verpakking, beroepskeuze, soort kapsel en kleding. Vroeger deed je een leven lang met je meubels en je had een zondags stel kleding en een daags set. En als je je gezin uit de armoede kon houden en netjes leefde, was je een geslaagd man die respect kreeg van vrouw en kinderen. En liep je echt uit het spoor dan was je de dorpsgek of zwerver die elke plaats wel kende of zeiden ze dat je een tik van de molenwiek had gehad.Precies dit!
vrijdag 21 april 2017 om 19:16
quote:HasseSimonsdochter schreef op 21 april 2017 @ 19:09:
[...]
Ik vind deze vrouw geen zielig slachtoffer hoor. Met een autist een klushuis kopen? Zij was er toch zelf ook al die jaren bij?
Die man is ook geen zielig slachtoffer!
De kinderen wel.
Autist of niet; hij had gewoon een vreselijk grote bek en was zeer ondankbaar.
Punt.
[...]
Ik vind deze vrouw geen zielig slachtoffer hoor. Met een autist een klushuis kopen? Zij was er toch zelf ook al die jaren bij?
Die man is ook geen zielig slachtoffer!
De kinderen wel.
Autist of niet; hij had gewoon een vreselijk grote bek en was zeer ondankbaar.
Punt.
vrijdag 21 april 2017 om 19:18
vrijdag 21 april 2017 om 19:19
quote:grasklokje schreef op 21 april 2017 @ 18:58:
[...]
Vroeger was een heel andere maatschappij. Je deed wat je vader deed en alles lag vast in normen en waarden, al dan niet van kerk. Dat was duidelijk en te begrijpen voor autisten. Je trouwde een vrouw, werkte hard, vrouw voedde kinderen op en pa bracht het geld binnen en dronk zijn borreltje. Gesprekken over relaties en kinderen opvoeden deden vrouwen wel onder elkaar. Ik heb wel eens gehoord dat een mens nu in een maand net zoveel keuzes moet maken als vroeger in een heel leven. Een autist wordt hier gek van, denk alleen aan 40 soorten brood, vernieuwde verpakking, beroepskeuze, soort kapsel en kleding. Vroeger deed je een leven lang met je meubels en je had een zondags stel kleding en een daags set. En als je je gezin uit de armoede kon houden en netjes leefde, was je een geslaagd man die respect kreeg van vrouw en kinderen. En liep je echt uit het spoor dan was je de dorpsgek of zwerver die elke plaats wel kende of zeiden ze dat je een tik van de molenwiek had gehad.
precies. En er lag nog veel meer vast, ook de huishoudelijke klussen. Maandag wasdag, woensdag gehaktdag, vrijdag aten ze vis. Zondag naar de kerk en 's middags met familie.
Als je niet goed kon leren of moeilijk in de omgang was ging je na de basisschool gewoon werken. Ook als je ouders een vervolgopleiding niet konden betalen. Het vak leerde je dan wel. Geen gedoe met speciaal onderwijs. Je had wel of geen telefoon (je hoefde niet na te denken over welk abonnement, hoeveel GB /sms en weet ik het ), je had twee tv zenders, je had misschien 3 radiozenders. Je had wel of geen stroom of water in huis. Geen gezeik over verschillende aanbieders. Je ging jezelf niet zitten ontwikkelen of aparte hobby's zoeken. Iedereen leefde een beetje hetzelfde leven dus je wist precies wat er van je verwacht werd.
[...]
Vroeger was een heel andere maatschappij. Je deed wat je vader deed en alles lag vast in normen en waarden, al dan niet van kerk. Dat was duidelijk en te begrijpen voor autisten. Je trouwde een vrouw, werkte hard, vrouw voedde kinderen op en pa bracht het geld binnen en dronk zijn borreltje. Gesprekken over relaties en kinderen opvoeden deden vrouwen wel onder elkaar. Ik heb wel eens gehoord dat een mens nu in een maand net zoveel keuzes moet maken als vroeger in een heel leven. Een autist wordt hier gek van, denk alleen aan 40 soorten brood, vernieuwde verpakking, beroepskeuze, soort kapsel en kleding. Vroeger deed je een leven lang met je meubels en je had een zondags stel kleding en een daags set. En als je je gezin uit de armoede kon houden en netjes leefde, was je een geslaagd man die respect kreeg van vrouw en kinderen. En liep je echt uit het spoor dan was je de dorpsgek of zwerver die elke plaats wel kende of zeiden ze dat je een tik van de molenwiek had gehad.
precies. En er lag nog veel meer vast, ook de huishoudelijke klussen. Maandag wasdag, woensdag gehaktdag, vrijdag aten ze vis. Zondag naar de kerk en 's middags met familie.
Als je niet goed kon leren of moeilijk in de omgang was ging je na de basisschool gewoon werken. Ook als je ouders een vervolgopleiding niet konden betalen. Het vak leerde je dan wel. Geen gedoe met speciaal onderwijs. Je had wel of geen telefoon (je hoefde niet na te denken over welk abonnement, hoeveel GB /sms en weet ik het ), je had twee tv zenders, je had misschien 3 radiozenders. Je had wel of geen stroom of water in huis. Geen gezeik over verschillende aanbieders. Je ging jezelf niet zitten ontwikkelen of aparte hobby's zoeken. Iedereen leefde een beetje hetzelfde leven dus je wist precies wat er van je verwacht werd.
vrijdag 21 april 2017 om 19:24
quote:c_estelle schreef op 21 april 2017 @ 19:18:
[...]
Ik haalde uit jouw tekst dat je boos op RTL was, niet dat je boos was op Femke..
Ik ben boos op niemand hoor... ja nu even op mijn man omdat hij te laat thuis is..
ik had het over de vrouw van de autist in mijn post. Los daarvan vind ik dat RTL autisten etc niet zo moet uitzenden
[...]
Ik haalde uit jouw tekst dat je boos op RTL was, niet dat je boos was op Femke..
Ik ben boos op niemand hoor... ja nu even op mijn man omdat hij te laat thuis is..
ik had het over de vrouw van de autist in mijn post. Los daarvan vind ik dat RTL autisten etc niet zo moet uitzenden
vrijdag 21 april 2017 om 19:28
quote:floddertjezoveel schreef op 21 april 2017 @ 17:17:
Maar mijn vraag blijft wel staan hoe zulke mensen het vroeger dan deden, toen er nog geen diagnoses en psychologen voor waren.
Toen ik kind was zat ik een paar keer in de klas met kinderen die nu een diagnose hadden gekregen.
Waren ze druk en lastig dan stonden ze vaak op de gang, hadden vaak ruzie en straf en mochten dan niet naar buiten in het speelkwartier of zaten regelmatig met hun ouders bij de bovenmeester en verzuchtten dat er geen land met hem te bezeilen was en niet zelden groeide zo'n kind dan op voor galg en rad omdat het gedrag niet 'normaal' was en dat kreeg zo iemand dan ook constant te horen.
Agressie er bij was nog erger.
De beste vriend van mijn vader had een zoon waar mijn broer en ik als de dood voor waren.
Hij heeft mijn broer bijna vermoord en mijn broertje was toen acht.
Deze jongen werd soms aan een lijn aan de tafel vastgemaakt. Om hemzelf maar ook zijn omgeving te behoeden voor zijn drift en ongebreidelde woede.
Kinderen met zoiets als wat nu asperger heet waren gewoon 'raar', hadden geen of weinig vrienden en het mikpunt van spot, pesterijen of werden buitengesloten.
Een van mijn vriendinnetjes van de lagere school kreeg de diagnose asperger toen ze veertig was. Het was een enorme opluchting voor haar.
In de derde klas van de HAVO kregen we een jongen in de klas bij wijze van proef, die tot dan toe individueel les had gehad vanwege gedragsproblemen.
Bijna iedere week werd een heel mentoruur besteed aan weer iets met Henkie (niet de echte naam) en na een paar maanden vloog hij de lerares Nederlands naar haar keel en smeet hij een stoel door een raam.
Hij ging van school en kwam bij de plantsoenendienst terecht terwijl hij heel slim was.
En zo ken ik nog wel meer van dit soort mensen die ik zelf meegemaakt hebt en waarvan je voelt en ziet en merkt dat er 'iets' mee is.
Mijn dochter is ook zo'n kind en dat weet ik officieel nu drie jaar maar niet officieel al bijna haar hele leven.
Maar mijn vraag blijft wel staan hoe zulke mensen het vroeger dan deden, toen er nog geen diagnoses en psychologen voor waren.
Toen ik kind was zat ik een paar keer in de klas met kinderen die nu een diagnose hadden gekregen.
Waren ze druk en lastig dan stonden ze vaak op de gang, hadden vaak ruzie en straf en mochten dan niet naar buiten in het speelkwartier of zaten regelmatig met hun ouders bij de bovenmeester en verzuchtten dat er geen land met hem te bezeilen was en niet zelden groeide zo'n kind dan op voor galg en rad omdat het gedrag niet 'normaal' was en dat kreeg zo iemand dan ook constant te horen.
Agressie er bij was nog erger.
De beste vriend van mijn vader had een zoon waar mijn broer en ik als de dood voor waren.
Hij heeft mijn broer bijna vermoord en mijn broertje was toen acht.
Deze jongen werd soms aan een lijn aan de tafel vastgemaakt. Om hemzelf maar ook zijn omgeving te behoeden voor zijn drift en ongebreidelde woede.
Kinderen met zoiets als wat nu asperger heet waren gewoon 'raar', hadden geen of weinig vrienden en het mikpunt van spot, pesterijen of werden buitengesloten.
Een van mijn vriendinnetjes van de lagere school kreeg de diagnose asperger toen ze veertig was. Het was een enorme opluchting voor haar.
In de derde klas van de HAVO kregen we een jongen in de klas bij wijze van proef, die tot dan toe individueel les had gehad vanwege gedragsproblemen.
Bijna iedere week werd een heel mentoruur besteed aan weer iets met Henkie (niet de echte naam) en na een paar maanden vloog hij de lerares Nederlands naar haar keel en smeet hij een stoel door een raam.
Hij ging van school en kwam bij de plantsoenendienst terecht terwijl hij heel slim was.
En zo ken ik nog wel meer van dit soort mensen die ik zelf meegemaakt hebt en waarvan je voelt en ziet en merkt dat er 'iets' mee is.
Mijn dochter is ook zo'n kind en dat weet ik officieel nu drie jaar maar niet officieel al bijna haar hele leven.
