Entertainment
alle pijlers
Grenzeloos verliefd
dinsdag 28 oktober 2014 om 21:33
Hier gaat het leven zijn gangetje en ik voel me goed. Ik ben ontzettend blij dat ik bij Prema kan zijn en dit gevoel is wederzijds. We zijn flink aan het oefenen en uitzoeken voor de toekomst. Overdag werken we veel samen in zijn warenhuis om zijn kledinglijn goed te laten verlopen. Het gaat ook hiermee erg goed! Een aantal dagen geleden vroeg een reporter of hij Prema mocht interviewen over zijn kledinglijn voor de lokale krant! Dit aanbod sloeg hij natuurlijk niet af en daarom staat hij nu met een mooi artikel in Lombok Post samen met wat foto’s. Wij zijn hier erg trots op.
Het wennen gaat steeds beter. Ik begin het steeds gemakkelijker te vinden om mee te eten met het lokale eten. Nog steeds kan ik te pittig eten niet handelen, maar ik boek vooruitgang! Wel blijf ik het wat lastig vinden om warm te eten in de ochtend, hiervoor heb ik toch nog steeds mijn eigen cornflakes uit de supermarkt haha.
Aan de douche en wc ben ik gewend, ik vind het helemaal niet erg om me met koud water, ‘handmatig’ te douche, ik vind het lekker zelfs! Ook het toilet vind ik helemaal niet erg. Ik begin zelfs te leren om geen wc papier te gebruiken maar alleen water.
Prema en ik hebben nog twee huizen die we willen gaan bezichtigen en dan hebben we een beter beeld van wat voor type huis we kunnen krijgen van het geld dat Prema verdiend. Ik zal voor hem blijven werken de komende tijd, zodat we samen onze eigen kost kunnen verdienen! We zien enorm uit naar onze toekomst samen in ons eigen huisje, ook al zal dit nog wel een tijdje duren. We oefenen gewoon in zijn ouderlijk huis. Prema en ik koken regelmatig samen en ik doe om de dag de was!
Samen gaan we regelmatig naar de lokale markt om het voedsel vers te halen, zodat ik ook hiermee kan oefenen. Ik voel me helemaal thuis bij zijn familie. Ze hebben me met open armen ontvangen en laten dit dagelijks blijken. Ze staan volledig achter ons. Ondanks dat ik niet met ze allemaal even goed kan communiceren merk ik dat het goed zit. Ik merk dat ik de taal steeds meer ga begrijpen. Ik leef iedere dag met Indonesische mensen om me heen, die niet allemaal evengoed Engels spreken. Dit is goed voor me! Ik heb een boekje gekocht, waarin ik ook dingen opschrijf over het leren van de taal, ik merk dat het daardoor net iets beter blijft plakken. Zo luister is, schrijf ik en kan ik het later nog eens teruglezen.
Ik voel me goed en heb geen heimwee. Ik mis wel eens wat kleine dingen, maar dit is vaak eten. Dit komt omdat ik altijd wel een moeilijke eter ben geweest. Verder vind ik het heerlijk om niet altijd vast te zitten aan een tijdsplanning en continu te moeten haasten en stressen. De mentaliteit is hier een stuk rustiger en ‘het komt wel goed’. En dan natuurlijk de vrijheid van rondrijden op de scooter met hier en daar een geweldig uitzicht. Dat is iets waar ik het voor doe!
Het wennen gaat steeds beter. Ik begin het steeds gemakkelijker te vinden om mee te eten met het lokale eten. Nog steeds kan ik te pittig eten niet handelen, maar ik boek vooruitgang! Wel blijf ik het wat lastig vinden om warm te eten in de ochtend, hiervoor heb ik toch nog steeds mijn eigen cornflakes uit de supermarkt haha.
Aan de douche en wc ben ik gewend, ik vind het helemaal niet erg om me met koud water, ‘handmatig’ te douche, ik vind het lekker zelfs! Ook het toilet vind ik helemaal niet erg. Ik begin zelfs te leren om geen wc papier te gebruiken maar alleen water.
Prema en ik hebben nog twee huizen die we willen gaan bezichtigen en dan hebben we een beter beeld van wat voor type huis we kunnen krijgen van het geld dat Prema verdiend. Ik zal voor hem blijven werken de komende tijd, zodat we samen onze eigen kost kunnen verdienen! We zien enorm uit naar onze toekomst samen in ons eigen huisje, ook al zal dit nog wel een tijdje duren. We oefenen gewoon in zijn ouderlijk huis. Prema en ik koken regelmatig samen en ik doe om de dag de was!
Samen gaan we regelmatig naar de lokale markt om het voedsel vers te halen, zodat ik ook hiermee kan oefenen. Ik voel me helemaal thuis bij zijn familie. Ze hebben me met open armen ontvangen en laten dit dagelijks blijken. Ze staan volledig achter ons. Ondanks dat ik niet met ze allemaal even goed kan communiceren merk ik dat het goed zit. Ik merk dat ik de taal steeds meer ga begrijpen. Ik leef iedere dag met Indonesische mensen om me heen, die niet allemaal evengoed Engels spreken. Dit is goed voor me! Ik heb een boekje gekocht, waarin ik ook dingen opschrijf over het leren van de taal, ik merk dat het daardoor net iets beter blijft plakken. Zo luister is, schrijf ik en kan ik het later nog eens teruglezen.
Ik voel me goed en heb geen heimwee. Ik mis wel eens wat kleine dingen, maar dit is vaak eten. Dit komt omdat ik altijd wel een moeilijke eter ben geweest. Verder vind ik het heerlijk om niet altijd vast te zitten aan een tijdsplanning en continu te moeten haasten en stressen. De mentaliteit is hier een stuk rustiger en ‘het komt wel goed’. En dan natuurlijk de vrijheid van rondrijden op de scooter met hier en daar een geweldig uitzicht. Dat is iets waar ik het voor doe!
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
dinsdag 4 november 2014 om 20:43
dinsdag 4 november 2014 om 20:43
dinsdag 4 november 2014 om 20:50
dinsdag 4 november 2014 om 20:51
