Entertainment
alle pijlers
Ik haat Smurfen!
woensdag 3 augustus 2011 om 11:03
quote:StabiloBoss schreef op 03 augustus 2011 @ 09:12:
Ik haat smurfen. Was eigenlijk in de stellige overtuiging dat iedereen een hekel aan de smurfen had. Tot mijn grote schrik blijkt dat niet zo te zijn.
Waarom zijn smurfen leuk? Allemaal wijsneuzerige irritante mannetjes waar we tegenwoordig aandoeningen met afkortingen aan zouden hangen.
Eén smurfin, die in haar eentje het hele vrouwelijk deel van de wereldbevolking voor joker zet.
Haha idd, er is gewoon één vrouw voor alle smurfen.
En dat is dan gelijk haar "type" want een vrouw kan natuurlijk geen "mopper"-smurf of "boeken"-smurf zijn of zo, het is gewoon de "vrouw"-smurf. Hoezo seksistisch.
Verder leven ze in een dictatoriale maatschappij met slechts één leider die ze blindelings opvolgen.
Tevens lijkt Gargamel op een Joodse karikatuur.
Zou mijn kind 't niet laten kijken.
(Mocht het vroeger zelf ook niet kijken)
Ik haat smurfen. Was eigenlijk in de stellige overtuiging dat iedereen een hekel aan de smurfen had. Tot mijn grote schrik blijkt dat niet zo te zijn.
Waarom zijn smurfen leuk? Allemaal wijsneuzerige irritante mannetjes waar we tegenwoordig aandoeningen met afkortingen aan zouden hangen.
Eén smurfin, die in haar eentje het hele vrouwelijk deel van de wereldbevolking voor joker zet.
Haha idd, er is gewoon één vrouw voor alle smurfen.
En dat is dan gelijk haar "type" want een vrouw kan natuurlijk geen "mopper"-smurf of "boeken"-smurf zijn of zo, het is gewoon de "vrouw"-smurf. Hoezo seksistisch.
Verder leven ze in een dictatoriale maatschappij met slechts één leider die ze blindelings opvolgen.
Tevens lijkt Gargamel op een Joodse karikatuur.
Zou mijn kind 't niet laten kijken.
(Mocht het vroeger zelf ook niet kijken)
woensdag 3 augustus 2011 om 11:05
Ik heb met veel plezier de smurfen strips gelezen, ook de tekenfilms gezien. Ik heb geen hekel aan de smurfen. Ik vond de tijd dat de smurfen uitkwamen in strip een goede tijd. Guust Flater, Rik RIngers, Natasja enz, enz. Overigens is het leuk om te weten dat Peyo en Franquin verantwoordelijk zijn voor de smurfentaal.
woensdag 3 augustus 2011 om 11:17
Bij de "nieuwe smurfen" zijn ineens heel veel nieuwe smurfen, omasmurf, kindertjessmurfen etc. Ik vind het niets aan.
Gewoon 100 smurfjes en 1 smurfin zoals het hoort.
Oh, voor de Smurfenhaters. Dat er een Smurfin is, dat is de schuld van Gargamel, want die heeft haar ooit gemaakt als lokmiddel om smurfen te vangen. Ik denk dat de smurfenheren zonder dit vrouwelijk misbaksel een stuk gelukkiger waren.
Guust Flater is fantastisch !!! Ik denk dat Snoezekind daar ook van gaat genieten, omdat hij uitvinder (en heks) gaat worden.
Helaas heeft Snoezeman de zolder opgeruimd over de kop gegooid, en kan ik mijn strips even niet vinden.
Gewoon 100 smurfjes en 1 smurfin zoals het hoort.
Oh, voor de Smurfenhaters. Dat er een Smurfin is, dat is de schuld van Gargamel, want die heeft haar ooit gemaakt als lokmiddel om smurfen te vangen. Ik denk dat de smurfenheren zonder dit vrouwelijk misbaksel een stuk gelukkiger waren.
Guust Flater is fantastisch !!! Ik denk dat Snoezekind daar ook van gaat genieten, omdat hij uitvinder (en heks) gaat worden.
Helaas heeft Snoezeman de zolder opgeruimd over de kop gegooid, en kan ik mijn strips even niet vinden.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
woensdag 3 augustus 2011 om 11:28
woensdag 3 augustus 2011 om 11:36
quote:Friia schreef op 03 augustus 2011 @ 11:03:
[...]
Haha idd, er is gewoon één vrouw voor alle smurfen.
En dat is dan gelijk haar "type" want een vrouw kan natuurlijk geen "mopper"-smurf of "boeken"-smurf zijn of zo, het is gewoon de "vrouw"-smurf. Hoezo seksistisch.
Verder leven ze in een dictatoriale maatschappij met slechts één leider die ze blindelings opvolgen.
Tevens lijkt Gargamel op een Joodse karikatuur.
Zou mijn kind 't niet laten kijken.
(Mocht het vroeger zelf ook niet kijken)Pff, verder vind je het leven wel leuk? Al eens over Bert en Ernie nagedacht en Donald Duck die al jaren met 3 neefjes samen lijkt te wonen waar geen haan naar kraait. Dan hadden we dit jaar ook nog Sinterklaas die met een baby opgescheept zat (ontvoering?) oh ja en vergeet natuurlijk de Teletubbies niet, die ene paarse die heeft een driehoekje boven zijn hoofd (teken van homoseksualiteit?) én een handtas......
[...]
Haha idd, er is gewoon één vrouw voor alle smurfen.
En dat is dan gelijk haar "type" want een vrouw kan natuurlijk geen "mopper"-smurf of "boeken"-smurf zijn of zo, het is gewoon de "vrouw"-smurf. Hoezo seksistisch.
Verder leven ze in een dictatoriale maatschappij met slechts één leider die ze blindelings opvolgen.
Tevens lijkt Gargamel op een Joodse karikatuur.
Zou mijn kind 't niet laten kijken.
(Mocht het vroeger zelf ook niet kijken)Pff, verder vind je het leven wel leuk? Al eens over Bert en Ernie nagedacht en Donald Duck die al jaren met 3 neefjes samen lijkt te wonen waar geen haan naar kraait. Dan hadden we dit jaar ook nog Sinterklaas die met een baby opgescheept zat (ontvoering?) oh ja en vergeet natuurlijk de Teletubbies niet, die ene paarse die heeft een driehoekje boven zijn hoofd (teken van homoseksualiteit?) én een handtas......
woensdag 3 augustus 2011 om 12:43
De film lijkt me verschrikkelijk, en ik kan me nog goed de horrortijd herinneren dat ik bij de ah werkte en we smurfen weggaven, de hele dag dat liedje, ik denk dat dat een goede martelmethode zou kunnen zijn!
Maarrrr reclameblokken in het smurfs? Hoe zit dat? Woon nu niet in NL dus kan het niet zien.
Verder vond ik de smurfen vroeger als kind heel leuk.
(en over verwijzingen in tekenfilms, ik herinnerde me laatst een aflevering van Alfred J. Kwak met (a)Dolf en zijn kraaienleger! Omg! Als kind had ik die link noooit gelegd..)
Maarrrr reclameblokken in het smurfs? Hoe zit dat? Woon nu niet in NL dus kan het niet zien.
Verder vond ik de smurfen vroeger als kind heel leuk.
(en over verwijzingen in tekenfilms, ik herinnerde me laatst een aflevering van Alfred J. Kwak met (a)Dolf en zijn kraaienleger! Omg! Als kind had ik die link noooit gelegd..)
woensdag 3 augustus 2011 om 14:58
Een Smurf is klein, drie appels hoog, blauw van kleur, draagt een witte broek met uitfloepend staartje en een slappe witte puntmuts. Het meest kenmerkende is het taalgebruik van de Smurfen: in hun zogenaamde Smurfentaal vervangen ze de meeste zelfstandige naamwoorden en werkwoorden door de woorden smurf en smurfen.
:puke:
Gargamel bestaat niet voor niets.
Als ik ooit maar één aflevering/ fragment/ film over smurfen zou wagen, dan zou Gargamel mijn absolute held zijn.
:puke:
Gargamel bestaat niet voor niets.
Als ik ooit maar één aflevering/ fragment/ film over smurfen zou wagen, dan zou Gargamel mijn absolute held zijn.
woensdag 3 augustus 2011 om 15:08
quote:Ratteke schreef op 03 augustus 2011 @ 12:55:
Alfred J. Kwak heb ik nooit gekeken, was toen al veuls te oud en ik heb geen kinderen. Is dat echt zo erg dan?Ja, dat is echt heel erg moraliserend. Vroeger nooit zo doorgehad, maar als ik het nu zie valt het des te meer op. Van Wiki:
In tegenstelling tot vele andere tekenfilms voor de doelgroep van kleine kinderen, wordt in Alfred J. Kwak een groot aantal maatschappelijke en politieke problemen aan de kaak gesteld, zoals ontwikkelingssamenwerking en machtsmisbruik, maar ook thema's als vriendschap en solidariteit.
Zo evolueert het karakter Dolf, die Alfred aanvankelijk nog als vriend ziet, al gauw in een evenbeeld van Adolf Hitler, hoewel hij veelal gekleed gaat in een napoleontisch uniform. Dolf is leider van de Kraaienpartij, welke sterke overeenkomsten kent met de NSDAP en later een oorlog start op een manier die veel doet denken aan nazi-Duitsland in de Tweede Wereldoorlog. Dolf, wiens naam ook lijkt op Adolf, past zelfs rassenleer toe, ondanks het feit dat ook hij half kraai, half merel is. Zijn afkomst is onduidelijk, waardoor Dolf zijn gele merelsnavel zwart moet kleuren om op een echte kraai te lijken. Toch wordt Dolf in het begin van de serie op een genuanceerde manier benaderd, alsof hij slachtoffer is geworden van een moeilijke jeugd.
Ook de apartheid komt in de tekenfilm aan de orde. Zo vlucht het vriendinnetje van Alfred, Winnie, naar alle waarschijnlijkheid vernoemd naar Winnie Mandela, uit een land met een regime gelijkend op dat van Zuid-Afrika ten tijde van de daar heersende apartheid. Kwah Wanna lijkt daarbij gebaseerd te zijn op Nelson Mandela.
Andere maatschappelijke problemen die in de tekenfilmserie verwerkt zijn, zijn onder andere de walvisvaart, de armoede in Afrika (waarbij verwezen wordt naar het in 1985 door Bob Geldof georganiseerde project Live Aid voor Ethiopië), de milieubeschadiging door oliewinning en het conflict in het Midden-Oosten.
Alfred J. Kwak heb ik nooit gekeken, was toen al veuls te oud en ik heb geen kinderen. Is dat echt zo erg dan?Ja, dat is echt heel erg moraliserend. Vroeger nooit zo doorgehad, maar als ik het nu zie valt het des te meer op. Van Wiki:
In tegenstelling tot vele andere tekenfilms voor de doelgroep van kleine kinderen, wordt in Alfred J. Kwak een groot aantal maatschappelijke en politieke problemen aan de kaak gesteld, zoals ontwikkelingssamenwerking en machtsmisbruik, maar ook thema's als vriendschap en solidariteit.
Zo evolueert het karakter Dolf, die Alfred aanvankelijk nog als vriend ziet, al gauw in een evenbeeld van Adolf Hitler, hoewel hij veelal gekleed gaat in een napoleontisch uniform. Dolf is leider van de Kraaienpartij, welke sterke overeenkomsten kent met de NSDAP en later een oorlog start op een manier die veel doet denken aan nazi-Duitsland in de Tweede Wereldoorlog. Dolf, wiens naam ook lijkt op Adolf, past zelfs rassenleer toe, ondanks het feit dat ook hij half kraai, half merel is. Zijn afkomst is onduidelijk, waardoor Dolf zijn gele merelsnavel zwart moet kleuren om op een echte kraai te lijken. Toch wordt Dolf in het begin van de serie op een genuanceerde manier benaderd, alsof hij slachtoffer is geworden van een moeilijke jeugd.
Ook de apartheid komt in de tekenfilm aan de orde. Zo vlucht het vriendinnetje van Alfred, Winnie, naar alle waarschijnlijkheid vernoemd naar Winnie Mandela, uit een land met een regime gelijkend op dat van Zuid-Afrika ten tijde van de daar heersende apartheid. Kwah Wanna lijkt daarbij gebaseerd te zijn op Nelson Mandela.
Andere maatschappelijke problemen die in de tekenfilmserie verwerkt zijn, zijn onder andere de walvisvaart, de armoede in Afrika (waarbij verwezen wordt naar het in 1985 door Bob Geldof georganiseerde project Live Aid voor Ethiopië), de milieubeschadiging door oliewinning en het conflict in het Midden-Oosten.
woensdag 3 augustus 2011 om 15:12
Ik de smurfen! Mijn favoriete smurf is Brilsmurf, ik kan hem ook reuze goed imiteren met dat zeikerige toontje van hem ("Grote Smurruf zeeeeegt..."). Gargamel is ook koel.
En al dertig jaar roept er tijdens een lange wandeling altijd wel iemand: "GROTE SMURRUF! IS HET NOG VEEEER!", waarop de rest van het gezelschap scandeert: "JA! NOG HEEEEEEL VER!!!" Blijft een leuke grap .
De Freggels zijn trouwens ook geweldig.
En al dertig jaar roept er tijdens een lange wandeling altijd wel iemand: "GROTE SMURRUF! IS HET NOG VEEEER!", waarop de rest van het gezelschap scandeert: "JA! NOG HEEEEEEL VER!!!" Blijft een leuke grap .
De Freggels zijn trouwens ook geweldig.
woensdag 3 augustus 2011 om 15:19
quote:groentsoep2 schreef op 03 augustus 2011 @ 15:12:
De Freggels zijn trouwens ook geweldig.
En de Snorkels.
Ik ontdekte het scheepsjournaal van Kapitein Ortega in een klooster dat uitkijkt over de zee. In de ochtend van de zestiende februari 1634 legde Ortega zijn schip voor anker achter een koraalrif. Dezelfde nacht nog werd hij aangevallen door piraten. Het in brand geschoten schip zonk op de zeebodem. Tien dagen later werd de kapitein halfbewusteloos op het strand gevonden, het scheepsjournaal nog in de arm geklemd. Hij beschreef daarin een wereld van kleine onderwaterwezens, niet veel groter dan zijn duim. Niemand geloofde hem, maar weet je? Ik denk dat het verhaal van kapitein Ortega best eens waar kan zijn...
De Freggels zijn trouwens ook geweldig.
En de Snorkels.
Ik ontdekte het scheepsjournaal van Kapitein Ortega in een klooster dat uitkijkt over de zee. In de ochtend van de zestiende februari 1634 legde Ortega zijn schip voor anker achter een koraalrif. Dezelfde nacht nog werd hij aangevallen door piraten. Het in brand geschoten schip zonk op de zeebodem. Tien dagen later werd de kapitein halfbewusteloos op het strand gevonden, het scheepsjournaal nog in de arm geklemd. Hij beschreef daarin een wereld van kleine onderwaterwezens, niet veel groter dan zijn duim. Niemand geloofde hem, maar weet je? Ik denk dat het verhaal van kapitein Ortega best eens waar kan zijn...
woensdag 3 augustus 2011 om 15:23
