Entertainment
alle pijlers
Over mijn lijk 2024
woensdag 10 januari 2024 om 14:13
Wie kijkt er over mijn lijk 2024?
In het tiende seizoen van ‘Over Mijn Lijk’ ontmoet Tim Hofman vijf jonge mensen die ongeneeslijk ziek zijn en alles uit de laatste fase van hun leven proberen te halen. Ze sporten fanatiek, werken met veel plezier en vieren de liefde. Tim volgt Zoë, Jeffrey, Jegor, Eva en Maaike. Hoe gaan ze om met het feit dat hun leven niet lang meer duurt? Wat willen zij in ieder geval uit het leven halen? En welke dromen hebben ze?
OML'ers seizoen 10
Eva
De Tilburgse Eva (23) is student Communicatie en woont samen met vriend Matthijs. Als ze op een dag wakker wordt met een bult in haar nek gaat ze naar de huisarts. Ze blijkt longkanker te hebben.
https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/cat ... seizoen-10
Jeffrey
Jeffrey (35) is getrouwd met Trudy, vader van Max en Merel en harstikke druk met voetbal, verbouwen en zijn bedrijf. Alles veranderd als hij klachten krijgt en een hele agressieve vorm van darmkanker blijkt te hebben.
https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/cat ... seizoen-10
Jegor
Jego (31) loopt al een tijd met hoofdpijn, na veel aandringen krijgt hij eindelijk een MRI scan, de diagnose: hersentumor. In zijn bonustijd haalt Jegor alles uit het leven: hij is stapeverliefd op Daisy en samen willen ze graag kinderen.
https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/cat ... seizoen-10
Maaike
Maaike (32) is getrouwd met Hendrik en moeder van Nils en Mare. Nadat een moedervlek een melanoom blijkt te zijn lijkt ze heel lang schoon. Tot in 2019 ze tóch uitzaaiingen blijkt te hebben en start met immuuntherapie.
https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/cat ... seizoen-10
Zoë
Zoë (27) omschrijft haar leven in 2019 als 'vrolijk, fanatiek, en energiek'. Ze werkt in de zorg en doet daarnaast nog een hbo-studie. Totdat ze botkanker blijkt te hebben en na een schone periode toch ongeneeslijk ziek is.
https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/cat ... seizoen-10
In het tiende seizoen van ‘Over Mijn Lijk’ ontmoet Tim Hofman vijf jonge mensen die ongeneeslijk ziek zijn en alles uit de laatste fase van hun leven proberen te halen. Ze sporten fanatiek, werken met veel plezier en vieren de liefde. Tim volgt Zoë, Jeffrey, Jegor, Eva en Maaike. Hoe gaan ze om met het feit dat hun leven niet lang meer duurt? Wat willen zij in ieder geval uit het leven halen? En welke dromen hebben ze?
OML'ers seizoen 10
Eva
De Tilburgse Eva (23) is student Communicatie en woont samen met vriend Matthijs. Als ze op een dag wakker wordt met een bult in haar nek gaat ze naar de huisarts. Ze blijkt longkanker te hebben.
https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/cat ... seizoen-10
Jeffrey
Jeffrey (35) is getrouwd met Trudy, vader van Max en Merel en harstikke druk met voetbal, verbouwen en zijn bedrijf. Alles veranderd als hij klachten krijgt en een hele agressieve vorm van darmkanker blijkt te hebben.
https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/cat ... seizoen-10
Jegor
Jego (31) loopt al een tijd met hoofdpijn, na veel aandringen krijgt hij eindelijk een MRI scan, de diagnose: hersentumor. In zijn bonustijd haalt Jegor alles uit het leven: hij is stapeverliefd op Daisy en samen willen ze graag kinderen.
https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/cat ... seizoen-10
Maaike
Maaike (32) is getrouwd met Hendrik en moeder van Nils en Mare. Nadat een moedervlek een melanoom blijkt te zijn lijkt ze heel lang schoon. Tot in 2019 ze tóch uitzaaiingen blijkt te hebben en start met immuuntherapie.
https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/cat ... seizoen-10
Zoë
Zoë (27) omschrijft haar leven in 2019 als 'vrolijk, fanatiek, en energiek'. Ze werkt in de zorg en doet daarnaast nog een hbo-studie. Totdat ze botkanker blijkt te hebben en na een schone periode toch ongeneeslijk ziek is.
https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/cat ... seizoen-10
keuken1987 wijzigde dit bericht op 10-01-2024 21:40
60.71% gewijzigd
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.
zaterdag 20 januari 2024 om 21:17
Geen idee wat die familie denkt of vindt. Ze zullen in elk geval niet van hem verwachten dat-ie de rest van zijn leven alleen blijft lijkt me. Of ze nu getrouwd waren of niet. Wat maakt dat nou in godsnaam uit? Heel raar dat jij daar bij voorbaat al allemaal termijnen en voorwaarden aan hangt.cola-lola-cola schreef: ↑20-01-2024 20:59Als hij met haar zou trouwen en ze overlijdt en hij heeft binnen een jaar een nieuwe relatie dan zal haar familie wel raar opkijken.
Nothing happens for a reason
zaterdag 20 januari 2024 om 21:29
Jij staat bol van de aannames en rare ideeën. Ik zou juist wel trouwen, omdat ik dat mooi vind. Tegelijkertijd heb ik afspreken met mijn vriend over het juist opnieuw op zoek gaan naar de liefde na mijn dood, of zodra ik in leven een kasplant ben. Andersom geldt dat idem.cola-lola-cola schreef: ↑20-01-2024 20:59Als hij met haar zou trouwen en ze overlijd en hij heeft binnen een jaar een nieuwe relatie dan zal haar familie wel raar opkijken.
Ik denk dat jij behoorlijk je eigen ideeën projecteert en dat men, juist bij zo'n jong stel, echt niet verwacht dat hij 60 jaar single blijft. Waar je t op baseert is me ook een raadsel want er is helemaal niet zoiets gezegd. Laat ze lekker en stop met die gekke posts.
zaterdag 20 januari 2024 om 21:38
wat een beroordelende reactiecola-lola-cola schreef: ↑20-01-2024 20:59Als hij met haar zou trouwen en ze overlijd en hij heeft binnen een jaar een nieuwe relatie dan zal haar familie wel raar opkijken.
zaterdag 20 januari 2024 om 21:41
cola-lola-cola schreef: ↑20-01-2024 20:41Maar dat vind ik juist zo bezwarend. Zeker in haar geval. Zij en haar vriend zijn nog zo jong. Wat als ze binnen 2 jaar overleed. Wat dan? Moet die jongen dan 60 jaar lang weduwnaar zijn?
…
En ik zou mijn partner het heel erg kwalijk nemen als die zou willen dat ik na zijn dood van niemand anders mag houden.
Ho, dat is absoluut niet wat ik schreef. Enkel dat je dan na het overlijden elkaars echtgenoot was. Dat voelt als een eretitel die ik mijn partner zou gunnen voor na mijn overlijden. Zonder verdere voorwaarden.
Laat iedereen toch in zijn of haar waarde en vul niet zoveel negatief in.
zondag 21 januari 2024 om 05:19
Wat een bijzondere ideeën heb jij.cola-lola-cola schreef: ↑20-01-2024 20:41Maar dat vind ik juist zo bezwarend. Zeker in haar geval. Zij en haar vriend zijn nog zo jong. Wat als ze binnen 2 jaar overleed. Wat dan? Moet die jongen dan 60 jaar lang weduwnaar zijn? En wat als hij wel weer hertrouwd dan zou haar hele familie wel over hem heen vallen. Is een huwelijk wel zo permanent als je weet dat de dood je binnen een paar jaar al gaat scheiden?
Ik zou zo'n huwelijk niet doen. Geniet van het leven dat je nog hebt. En ik zou mijn partner het heel erg kwalijk nemen als die zou willen dat ik na zijn dood van niemand anders mag houden.
Dat iemand trouwt betekent toch niet dat ie vervolgens de rest van zijn leven niet mag hertrouwen na overlijden?
Het huwelijk heeft voor veel mensen een romantische betekenis. Dan snap ik prima dat je dat graag wil meemaken.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 21 januari 2024 om 05:20
En dan moeten ze dus maar niet trouwen?cola-lola-cola schreef: ↑20-01-2024 20:59Als hij met haar zou trouwen en ze overlijd en hij heeft binnen een jaar een nieuwe relatie dan zal haar familie wel raar opkijken.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 21 januari 2024 om 05:50
zondag 21 januari 2024 om 06:16
Dit interview met Eva is van enkele maanden geleden. Ze is zo bijzonder, open en eerlijk, ook als het pijnlijk is. Het gaat ook over haar gedachten voor Matthijs als zij er niet meer is.
https://amazingerasmusmc.nl/oncologie/s ... -dan-ooit/
https://amazingerasmusmc.nl/oncologie/s ... -dan-ooit/
zondag 21 januari 2024 om 07:13
Ik volg dit programma al vanaf dag één. Mooi, integer, verdrietig programma. Wat jaren geleden alle seizoenen nogmaals gekeken. "Prachtig", puur programma.
Ik ben 41 jaar en kreeg afgelopen zomer zelf de diagnose darmkanker. Fuck... Ook nog...
Klote jeugd, daarna (daardoor?) terecht gekomen in een misbruikrelatie. Mijn gezondheid was ook niet alles. Uit de misbruikrelatie gestapt. Jaren later gebroken met mijn familie. Ik had afgelopen voorjaar de therapieën afgerond en kon eindelijk "gaan leven". Samen met mijn vriend was ik daar gelukkig al aan begonnen! We kennen elkaar nu ruim tien jaar. Hij is het beste wat me ooit overkomen is.
En dan kom je in een rollercoaster van kanker terecht. De onzekerheid. Heb ik uitzaaiingen, moet ik chemo, wat voor operatie, wat staat me allemaal te wachten? Ga ik nu dood?
Uiteindelijk "goed nieuws". Geen uitzaaiingen. Ik ben gelijk gebak gaan eten om het te vieren. Wat veel mensen raar vinden, want je hebt kanker. Ja, maar het had zoveel slechter kunnen zijn. De tumor was wel door de darmwand gegroeid, minder gunstig dus, maar de andere organen zijn schoon. Opluchting.
Operatie gepland. Pittige buikoperatie. Daarna wordt de tumor en de weggehaalde lymfeklieren onderzocht. Weer spannend. Alle lymfeklieren schoon! Weer opluchting. Ik hoef geen chemo. Wel strenge controles en onderzoeken de komende vijf jaar. Ik lijk heel goed weg te komen.
Mijn ervaring in de onzekere periode, het moment dat je hoort dat je kanker hebt en nog niet weet of er uitzaaiingen zijn, wat het verdere verloop gaat zijn.
Ik ging in overlevingsstand terwijl de mensen om mij heen er kapot van waren. Voor mij leek het wel of het niet over mij ging, ik ging er mee om of het over een ander ging. Nuchter. Humor. Ik onderging alle onderzoeken of het niks was, operatie, weer ziekenhuis. Na de operatie stortte ik in. Compleet. Heftige jaren achter de rug en nu dit weer, waarom ik, wat heb ik ooit gedaan. Verdriet. Alle emotie kwam los. Mijn omgeving was weer wat hersteld na al "het goede nieuws", nu konden ze mij steunen en troosten, in het begin leek dat andersom te zijn, ik hield hun op de been met mijn positieve houding.
Ik lees hier wat dingen die ik bijzonder vind. Op een aantal ga ik apart reageren. Maar ik dacht ik geef even een soort van introductie zodat men weet vanuit welke situatie ik reageer.
Ik ben 41 jaar en kreeg afgelopen zomer zelf de diagnose darmkanker. Fuck... Ook nog...
Klote jeugd, daarna (daardoor?) terecht gekomen in een misbruikrelatie. Mijn gezondheid was ook niet alles. Uit de misbruikrelatie gestapt. Jaren later gebroken met mijn familie. Ik had afgelopen voorjaar de therapieën afgerond en kon eindelijk "gaan leven". Samen met mijn vriend was ik daar gelukkig al aan begonnen! We kennen elkaar nu ruim tien jaar. Hij is het beste wat me ooit overkomen is.
En dan kom je in een rollercoaster van kanker terecht. De onzekerheid. Heb ik uitzaaiingen, moet ik chemo, wat voor operatie, wat staat me allemaal te wachten? Ga ik nu dood?
Uiteindelijk "goed nieuws". Geen uitzaaiingen. Ik ben gelijk gebak gaan eten om het te vieren. Wat veel mensen raar vinden, want je hebt kanker. Ja, maar het had zoveel slechter kunnen zijn. De tumor was wel door de darmwand gegroeid, minder gunstig dus, maar de andere organen zijn schoon. Opluchting.
Operatie gepland. Pittige buikoperatie. Daarna wordt de tumor en de weggehaalde lymfeklieren onderzocht. Weer spannend. Alle lymfeklieren schoon! Weer opluchting. Ik hoef geen chemo. Wel strenge controles en onderzoeken de komende vijf jaar. Ik lijk heel goed weg te komen.
Mijn ervaring in de onzekere periode, het moment dat je hoort dat je kanker hebt en nog niet weet of er uitzaaiingen zijn, wat het verdere verloop gaat zijn.
Ik ging in overlevingsstand terwijl de mensen om mij heen er kapot van waren. Voor mij leek het wel of het niet over mij ging, ik ging er mee om of het over een ander ging. Nuchter. Humor. Ik onderging alle onderzoeken of het niks was, operatie, weer ziekenhuis. Na de operatie stortte ik in. Compleet. Heftige jaren achter de rug en nu dit weer, waarom ik, wat heb ik ooit gedaan. Verdriet. Alle emotie kwam los. Mijn omgeving was weer wat hersteld na al "het goede nieuws", nu konden ze mij steunen en troosten, in het begin leek dat andersom te zijn, ik hield hun op de been met mijn positieve houding.
Ik lees hier wat dingen die ik bijzonder vind. Op een aantal ga ik apart reageren. Maar ik dacht ik geef even een soort van introductie zodat men weet vanuit welke situatie ik reageer.
zondag 21 januari 2024 om 07:41
Op jou wil ik graag reageren. Ik vind dat je een bijzondere kijk hebt op de situatie. Buiten dat je erg veel aannames doet.cola-lola-cola schreef: ↑20-01-2024 20:41Maar dat vind ik juist zo bezwarend. Zeker in haar geval. Zij en haar vriend zijn nog zo jong. Wat als ze binnen 2 jaar overleed. Wat dan? Moet die jongen dan 60 jaar lang weduwnaar zijn? En wat als hij wel weer hertrouwd dan zou haar hele familie wel over hem heen vallen. Is een huwelijk wel zo permanent als je weet dat de dood je binnen een paar jaar al gaat scheiden?
Ik zou zo'n huwelijk niet doen. Geniet van het leven dat je nog hebt. En ik zou mijn partner het heel erg kwalijk nemen als die zou willen dat ik na zijn dood van niemand anders mag houden.
Gedachten die in mij opkomen als ik jou lees.
Je zou weggaan als je zo jong zou zijn. Dus dan krijgt je partner waar je zielsveel van houdt een doodvonnis en jij vertrekt omdat jij het niet aankan? Dan zat de liefde al niet diep, dan is het voor je partner inderdaad beter dat je gaat.
Nou, wat als ze binnen twee jaar overlijdt? Voelt de liefde, de pijn, het houden van anders of je nu wel of niet getrouwd bent?
Toen ik mijn diagnose kreeg en het nog niet duidelijk was wat het verloop ging zijn zij mijn vriend vlot dat hij mij als vrouw aan zijn zijde wil en niet als vriendin. Voor eeuwig als elkaars geliefde de geschiedenisboeken ingaan. Dit is mijn vrouw.
Niemand weet toch hoe het leven verloopt? Wat als het twee kerngezonde twintigers trouwen. De man rijdt zich twee jaar later dood tegen een boom. Dan blijft toch dezelfde situatie over. Een twintiger die weduwe is. Ook zij zal haar leven weer op gaan pakken. Logisch, zij leeft!
Als je van elkaar houdt gun je elkaar veel is mijn ervaring. Ik heb haar nergens zien vragen, verwachten dat hij 60 jaar weduwnaar blijft. Dat maak jij ervan.
Ik zie liefde tussen die twee. Wel of niet getrouwd doet daar niks aan af. Ze leiden hun leven zoals zij dat willen en proberen er alles uit te halen wat er nog inzit. Prachtig om te zien.
zondag 21 januari 2024 om 07:48
Hij "moet" helemaal niks, alleen wat hij zichzelf oplegt. Wat een ander vindt is niet belangrijk.cola-lola-cola schreef: ↑17-01-2024 18:51Zeker want hoe lang ''moet'' je rouwen om weer verder te gaan met je leven. Ik denk als je binnen een jaar weer een nieuwe partner hebt dat iedereen daar ook wel een oordeel over heeft.
Leven naar verwachtingen en oordelen van een ander is geen beginnen aan.
zondag 21 januari 2024 om 08:03
zondag 21 januari 2024 om 08:08
Ðit is wat de vriend van Zoe toch deed. En er iets bij zei als met jou kan ik niets opbouwen, als er iemand anders voorbij komt ben ik weg...daar trok ik mijn wenkbrauwen wel bij opPoehpoeh schreef: ↑21-01-2024 07:41Op jou wil ik graag reageren. Ik vind dat je een bijzondere kijk hebt op de situatie. Buiten dat je erg veel aannames doet.
Gedachten die in mij opkomen als ik jou lees.
Je zou weggaan als je zo jong zou zijn. Dus dan krijgt je partner waar je zielsveel van houdt een doodvonnis en jij vertrekt omdat jij het niet aankan? Dan zat de liefde al niet diep, dan is het voor je partner inderdaad beter dat je gaat.
Nou, wat als ze binnen twee jaar overlijdt? Voelt de liefde, de pijn, het houden van anders of je nu wel of niet getrouwd bent?
Toen ik mijn diagnose kreeg en het nog niet duidelijk was wat het verloop ging zijn zij mijn vriend vlot dat hij mij als vrouw aan zijn zijde wil en niet als vriendin. Voor eeuwig als elkaars geliefde de geschiedenisboeken ingaan. Dit is mijn vrouw.
Niemand weet toch hoe het leven verloopt? Wat als het twee kerngezonde twintigers trouwen. De man rijdt zich twee jaar later dood tegen een boom. Dan blijft toch dezelfde situatie over. Een twintiger die weduwe is. Ook zij zal haar leven weer op gaan pakken. Logisch, zij leeft!
Als je van elkaar houdt gun je elkaar veel is mijn ervaring. Ik heb haar nergens zien vragen, verwachten dat hij 60 jaar weduwnaar blijft. Dat maak jij ervan.
Ik zie liefde tussen die twee. Wel of niet getrouwd doet daar niks aan af. Ze leiden hun leven zoals zij dat willen en proberen er alles uit te halen wat er nog inzit. Prachtig om te zien.
Bij Eva denk ik vooral, lekker doen als je daar blij van wordt. Ze realiseren zich echt allebei wel dar ze niet samen oud gaan worden.
zondag 21 januari 2024 om 08:24
Nee dat ging iets anders. Haar vriend, waarmee ze samenwoonde, ging vreemd tijdens haar eerste chemo. Toen is zij vertrokken. Met hond. Daarna is ze gaan daten en 1 van haar dates zei: je bent leuk for the time being, als er iets leukers/beters voorbij komt ben ik weg.Craziestcatlady schreef: ↑21-01-2024 08:08Ðit is wat de vriend van Zoe toch deed. En er iets bij zei als met jou kan ik niets opbouwen, als er iemand anders voorbij komt ben ik weg...daar trok ik mijn wenkbrauwen wel bij op
Bij Eva denk ik vooral, lekker doen als je daar blij van wordt. Ze realiseren zich echt allebei wel dar ze niet samen oud gaan worden.
...
zondag 21 januari 2024 om 09:08
Met dit gedeelte heb ik dan moeite. Je zegt dan voor eeuwig, maar als je komt te overlijden en je partner gaat weer verder met zijn leven, dan heeft dat voor eeuwig ook weer zo'n rare nasmaak. Want zo voor eeuwig was het niet. Daarom zou ik het ook nooit doen dat trouwen met iemand die ongeneselijk ziek is. Het is dan maar een zeer tijdelijk huwelijk dat naar mijn mening al zijn betekenis verliest als partner weer verder gaat met zijn leven en een gezin sticht met iemand anders.Poehpoeh schreef: ↑21-01-2024 07:41Op jou wil ik graag reageren. Ik vind dat je een bijzondere kijk hebt op de situatie. Buiten dat je erg veel aannames doet.
Gedachten die in mij opkomen als ik jou lees.
Je zou weggaan als je zo jong zou zijn. Dus dan krijgt je partner waar je zielsveel van houdt een doodvonnis en jij vertrekt omdat jij het niet aankan? Dan zat de liefde al niet diep, dan is het voor je partner inderdaad beter dat je gaat.
Nou, wat als ze binnen twee jaar overlijdt? Voelt de liefde, de pijn, het houden van anders of je nu wel of niet getrouwd bent?
Toen ik mijn diagnose kreeg en het nog niet duidelijk was wat het verloop ging zijn zij mijn vriend vlot dat hij mij als vrouw aan zijn zijde wil en niet als vriendin. Voor eeuwig als elkaars geliefde de geschiedenisboeken ingaan. Dit is mijn vrouw.
zondag 21 januari 2024 om 09:10
Maar nu doet iedereen weer dat die heiliger van dan de paus is. Als jij op date ben met iemand die ongeneselijk ziek is dan ga je toch ook niet investeren in de relatie als je weet dat er geen toekomst in zit. Als daar topics over geopend worden zeggen de meeste hier dat je daar je tijd niet moet aanbesteden.
zondag 21 januari 2024 om 09:16
Ja hoor, de registratie blijft staan dat ik zijn vrouw was. Hoe hij zijn verdere leven na mijn dood zou invullen is aan hem.cola-lola-cola schreef: ↑21-01-2024 09:08Met dit gedeelte heb ik dan moeite. Je zegt dan voor eeuwig, maar als je komt te overlijden en je partner gaat weer verder met zijn leven, dan heeft dat voor eeuwig ook weer zo'n rare nasmaak. Want zo voor eeuwig was het niet. Daarom zou ik het ook nooit doen dat trouwen met iemand die ongeneselijk ziek is. Het is dan maar een zeer tijdelijk huwelijk dat naar mijn mening al zijn betekenis verliest als partner weer verder gaat met zijn leven en een gezin sticht met iemand anders.
Iedereen gaat dood he? Dus geen één huwelijk is voor eeuwig. Dus eigenlijk is trouwen sowieso maar grote onzin. Dat is wat je zegt.
Bijzondere gedachtegang...
zondag 21 januari 2024 om 09:18
Op date is wat anders. Daar hadden we het niet over toch?cola-lola-cola schreef: ↑21-01-2024 09:10Maar nu doet iedereen weer dat die heiliger van dan de paus is. Als jij op date ben met iemand die ongeneselijk ziek is dan ga je toch ook niet investeren in de relatie als je weet dat er geen toekomst in zit. Als daar topics over geopend worden zeggen de meeste hier dat je daar je tijd niet moet aanbesteden.
We hadden het over trouwen met je geliefde die ineens ongeneeslijk ziek blijkt te zijn.
Als ik ongeneeslijk ziek en alleen zou zijn wil ik niet eens daten. Dan breng ik mijn tijd door met mensen die al in mijn leven zijn.
zondag 21 januari 2024 om 09:23
Ik snapte die gedachte van die internetdate ook wel. Hij had het natuurlijk niet zo hard hoeven zeggen. Waarschijnlijk wilde hij open en eerlijk zijn, maar denk dat dat niet zo tactvol was.
Het trouwen vind ik gewoon een persoonlijke keuze. Ik hecht er geen waarde aan, maar veel mensen nog wel en zien het als iets heel romantisch. Ik vind de bruiloft afleveringen altijd wel saai omdat het me niet zoveel doet. Maar ik snap dat het voor hun heel mooi is. Vond ook dat ze er prachtig uit zag.
Het trouwen vind ik gewoon een persoonlijke keuze. Ik hecht er geen waarde aan, maar veel mensen nog wel en zien het als iets heel romantisch. Ik vind de bruiloft afleveringen altijd wel saai omdat het me niet zoveel doet. Maar ik snap dat het voor hun heel mooi is. Vond ook dat ze er prachtig uit zag.
zondag 21 januari 2024 om 09:29
Mijn definitie van eeuwig zou zijn: eeuwige geliefde. Dan zou ik niet willen dat mijn partner na mijn overlijden gaat trouwen met iemand anders. Maar jij hebt blijkbaar daar een andere definitie over. Ik vind trouwens voor een tweede keer trouwen na de dood van een partner ook echt geen ''not done''. Je hield van die persoon en dan die liefde vervangen door iemand anders... Ik ben er geen voorstander van. Maar ik merk dat hier een andere mening geldt. Als mijn partner zou te komen overlijden zou ik sowieso niet meer gaan trouwen en hoogstwaarschijnlijk niet een relatie nemen. Dit is een makkelijkere keuze voor mij omdat ik al bijna volwassen kinderen heb. Maar als ik 20 zou zijn geweest had ik die keuze niet willen maken. Dat is te beklemmend. Bij een eeuwige liefde denk ik aan ''zelfs de dood zou ons niet scheiden'' en niet ''tot de dood ons scheidt''.Poehpoeh schreef: ↑21-01-2024 09:16Ja hoor, de registratie blijft staan dat ik zijn vrouw was. Hoe hij zijn verdere leven na mijn dood zou invullen is aan hem.
Iedereen gaat dood he? Dus geen één huwelijk is voor eeuwig. Dus eigenlijk is trouwen sowieso maar grote onzin. Dat is wat je zegt.
Bijzondere gedachtegang...
zondag 21 januari 2024 om 09:32
Ik heb ook helemaal niks met trouwen op zich. Het ceremoniële en alles eromheen. Nee. Maar mijn vriend bevestigd als mijn partner in het leven, ja, dat mag van mij wel vastgelegd worden. Maar dat hadden we voor diagnose ook al. Alleen wordt je ineens met je neus op de feiten gedrukt dat je leven eindig is. Dan ga je anders denken. Wij zullen ons dan melden bij het gemeentehuis zonder verdere poeha.xiongmao schreef: ↑21-01-2024 09:23Ik snapte die gedachte van die internetdate ook wel. Hij had het natuurlijk niet zo hard hoeven zeggen. Waarschijnlijk wilde hij open en eerlijk zijn, maar denk dat dat niet zo tactvol was.
Het trouwen vind ik gewoon een persoonlijke keuze. Ik hecht er geen waarde aan, maar veel mensen nog wel en zien het als iets heel romantisch. Ik vind de bruiloft afleveringen altijd wel saai omdat het me niet zoveel doet. Maar ik snap dat het voor hun heel mooi is. Vond ook dat ze er prachtig uit zag.
Ik vind die afleveringen normaal ook minder om naar te kijken. Maar haar energie! Prachtig om te zien.
zondag 21 januari 2024 om 09:42
Ik voel het niet als liefde vervangen. Dat is namelijk onmogelijk (in mijn ogen). Er kunnen meerdere vormen van liefde bestaan. Je kan nog houden van je overleden vrouw en liefde voelen voor een andere vrouw waarmee je weer een leven opbouwt. Ja. Voor mij bestaat dat wel ja.cola-lola-cola schreef: ↑21-01-2024 09:29Mijn definitie van eeuwig zou zijn: eeuwige geliefde. Dan zou ik niet willen dat mijn partner na mijn overlijden gaat trouwen met iemand anders. Maar jij hebt blijkbaar daar een andere definitie over. Ik vind trouwens voor een tweede keer trouwen na de dood van een partner ook echt geen ''not done''. Je hield van die persoon en dan die liefde vervangen door iemand anders... Ik ben er geen voorstander van. Maar ik merk dat hier een andere mening geldt. Als mijn partner zou te komen overlijden zou ik sowieso niet meer gaan trouwen en hoogstwaarschijnlijk niet een relatie nemen. Dit is een makkelijkere keuze voor mij omdat ik al bijna volwassen kinderen heb. Maar als ik 20 zou zijn geweest had ik die keuze niet willen maken. Dat is te beklemmend. Bij een eeuwige liefde denk ik aan ''zelfs de dood zou ons niet scheiden'' en niet ''tot de dood ons scheidt''.
Hoe jij het beschrijft, ja, dat lees ik als beklemmend. Ik moet er niet aan denken zeg! Maar dat leg je jezelf op toch?
Het had ook zomaar kunnen zijn dat je man na jullie trouwen ziek was geworden en was overleden (gelukkig is het niet zo gegaan!) Dan kom je in dezelfde situatie terecht. Jong weduwe. Je denkwijze was dan ook zo geweest? Dan was je nooit meer hertrouwd?
Ik vind het fijn dat je inhoudelijk reageert. Ik wil je niet veroordelen, maar ik vind je denkwijze echt bijzonder. We denken er duidelijk heel anders over, gelukkig mag dat ook he!
anoniem_65c3c57c24708 wijzigde dit bericht op 21-01-2024 11:20
0.11% gewijzigd
zondag 21 januari 2024 om 09:46
Quinnepin schreef: ↑16-01-2024 12:13Er staat een artikel over Jeffrey in het AD voor wie het wilt lezen.
https://www.ad.nl/binnenland/als-trudy- ... ~a9be214f/
Hier kun je het artikel lezen zonder abonnement:
https://archive.is/7yBpC
Altijd van je afsnijden
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in