Entertainment alle pijlers

True crime: fout genre?

05-10-2024 12:14 102 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben stiekem eigenlijk best wel een fan van true crime; ik luister graag naar podcasts en ik kijk ook weleens naar series en documentaires hierover. Maar je hoort ook steeds meer kritiek op dit genre, omdat het op sensatie beluste entertainment is, gemaakt over het leed van anderen. Laatst had de familie Vaatstra nog bezwaar gemaakt tegen de verfilming van dit drama, maar de film is er toch gekomen. Ik heb het niet gezien en dat gaat ook niet gebeuren want ik heb geen Videoland, maar uit principe zou ik het dan ook niet willen zien. Het zet me wel aan het denken over al die andere films en docu’s uit dit genre. Moeten we die wel zo massaal consumeren over de rug van nabestaanden en slachtoffers?
Wat vinden jullie?
Alle reacties Link kopieren Quote
zakdoek schreef:
05-10-2024 23:00
Ik kijk graag detectives, crimi’s maar nooit waargebeurde verhalen/series/films.
Het geeft me een naar gevoel dat ik lekker zit te ontspannen bij andermans leed. Verzonnen moorden, daar krijg ik dan weer geen genoeg van.
Dus als ik in de beschrijving zie dat iets gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, dan kijk ik niet.
Er is zo ontzettend veel menselijk leed in de wereld, ver weg en heel dicht bij huis, dat hoef ik niet via entertainment tot me te nemen.

Misschien scheelt het ook dat ik lang geleden een ernstig ongeluk heb gehad en dat ik het nog steeds een akelig idee vind dat er toen veel mensen naar me stonden te kijken, nieuwsgierig of de ambulance wel op tijd zou zijn, naar wat de ambulancebroeders allemaal bij me deden, benieuwd of ik het zou overleven. Ik was buiten westen maar ik wordt er nog steeds naar van als ik bedenk hoe lekker mensen die spanning vonden.
Maar goed, dat is mijn associatie bij true crime.
Vetgedrukte is inderdaad wat er schuurt ja. Het is vermaak over de ruggen van slachtoffers en nabestaanden, waar mensen eens even lekker voor gaat zitten met een zak chips bij wijze van spreken.

Ik ben toen ik tiener was aangereden door een auto en mij staat inderdaad nog bij hoe naar het voelde dat mensen stonden te gluren voor een beetje sensatie, echt vreselijk als je je al zo kwetsbaar voelt.
Ik luister geen podcasts maar ik kijk wel veel true crime TV op ID. Ik heb er ook wel aan gedacht dat het ongepast is naar het slachtoffer ja, en ik snap de vergelijking met ramptoerisme wel. Maar ik ben heel erg gefascineerd door criminologie en hoe de politie te werk gaat, of ik de juiste moordenaar kan vinden. Ik vind vooral docu's boeiend die bijna helemaal vanuit de politiekant gemaakt zijn. Of Interregation raw, waar je dus ziet hoe ze verdachten ondervragen.
Ik hou van de speurtocht naar de moordenaar. Daarom kijk ik graag true crime, net als dat ik vroeger gek was van CSI of andere politieseries.

En ja, eens dat het wel wat luguber is vanuit het oogpunt van het slachtoffer maar soms kan zo'n serie ook weer nieuwe aandacht voor een cold case opleveren, of toch een nieuwe tip. Daarom doen familie's zo'n serie vaak ook. Dan nog blijft het discutabel omdat het slachtoffer geen toestemming heeft gegeven om het verhaal te vertellen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Turtlerain schreef:
05-10-2024 22:42
Die heb ik niet gezien, maar ben nu de serie over de Menendez broers aan het kijken. Afschuwelijk verhaal maar juist door dat afschuwelijke gegeven wil je weten hoe het zover heeft kunnen komen. Daar komt mijn nieuwsgierigheid vandaan maar het voelt ook een beetje voyeuristisch om te kijken.
Maar ik kijk ook graag naar series over oplichters zoals Tinder Swindler, Anna Sorokin of onze eigen Rianne Rijbroek. Het intrigeert mij hoeveel lef deze mensen hebben.
Die serie over die broers is juist kritiek op omdat ze dramatiseren aan de hand van de meest sensationele speculatie.
Je krijgt er geen inzicht van, eerder juist het tegenovergestelde omdat je denkt dat je de zaak begrijpt terwijl je fictie krijgt voorgeschoteld.
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren Quote
De motivatie van het graag er naar kijken, bepaalt ook veel van het al dan niet fout zijn.

Waarom vinden zoveel mensen dat zo een boeiend genre? Het is toch je grootste nachtmerrie om zoiets mee te moeten maken (als slachtoffer)? Of is het ergens toch een verlangen om je ooit zo machtig te kunnen voelen (als de dader…)?
Of is het toch een angst en geeft de informatie je net rust in je hoofd omdat ‘die situatie kan mij alvast niet overkomen om die en die reden’.

Ik vind er alleszins niets aan. Kijk er niet naar en luister er niet naar.
Het lijkt me verschrikkelijk voor het slachtoffer en diens familie om zoiets te moeten meemaken. En ik vind het verschrikkelijk te beseffen dat sommige mensen zo beschadigd zijn dat ze zo een dingen kunnen doen.
Je hebt op ID docu's over bijvoorbeeld Ted Bundy, mind of a monster, heet dat dan. Dus met interviews die nooit openbaar gemaakt zijn over zijn gedachtes, wat hem motiveerde, etc. Dat vind ik dan dus echt heel interessant. Waarom iemand zo wordt, wat daar achter zit. Waarom iemand een seriemoordenaar wordt.
Ik zou best bij de politie willen werken als criminoloog of rechercheur.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik trek de grens bij goede documentaires of reportages waarbij echt de feiten worden benoemd. Zeker als het een onopgeloste zaak betreft hoop ik altijd dat de documentaire nieuwe tips gaat opleveren. Films kijk ik in geen enkel genre, dus ook geen verfilmingen van echte zaken.
Vaak worden de namen ook verandert ivm de privacy van het slachtoffer. Dat staat er vaak vooraf bij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Miss_Edwards schreef:
06-10-2024 08:04
Je hebt op ID docu's over bijvoorbeeld Ted Bundy, mind of a monster, heet dat dan. Dus met interviews die nooit openbaar gemaakt zijn over zijn gedachtes, wat hem motiveerde, etc. Dat vind ik dan dus echt heel interessant. Waarom iemand zo wordt, wat daar achter zit. Waarom iemand een seriemoordenaar wordt.
Ik zou best bij de politie willen werken als criminoloog of rechercheur.
Dit ook inderdaad, zo interessant om te kijken. En ik had ook best graag die richting op gewild. Alleen had ik toen ik de keus maakte qua opleiding die interesse nog helemaal niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wikkydorp schreef:
06-10-2024 07:53
De motivatie van het graag er naar kijken, bepaalt ook veel van het al dan niet fout zijn.

Waarom vinden zoveel mensen dat zo een boeiend genre? Het is toch je grootste nachtmerrie om zoiets mee te moeten maken (als slachtoffer)? Of is het ergens toch een verlangen om je ooit zo machtig te kunnen voelen (als de dader…)?
Of is het toch een angst en geeft de informatie je net rust in je hoofd omdat ‘die situatie kan mij alvast niet overkomen om die en die reden’.

Ik vind er alleszins niets aan. Kijk er niet naar en luister er niet naar.
Het lijkt me verschrikkelijk voor het slachtoffer en diens familie om zoiets te moeten meemaken. En ik vind het verschrikkelijk te beseffen dat sommige mensen zo beschadigd zijn dat ze zo een dingen kunnen doen.
Nou nee, ik voel echt geen moordneigingen of wat dan ook. Het is gewoon interesse in het (vaak bizarre) verhaal en alles daar omheen. Hoe komt iemand tot zo’n daad, wat ging er aan vooraf, hoe is de politie hem/haar op het spoor gekomen, de juridische kant enz. Ik vind bijvoorbeeld ook het gerechtssysteem in Amerika interessant. Dat hele gebeuren met een jury, wat als er gerede twijfel is, feiten naast elkaar, waar komt de tegenpartij mee?
Irregular_Choice schreef:
06-10-2024 08:42
Nou nee, ik voel echt geen moordneigingen of wat dan ook. Het is gewoon interesse in het (vaak bizarre) verhaal en alles daar omheen. Hoe komt iemand tot zo’n daad, wat ging er aan vooraf, hoe is de politie hem/haar op het spoor gekomen, de juridische kant enz. Ik vind bijvoorbeeld ook het gerechtssysteem in Amerika interessant. Dat hele gebeuren met een jury, wat als er gerede twijfel is, feiten naast elkaar, waar komt de tegenpartij mee?
Ja dit. Het is ook een beetje proberen te begrijpen hoe de rechtstaat in Amerika werkt. Ik vind Reasonable doubt ook altijd leuk om te kijken. Dan kan de familie van een veroordeelde moordenaar de zaak opnieuw laten doorlichten door een advocate en een politie rechercheur omdat ze vaak van mening zijn dat hun familielid onschuldig is. Soms is dat zo maar meestal eigenlijk niet.
Ook echt heel boeiend, dat programma.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben momenteel Laura H. aan het volgen, misschien niet helemaal true crime maar wel interessant.
Alle reacties Link kopieren Quote
tyche schreef:
06-10-2024 07:53
Die serie over die broers is juist kritiek op omdat ze dramatiseren aan de hand van de meest sensationele speculatie.
Je krijgt er geen inzicht van, eerder juist het tegenovergestelde omdat je denkt dat je de zaak begrijpt terwijl je fictie krijgt voorgeschoteld.
Ja en de slachtoffers worden neergezet als monsters, terwijl zij kunnen zich niet meer verweren. Eigenlijk is het victim blaming. Ik snap ook nooit zo goed waarom mensen willen ‘begrijpen’ wat zo’n monster als Dahmer bezielt. Het is niet te begrijpen. Er zijn gewoon mensen die in- en in slecht zijn. Een slechte jeugd is nooit een excuus. Door deze monsters te proberen te begrijpen besmeur je de nagedachtenis van de slachtofffer, vind ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wikkydorp schreef:
06-10-2024 07:53
De motivatie van het graag er naar kijken, bepaalt ook veel van het al dan niet fout zijn.

Waarom vinden zoveel mensen dat zo een boeiend genre? Het is toch je grootste nachtmerrie om zoiets mee te moeten maken (als slachtoffer)? Of is het ergens toch een verlangen om je ooit zo machtig te kunnen voelen (als de dader…)?
Of is het toch een angst en geeft de informatie je net rust in je hoofd omdat ‘die situatie kan mij alvast niet overkomen om die en die reden’.

Ik vind er alleszins niets aan. Kijk er niet naar en luister er niet naar.
Het lijkt me verschrikkelijk voor het slachtoffer en diens familie om zoiets te moeten meemaken. En ik vind het verschrikkelijk te beseffen dat sommige mensen zo beschadigd zijn dat ze zo een dingen kunnen doen.
Ik denk dat mensen er graag naar kijken omdat het een stukje controle en geruststelling brengt: oh dit kan mij niet gebeuren want…. En dan kom je op het stuk victim blaming. Het slachtoffer liep alleen over straat, het slachtoffer heeft de dader slecht behandeld, het slachtoffer ging met de dader mee naar huis, dat soort ‘wetenswaardigheden, geven een onterecht stukje geruststellng.
Paska schreef:
06-10-2024 11:30
Ja en de slachtoffers worden neergezet als monsters, terwijl zij kunnen zich niet meer verweren. Eigenlijk is het victim blaming. Ik snap ook nooit zo goed waarom mensen willen ‘begrijpen’ wat zo’n monster als Dahmer bezielt. Het is niet te begrijpen. Er zijn gewoon mensen die in- en in slecht zijn. Een slechte jeugd is nooit een excuus. Door deze monsters te proberen te begrijpen besmeur je de nagedachtenis van de slachtofffer, vind ik.
Nee, een slechte jeugd is zeker geen excuus. Die heb ik ook gehad en ik ben ook geen moordende gek geworden. Toch zie je bij het gros van de seriemoordenaars dat ze wel degelijk een hele traumatische jeugd gehad hebben. Dat is een van de dingen die ze echt gemeen hebben. Maar dat is geen excuus of verklaring voor dat psychotische gedrag.
Alle reacties Link kopieren Quote
Irregular_Choice schreef:
06-10-2024 08:42
Nou nee, ik voel echt geen moordneigingen of wat dan ook. Het is gewoon interesse in het (vaak bizarre) verhaal en alles daar omheen. Hoe komt iemand tot zo’n daad, wat ging er aan vooraf, hoe is de politie hem/haar op het spoor gekomen, de juridische kant enz. Ik vind bijvoorbeeld ook het gerechtssysteem in Amerika interessant. Dat hele gebeuren met een jury, wat als er gerede twijfel is, feiten naast elkaar, waar komt de tegenpartij mee?
Exact. Of zo’n rechercheur die er haast z’n levenswerk van heeft gemaakt om zo iemand te pakken te krijgen, de emotionele impact, ook op zijn/haar gezin, etc. Voor mij heeft het echt 0,0 te maken met ‘valse geruststelling/dat zal mij nooit overkomen’ blabla, ik vind het gewoon fascinerend, ik hoef zo’n moordenaar ook niet te begrijpen ofzo.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik luister alleen af en toe naar Napleiten. Ik weet dat het klopt wat ze doen. En ze hebben er natuurlijk allebei gewoon verstand van. De rest vind ik vaak onvolledig of te sensatiebelust, en één specifieke zaak eindeloos uitkammen over meerdere afleverinfen vind ik sowieso niet zo interessant.
meisje85 wijzigde dit bericht op 08-10-2024 08:47
11.48% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Paska schreef:
06-10-2024 11:30
Ja en de slachtoffers worden neergezet als monsters, terwijl zij kunnen zich niet meer verweren. Eigenlijk is het victim blaming. Ik snap ook nooit zo goed waarom mensen willen ‘begrijpen’ wat zo’n monster als Dahmer bezielt. Het is niet te begrijpen. Er zijn gewoon mensen die in- en in slecht zijn. Een slechte jeugd is nooit een excuus. Door deze monsters te proberen te begrijpen besmeur je de nagedachtenis van de slachtofffer, vind ik.
Bij de menendez broers wordt het verhaal verteld zoals het er nu ligt. Die broers blijven volhouden dat hun ouders dit gedaan hebben, tot op de dag van vandaag. We weten op die 2 mannen na met z’n allen niet hoe het echt zit. Overigens wordt ook de andere kant belicht, dat het best mogelijk is dat de broers liegen daarover. Dus de slachtoffers worden helemaal niet alleen maar neergezet als monsters. Overigens slaat de titel van de serie (monsters) op de daders. De serie over Dahmer had ook deze titel.
Je laatste zin ben ik het niet mee eens en is jouw mening. Jij begrijpt die interesse daarin niet, dat kan. Maar mensen die dit kijken en daar dus wel in geïnteresseerd zijn, kijken dit misschien helemaal niet met die gedachte. Ik in ieder geval niet. Het is vreselijk wat er met de slachtoffers is gebeurt, maar toch heb ik de interesse in het hele verhaal. In het verhaal achter de dader, maar ook dat van de slachtoffers, de hele zaak er omheen, gewoon het hele verhaal en niet alleen dat van de dader. Ik heb veel meer docu’s gezien over Dahmer bijvoorbeeld, ook waarin de slachtoffers veel meer belicht worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieveheersbeestje schreef:
06-10-2024 11:42
Exact. Of zo’n rechercheur die er haast z’n levenswerk van heeft gemaakt om zo iemand te pakken te krijgen, de emotionele impact, ook op zijn/haar gezin, etc. Voor mij heeft het echt 0,0 te maken met ‘valse geruststelling/dat zal mij nooit overkomen’ blabla, ik vind het gewoon fascinerend, ik hoef zo’n moordenaar ook niet te begrijpen ofzo.
Zo vind ik de docu Making a murderer heel fascinerend. De politie is echt vasthoudend in dat hij het gedaan heeft. De eerste keer al, waardoor hij uiteindelijk 18 jaar onschuldig heeft vast gezeten. En dan nu opnieuw een moord die hem mogelijk in de schoenen wordt geschoven. Ben zo benieuwd hoe dit verhaal nou echt zit.

Ik denk trouwens ook niet dat je een moordenaar ooit echt kan begrijpen. Maar het verhaal achter de moordenaar vind ik erg interessant. Hoe is de aanloop naar die daden gegaan bijvoorbeeld. Geen idee waar die fascinatie vandaan komt, die heb ik nou eenmaal. Maakt me dat een slecht persoon? Ik denk van niet :) ik heb gewoon een bepaalde interesse.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het kan wel zijn dat jij er niet sensatiebelust naar kijkt, maar als de makers niet gepast te werk gegaan zijn, maakt dat verder niet zoveel uit: het leed dat de nabestaanden wordt aangedaan wordt daar in elk geval niet minder van.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
Alle reacties Link kopieren Quote
Irregular_Choice schreef:
06-10-2024 11:55
Zo vind ik de docu Making a murderer heel fascinerend. De politie is echt vasthoudend in dat hij het gedaan heeft. De eerste keer al, waardoor hij uiteindelijk 18 jaar onschuldig heeft vast gezeten. En dan nu opnieuw een moord die hem mogelijk in de schoenen wordt geschoven. Ben zo benieuwd hoe dit verhaal nou echt zit.

Ik denk trouwens ook niet dat je een moordenaar ooit echt kan begrijpen. Maar het verhaal achter de moordenaar vind ik erg interessant. Hoe is de aanloop naar die daden gegaan bijvoorbeeld. Geen idee waar die fascinatie vandaan komt, die heb ik nou eenmaal. Maakt me dat een slecht persoon? Ik denk van niet :) ik heb gewoon een bepaalde interesse.
Precies en doet verder ook niets af aan hoe verschrikkelijk het is geweest voor de slachtoffers en nabestaanden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik wil en kan een crimineel ook niet begrijpen. Juist als iets mijlenver van mijn eigen leven staat vind ik het interessant. Ik kijk ook serie's en docu's waarvan mensen hun levensstijl verreweg van de mijne zijn.

Ik vind het wel enorm fijn als ik zie dat de dader er niet mee wegkomt met wat hij een ander heeft aangedaan en heb absoluut mededogen voor slachtoffer en nabestaanden.
Misschien niet vergelijkbaar, maar ik denk ook aan bijv Anne Frank huis en kampen uit 2e wereldoorlog bezoeken. Dat doe je niet uit entertainment, maar - lijkt mij - omdat het zo ontzettend heftig is wat mensen elkaar aan doen dat je dat haast niet kan plaatsen in je brein maar door het te zien je weet het helaas echt is.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
Alle reacties Link kopieren Quote
Nou ja, als het om WO II gaat, heb ik ook een probleem met bepaalde gefictionaliseerde verhalen, zoals the boy in the striped pyjama, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
Alle reacties Link kopieren Quote
Paska schreef:
06-10-2024 11:30
Ja en de slachtoffers worden neergezet als monsters, terwijl zij kunnen zich niet meer verweren. Eigenlijk is het victim blaming. Ik snap ook nooit zo goed waarom mensen willen ‘begrijpen’ wat zo’n monster als Dahmer bezielt. Het is niet te begrijpen. Er zijn gewoon mensen die in- en in slecht zijn. Een slechte jeugd is nooit een excuus. Door deze monsters te proberen te begrijpen besmeur je de nagedachtenis van de slachtofffer, vind ik.
Proberen te begrijpen wat iemand drijft, heeft niets te maken met goedpraten, goedkeuren, vergeven, schild verplaatsen of wat dan ook.
Ik zie dan ook niet hoe dat de nagedachtenis van slachtoffers besmeurt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het boek Cassandra van Niña Weijers echt een aanrader over dit vraagstuk.

Zelf ben ik ook true crime fan - al ben ik er minder verslaafd aan dan eerst - maar heb soms ook wel moeite met het lurk-gehakte. Verschilt wel per podcast (tv, film of series doen me minder).
Alle reacties Link kopieren Quote
Irregular_Choice schreef:
06-10-2024 11:49
Bij de menendez broers wordt het verhaal verteld zoals het er nu ligt. Die broers blijven volhouden dat hun ouders dit gedaan hebben, tot op de dag van vandaag. We weten op die 2 mannen na met z’n allen niet hoe het echt zit. Overigens wordt ook de andere kant belicht, dat het best mogelijk is dat de broers liegen daarover. Dus de slachtoffers worden helemaal niet alleen maar neergezet als monsters. Overigens slaat de titel van de serie (monsters) op de daders. De serie over Dahmer had ook deze titel.
Je laatste zin ben ik het niet mee eens en is jouw mening. Jij begrijpt die interesse daarin niet, dat kan. Maar mensen die dit kijken en daar dus wel in geïnteresseerd zijn, kijken dit misschien helemaal niet met die gedachte. Ik in ieder geval niet. Het is vreselijk wat er met de slachtoffers is gebeurt, maar toch heb ik de interesse in het hele verhaal. In het verhaal achter de dader, maar ook dat van de slachtoffers, de hele zaak er omheen, gewoon het hele verhaal en niet alleen dat van de dader. Ik heb veel meer docu’s gezien over Dahmer bijvoorbeeld, ook waarin de slachtoffers veel meer belicht worden.
Die Menendez broers hebben er flink op los gelogen. De feiten zijn dat ze hun slapende ouders hebben afgeslacht en dat ze daarna zijn gaan feesten, maandenlang.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven