Entertainment
alle pijlers
Wie is de mol? Seizoen 15 (2015)
donderdag 2 oktober 2014 om 14:43
Wie is de Mol? 2015 is opgenomen in Sri Lanka.
Kandidaten:
Rik van de Westelaken Winnaar!
Marlijn Weerdenburg Verliezer
Viktor Brand (afgevallen in aflevering 5)
Pieter Derks (afgevallen in aflevering 1)
Evelien Bosch (afgevallen in aflevering 2)
Carolina Dijkhuizen (afgevallen in aflevering 6)
Chris Zegers (afgevallen in aflevering 9)
Ajouad El Miloudi (afgevallen in aflevering 4)
Martine Sandifort (afgevallen in aflevering 8)
Margriet van der Linden MOL
Kandidaten:
Rik van de Westelaken Winnaar!
Marlijn Weerdenburg Verliezer
Viktor Brand (afgevallen in aflevering 5)
Pieter Derks (afgevallen in aflevering 1)
Evelien Bosch (afgevallen in aflevering 2)
Carolina Dijkhuizen (afgevallen in aflevering 6)
Chris Zegers (afgevallen in aflevering 9)
Ajouad El Miloudi (afgevallen in aflevering 4)
Martine Sandifort (afgevallen in aflevering 8)
Margriet van der Linden MOL
vrijdag 13 februari 2015 om 21:01
quote:NYC schreef op 13 februari 2015 @ 12:29:
Rik, Marlijn en Chris moeten van mij door naar de finale. Martine en Margriet eruit allebei. Ik vind ze vanaf aflevering 1 al niet te pruimen en zou het ook niet leuk vinden als ze de Mol zijn (en de eerste en tweede winnaarsplek gun ik ze niet).
Dat hoop ik ook!
Ik vind Chris ook zo geweldig. Dat stukje aan die ontbijttafel dat hij die 2 vrouwen allang doorhad, super. Chris is misschien qua uiterlijk niet meer het lekkere ding van vroeger, maar wat is hij leuk zeg!
Rik, Marlijn en Chris moeten van mij door naar de finale. Martine en Margriet eruit allebei. Ik vind ze vanaf aflevering 1 al niet te pruimen en zou het ook niet leuk vinden als ze de Mol zijn (en de eerste en tweede winnaarsplek gun ik ze niet).
Dat hoop ik ook!
Ik vind Chris ook zo geweldig. Dat stukje aan die ontbijttafel dat hij die 2 vrouwen allang doorhad, super. Chris is misschien qua uiterlijk niet meer het lekkere ding van vroeger, maar wat is hij leuk zeg!
vrijdag 13 februari 2015 om 21:17
Ondergrondse post: briefje aan Margriet
Thumb_margriet
Hoi Margriet!
Beetje bijgekomen van de enerverende treinreis? Wat een chaotische onderneming was dat zeg. Hier in Nederland hebben we de NS die er een potje van maken, maar in Sri Lanka waren jullie degenen die de boel behoorlijk ontregelden, als ik het zo mag zeggen.
En het begon nog wel zo mooi en rustig allemaal. Daar, in de binnenlanden van Sri Lanka, tussen de talrijke theeplantages die het land rijk is, stond een prachtig Brits onderkomen met een heel hoog Sissi gehalte (ik geef Marlijn gelijk hoor, zag er verdomd Oostenrijks uit allemaal). Jullie nieuwe logeeradres. Met mooi uitzicht én, dankzij de wandelende reisgids Chris Zegers ook nog eens wat informatieve achtergrondinformatie. Ik begrijp best waarom deze reisleider een eenpersoonskamer verdient.
Wat ik niet zo begreep, waren de artistiek vormgegeven buxussen die in de tuin stonden. Alsof er iemand met een bad trip en veel te harde muziek op zijn koptelefoon even helemaal los was gegaan op het arme groen. Zal wel kunst zijn geweest. Begrijp ik wel vaker niet. Wat zeg je? Niets van gezien? Oh...dan heb je vast ook niet gezien dat achter één zo'n buxus Rik weer eens aan het dealen was; Marlijn kreeg een joker van hem cadeau. Wat ze daar voor heeft moeten doen heb ik helaas niet op camera kunnen ontdekken, dus het is óf iets dat het daglicht niet kan verdragen óf hij heeft ze als mol gewoon echt niet nodig en strooit maar raak.
Op een klein stationnetje.....
Maar goed, geen tijd om over na te denken, jullie hadden een trein te halen. De plaatselijke Betuwelijn, maar dan wel met mooi uitzicht. Al hadden jullie daar geen tijd voor, want jullie moesten teksten op koffers ontcijferen die waren geschreven in een soort van onleesbare Barbapappataal. Sri Lankees steno, met rare tekens als 'een omgekeerde negen met een ananas op zijn hoofd' (met dank aan Marlijn, voor deze gedetailleerde omschrijving). Enfin, je was erbij, ik hoef je verder niet te vertellen wat er gebeurde. De koffer mocht open op het perron met dezelfde tekst en bevatte een opdracht. Beter gezegd: een startschot om van wagon te wisselen. En dat zo'n vijf keer....geloof niet dat jullie de beste reisgenoten ooit waren voor de overige aanwezigen, met al dat heen en weer geren tussen al die wagons.
Ik vond het als kijker een waardeloze opdracht. Veel paniek, weinig overzicht en één Agatha Christiemomentje toen de trein een tunneltje inreed. Verder veel van hetzelfde. Martine hoorde of zag je niet (want benauwd en warm en ach ik zie het allemaal wel), Marlijn was vooral veel verkeerde antwoorden aan het verzamelen en Chris liep als een kwispelend hondje alle perrons op en af. Uiteindelijk eindigden jullie in de drukste wagon ever en hier zou dan het geld verborgen moeten liggen. Als ware bomexperts ging iedereen de bagage te lijf terwijl de andere kandidaten de treinreizigers lastig vielen. Chris kon het niet meer aanzien en ging van pure schaamte een andere ruimte in. Ik begreep dat jij zelfs nog op één van de minst schone wc'tjes ter wereld heb gezocht, maar ook daar geen drol hebt gevonden. Wat ik zeg. Waardeloze opdracht.
De conclusie van de groep was dus dat het geld waarschijnlijk in de koffers heeft gezeten. Maar die hadden jullie laten staan in de Exporail wagon. Wel keurig in het koffergedeelte, dat wel. Het was trouwens Marlijn die de suggestie deed om de bagage daar te laten staan, mocht je het niet meer weten. Maar of het door haar kwam of dat het geld sowieso al door iemand anders was verduisterd....ik durf het niet te zeggen.
Ik heb trouwens enorm moeten lachen om jouw één-tweetje met Martine als het gaat om die zogenaamde zwarte vrijstelling die nog in het spel zou zijn. En dan vooral om hoe jullie dat dan wel niet even uit zouden gaan spelen met zijn tweetjes. Nou, ik heb nieuws voor je. Ze hebben het door. Althans, Chris. Die liet zich eerder al niet gek maken door een oneerbaar voorstel van Rik, maar ook jullie puike stukje amateurtoneel aan de ontbijttafel was voor hem niet meer dan een klucht. Smakelijk gelachen heeft hij. En ik ook. Hoop dat het alweer wat beter gaat met Martine's maag.
Campagne voeren....vijf keer anders
Er was in ieder geval niets meer te merken van haar darmklachten toen jullie de tweede opdracht gingen uitvoeren. En wat een leuke opdracht was dat! Jullie mochten campagne gaan voeren in een klein Tamildorpje om er voor te zorgen dat de 193e koppige bevolking (de stemgerechtigden dan) op jullie zouden stemmen als De Mol. Kozen ze inderdaad de Mol, dan zou er ¤ 2000 uit de pot gaan, kozen ze een kandidaat, dan kwam er ¤ 2000 bij. Ik kan je vertellen Margriet, het was genieten!
Waar Marlijn ging voor een campagnelied, koos Martine voor een paar DIY flyers, gemaakt van wat beduimelde, nog onbeschreven hoekjes uit haar Molboekje. Rik vond een tolk en ging als een statige politicus het gesprek aan met zijn kiezers en Chris koos ervoor om zo energiek mogelijk de strijd aan te gaan. En we weten allemaal...de energie van Chris, staat ongeveer gelijk aan twaalf noodaggregaten van een middelgroot ziekenhuis. Die man gaat licht geven, stralen, lachen en leert een innemend zinnetje uit zijn hoofd in de plaatselijke straattaal. Eigenlijk was de strijd bij voorbaat al verloren. Binnen 2 minuten had hij al een lokaal campagneteam voor hem aan het werk.
En dan was jij er nog. Jij koos voor een heel bijzondere benadering. Een combinatie van intimidatie en hypnose. "Loek et mij fees!" sprak jij kalm en dwingend tegen de bibberende bevolking die van schrik maar ja schudde (grappig daar, ja schudden en nee knikken...best verwarrend). Het had een hoog 'Allo allo' effect op mij. Beetje van "Listen very carefully...I will say this only once!" Maar goed, het was jouw tactiek, ieder zijn ding zullen we maar zeggen.
Spannend slotwoord
De verschillende slotspeeches van jullie allemaal waren ook wel een hoogtepuntje hoor. Martine, die ontzettend veel tekst gebruikte om heel weinig te zeggen, was vooral heel verwarrend. Vond het vooral ook zielig voor de tolk, want hoe vertaal je in vredesnaam Cacney&Lacey in het Tamil? Daarna Marlijn, die al flirtend en giechelend iedereen probeerde in te palmen, gevolgd door de integere en betrouwbare journalist Rik. Yeah right. Ik trap er niet in. En jij ook niet hè, Margriet. Jouw speech had nog het meest weg van bangmakerij, met je lage stem en quotes als 'soms is het goed om iets slechts te doen'. Maar het maakte allemaal niet uit, want na jou kwam grandmaster of happiness Chris en die betoverde met zijn Prodentsmile de hele tempel. Riep daarna nog een keer of tien 'ik hou van jullie' in het Tamil en zijn kostje was gekocht. Niemand was dan ook echt verbaasd over de uitslag, toch? Wat de uitslag voor de pot betekent weten we helaas pas in de laatste aflevering.
Waar iedereen wel verbaasd over was, was het uitblijven van een executie. Penningmeester Rik had namelijk 'an offer you can't refuse' gehad van Art en had voor ¤ 750 uit de pot een (geslaagd) gokje mogen wagen voor een groepsvrijstelling. Inderdaad, je hoort het goed, zevenhonderdvijftig. Riks verhaal klopte verder wel hoor, de bedragen liepen op naarmate het risico kleiner werd, maar nergens werd het ¤ 1500. Hij heeft al eerder uit de pot geklauwd, net als jij. En dat probeert hij nu op deze manier een beetje te verdoezelen. Best slim. Als mol is het ook niet zo erg om geld uit de pot te halen, vooral als je zelf nog helemaal niets verdiend hebt voor die pot. Rik is goed bezig wat dat betreft.
Wat mij verder nog opviel....
Goed Margriet, jij en ik zitten dus op dezelfde mol. Ik ben benieuwd of we het ook echt bij het rechte eind hebben. Ik zag vandaag voor de 2e keer een verwijzing naar cricket (in het dorpje stond CWC geschreven op een muurtje, wat staat voor Cricket World Cup), nadat ik in een eerdere aflevering ook al mensen had zien cricketen op het strand. Heb het alleen nog niet aan Rik kunnen linken, maar deel het toch maar even met je. Misschien weet jij iets. Verder vond ik de liedkeuze van Marlijn vrij opvallend. Met haar 'Ain't no sunshine'. Tja...onder de grond is inderdaad weinig zon. Verder is me dit keer niet zo heel veel opgevallen eigenlijk.
Wel heb ik nog één vraag voor jou. Waarom heb je op vrijwel ELKE foto je hand zo raar; voor de helft in je zak, maar altijd het pinkje eruit? Wil je daar soms iets mee zeggen? Ik heb het even opgezocht en volgens de handleer is de pink het symbool van de plicht. De plicht die we hebben te vervullen in deze materiële wereld. Betekent dat misschien toch dat jij de mol bent misschien? Die probeert zich af te keren tegen het materiële en dus zo weinig mogelijk geld in de pot te krijgen?
Nee...ik denk het niet. Ik houd het op Rik. En een klein beetje op Martine. Kan nu al niet wachten tot volgende week in ieder geval!
groetjes,
Yvette
PS: volgende week komt de ondergrondse post waarschijnlijk wat later....ik denk, ik meld het je vast maar even
2 reacties
No_avatar
Caroline12/02/2015 | 23:53
Colombo, Pallakele en Hambantota waren de 3 steden waar de Worldcup Cricket in 2009 werden gehouden...Rik draagt op 1 van de groepsfoto's een shirt met Lucky Threes...zo werden die steden ook genoemd nadat ze uitgekozen waren! Colombo en Hambantota hebben we al gehad in Wie Is De Mol...nu nog Pallakele??
Margriet staat regelmatig in een vreemde houding op de foto, inderdaad ook vaak met haar pink EN duim buiten de zak van haar broek...drie vingers (M??) verborgen in haar broekzak??
Reageer
No_avatar
Emma Tijssen13/02/2015 | 16:56
Die joker verdiende Marlijn omdat ze 750 euro had achtergelaten bij het ontbijt van de vorige aflevering zodat Rik dat niet hoefde te doen
Reageer
Thumb_margriet
Hoi Margriet!
Beetje bijgekomen van de enerverende treinreis? Wat een chaotische onderneming was dat zeg. Hier in Nederland hebben we de NS die er een potje van maken, maar in Sri Lanka waren jullie degenen die de boel behoorlijk ontregelden, als ik het zo mag zeggen.
En het begon nog wel zo mooi en rustig allemaal. Daar, in de binnenlanden van Sri Lanka, tussen de talrijke theeplantages die het land rijk is, stond een prachtig Brits onderkomen met een heel hoog Sissi gehalte (ik geef Marlijn gelijk hoor, zag er verdomd Oostenrijks uit allemaal). Jullie nieuwe logeeradres. Met mooi uitzicht én, dankzij de wandelende reisgids Chris Zegers ook nog eens wat informatieve achtergrondinformatie. Ik begrijp best waarom deze reisleider een eenpersoonskamer verdient.
Wat ik niet zo begreep, waren de artistiek vormgegeven buxussen die in de tuin stonden. Alsof er iemand met een bad trip en veel te harde muziek op zijn koptelefoon even helemaal los was gegaan op het arme groen. Zal wel kunst zijn geweest. Begrijp ik wel vaker niet. Wat zeg je? Niets van gezien? Oh...dan heb je vast ook niet gezien dat achter één zo'n buxus Rik weer eens aan het dealen was; Marlijn kreeg een joker van hem cadeau. Wat ze daar voor heeft moeten doen heb ik helaas niet op camera kunnen ontdekken, dus het is óf iets dat het daglicht niet kan verdragen óf hij heeft ze als mol gewoon echt niet nodig en strooit maar raak.
Op een klein stationnetje.....
Maar goed, geen tijd om over na te denken, jullie hadden een trein te halen. De plaatselijke Betuwelijn, maar dan wel met mooi uitzicht. Al hadden jullie daar geen tijd voor, want jullie moesten teksten op koffers ontcijferen die waren geschreven in een soort van onleesbare Barbapappataal. Sri Lankees steno, met rare tekens als 'een omgekeerde negen met een ananas op zijn hoofd' (met dank aan Marlijn, voor deze gedetailleerde omschrijving). Enfin, je was erbij, ik hoef je verder niet te vertellen wat er gebeurde. De koffer mocht open op het perron met dezelfde tekst en bevatte een opdracht. Beter gezegd: een startschot om van wagon te wisselen. En dat zo'n vijf keer....geloof niet dat jullie de beste reisgenoten ooit waren voor de overige aanwezigen, met al dat heen en weer geren tussen al die wagons.
Ik vond het als kijker een waardeloze opdracht. Veel paniek, weinig overzicht en één Agatha Christiemomentje toen de trein een tunneltje inreed. Verder veel van hetzelfde. Martine hoorde of zag je niet (want benauwd en warm en ach ik zie het allemaal wel), Marlijn was vooral veel verkeerde antwoorden aan het verzamelen en Chris liep als een kwispelend hondje alle perrons op en af. Uiteindelijk eindigden jullie in de drukste wagon ever en hier zou dan het geld verborgen moeten liggen. Als ware bomexperts ging iedereen de bagage te lijf terwijl de andere kandidaten de treinreizigers lastig vielen. Chris kon het niet meer aanzien en ging van pure schaamte een andere ruimte in. Ik begreep dat jij zelfs nog op één van de minst schone wc'tjes ter wereld heb gezocht, maar ook daar geen drol hebt gevonden. Wat ik zeg. Waardeloze opdracht.
De conclusie van de groep was dus dat het geld waarschijnlijk in de koffers heeft gezeten. Maar die hadden jullie laten staan in de Exporail wagon. Wel keurig in het koffergedeelte, dat wel. Het was trouwens Marlijn die de suggestie deed om de bagage daar te laten staan, mocht je het niet meer weten. Maar of het door haar kwam of dat het geld sowieso al door iemand anders was verduisterd....ik durf het niet te zeggen.
Ik heb trouwens enorm moeten lachen om jouw één-tweetje met Martine als het gaat om die zogenaamde zwarte vrijstelling die nog in het spel zou zijn. En dan vooral om hoe jullie dat dan wel niet even uit zouden gaan spelen met zijn tweetjes. Nou, ik heb nieuws voor je. Ze hebben het door. Althans, Chris. Die liet zich eerder al niet gek maken door een oneerbaar voorstel van Rik, maar ook jullie puike stukje amateurtoneel aan de ontbijttafel was voor hem niet meer dan een klucht. Smakelijk gelachen heeft hij. En ik ook. Hoop dat het alweer wat beter gaat met Martine's maag.
Campagne voeren....vijf keer anders
Er was in ieder geval niets meer te merken van haar darmklachten toen jullie de tweede opdracht gingen uitvoeren. En wat een leuke opdracht was dat! Jullie mochten campagne gaan voeren in een klein Tamildorpje om er voor te zorgen dat de 193e koppige bevolking (de stemgerechtigden dan) op jullie zouden stemmen als De Mol. Kozen ze inderdaad de Mol, dan zou er ¤ 2000 uit de pot gaan, kozen ze een kandidaat, dan kwam er ¤ 2000 bij. Ik kan je vertellen Margriet, het was genieten!
Waar Marlijn ging voor een campagnelied, koos Martine voor een paar DIY flyers, gemaakt van wat beduimelde, nog onbeschreven hoekjes uit haar Molboekje. Rik vond een tolk en ging als een statige politicus het gesprek aan met zijn kiezers en Chris koos ervoor om zo energiek mogelijk de strijd aan te gaan. En we weten allemaal...de energie van Chris, staat ongeveer gelijk aan twaalf noodaggregaten van een middelgroot ziekenhuis. Die man gaat licht geven, stralen, lachen en leert een innemend zinnetje uit zijn hoofd in de plaatselijke straattaal. Eigenlijk was de strijd bij voorbaat al verloren. Binnen 2 minuten had hij al een lokaal campagneteam voor hem aan het werk.
En dan was jij er nog. Jij koos voor een heel bijzondere benadering. Een combinatie van intimidatie en hypnose. "Loek et mij fees!" sprak jij kalm en dwingend tegen de bibberende bevolking die van schrik maar ja schudde (grappig daar, ja schudden en nee knikken...best verwarrend). Het had een hoog 'Allo allo' effect op mij. Beetje van "Listen very carefully...I will say this only once!" Maar goed, het was jouw tactiek, ieder zijn ding zullen we maar zeggen.
Spannend slotwoord
De verschillende slotspeeches van jullie allemaal waren ook wel een hoogtepuntje hoor. Martine, die ontzettend veel tekst gebruikte om heel weinig te zeggen, was vooral heel verwarrend. Vond het vooral ook zielig voor de tolk, want hoe vertaal je in vredesnaam Cacney&Lacey in het Tamil? Daarna Marlijn, die al flirtend en giechelend iedereen probeerde in te palmen, gevolgd door de integere en betrouwbare journalist Rik. Yeah right. Ik trap er niet in. En jij ook niet hè, Margriet. Jouw speech had nog het meest weg van bangmakerij, met je lage stem en quotes als 'soms is het goed om iets slechts te doen'. Maar het maakte allemaal niet uit, want na jou kwam grandmaster of happiness Chris en die betoverde met zijn Prodentsmile de hele tempel. Riep daarna nog een keer of tien 'ik hou van jullie' in het Tamil en zijn kostje was gekocht. Niemand was dan ook echt verbaasd over de uitslag, toch? Wat de uitslag voor de pot betekent weten we helaas pas in de laatste aflevering.
Waar iedereen wel verbaasd over was, was het uitblijven van een executie. Penningmeester Rik had namelijk 'an offer you can't refuse' gehad van Art en had voor ¤ 750 uit de pot een (geslaagd) gokje mogen wagen voor een groepsvrijstelling. Inderdaad, je hoort het goed, zevenhonderdvijftig. Riks verhaal klopte verder wel hoor, de bedragen liepen op naarmate het risico kleiner werd, maar nergens werd het ¤ 1500. Hij heeft al eerder uit de pot geklauwd, net als jij. En dat probeert hij nu op deze manier een beetje te verdoezelen. Best slim. Als mol is het ook niet zo erg om geld uit de pot te halen, vooral als je zelf nog helemaal niets verdiend hebt voor die pot. Rik is goed bezig wat dat betreft.
Wat mij verder nog opviel....
Goed Margriet, jij en ik zitten dus op dezelfde mol. Ik ben benieuwd of we het ook echt bij het rechte eind hebben. Ik zag vandaag voor de 2e keer een verwijzing naar cricket (in het dorpje stond CWC geschreven op een muurtje, wat staat voor Cricket World Cup), nadat ik in een eerdere aflevering ook al mensen had zien cricketen op het strand. Heb het alleen nog niet aan Rik kunnen linken, maar deel het toch maar even met je. Misschien weet jij iets. Verder vond ik de liedkeuze van Marlijn vrij opvallend. Met haar 'Ain't no sunshine'. Tja...onder de grond is inderdaad weinig zon. Verder is me dit keer niet zo heel veel opgevallen eigenlijk.
Wel heb ik nog één vraag voor jou. Waarom heb je op vrijwel ELKE foto je hand zo raar; voor de helft in je zak, maar altijd het pinkje eruit? Wil je daar soms iets mee zeggen? Ik heb het even opgezocht en volgens de handleer is de pink het symbool van de plicht. De plicht die we hebben te vervullen in deze materiële wereld. Betekent dat misschien toch dat jij de mol bent misschien? Die probeert zich af te keren tegen het materiële en dus zo weinig mogelijk geld in de pot te krijgen?
Nee...ik denk het niet. Ik houd het op Rik. En een klein beetje op Martine. Kan nu al niet wachten tot volgende week in ieder geval!
groetjes,
Yvette
PS: volgende week komt de ondergrondse post waarschijnlijk wat later....ik denk, ik meld het je vast maar even
2 reacties
No_avatar
Caroline12/02/2015 | 23:53
Colombo, Pallakele en Hambantota waren de 3 steden waar de Worldcup Cricket in 2009 werden gehouden...Rik draagt op 1 van de groepsfoto's een shirt met Lucky Threes...zo werden die steden ook genoemd nadat ze uitgekozen waren! Colombo en Hambantota hebben we al gehad in Wie Is De Mol...nu nog Pallakele??
Margriet staat regelmatig in een vreemde houding op de foto, inderdaad ook vaak met haar pink EN duim buiten de zak van haar broek...drie vingers (M??) verborgen in haar broekzak??
Reageer
No_avatar
Emma Tijssen13/02/2015 | 16:56
Die joker verdiende Marlijn omdat ze 750 euro had achtergelaten bij het ontbijt van de vorige aflevering zodat Rik dat niet hoefde te doen
Reageer
zaterdag 14 februari 2015 om 08:04
zondag 15 februari 2015 om 11:34
haha dacht ik ook!
maandag 16 februari 2015 om 12:08
Wat grappig dat zoveel mensen Margriet en Martine stom vinden, en een finale met Chris, Rik en Marlijn. Ik sluit me hier helemaal bij aan!
Marlijn verdenk ik overigens van de overgebleven kandidaten het minst. Vooral omdat ik er van uit ga dat een mol bij de schaaltjesopdracht niet doodleuk met ¤500 terug komt. Bovendien is ze altijd zo enthousiast!
Marlijn verdenk ik overigens van de overgebleven kandidaten het minst. Vooral omdat ik er van uit ga dat een mol bij de schaaltjesopdracht niet doodleuk met ¤500 terug komt. Bovendien is ze altijd zo enthousiast!
maandag 16 februari 2015 om 17:54
maandag 16 februari 2015 om 21:13
dinsdag 17 februari 2015 om 00:11
dinsdag 17 februari 2015 om 09:40
quote:erizo schreef op 17 februari 2015 @ 00:11:
[...]
Maar alles wat de mol inbrengt telt toch niet mee?Jawel hoor. Anders zou 'mollen' betekenen dat je zoveel mogelijk geld in de pot moet brengen, want dat telt toch niet mee. De truc van mollen is juist dat je subtiel moet proberen om subtiel geen pot in de geld te krijgen, zonder dat dat verdacht lijkt.
[...]
Maar alles wat de mol inbrengt telt toch niet mee?Jawel hoor. Anders zou 'mollen' betekenen dat je zoveel mogelijk geld in de pot moet brengen, want dat telt toch niet mee. De truc van mollen is juist dat je subtiel moet proberen om subtiel geen pot in de geld te krijgen, zonder dat dat verdacht lijkt.
Anarchie is leuk, maar je blijft van mijn kaas af
woensdag 18 februari 2015 om 15:43
quote:handigmetgeld schreef op 17 februari 2015 @ 09:40:
[...]
Jawel hoor. Anders zou 'mollen' betekenen dat je zoveel mogelijk geld in de pot moet brengen, want dat telt toch niet mee. De truc van mollen is juist dat je subtiel moet proberen om subtiel geen pot in de geld te krijgen, zonder dat dat verdacht lijkt.
[...]
Jawel hoor. Anders zou 'mollen' betekenen dat je zoveel mogelijk geld in de pot moet brengen, want dat telt toch niet mee. De truc van mollen is juist dat je subtiel moet proberen om subtiel geen pot in de geld te krijgen, zonder dat dat verdacht lijkt.
donderdag 19 februari 2015 om 20:48
http://nl.wikipedia.org/wiki/1851
Ziet iemand hier iets tussen? T getal 1851 voelt niet als random...
Ziet iemand hier iets tussen? T getal 1851 voelt niet als random...
donderdag 19 februari 2015 om 20:50
