Geld & Recht
alle pijlers
Afdingen, waar doe jij dat?
vrijdag 26 april 2019 om 19:19
Ik las net in een artikel dat je op veel meer producten kunt afdingen dan waar ik mee bekend ben (auto, witgoed, keuken).
In dit artikel staat:
Audio, video, elektronica: ruim 10 procent
Grote huishoudelijke apparaten: tot 15 procent
Keukens: ruim 25 procent
Bankstellen en slaapkamermeubelen: 10 procent
Stoelen en tuinmeubelen: tot 15 procent
Foto- en filmapparatuur: bijna 15 procent
Auto’s: ruim 10 procent
Kleding: 25 procent
Computers en randapparatuur: ruim 10 procent
Fietsen: bijna 15 procent
Diensten: ruim 15 procent
Ik ben dus wel benieuwd: waar heb jij succesvol op afgedongen?
In dit artikel staat:
Audio, video, elektronica: ruim 10 procent
Grote huishoudelijke apparaten: tot 15 procent
Keukens: ruim 25 procent
Bankstellen en slaapkamermeubelen: 10 procent
Stoelen en tuinmeubelen: tot 15 procent
Foto- en filmapparatuur: bijna 15 procent
Auto’s: ruim 10 procent
Kleding: 25 procent
Computers en randapparatuur: ruim 10 procent
Fietsen: bijna 15 procent
Diensten: ruim 15 procent
Ik ben dus wel benieuwd: waar heb jij succesvol op afgedongen?
zaterdag 27 april 2019 om 10:38
Dat laatste inderdaad. Ik was een paar jaar terug op vakantie met een vriendin in een redelijk arm land, en vriendin probeerde nog 50 cent van de prijs af te troggelen op een lokaal marktje, nadat er al 50% van de prijs af was gegaan. Dat vind ik dan echt te gênant woorden.JollyRider schreef: ↑27-04-2019 09:27Het zal best “zo horen” in sommige culturen. Ik ga echt niet over omgerekend een paar centen moeilijk doen uit angst anders uitgelachen te worden. In tegendeel, in een land waar alles al spotgoedkoop is en waar armoede normaal is, vind ik het echt te gênant voor woorden om nog te gaan mekkeren over de prijs van een doperwt.
Dat je in een Nederlandse winkel over een prijs onderhandelt, niet mijn ding, maar dat vind ik niet problematisch. Maar in pakweg Thailand iemand letterlijk een paar centen misgunnen, bah
zaterdag 27 april 2019 om 10:47
Dat doe ik ook nooit, in het buitenland op iets wat sowieso al niks kost afdingen. Dat vind ik pas gênant, van die mensen die hier in Nederland nog te schijterig zijn om op een aankoop van 10.000 euro een gratis kopje koffie te vragen bij wijze van spreken, maar op vakantie dan ineens de toffe peer gaan uithangen die die locals wel even zal laten zien hoe je afdingt.JollyRider schreef: ↑27-04-2019 09:27Het zal best “zo horen” in sommige culturen. Ik ga echt niet over omgerekend een paar centen moeilijk doen uit angst anders uitgelachen te worden. In tegendeel, in een land waar alles al spotgoedkoop is en waar armoede normaal is, vind ik het echt te gênant voor woorden om nog te gaan mekkeren over de prijs van een doperwt.
Dat je in een Nederlandse winkel over een prijs onderhandelt, niet mijn ding, maar dat vind ik niet problematisch. Maar in pakweg Thailand iemand letterlijk een paar centen misgunnen, bah
Ook op de rommelmarkt of vrijmarkt ding ik nooit af, en op Marktplaats eigenlijk ook niet, daar zoek ik gewoon naar een aanbieder die in mijn ogen een reële prijs vraagt en bied dan eigenlijk standaard de vraagprijs.
Voor mij zit de kick er juist in om op normale aankopen of diensten scherp te onderhandelen over de prijs. Ik vind het een leuk spel, en ook een teken van wederzijds respect. Het zegt me dat een ondernemer mij als klant waardeert, en omgekeerd beloon ik hem/haar dan door zo iemand als 'preferred supplier' te zien. Ik ben een enorm trouwe klant en zal iemand nooit het vel over de oren halen. Omgekeerd wil ik echter ook niet afgezet worden.
zaterdag 27 april 2019 om 10:54
Ik ben zelf een kleine ondernemer en maak een homemade product wat arbeidsintensief is om te maken met een kleine winstmarge. En moet hard werken om mijn bedrijf draaiende te houden. Heb er een hekel aan als klanten willen afdingen en vooral als meteen de eerste vraag is hoeveel korting er gegeven wordt als er meer dan 1 product besteld wordt. Nou geen, en geef dan ook meteen aan dat ze maar naar een ander moeten gaan en bij mij niet meer terecht kunnen. Voor dit soort mensen wil ik niet aan de slag gaan.
Onderhandelen over prijzen doe ik ook nooit. Bij AH ga je aan de kassa ook niet staan onderhandelen over de prijs van een volle kar met boodschappen, dus waarom bij mij dan wel.
Het gaat ook niet om producten van honderderen euro's waar veel marge op zit maar om producten in een prijsklasse van 13,00 - 25 euro die ook nog eens helemaal zelfgemaakt zijn. En dan gaan vragen om korting gaat er bij mij niet in.
Zelf zal ik dan ook nooit afdingen. Als er korting gegeven wordt zeg ik geen nee maar zelf om korting ergens vragen zal ik niet doen.
Onderhandelen over prijzen doe ik ook nooit. Bij AH ga je aan de kassa ook niet staan onderhandelen over de prijs van een volle kar met boodschappen, dus waarom bij mij dan wel.
Het gaat ook niet om producten van honderderen euro's waar veel marge op zit maar om producten in een prijsklasse van 13,00 - 25 euro die ook nog eens helemaal zelfgemaakt zijn. En dan gaan vragen om korting gaat er bij mij niet in.
Zelf zal ik dan ook nooit afdingen. Als er korting gegeven wordt zeg ik geen nee maar zelf om korting ergens vragen zal ik niet doen.
zaterdag 27 april 2019 om 11:05
In bepaalde culturen is het heel normaal om af te dingen, ook als de prijzen al veel lager liggen dan bij ons gebruikelijk. Ik heb er zelf geen ervaring mee maar mijn partner doet het heel vaak en het wordt gezien als iets heel normaals, sterker nog: niet afdingen vindt men raar.
Hier in Nederland doe ik het zelf soms, al houd ik er eigenlijk helemaal niet van. Soms op een rommelmarkt als ik meerdere dingen wil kopen bij één handelaar. Op marktplaats doe ik het makkelijker, vanwege de anonimiteit denk ik.
Een beetje op de auto. En natuurlijk de onderhandeling over de prijs van een huis. Ook een keer bij een eettafel maar toen we een gesprek met de verkoper hadden loog ik dat we elders ook al een paar mooie eettafels hadden gezien. De verkoper kwam toen zelf met een lagere prijs en zo kwamen we toch aanmerkelijk goedkoper uit, hoewel we waarschijnlijk toch wel gewoon de vraagprijs betaald hadden.
Toch ligt het niet in m'n aard en voel ik mij er vaak ongemakkelijk bij, op de één of andere manier.
Hier in Nederland doe ik het zelf soms, al houd ik er eigenlijk helemaal niet van. Soms op een rommelmarkt als ik meerdere dingen wil kopen bij één handelaar. Op marktplaats doe ik het makkelijker, vanwege de anonimiteit denk ik.
Een beetje op de auto. En natuurlijk de onderhandeling over de prijs van een huis. Ook een keer bij een eettafel maar toen we een gesprek met de verkoper hadden loog ik dat we elders ook al een paar mooie eettafels hadden gezien. De verkoper kwam toen zelf met een lagere prijs en zo kwamen we toch aanmerkelijk goedkoper uit, hoewel we waarschijnlijk toch wel gewoon de vraagprijs betaald hadden.
Toch ligt het niet in m'n aard en voel ik mij er vaak ongemakkelijk bij, op de één of andere manier.
zaterdag 27 april 2019 om 11:18
Dit. Ik geef eerder extra dan dat ik afding. Ik vind het altijd schraperig overkomen als mensen dat doen. Voor een kwartje op de eerste rang zitten.
zaterdag 27 april 2019 om 11:21
In China kreeg ik vaak zelf niet eens een prijs te horen, maar alleen ‘wat heb je er voor over?’. Dan moet je zelf eerst iets noemen, en dan starten zij de onderhandeling, dus dan heb je weinig keus.
Overigens vind ik het niet per se gênant als mensen in het buitenland afdingen, zeker niet in landen waar dat volledig gebruikelijk is. Je kunt er daar redelijk vanuit gaan dat je toch wel afgezet wordt, dus dat ze echt nog genoeg aan je verdienen. Wat wel gênant is, is als mensen niet snappen dat dat andere onderhandelingen zijn dan bv zakelijk. Mijn ex had bij zijn opleiding geleerd dat je vooral niet te graag moet willen, dus die begon de onderhandeling over een luchtbed in Griekenland met ‘hij is niet echt mooi, maar wat zou hij koeten kosten?’. De verbazing toen die verkoper hem zo ongeveer linea recta de deur uitzette
. Die begreep totaal niet dat in dit soort gevallen de verkoper beledigen nou niet echt de weg is. Dat je soms juist moet aangeven dat je iets heel mooi vindt, het heel graag zou willen, maar helaas niet genoeg geld etc. Zodat de winkelier jou een ‘gunst’ kan verlenen door korting te geven.
Overigens vind ik het ook hilarisch als mensen denken dat het helpt om een huis half af te kraken voordat je een bod doet. Een huis is nogal een aangelegenheid, dus als je een bod doet, ben je blijkbaar serieus geïnteresseerd. Dat wordt niet ineens geneutraliseerd omdat jij iets te zeuren had over de schutting of de vloer. En ik denk niet dat de gemiddelde makelaar daar erg gevoelig voor is.
Niet helemaal in de wolken rondlopen en melden dat je het Móet Hebben is een ding, maar je kan het ook overdrijven. Iemand die bij mijn vorige huis kwam kijken had commentaar op de theedoeken. Eh?
Overigens vind ik het niet per se gênant als mensen in het buitenland afdingen, zeker niet in landen waar dat volledig gebruikelijk is. Je kunt er daar redelijk vanuit gaan dat je toch wel afgezet wordt, dus dat ze echt nog genoeg aan je verdienen. Wat wel gênant is, is als mensen niet snappen dat dat andere onderhandelingen zijn dan bv zakelijk. Mijn ex had bij zijn opleiding geleerd dat je vooral niet te graag moet willen, dus die begon de onderhandeling over een luchtbed in Griekenland met ‘hij is niet echt mooi, maar wat zou hij koeten kosten?’. De verbazing toen die verkoper hem zo ongeveer linea recta de deur uitzette
. Die begreep totaal niet dat in dit soort gevallen de verkoper beledigen nou niet echt de weg is. Dat je soms juist moet aangeven dat je iets heel mooi vindt, het heel graag zou willen, maar helaas niet genoeg geld etc. Zodat de winkelier jou een ‘gunst’ kan verlenen door korting te geven.Overigens vind ik het ook hilarisch als mensen denken dat het helpt om een huis half af te kraken voordat je een bod doet. Een huis is nogal een aangelegenheid, dus als je een bod doet, ben je blijkbaar serieus geïnteresseerd. Dat wordt niet ineens geneutraliseerd omdat jij iets te zeuren had over de schutting of de vloer. En ik denk niet dat de gemiddelde makelaar daar erg gevoelig voor is.
Niet helemaal in de wolken rondlopen en melden dat je het Móet Hebben is een ding, maar je kan het ook overdrijven. Iemand die bij mijn vorige huis kwam kijken had commentaar op de theedoeken. Eh?
zaterdag 27 april 2019 om 12:00
Ik heb ooit in een kledingzaak gewerkt waar enorm werd afgedongen. Was een grote winkel in een dorp waar het hele gezin kon slagen van onderbroek tot driedelig pak.
Vooral als mensen heel veel kochten en ik ze dan geholpen had dan moest voor het afrekenen de baas of bazin er nog even bij komen om over de prijs te praten. Meestal ging er wel 10% af en bij alleen een mannenpak bv dan kregen ze de sokken en stropdas erbij.
zaterdag 27 april 2019 om 12:05
Mijn vriend dingt nogal graag af bij grote aankopen, zoals meubels. Ik word er altijd wat ongemakkelijk van maar op zulke bedragen scheelt het echt wel veel.
En als je ergens veel koopt vind ik het ook best terecht om dan een tegemoedkoming van de winkel te zien.
Kleding ding ik niet op af, maar ook hier: als je heel veel tegelijk koopt vind ik het niet raar.
En als je ergens veel koopt vind ik het ook best terecht om dan een tegemoedkoming van de winkel te zien.
Kleding ding ik niet op af, maar ook hier: als je heel veel tegelijk koopt vind ik het niet raar.
zaterdag 27 april 2019 om 12:21
Wij kregen twee biedingen boven de vraagprijs voor ons huis. De voor ons beste ontbindende voorwaarden gekozen.
Het huis waar we nu wonen, kregen we 20% goedkoper. We zaten vast met de onderhandelingen en mijn vriend belde met de makelaar om te zeggen dat we stopten met de onderhandelingen. Wel gaf hij aan dat het huis nog steeds onze belangstelling had en we over een half jaar misschien met een lager bod gingen komen omdat de rentes waarschijnlijk gingen stijgen. (Historisch laag punt, toen).
Twee uur later hadden we het huis.
Het huis waar we nu wonen, kregen we 20% goedkoper. We zaten vast met de onderhandelingen en mijn vriend belde met de makelaar om te zeggen dat we stopten met de onderhandelingen. Wel gaf hij aan dat het huis nog steeds onze belangstelling had en we over een half jaar misschien met een lager bod gingen komen omdat de rentes waarschijnlijk gingen stijgen. (Historisch laag punt, toen).
Twee uur later hadden we het huis.
snoesje666 wijzigde dit bericht op 27-04-2019 12:33
0.19% gewijzigd
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
zaterdag 27 april 2019 om 12:29
nausicaa schreef: ↑27-04-2019 11:21I
Overigens vind ik het niet per se gênant als mensen in het buitenland afdingen, zeker niet in landen waar dat volledig gebruikelijk is. Je kunt er daar redelijk vanuit gaan dat je toch wel afgezet wordt, dus dat ze echt nog genoeg aan je verdienen. Wat wel gênant is, is als mensen niet snappen dat dat andere onderhandelingen zijn dan bv zakelijk. Mijn ex had bij zijn opleiding geleerd dat je vooral niet te graag moet willen, dus die begon de onderhandeling over een luchtbed in Griekenland met ‘hij is niet echt mooi, maar wat zou hij koeten kosten?’. De verbazing toen die verkoper hem zo ongeveer linea recta de deur uitzette
Ik heb sowieso het idee dat een heleboel mensen niet zo goed weten hóe ze moeten afdingen. Dat lees ik ook een beetje in dit topic, mensen zien het als schraperig of bedelen maar persoonlijk vind ik de kunst van het afdingen juist dat je laat zien dat je weet welke waarde een product of dienst heeft en daar een reële prijs voor biedt. Ik verkoop zelf wel eens op de koningsdagmarkt en dan valt me ook op dat mensen onder afdingen blijkbaar verstaan dat je op een botte, bijna onbeschofte manier een belachelijk lage prijs biedt voor iets, maar dat versta ik dus duidelijk niet onder afdingen. Ik heb wel meegemaakt dat mensen 50 cent gingen bieden voor een ongedragen paar kinder Uggs waar ik dan zelf een tientje voor vroeg. En dan woest roepen dat het wel een rommelmarkt was, ja! Kijk, dan heb je het echt niet begrepen.
zaterdag 27 april 2019 om 14:19
Jij ziet het gewoon anders. Wil niet zeggend dat mensen niet weten wat (of hoe) afdingen is (gaat). In de Nederlandse cultuur is afdingen niet de norm. Op heel veel producten (en zeker diensten) zit niet heel veel marge. Nederland is een cultuur van kijken en vergelijken (Kijken, kijken en niet kopen).Het staat ieder vrij om vooraf te bekijken welke aanbieder de meest gunstige prijs hanteert of beste aanvullende voorwaarden.SuperflySister schreef: ↑27-04-2019 12:29Ik heb sowieso het idee dat een heleboel mensen niet zo goed weten hóe ze moeten afdingen. Dat lees ik ook een beetje in dit topic, mensen zien het als schraperig of bedelen maar persoonlijk vind ik de kunst van het afdingen juist dat je laat zien dat je weet welke waarde een product of dienst heeft en daar een reële prijs voor biedt. Ik verkoop zelf wel eens op de koningsdagmarkt en dan valt me ook op dat mensen onder afdingen blijkbaar verstaan dat je op een botte, bijna onbeschofte manier een belachelijk lage prijs biedt voor iets, maar dat versta ik dus duidelijk niet onder afdingen. Ik heb wel meegemaakt dat mensen 50 cent gingen bieden voor een ongedragen paar kinder Uggs waar ik dan zelf een tientje voor vroeg. En dan woest roepen dat het wel een rommelmarkt was, ja! Kijk, dan heb je het echt niet begrepen.
Jij vindt dat je verkopers/aanbieders serieus neemt door te onderhandelen over het product of dienst. Ik zie dat meer als beledigend, mensen hebben een marktconforme prijsstelling omdat ze ook rekening houden met de concurrentie, ze vragen reële prijzen of ze zijn zo failliet. Als je het te duur vindt dan ga je naar de concurrent of (online) groothandel. Je gaat naar een stenen winkel omdat je iets extra’s verwacht wat een webshop niet kan geven, zoals advies, eigen reparatieservice, aanvullende garantie, maatwerk. Dat zie je natuurlijk terug in de prijs.
zaterdag 27 april 2019 om 19:07
...maar je kan wel op vakantie naar Brazilië, Griekenland (en koopt daar gewoon cadeautjes voor de dochter van een vrouw die in het hotel werkte, i.i.g. niet voor je eigen kinderen)???Madrid87 schreef: ↑27-04-2019 08:47Ik zit op bijstandsniveau dus heb nog nooit een grote aankoop gedaan van een paar duizend euro dus dat kan ik niet zeggen. Nooit een auto gekocht, nooit een keuken, een huis of iets in die richting. Dan nog zou ik me ongemakkelijk voelen als ik dan zou moeten onderhandelen over de prijs. Ik kan dat gewoon niet.
Egypte op je 17e: ik had toen nog geeneens geld voor kleding, wonend op mijn gehuurde kamer. Ook geen ouders waar ik even tegen kon roepen: geef me even geld, ik moet op vakantie. Niet? Mag ik dan geld voor kleding? Ze hadden me keihard uitgelachen.
Juist in die tijd heb ik gemerkt dat als ik -naar waarheid- zei dat ik iets écht niet kon betalen, bv 3 shirts voor een tientje op de markt, dan vroeg of ik er 1 kon kopen voor 3,- merkte ik dat je ook in Nederland af kon dingen. Ben wel veel op vakantie geweest met mijn ouders, toen ik beter ging verdienen later zelf ook veel gereisd, ook met mijn ex.
Wel gelachen in Noord-Afrika, ik kocht weleens iets voor thuis en vroeg na de aankoop aan de mensen die ik sprak in het hotel wat bv de spiegel met mooie lijst ong. waard was. Zeiden ze: 200, hooguit 250 dinar, precies wat ik ervoor betaald had máár ze vroegen om te beginnen 1200 dinar
Veel mensen vonden de helft van de vraagprijs al heel fraai. De koers weet ik niet meer maar het was anders toch wel een dure spiegel geweest. Die tip kreeg ik trouwens in het hotel: niet meer dan 20% betalen van wat men vraagt... 25% als je het gewoon graag wilt hebben, meer echt niet.
Nu ben ik al bijna 20 jaar niet meer op vakantie geweest: kan ik niet betalen sinds mijn scheiding. En nee, ik wil niet naar Egypte, Tunesië o.i.d. het moet wel leuk zijn!
Door het afdingen op dure spullen, bijna alleen afgeprijsde spullen kopen heb ik nu weer wat geld, maar alleen naar Brazilië lijkt me niet leuk..
Of -en daar hoop ik echt op- kan ik een keer iemand strikken om mee te gaan. Een vakantie in Europa kan ik wel betalen (al moet je voor de lol eens gaan zoeken bij de last-minutes en aanbiedingen en éérst instellen dat je met 1 persoon bent, de prijzen verdubbelen meteen al!).
Maar ik wil graag mijn eigen gang gaan, en de vrienden die ik heb kunnen niet reizen ivm gezondheid, of gaan met hun eigen gezin, logisch!
Ik weet niet waarom je zo neerkijkt op mensen die afdingen terwijl je zelf kennelijk iemand hebt die je meeneemt naar de andere kant van de wereld en ja, daar is je bijstand inderdaad veel meer waard, kan je nog eens royaal met dubbeltjes zwaaien
Ik zit niet in de bijstand maar weet zeker dat je van de bijstand niet naar Zuid-Amerika kan.
Zelf zou ik zo'n gratis vakantie dan weer niet aannemen, dat schept verwachtingen en verplichtingen.. je kan wat lastiger 'nee' zeggen tegen iemand die net een paar duizend euro aan je heeft gegeven. Dan betaal ik liever zelf van al dat geld wat ik arme Nederlandse winkeliers heb ontfutseld
zaterdag 27 april 2019 om 22:06
Wat bizar zeg! Dat de eigenaar er dan nog bijgehaald werd, niet te geloven!Pipistrello schreef: ↑27-04-2019 12:00Ik heb ooit in een kledingzaak gewerkt waar enorm werd afgedongen. Was een grote winkel in een dorp waar het hele gezin kon slagen van onderbroek tot driedelig pak.
Vooral als mensen heel veel kochten en ik ze dan geholpen had dan moest voor het afrekenen de baas of bazin er nog even bij komen om over de prijs te praten. Meestal ging er wel 10% af en bij alleen een mannenpak bv dan kregen ze de sokken en stropdas erbij.
zaterdag 27 april 2019 om 22:06
Die verhouding (20 /25% betalen van de vraagprijs) klopt wel. Wij vroegen de reisleidster hoeveel een gemiddeld inkomen was. Zes keer lager dan bij ons. We namen ons toen voor dat we 40% van de vraagprijs acceptabel zouden vinden. Die mensen mochten van ons heus wel wat extra verdienen aan ons.
Taxi's werkten ook zo. Lege rit terug, of ons meenemen voor twee dinar. Geen twee dinar? Dan was het metertarief ook goed.
Ze gingen altijd voor de twee dinar, die de baas niet te zien kreeg.
Ons obertje (hij was heel klein, hij leek op Louis de Funès. Ik ben 1,63 meter, hij was minstens een kop kleiner dan ik.) in het hotel verwende ons echt, die heeft een half maandsalaris fooi gekregen.
Taxi's werkten ook zo. Lege rit terug, of ons meenemen voor twee dinar. Geen twee dinar? Dan was het metertarief ook goed.
Ze gingen altijd voor de twee dinar, die de baas niet te zien kreeg.
Ons obertje (hij was heel klein, hij leek op Louis de Funès. Ik ben 1,63 meter, hij was minstens een kop kleiner dan ik.) in het hotel verwende ons echt, die heeft een half maandsalaris fooi gekregen.
snoesje666 wijzigde dit bericht op 27-04-2019 22:19
6.42% gewijzigd
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
zaterdag 27 april 2019 om 22:11
zaterdag 27 april 2019 om 22:12
SadButTrue999 schreef: ↑27-04-2019 19:07...maar je kan wel op vakantie naar Brazilië, Griekenland (en koopt daar gewoon cadeautjes voor de dochter van een vrouw die in het hotel werkte, i.i.g. niet voor je eigen kinderen)???
Zo dan Sherlock. Wat een rare post. Heb je een notitieboek ofzo?
zaterdag 27 april 2019 om 22:15
Dat kan ik me voorstellen als je het gewend bent. Maar ik heb er nog nooit van gehoord dat afdingen in een kledingzaak!Pipistrello schreef: ↑27-04-2019 22:11Bizar?
Dat afdingen is daar heel gebruikelijk en aangezien ik geen beslissingsbevoegdheid had vond ik het helemaal niet raar dat de eigenaar van de winkel daar zelf over besliste.
zaterdag 27 april 2019 om 22:21
Dat is natuurlijk ook grote onzin. Iedere winkel heeft een winstmarge. Soms na vragen willen ze die marge iets kleiner maken.
zaterdag 27 april 2019 om 22:22
zondag 28 april 2019 om 02:48
Bedoel je dat je echt totaal geen idee hebt hoe prijsvorming werkt?
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
zondag 28 april 2019 om 07:09
Zo zo, wat een hoop verkeerde aannames zeg. Mijn hemel. Ik zal het even uitleggen.SadButTrue999 schreef: ↑27-04-2019 19:07...maar je kan wel op vakantie naar Brazilië, Griekenland (en koopt daar gewoon cadeautjes voor de dochter van een vrouw die in het hotel werkte, i.i.g. niet voor je eigen kinderen)???
Egypte op je 17e: ik had toen nog geeneens geld voor kleding, wonend op mijn gehuurde kamer. Ook geen ouders waar ik even tegen kon roepen: geef me even geld, ik moet op vakantie. Niet? Mag ik dan geld voor kleding? Ze hadden me keihard uitgelachen.
Juist in die tijd heb ik gemerkt dat als ik -naar waarheid- zei dat ik iets écht niet kon betalen, bv 3 shirts voor een tientje op de markt, dan vroeg of ik er 1 kon kopen voor 3,- merkte ik dat je ook in Nederland af kon dingen. Ben wel veel op vakantie geweest met mijn ouders, toen ik beter ging verdienen later zelf ook veel gereisd, ook met mijn ex.
Wel gelachen in Noord-Afrika, ik kocht weleens iets voor thuis en vroeg na de aankoop aan de mensen die ik sprak in het hotel wat bv de spiegel met mooie lijst ong. waard was. Zeiden ze: 200, hooguit 250 dinar, precies wat ik ervoor betaald had máár ze vroegen om te beginnen 1200 dinar
Veel mensen vonden de helft van de vraagprijs al heel fraai. De koers weet ik niet meer maar het was anders toch wel een dure spiegel geweest. Die tip kreeg ik trouwens in het hotel: niet meer dan 20% betalen van wat men vraagt... 25% als je het gewoon graag wilt hebben, meer echt niet.
Nu ben ik al bijna 20 jaar niet meer op vakantie geweest: kan ik niet betalen sinds mijn scheiding. En nee, ik wil niet naar Egypte, Tunesië o.i.d. het moet wel leuk zijn!
Door het afdingen op dure spullen, bijna alleen afgeprijsde spullen kopen heb ik nu weer wat geld, maar alleen naar Brazilië lijkt me niet leuk..
Of -en daar hoop ik echt op- kan ik een keer iemand strikken om mee te gaan. Een vakantie in Europa kan ik wel betalen (al moet je voor de lol eens gaan zoeken bij de last-minutes en aanbiedingen en éérst instellen dat je met 1 persoon bent, de prijzen verdubbelen meteen al!).
Maar ik wil graag mijn eigen gang gaan, en de vrienden die ik heb kunnen niet reizen ivm gezondheid, of gaan met hun eigen gezin, logisch!
Ik weet niet waarom je zo neerkijkt op mensen die afdingen terwijl je zelf kennelijk iemand hebt die je meeneemt naar de andere kant van de wereld en ja, daar is je bijstand inderdaad veel meer waard, kan je nog eens royaal met dubbeltjes zwaaien
Ik zit niet in de bijstand maar weet zeker dat je van de bijstand niet naar Zuid-Amerika kan.
Zelf zou ik zo'n gratis vakantie dan weer niet aannemen, dat schept verwachtingen en verplichtingen.. je kan wat lastiger 'nee' zeggen tegen iemand die net een paar duizend euro aan je heeft gegeven. Dan betaal ik liever zelf van al dat geld wat ik arme Nederlandse winkeliers heb ontfutseld
Die vakantie naar Brazilie was een singlesreis, 10 jaar geleden, toen ik nog gewoon een goed inkomen had. Die hele vakantie ( 4000 euro ) heb ik van mijn eigen zuurverdiende spaargeld betaald. Niemand heeft me mee genomen of dat betaald voor mij. Ik heb dat helemaal zelf gedaan. Van mijn eigen centen.
Toen ik naar Egypte ging was ik nog een tiener en ging ik met mijn moeder, stiefvader en broertje. Ik heb die vakantie niet hoeven betalen ja, klopt.
En ik kocht ( samen met mijn ex ) cadeautjes in Griekenland voor die lieve vrouw in mijn hotel ja, en haar dochtertje. Ik heb geen eigen kinderen dus daar sla je de plank een beetje mis.
Ik krijg pas een half jaar aanvullende bijstand, ik zit dus niet de hele dag thuis maar ik werk gewoon vaak drie dagen per week, soms vier( wel vaak korte dagen omdat er weinig lange diensten zijn ). Ik woon alleen.
Ik kan door een zware depressie van vier jaar en ASS niet fulltime werken. Dus werk ik wat ik aankan via een uitzendbureau en krijg ik van de gemeente aangevuld wat ik mis. En dat haat ik al genoeg hoor.
Dat ik niet alles zelf kan verdienen. Zo erg dat ik al aan het solliciteren ben voor wat anders, ik wil graag mijn eigen broek ophouden. Als je dat niet geloofd, heb ik zat topics voor je die je daarover kan lezen.
Maar fijn dat je me zo goed kent en nog even een trap na komt geven.
Ik kan dit jaar ook niet op vakantie trouwens, omdat ik wat onvoorziene kosten gehad heb dus maak je geen zorgen hoor, ik ga niet van mijn bijstandcenten lekker op vakantie. En zodra ik weer genoeg verdien ga ik er zo snel mogelijk weer uit. Ik ben opgevoed om mijn eigen broek omhoog te houden en heb nog nooit mijn handje op hoeven houden.
