Hoe moet dat omgangsrecht nu geregeld worden?

Waarom komt er een OTS Mamzelle?

Ik kan van hieruit natuurlijk niet zien wat het gebruik is van jouw ex maar veel ouders gebruiken harddrugs, veel hoogopgeleide ouders zelfs.

Maar in hoeverre jouw ex zijn gebruik consequenties heeft voor de zorg voor je kinderen is onduidelijk.

Als jij duidelijke bewijzen ( voor jezelf) hebt dat zijn gebruik jouw kinderen erg beinvloed dan is een omgangsregeling onder begeleiding wenselijk en zelfs prioriteit.

quote:mamzelle schreef op 17 maart 2010 @ 19:46:

Reden: ik vind harddrugs iets wat buiten de leefwereld van een normaal kind van redelijk opgeleide ouders behoort te blijven

.



Eerlijk gezegd stuit dit stukje tekst me nogal tegen de borst, hardrugs behoort altíjd buiten de leefwereld van kinderen te zijn, redelijk opgeleid of niet!

Verder denk ik dat je moet kijken naar wat voor jou jongens het beste is, als er dus al een OTS aan zit te komen verloopt het bij jullie in het gezin niet zoals het behoort (sorry als dit hard overkomt, dit is niet de bedoeling, maar zoiets doen ze niet out of the blue denk ik) en moet je je kinderen niet nog opzadelen met 'meer problemen'.



Natuurlijk hoop ik wel dat je de juiste keuze maakt, mss kun je die samen maken met mensen van jeugdzorg?

Je overreageerd niet.



Maar Mamz, heb je dit nog niet door besproken met de hulpverlening? Dit schaad jou toch ook? Ik bedoel, hoe kan je je rust pakken als dit continu als een zwaard boven je hoofd hangt?

Kan je het nu al niet bespreken? Ik denk dat alles wel met elkaar te maken heeft.

|OK.... De afgelopen 3 jaar is hij goed met de kinderen omgegaan, buiten de onvoorspelbaarheid van wel of niet opdagen.



Ik weet niet hoe betrouwbaar je bron is en hoe actueel zijn drugsgebruik is. Als hij de kinderen onder invloed afhaalt oid, dan is het duidelijk. Maar dat doet hij dus niet.



Heel lastig, ook voor buitenstaanders. Voor jou is het denk ik wel anders, jij bet degene die angst voor hem hebt en terecht.......





Ik kom er ook niet uit meid.... situatie is erg lastig om zo zwart-wit te oordelen.

Mamzelle, heel moeilijke situatie lijkt me.



Is het mogelijk op korte termijn bezoek onder toezicht (heet dat zo?) te regelen? Ik snap dat je de kinderen niet alleen met hem wilt laten, maar ik vind ergens ook dat de kinderen "recht" hebben hem te zien. Kan een goede vriend van hem/zijn moeder/broer/ iemand erbij zijn? Iemand die jij echt vertrouwt en waarvan je weet dat hij/zij aan de bel zal trekken als het niet goed gaat op dat moment.



En er zullen vast heel veel haken en ogen aanzitten, maar ziet je ex dat hij vroeger fout is geweest? En wil hij het anders doen voor de kinderen. Of heeft hij niet geleerd van de fouten? Ik vind het moeilijk, je gunt de kinderen hun vader. Maar je hebt ook angst voor de situatie waar jij ze toestaat in te zijn. Wanneer kun je erop vertrouwen dat hij zelf de situatie goed inschat en niet komt opdagen als hij onder invloed is. Zou jij hem ooit kunnen vertrouwen?

JIj denkt dus, dat hij er niet zelf voor zorgt nuchter/niet onder invloed te zijn als hij de kinderen ophaalt of bij zich heeft. Dan is het inderdaad verstandiger de kinderen nu niet naar hem toe te laten gaan.



Zijn er manieren om bezoek onder begeleiding van hulpverlening/jeugdzorg sneller op gang te brengen? Ik kan me voorstellen dat het voor je kinderen fijn zou zijn pappa wel te blijven zien, al is het door zijn toedoen onregelmatig. En het lijkt me voor je ex en zijn bereidheid tot meewerken ook beter als het bezoek snel weer op gang komt, ipv helemaal uit te blijven.

Dan zou ik het verder even afwachten. Verder gaan met zorgtraject en kijken wat daar uitkomt.



Ten aanzien van vader; misschien af en toe met vader laten bellen/mailen/skypen. En richting vader af en toe aangeven dat aanbod om rond tafel te gaan nog staat. Meer dan dat kun jij niet doen. En dan hopen dat hij zijn trots opzij zet en zijn kinderen graag genoeg wil zien.

Hoe ziet zo'n begeleid omgangsgedoe eruit? Mag hij ze dan zien in een kamertje van jeugdzorg met speelgoed? En wat gebeurt er als hij dán eens niet op komt dagen voor een afspraak; welke consequenties heeft dat voor hem?



Weet hij van die OTS en zou het kunnen zijn dat hij denkt " de pot verwijt de ketel" ?

Van wie hoorde je dat hij harddrugs heeft gebruikt/ gebruikt en hoe geloofwaardig is dat?

Wat voor psychiatrische stoornis heeft je ex?

Waarom zit er voor jou een OTS aan te komen?

Ha lieve Mamz,



Ik citeer je:



...harddrugs heeft gebruikt



...het geweld binnen onze relatie drugsgerelateerd zou kunnen zijn geweest.



...psychiatrische stoornis



...geweld ... intimidaties



Met ... voelen was ik er wel uit: ik zou voor begeleide omgang gaan.



... het geweld geen kattenpis was, dat ik mijn kinderen niet het minste risico wil laten lopen daarop.



... drugs en een gewelddadig verleden betekent onvoorspelbaarheid



... de kinderen drie maal hard geduwd



... drama wat de kinderen meemaken van zijn kant is dat ze geen idee hebben wanneer ze hun papa zien.



... voordat ik de politie op hem afstuurde zagen de kinderen hem ook wel eens in een mindere staat



Helaas kan ik er niet 100 % zeker van zijn dat hij altijd zichzelf zo in de hand zal houden



… bij mij zit… de angst er nog goed in



Ik weet niet of ik hem ooit echt vertrouw.



-------



Wat zou je denken als het om een vriendin ging die zo praatte over haar ex en aan jou zou vragen wat voor omgangsregeling ze voor de kinderen zou willen? Misschien helpt het een beetje afstand van je situatie te nemen.



Ik zou proberen de feiten op een rijtje te zetten en aannames (bv. of hij weer gewelddadig zou kunnen worden, of hij harddrugs gebruikt) erbuiten laten.



Wat zijn de feiten? Hij heeft lichamelijk geweld gebruikt tegen jou (hoe ernstig? hoe vaak? escaleerde dit?). Hij heeft de kinderen drie keer hard geduwd (voor zover jij weet). Is hij verbaal/psychisch agressief geweest tegen de kinderen? Hij is onbetrouwbaar in het nakomen van de omgangsregeling. Hij is onvoorspelbaar. Hij heeft een psychiatrische stoornis. Hij heeft in het verleden harddrugs gebruikt en je hebt geen bewijs/signaal dat hij daarmee is gestopt. Jij vertrouwt hem niet en bent bang voor hem. (Vul dit lijstje zelf aan met dakloosheid, ander agressief gedrag, contact met politie, werkloosheid, financiële problemen, gebrek aan sociaal vangnet enz.)



Dat zijn feiten. Als je nu met enige afstand die feiten bekijkt, wat zou dan een veilige omgangsregeling zijn voor je kinderen. Ze zijn nog te jong om voor zichzelf op te komen of zichzelf te verdedigen als hun vader zijn zelfbeheersing zou verliezen. Hij heeft zijn zelfbeheersing in het verleden verloren. Er is voor zover jij weet niets in positieve zin veranderd waardoor je kan verwachten dat hij zichzelf nu wel kan beheersen. Nuchter gezien is dus niet uit te sluiten dat hij zijn zelfbeheersing verliest als de kinderen bij hem zijn en dat hij agressief tegen ze zal worden.



Daartegenover staat dat de kinderen graag naar hun vader gaan en dat jij het belangrijk vindt dat ze contact met hem kunnen hebben (mits onder veilige omstandigheden natuurlijk). Het is in deze situatie erg moeilijk om deze twee strijdige belangen van de kinderen (veiligheid <--> band met vader) met elkaar te verenigen. Maar jij bent voor beide niet verantwoordelijk (!). Het is aan je ex om een band met de kinderen op te bouwen en daarbij hun veiligheid te garanderen. Met zijn gedrag uit het verleden heeft hij laten zien dat op beide punten niet van hem kan worden verwacht dat hij zijn verantwoordelijkheid naar behoren neemt.



Daarmee komt een deel van die verantwoordelijkheid bij jou te liggen: als hij geen veilige omgeving kan bieden, dan moet jíj maatregelen nemen om te zorgen dat de kinderen veilig zijn. Ik zeg dit omdat ik denk dat jij je schuldig voelt om maatregelen te nemen waarmee je de band tussen vader en kinderen beïnvloedt. Zo ligt het niet: jij wordt gedwongen tussenbeide te komen omdat vader zijn verantwoordelijkheid niet neemt. Je hebt dus alle recht om een omgangsrecht te eisen dat jij veilig vindt.



Ten tweede: jouw eis zal niet per se worden ingewilligd. Uiteindelijk gaan de instanties de rechter adviseren en beslst de rechter op grond van alle informatie. Je ex krijgt ook de gelegenheid zijn verhaal te doen. Het is dus helemaal niet erg om hoog in te zetten. Vraag jezelf af, op grond van bovenstaande, bij welke regeling jij er helemaal rust van zou hebben om je kinderen naar hun vader te laten gaan. Is dat omgang onder toezicht, vraag dat dan. Is dat een paar uur op een openbare plek, dan dat.



Vergeet niet dat het omgangsrecht (naast een belang van de kinderen) ook een belang van de vader is, en niet van jou. Jij hoeft daar niet achteraan te zitten. Het is aan je ex om zijn wensen op dat punt te formuleren. Die wensen zijn jou volgens mij nog niet eens bekend. In feite loop je nu op de zaken vooruit: eerst moet je ex vragen om een regeling, dan kun jij bezwaren aanvoeren tegen dat verzoek en een andere regeling voorstellen op grond van jouw argumenten. Natuurlijk is het wel goed om hier al over na te denken en met de hulpverleners te praten, maar je hoeft niet direct een vastomlijnd idee te hebben.



Laat je niet onzeker maken door die vriendin of anderen, maar probeer je eigen verhaal duidelijker te krijgen. Waar gaat het jou om? Om het drugsgebruik? Zou je de kinderen meegeven als hij recreatief cocaïne gebruikte zonder dat zij erbij waren? Het gaat daar niet om, het gaat om het geweld, de stoornis, het gebrek aan zelfbeheersing, de onvoorspelbaarheid en de onbetrouwbaarheid (maak het lijstje zelf maar af).



veel sterkte

Ik ben het niet met Dubiootje eens.



Ik ken je natuurlijk al langer van dit forum, en misschien is mijn beeld daardoor nogal gekleurd. Ik ben van mening dat je zelf de relatie met je ex niet goed verwerkt/afgesloten hebt en dat je dat ten onrechte projecteert op je kinderen.



Hoe ik de zaken zie:



Er zijn 3 kinderen in het spel, jongens ook nog. Die geen fijne thuissituatie hebben, en waar een heleboel psycho-sociale problematiek heerst. Er is een berg aan hulpverlening in hun leven, een moeder die het allemaal net-niet bolwerkt, en een zeer beperkt tot geen netwerk (en dus ook vertrouwenspersonen).



Daartegenover staat een vader die weliswaar onbetrouwbaar is in het nakomen van afspraken, maar wél hun vader is. Een vader waar ze naar jouw zeggen van houden, en die van hen houdt.



Wat er tussen jou en hun vader speelt, is bot gezegd jouw probleem. Maar voor henzelf lijkt het me van groot belang dat zij naast hulpverleners en een moeder die nauwelijks het hoofd boven water houdt, emotioneel gezien, een volwassene in hun leven hebben waarmee ze een emotionele band hebben of kunnen opbouwen. Die volwassene is er in de vorm van hun vader en die vader wil die rol ook al te graag.



Ik ben dus voor omgang met hun vader, en vind zelfs dat gezien de problematiek die er aan jouw kant van het verhaal speelt dat je weinig te eisen hebt over hoe die omgang ingevuld dient te worden. Vader is niet gewelddadig naar hen, vader zou zelfs in het gunstigste geval broodnodige lucht uit de thuissituatie kunnen betekenen, ik zie vooralsnog geen enkel góed argument om die omgang te problematiseren door die te laten plaatsvinden in een psychiatrische setting.