Geld & Recht
alle pijlers
Hoe zwaar word jij getroffen door de inflatie?
zondag 19 juni 2022 om 15:31
Van een collega hoorde ik dat hij nu maar 3 dagen per week vlees eet. Niet vrijwillig maar omdat het te duur is. Ook laat hij nu de auto standaard staan behalve als hij moet gaan werken. Ook niet vrijwillig maar omdat het anders niet te betalen is.
Uiteten doet ie ook al niet meer met het gezin. Ook de ballenbak doen ze niet meer terwijl ze dat voorheen standaard 2x per maand deden. Een dagje uit is naar het park of naar de speeltuin.
Af en toe grapt ie over de voedselbank, dat hij eraan zit te denken om zich aan te melden maar ergens denk ik dat hij het wel meent. Hij heeft het vaker benoemd. Dat vind ik best heftig om te horen.
Persoonlijk hoef ik nog niet heel veel te bezuinigen. Ik ben alleenstaand met een prima salaris dus ik red het nog wel maar ik maak me vaak wel zorgen om de toekomst als je hoort dat alles nóg duurder gaat worden.
Hoe zit het bij jullie. Zijn er dingen die jullie hebben moeten aanpassen omdat je anders niet rondkomt? Dus niet vrijwillig maar echt om het hoofd boven water te houden.
Uiteten doet ie ook al niet meer met het gezin. Ook de ballenbak doen ze niet meer terwijl ze dat voorheen standaard 2x per maand deden. Een dagje uit is naar het park of naar de speeltuin.
Af en toe grapt ie over de voedselbank, dat hij eraan zit te denken om zich aan te melden maar ergens denk ik dat hij het wel meent. Hij heeft het vaker benoemd. Dat vind ik best heftig om te horen.
Persoonlijk hoef ik nog niet heel veel te bezuinigen. Ik ben alleenstaand met een prima salaris dus ik red het nog wel maar ik maak me vaak wel zorgen om de toekomst als je hoort dat alles nóg duurder gaat worden.
Hoe zit het bij jullie. Zijn er dingen die jullie hebben moeten aanpassen omdat je anders niet rondkomt? Dus niet vrijwillig maar echt om het hoofd boven water te houden.
donderdag 23 juni 2022 om 10:41
Oef ik voel me aangesproken! Hier echt ontzettend afhankelijk van m’n vriend. Volgend jaar als de kleine er is ga ik 2 dagen per week werken ‘voor de leuk’; zodat we wat makkelijker kunnen sparen en leuke dingen kunnen doen.Stientje schreef: ↑22-06-2022 20:10Zeker niet. Maar als iemand zegt ‘ik heb het veel te druk om te werken’ komt dat nogal verwend over. Want dan heb je blijkbaar ook het geld niet nodig. En als je niet fulltime hoeft te werken en toch goed rondkomt: prachtig. Maar ik vind het minder prachtig als iemand dit alleen maar kan doen omdat er een fulltime werkende partner in huis is, want dan komt het nogal ‘tennisvrouwtje’ over
Het is geen vetpot want hij verdient net-aan modaal
donderdag 23 juni 2022 om 10:49
AnAppleADay schreef: ↑23-06-2022 09:33Man en ik werken allebei niet fulltime, ben ik dan ook een tennisvrouwtje?
Of is dat alleen als de ander wel fulltime werkt?
Met 2x4 dagen werken hebben we meer dan genoeg inkomen. Qua inkomen zouden we zelfs allebei wel naar 3 dagen kunnen gaan maar dan moeten we wel de broekriem aantrekken (naast dat het voor onze banen wel moeilijk zou worden).
Het gaat mij om de gelijkwaardigheid in een relatie dus 2x4 dagen lijkt mij een prachtige verdeling.
donderdag 23 juni 2022 om 10:51
Ja sorry, jou sprak ik dan ook aan denk ikZonnebloem101 schreef: ↑23-06-2022 10:41Oef ik voel me aangesproken! Hier echt ontzettend afhankelijk van m’n vriend. Volgend jaar als de kleine er is ga ik 2 dagen per week werken ‘voor de leuk’; zodat we wat makkelijker kunnen sparen en leuke dingen kunnen doen.
Het is geen vetpot want hij verdient net-aan modaal
Het zou voor mij echt slecht voelen om zo afhankelijk te zijn van een ander. Ik ben gescheiden overigens, dus wellicht is mijn kijk op die dingen gekleurd. Maar juist omdat ik altijd zelf minimaal 4 dagen ben blijven werken en een prima inkomen heb, kon ik uit de relatie stappen die mij niet gelukkig maakte.. hoe zie jij dat? Natuurlijk hoopt iedereen op een lang en gelukkig huwelijk maar dat is niet altijd hoe het leven loopt.
donderdag 23 juni 2022 om 11:03
Gelijkwaardigheid in een relatie wil niet zeggen dat beide precies hetzelfde aantal uur moet werken. Niet omdat jouw oma, moeder en jezelf hebben moeten werken wil zeggen dat elke vrouw nu jullie voorbeeld moet volgen.
Er zijn genoeg huisvrouwen en huismannen die echt wel gelijkwaardig zijn aan hun partner. Beide brengen wat mee in de relatie en beide kunnen dus tot in zeker hoogte op bepaalde gebieden ‘afhankelijk’ van elkaar zijn. Daar is helemaal niets mis mee en niet alles draait om de financiën.
In sommige gevallen kan ik mij prima voorstellen dat er 1 stopt met werken. Ga maar voor de grap uitrekenen wat 2 kinderen op de opvang kosten voor iemand die 150k verdient. Als de partner een minimumloon baan heeft kan ik me heel goed voorstellen dat die onmiddellijk stopt met werken en zijn eigen koters gaat opvoeden ipv de kinderopvang.
donderdag 23 juni 2022 om 11:09
Ik voel me gewoon gelijkwaardig met mijn man.
Hij verdient het geld en alle anderen dingen doe ik behalve de zwaar lichamelijk klussen.
Gelijkwaardigheid zit niet in inkomen.
Ja mocht één van ons een einde maken aan onze relatie dan heb ik de financiële problemen die ik dan het hoofd moet bieden.
No way dat ik trouwens voor het geld bij hem zou blijven
Hij verdient het geld en alle anderen dingen doe ik behalve de zwaar lichamelijk klussen.
Gelijkwaardigheid zit niet in inkomen.
Ja mocht één van ons een einde maken aan onze relatie dan heb ik de financiële problemen die ik dan het hoofd moet bieden.
No way dat ik trouwens voor het geld bij hem zou blijven
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
donderdag 23 juni 2022 om 11:12
Morrir_Soñando schreef: ↑23-06-2022 11:03Gelijkwaardigheid in een relatie wil niet zeggen dat beide precies hetzelfde aantal uur moet werken. Niet omdat jouw oma, moeder en jezelf hebben moeten werken wil zeggen dat elke vrouw nu jullie voorbeeld moet volgen.
Er zijn genoeg huisvrouwen en huismannen die echt wel gelijkwaardig zijn aan hun partner. Beide brengen wat mee in de relatie en beide kunnen dus tot in zeker hoogte op bepaalde gebieden ‘afhankelijk’ van elkaar zijn. Daar is helemaal niets mis mee en niet alles draait om de financiën.
In sommige gevallen kan ik mij prima voorstellen dat er 1 stopt met werken. Ga maar voor de grap uitrekenen wat 2 kinderen op de opvang kosten voor iemand die 150k verdient. Als de partner een minimumloon baan heeft kan ik me heel goed voorstellen dat die onmiddellijk stopt met werken en zijn eigen koters gaat opvoeden ipv de kinderopvang.
Ik snap wat je zegt over gelijkwaardigheid en beiden die wat nodig hebben van elkaar, maar ik blijf het een onverstandig besluit vinden. 1 op de 3 relaties met kinderen strand sowieso, en een partner kan ook overlijden, zijn baan verliezen, ziek worden, of wat dan ook. Of de inflatie kan ineens enorm oplopen
Niets is zeker in het leven dus er altijd voor zorgen dat je als vrouw financieel onafhankelijk bent of snel kan worden lijkt mij alleen maar een slimme keuze.
Daarnaast biedt betaald werk ook een bepaalde vervulling, persoonlijke ontwikkeling en sociaal netwerk die zonder werk echt moeilijker te vinden is (maar niet onmogelijk uiteraard).
donderdag 23 juni 2022 om 11:13
Maar vaak genoeg is dat wel een overweging voor degenen die in de afhankelijke positie zitten. De armoedeval is vaak gewoon groot als je afhankelijk bent.Joppie schreef: ↑23-06-2022 11:09Ik voel me gewoon gelijkwaardig met mijn man.
Hij verdient het geld en alle anderen dingen doe ik behalve de zwaar lichamelijk klussen.
Gelijkwaardigheid zit niet in inkomen.
Ja mocht één van ons een einde maken aan onze relatie dan heb ik de financiële problemen die ik dan het hoofd moet bieden.
No way dat ik trouwens voor het geld bij hem zou blijven
Ik weet niet of het gaat om gelijkwaardigheid, elkaars gelijken voelen, ik denk dat je het los van elkaar moet zien. Voor mij (!!) had het meer te maken met toekomstbestendige en praktische keuzes. Juist omdat ik het zo vaak verkeerd heb zien gaan in mijn omgeving, ben ik daar erg huiverig voor.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 23 juni 2022 om 11:45
Ik moet er ook niet aan denken om financieel afhankelijk te zijn van een ander. Toen ik nog getrouwd was verdiende mijn nu ex-man genoeg om comfortabel van te leven met zijn tweeën en ondanks dat ik niet echt plezier in mijn werk had was er geen haar op mijn hoofd die er aan dacht mijn baan dan maar op te zeggen.
Was maar goed ook want na 12 jaar zijn we gescheiden. En omdat ik een eigen inkomen had en een spaarrekening had ik daar in ieder geval geen stress van. Ik heb die armoedeval van heel dichtbij meegemaakt en het heeft die vrouw jaren gekost om weer een beetje op de been te komen. Ik zal er dan ook alles aan doen om een dergelijke situatie te voorkomen. Geldzorgen hebben is verschrikkelijk.
Was maar goed ook want na 12 jaar zijn we gescheiden. En omdat ik een eigen inkomen had en een spaarrekening had ik daar in ieder geval geen stress van. Ik heb die armoedeval van heel dichtbij meegemaakt en het heeft die vrouw jaren gekost om weer een beetje op de been te komen. Ik zal er dan ook alles aan doen om een dergelijke situatie te voorkomen. Geldzorgen hebben is verschrikkelijk.
donderdag 23 juni 2022 om 12:14
Nou ik zie dat zo: ik heb nu de vrijheid en luxe om er te zijn voor mijn kinderen. Dat kan maar 1 keer en werken kan altijd nog. Stel ik wil uit deze relatie, dan zie ik financiën niet als een reden om dit niet te doen. Naast dat ik alles goed op papier heb staan is er altijd wel werk als je wilt werken. En ja, dan zou ik denk ik wel fulltime moeten werken ja. Maar om nou mijn hele leven aan te passen aan een ‘wat als’ dat gaat mij te ver.Stientje schreef: ↑23-06-2022 10:51Ja sorry, jou sprak ik dan ook aan denk ik
Het zou voor mij echt slecht voelen om zo afhankelijk te zijn van een ander. Ik ben gescheiden overigens, dus wellicht is mijn kijk op die dingen gekleurd. Maar juist omdat ik altijd zelf minimaal 4 dagen ben blijven werken en een prima inkomen heb, kon ik uit de relatie stappen die mij niet gelukkig maakte.. hoe zie jij dat? Natuurlijk hoopt iedereen op een lang en gelukkig huwelijk maar dat is niet altijd hoe het leven loopt.
(Ik sta overigens bijvoorbeeld wel al ingeschreven voor sociale huur)
donderdag 23 juni 2022 om 12:20
Ik kan best begrijpen dat je er wilt zijn voor de kinderen.Zonnebloem101 schreef: ↑23-06-2022 12:14Nou ik zie dat zo: ik heb nu de vrijheid en luxe om er te zijn voor mijn kinderen. Dat kan maar 1 keer en werken kan altijd nog. Stel ik wil uit deze relatie, dan zie ik financiën niet als een reden om dit niet te doen. Naast dat ik alles goed op papier heb staan is er altijd wel werk als je wilt werken. En ja, dan zou ik denk ik wel fulltime moeten werken ja. Maar om nou mijn hele leven aan te passen aan een ‘wat als’ dat gaat mij te ver.
(Ik sta overigens bijvoorbeeld wel al ingeschreven voor sociale huur)
Ik heb ze niet, maar ik zou het heel lastig vinden, want aan de ene kant wil je zelf wel wat doen aan die opvoeding en de leuke dingen meemaken, aan de andere kant vind ik het heel belangrijk om onafhankelijk te zijn. In zo'n situatie zou ik er voor kiezen om 4 dagen te werken en partner ook. Een partner die dit niet zou willen, zou voor mij al geen vadermateriaal zijn.
En als het gaat om een eigen woning vinden en er is altijd werk, helaas uit het verleden meegemaakt dat dit erg tegenviel. Maar wel met jou eens, dat het een kwestie van instelling kan zijn. Want jij zegt; dan ga ik maar fulltime werken, terwijl dit voor veel mensen dat niet bespreekbaar is.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 23 juni 2022 om 13:40
Ik denk serieus dat het van situatie tot situatie anders kan zijn. Het is niet zo zwart-wit.
Als je man of vrouw 1 miljoen aan inkomen genereert per jaar en jullie in een villa wonen, en jij hebt een baan waar je pakweg 40.000€ per jaar mee verdient. Al werk je fulltime, maar hoe onafhankelijk ben je dan nog van je partner?
Als je man of vrouw 1 miljoen aan inkomen genereert per jaar en jullie in een villa wonen, en jij hebt een baan waar je pakweg 40.000€ per jaar mee verdient. Al werk je fulltime, maar hoe onafhankelijk ben je dan nog van je partner?
donderdag 23 juni 2022 om 13:44
Klopt. Maar er is dan meer sprake van een welvaartsval ipv een armoedeval.Morrir_Soñando schreef: ↑23-06-2022 13:40Ik denk serieus dat het van situatie tot situatie anders kan zijn. Het is niet zo zwart-wit.
Als je man of vrouw 1 miljoen aan inkomen genereert per jaar en jullie in een villa wonen, en jij hebt een baan waar je pakweg 40.000€ per jaar mee verdient. Al werk je fulltime, maar hoe onafhankelijk ben je dan nog van je partner?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 23 juni 2022 om 14:42
voor mij ben je onafhankelijk wanneer je als je er alleen voor komt te staan, je je ook kunt redden en dat kun je met dat jaarsalarisMorrir_Soñando schreef: ↑23-06-2022 13:40Ik denk serieus dat het van situatie tot situatie anders kan zijn. Het is niet zo zwart-wit.
Als je man of vrouw 1 miljoen aan inkomen genereert per jaar en jullie in een villa wonen, en jij hebt een baan waar je pakweg 40.000€ per jaar mee verdient. Al werk je fulltime, maar hoe onafhankelijk ben je dan nog van je partner?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 23 juni 2022 om 14:43
Het is ook een eigen keuze. Waar ik wel moeite heb is de categorie die daardoor extra toeslagen binnenharkt. Dan laat je namelijk de maatschappij betalen voor je luxe positie. Als het er verder geen extra toeslagen aan vast hangen is het geen probleem als het verder een eigen keuze is.Zonnebloem101 schreef: ↑23-06-2022 12:14Nou ik zie dat zo: ik heb nu de vrijheid en luxe om er te zijn voor mijn kinderen. Dat kan maar 1 keer en werken kan altijd nog. Stel ik wil uit deze relatie, dan zie ik financiën niet als een reden om dit niet te doen. Naast dat ik alles goed op papier heb staan is er altijd wel werk als je wilt werken. En ja, dan zou ik denk ik wel fulltime moeten werken ja. Maar om nou mijn hele leven aan te passen aan een ‘wat als’ dat gaat mij te ver.
(Ik sta overigens bijvoorbeeld wel al ingeschreven voor sociale huur)
donderdag 23 juni 2022 om 15:32
Maar wat is 'je kunnen redden'?
Als je in een miljoenen-villa woont en de kostwinner overlijdt terwijl het huis onder water staat, kun je je dan redden met een modaal salaris?
donderdag 23 juni 2022 om 15:40
als dat het geval is dan heb je iets niet goed gedaan met levensverzekeringen en dat soort dingen wat ik nogal suffig vind als je wel in een miljoenenvilla woont.AnAppleADay schreef: ↑23-06-2022 15:32Maar wat is 'je kunnen redden'?
Als je in een miljoenen-villa woont en de kostwinner overlijdt terwijl het huis onder water staat, kun je je dan redden met een modaal salaris?
Je kunnen redden, is dat als je uit elkaar gaat, je een huis kunt betalen (als die te vinden is in de huidige markt, maar daar heeft iedereen last van) en je eten en drinken en je vaste lasten kunt betalen en niet gelijk een beroep hoeft te doen op de bijstand.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 23 juni 2022 om 15:45
Als ik even en grove berekening maak komt de compensatie in loon neer op een ca. 100 euro p/m gemiddeld over het hele jaar.
Maar: Spaargeld is minder waard geworden (5-10%), benzine duurder, energieprijzen verdubbeld, huur verhoogd, boodschappen duurder.
Ik schat dat ik daar maandelijks 250-300 euro armer van word.
Daar staat voor mij niet tegenover dat mijn eigen huis meer waard is geworden of zo. Het is verschil tussen beide bedragen is puur verlies.
Als dat nog een paar jaar zo doorgaat kan ik ook naar de voedselbank.
Maar: Spaargeld is minder waard geworden (5-10%), benzine duurder, energieprijzen verdubbeld, huur verhoogd, boodschappen duurder.
Ik schat dat ik daar maandelijks 250-300 euro armer van word.
Daar staat voor mij niet tegenover dat mijn eigen huis meer waard is geworden of zo. Het is verschil tussen beide bedragen is puur verlies.
Als dat nog een paar jaar zo doorgaat kan ik ook naar de voedselbank.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
donderdag 23 juni 2022 om 18:22
Ik vind het super hoe jij je leven inricht.
donderdag 23 juni 2022 om 19:09
Dit is heel erg waar. Ik ben al een heel aantal jaren thuis geweest omdat we een autistisch kind hebben. Partner verdiende heel veel meer. Dus ja, dan is de keuze snel gemaakt. Nu woont kind door de week in een instelling. En studeer ik fulltime. Maar de andere kinderen naar de bso....zonder dat er een inkomen tegenover staat. Daar ga je echt bijna van huilen.Morrir_Soñando schreef: ↑23-06-2022 11:03Gelijkwaardigheid in een relatie wil niet zeggen dat beide precies hetzelfde aantal uur moet werken. Niet omdat jouw oma, moeder en jezelf hebben moeten werken wil zeggen dat elke vrouw nu jullie voorbeeld moet volgen.
Er zijn genoeg huisvrouwen en huismannen die echt wel gelijkwaardig zijn aan hun partner. Beide brengen wat mee in de relatie en beide kunnen dus tot in zeker hoogte op bepaalde gebieden ‘afhankelijk’ van elkaar zijn. Daar is helemaal niets mis mee en niet alles draait om de financiën.
In sommige gevallen kan ik mij prima voorstellen dat er 1 stopt met werken. Ga maar voor de grap uitrekenen wat 2 kinderen op de opvang kosten voor iemand die 150k verdient. Als de partner een minimumloon baan heeft kan ik me heel goed voorstellen dat die onmiddellijk stopt met werken en zijn eigen koters gaat opvoeden ipv de kinderopvang.
Maar goed, ik ben erg dankbaar dat ik kan studeren en heb tijdens corona geld gespaard voor de bso.
donderdag 23 juni 2022 om 19:26
Het leven is niet maakbaar, ik was altijd heel zelfstandig. Ik werkte fulltime, deed nog een opleiding en had mijn eigen huis toen ik mijn partner leerde kennen. Hij studeerde nog en ik was daardoor op dat moment de kostwinnaar toen wij samen gingen wonen. Door een ernstig ongeluk kan ik niet en nooit meer werken en heb ik 25% salaris moeten inleveren. Ik ben dus niet meer zelfstandig en hij heeft ondertussen alweer een paar jaar een goede baan. Mede mogelijk gemaakt oa tijdens de coronatijd omdat ik niet werkte.
Gelukkig zien wij elkaar gewoon als gelijkwaardig. Je kan wel leuk zeggen 'ik moet er niet aan denken zus of zo', ook ik heb dat gezegd, en vervolgens ben ik in een situatie gekomen die ik nooit had gewild. Niet alles is altijd een keuze.
Gelukkig zien wij elkaar gewoon als gelijkwaardig. Je kan wel leuk zeggen 'ik moet er niet aan denken zus of zo', ook ik heb dat gezegd, en vervolgens ben ik in een situatie gekomen die ik nooit had gewild. Niet alles is altijd een keuze.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
donderdag 23 juni 2022 om 20:10
Dit inderdaad. Ik kan ons huis niet alleen betalen op mijn salaris. Mijn man wel, maar mocht hij komen te overlijden blijft er een klein stukje van de hypotheek over die ik makkelijk alleen kan betalen. Als ik kom te overlijden wordt ook alles afgelost op dat kleine stukje na. Dan kan hij leven als god in Frankrijkrosanna08 schreef: ↑23-06-2022 15:40als dat het geval is dan heb je iets niet goed gedaan met levensverzekeringen en dat soort dingen wat ik nogal suffig vind als je wel in een miljoenenvilla woont.
Je kunnen redden, is dat als je uit elkaar gaat, je een huis kunt betalen (als die te vinden is in de huidige markt, maar daar heeft iedereen last van) en je eten en drinken en je vaste lasten kunt betalen en niet gelijk een beroep hoeft te doen op de bijstand.
.Is een kwestie van goed regelen qua verzekering.
donderdag 23 juni 2022 om 20:19
Eens. Wij waren altijd gelijkwaardig in salaris, tot er een zorgenkind kwam waar geen passende opvang voor was en geen familie om bij te springen. Dan is het simpelweg geen keuze meer en dan moet er iets veranderen. Dat was in ons geval dat ik even stopte met werken (zonder toeslagen, uitkering of wat dan ook) en toen alles iets stabieler was een heel klein baantje heb gezocht. Mijn inkomen is dus nog maar een kwart van wat het was. Ik ben dus afhankelijk van mijn man. Wel in gemeenschap van goederen getrouwd en bij overlijden van 1 van ons wordt de hypotheek afgelost. Bij scheiding zal ik alimentatie krijgen voor de kinderen en voor mijzelf.VGM1980 schreef: ↑23-06-2022 19:26Het leven is niet maakbaar, ik was altijd heel zelfstandig. Ik werkte fulltime, deed nog een opleiding en had mijn eigen huis toen ik mijn partner leerde kennen. Hij studeerde nog en ik was daardoor op dat moment de kostwinnaar toen wij samen gingen wonen. Door een ernstig ongeluk kan ik niet en nooit meer werken en heb ik 25% salaris moeten inleveren. Ik ben dus niet meer zelfstandig en hij heeft ondertussen alweer een paar jaar een goede baan. Mede mogelijk gemaakt oa tijdens de coronatijd omdat ik niet werkte.
Gelukkig zien wij elkaar gewoon als gelijkwaardig. Je kan wel leuk zeggen 'ik moet er niet aan denken zus of zo', ook ik heb dat gezegd, en vervolgens ben ik in een situatie gekomen die ik nooit had gewild. Niet alles is altijd een keuze.
En ik werk wel, inmiddels al een iets minder klein baantje maar nog steeds heel erg parttime.
donderdag 23 juni 2022 om 21:06
Er kunnen allerlei redenen zijn waarom twee partners niet evenveel (betaald) werken. Of wel evenveel werken maar niet evenveel verdienen, omdat ze in een andere branche zitten of zo. Dat maakt het niet per se ongelijkwaardig of afhankelijk.
Wat het wél ongelijkwaardig maakt, is als er niet is nagedacht over de kwetsbaarheid van beiden mocht er iets gebeuren en die kwetsbaarheid is heel ongelijk. Je kunt best afspreken dat partner A minder gaat werken, maar dan moet je ook bedenken hoe dat opgevangen moet worden als partner B overlijdt (inderdaad bv door daar een verzekering voor af te sluiten), of als er een scheiding komt. Als partner A eigenlijk niet meer weg kan als hij/zij dat zou willen, omdat het financieel niet gaat lukken, maar B zou zich prima redden, dán is er sprake van enorme ongelijkwaardigheid en afhankelijkheid.
En dat ‘er over nadenken’ moet eigenlijk niet alleen bestaan uit ‘dan ga ik wel gewoon weer werken’. Want zo simpel is het vaak helemaal niet. Omdat je met een gat van jaren op je cv toch niet zo gewild bent met drie kleine kinderen. Omdat een minimumloon baan dan niet genoeg blijkt om van rond te komen. Omdat ‘er is altijd werk’ ineens toch niet op blijkt te gaan als je niet anderhalf uur wilt reizen en niet naar de andere kant van Nederland kunt verhuizen (want co-ouderschap). Omdat dat werk er misschien wel is, maar ja, waar moeten de kinderen dan heen met wachtlijsten in de opvang van jaren. Dus dan kan full time werken toch eigenlijk weer niet.
En ‘het leven is niet maakbaar’ is natuurlijk een dooddoener. Nee, niet volledig nee. Er kunnen je altijd grote rampen of ellende overkomen. Maar je kunt best de situatie zo inrichten dat in elk geval de kans op enorme financiële ellende beperkt wordt natuurlijk. Een vriendin van mijn ouders is zo’n ‘het overkomt je’ type. Had een eigen zaak, goed inkomen. En toen kon ze daar door een ongeval niet meer werken. Daar kon ze niks aan doen, gewoon pech. Maar: ze had niks geregeld voor de zaak als zij (tijdelijk) weg zou vallen. Dus klanten stonden voor een dichte deur. Dat duurde een paar maanden, en dan komen ze niet meer. En is er ook geen zaak meer over om goodwill of een concept oid van te verkopen. En ze had 0 inkomensvoorzieningen getroffen toen ze nog wel dat goede inkomen had, dus er kwam meteen niks meer binnen. En dat zijn natuurlijk dingen die wel degelijk maakbaar zijn. Volgens haar overkomt alles haar gewoon altijd, ik vind dat ze ook gewoon nooit ook maar 2 meter vooruit kijkt. Rücksichtlos stoppen met werken omdat partner toch genoeg verdient en verder niks plannen, valt ook een beetje in die categorie.
Wat het wél ongelijkwaardig maakt, is als er niet is nagedacht over de kwetsbaarheid van beiden mocht er iets gebeuren en die kwetsbaarheid is heel ongelijk. Je kunt best afspreken dat partner A minder gaat werken, maar dan moet je ook bedenken hoe dat opgevangen moet worden als partner B overlijdt (inderdaad bv door daar een verzekering voor af te sluiten), of als er een scheiding komt. Als partner A eigenlijk niet meer weg kan als hij/zij dat zou willen, omdat het financieel niet gaat lukken, maar B zou zich prima redden, dán is er sprake van enorme ongelijkwaardigheid en afhankelijkheid.
En dat ‘er over nadenken’ moet eigenlijk niet alleen bestaan uit ‘dan ga ik wel gewoon weer werken’. Want zo simpel is het vaak helemaal niet. Omdat je met een gat van jaren op je cv toch niet zo gewild bent met drie kleine kinderen. Omdat een minimumloon baan dan niet genoeg blijkt om van rond te komen. Omdat ‘er is altijd werk’ ineens toch niet op blijkt te gaan als je niet anderhalf uur wilt reizen en niet naar de andere kant van Nederland kunt verhuizen (want co-ouderschap). Omdat dat werk er misschien wel is, maar ja, waar moeten de kinderen dan heen met wachtlijsten in de opvang van jaren. Dus dan kan full time werken toch eigenlijk weer niet.
En ‘het leven is niet maakbaar’ is natuurlijk een dooddoener. Nee, niet volledig nee. Er kunnen je altijd grote rampen of ellende overkomen. Maar je kunt best de situatie zo inrichten dat in elk geval de kans op enorme financiële ellende beperkt wordt natuurlijk. Een vriendin van mijn ouders is zo’n ‘het overkomt je’ type. Had een eigen zaak, goed inkomen. En toen kon ze daar door een ongeval niet meer werken. Daar kon ze niks aan doen, gewoon pech. Maar: ze had niks geregeld voor de zaak als zij (tijdelijk) weg zou vallen. Dus klanten stonden voor een dichte deur. Dat duurde een paar maanden, en dan komen ze niet meer. En is er ook geen zaak meer over om goodwill of een concept oid van te verkopen. En ze had 0 inkomensvoorzieningen getroffen toen ze nog wel dat goede inkomen had, dus er kwam meteen niks meer binnen. En dat zijn natuurlijk dingen die wel degelijk maakbaar zijn. Volgens haar overkomt alles haar gewoon altijd, ik vind dat ze ook gewoon nooit ook maar 2 meter vooruit kijkt. Rücksichtlos stoppen met werken omdat partner toch genoeg verdient en verder niks plannen, valt ook een beetje in die categorie.
vrijdag 24 juni 2022 om 08:59
Dit heeft m.i. allemaal niks te maken met "getroffen worden door de inflatie".
Maar met keuzes maken. Niet werken, niet vooruit denken.
En soms overkomt je echt iets is waar je niets aan kunt doen of wat je niet had kunnen voorzien.
Dan is het enige dat aan de inflatie ligt misschien dat je niet (meer) rond kunt komen van je uitkering of de baan die je dan toch moet aannemen.
Maar met keuzes maken. Niet werken, niet vooruit denken.
En soms overkomt je echt iets is waar je niets aan kunt doen of wat je niet had kunnen voorzien.
Dan is het enige dat aan de inflatie ligt misschien dat je niet (meer) rond kunt komen van je uitkering of de baan die je dan toch moet aannemen.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
