Huisvaderschap

quote:ambrosia9 schreef op 10 april 2010 @ 17:14:

@Hanzie, ik vraag hier niet voor niks om advies en ervaringen. Het is helemaal niet gezegd dat hij zijn baan volledig gaat opgeven, maar we willen alle mogelijkheden bekijken en berekenen en kijken wat voor ons de beste mogelijkheid is. En natuurlijk verwacht ik niet dat we voor 1500 ons gezinnetje kunnen onderhouden.



Verder vind ik je insteek over het uitgaan van onze relatie en alimentatie heel raar, dat is helemaal niet ter sprake. Voorlopig gunnen we elkaar allebei alles en willen we gewoon genieten van ons gezinnetje straks en ik ook van mijn baan. Tuurlijk kan er alles gebeuren, maar ik ga er ook niet van uit dat hij over een week dood neervalt, dus ook niet dat onze relatie uit gaat.





De kans dat een van jullie overlijdt is 100% en de kans dat jullie relatie voortijdig eindigt omdat jullie uit elkaar gaan is 50%. Helaas maar waar.



In mijn ogen betekent goed voor elkaar zorgen ook goed voor elkaar zorgen in de zin dat je na de relatie weer verder kunt met je leven. Het is al verdrietig genoeg dat je alleen verder moet, laat daar niet ook nog eens alimentatieperikelen of andere financiële ellende bijkomen. Ik sluit me dus aan bij nummerzoveel.

quote:ambrosia9 schreef op 10 april 2010 @ 19:00:

@Wuiles, daarom heb ik dit topic ook geopend. Omdat we wel goed voorbereid willen zijn op de toekomst en ik zekere zin ook een stuk willen veilig stellen voor ons kindje. We hebben allebei sowieso al een flinke uitvaartverzekering zodat er altijd geld overblijft voor degene die achterblijft. We zijn nu aan het onderzoeken welke dingen we moeten vastleggen om te zorgen dat we goed voor elkaar zorgen, nu en in de toekomst, wat er ook gebeurd.





Heb je gedacht aan een samenlevingscontract met testamenten? Een uitvaartverzekering vergoedt de kosten van de uitvaart en verder niets. Dat zou betekenen dat zijn familie erft als hij komt te overlijden en niet jij.



In mijn ogen is blijven werken en blijven zorgen dat je aantrekkelijk blijft op de arbeidsmarkt het beste medicijn voor een financieel onbezorgd leven. Bovendien, hij vindt dat werk toch leuk? Ook dat zou een belangrijk argument kunnen zijn om allebei te blijven werken.

quote:nummerzoveel schreef op 10 april 2010 @ 17:18:

Ik vind de reactie van Hanzie overigens helemaal niet zo raar. Als je nu goed voor elkaar wilt zorgen dan moet je juist ook kijken naar hoe het plaatje eruit ziet als dingen onverhoopt anders lopen en hoe je elkaar dan achter laat. Er zijn zat topics hier op het forum over mensen die op een nare manier uit die roze wolk vielen en toen spijt hadden dat ze de dingen niet anders aangepakt hadden.Mee eens. Voor jou hoop ik dat alles gewoon goed gaat en jullie in liefde en gelukkig samen heel oud worden. Maar wat gebeurt er als dat niet gebeurt? Er zijn zat voorbeelden van mensen die net als jullie vol vertrouwen de toekomst in gingen met kinderen etc maar waar het minder goed mee af liep. De keuzes die je nu maakt, hebben ook gevolgen voor dat scenario.



Besef je bijvoorbeeld dat als je man de hoofdzorg voor jullie kind neemt, het, naast alimentatieverplichting voor jou, ook inhoud dat hij bij scheiding de hoofzorg voor jullie kind krijgt toegewezen als jullie samen niet tot een zorgovereenkomst kunnen komen?



Ik begrijp het volkomen dat je daar helemaal niet bij stil wilt staan. Maar geloof me, veel gescheiden ouders zouden willen dat ze daar wél bij stil hadden gestaan toen alles nog goed was.

Succes met uitzoeken, en met de zwangerschap/bevalling natuurlijk

O, en probeer niet in de valkuil te stappen: kosten kdv = wat hij verdient, dus hij kan net zo goed niet werken (wat ik vaak lees, maar dan de vrouwelijke variant). Investeren in je baan en toekomst is, naar mijn bescheiden mening, altijd voordeliger dan op bovenstaande wijze kosten besparen. Ook al leg je geld toe, bij wijze van spreken.

Als jullie niet getrouwd zijn zou ik altijd aanraden om een samenlevingscontract en testamenten op te laten maken. Daarin kan je ook een aantal zaken mbt je kindje laten regelen.



Verder moet je partner (als jullie ongetrouwd zijn) het kind erkennen (gemeente) en het gezag aanvragen (bij de rechtbank).



Ik zou niet aanraden om volledig thuiswerkvader danwel moeder te worden. Waarom kunnen julllie niet beiden parttime gaan werken? Op die manier blijft hij wel actief op de arbeidsmarkt, is er sprake van pensioenopbouw en kan hij makkelijker uitkijken naar iets anders (wat meer verdient of minder zwaar is). Je geeft aan dat het maar voor even is maar voor een kind naar school gaat ben je jaren verder (en bij meer dan 1 kind zelfs nog langer). Ik denk niet dat veel bedrijven dan nog zitten te wachten op een herintredende man met alleen verhuiservaring en een gat in zijn CV.... Vanuit een thuissituatie kon je niet zomaar weer aan het werk (en ik denk dat dit voor mannen nog moeilijker is dan voor vrouwen). Als hij toch een aantal uur (bv 2 dagen) blijft werken gaat alles een stuk makkelijker.



Dit verhaal staat nog los van een eventuele scheiding (die in deze situatie voor jou zeer nadelig uit kan vallen).

Wij zitten (noodgedwongen helaas) in een dergelijke constructie. Ik win de kost (als freelancer) en mijn man is huisvader. Ik heb een prima inkomen en op dat gebied hebben wij helemaal niks te klagen. In praktisch en logistiek oogpunt hebben we ook niks te klagen (altijd iemand thuis voor de kinderen en soepel verlopend co-ouderschap. We zijn een samengesteld gezin met 4 kinderen).



Emotioneel en relationeel ervaar ik het als minder prettig. Ik mis veel van mijn kinderen, voel me als moeder vaak tekort schieten, man zijn wereld is een stuk kleiner geworden sinds hij enkel thuis zit en geen collega's meer heeft. Wij beiden ervaren veel druk op ons 'eigen' verantwoordelijkheidsgebied en kampen inmiddels met een bijna chronisch schuldgevoel.



Overigens heb ik wel notarieel laten vastleggen, toen wij deze constructie aangingen, dat bij een eventuele scheiding een co-ouderschap de enige optie is. No-way dat ik ooit een 1 keer in de 14 dagen weekendmoeder ga worden!

quote:ambrosia9 schreef op 10 april 2010 @ 19:00:

@Wuiles, daarom heb ik dit topic ook geopend. Omdat we wel goed voorbereid willen zijn op de toekomst en ik zekere zin ook een stuk willen veilig stellen voor ons kindje. We hebben allebei sowieso al een flinke uitvaartverzekering zodat er altijd geld overblijft voor degene die achterblijft. We zijn nu aan het onderzoeken welke dingen we moeten vastleggen om te zorgen dat we goed voor elkaar zorgen, nu en in de toekomst, wat er ook gebeurd.Uh, een uitvaartverzekering keert uit voor je uitvaart, het is meestal niet zo dat er zoveel wordt uitgekeerd dat je nog geld over hebt om je partner verzorgd achter te laten.

quote:hanZie schreef op 10 april 2010 @ 17:04:

In de meeste gevallen is het niet zo handig om je baan volledig op te zeggen. Jij wil straks van ongeveer 1500 euro per maand een driepersoonsgezin onderhouden? KInap. Wat daarna als jullie relatie overgaat? Dan kun je hem alimentatie gaan betalen. Lijkt me niet zo'n leuk vooruitzicht.Ik vind het helemaal niet knap. Dat doe ik al bijna 5 jaar namelijk. Dit jaar ben ik eindelijk boven de 1500 uitgekomen. Het is geen vetpot, maar ook geen armoede hoor. Ik kan alle rekeningen betalen, eten, kleren, abonnementen, 2 huisdieren. Ik kan alleen geen huis kopen, maar verder prima huren hoor. Sterker nog ik verdien zelfs bijna te veel voor de toeslagen.

Nu inhoudelijk: mijn man is ook huisvader; fulltime zelfs. Een hele bewuste keuze geweest van man en mij. Dat man geen pensioen opbouwt zijn we ons bewust van, daar sparen we voor. Het plan is dat man tzt weer gaat werken, voor hooguit 3 dagen per week, meer wil man en ik wil niet minder dan 40 uur werken.



Ik heb zelf niet het idee dat ik veel mis van kind, ik werk heel dichtbij huis, heb vrijwel geen reistijd. Ik zie kind uur voor ik naar mijn werk ga en daarna tot naar bed gaan ongeveer 3 uur. Verder breng ik kind altijd naar bed, waardoor ik nog tijd met hem alleen kan doorbrengen op de badkamer.



Dat ik mochten wij uit elkaar gaan alimentatie moet betalen en dat man hoofdzorger is was ook van te voren bekend.

quote:ambrosia9 schreef op 10 april 2010 @ 21:19:

[...]



Het staat niet vast dat hij stopt met werken, maar wel dat we de zorg voor ons kindje een stuk beter gaan verdelen dan de gewoonte is in Nederland.Hoezo dan, normaal gaat de vrouw veel minder werken en denkt niet aan haar arbeidsmarktpositie en bij jullie de man, niets beter dan bij een ander dus. Eerlijk is het pas als je bijvoorbeeld allebei 28 of 32 uur gaat werken. Ik werk trouwens zelf ook 36 uur en verdien meer dan mijn man. Zelfs toen we nog zo ongeveer voor de opvang werkten, is mijn man toch altijd 24 uur blijven werken om inderdaad feeling met de arbeidsmarkt te houden. Hij krijgt trouwens ook altijd complimenten van iedereen omdat hij twee dagen per week 'huisman' is.

Ik zou het helemaal niet gek vinden als in dit geval de vrouw meer gaat werken, en de man de komende tijd thuis is, en bijvoorbeeld een opleiding gaat doen om zijn positie te verbeteren. Is zijn salaris hoog genoeg om de gemiste aanrechttoeslag te compenseren ?



Bouw je als verhuizer überhaupt een pensioen op ? Ik bouw een verplicht pensioen op, en ben daar niet gelukkig mee, ik bepaal liever zelf hoe ik spaar/beleg, ipv een verplichte afdracht aan een instelling zuidlimburg die beweert het beste met mijn geld voor te hebben en mij vervolgens extra premie laat betalen omdat ze een beetje slecht hebben belegd.

quote:moppetoet schreef op 13 april 2010 @ 09:13:

IIs zijn salaris hoog genoeg om de gemiste aanrechttoeslag te compenseren ?







Dit hoeft helemaal niet. De aanrechtsubsidie is de heffingskorting die je op je aanslag krijgt (geen idee of ik de juiste termen gebruik). Als je zelf werkt en belasting betaalt, dan krijg je de korting verrekend met je inkomensbelasting. Als je niet werkt, dan mag je dit korting extra met het salaris van je partner verrekenen. Dus je krijt dat wat hij minder aan belasting hoeft te betalen.

Maar je krijgt de heffingskortig dus sowieso. Vandaar dat werken ook altijd loonender is dan thuiszitten he huisvaderen/moederen.

Bedoel je niet een overlijdensrisico-verzekering Ambrosia?



Als jouw uurloon hoger is dan het zijn, lijkt het mij idd. verstandig dat jij de meeste uren gaat werken. Maar ik zou er niet voor kiezen om je vriend fulltime huisvader te laten zijn. Dat is niet fijn voor hem, niet goed voor zijn c.v. en niet goed voor jullie relatie. Werken is goed voor een mens.



Ik heb verschillende vriendinnen die na de bevalling van hun eerste kind gestopt waren met werken, en ondertussen allemaal al weer voor minstens 2 dagen werken.



Als het inkomen van je vriend minimaal 4000 euro op jaarbasis is heeft hij ook nog recht op de IACK. Dat is ook nog best een leuke teruggave, ik dacht minimaal 700 euro per jaar, oplopend tot 1700 als hij 30.000 euro verdient.



Veel succes met uitzoeken wat voor jullie het beste werkt.

Ambrosia, je vraagt om advies en wilt de zaken goed regelen, waarom wil je dan niet horen over de consequenties van bepaalde scenario's? Het gaat toch ook om het goed regelen van de dingen die je niet verwacht of hoopt?



Ik begrijp het wel, je bent zwanger en je hebt het volste vertrouwen in je vriend en dat is na alles wat je hebt meegemaakt een bijzonder gevoel. Misschien heb je het gevoel dat nadenken over ongewenste scenario's daar afbreuk aan doet. Maar het gaat nu om de juridische en formele kant van de zaak, niet de emotionele. Het getuigt juist van zorgzaamheid en liefde dat je juist nu - nu alles goed gaat tussen jullie - afspraken maakt over wat te doen als het ooit eventueel toch misgaat. Jullie verwachten nu een kindje, ook voor je kind is het goed als jullie nu goede afspraken maken in plaats van bij een onverhoopte scheiding.



Ik denk dat economische onafhankelijkheid heel belangrijk is, niet alleen voor jullie individueel maar ook voor de relatie. Waarom ga je niet voor een vrij gelijkwaardige verdeling van werk en zorg? De keuze dat jij meer werkt omdat je nu meer verdient is op korte termijn voordeliger, maar op lange termijn zal het levensinkomen van je vriend er een flinke deuk door oplopen (inclusief zijn pensioen). Jullie inkomensverschil zal dus alleen maar groter worden en dat komt de gelijkwaardigheid niet ten goede.



Door een gelijke verdeling van werk en zorg in jullie relatie geef je kind niet alleen een goede start en een goed voorbeeld, maar zorg je er ook voor dat, mócht het fout gaan tussen jullie, jullie allebei voor jezelf kunnen zorgen en daarnaast de zorg voor jullie kind(eren) gelijk kunnen verdelen. Kies je voor de regeling die je nu voorstelt, dan kan die situatie er heel anders uitzien: jij bepaalt je vriend dan partner- en kinderalimentatie e n de kinderen worden aan hem toegewezen. Dat is voor iedereen 'armoe'.



Mocht je besluiten dat je vriend weinig tot geen inkomen binnenbrengt, dan adviseer ik je om goede financiële afspraken te maken, o.a. over de compensatie van zijn inkomensverlies, verslechterde arbeidskansen en gemiste pensioenopbouw. Zo zorg je ervoor dat hij er niet op achteruitgaat als hij voor jullie kind(eren) gaat zorgen.



Een andere mogelijkheid is kijken hoe jullie je inkomen kunnen vergroten. Je vriend zou bv. een opleiding kunnen volgen waardoor hij meer kan gaan verdienen. Ik vind het trouwens wel grappig dat je meent dat de regeling die jullie voor ogen hebben anders is dan in Nederland gewoon is. Juist in Nederland is het juist heel gewoon dat een van de partners minder gaat werken of stopt met werken als er een kind komt. In de ons omringende landen blijven beide partners veel vaker fulltime werken.