Geld & Recht
alle pijlers
Je eerste bijbaantje?
vrijdag 20 augustus 2021 om 09:46
Wat was je eerste bijbaantje en wat weet je er nog van?
Mijn eerste bijbaantje had ik toen ik net 15 was. Mijn ouders stonden (en staan nog steeds) wekenlang op dezelfde camping. Daar vlakbij lag een grote camping met ook nog een huisjespark. Ik verveelde me, de zee had ik onderhand wel genoeg gezien en de uitstapjes van mijn ouders waren ieder jaar hetzelfde. Op een regenachtige dag trok ik de stoute schoenen aan en ben bij de receptie gaan vragen of er misschien werk was.
Dat was er, ik kon meteen aan de slag bij het animatieteam! Dat betekende dat je allerlei activiteiten voor kleine kinderen moest begeleiden zoals knutselen en ‘s avonds een kinderdisco. Het was achteraf gezien mijn leukste bijbaantje ooit. Mijn favoriete rol was die van Koos Konijn. Koos Konijn heeft mede gemaakt wie ik nu ben. Ik had geluk, want Koos Konijn was bij de rest niet zo populair omdat je jezelf in een groot en warm pak moest hijsen waarin je weinig zicht en bewegingsvrijheid had. Ik was dus standaard Koos, iedere dag weer. En ik genoot ervan, ging me steeds meer vereenzelvigen en dat iedereen me Koos noemde zag ik als een eer, een soort geuzennaam. Op aankomstdagen stond ik als Koos Konijn vaak bij de receptie te zwaaien, ‘s avonds was ik de ster van de kinderdisco en ‘s ochtends liepen we met een luidspreker door het park om kinderen naar de animatie te lokken. Ik was heel rolvast, ik werd een beetje Koos, ging er zelfs over dromen en ik denk er nu nog wel eens aan. Mijn ouders gingen weg, ik bleef achter in een stacaravan en was de hele zomer Koos Konijn. Pas vlak voordat het nieuwe schooljaar begon, kwam mijn vader me ophalen. Het was de leukste zomer ooit met allerlei eerste keren: vakantievriendje, alcohol, nacht doorhalen. En iedere keer liep ik toch weer vrolijk in dat konijnenpak rond.
Voor Corona-tijd zag je altijd op televisie de koning en zijn gezin door een stadje lopen met zijn verjaardag. En dan denk ik: Koos Konijn! Hij hoeft geen mascotte-pak aan want hij is zelf de mascotte. Maar het idee is hetzelfde: een soort rol aannemen voor een tijdje en dat dan iedereen om je heen blij gaat doen. Ik denk dat iedereen diep in zijn hart wel een beetje Koos Konijn is.
Mijn eerste bijbaantje had ik toen ik net 15 was. Mijn ouders stonden (en staan nog steeds) wekenlang op dezelfde camping. Daar vlakbij lag een grote camping met ook nog een huisjespark. Ik verveelde me, de zee had ik onderhand wel genoeg gezien en de uitstapjes van mijn ouders waren ieder jaar hetzelfde. Op een regenachtige dag trok ik de stoute schoenen aan en ben bij de receptie gaan vragen of er misschien werk was.
Dat was er, ik kon meteen aan de slag bij het animatieteam! Dat betekende dat je allerlei activiteiten voor kleine kinderen moest begeleiden zoals knutselen en ‘s avonds een kinderdisco. Het was achteraf gezien mijn leukste bijbaantje ooit. Mijn favoriete rol was die van Koos Konijn. Koos Konijn heeft mede gemaakt wie ik nu ben. Ik had geluk, want Koos Konijn was bij de rest niet zo populair omdat je jezelf in een groot en warm pak moest hijsen waarin je weinig zicht en bewegingsvrijheid had. Ik was dus standaard Koos, iedere dag weer. En ik genoot ervan, ging me steeds meer vereenzelvigen en dat iedereen me Koos noemde zag ik als een eer, een soort geuzennaam. Op aankomstdagen stond ik als Koos Konijn vaak bij de receptie te zwaaien, ‘s avonds was ik de ster van de kinderdisco en ‘s ochtends liepen we met een luidspreker door het park om kinderen naar de animatie te lokken. Ik was heel rolvast, ik werd een beetje Koos, ging er zelfs over dromen en ik denk er nu nog wel eens aan. Mijn ouders gingen weg, ik bleef achter in een stacaravan en was de hele zomer Koos Konijn. Pas vlak voordat het nieuwe schooljaar begon, kwam mijn vader me ophalen. Het was de leukste zomer ooit met allerlei eerste keren: vakantievriendje, alcohol, nacht doorhalen. En iedere keer liep ik toch weer vrolijk in dat konijnenpak rond.
Voor Corona-tijd zag je altijd op televisie de koning en zijn gezin door een stadje lopen met zijn verjaardag. En dan denk ik: Koos Konijn! Hij hoeft geen mascotte-pak aan want hij is zelf de mascotte. Maar het idee is hetzelfde: een soort rol aannemen voor een tijdje en dat dan iedereen om je heen blij gaat doen. Ik denk dat iedereen diep in zijn hart wel een beetje Koos Konijn is.
