Geld & Recht
alle pijlers
Kostgeld
vrijdag 20 september 2019 om 17:19
Volgende discussie deed zich voor in mijn vriendenkring en ik vroeg me af hoe jullie hier over denken:
Veel werkende en nog thuis wonende kinderen moeten kostgeld betalen, dus mee betalen aan kosten zoals eten, water,... Dit lijkt me ook vrij normaal. Maar als bijvoorbeeld zus meer verdient dan broer, moet zij dan ook meer kostgeld betalen dan broer, omdat het anders 'niet eerlijk' is want zij verdient immers meer en houdt meer over? Anderszijds verbruikt zij evenveel als broer. Zelf vind ik dat hetzelfde bedrag het eerlijkst is. Als je gaat huren/kopen, betaal je in de alledaagse situatie ook de prijs.
Wat denken jullie?
Veel werkende en nog thuis wonende kinderen moeten kostgeld betalen, dus mee betalen aan kosten zoals eten, water,... Dit lijkt me ook vrij normaal. Maar als bijvoorbeeld zus meer verdient dan broer, moet zij dan ook meer kostgeld betalen dan broer, omdat het anders 'niet eerlijk' is want zij verdient immers meer en houdt meer over? Anderszijds verbruikt zij evenveel als broer. Zelf vind ik dat hetzelfde bedrag het eerlijkst is. Als je gaat huren/kopen, betaal je in de alledaagse situatie ook de prijs.
Wat denken jullie?
vrijdag 20 september 2019 om 19:04
vrijdag 20 september 2019 om 19:12
Klopt...herfstappeltaart schreef: ↑20-09-2019 18:40De vraag was toch niet of je ze kostgeld zou laten betalen? Volgens mij was de vraag of je de een meer zou laten betalen dan de ander.
Hypothetisch.
vrijdag 20 september 2019 om 19:14
Ik heb de meest relevante vaste lasten opgeteld gedeeld door ons gezin ( alleenstaande ouder ) en daar nog iets van afgehaald en dat is het kostgeld van mijn inmiddels 18 jarige dochter.
Ben ook flink teruggevallen toen ze 18 werd, maar dat hele bedrag is teveel voor haar om bij te leggen en vind ik net als Iceteapeach ook niet haar probleem.
Het is niet het vel over haar neus en we hebben er samen voor gezeten.
Dit gaat ook gelden voor mijn andere kinderen zolang ze thuis wonen en studeren, gaan ze ft werken dan zullen we weer gaan kijken, immers gaat dan ook mijn huurtoeslag lager worden.
Ze weten dit en hebben de keuze om op zichzelf te gaan.
Helaas ben ik met mijn baan niet in de gelegenheid om geen bijdrage te vragen, zeker niet met de derving kgb/kb.
Ben ook flink teruggevallen toen ze 18 werd, maar dat hele bedrag is teveel voor haar om bij te leggen en vind ik net als Iceteapeach ook niet haar probleem.
Het is niet het vel over haar neus en we hebben er samen voor gezeten.
Dit gaat ook gelden voor mijn andere kinderen zolang ze thuis wonen en studeren, gaan ze ft werken dan zullen we weer gaan kijken, immers gaat dan ook mijn huurtoeslag lager worden.
Ze weten dit en hebben de keuze om op zichzelf te gaan.
Helaas ben ik met mijn baan niet in de gelegenheid om geen bijdrage te vragen, zeker niet met de derving kgb/kb.
vrijdag 20 september 2019 om 19:17
MinkeDeWit schreef: ↑20-09-2019 18:58Hier is het plan om vanaf 21 te stoppen met de ouderbijdrage anders dan voor studiekosten, kost en inwoning en medische kosten. Als er echt fulltime werkende kinderen onder mijn dak wonen (ik hoop dat ze voor die tijd uitvliegen), wil ik wel een bijdrage. 150 euro of zo, ongeacht de inkomsten. Dat is vooral een symbolisch bedrag.
Ik houd niet van de term 'symbolisch bedrag' ik noem het beestje liever bij de naam.
Wie hier (bijna) fulltime werkt betaalt alles zelf omdat ze dan dus ook genoeg verdienen om dat te doen.
Dochter is al jong gaan werken (19) en woont nog thuis. Uit huis gaan is hier lastig. Lange wachtlijsten voor de sociale woningen, voor een kamer mist ze de studentenstatus particuliere huur kan ze zich niet veroorloven.
Afspraak is hier dat ze vanaf hun eerste fulltime salaris dus betalen voor de kost. Inwoning blijft gratis, want onze hypotheek wordt niet langer als zij hier niet woont. Gas en licht misschien iets lager, maar de verwarming gaat niet lager met een persoon minder.
Kunnen ze lekker even sparen. Met vijfentwintig hoop ik echt dat ze hun eigen plekje hebben kunnen vinden en vanaf dan gaan ze dus een werkelijk bedrag betalen. We denken nu aan 300 euro.
Kostgeld krijgen ze niet terug als spaarpotje, want ook dan vind ik dat je het beestje bij de naam moet noemen. We zijn druk bezig om ze schuldenvrij te laten studeren, daarom vinden we het niet nodig om hen ook nog geld toe te gaan geven bovenop hun salaris.
Elk kind zal hier dus een gelijk bedrag betalen. Min of meer dan, want de jongste scheelt vijf jaar met de oudste. Enige inflatiecorrectie zal op zijn plaats zijn.
vrijdag 20 september 2019 om 19:43
Als een kind studeert zou ik absoluut geen kostgeld vragen. Integendeel: ik zou, indien ik in die positie ben, zijn studie- en reiskosten vergoeden.
Daarna zou ik wel een bijdrage vragen en zou ik aan beide kinderen evenveel vragen om gedoe te voorkomen. Maar eerlijk is eerlijk: ik hoop dat mijn toekomstige kinderen na hun studies het nest wel verlaten.
Daarna zou ik wel een bijdrage vragen en zou ik aan beide kinderen evenveel vragen om gedoe te voorkomen. Maar eerlijk is eerlijk: ik hoop dat mijn toekomstige kinderen na hun studies het nest wel verlaten.
vrijdag 20 september 2019 om 19:49
Mijn kinderen kunnen dat nu nog niet, maar hopelijk tijdens hun studie wel. En nee, een auto betekent niet dat ze dan dús ook kostgeld kunnen betalen. Want als je even meerekent: 300 euro voor een auto en 300 euro voor kostgeld is twee keer zo duur als een auto.pejeka schreef: ↑20-09-2019 18:01Als ze als studerende over genoeg geld kunnen beschikken om een eigen auto te bekostigen e.d., zie ik niet in waarom ze ook niet een bedrag zouden kunnen betalen voor hun onderdak en eten. Als ze na hun studie op zichzelf gaan wonen, is hun huis ook niet gratis, of zijn hun boodschappen ook niet gratis. Best handig als je dat al leert als je nog thuis woont, en leert beseffen dat je niet heel je inkomen alleen maar aan pleziertjes, auto en kleding kunt spenderen, maar dat er eerst gezorgd dient te worden dat onderdak, verzekeringen en andere vaste lasten voldaan zijn.
En je kunt het je vast niet voorstellen, maar er zijn plekken in Nederland waar het openbaar vervoer nogal bagger geregeld is. Wij wonen op zo'n plek. Dus zodra die kinderen ook maar enigszins een rijbewijs hebben, is een auto een vrij goed idee.
vrijdag 20 september 2019 om 20:10
Het is ook niet echt symbolisch. Het is voor eten, drinken en shampoo. Dan wel aan de lage kant, maar ik hoef er ook niet op te verdienen.Andersom schreef: ↑20-09-2019 19:17Ik houd niet van de term 'symbolisch bedrag' ik noem het beestje liever bij de naam.
Wie hier (bijna) fulltime werkt betaalt alles zelf omdat ze dan dus ook genoeg verdienen om dat te doen.
Dochter is al jong gaan werken (19) en woont nog thuis. Uit huis gaan is hier lastig. Lange wachtlijsten voor de sociale woningen, voor een kamer mist ze de studentenstatus particuliere huur kan ze zich niet veroorloven.
Afspraak is hier dat ze vanaf hun eerste fulltime salaris dus betalen voor de kost. Inwoning blijft gratis, want onze hypotheek wordt niet langer als zij hier niet woont. Gas en licht misschien iets lager, maar de verwarming gaat niet lager met een persoon minder.
Kunnen ze lekker even sparen. Met vijfentwintig hoop ik echt dat ze hun eigen plekje hebben kunnen vinden en vanaf dan gaan ze dus een werkelijk bedrag betalen. We denken nu aan 300 euro.
Kostgeld krijgen ze niet terug als spaarpotje, want ook dan vind ik dat je het beestje bij de naam moet noemen. We zijn druk bezig om ze schuldenvrij te laten studeren, daarom vinden we het niet nodig om hen ook nog geld toe te gaan geven bovenop hun salaris.
Elk kind zal hier dus een gelijk bedrag betalen. Min of meer dan, want de jongste scheelt vijf jaar met de oudste. Enige inflatiecorrectie zal op zijn plaats zijn.
vrijdag 20 september 2019 om 20:16
Hier geen kostgeld. Wel zijn ze vanaf 18 financieel zelfstandig. Nu hebben wij geen toeslagen oid, dus behalve de boodschappen en gas en elektra, merken we er niets van dat er nog 1 van 18+ thuis woont. Deze betaalt ook de opleiding zelf en kan heel goed en verstandig met geld omgaan, dus ik vind het wel goed zo.
vrijdag 20 september 2019 om 23:19
Ik had hier zo'n hekel aan toen mijn moeder hier over begon. Meer omdat ik het niet begreep.
Met mijn salaris betaalde ik wel mijn eigen zorgverzekering. Maar verder wilde ik sparen om uit huis te gaan. Als mijn ouders financieel het minder hadden dan vind ik het heel gewoon om aan mee te dragen maar mijn ouders verdienden goed en mijn moeder zei het alleen omdat ze het ergens gehoord/gelezen had.
Tja, zo eigenwijs wat ik was betaalde ik geen kost geld. 2 jaar gespaard, rijbewijs gehaald en toen uit huis gegaan naar een anti kraak woning met Ikea meubels. Gewoon geleerd om met geld om te gaan en verstandig uitgeven.
Ik was 24 toen ik uit huis ging. Mijn plan was al niet om lang te blijven. Je hebt van die kinderen die het wél goed vinden om thuis te blijven omdat alles gedaan wordt en goedkoper is. Dan begrijp ik ook waarom er kostgeld gevraagd werd. In mijn geval was ik sinds mijn 20e al bezig met eigen plekje zoeken, wat betaalbaar was. Probleem van waar ik woon is dat er héél beperkt iets voor jongeren is en huurprijzen zijn belachelijk vergeleken met je 1e loontje.
Achteraf blij dat ik eigenwijs was, in mijn 1e plekje elke rode cent moeten omdraaien omdat het zo duur was allemaal. En nooit geklaagd en vond het ook nooit erg alleen het had langer geduurd om uit huis te gaan als ik mijn ouders kostgeld had moeten betalen.
Daarom zou ik geen kost geld vragen aan mijn kinderen. Tenzij, de instelling is dat thuis lekker goedkoop is en het wel goed vinden. Of dat we het financieel wel moeten. Óf als ze niet met geld om kunnen gaan kostgeld vragen om later als ' beloning' terug te geven. Vind ik ook een goeie!
Met mijn salaris betaalde ik wel mijn eigen zorgverzekering. Maar verder wilde ik sparen om uit huis te gaan. Als mijn ouders financieel het minder hadden dan vind ik het heel gewoon om aan mee te dragen maar mijn ouders verdienden goed en mijn moeder zei het alleen omdat ze het ergens gehoord/gelezen had.
Tja, zo eigenwijs wat ik was betaalde ik geen kost geld. 2 jaar gespaard, rijbewijs gehaald en toen uit huis gegaan naar een anti kraak woning met Ikea meubels. Gewoon geleerd om met geld om te gaan en verstandig uitgeven.
Ik was 24 toen ik uit huis ging. Mijn plan was al niet om lang te blijven. Je hebt van die kinderen die het wél goed vinden om thuis te blijven omdat alles gedaan wordt en goedkoper is. Dan begrijp ik ook waarom er kostgeld gevraagd werd. In mijn geval was ik sinds mijn 20e al bezig met eigen plekje zoeken, wat betaalbaar was. Probleem van waar ik woon is dat er héél beperkt iets voor jongeren is en huurprijzen zijn belachelijk vergeleken met je 1e loontje.
Achteraf blij dat ik eigenwijs was, in mijn 1e plekje elke rode cent moeten omdraaien omdat het zo duur was allemaal. En nooit geklaagd en vond het ook nooit erg alleen het had langer geduurd om uit huis te gaan als ik mijn ouders kostgeld had moeten betalen.
Daarom zou ik geen kost geld vragen aan mijn kinderen. Tenzij, de instelling is dat thuis lekker goedkoop is en het wel goed vinden. Of dat we het financieel wel moeten. Óf als ze niet met geld om kunnen gaan kostgeld vragen om later als ' beloning' terug te geven. Vind ik ook een goeie!
vrijdag 20 september 2019 om 23:23
Het is alweer laaaaang geleden maar de regel was dat je ging betalen zodra je een baan had (dus klaar met studie). Of dat nou een bijbaan was, vaste fulltime baan deed er niet toe. We betaalden ieder 100 euro per maand. Heel schappelijk vond ik toen 
. Ohja en vanaf je 21e zelf de zorgverzekering want dan moest je uit het familiepakket (collectief via werk ouders).
. Ohja en vanaf je 21e zelf de zorgverzekering want dan moest je uit het familiepakket (collectief via werk ouders).
vrijdag 20 september 2019 om 23:29
Kirby schreef: ↑20-09-2019 18:15Er is nog een andere manier. Wel kostgeld betalen om ze zo de waarde van geld te leren maar dat kostgeld op een spaarrekening zetten als startkapitaaltje voor als ze het huis uitgaan.
Ik vraag 10% van het inkomen, afgerond naar beneden. Dat komt bij mijn jongste op 100 euro per maand en bij mijn oudste is het nu gestopt want die gaat na een jaar werken toch maar weer naar school. Dat betekent dat de jongste een hoger bedrag meekrijgt dan de oudste. Maar de oudste zal na zijn opleiding een veel beter betaalde baan krijgen. Je kunt niet alles gelijktrekken, en dat vindt ik ook niet nodig. In het echte leven is ook niet alles eerlijk verdeeld.
Weten ze dat jij het geld voor ze spaart? Zou je dan ook niet gewoon ze kunnen opleggen dat ze minstens 10% van hun loon op een spaarrekening zetten? Dan leren ze om zelf te sparen, lijkt me veel handiger.
vrijdag 20 september 2019 om 23:47
Zolang ze studeren hoeven ze niets te betalen aan wonen en eten. Wel hun zorgverzekering, maar daar krijgen ze zelf ook de zorgtoeslag voor.
Als ze na hun studie aan het werk gaan vind ik het wel zo gezond als ze ook zelfstandig gaan wonen. Blijven ze thuis wonen dan betalen ze een bedrag voor eten, eigenlijk vind ik dat heel normaal. De woonkosten sparen ze dan uit, daar hebben ze dan mazzel mee en gun ik ze wel.
Als ze na hun studie aan het werk gaan vind ik het wel zo gezond als ze ook zelfstandig gaan wonen. Blijven ze thuis wonen dan betalen ze een bedrag voor eten, eigenlijk vind ik dat heel normaal. De woonkosten sparen ze dan uit, daar hebben ze dan mazzel mee en gun ik ze wel.
Beter een half motto....
vrijdag 20 september 2019 om 23:57
Ik zou studerende thuiswonende kinderen geen kostgeld vragen tot een jaar of 22 (of wanneer de studie af is). En al helemaal de een niet meer dan de ander.
Wonen ze nog thuis en werken ze alleen voor een flutbaantje (geen studie), dan zou ik wel kostgeld vragen. Aan ieder hetzelfde bedrag. Als er een kind bijzit dat heel veel verdient en/of fulltime carriere aan het maken is, dan kan hij/zij ook wel het huis uit. Lijkt me heel gezond. Ook zou ik niet betalen voor een mobieltje en/of abonnement. En een eeuwige student zou ik op een gegeven moment wel stoppen te subsidieren. Gewoon afstuderen op tempo, of anders misschien toch een financiele bijdrage. Ligt er een beetje aan wat de studie is. Stel dat er eentje hersenchirurg wil worden, dan snap ik dat dat langer duurt dan een standaard HBO opleiding.
Wat ik wel zou verwachten van oudere kinderen: ieder doet zijn eigen was en helpt in het huishouden. Ieder houdt ook zijn eigen kamer op orde en laat niets slingeren. Op die leeftijd heb ik geen zin meer om achter ze op te ruimen.
Wonen ze nog thuis en werken ze alleen voor een flutbaantje (geen studie), dan zou ik wel kostgeld vragen. Aan ieder hetzelfde bedrag. Als er een kind bijzit dat heel veel verdient en/of fulltime carriere aan het maken is, dan kan hij/zij ook wel het huis uit. Lijkt me heel gezond. Ook zou ik niet betalen voor een mobieltje en/of abonnement. En een eeuwige student zou ik op een gegeven moment wel stoppen te subsidieren. Gewoon afstuderen op tempo, of anders misschien toch een financiele bijdrage. Ligt er een beetje aan wat de studie is. Stel dat er eentje hersenchirurg wil worden, dan snap ik dat dat langer duurt dan een standaard HBO opleiding.
Wat ik wel zou verwachten van oudere kinderen: ieder doet zijn eigen was en helpt in het huishouden. Ieder houdt ook zijn eigen kamer op orde en laat niets slingeren. Op die leeftijd heb ik geen zin meer om achter ze op te ruimen.
zaterdag 21 september 2019 om 06:53
Ik vind onderscheid in de feitelijke bijdrage maken helemaal niet zo gek als het ene kind beduidend meer geld verdient dan het andere kind. Maar zorg dan wel voor duidelijkheid en gelijkheid in de manier waarop je dat voor alle kinderen berekent. Bijvoorbeeld door voor ieder kind een bijdrage naar rato van het inkomen te vragen, met als maximum de werkelijke kosten.
Dus even een voorbeeldrekensom: stel dat de kosten 1600 euro zijn voor een gezin van 4 met 2 kinderen, dan zou je bijvoorbeeld kunnen zeggen dat elk kind x% van het inkomen bijdraagt, tot een maximum van 400 euro per kind.
Op die manier stel je wel dezelfde regels voor iedereen, en wordt er toch naar draagkracht bijgedragen.
Dus even een voorbeeldrekensom: stel dat de kosten 1600 euro zijn voor een gezin van 4 met 2 kinderen, dan zou je bijvoorbeeld kunnen zeggen dat elk kind x% van het inkomen bijdraagt, tot een maximum van 400 euro per kind.
Op die manier stel je wel dezelfde regels voor iedereen, en wordt er toch naar draagkracht bijgedragen.
zaterdag 21 september 2019 om 11:12
We zouden er niet eens aan willen denken dat we ze dat vragen, laat staan dat we dan nog een variatie in bedrag vragen, omdat de ene meer of minder dan de andere verdient. Laat ze gerust bouwen aan hun eigen leven, we have their back tot zolang en wanneer ze op eigen benen gaan staan, krijgen ze een aardige extra duit mee.
zaterdag 21 september 2019 om 12:10
zaterdag 21 september 2019 om 20:14
Hoe zie je dat praktisch voor je? Tig halfvolle wasmachines in de week? Ik had vroeger een vriendin en haar oudere zus moest ook haar eigen was doen. Vroeg me later echt af hoe dat er in de praktijk dan uitzag.FunnyFace8 schreef: ↑20-09-2019 23:57Wat ik wel zou verwachten van oudere kinderen: ieder doet zijn eigen was en helpt in het huishouden. Ieder houdt ook zijn eigen kamer op orde en laat niets slingeren. Op die leeftijd heb ik geen zin meer om achter ze op te ruimen.
zaterdag 21 september 2019 om 20:30
Nou inderdaad. Ik zou dan willen dat ze daarin samenwerken, zodat de trommel dan toch vol zou zitten. En wie wast dan de handdoeken? Ook ieder zijn eigen? Waar gaan we de vuile dan bewaren?
Hier gaat alles dan toch maar in één wasmand, houd ik de regie en hangen ze soms dan maar even een hele trommel op. Of halen ze de was af oid. Doen we het toch met zijn allen maar beter voor het milieu.
zaterdag 21 september 2019 om 20:35
zaterdag 21 september 2019 om 20:35
zondag 22 september 2019 om 18:44
Gewoon, wasmachine aanzetten als je genoeg hebt voor een volle trommel. Een keer per week ofzo. Zo makkelijk kan het zijn. Iedereen heeft tegenwoordig toch wel genoeg kleding om het een week uit te zingen?
zondag 22 september 2019 om 18:55
Toen ik eenmaal een baan had, vroegen mijn ouders mij kostgeld. Niet omdat het nodig hadden, maar meer om me te leren dat wonen en voorzieningen niet gratis zijn. Mijn moeder is toen gewoon een keer met me aan tafel gaan zitten met alle papieren: "Kijk, dit betalen we aan gas en licht, dit betalen we aan het huis elke maand, dit gaat op aan eten en drinken, enz." Ik weet nog dat ik schrok van het totaalbedrag, want als thuiswonende vind je het vanzelfsprekend dat alles betaald wordt en heb je geen idee van wat alles kost. En we zijn toen overeengekomen dat ik voor mijn kost en inwoning een bepaald bedrag per maand zou betalen. Het vel werd me echt niet over de oren getrokken, maar het ging mijn ouders er meer om dat ik leerde beseffen dat het leven niet gratis is. Het bedrag een kostgeld werd ook elke maand automatisch van mijn bankrekening afgeschreven, en wat er over was, was voor mij. Heel prima.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 22 september 2019 om 20:12
Mijn oudste drie zijn de deur al uit, studeren. Voor ze hun eerste echte, volledige en betaalde baan hebben wisselt per kind maar duurt nog wel eventjes. Verwacht niet dat ze weer thuis komen wonen. Tot nu toe dus geen sprake van kostgeld. Het is eerder andersom. Ik betaal me scheel aan hun woonlasten en studiekosten. En heb er nog twee thuis, nog twee om door een studie heen “te betalen”.
Ik heb het niet nodig en zou het ook niet gevraagd hebben. Maar het zijn geen onverantwoordelijke kinderen die alles over de balk smijten. Dat scheelt ook. Mama betaalt graag voor hun toekomst maar is geen geldboompje voor luie, onverantwoordelijke en geldverspillende studenten...
Ze moeten nog hun leven lang voor zoveel betalen. Ik gun ze een goede toekomst en kan het missen. Dus nee, kostgeld gaat hier niet snel gebeuren.
Ik heb het niet nodig en zou het ook niet gevraagd hebben. Maar het zijn geen onverantwoordelijke kinderen die alles over de balk smijten. Dat scheelt ook. Mama betaalt graag voor hun toekomst maar is geen geldboompje voor luie, onverantwoordelijke en geldverspillende studenten...
Ze moeten nog hun leven lang voor zoveel betalen. Ik gun ze een goede toekomst en kan het missen. Dus nee, kostgeld gaat hier niet snel gebeuren.
zondag 22 september 2019 om 20:15
pejeka schreef: ↑22-09-2019 18:55Toen ik eenmaal een baan had, vroegen mijn ouders mij kostgeld. Niet omdat het nodig hadden, maar meer om me te leren dat wonen en voorzieningen niet gratis zijn. Mijn moeder is toen gewoon een keer met me aan tafel gaan zitten met alle papieren: "Kijk, dit betalen we aan gas en licht, dit betalen we aan het huis elke maand, dit gaat op aan eten en drinken, enz." Ik weet nog dat ik schrok van het totaalbedrag, want als thuiswonende vind je het vanzelfsprekend dat alles betaald wordt en heb je geen idee van wat alles kost. En we zijn toen overeengekomen dat ik voor mijn kost en inwoning een bepaald bedrag per maand zou betalen. Het vel werd me echt niet over de oren getrokken, maar het ging mijn ouders er meer om dat ik leerde beseffen dat het leven niet gratis is. Het bedrag een kostgeld werd ook elke maand automatisch van mijn bankrekening afgeschreven, en wat er over was, was voor mij. Heel prima.
Je hoeft natuurlijk geen kostgeld te betalen om dat te kunnen begrijpen. Gewoon erover praten maakt je kinderen ook al bewust van de kosten.
Wij zijn redelijk open over geld dus de kinderen weten prima dat zij een maand moeten vakkenvullen om ongeveer een week boodschappen te kunnen doen voor vijf personen.
