Geld & Recht
alle pijlers
Tijdelijk terug naar ouderlijk huis
dinsdag 18 december 2018 om 14:11
Hoi,
Hier al een lange lezer en schrijfster van 28 jaar, alleen voor dit verhaal in een nieuw jasje. Na een hele poos samen gewoond te hebben, moest ik in 1x weer in mijn eentje de huur en bijkomende kosten gaan betalen.
Het kost mij erg veel moeite om heel eerlijk te zijn, want iedere keer als ik denk dat ik het allemaal op een rit heb zitten qua rekeningen (zorg en belasting met name) krijg ik weer een terugslag waardoor mijn spaargeld nog altijd erg minimaal is.
Mijn huidige woning kan ik betalen, ik kan boodschappen doen, hou geld over en kan iets sparen (a 50 euro). Maar de woning bevalt niet. De winter is koud, de zomer gloeiend heet, veel overlast (midden in het centrum) want woning is erg slecht geïsoleerd. Vanochtend werd ik wakker bijvoorbeeld van schreeuwende buren.
Daarbij zit ik psychisch niet heel lekker. Depressie is over, maar ben nog niet heel stabiel. Mijn zorgen rondom het geld, school, etc etc helpen daar niet bij. Rust hierin zou prettig zijn.
Nou ben ik aan het overwegen om tijdelijk terug te gaan naar mijn ouderlijk huis. Het idee is sowieso een jaar (daarna krijg ik een flinke loonsverhoging wegens afronding opleiding). De vraag is echter hoe snel ik na dat jaar weer in aanmerking kan komen voor een woning (ooit stom geweest mijn inschrijving bij de woningbouw op te zeggen, was ervan overtuigd voor aaaaltijd samen te blijven..). Inschrijftijd is nu twee jaar.
In mijn ouderlijk huis is het mogelijk om een aparte woonkamer en een aparte slaapkamer te verwezenlijken. Dus ik heb 'mijn eigen stek'. Badkamer en keuken delen we dan wel. Uiteraard zal ik mijn ouders dan kostgeld betalen en bijdragen in het huishouden, wat ik in mijn eigen huis doe kan ik ook bij mijn ouders uiteraard.
Mijn ouders staan er open voor (band met hen is goed), maar iets in mij twijfelt nog. Ondanks dat ik meer positieve punten zie dan negatieve punten.
Echter.... 28 jaar en samenwonen met je ouders? De maatschappij heeft daar een hele duidelijke mening over. Ondanks dat ik hard aan het stoeien ben om mij niets van die meningen aan te trekken (in elke context) doe ik dat natuurlijk wel (ja, moet ik dit vooral op VIVA plaatsen waar iedereen een erg duidelijke mening heeft)
Ik heb nog drie maanden om te beslissen (eerder kan ik niet weg uit de woning wegens contract). Maar ik denk dat ik toch behoefte heb aan wat meningen, inzichten van anderen etc.
Hier al een lange lezer en schrijfster van 28 jaar, alleen voor dit verhaal in een nieuw jasje. Na een hele poos samen gewoond te hebben, moest ik in 1x weer in mijn eentje de huur en bijkomende kosten gaan betalen.
Het kost mij erg veel moeite om heel eerlijk te zijn, want iedere keer als ik denk dat ik het allemaal op een rit heb zitten qua rekeningen (zorg en belasting met name) krijg ik weer een terugslag waardoor mijn spaargeld nog altijd erg minimaal is.
Mijn huidige woning kan ik betalen, ik kan boodschappen doen, hou geld over en kan iets sparen (a 50 euro). Maar de woning bevalt niet. De winter is koud, de zomer gloeiend heet, veel overlast (midden in het centrum) want woning is erg slecht geïsoleerd. Vanochtend werd ik wakker bijvoorbeeld van schreeuwende buren.
Daarbij zit ik psychisch niet heel lekker. Depressie is over, maar ben nog niet heel stabiel. Mijn zorgen rondom het geld, school, etc etc helpen daar niet bij. Rust hierin zou prettig zijn.
Nou ben ik aan het overwegen om tijdelijk terug te gaan naar mijn ouderlijk huis. Het idee is sowieso een jaar (daarna krijg ik een flinke loonsverhoging wegens afronding opleiding). De vraag is echter hoe snel ik na dat jaar weer in aanmerking kan komen voor een woning (ooit stom geweest mijn inschrijving bij de woningbouw op te zeggen, was ervan overtuigd voor aaaaltijd samen te blijven..). Inschrijftijd is nu twee jaar.
In mijn ouderlijk huis is het mogelijk om een aparte woonkamer en een aparte slaapkamer te verwezenlijken. Dus ik heb 'mijn eigen stek'. Badkamer en keuken delen we dan wel. Uiteraard zal ik mijn ouders dan kostgeld betalen en bijdragen in het huishouden, wat ik in mijn eigen huis doe kan ik ook bij mijn ouders uiteraard.
Mijn ouders staan er open voor (band met hen is goed), maar iets in mij twijfelt nog. Ondanks dat ik meer positieve punten zie dan negatieve punten.
Echter.... 28 jaar en samenwonen met je ouders? De maatschappij heeft daar een hele duidelijke mening over. Ondanks dat ik hard aan het stoeien ben om mij niets van die meningen aan te trekken (in elke context) doe ik dat natuurlijk wel (ja, moet ik dit vooral op VIVA plaatsen waar iedereen een erg duidelijke mening heeft)
Ik heb nog drie maanden om te beslissen (eerder kan ik niet weg uit de woning wegens contract). Maar ik denk dat ik toch behoefte heb aan wat meningen, inzichten van anderen etc.
dinsdag 18 december 2018 om 16:57
Als je je huur nu opzegt is het misschien lang wachten voor je weer aan de beurt bent. Als je de woning aanhoudt en vraagt of je zou kunnen verhuizen naar een goedkopere huurwoning maak je denk ik wel kans om binnen niet al te lange tijd een vervangende woonruimte te krijgen.
Heb je niet nog een vriendin die thuiswoont die een kamer bij je kan huren? Zo kom je financieel wat ruimer te zitten en kan je rustig uitkijken naar een andere huurwoning.
Heb je niet nog een vriendin die thuiswoont die een kamer bij je kan huren? Zo kom je financieel wat ruimer te zitten en kan je rustig uitkijken naar een andere huurwoning.
dinsdag 18 december 2018 om 17:06
ik heb een jaar bij grootouders gewoond, (eigen ouders overleden) en ik kan u zeggen had ik de keuze dan had ik het niet gedaan. controle als ik een avond weg was, bellen om de zoveel tijd, uren tetteren over niks en zeggen van ja dat heb je al gezegd, niet echt veel privacy. kan misschien financieel voordelig zijn maar stel ge doet een lief op in dat jaar, ziet uw lief dat zitten van bij uw ouders te wonen?
dinsdag 18 december 2018 om 17:09
Dit. Ik denk dat als je eenmaal een tijd het huis uit bent het opnieuw samenleven nog weleens zou kunnen tegenvallen.dnk schreef: ↑18-12-2018 15:12Ik heb een nichtje die een soort gelijke situatie aan de hand heeft gehad. Zij is ook weer tijdelijk thuis gaan wonen. De band met haar ouders is goed maar dat tijdelijk thuis wonen werkte niet.
Nichtje en ouders begonnen zich aan elkaar te irriteren omdat zij zo lang het huis uit is geweest. Houd hier wel rekening mee. Tuurlijk is weer thuis gaan wonen bij je ouders een prima oplossing, echter moeten jullie er rekening mee houden dat jij bepaalde dingen nu gewend bent, die je ouders wellicht anders doen.
dinsdag 18 december 2018 om 18:29
Je stelt zelf de vraag maar beantwoordt hem niet: hoe makkelijk is het om na dat jaar weer aan een andere woning te komen?
Waar je nu woont is niet ideaal, maar het is wel van jou. Eigen. Thuis. En je spaart niet zo hard als je zou willen maar kennelijk kom je in principe rond. Hoe lang ben je nu weer single? Want dat kost ook gewoon tijd, om daaraan te wennen. Tijd die je jezelf moet gunnen. En als je dat huis weg doet is het echt weg, en kan je niet meer terug.
Of is het waar jij woont makkelijk om weer een woning te vinden?
Ik zou niet terug naar mijn ouders willen. Niet om wat anderen er van denken maar omdat ik gewoon veel te veel op mezelf ben en echt te oud om weer onder mijn ouders' dak te wonen. Ik zou hún daar ook echt niet mee op willen zadelen, dat ze ineens weer hun privacy kwijt zijn en de badkamer moeten delen - hoewel ik zeker weet dat ze dat nooit zouden zeggen.
Zijn er nog andere opties? Nu al een andere, goedkopere en minder gehorige woning vinden bijvoorbeeld? Via woningruil inderdaad misschien, er zijn vast mensen zat die juist wél in het centrum willen wonen?
Waar je nu woont is niet ideaal, maar het is wel van jou. Eigen. Thuis. En je spaart niet zo hard als je zou willen maar kennelijk kom je in principe rond. Hoe lang ben je nu weer single? Want dat kost ook gewoon tijd, om daaraan te wennen. Tijd die je jezelf moet gunnen. En als je dat huis weg doet is het echt weg, en kan je niet meer terug.
Of is het waar jij woont makkelijk om weer een woning te vinden?
Ik zou niet terug naar mijn ouders willen. Niet om wat anderen er van denken maar omdat ik gewoon veel te veel op mezelf ben en echt te oud om weer onder mijn ouders' dak te wonen. Ik zou hún daar ook echt niet mee op willen zadelen, dat ze ineens weer hun privacy kwijt zijn en de badkamer moeten delen - hoewel ik zeker weet dat ze dat nooit zouden zeggen.
Zijn er nog andere opties? Nu al een andere, goedkopere en minder gehorige woning vinden bijvoorbeeld? Via woningruil inderdaad misschien, er zijn vast mensen zat die juist wél in het centrum willen wonen?
dinsdag 18 december 2018 om 19:15
Toen mijn relatie uit ging ben ik ook een jaar bij mijn ouders ingetrokken bij gebrek aan woonruimte.
Het was fijn om lekker te kunnen sparen voor nieuwe meubels en verder ook nooit echt grote conflicten gehad of zo. Wel was ik blij dat ik weg ging omdat ik een stuk privacy miste. En zij uiteindelijk ook, want ik zie en hoor ook alles van hun, maar wij hadden geen eigen woonkamer en keuken.
Denk er aan dat wanneer je een nieuwe relatie hebt, een nachtje niet thuis slaapt of in de toekomst een scharrel hebt je ouders ook vanaf het begin meer op de hoogte zullen zijn van alles dan dat jij zelf in het begin misschien wil dat ze allemaal weten.
Dat gezegd hebbende is het wel heerlijk om af en toe veilig onder papa-en-mama's vleugels te vertoeven. Ook op mijn 26e voelde dat gewoon even goed en mijn ouders zelf vonden het ook wel fijn om mij dicht bij hun te hebben in de periode dat ik het even minder leuk had door een stukgelopen relatie van meer dan 9(!) jaar.
Niks om je voor te schamen dus. Prettig juist dat je een goede band hebt met je ouders en dit kan doen om even weer op te laden.
Het was fijn om lekker te kunnen sparen voor nieuwe meubels en verder ook nooit echt grote conflicten gehad of zo. Wel was ik blij dat ik weg ging omdat ik een stuk privacy miste. En zij uiteindelijk ook, want ik zie en hoor ook alles van hun, maar wij hadden geen eigen woonkamer en keuken.
Denk er aan dat wanneer je een nieuwe relatie hebt, een nachtje niet thuis slaapt of in de toekomst een scharrel hebt je ouders ook vanaf het begin meer op de hoogte zullen zijn van alles dan dat jij zelf in het begin misschien wil dat ze allemaal weten.
Dat gezegd hebbende is het wel heerlijk om af en toe veilig onder papa-en-mama's vleugels te vertoeven. Ook op mijn 26e voelde dat gewoon even goed en mijn ouders zelf vonden het ook wel fijn om mij dicht bij hun te hebben in de periode dat ik het even minder leuk had door een stukgelopen relatie van meer dan 9(!) jaar.
Niks om je voor te schamen dus. Prettig juist dat je een goede band hebt met je ouders en dit kan doen om even weer op te laden.
dinsdag 18 december 2018 om 19:21
Hoe staan zij er tegenover als jij vrienden over de vloer zou krijgen?
Of als er terug een partner opduikt?
Met de nodige flexibiliteit zou ik het wel een kans geven.
Maar dan moeten zij dus ook wel beseffen dat je intussen ruim volwassen bent en een eigen leven leidt.
En dus niet verwachten dat je elke dag mee op de bank zit en nooit iemand ziet.
Of telkens om 6 uur thuis bent voor 't avondeten of moet verwittigen als je niet thuis slaapt.
(En schrik niet als zij intussen ook een ander leven hebben dan toen jij 18 was.)
En ik zou ook kijken wat de gemiddelde wachttijden zijn voor woningen in de streek.
Als je het na een jaar zat bent, moet er wel een kans zijn om terug alleen te gaan wonen. En moet je niet nog 5 jaar moeten wachten.
Of als er terug een partner opduikt?
Met de nodige flexibiliteit zou ik het wel een kans geven.
Maar dan moeten zij dus ook wel beseffen dat je intussen ruim volwassen bent en een eigen leven leidt.
En dus niet verwachten dat je elke dag mee op de bank zit en nooit iemand ziet.
Of telkens om 6 uur thuis bent voor 't avondeten of moet verwittigen als je niet thuis slaapt.
(En schrik niet als zij intussen ook een ander leven hebben dan toen jij 18 was.)
En ik zou ook kijken wat de gemiddelde wachttijden zijn voor woningen in de streek.
Als je het na een jaar zat bent, moet er wel een kans zijn om terug alleen te gaan wonen. En moet je niet nog 5 jaar moeten wachten.
dinsdag 18 december 2018 om 19:24
donderdag 20 december 2018 om 11:07
Lieve schat, ik denk dat je oneindig veel strenger voor jezelf bent dan de wereld om je heen. Wat zou jij van iemand in jouw situatie vinden die de keus maakt om weer even bij zijn/haar ouders te gaan wonen? En bovendien ben jij alleen verantwoordelijk voor de keuzes die je maakt en heeft het forum/de maatschappij daar weinig mee te maken.
Zoals nu alleen wonen voor- en nadelen heeft, heeft ook terug gaan naar je ouders voor- en nadelen. Ja, er zullen vast wel eens irritaties zijn en ja, soms zou je hopen dat je ergens een ideale plek voor jezelf (al dan niet met een nieuwe liefde) had. Maar dat laatste zou je ook voelen als je alleen in je gehorige huis blijft zitten waar je weinig geld overhoudt. Dus onder de streep gaat het erom waar je op dit moment, in deze fase van je leven, het meest mee geholpen bent voor de komende jaren van je leven. Dan zou ik zeggen: kies voor de rust, het warme nest, lekker sparen en jezelf weer goed voelen.
En bovendien is het vind ik ook wel iets moois om, als volwassene op eigen benen, samen met je ouders te leven. Ik heb in juli mijn baan opgezegd en huis verkocht en ben gaan reizen. Ik wilde graag met de feestdagen thuis zijn en was 1 november weer in Nederland en woon nu tot begin januari weer even bij mijn ouders. Ik heb afgelopen zeven weken gewoon gewerkt bij een tijdelijke baan en ben dus ook niet financieel afhankelijk van mijn ouders. Ze hebben mijn oude zolderkamer voor me ingericht zodat ik toch een eigen plek heb met tv, bed, zitje en waterkokertje en thee. En verder hebben we onze eigen levens: ik ga uit eten, naar vriendinnen, sporten etc en zij gaan ook hun gang. We stemmen met elkaar af wanneer ik er ben met eten en ook huishoudelijke zaken gaan gemoedelijk, als ik mijn was erin gooi, neem ik hun spullen ook mee en andersom. Ik ben er dankbaar voor dat we zo met zijn drieën van elkaars gezelschap kunnen genieten zonder dat er een afhankelijkheidspositie is (ik als kind of zij als ouderen die zorg behoeven). We staan alle drie nog middenin het leven en ik vind het ook leuk om dan met elkaar de dag door te nemen of nog even te borrelen. Daarnaast is er ook gewoon de vrijheid om mijn eigen leven te hebben, net zoals zij dat hebben. Ik vind het in ieder geval heel mooi, had ik van tevoren niet verwacht
Zoals nu alleen wonen voor- en nadelen heeft, heeft ook terug gaan naar je ouders voor- en nadelen. Ja, er zullen vast wel eens irritaties zijn en ja, soms zou je hopen dat je ergens een ideale plek voor jezelf (al dan niet met een nieuwe liefde) had. Maar dat laatste zou je ook voelen als je alleen in je gehorige huis blijft zitten waar je weinig geld overhoudt. Dus onder de streep gaat het erom waar je op dit moment, in deze fase van je leven, het meest mee geholpen bent voor de komende jaren van je leven. Dan zou ik zeggen: kies voor de rust, het warme nest, lekker sparen en jezelf weer goed voelen.
En bovendien is het vind ik ook wel iets moois om, als volwassene op eigen benen, samen met je ouders te leven. Ik heb in juli mijn baan opgezegd en huis verkocht en ben gaan reizen. Ik wilde graag met de feestdagen thuis zijn en was 1 november weer in Nederland en woon nu tot begin januari weer even bij mijn ouders. Ik heb afgelopen zeven weken gewoon gewerkt bij een tijdelijke baan en ben dus ook niet financieel afhankelijk van mijn ouders. Ze hebben mijn oude zolderkamer voor me ingericht zodat ik toch een eigen plek heb met tv, bed, zitje en waterkokertje en thee. En verder hebben we onze eigen levens: ik ga uit eten, naar vriendinnen, sporten etc en zij gaan ook hun gang. We stemmen met elkaar af wanneer ik er ben met eten en ook huishoudelijke zaken gaan gemoedelijk, als ik mijn was erin gooi, neem ik hun spullen ook mee en andersom. Ik ben er dankbaar voor dat we zo met zijn drieën van elkaars gezelschap kunnen genieten zonder dat er een afhankelijkheidspositie is (ik als kind of zij als ouderen die zorg behoeven). We staan alle drie nog middenin het leven en ik vind het ook leuk om dan met elkaar de dag door te nemen of nog even te borrelen. Daarnaast is er ook gewoon de vrijheid om mijn eigen leven te hebben, net zoals zij dat hebben. Ik vind het in ieder geval heel mooi, had ik van tevoren niet verwacht
donderdag 20 december 2018 om 11:29
Als je mijn kind was, dan zou ik je met open armen ontvangen, maar ik zou me heus wel realiseren dat het niet altijd makkelijk zal zijn, voor jou niet, maar ook voor mij niet. Je bent immers allebei je vrijheid gewend inmiddels. Maar aangezien je echt je eigen ruimte hebt denk ik dat het goed kan werken. Voorwaarde is wel dat je ouders je "los kunnen laten" (wat misschien moeilijk kan zijn omdat je je niet goed voelt) en dat jullie open en eerlijk tegen elkaar kunnen zijn én blijven.
Mijn zoon en zijn vriendin hebben een tijdje bij mij gewoond in zo'n soort "thuis op kamers" constructie. Van te voren heb ik ingesteld dat we regelmatig even samen zouden gaan zitten om te bespreken hoe het liep. We hadden ook bepaalde afspraken: zo lieten ze mij van te voren weten of ze mee wilden eten. Ik ging daar dus niet automatisch vanuit. Op die manier liep het voor ons goed. Echte irritaties hebben we nooit gehad, ook door goede wil van twee kanten.
Als je goede afspraken kunt maken dan zie ik het probleem niet. Je bent familie om elkaar te helpen als het nodig is. Gewoon doen als het verder goed voor je voelt
Mijn zoon en zijn vriendin hebben een tijdje bij mij gewoond in zo'n soort "thuis op kamers" constructie. Van te voren heb ik ingesteld dat we regelmatig even samen zouden gaan zitten om te bespreken hoe het liep. We hadden ook bepaalde afspraken: zo lieten ze mij van te voren weten of ze mee wilden eten. Ik ging daar dus niet automatisch vanuit. Op die manier liep het voor ons goed. Echte irritaties hebben we nooit gehad, ook door goede wil van twee kanten.
Als je goede afspraken kunt maken dan zie ik het probleem niet. Je bent familie om elkaar te helpen als het nodig is. Gewoon doen als het verder goed voor je voelt
donderdag 20 december 2018 om 16:56
Ten eerste wil ik jullie allen bedanken voor jullie lieve antwoorden! Doet mij erg goed om te lezen 
Aanvulling: Ik huur particulier, goedkoper dan dit is er in mijn woonomgeving niet (woningbouw niet meegerekend). Dus als ik weg zou gaan dan zou het niets uitmaken voor mijn wachttijd bij de woningbouw.
Met mijn ouders gesproken, eigenlijk kwamen we vrij overheen met wensen en verwachtingen en dat is positief. Ik kon en kan echter niet het gevoel van mij afzetten dat het een stap terug is. Gevoelsmatig verleg ik het probleem.. ipv zorgen om geld, groter geval van falen..
Dus voor nu besloten gewoon te blijven zitten waar ik zit. Het is te doen, ik schreef dit topic ook net na een 'paniek aanval'. Mijn ouders geven naan dat ik op elk moment terug kan en mag komen op mijn besluit.
Fijn om te lezen dat mensen de situatie herkennen.
Aanvulling: Ik huur particulier, goedkoper dan dit is er in mijn woonomgeving niet (woningbouw niet meegerekend). Dus als ik weg zou gaan dan zou het niets uitmaken voor mijn wachttijd bij de woningbouw.
Met mijn ouders gesproken, eigenlijk kwamen we vrij overheen met wensen en verwachtingen en dat is positief. Ik kon en kan echter niet het gevoel van mij afzetten dat het een stap terug is. Gevoelsmatig verleg ik het probleem.. ipv zorgen om geld, groter geval van falen..
Dus voor nu besloten gewoon te blijven zitten waar ik zit. Het is te doen, ik schreef dit topic ook net na een 'paniek aanval'. Mijn ouders geven naan dat ik op elk moment terug kan en mag komen op mijn besluit.
Fijn om te lezen dat mensen de situatie herkennen.
donderdag 20 december 2018 om 17:03
ik denk dat je zult verschieten hoeveel jonge dertigers terug thuis gaan wonen, de tijd dat je moet gesettled zijn op uw 21 is allang voorbij. het is gewoon onbetaalbaar geworden tenzij je vaste vriend hebt of dat uw ouders moeten bijspringen. dus nee zeker geen schaamte maar het is misschien vooral de privacy dat misschien zal steken, en ook hun dak misschien dan ook hun regels.
donderdag 20 december 2018 om 17:09
TO, dat gevoel van falen kan je proberen om te denken. Dat je nu kiest wat goed is VOOR JOU. Dat heet voor jezelf zorgen.
Het is moeilijk om dat te accepteren, maar stiekem is dat wel zo.
Ik zit op het moment in de ziektewet vanwege psychische klachten. Ik 'had het helemaal voor elkaar', en nu is alles ineens onzeker. Maar toch kies ik ervoor om mijn behandeling, mijzelf en mijn zelfzorg, op de eerste plaats te zetten. Gelukkig is mijn directe omgeving het daar helemaal mee eens, inclusief mijn werk.
In het begin voelde dat ook als falen. Nu snap ik dat ik faalde door niet goed voor mezelf te zorgen. In de ogen van anderen is dat al snel andersom: Als je werkt ben je succesvol, als je niet werkt faal je. Maar het ligt echt aan je definitie van succes, of van wat goed is.
De juiste keuzes maken, dat moet je bij jezelf te rade gaan. Maar ik lees een heleboel goede argumenten om bij je ouders te gaan wonen, en maar één 'gevoel' om het niet te doen (plus de woonruimte, maar wachten op een sociale huurwoning is als alleenstaande misschien wel prettiger)..
Je schrijft dat je psychische problemen hebt, Ben je in behandeling, zo ja, zou je dit kunnen bespreken met je behandelaar?
Het is moeilijk om dat te accepteren, maar stiekem is dat wel zo.
Ik zit op het moment in de ziektewet vanwege psychische klachten. Ik 'had het helemaal voor elkaar', en nu is alles ineens onzeker. Maar toch kies ik ervoor om mijn behandeling, mijzelf en mijn zelfzorg, op de eerste plaats te zetten. Gelukkig is mijn directe omgeving het daar helemaal mee eens, inclusief mijn werk.
In het begin voelde dat ook als falen. Nu snap ik dat ik faalde door niet goed voor mezelf te zorgen. In de ogen van anderen is dat al snel andersom: Als je werkt ben je succesvol, als je niet werkt faal je. Maar het ligt echt aan je definitie van succes, of van wat goed is.
De juiste keuzes maken, dat moet je bij jezelf te rade gaan. Maar ik lees een heleboel goede argumenten om bij je ouders te gaan wonen, en maar één 'gevoel' om het niet te doen (plus de woonruimte, maar wachten op een sociale huurwoning is als alleenstaande misschien wel prettiger)..
Je schrijft dat je psychische problemen hebt, Ben je in behandeling, zo ja, zou je dit kunnen bespreken met je behandelaar?
donderdag 20 december 2018 om 19:35
Het lijkt me een veilig gevoel TO, dat je op ieder moment op je ouders kunt terugvallen als dat nodig is. Misschien is dat idee voldoende om je op de been te houden. Maar mocht het toch niet gaan, voel het dan niet als falen. Ik vind het juist sterk als je kunt toegeven dat je hulp nodig hebt, en dat je wat je nu hebt durft los te laten om een nieuw begin te maken. Een stap terug om daarna weer stappen voorwaarts te kunnen zetten, zo moet je het zien.
