Geld & Recht
alle pijlers
uit elkaar waar te beginnen ook financieel
zaterdag 24 oktober 2009 om 16:09
zaterdag 24 oktober 2009 om 22:56
[quote]frysfamke schreef op 24 oktober 2009 @ 19:02:
Ik vind het een beetje jammer dat er nu zulke reacties komen, ik stelde een serieuze vraag voor haar. Ze heeft nooit gezegt niet te willen werken.
Daar is ze nu wel een beetje laat achter. Op dit moment bar weinig werk in het land. Het is echt koeiendom om in je huwelijk achter de geraniums te gaan zitten.
De vraag was, hoe dingen aan te moeten pakken. Wat mij betreft mag dit topic nu wel dicht...[/quote
Ik vind het een beetje jammer dat er nu zulke reacties komen, ik stelde een serieuze vraag voor haar. Ze heeft nooit gezegt niet te willen werken.
Daar is ze nu wel een beetje laat achter. Op dit moment bar weinig werk in het land. Het is echt koeiendom om in je huwelijk achter de geraniums te gaan zitten.
De vraag was, hoe dingen aan te moeten pakken. Wat mij betreft mag dit topic nu wel dicht...[/quote
zondag 25 oktober 2009 om 08:46
quote:meds schreef op 24 oktober 2009 @ 22:56:
[quote]frysfamke schreef op 24 oktober 2009 @ 19:02:
Ik vind het een beetje jammer dat er nu zulke reacties komen, ik stelde een serieuze vraag voor haar. Ze heeft nooit gezegt niet te willen werken.
Daar is ze nu wel een beetje laat achter. Op dit moment bar weinig werk in het land. Het is echt koeiendom om in je huwelijk achter de geraniums te gaan zitten.
Gelukkig kom jij heel snugger over met dit soort chargerende opmerkingen!
[/quote
[quote]frysfamke schreef op 24 oktober 2009 @ 19:02:
Ik vind het een beetje jammer dat er nu zulke reacties komen, ik stelde een serieuze vraag voor haar. Ze heeft nooit gezegt niet te willen werken.
Daar is ze nu wel een beetje laat achter. Op dit moment bar weinig werk in het land. Het is echt koeiendom om in je huwelijk achter de geraniums te gaan zitten.
Gelukkig kom jij heel snugger over met dit soort chargerende opmerkingen!
[/quote
zondag 25 oktober 2009 om 09:01
Ja, maar Meds heeft wel gelijk. De vriendin van TO is vast niet op een dag waker geworden met de gedachte "en nu wil ik bij mijn vriend weg". Je weet toch al wel langer dat je relatie niet werkt? Dan ben je inderdaad dom als je je al niet gaat voorbereiden op de tijd die komen gaat. Dus: inschrijven bij een woningbouw of makelaar, driftig op zoek naar werk en al voor jezelf beginnen te sparen.
En aangezien er kinderen in het spel zijn en de vriend van TO geen lul is, was werken aan je relatie ook nog een optie geweest om er naast te doen. Dan kun je altijd nog uit een relatie stappen die niet werkt.
Ik begrijp ook niet waarom vrouwen zo massaal bereid zijn hun zelfstandigheid in te leveren en afhankelijk te worden van andermans inkomen. En dan kun je honderd maal zeggen dat het zo lekker praktisch is voor als je kinderen hebt en dat de maatschappij het voor ouders zo moeilijk maakt om te werken, maar het is niet lekker praktisch als een relatie op de klippen loopt. Want dan ben je met handen en voeten gebonden aan degene waar je nu net vanaf wil.
En aangezien er kinderen in het spel zijn en de vriend van TO geen lul is, was werken aan je relatie ook nog een optie geweest om er naast te doen. Dan kun je altijd nog uit een relatie stappen die niet werkt.
Ik begrijp ook niet waarom vrouwen zo massaal bereid zijn hun zelfstandigheid in te leveren en afhankelijk te worden van andermans inkomen. En dan kun je honderd maal zeggen dat het zo lekker praktisch is voor als je kinderen hebt en dat de maatschappij het voor ouders zo moeilijk maakt om te werken, maar het is niet lekker praktisch als een relatie op de klippen loopt. Want dan ben je met handen en voeten gebonden aan degene waar je nu net vanaf wil.
zondag 25 oktober 2009 om 09:12
quote:Pinksterbloempje schreef op 25 oktober 2009 @ 09:01:
Ja, maar Meds heeft wel gelijk.
Nee hoor, dat heeft ze helemaal niet. Ten eerste maken niet alle vrouwen die stoppen met werken dezelfde keuze. Er zijn er legio die er wél voor zorgen niet in de problemen te komen wanneer ze onverhoopt gaan scheiden. En ten tweede zullen weinig vrouwen die (samen met partner) besluiten te stoppen met werken achter de geraniums zitten. Simpelweg omdat ze daar geen tijd voor hebben. Je kan dus niet per definitie zeggen dat het (koeien)dom is om al dan niet tijdelijk te stoppen met werken binnen een huwelijk.
Ik begrijp ook niet waarom vrouwen zo massaal bereid zijn hun zelfstandigheid in te leveren en afhankelijk te worden van andermans inkomen.
Ik ben ook tijdelijk gestopt met werken toen mijn zoon geboren werd. Dit was een gezamelijke keuze van mijn man en ik. Ik ben op geen enkel moment mijn zelfstandigheid kwijt geraakt en of ik nu afhankelijk was van zijn salaris of die van mijn maakte niet veel verschil. Feit blijft dat je altijd wel ergens financieel afhankelijk van bent tenzij je geld genoeg hebt om de rest van je leven op te teren. Eerlijk gezegd voelde ik mij prettiger toen we afhankelijk waren van mijn man's salaris dan nu wanneer ik afhankelijk ben van het UWV.
Ja, maar Meds heeft wel gelijk.
Nee hoor, dat heeft ze helemaal niet. Ten eerste maken niet alle vrouwen die stoppen met werken dezelfde keuze. Er zijn er legio die er wél voor zorgen niet in de problemen te komen wanneer ze onverhoopt gaan scheiden. En ten tweede zullen weinig vrouwen die (samen met partner) besluiten te stoppen met werken achter de geraniums zitten. Simpelweg omdat ze daar geen tijd voor hebben. Je kan dus niet per definitie zeggen dat het (koeien)dom is om al dan niet tijdelijk te stoppen met werken binnen een huwelijk.
Ik begrijp ook niet waarom vrouwen zo massaal bereid zijn hun zelfstandigheid in te leveren en afhankelijk te worden van andermans inkomen.
Ik ben ook tijdelijk gestopt met werken toen mijn zoon geboren werd. Dit was een gezamelijke keuze van mijn man en ik. Ik ben op geen enkel moment mijn zelfstandigheid kwijt geraakt en of ik nu afhankelijk was van zijn salaris of die van mijn maakte niet veel verschil. Feit blijft dat je altijd wel ergens financieel afhankelijk van bent tenzij je geld genoeg hebt om de rest van je leven op te teren. Eerlijk gezegd voelde ik mij prettiger toen we afhankelijk waren van mijn man's salaris dan nu wanneer ik afhankelijk ben van het UWV.
zondag 25 oktober 2009 om 09:52
Die zogenaamde gezamenlijke keuze is meestal snel vergeten wanneer er sprake is van een dusdanig verstoorde relatie dat het op een breuk gaat uitdraaien.
En nee, het is niet leuk om een uitkering te krijgen van het UWV. Maar als je er zelf voor gewerkt hebt, heb je er gewoon recht op. En je relatie met het UWV is een zakelijke. Het UWV zal nooit zeggen: "ik vind jou niet leuk meer, dus zorg maar voor je eigen inkomen".
Meds heeft in mijn ogen dus ook gewoon gelijk. Het is anno 2009 in het algemeen wel dom om in je huwelijk te stoppen met werken omdat je man de centen wel binnen haalt. Uitzonderingen daargelaten (als je bijvoorbeeld een kind met een ziekte of beperkingen hebt). Of je moet de consequentie willen aanvaarden die vrouwen 50 jaar geleden aanvaarden, namelijk dat je in een slechte relatie blijft hangen omdat je jezelf niet kunt onderhouden. Bepaalde vrouwen willen tegenwoordig echter alles. De voordelen van een man die werkt en de centen inbrengt, maar ook het voordeel van zelf uit een relatie kunnen stappen als die je niet langer aanstaat. Die beide vrijheden gaan echter niet of heel slecht samen.
Je kunt wel een gezamenlijke keuze maken, maar besef je dan als vrouw ook in welke kwetsbare positie je jezelf manoeuvreert. En dat is niet iets wat even snel is op te lossen. En ergens vind ik het volkomen terecht dat de voorrangspositie van gescheiden mensen op de huizenmarkt is komen te vervallen. Want er staan een boel mensen op de wachtlijst voor huisvesting, die even geldige redenen hebben om een eigen woning te willen.
En nee, het is niet leuk om een uitkering te krijgen van het UWV. Maar als je er zelf voor gewerkt hebt, heb je er gewoon recht op. En je relatie met het UWV is een zakelijke. Het UWV zal nooit zeggen: "ik vind jou niet leuk meer, dus zorg maar voor je eigen inkomen".
Meds heeft in mijn ogen dus ook gewoon gelijk. Het is anno 2009 in het algemeen wel dom om in je huwelijk te stoppen met werken omdat je man de centen wel binnen haalt. Uitzonderingen daargelaten (als je bijvoorbeeld een kind met een ziekte of beperkingen hebt). Of je moet de consequentie willen aanvaarden die vrouwen 50 jaar geleden aanvaarden, namelijk dat je in een slechte relatie blijft hangen omdat je jezelf niet kunt onderhouden. Bepaalde vrouwen willen tegenwoordig echter alles. De voordelen van een man die werkt en de centen inbrengt, maar ook het voordeel van zelf uit een relatie kunnen stappen als die je niet langer aanstaat. Die beide vrijheden gaan echter niet of heel slecht samen.
Je kunt wel een gezamenlijke keuze maken, maar besef je dan als vrouw ook in welke kwetsbare positie je jezelf manoeuvreert. En dat is niet iets wat even snel is op te lossen. En ergens vind ik het volkomen terecht dat de voorrangspositie van gescheiden mensen op de huizenmarkt is komen te vervallen. Want er staan een boel mensen op de wachtlijst voor huisvesting, die even geldige redenen hebben om een eigen woning te willen.
zondag 25 oktober 2009 om 10:06
quote:lindy schreef op 25 oktober 2009 @ 09:29:
Duh, Meds heeft hartstikke gelijk. Dit is nu precies zo'n situatie waar altijd voor gewaarschuwd wordt. Niet ''hoeven'' werken, natuurlijk... Nou. werk dan maar heel hard om je vent en broodheer bij je te houden, want je staat met lege handen. Wat verwacht de topicstarter nu eigenlijk? Dat er fijn een huisje wordt geregeld en dat de dame in kwestie op haar gemakje een leuk baantje kan gaan zoeken, na jaren uit de arbeidsmarkt te zijn geweest?
Volgens mij verwacht TO wat advies en/of tips hoe nu verder te gaan. Zíj impliceert i.i.g. niet dat haar vriendin nu alles voor de wind behoort te krijgen ook heeft zij niet het beeld geschets van een domme koe die nu op de blaren moet zitten.
Als vriendin zijnde vraagt zij m.i. om advies om haar vriendin wellicht te kunnen helpen. Schande!
Duh, Meds heeft hartstikke gelijk. Dit is nu precies zo'n situatie waar altijd voor gewaarschuwd wordt. Niet ''hoeven'' werken, natuurlijk... Nou. werk dan maar heel hard om je vent en broodheer bij je te houden, want je staat met lege handen. Wat verwacht de topicstarter nu eigenlijk? Dat er fijn een huisje wordt geregeld en dat de dame in kwestie op haar gemakje een leuk baantje kan gaan zoeken, na jaren uit de arbeidsmarkt te zijn geweest?
Volgens mij verwacht TO wat advies en/of tips hoe nu verder te gaan. Zíj impliceert i.i.g. niet dat haar vriendin nu alles voor de wind behoort te krijgen ook heeft zij niet het beeld geschets van een domme koe die nu op de blaren moet zitten.
Als vriendin zijnde vraagt zij m.i. om advies om haar vriendin wellicht te kunnen helpen. Schande!
zondag 25 oktober 2009 om 10:14
quote:Pinksterbloempje schreef op 25 oktober 2009 @ 09:52:
En nee, het is niet leuk om een uitkering te krijgen van het UWV. Maar als je er zelf voor gewerkt hebt, heb je er gewoon recht op. En je relatie met het UWV is een zakelijke. Het UWV zal nooit zeggen: "ik vind jou niet leuk meer, dus zorg maar voor je eigen inkomen".
Het is jouw beleving dat een zakelijke relatie beter is, in dit soort gevallen, dan een persoonlijke. Niet iedereen heeft dezelfde beleving.
En nee, het is niet leuk om een uitkering te krijgen van het UWV. Maar als je er zelf voor gewerkt hebt, heb je er gewoon recht op. En je relatie met het UWV is een zakelijke. Het UWV zal nooit zeggen: "ik vind jou niet leuk meer, dus zorg maar voor je eigen inkomen".
Het is jouw beleving dat een zakelijke relatie beter is, in dit soort gevallen, dan een persoonlijke. Niet iedereen heeft dezelfde beleving.
zondag 25 oktober 2009 om 10:18
quote:lindy schreef op 25 oktober 2009 @ 10:09:
Nou, het advies is dus wel degelijk werken, en wel zo snel mogelijk, want ze is al rijkelijk laat. Een andere oplossing is er echt niet, hoor. Ze zal hooguit wat geld krijgen als het huis wordt verkocht, haar partner haar uitkoopt en/of er partneralimentatie wordt toegekend, maar dat gaat allemaal lang duren en de kans is bijzonder klein dat dat zoveel is dat ze niét hoeft te werken.
Oh daar geef ik je helemaal gelijk in hoor, werken zal ze zeker moeten.
Maar wat heeft TO dan aan al die waarde oordelen wanneer ze om advies vraagt? Tuurlijk mag iedereen haar mening verkondigen, maar ik vind het op zijn zachts gezegd vreemd dat men met de summiere info de TO geeft, haar vriendin tot gort gemalen wordt. Wat is het nut/plezier daarvan?
Nou, het advies is dus wel degelijk werken, en wel zo snel mogelijk, want ze is al rijkelijk laat. Een andere oplossing is er echt niet, hoor. Ze zal hooguit wat geld krijgen als het huis wordt verkocht, haar partner haar uitkoopt en/of er partneralimentatie wordt toegekend, maar dat gaat allemaal lang duren en de kans is bijzonder klein dat dat zoveel is dat ze niét hoeft te werken.
Oh daar geef ik je helemaal gelijk in hoor, werken zal ze zeker moeten.
Maar wat heeft TO dan aan al die waarde oordelen wanneer ze om advies vraagt? Tuurlijk mag iedereen haar mening verkondigen, maar ik vind het op zijn zachts gezegd vreemd dat men met de summiere info de TO geeft, haar vriendin tot gort gemalen wordt. Wat is het nut/plezier daarvan?
zondag 25 oktober 2009 om 10:19
quote:Pinksterbloempje schreef op 25 oktober 2009 @ 09:52:
Die zogenaamde gezamenlijke keuze is meestal snel vergeten wanneer er sprake is van een dusdanig verstoorde relatie dat het op een breuk gaat uitdraaien. .
Juist, dat is het.
Laatst ook weer, op een feestje, jong stel, eind 20 en 'hij vond dit en dat' maar vooral als er kinderen kwamen moest 'zij' stoppen. Mijn vragen als 'waarom stop jij niet' en 'hoe had je dat gedacht als jullie gaan scheiden, zeker geen problemen met KA en PA' werden als hele lelijke dingen gezien.
Mensen denker er niet bij na. Zeker niet zolang het goed gaat.
In de Flair nu ook zo'n vent. Zijn vrouw is haar baan kwijt door de crisis en ze hebben een dochtertje. De vrouw zit thuis en hij vind dat heel erg fijn. Hij is er zelfs blij om. Hij ontmoedigt zijn vrouw als ze met een advertentie aankomt 'te ver, niet leuk' etc. Sterker nog, hij zorgt ervoor dat hij de kranten met banen snel weggooit voordat ze kan solliciteren! En laatst bood een zakenrelatie (de vrouw was office manager) hem aan dat hij nog een baan voor haar had. HIj heeft het niet eens tegen zijn vrouw gezegd!
Onvoorstelbaar! Ik zou op zijn zachts gezegd lááiend zijn als ik dat van die zakenrelatie wist....
En dan zou ik zo'n man graag vragen: als je vrouw opstapt, ben je dan nog steeds zo blij dat ze niet werkt en geen inkomen hebt? Je schuift zonder morren elke maand 2000 euro door de brievenbus?
Echt, ik hoor het ex nog zeggen toen ik mijn financiele schaapjes op het droge wilde: nee hoor, het gaat niet mis en als het zo is, komen we daar wel uit. Realiteit: meneer had ten tijde van de scheiding het lef toen van Muizelientje pasfoto's gemaakt moesten worden voor onze paspoorten om de helft van 7 euro terug te vragen. Ik ben in die periode keihard op mijn bek gegaan, en hoewel ik wel werkte kan ik echt iedereen aanraden: blijf alsjeblieft werken. Al kan het mss. niet fulltime, al moet je wellicht toch een stukje alimentatie vragen, maar blijf werken. Je komt er na zoveel jaar - zeker in deze tijden - niet zo makkelijk meer in terug. En wil meneer dat niet? Dan ga je samen om de tafel afspraken maken over hoe je het wilt hebben als je uit elkaar gaat. Doe dat maar eens, het drukt je met je neus op de feiten. Want geld dat je niet (meer) voor jezelf hebt, doet pijn. Is een uitspraak van een hele goede vriend van mij ten aanzien van het betalen van alimentatie. Wat hij overigens niet hoeft omdat hij de moraal had om wel voor zijn huwelijk te blijven vechten itt mijn ex.
Die zogenaamde gezamenlijke keuze is meestal snel vergeten wanneer er sprake is van een dusdanig verstoorde relatie dat het op een breuk gaat uitdraaien. .
Juist, dat is het.
Laatst ook weer, op een feestje, jong stel, eind 20 en 'hij vond dit en dat' maar vooral als er kinderen kwamen moest 'zij' stoppen. Mijn vragen als 'waarom stop jij niet' en 'hoe had je dat gedacht als jullie gaan scheiden, zeker geen problemen met KA en PA' werden als hele lelijke dingen gezien.
Mensen denker er niet bij na. Zeker niet zolang het goed gaat.
In de Flair nu ook zo'n vent. Zijn vrouw is haar baan kwijt door de crisis en ze hebben een dochtertje. De vrouw zit thuis en hij vind dat heel erg fijn. Hij is er zelfs blij om. Hij ontmoedigt zijn vrouw als ze met een advertentie aankomt 'te ver, niet leuk' etc. Sterker nog, hij zorgt ervoor dat hij de kranten met banen snel weggooit voordat ze kan solliciteren! En laatst bood een zakenrelatie (de vrouw was office manager) hem aan dat hij nog een baan voor haar had. HIj heeft het niet eens tegen zijn vrouw gezegd!
Onvoorstelbaar! Ik zou op zijn zachts gezegd lááiend zijn als ik dat van die zakenrelatie wist....
En dan zou ik zo'n man graag vragen: als je vrouw opstapt, ben je dan nog steeds zo blij dat ze niet werkt en geen inkomen hebt? Je schuift zonder morren elke maand 2000 euro door de brievenbus?
Echt, ik hoor het ex nog zeggen toen ik mijn financiele schaapjes op het droge wilde: nee hoor, het gaat niet mis en als het zo is, komen we daar wel uit. Realiteit: meneer had ten tijde van de scheiding het lef toen van Muizelientje pasfoto's gemaakt moesten worden voor onze paspoorten om de helft van 7 euro terug te vragen. Ik ben in die periode keihard op mijn bek gegaan, en hoewel ik wel werkte kan ik echt iedereen aanraden: blijf alsjeblieft werken. Al kan het mss. niet fulltime, al moet je wellicht toch een stukje alimentatie vragen, maar blijf werken. Je komt er na zoveel jaar - zeker in deze tijden - niet zo makkelijk meer in terug. En wil meneer dat niet? Dan ga je samen om de tafel afspraken maken over hoe je het wilt hebben als je uit elkaar gaat. Doe dat maar eens, het drukt je met je neus op de feiten. Want geld dat je niet (meer) voor jezelf hebt, doet pijn. Is een uitspraak van een hele goede vriend van mij ten aanzien van het betalen van alimentatie. Wat hij overigens niet hoeft omdat hij de moraal had om wel voor zijn huwelijk te blijven vechten itt mijn ex.
zondag 25 oktober 2009 om 10:22
Het is niet zozeer het aan gort malen van de vriendin, maar het is meer dat hier wordt aangegeven in welke benarde positie de vriendin van TO zit. Juist omdat ze dus geen inkomen heeft, en het onduidelijk is met het huis en ze de zorg voor de kinderen heeft, is eens te meer aangetoond dat ze vanuit een hele moeilijke positie wil gaan opstappen. Hier zijn verder wel goede adviezen gegeven, nameljik dat de vriendin als de duvel naar een advocaat moet, en moet gaan informeren bij een woningbouwvereniging, en desnoods met een CV bij de uitzendbureaus langs moet gaan. Want daar komt het in wezen op neer...
zondag 25 oktober 2009 om 11:19
Kortom, het is op zich helemaal niet zo oliedom om te stoppen met werken voor de kinderen (ik blijf dat een eigen keuze vinden die genomen mag worden zonder dat daar gelijk iets denigrerends over de vrouw en haar intellect of emancipatie-ideeën over gedacht hoeven te worden).
Het oliedomme zit hem in het niet vantevoren samen kunnen bespreken welke gevolgen dat kan hebben in het geval de relatie strandt en de partners daardoor financieel ineens niet meer gelijkwaardig aan elkaar want gezamenlijk in het maatschappelijk verkeer staan.
Kortom: deze TO had daar eerder met haar man over om tafel moeten gaan en de voorwaarden van het samenlevingscontract klaarblijkelijk moeten aanpassen.
Mogelijk komt ze daar nu alsnog uit in goed overleg met haar man en onder begeleiding van een juridisch deskundige.
Het oliedomme zit hem in het niet vantevoren samen kunnen bespreken welke gevolgen dat kan hebben in het geval de relatie strandt en de partners daardoor financieel ineens niet meer gelijkwaardig aan elkaar want gezamenlijk in het maatschappelijk verkeer staan.
Kortom: deze TO had daar eerder met haar man over om tafel moeten gaan en de voorwaarden van het samenlevingscontract klaarblijkelijk moeten aanpassen.
Mogelijk komt ze daar nu alsnog uit in goed overleg met haar man en onder begeleiding van een juridisch deskundige.
zondag 25 oktober 2009 om 11:20
Loesje voelt zich aangesproken? Er is geen enkel excuus voor moeders anno 2009 om niet te werken. En dat wil helemaal niet zeggen dat je fulltime moet werken, maar als je weet dat meer dan de helft van de huwelijken eindigt in een scheiding dan kan je niet je plek op de arbeidsmarkt opgeven. Juist in het belang van de kinderen zorg je ervoor als vrouw dat je altijd economisch onafhankelijk bent. Doe je dat niet ben je heel erg naïef of lui.
En dat gelul dat thuiszitende moeders ook heel druk zijn....tssssk.... ze zijn een stuk minder druk dan hun werkende collega's
En dat gelul dat thuiszitende moeders ook heel druk zijn....tssssk.... ze zijn een stuk minder druk dan hun werkende collega's
zondag 25 oktober 2009 om 11:22
quote:Tia Dalma schreef op 25 oktober 2009 @ 11:19:
Kortom, het is op zich helemaal niet zo oliedom om te stoppen met werken voor de kinderen (ik blijf dat een eigen keuze vinden die genomen mag worden zonder dat daar gelijk iets denigrerends over de vrouw en haar intellect of emancipatie-ideeën over gedacht hoeven te worden).
Het oliedomme zit hem in het niet vantevoren samen kunnen bespreken welke gevolgen dat kan hebben in het geval de relatie strandt en de partners daardoor financieel ineens niet meer gelijkwaardig aan elkaar want gezamenlijk in het maatschappelijk verkeer staan.
Als de 1 stopt met werken betekent dat per definitie een einde aan de maatschappelijke gelijkwaardigheid. Natuurlijk kan je samen bespreken dat je waardering voor elkaar hebt en bla bla bla. Feit blijft dat de niet werker een enorme achterstand heeft bij een scheiding. Die maatschappelijke ongelijkheid kan je niet wegpoetsen.
Kortom: deze TO had daar eerder met haar man over om tafel moeten gaan en de voorwaarden van het samenlevingscontract klaarblijkelijk moeten aanpassen.
Mogelijk komt ze daar nu alsnog uit in goed overleg met haar man en onder begeleiding van een juridisch deskundige.
Kortom, het is op zich helemaal niet zo oliedom om te stoppen met werken voor de kinderen (ik blijf dat een eigen keuze vinden die genomen mag worden zonder dat daar gelijk iets denigrerends over de vrouw en haar intellect of emancipatie-ideeën over gedacht hoeven te worden).
Het oliedomme zit hem in het niet vantevoren samen kunnen bespreken welke gevolgen dat kan hebben in het geval de relatie strandt en de partners daardoor financieel ineens niet meer gelijkwaardig aan elkaar want gezamenlijk in het maatschappelijk verkeer staan.
Als de 1 stopt met werken betekent dat per definitie een einde aan de maatschappelijke gelijkwaardigheid. Natuurlijk kan je samen bespreken dat je waardering voor elkaar hebt en bla bla bla. Feit blijft dat de niet werker een enorme achterstand heeft bij een scheiding. Die maatschappelijke ongelijkheid kan je niet wegpoetsen.
Kortom: deze TO had daar eerder met haar man over om tafel moeten gaan en de voorwaarden van het samenlevingscontract klaarblijkelijk moeten aanpassen.
Mogelijk komt ze daar nu alsnog uit in goed overleg met haar man en onder begeleiding van een juridisch deskundige.
zondag 25 oktober 2009 om 13:36
quote:meds schreef op 25 oktober 2009 @ 11:20:
Loesje voelt zich aangesproken? Er is geen enkel excuus voor moeders anno 2009 om niet te werken. En dat wil helemaal niet zeggen dat je fulltime moet werken, maar als je weet dat meer dan de helft van de huwelijken eindigt in een scheiding dan kan je niet je plek op de arbeidsmarkt opgeven. Juist in het belang van de kinderen zorg je ervoor als vrouw dat je altijd economisch onafhankelijk bent. Doe je dat niet ben je heel erg naïef of lui.
En dat gelul dat thuiszitende moeders ook heel druk zijn....tssssk.... ze zijn een stuk minder druk dan hun werkende collega's
Nee ik voel mij niet aangesproken.
Tuurlijk is er een excuus om niet te werken, dat bepaald namelijk ieder voor zich.
Als jij geen 'thuiszittende' moeder bent, hoe weet jij dan of zij al dan niet drukker zijn dan een werkende.
Ik ben geen thuisblijfmoeder, maar zit in de ww en ik kan je vertellen dat ik het nu drukker heb dan toen ik 32 uur werkte. Naast het huishouden wat ik tijdelijk bijna geheel op mij heb genomen en mijn zoon doe ik veel vrijwilligerswerk op mijn zoon's school om bezig te blijven. Daarmee wil ik zeggen dat een ene niet werkende de andere niet is. En ik vind dat jij ze allemaal over één kam scheert en ze onder domme koeien schaart terwijl er wel degelijk verschil zit in de keuze die verschillende vrouwen maken.
Loesje voelt zich aangesproken? Er is geen enkel excuus voor moeders anno 2009 om niet te werken. En dat wil helemaal niet zeggen dat je fulltime moet werken, maar als je weet dat meer dan de helft van de huwelijken eindigt in een scheiding dan kan je niet je plek op de arbeidsmarkt opgeven. Juist in het belang van de kinderen zorg je ervoor als vrouw dat je altijd economisch onafhankelijk bent. Doe je dat niet ben je heel erg naïef of lui.
En dat gelul dat thuiszitende moeders ook heel druk zijn....tssssk.... ze zijn een stuk minder druk dan hun werkende collega's
Nee ik voel mij niet aangesproken.
Tuurlijk is er een excuus om niet te werken, dat bepaald namelijk ieder voor zich.
Als jij geen 'thuiszittende' moeder bent, hoe weet jij dan of zij al dan niet drukker zijn dan een werkende.
Ik ben geen thuisblijfmoeder, maar zit in de ww en ik kan je vertellen dat ik het nu drukker heb dan toen ik 32 uur werkte. Naast het huishouden wat ik tijdelijk bijna geheel op mij heb genomen en mijn zoon doe ik veel vrijwilligerswerk op mijn zoon's school om bezig te blijven. Daarmee wil ik zeggen dat een ene niet werkende de andere niet is. En ik vind dat jij ze allemaal over één kam scheert en ze onder domme koeien schaart terwijl er wel degelijk verschil zit in de keuze die verschillende vrouwen maken.
zondag 25 oktober 2009 om 13:38
zondag 25 oktober 2009 om 13:42
Meds jij zegt:"Als de 1 stopt met werken betekent dat per definitie een einde aan de maatschappelijke gelijkwaardigheid"
Dat vind ik niet, het is hooguit het einde van de maatschappelijke gelijkheid, niet het maatschappelijke gelijkwaardigheid. En niet gelijk zijn aan elkaar vind ik geen probleem, vind ik zelfs een pré in de maatschappij.
Dat vind ik niet, het is hooguit het einde van de maatschappelijke gelijkheid, niet het maatschappelijke gelijkwaardigheid. En niet gelijk zijn aan elkaar vind ik geen probleem, vind ik zelfs een pré in de maatschappij.
zondag 25 oktober 2009 om 13:42
quote:meds schreef op 25 oktober 2009 @ 11:22:
Als de 1 stopt met werken betekent dat per definitie een einde aan de maatschappelijke gelijkwaardigheid. Natuurlijk kan je samen bespreken dat je waardering voor elkaar hebt en bla bla bla. Feit blijft dat de niet werker een enorme achterstand heeft bij een scheiding. Die maatschappelijke ongelijkheid kan je niet wegpoetsen.
Nee, maar wél compenseren. Als je in een op dat moment goedlopende relatie besluit om op een manier de taken te verdelen, die er voor zorgt dat dat binnen de relatie wel werkt maar daarbuiten voor problemen kan zorgen, moet je ook vantevoren de consequenties daarvan bij het stuklopen in kaart brengen en wederzijds aanvaarden: in dit geval dat de vrouw weer opnieuw iets op moet gaan bouwen en de man haar nog gedurende een langere periode daarin financieel ondersteunt.
Wil je dat níet, zul je vantevoren moeten bedenken dat je het samen dus dan ook anders gaat doen. In plaats van achteraf ineens de boel laten escaleren tot een vechtscheiding, bv.
Als de 1 stopt met werken betekent dat per definitie een einde aan de maatschappelijke gelijkwaardigheid. Natuurlijk kan je samen bespreken dat je waardering voor elkaar hebt en bla bla bla. Feit blijft dat de niet werker een enorme achterstand heeft bij een scheiding. Die maatschappelijke ongelijkheid kan je niet wegpoetsen.
Nee, maar wél compenseren. Als je in een op dat moment goedlopende relatie besluit om op een manier de taken te verdelen, die er voor zorgt dat dat binnen de relatie wel werkt maar daarbuiten voor problemen kan zorgen, moet je ook vantevoren de consequenties daarvan bij het stuklopen in kaart brengen en wederzijds aanvaarden: in dit geval dat de vrouw weer opnieuw iets op moet gaan bouwen en de man haar nog gedurende een langere periode daarin financieel ondersteunt.
Wil je dat níet, zul je vantevoren moeten bedenken dat je het samen dus dan ook anders gaat doen. In plaats van achteraf ineens de boel laten escaleren tot een vechtscheiding, bv.
zondag 25 oktober 2009 om 13:44
zondag 25 oktober 2009 om 13:44
quote:HaagsLoesje schreef op 25 oktober 2009 @ 13:42:
Meds jij zegt:"Als de 1 stopt met werken betekent dat per definitie een einde aan de maatschappelijke gelijkwaardigheid"
Dat vind ik niet, het is hooguit het einde van de maatschappelijke gelijkheid, niet het maatschappelijke gelijkwaardigheid. En niet gelijk zijn aan elkaar vind ik geen probleem, vind ik zelfs een pré in de maatschappij.De term 'maatschappelijke gelijkwaardigheid' gebruikte ik. Juist omdat het niet gaat om gelijkheid (die er is als man en vrouw exact gelijk aan elkaar de taken qua inkomensvergaring en zorg hebben verdeeld) maar de gelijkwaardigheid die er is als man en vrouw weliswaar niet exact gelijk de taken hebben verdeeld, maar elkaar hierin wel helemaal aanvullen en zich daar goed bij voelen. Ookal werkt de een veel minder of niet.
Meds jij zegt:"Als de 1 stopt met werken betekent dat per definitie een einde aan de maatschappelijke gelijkwaardigheid"
Dat vind ik niet, het is hooguit het einde van de maatschappelijke gelijkheid, niet het maatschappelijke gelijkwaardigheid. En niet gelijk zijn aan elkaar vind ik geen probleem, vind ik zelfs een pré in de maatschappij.De term 'maatschappelijke gelijkwaardigheid' gebruikte ik. Juist omdat het niet gaat om gelijkheid (die er is als man en vrouw exact gelijk aan elkaar de taken qua inkomensvergaring en zorg hebben verdeeld) maar de gelijkwaardigheid die er is als man en vrouw weliswaar niet exact gelijk de taken hebben verdeeld, maar elkaar hierin wel helemaal aanvullen en zich daar goed bij voelen. Ookal werkt de een veel minder of niet.
zondag 25 oktober 2009 om 13:44
quote:Tia Dalma schreef op 25 oktober 2009 @ 13:42:
[...]
Nee, maar wél compenseren. Als je in een op dat moment goedlopende relatie besluit om op een manier de taken te verdelen, die er voor zorgt dat dat binnen de relatie wel werkt maar daarbuiten voor problemen kan zorgen, moet je ook vantevoren de consequenties daarvan bij het stuklopen in kaart brengen en wederzijds aanvaarden: in dit geval dat de vrouw weer opnieuw iets op moet gaan bouwen en de man haar nog gedurende een langere periode daarin financieel ondersteunt.
Wil je dat níet, zul je vantevoren moeten bedenken dat je het samen dus dan ook anders gaat doen. In plaats van achteraf ineens de boel laten escaleren tot een vechtscheiding, bv.Eens.
[...]
Nee, maar wél compenseren. Als je in een op dat moment goedlopende relatie besluit om op een manier de taken te verdelen, die er voor zorgt dat dat binnen de relatie wel werkt maar daarbuiten voor problemen kan zorgen, moet je ook vantevoren de consequenties daarvan bij het stuklopen in kaart brengen en wederzijds aanvaarden: in dit geval dat de vrouw weer opnieuw iets op moet gaan bouwen en de man haar nog gedurende een langere periode daarin financieel ondersteunt.
Wil je dat níet, zul je vantevoren moeten bedenken dat je het samen dus dan ook anders gaat doen. In plaats van achteraf ineens de boel laten escaleren tot een vechtscheiding, bv.Eens.
zondag 25 oktober 2009 om 14:05
met je volle verstand besluiten om helemaal met je werk te stoppen om te zorgen voor de kids is gewoon echt niet slim. Wat voor afspraken je daar ook over maakt. Op het moment dat een scheiding in beeld komt heb je namelijk geen poot om op te staan en ben je afhankelijk van de coulance van de verdienende partner.
zondag 25 oktober 2009 om 14:32
quote:Muis66 schreef op 25 oktober 2009 @ 10:19:
[...]
In de Flair nu ook zo'n vent. Zijn vrouw is haar baan kwijt door de crisis en ze hebben een dochtertje. De vrouw zit thuis en hij vind dat heel erg fijn. Hij is er zelfs blij om. Hij ontmoedigt zijn vrouw als ze met een advertentie aankomt 'te ver, niet leuk' etc. Sterker nog, hij zorgt ervoor dat hij de kranten met banen snel weggooit voordat ze kan solliciteren!
Maar daar is zo'n vrouw toch ook zelf bij Muis? Vacatures zijn op een heleboel plaatsen te vinden. Dat hij niet wil dat ze werkt ontslaat haar nog niet van het nemen van eigen verantwoordelijkheid om toch te gaan solliciteren.
Verder eens met de helaas uit eigen ervaring opgedane kennis van Muis! Blijven werken, ook al verdient één partner goudgeld. Zorg ervoor dat je niet met een gat in je cv zit en je geen toegang hebt tot de arbeidsmarkt.
En als ik zie dat sommige mensen 2 jaar doen over het plannen van hun trouwdag, dan vraag ik mij af waarom ze niet iets meer tijd en voorbereiding stoppen in hun scheiding.
[...]
In de Flair nu ook zo'n vent. Zijn vrouw is haar baan kwijt door de crisis en ze hebben een dochtertje. De vrouw zit thuis en hij vind dat heel erg fijn. Hij is er zelfs blij om. Hij ontmoedigt zijn vrouw als ze met een advertentie aankomt 'te ver, niet leuk' etc. Sterker nog, hij zorgt ervoor dat hij de kranten met banen snel weggooit voordat ze kan solliciteren!
Maar daar is zo'n vrouw toch ook zelf bij Muis? Vacatures zijn op een heleboel plaatsen te vinden. Dat hij niet wil dat ze werkt ontslaat haar nog niet van het nemen van eigen verantwoordelijkheid om toch te gaan solliciteren.
Verder eens met de helaas uit eigen ervaring opgedane kennis van Muis! Blijven werken, ook al verdient één partner goudgeld. Zorg ervoor dat je niet met een gat in je cv zit en je geen toegang hebt tot de arbeidsmarkt.
En als ik zie dat sommige mensen 2 jaar doen over het plannen van hun trouwdag, dan vraag ik mij af waarom ze niet iets meer tijd en voorbereiding stoppen in hun scheiding.
