DOULA tijdens zwangerschap en bevalling.

ik denk dat idd een moeder zus of goede vriendin ook een goede doula kan zijn. Maa soms is die band niet zo dat je die erbij wilt hebben. En is een wat minder emotioneel betrokken persoon best prettig om bij zo;n emotionele gebeurtenis je erbij te helpen en je te helpen herinneren aan houdingen, paniek kan wegnemen, je stimuleren, ed. Volgens mij is het ook bewezen dat er minder complicaties zijn als de verloskundige vaker en of langer aanwezigis bij een barende vrouw. En omdat DAT nu door onze gezondheidszorg niet altijd voldoende kan, is er ruimte voor een doula. En trouwens, wil je dr niet, dan toch niet?!?!? Maar dan hoef je toch niet raar te reageren als andere vrouwen daar wellicht wel behoefte aan hebben en inzien dat een doula iets zou kunnen betekenen?



Daarnaast, ook niet iedere partner heeft dezelfde actieve rol tijdens de bevalling. Ik houd zielsveel van mijn man, maar over het algemeen heb ik het idee dat soms andere (speciale) vrouwen mijn gevoel beter aanvoelen dan hij op bepaalde momenten. En als je dat nu 'toevallig' hebt bij een doula, kan dat alleen maar prettig zijn. Zoals ik de post begon, ik denk ook dat anderen de rol van doula kunnen hebben, zoals die ene goede vriendin.



trouwens, mijn voorkeur zou ook zijn een doula die ooit is bevallen. Dat had ik ook van mijn verloskundige. En toen ik moest bevallen, was daar de enige verloskundige die nog geen moeder is. En ze deed het meer dan prima. Daarnaast zijn veel gyneacologen man, die weten natuurlijk helemaal niet hoe het voelt, niet eens een menstruatie...

Okee dan hier een positieve inbreng. Nee ik heb geen ervaring met een Doula, maar wel meermalen serieus overwogen om zelf Doula te worden. Ik heb jaren werkervaring bij het geboorte informatie centrum en in de vrouwen hulpverlening, merendeel op het gebied van conceptie in al zijn hoedanigheden.

Feitelijk was verloskundige worden mijn grootste droom, maar door omstandigheden ( oa jong zelf moeder geworden) is dat er niet van gekomen en zie ik dan niet meer gebeuren ook ( ondertussen zelf moeder van 3 en bovendien geen 18 meer )



Enfin ik vond het een prachtig compromis, beste uit beide werelden. Wel de lusten niet de lasten. Als je begrijpt waar ik heen wil. Je bent exclusief daar voor de wensen van de mensen die jouw inhuren. En houdt je oha bezig met normale gezonde zwangerschappen. Ja je moet allert zijn, eerste hulp kunnen verlenen zo nodig, maar ze functioneren ook als vraagbaak, doorgeefluik en ervaringsdeskundige. Ze bewaken jouw grenzen en behoeftes, denken vooruit, maken een geboorteplan. Komen als je dat wil vrijwel direct naar je toe, en blíjven dan ook bij je.

Ja je kan het een soort van geitenwollen sokken ding zien. Mag. Het is en blijft vooralsnog ook een bepaald groepje vrouwen die hier gebruik van maakt. Maar in de hele oudheid bestaat het fenomeen Doula allang, dus heel vernieuwend is het niet hoor. Juist wel verfrissend in een gemedicaliseerd systeem als de onze.



Nou ja goed, dit waren vooralsnog mijn 2 centen, moet de kindjes halen, het is weer Sintmaarten in Groningen



XXX

professor





kijk in literatuurlijst voor verdere onderzoeken

ps ik zelf wilde juist geen familie ( behalve mijn man) bij de bevalling, kwam veel te dichtbij, gevoelens speelde een rol, enz. Voor mij zou een onafhankelijk iemand dan veel beter werken.

Ik weet niet het.... ik snap best dat sommige vrouwen, vooral misschien alleenstaande vrouwen er best wat aan kunnen hebben. Maar als je al een partner hebt, hoort die toch echt naast je staan. Lijkt mij beter voor de band tussen vader en kind. Ik hoorde laatst van iemand die wilde perse haar moeder en oma erbij omdat ze van tevoren dacht dat haar partner geen steun zou zijn (ik denk dan geef hem een kans) maar nu hoor ik van meerdere mensen dat hij helemaal niet zo'n band heeft met hun kind. Maar goed, daar kan een doula verder ook niks aan doen. Ik denk dat het goed is als er al een partner is, dat de doula gewoon een beetje op de achtergrond aanwezig moet zijn.



Mijn bevalling was ondanks de pijn enzo voor ons beiden een hele mooie ervaring, we waren echt heel close op dat moment. Onze VK zag dat en hield zich ook wat afzijdig, dat vond ik heel prettig. Behalve dan toen ze er echt moest zijn, dan was ze er ook.

http://www.dona.org/resources/research.php





meer onderzoeken en links.



Maleficent: ik denk ook dat de partner er naast moest staan, maar dat jij die band zo met je man hebt ervaren, wil niet zeggen dat anderen niet baad kunnen hebben met een doula aan de andere kant van de barende vrouw Natuurlijk moet een man je steunen en bij de geboorte van zijn kind zijn. En ik denk persoonlijk ook dat de doula zodra het kind geboren is, letterlijk en figuurlijk een flinke stap opzij doet. Ik denk niet dat je het moet zien dat de bevalling dan ineens iets wordt van de vrouw en haar doula. Net zoals ik geen innige band heb opgebouwd met mijn verloskundige en gyn. maar die geweldige intieme band die jij omschrijft met je man, heb ik ook niet ervaren met mijn man (zelf niet met mijn ongeboren en later geboren kind). Was veel te overdondert door het oergeweld, en heb tijdens de laatste fase van de bevalling en de eerste 10 (?)minuten van de geboorte alleen maar gedacht: wat een hel, dit moet voorbij zijn, en na de geboorte, oh mijn god, het is eindelijk voorbij.

Ik snap wel wat je bedoeld, maar mijn man was juist mijn vlot in de woeste zee (als je het zo kan omschrijven) ik had een weeënstorm en ik hield het eigenlijk alleen vol omdat hij er was. Maar ik kan me ook best goed voorstellen dat het voor anderen anders is en het liefste hun vent een knap verkopen.

Ondanks dat mijn vriend zich best eenzaam voelde, is hij er erg voor mij geweest tijdens de bevalling. Hij heeft mij erdoorheen gesleept. Maar alle zorg draait om de barende vrouw, terwijl hij toch best spannende uurtjes heeft meegemaakt en hij echt opgelucht was dat de vlos bij de overdracht in het ziekenhuis een uurtje extra was gebleven. Ze had nl. allang kunnen vertrekken.



In mijn geval ging het om een 28 uur durende bevalling die in principe goed ging en thuis van de grond was gekomen. Echter kwam ik met 20 uur niet verder dan 4 a 5 cm. en ben ik toen naar het ziekenhuis gegaan. Vanaf dat moment was het eigenlijk voor hem zwaar, nl. middernacht, vriendinnetje ligt te kreperen, het ging niet goed met mij én de baby, er rent vanalles om je heen, iedereen komt de kamer op om vervolgens weer tijden alleen te zitten middernacht en ik was zogezegd te stoned voor wat voor wereldbesef dan ook. Vriend heeft zich vanaf dat moment best alleen gevoeld en bang ook voor mijn gezondheid en die van de baby. Vanaf dat moment zou een Doula hém iig erg geholpen kunnen hebben (ik kreeg amper toch iets mee haha). Dat is wat hij in ieder geval achteraf gezegd heeft, hij was echt bang!

Nou mijn bevallingen liggen ver achter mij, en doula daar hadden ze in die tijd nog nooit van gehoord.....maar ik zie er wel iets in.

Tenslotte heb ik bij de eerste bevalling de hele tijd alleen gelegen, mijn man hadden ze weggestuurd, want het zou nog heeeeeel lang duren (NOT). Het lijkt mij dat zo'n doula best ervaring krijgt om te zien hoever een vrouw is.....en dat als zij zegt dat ze moet persen, dat dat dan misschien ook wel zo is.

Tenslotte loopt het medisch personeel in en uit, geeft vaak geen uitleg waarom ze weggaan, ook al zit je man naast je, dan is je vent toch ook stijf van de zenuwen......of heeft een te groot vertrouwen in het medische kunnen en laat zich zomaar wegsturen zoals de mijne, met de woorden....ach zo'n eerste kindje, de bevalling kan zomaar 8 uur of langer duren!

Toevallig stond er in de Wij jonge ouders deze maand een artikel over doula's. Ik heb mijn 1e bevalling ondanks dat deze op een keizersnee is uitgedraaid niet als zijnde traumatisch ervaren, maar er zijn genoeg vrouwen die wel een traumatische bevalling hebben gehad of er enorm tegenop zien. Voor zulke vrouwen kan een doula juist heel fijn zijn denk ik. Ik had niet echt veel steun van mijn man in de eerste tijd van de bevalling, hij kwam net uit zijn nachtdienst en kon zijn ogen niet openhouden dus ik heb op een gegeven moment mijn moeder gebeld en die heeft me gesteund, hoewel ze van te voren had gezegd dat ze er liever niet bij wilde zijn. (ze vond het niet leuk om mij pijn te zien lijden zeg maar). In het zh word je inderdaad veel op afstand in de gaten gehouden, er komt af en toe een vk of verpleegkundige langs maar er is niet continue iemand bij. Ik vond het niet erg storend, had niet veel behoefte aan mensen om me heen, maar ik kan me voorstellen dat je ook in paniek kunt raken op zo'n moment en dan is het fijn als er iemand is met ervaring die je erdoorheen kan slepen.

Ik had een doula bij m'n tweede bevalling.



De eerste bevalling had ik als nogal traumatisch ervaren, en ik had absoluut behoefte aan meer support bij de tweede bevalling. Vooral omdat ik opnieuw in het ziekenhuis moest bevallen en ik me heel erg eenzaam had gevoeld bij de eerste bevalling. Er was toen wel een leerlingverloskundige die een hele tijd bij me was, hielp met weeën opvangen onder de douche, bemoedigde, enz. Een soort doula dus, en ze heeft me er echt doorheen gesleept. Maar tegen de tijd dat ik mocht gaan persen, zat haar dienst erop en kwam er een andere leerlinge. Ik voelde me toen zo alleen. Natuurlijk was mijn man er ook, maar hij kan niet zo goed tegen ziekenhuizen, bloed en medische zaken.



Ik was heel blij dat m'n doula er bij de tweede bevalling was. Na een aantal voorgesprekken was ze ook geen vreemde meer. Ze had me nog ademhalingsoefeningen geleerd, en mijn man massagetechnieken voor rugweeën. Mijn man was ook erg blij dat er iemand bij was die de hele tijd bleef en die wist hoe ze mij kon ondersteunen. En ik ook, door haar aanwezigheid was ik heel rustig en ontspannen, en is de bevalling ongeveer gegaan zoals ik wilde.



Niet iedereen heeft een moeder, vriendin of zus die kan ondersteunen bij de bevalling, daarom is het goed dat er doula's zijn.



Misschien een aantal tips:

- Let ook op de man, hoe het met hem gaat en betrek hem er zoveel mogelijk bij.

- Luister bij de kennismakingsgesprekken naar eerdere bevallingsverhalen van de vrouwen. Waarschijnlijk kom je vaak bij vrouwen die een tweede kind krijgen en die een moeilijke eerste bevalling hebben meegemaakt. Erken hun gevoelens en help om ze een beetje te verwerken.

- Stimuleer alle vrouwen om een bevallingsplan te maken. Zo krijgen ze meer de regie over hun bevalling en denken ze niet achteraf dat ze het anders hadden gewild (plannen voor zover medisch mogelijk).



Een lang verhaal, ik hoop dat je er wat aan hebt. Ik wens je veel succes, het lijkt me een mooi vak.

Nog even terugkomen op de rol van de verloskundige: die vinden de aanwezigheid van een doula niet altijd positief. De verloskundige die mijn bevalling begeleidde vond het maar niets, en liet dat ook merken. Niet zo leuk, maar zelf had ik het niet zo door tijdens de bevalling.



Een verloskundige in mijn kennissenkring was ook nogal negatief toen ik vertelde dat ik een doula zou hebben. Hoewel ze wist hoe zwaar de eerste bevalling was en dat er een kans op herhaling was.



Moet erbij zeggen dat het beide wat oudere dames waren. Misschien dat jongere verloskundigen er anders mee omgaan? Maar het kan dus zijn dat je tegen weerstand aan zult lopen.