Gevraagd
alle pijlers
Hoe is de verhouding met je moeder?
dinsdag 26 augustus 2008 om 14:36
Voor een scriptie ben ik op zoek naar ervaringen. Hoe is de verhouding met je moeder? Hoe was deze vroeger, op welke leeftijd? Hoe kijk je daarop terug? Is je verhouding verbeterd of verslechterd? Hoe zie je de toekomst met je moeder? Is je verhouding met je moeder zoals je het zou willen? Bedankt voor je reactie.
dinsdag 26 augustus 2008 om 14:43
Verhoudingen zijn altijd goed geweest, alleen nu zie ik mede door mijn man, dingen die mijn mama doet, toch wel altijd vrij egoistisch zijn.
Ik schrijf er bij mede door mijn man omdat hij andere dingen ziet dan ik.
Ik denk nooit echt veel na over haar acties/opmerkingen/gesprekken en mijn man wel en die confronteerd mij daar dan mee.
Dan pas kan ik inzien dat hij eigenlijk wel gelijk heeft maar ik doe er weinig mee omdat ik er zelf niet zoveel moeite mee heb.
Eigenlijk soms ook weer wel.
Confronteren met bepaald gedrag heb ik wel eens gedaan maar dat neemt ze niet van mij aan dus daar ben ik mee opgehouden.
Jammer genoeg is het contact toch minder geworden.
Ik schrijf er bij mede door mijn man omdat hij andere dingen ziet dan ik.
Ik denk nooit echt veel na over haar acties/opmerkingen/gesprekken en mijn man wel en die confronteerd mij daar dan mee.
Dan pas kan ik inzien dat hij eigenlijk wel gelijk heeft maar ik doe er weinig mee omdat ik er zelf niet zoveel moeite mee heb.
Eigenlijk soms ook weer wel.
Confronteren met bepaald gedrag heb ik wel eens gedaan maar dat neemt ze niet van mij aan dus daar ben ik mee opgehouden.
Jammer genoeg is het contact toch minder geworden.
dinsdag 26 augustus 2008 om 14:43
dinsdag 26 augustus 2008 om 14:48
Is dit een oproepje voor op het prikbord? Merken we vanzelf.
De verhouding met mijn moeder is goed. Wel echt moeder-dochter, geen beste vriendinnen.
Tot de puberteit was de verhouding goed. Er was respect, mijn moeder was strikt, sommigen noemden het streng en beschermend, maar ik heb het nooit als onprettig ervaren. Tot ik in de puberteit terecht kwam dan, want toen mijn broertje ging puberen, dacht ik; dit kan ik ook. Er ontstonden wat meer ruzies enzo en ik werd brutaler. Dit werd verergerd toen mijn broer invalide raakte. De spanningen liepen nogal hoog op. Dat is nu weer goed. Sinds ik op mezelf ben gaan wonen twee jaar geleden is de verhouding wel veranderd. Soms is het heel koel, maar soms kunnen we ook uren met elkaar aan de telefoon hangen.
Ik vind het achteraf natuurlijk vervelend dat de puberteit zo lang heeft geduurd, maar je doet er niks meer aan. Ik wil het nu zo leuk mogelijk maken. Ik zie nu dat het een goede band is, maar soms vind ik het jammer dat we niet meer vriendinnen zijn. Het is vaak wat afstandelijk. Dat zou ik in de toekomst dus wel anders willen zien. Binnenkort ga ik wat verder weg wonen en dat vind mijn moeder wel erg vervelend. Ze zal niet tegen me zeggen dat ze me mist en ze vind dat ik mijn eigen leven moet opbouwen, maar aan zo'n reactie zie ik dat ik toch wel wat waard ben. En dat is belangrijker dan welk gesprek ook!
De verhouding met mijn moeder is goed. Wel echt moeder-dochter, geen beste vriendinnen.
Tot de puberteit was de verhouding goed. Er was respect, mijn moeder was strikt, sommigen noemden het streng en beschermend, maar ik heb het nooit als onprettig ervaren. Tot ik in de puberteit terecht kwam dan, want toen mijn broertje ging puberen, dacht ik; dit kan ik ook. Er ontstonden wat meer ruzies enzo en ik werd brutaler. Dit werd verergerd toen mijn broer invalide raakte. De spanningen liepen nogal hoog op. Dat is nu weer goed. Sinds ik op mezelf ben gaan wonen twee jaar geleden is de verhouding wel veranderd. Soms is het heel koel, maar soms kunnen we ook uren met elkaar aan de telefoon hangen.
Ik vind het achteraf natuurlijk vervelend dat de puberteit zo lang heeft geduurd, maar je doet er niks meer aan. Ik wil het nu zo leuk mogelijk maken. Ik zie nu dat het een goede band is, maar soms vind ik het jammer dat we niet meer vriendinnen zijn. Het is vaak wat afstandelijk. Dat zou ik in de toekomst dus wel anders willen zien. Binnenkort ga ik wat verder weg wonen en dat vind mijn moeder wel erg vervelend. Ze zal niet tegen me zeggen dat ze me mist en ze vind dat ik mijn eigen leven moet opbouwen, maar aan zo'n reactie zie ik dat ik toch wel wat waard ben. En dat is belangrijker dan welk gesprek ook!
(of mag dat ook niet?)
dinsdag 26 augustus 2008 om 16:30
Mijn moeder is nu al een paar jaar overleden, maar de relatie tussen mijn moeder en mij was ronduit slecht en is dat eigenlijk zolang ik kan herinneren geweest.
Over de doden niets dan goeds zegt men, maar pas na haar dood heb ik rust gevonden van haar manipulaties en negativiteit.
Een echt gesprek heb ik nog nooit met haar gevoerd, vele malen geprobeerd maar werd altijd afgekapt.
Over de doden niets dan goeds zegt men, maar pas na haar dood heb ik rust gevonden van haar manipulaties en negativiteit.
Een echt gesprek heb ik nog nooit met haar gevoerd, vele malen geprobeerd maar werd altijd afgekapt.
dinsdag 26 augustus 2008 om 16:43
dinsdag 26 augustus 2008 om 19:48
Ik vind mijn moeder de geweldigste vrouw van de wereld.
We zijn eigenlijk altijd met zn tweetjes geweest..(wel contact met mijn vader maar hij heeft mij toch echt niet opgevoed). We hebben zoveel samen meegemaakt, depressie (ik), borstkanker (moeder) en mijn jeugd tjsa ik heb die meer overleefd dan geleefd maar dat staat los van mijn moeder. Ondanks dat we soms behoorlijk kunnen snauwen als we allebei weer eens moe zijn, had ik me geen betere moeder kunnen wensen!
We zijn eigenlijk altijd met zn tweetjes geweest..(wel contact met mijn vader maar hij heeft mij toch echt niet opgevoed). We hebben zoveel samen meegemaakt, depressie (ik), borstkanker (moeder) en mijn jeugd tjsa ik heb die meer overleefd dan geleefd maar dat staat los van mijn moeder. Ondanks dat we soms behoorlijk kunnen snauwen als we allebei weer eens moe zijn, had ik me geen betere moeder kunnen wensen!
