Gevraagd
alle pijlers
waar botsten jullie tegenaan bij emigratie?
maandag 15 december 2008 om 15:12
heey allemaal!
ik ben bezig voor een essay voor school. het onderwerp is emigratie. vaak vind ik het erg raar dat mensen zonder spaargeld, taalkennis of vergunningen nederland verlaten om bijvooorbeeld in frankrijk te gaan wonen. wat vinden jullie daarvan? en zijn er bij jullie bepaalde dingen fout gegaan?
dit vraag ik allemaal omdat ik hiervoor research moet doen. zelf is het mijn droom om ooit ook naar het buitenland te vertrekken. op dit moment volg ik een hbo toeristische opleiding.
alvast bedankt!
ik ben bezig voor een essay voor school. het onderwerp is emigratie. vaak vind ik het erg raar dat mensen zonder spaargeld, taalkennis of vergunningen nederland verlaten om bijvooorbeeld in frankrijk te gaan wonen. wat vinden jullie daarvan? en zijn er bij jullie bepaalde dingen fout gegaan?
dit vraag ik allemaal omdat ik hiervoor research moet doen. zelf is het mijn droom om ooit ook naar het buitenland te vertrekken. op dit moment volg ik een hbo toeristische opleiding.
alvast bedankt!
maandag 15 december 2008 om 15:15
Ik heb in drie buitenlanden gewoond, VS, Engeland en nu Frankrijk.
Ik sprak uiteraard de taal vloeiend, anders was ik niet gegaan. Geld heb ik nooit veel gehad maar ik heb altijd makkelijk werk gevonden, dat helpt ook bij de integratie.
Verder is het erg per land en per streek afhankelijk of je makkelijk integreert: in Engeland had ik binnen no time een vriendenkring, hier op het franse platteland gaat dat moeilijker, zelfs al ben ik met een fransman getrouwd.
Ik sprak uiteraard de taal vloeiend, anders was ik niet gegaan. Geld heb ik nooit veel gehad maar ik heb altijd makkelijk werk gevonden, dat helpt ook bij de integratie.
Verder is het erg per land en per streek afhankelijk of je makkelijk integreert: in Engeland had ik binnen no time een vriendenkring, hier op het franse platteland gaat dat moeilijker, zelfs al ben ik met een fransman getrouwd.
maandag 15 december 2008 om 16:04
ben met een Amerikaanse getrouwd en mijn grootste struikelblok was toch wel de papieren om een residentkaart te krijgen. Het duurde voor mij negen maanden voordat ik daadwerkelijk in de VS kon gaan wonen.
Daarna kwam het wachten op jawel, een werkvergunning. In totaal 5 maanden thuis gezeten. In die maanden heb ik de omgeving beter leren kennen, familie met klusjes geholpen en ondertussen projectjes in en rondom het huis gestart.
Ondanks dat mijn vrouw een goed basis salaris heeft en ik toch wel spaargeld had meegenomen kwam ik er achter dat dit laatste een verdomd belangrijke factor is. Je wilt mee betalen aan de kosten hier in huis maar al snel bleek dat ik na 5 maanden ondanks mij Hollandse zuinigheid hier snel door heen was.
Een baan vinden was ook een probleem, ondanks dat ik mijn diploma's in NL door een officiele vertaalbureau heb laten vertalen en al ruime ervaringen werden mijn diploma's niet overgenomen.
Had het gevoel dat de Union's geen donder voor mij deden en heb naar ruim 100 solicitaties brieven de deur uit te hebben gedaan een job gevonden via iemand uit mijn buurt. Via een kleine baas heb ik de verschillen geleerd en ben naar school gegaan.
Via een vriend in de NL's heb ik mijn werkuren kunnen laten omschrijven zodat ik voor mijn examen op kon gaan en nu werk ik als leidinggevend monteur.
De taal moet je inderdaad goed beheersen al moet ik zeggen dat tussen Engels en US-Engels wel degelijk verschil zit als je over techniek hebt. Voordeel voormij is toch wel het accent waar ik meepraat. Mensen zijn hier nieuwsgierig en ik vaak meer bereiken.
Ik heb mijn stekkie hier in California gevonden en wil voorlopig echt niet meer terug.
te straten om
Daarna kwam het wachten op jawel, een werkvergunning. In totaal 5 maanden thuis gezeten. In die maanden heb ik de omgeving beter leren kennen, familie met klusjes geholpen en ondertussen projectjes in en rondom het huis gestart.
Ondanks dat mijn vrouw een goed basis salaris heeft en ik toch wel spaargeld had meegenomen kwam ik er achter dat dit laatste een verdomd belangrijke factor is. Je wilt mee betalen aan de kosten hier in huis maar al snel bleek dat ik na 5 maanden ondanks mij Hollandse zuinigheid hier snel door heen was.
Een baan vinden was ook een probleem, ondanks dat ik mijn diploma's in NL door een officiele vertaalbureau heb laten vertalen en al ruime ervaringen werden mijn diploma's niet overgenomen.
Had het gevoel dat de Union's geen donder voor mij deden en heb naar ruim 100 solicitaties brieven de deur uit te hebben gedaan een job gevonden via iemand uit mijn buurt. Via een kleine baas heb ik de verschillen geleerd en ben naar school gegaan.
Via een vriend in de NL's heb ik mijn werkuren kunnen laten omschrijven zodat ik voor mijn examen op kon gaan en nu werk ik als leidinggevend monteur.
De taal moet je inderdaad goed beheersen al moet ik zeggen dat tussen Engels en US-Engels wel degelijk verschil zit als je over techniek hebt. Voordeel voormij is toch wel het accent waar ik meepraat. Mensen zijn hier nieuwsgierig en ik vaak meer bereiken.
Ik heb mijn stekkie hier in California gevonden en wil voorlopig echt niet meer terug.
te straten om
maandag 15 december 2008 om 16:31
Ik ben naar engeland vertrokken en had niet echt struikelblokken. Wel duurde het een tijdje voordat ik doorhad dat ik met mijn opleiding veel meer kon in engeland, het gaat daar veel mer om de algemene opleiding (igv universitaire opleiding) en ook al had ik psychologie gedaan, kon ik tch in allerlei andere branches terecht. Maar dat was alleen maar en meevaller, geen struikelblok. Ik moest in eerste instantie zuinig doen en het duurde even voordat ik begreep hoe het allemaal zat met verzekeringen en zo, maar ook dat vond ik meer een uitdaging dan een probleem.
Ik heb dus ook geen 'stem' geplaatst in je pol.
Succes!
Ik heb dus ook geen 'stem' geplaatst in je pol.
Succes!
maandag 15 december 2008 om 16:37
Ik woon nu net ruim een jaar in frankrijk. Mijn vriend, die frans is maar in NL is opgegroeid, kreeg een mooie baan aangeboden in Frankrijk. Ik als free-lance fotografe ben dus meegegaan denkende dat ik overal wel mijn toko kon voortzetten.
Ja en toen gingen we op het platteland wonen waar ik als reclamefotografe dus moeilijk aan de slag kan!
De taal is ook wel een probleem, ik spreek niet vloeiend frans. Ik kan me goed redden, maar dat is absoluut niet genoeg. Voor prive-zaken niet, maar ook voor zakelijk is het al helemaal nodig de taal zeer goed te beheersen.
Om een vergunning aan te vragen ( in mijn geval een micro enteprise) moet je door een boekwerk van papier heen wat ik zelf dus niet red. Dan moet vriendlief meekijken en die heeft het dus druk.
Aanpassen aan de cultuur heb soms moeite mee maar vaak niet. Ik ben Nederlandse en dat blijf ik ook. Ik hoef niet zonodig met de franse cultuur mee te draaien in alles. Wij eten dus vroeg, en nemen als lunch ook wel eens een broodje.
Wat ik lastig vind is het maken van vrienden. Echte vrienden heb ik al, in Nederland dus. Ik hoef ook niet zozeer een 'beste vriendin' hier maar het draait hier voornamelijk om de 'familie'. Dus er zijn weinig kinderen die je na schooltijd tegenkomt. Ook omdat de school tot 5 uur duurt. In NL spelen de kinderen na schooltijd wel bij elkaar. Hier zie ik dat nog niet echt gebeuren.
Frankrijk is niet ver weg maar ik merk toch wel erg grote verschillen in cultuur. Over het algemeen heb ik het erg naar mijn zin hier, maar ik mis mijn werk enorm!!
Ja en toen gingen we op het platteland wonen waar ik als reclamefotografe dus moeilijk aan de slag kan!
De taal is ook wel een probleem, ik spreek niet vloeiend frans. Ik kan me goed redden, maar dat is absoluut niet genoeg. Voor prive-zaken niet, maar ook voor zakelijk is het al helemaal nodig de taal zeer goed te beheersen.
Om een vergunning aan te vragen ( in mijn geval een micro enteprise) moet je door een boekwerk van papier heen wat ik zelf dus niet red. Dan moet vriendlief meekijken en die heeft het dus druk.
Aanpassen aan de cultuur heb soms moeite mee maar vaak niet. Ik ben Nederlandse en dat blijf ik ook. Ik hoef niet zonodig met de franse cultuur mee te draaien in alles. Wij eten dus vroeg, en nemen als lunch ook wel eens een broodje.
Wat ik lastig vind is het maken van vrienden. Echte vrienden heb ik al, in Nederland dus. Ik hoef ook niet zozeer een 'beste vriendin' hier maar het draait hier voornamelijk om de 'familie'. Dus er zijn weinig kinderen die je na schooltijd tegenkomt. Ook omdat de school tot 5 uur duurt. In NL spelen de kinderen na schooltijd wel bij elkaar. Hier zie ik dat nog niet echt gebeuren.
Frankrijk is niet ver weg maar ik merk toch wel erg grote verschillen in cultuur. Over het algemeen heb ik het erg naar mijn zin hier, maar ik mis mijn werk enorm!!
maandag 15 december 2008 om 17:15
de papierenrompslomp, van eeuwig en altijd alles laten vertalen. Ik had een engelstalig diploma, nee, moest naar het duits vertaald worden, (wat dus inhoud aangetekend naar de beedigd vertalen versturen, en daarna weer aangetekend terug laten sturen). Verder houden duitsters gewoon van regels en moet je dus overal duizend-en-een formulieren voor opsturen (allemaal weer netjes vertaald natuurlijk). Ik probeer me er niet te veel aan te ergeren, maar aangezien ik hier nu al 2 jaar woon en ik het hele vertaaltraject nog steeds niet heb afgesloten word ik er soms weleens moedeloos van.
maandag 15 december 2008 om 17:56
dinsdag 16 december 2008 om 13:43
Hoi Groenappeltje,
Toen ik in 2004 naar Frankrijk emigreerde had ik géén spaargeld (gelukkig hadden m'n ouders me 500 ¤ meegegeven ) en ook geen vergunningen (??)
Ik was toen net afgestudeerd van een commercieele HBO opleiding. M'n diploma was in het Engels vertaald en in ETCS punten opgesteld. Ik heb daar nooit problemen meegehad. Aan die ETCS punten is te zien hoeveel je diploma "waard" is. Aleen als je een echt gespecialiseerde opleiding hebt gevolgt, is het natuurlijk handig op je diploma te laten vertalen.
Maar voorderest... In de Europese Unie hoef je (volgens mij)geen speciale vergunningen/visa meer te hebben om je te vestigen.
In Frankrijk bijvoorbeeld kan je zonder meer werk vinden, alleen als ambtenaar heb je de Franse nationaliteit nodig. (Maar met de crisis en 8% werkloosheid is het vinden van een baan wel een stukje moeilijker dan vroeger, ook voor de Fransen zelf)
Qua financiën enzo botstte ik nergens tegen aan, ik spreek vloeiend Frans en woon samen met een Fransman dus dat was geen probleem.
Het enigste dat ik moeilijk vond en vind, is van persoonlijke aard. Als immigrant ben je altijd anders dan de rest. Je hebt een andere opvoeding gehad, komt uit een andere cultuur, hebt soms andere normen en waarden, andere achtergrond. Hier in Frankrijk valt dat allemaal wel mee, maar het is toch soms vervelend. En het besef dat als ik moeder zou worden, dat m'n kinderen hun NL familie niet zo vaak zouden zien, ze misschien geen/niet goed NL kunnen spreken enz.
Het enigste wat ik belangrijk vind voor een emigratie (naar een EU land dan) is dat je de taal goed spreekt en flexibel bent. De rest is maar bijzaak en kan je meestal ook ter plaatse regelen.
Ik ben geëmigreerd omdat ik verliefd ben geworden op een Fransman en had er van te voren geen seconde over gedacht hoe ik m'n leven daar zou inrichten Nu nog steeds samen met diezelfde Fransman en een goede baan op HBO niveau met vast contract, dus alles is goed gekomen. (In totaal ben ik sinds dat ik hier ben slechts 2 maanden werkloos geweest)
Toen ik in 2004 naar Frankrijk emigreerde had ik géén spaargeld (gelukkig hadden m'n ouders me 500 ¤ meegegeven ) en ook geen vergunningen (??)
Ik was toen net afgestudeerd van een commercieele HBO opleiding. M'n diploma was in het Engels vertaald en in ETCS punten opgesteld. Ik heb daar nooit problemen meegehad. Aan die ETCS punten is te zien hoeveel je diploma "waard" is. Aleen als je een echt gespecialiseerde opleiding hebt gevolgt, is het natuurlijk handig op je diploma te laten vertalen.
Maar voorderest... In de Europese Unie hoef je (volgens mij)geen speciale vergunningen/visa meer te hebben om je te vestigen.
In Frankrijk bijvoorbeeld kan je zonder meer werk vinden, alleen als ambtenaar heb je de Franse nationaliteit nodig. (Maar met de crisis en 8% werkloosheid is het vinden van een baan wel een stukje moeilijker dan vroeger, ook voor de Fransen zelf)
Qua financiën enzo botstte ik nergens tegen aan, ik spreek vloeiend Frans en woon samen met een Fransman dus dat was geen probleem.
Het enigste dat ik moeilijk vond en vind, is van persoonlijke aard. Als immigrant ben je altijd anders dan de rest. Je hebt een andere opvoeding gehad, komt uit een andere cultuur, hebt soms andere normen en waarden, andere achtergrond. Hier in Frankrijk valt dat allemaal wel mee, maar het is toch soms vervelend. En het besef dat als ik moeder zou worden, dat m'n kinderen hun NL familie niet zo vaak zouden zien, ze misschien geen/niet goed NL kunnen spreken enz.
Het enigste wat ik belangrijk vind voor een emigratie (naar een EU land dan) is dat je de taal goed spreekt en flexibel bent. De rest is maar bijzaak en kan je meestal ook ter plaatse regelen.
Ik ben geëmigreerd omdat ik verliefd ben geworden op een Fransman en had er van te voren geen seconde over gedacht hoe ik m'n leven daar zou inrichten Nu nog steeds samen met diezelfde Fransman en een goede baan op HBO niveau met vast contract, dus alles is goed gekomen. (In totaal ben ik sinds dat ik hier ben slechts 2 maanden werkloos geweest)
dinsdag 16 december 2008 om 15:28
Het enige grote probleem wat ik dan vond is de papier winkel van de INS toen nog. Gelukkig had ik een advocaat die dit voor mij regelde. Maar zoals vele al zeggen je moet bakken met geld meenemen .Je hebt niet zomaar even een baantje. De taal moet je ook goed onder de knie hebben .Anders ben je ook verloren.
Maar ik denk dat ik hier meer voordelen zie dan nadelen om hier te wonen. zoals SFO zegt zijn mensen hier open en altijd blij je te zien.(soms ook wel wat overdreven vriendelijk) maar als je zelf wil kom je er wel.Je moet je gewoon inzetten en lekker mee draaien met de maatschappij als je je papierenwnkel op orde hebt.
Maar ik denk dat ik hier meer voordelen zie dan nadelen om hier te wonen. zoals SFO zegt zijn mensen hier open en altijd blij je te zien.(soms ook wel wat overdreven vriendelijk) maar als je zelf wil kom je er wel.Je moet je gewoon inzetten en lekker mee draaien met de maatschappij als je je papierenwnkel op orde hebt.
dinsdag 16 december 2008 om 17:34
Razzmataz,
ik had wel een speciale 'vergunning' nodig om in dld te mogen werken, en verder idd ook gewoon een 'verblijfsvergunning' moeten aanvragen, die laatste kunnen ze idd i.p. niet weigeren, maar heb je bijv. wel nodig als je hier een nieuw paspoort bij het consulaat aanvraagd.
En die werkvergunning hield dus idd in dat al mijn diploma's moesten worden vertaald (met de engelse versie namen ze geen genoegen), verklaring van goed gedrag en een bewezen taalniveau. Al met al veel rompslomp, maar ach dat weet je als je gaat emigreren.
ik had wel een speciale 'vergunning' nodig om in dld te mogen werken, en verder idd ook gewoon een 'verblijfsvergunning' moeten aanvragen, die laatste kunnen ze idd i.p. niet weigeren, maar heb je bijv. wel nodig als je hier een nieuw paspoort bij het consulaat aanvraagd.
En die werkvergunning hield dus idd in dat al mijn diploma's moesten worden vertaald (met de engelse versie namen ze geen genoegen), verklaring van goed gedrag en een bewezen taalniveau. Al met al veel rompslomp, maar ach dat weet je als je gaat emigreren.
dinsdag 16 december 2008 om 19:39
Hey Germanwings, wat doe je voor werk? Hier is het wel zo dat als je iets gespecialiseerds doet (zoals arts, apotheker, psycholoog etc.) je dan natuurlijk wel goed vertaalde diploma's en vergunningen enzo moet hebben.
In Frankrijk hoef je als Europees Unie burger sinds 2003 geen verblijfsvergunning meer te hebben. Je NL paspoort / ID-kaart voldoet.
Een sofi-nummer krijg je hier als je een baan (wit betaald natuurlijk!) vindt. Je werkgever is dan verplicht je een nummer aantevragen. Met dat nummer heb je automatisch een basis verzekering en kan je een aanvullende aanvragen. Ook kan je daarmee je inkomstenbelasting betalen.
Het enigste wat ik echt geregeld heb met emigreren is dat ik me in NL heb laten uitschrijven (is verplicht) en m'n vader heb gemachtigd mijn belastingzaken te regelen.
In Frankrijk hoef je als Europees Unie burger sinds 2003 geen verblijfsvergunning meer te hebben. Je NL paspoort / ID-kaart voldoet.
Een sofi-nummer krijg je hier als je een baan (wit betaald natuurlijk!) vindt. Je werkgever is dan verplicht je een nummer aantevragen. Met dat nummer heb je automatisch een basis verzekering en kan je een aanvullende aanvragen. Ook kan je daarmee je inkomstenbelasting betalen.
Het enigste wat ik echt geregeld heb met emigreren is dat ik me in NL heb laten uitschrijven (is verplicht) en m'n vader heb gemachtigd mijn belastingzaken te regelen.
razzmatazz wijzigde dit bericht op 16-12-2008 19:41
Reden: spelfouten en spelfouten ...
Reden: spelfouten en spelfouten ...
% gewijzigd
woensdag 17 december 2008 om 18:24
Als ik het goed zie stel je 2 vragen:
1. Is het raar als mensen zonder goeie voorbereidingen naar het buitenland gaan?
Ach, dat ligt eraan. Binnen Europa zou het toch moeten lukken, maargoed, het ligt er helemaal aan. Als je naar een "moeilijk" land of werelddeel gaat, is het natuurlijk wel belangrijker. Zeker ook de taal spreken lijkt mij dan wel een eerste vereiste. En al een baan hebben, dat maakt het wel makkelijker.
2. Of het bij ons ook fout is gegaan?
Wij zijn MET baan naar Guatemala vertrokken 12 jaar geleden (inmiddels weer terug in NL). Spaans spraken we al een klein beetje, en de visa etc. daarmee werden we erg door het bedrijf geholpen. Dat zijn anders toch dingen waar je totaal niet mee uit de voeten kan, die papierwinkel in een burocratisch derde wereld land.
Dus een beetje hulp is zeker geen overbodige luxe! Ook de ambassade andere Nederlanders kunnen handige info geven.
1. Is het raar als mensen zonder goeie voorbereidingen naar het buitenland gaan?
Ach, dat ligt eraan. Binnen Europa zou het toch moeten lukken, maargoed, het ligt er helemaal aan. Als je naar een "moeilijk" land of werelddeel gaat, is het natuurlijk wel belangrijker. Zeker ook de taal spreken lijkt mij dan wel een eerste vereiste. En al een baan hebben, dat maakt het wel makkelijker.
2. Of het bij ons ook fout is gegaan?
Wij zijn MET baan naar Guatemala vertrokken 12 jaar geleden (inmiddels weer terug in NL). Spaans spraken we al een klein beetje, en de visa etc. daarmee werden we erg door het bedrijf geholpen. Dat zijn anders toch dingen waar je totaal niet mee uit de voeten kan, die papierwinkel in een burocratisch derde wereld land.
Dus een beetje hulp is zeker geen overbodige luxe! Ook de ambassade andere Nederlanders kunnen handige info geven.
woensdag 17 december 2008 om 18:36
werk als arts, dus dat was idd een behoorlijke papieren rompslomp, en die "verblijfvergunning" moest ik dus echt hebben, levert in het dagelijks leven geen probelemen op, maar omdat we binnenkort een nieuw paspoort nodig hebben weet ik nu wel dat het consulaat die hier alleen uitgeeft als je dus ook je "verblijfsvergunning" kunt laten zien.
woensdag 17 december 2008 om 18:38
ik was net 23 toen ik hier kwam(amerika) en nog al nafief..welke werkgever wij mij nou niet inhuren? maar omdat het leer systeem in amerika anders is kwam ik al gauw in problemen met mijn diploma's ook al had ik de kunst accedemie afgerond in amerika ben je pas minstens 28 jaar of ouder als je een masters degree heb... maar ja ze gaan ook maar 3 uur per dag naar school etc.. 2bazen wilde me hebben en hadden zelfs advocaten ingehuurd,..maar de konden niet door de "red tape" heen...uit eindelijk stiekum getrouwd en een half jaar later in het echt getrouwd.... toen pas kreeg ik een werk vergunning... en nu heb ik een baan waar ik voorlopig (hoop ik ) blijf... maar ook al heb ik een "hogere" opleiding zo wordt dat niet hier gezien
woensdag 17 december 2008 om 18:40
quote:groenappeltje schreef op 15 december 2008 @ 15:12:
heey allemaal!
ik ben bezig voor een essay voor school. het onderwerp is emigratie. vaak vind ik het erg raar dat mensen zonder spaargeld, taalkennis of vergunningen nederland verlaten om bijvooorbeeld in frankrijk te gaan wonen. wat vinden jullie daarvan? en zijn er bij jullie bepaalde dingen fout gegaan?
dit vraag ik allemaal omdat ik hiervoor research moet doen. zelf is het mijn droom om ooit ook naar het buitenland te vertrekken. op dit moment volg ik een hbo toeristische opleiding.
alvast bedankt!
Ik vind eigenlijk dat je niet zo vooringenomen moet zijn als je ervaringen te weten wilt komen. Waarom merk je op dat je het raar vindt als mensen zonder spaargeld/talenkennis e.d. vertrekken? Denk je dat de meerderheid van de emigranten dit doet?
Mijn vriend en ik gingen voor een jaartje naar een Europees land waar we graag zijn. Het bevalt zo goed dat we besloten hebben te blijven. Er zijn niet echt dingen misgegaan. Soms moet je alleen wat meer flexibiliteit betrachten dan je gewend bent of kosten dingen langer tijd dan je verwacht.
heey allemaal!
ik ben bezig voor een essay voor school. het onderwerp is emigratie. vaak vind ik het erg raar dat mensen zonder spaargeld, taalkennis of vergunningen nederland verlaten om bijvooorbeeld in frankrijk te gaan wonen. wat vinden jullie daarvan? en zijn er bij jullie bepaalde dingen fout gegaan?
dit vraag ik allemaal omdat ik hiervoor research moet doen. zelf is het mijn droom om ooit ook naar het buitenland te vertrekken. op dit moment volg ik een hbo toeristische opleiding.
alvast bedankt!
Ik vind eigenlijk dat je niet zo vooringenomen moet zijn als je ervaringen te weten wilt komen. Waarom merk je op dat je het raar vindt als mensen zonder spaargeld/talenkennis e.d. vertrekken? Denk je dat de meerderheid van de emigranten dit doet?
Mijn vriend en ik gingen voor een jaartje naar een Europees land waar we graag zijn. Het bevalt zo goed dat we besloten hebben te blijven. Er zijn niet echt dingen misgegaan. Soms moet je alleen wat meer flexibiliteit betrachten dan je gewend bent of kosten dingen langer tijd dan je verwacht.
