Gezondheid
alle pijlers
Aanranding
maandag 20 januari 2020 om 18:32
(Ik weet niet of het topic hier hoort)
Een aantal jaren geleden ben ik op een feest twee keer ongevraagd tussen mijn benen aangeraakt door een vriend van de jongen die het feest gaf.
Toen het de eerste keer gebeurde, ben ik geschrokken opzij gesprongen. De jongen die mij aanraakte, begon te lachen. Ik wist niet wat ik moest en kon doen - vooral omdat er op het feest vrijwel allemaal jongens waren en ik bang was dat zij mij niet zouden geloven. Daarnaast dacht ik dat ik zou overdrijven.
Toen het de tweede keer gebeurde door dezelfde jongen, werd ik zwart voor mijn ogen en ben ik op hem begonnen in te slaan als zelfverdediging. Een andere jongen sprong echter voor de jongen die aan mij had gezeten, waardoor ik op de verkeerde jongen had staan in rammen.
Nadat dit was gebeurd, was ik zo in paniek dat ik bijna begon te hyperventileren. Toen de jongen die het feest gaf - en toen een vriend was van mij - mij vroeg wat er aan de hand was en ik had verteld wat er was gebeurd, gaf hij aan dat zijn vriend dat nooit zou doen. Hij had immers een vriendin en ze wilden een kind krijgen.
Ik was op het moment van de aanranding minderjarig en nu ik er over nadenk, was de jongen die aan mij zat op dat moment zeer waarschijnlijk ouder dan achttien.
Ik schaamde mij dat mij dit was overkomen. Ik heb mijzelf aangepraat dat ik mij aanstelde en dat ik er een veel groter iets van maakte dan het eigenlijk was. Nu, jaren later, weet ik dat niemand ongevraagd aan mijn lichaam mag zitten en dat ik het absoluut niet groter maak dan het is - want het is iets groots als iemand ongevraagd aan je gaat zitten.
--
Aan de ene kant wil ik aangifte doen, maar als ik google kan ik niet duidelijk vinden in hoeverre je aangifte kunt doen wat betreft aanranding. Ik lees vooral veel over seksueel misbruik en ik ben niet verkracht.
Edit: De reden dat ik aangifte wil doen, is ook vooral om te voorkomen dat hij het niet weer doet bij iemand anders.
Mijn vraag is dan ook: Heeft er iemand ervaring met aangifte doen tegen aanranding? Hoe werkt zo'n proces? Wat kan ik verwachten?
Aan de andere kant durf ik geen aangifte te doen, omdat ik allereerst bang ben dat ik op de een of andere manier toch zou overdrijven.
En daarnaast ben ik ook bang dat die jongen die toen het feest gaf en toen een vriend was én de jongen die aan mij zat mij het leven zuur gaan maken als payback. De jongens waren toen geen lieverdjes en moesten toen al voor de rechtbank verschijnen - ik geloof voor andere dingen van aanranding etc. Ik weet niet hoe zij nu in het leven staan, maar ik ben dus bang dat zij mij het leven dan willen zuur maken als ze daar achter komen. Vooral omdat het online staat waar ik woon aangezien ik sta ingeschreven bij de kvk.
Wat raden jullie aan?
Een aantal jaren geleden ben ik op een feest twee keer ongevraagd tussen mijn benen aangeraakt door een vriend van de jongen die het feest gaf.
Toen het de eerste keer gebeurde, ben ik geschrokken opzij gesprongen. De jongen die mij aanraakte, begon te lachen. Ik wist niet wat ik moest en kon doen - vooral omdat er op het feest vrijwel allemaal jongens waren en ik bang was dat zij mij niet zouden geloven. Daarnaast dacht ik dat ik zou overdrijven.
Toen het de tweede keer gebeurde door dezelfde jongen, werd ik zwart voor mijn ogen en ben ik op hem begonnen in te slaan als zelfverdediging. Een andere jongen sprong echter voor de jongen die aan mij had gezeten, waardoor ik op de verkeerde jongen had staan in rammen.
Nadat dit was gebeurd, was ik zo in paniek dat ik bijna begon te hyperventileren. Toen de jongen die het feest gaf - en toen een vriend was van mij - mij vroeg wat er aan de hand was en ik had verteld wat er was gebeurd, gaf hij aan dat zijn vriend dat nooit zou doen. Hij had immers een vriendin en ze wilden een kind krijgen.
Ik was op het moment van de aanranding minderjarig en nu ik er over nadenk, was de jongen die aan mij zat op dat moment zeer waarschijnlijk ouder dan achttien.
Ik schaamde mij dat mij dit was overkomen. Ik heb mijzelf aangepraat dat ik mij aanstelde en dat ik er een veel groter iets van maakte dan het eigenlijk was. Nu, jaren later, weet ik dat niemand ongevraagd aan mijn lichaam mag zitten en dat ik het absoluut niet groter maak dan het is - want het is iets groots als iemand ongevraagd aan je gaat zitten.
--
Aan de ene kant wil ik aangifte doen, maar als ik google kan ik niet duidelijk vinden in hoeverre je aangifte kunt doen wat betreft aanranding. Ik lees vooral veel over seksueel misbruik en ik ben niet verkracht.
Edit: De reden dat ik aangifte wil doen, is ook vooral om te voorkomen dat hij het niet weer doet bij iemand anders.
Mijn vraag is dan ook: Heeft er iemand ervaring met aangifte doen tegen aanranding? Hoe werkt zo'n proces? Wat kan ik verwachten?
Aan de andere kant durf ik geen aangifte te doen, omdat ik allereerst bang ben dat ik op de een of andere manier toch zou overdrijven.
En daarnaast ben ik ook bang dat die jongen die toen het feest gaf en toen een vriend was én de jongen die aan mij zat mij het leven zuur gaan maken als payback. De jongens waren toen geen lieverdjes en moesten toen al voor de rechtbank verschijnen - ik geloof voor andere dingen van aanranding etc. Ik weet niet hoe zij nu in het leven staan, maar ik ben dus bang dat zij mij het leven dan willen zuur maken als ze daar achter komen. Vooral omdat het online staat waar ik woon aangezien ik sta ingeschreven bij de kvk.
Wat raden jullie aan?
maandag 20 januari 2020 om 21:24
Ik vond het zeker wel wat toevoegen. Maar dat hangt natuurlijk erg af van wat er met de aangifte gebeurt.
What a nuanced anxiety
maandag 20 januari 2020 om 21:55
Dit gaat nergens over.
Ten eerste is het jaren terug. Niemand weet niet meer precies wat er is gebeurd, ook jij niet. Het menselijk geheugen is buitengewoon slecht in het onthouden van dit soort dingen. We hebben het zelf niet door, maar herinneringen vervormen en veranderen over de tijd.
Ten tweede valt het voorval zoals jij het beschrijft, hoe vervelend ook, niet eens onder de definitie van aanranding.
Als je vindt dat je er nog steeds last van hebt, dat doe je er denk ik verstandig aan om hulp te zoeken (via huisarts). Aangifte maakt je frustratie alleen maar groter omdat het nergens toe leidt terwijl jij weer allerlei gebeurtenissen mag oprakelen.
Ten eerste is het jaren terug. Niemand weet niet meer precies wat er is gebeurd, ook jij niet. Het menselijk geheugen is buitengewoon slecht in het onthouden van dit soort dingen. We hebben het zelf niet door, maar herinneringen vervormen en veranderen over de tijd.
Ten tweede valt het voorval zoals jij het beschrijft, hoe vervelend ook, niet eens onder de definitie van aanranding.
Als je vindt dat je er nog steeds last van hebt, dat doe je er denk ik verstandig aan om hulp te zoeken (via huisarts). Aangifte maakt je frustratie alleen maar groter omdat het nergens toe leidt terwijl jij weer allerlei gebeurtenissen mag oprakelen.
maandag 20 januari 2020 om 21:58
ben het eens met je "ten eerste", maar je ten tweede" klopt nietManOpHetPrikbord schreef: ↑20-01-2020 21:55Dit gaat nergens over.
Ten eerste is het jaren terug. Niemand weet niet meer precies wat er is gebeurd, ook jij niet. Het menselijk geheugen is buitengewoon slecht in het onthouden van dit soort dingen. We hebben het zelf niet door, maar herinneringen vervormen en veranderen over de tijd.
Ten tweede valt het voorval zoals jij het beschrijft, hoe vervelend ook, niet eens onder de definitie van aanranding.
Aanranding is het afdwingen of opdringen van een ontuchtige handeling. Vaak komt het neer op het ongewenst aanraken of laten aanraken van geslachtsdelen, billen of borsten
als die man haar bij haar kut greep, was het aanranding
maandag 20 januari 2020 om 22:04
Ik copy & paste even uit van een juridische site.lilalinda schreef: ↑20-01-2020 21:58ben het eens met je "ten eerste", maar je ten tweede" klopt niet
Aanranding is het afdwingen of opdringen van een ontuchtige handeling. Vaak komt het neer op het ongewenst aanraken of laten aanraken van geslachtsdelen, billen of borsten
als die man haar bij haar kut greep, was het aanranding
Tweede voorwaarde om van dwang in de zin van artikel 246 Sr te kunnen spreken is de onvermijdelijkheid. Daarvan is sprake als het slachtoffer redelijkerwijs niets anders kon doen dan de handelingen te dulden en zij zich niet of alleen heel moeilijk aan de situatie kon onttrekken. Dwangmiddelen moeten van een voldoende kaliber zijn om van dwang te kunnen spreken.
Slachtoffer kon zich aan de handelingen onttrekken en heeft dat ook gedaan. Prima reactie, einde verhaal. Wat moet je hier verder een paar jaar na dato nou nog mee?
maandag 20 januari 2020 om 22:08
niks,ManOpHetPrikbord schreef: ↑20-01-2020 22:04Ik copy & paste even uit van een juridische site.
Tweede voorwaarde om van dwang in de zin van artikel 246 Sr te kunnen spreken is de onvermijdelijkheid. Daarvan is sprake als het slachtoffer redelijkerwijs niets anders kon doen dan de handelingen te dulden en zij zich niet of alleen heel moeilijk aan de situatie kon onttrekken. Dwangmiddelen moeten van een voldoende kaliber zijn om van dwang te kunnen spreken.
Slachtoffer kon zich aan de handelingen onttrekken en heeft dat ook gedaan. Prima reactie, einde verhaal. Wat moet je hier verder een paar jaar na dato nou nog mee?
zoals haar hier aan alle kanten wordt aangeraden
maar je haalt nu dingen door elkaar.
Was het aanranding? Ja
Zal de verdachte er ooit voor vervolgd (dan is het artikel van toepassing) worden? Nee
maandag 20 januari 2020 om 22:54
Her menselijk geheugen is juist zeer goed in het opslaan en reproduceren van zeer emotioneel geladen momenten.ManOpHetPrikbord schreef: ↑20-01-2020 21:55Dit gaat nergens over.
Ten eerste is het jaren terug. Niemand weet niet meer precies wat er is gebeurd, ook jij niet. Het menselijk geheugen is buitengewoon slecht in het onthouden van dit soort dingen. We hebben het zelf niet door, maar herinneringen vervormen en veranderen over de tijd.
Ten tweede valt het voorval zoals jij het beschrijft, hoe vervelend ook, niet eens onder de definitie van aanranding.
Als je vindt dat je er nog steeds last van hebt, dat doe je er denk ik verstandig aan om hulp te zoeken (via huisarts). Aangifte maakt je frustratie alleen maar groter omdat het nergens toe leidt terwijl jij weer allerlei gebeurtenissen mag oprakelen.
Context en details zonder die grote impact (hoeveelste verjaardag, kleur bloes) kunnen vervormen en vervagen, maar suggereren dat TO zich dit voorval vast niet goed herinnert is niet gebaseerd op kennis van het geheugen.
Ook je tweede bewering klopt niet. De categorie aanranding is nogal breed, maar ook dit valt eronder. Als iemand je betast en je verweert je, ben je alsnog betast. Het is niet opeens niet gebeurd (en dit vond de rechter in mijn zaak ook, dus ik verzin dit niet zelf. Al vind ik het ook opmerkelijk dat je de letter van de wet interpreteert zoals je hier doet).
Kan TO na jaren nog rekenen op juridische stappen? Ik vermoed van niet. Maar dat is niet omdat er eigenlijk niets gebeurt is.
What a nuanced anxiety
maandag 20 januari 2020 om 23:34
het is niet aan jou dat te bepalenManOpHetPrikbord schreef: ↑20-01-2020 21:55Dit gaat nergens over.
Ten eerste is het jaren terug. Niemand weet niet meer precies wat er is gebeurd, ook jij niet. Het menselijk geheugen is buitengewoon slecht in het onthouden van dit soort dingen. We hebben het zelf niet door, maar herinneringen vervormen en veranderen over de tijd.
Ten tweede valt het voorval zoals jij het beschrijft, hoe vervelend ook, niet eens onder de definitie van aanranding.
Als je vindt dat je er nog steeds last van hebt, dat doe je er denk ik verstandig aan om hulp te zoeken (via huisarts). Aangifte maakt je frustratie alleen maar groter omdat het nergens toe leidt terwijl jij weer allerlei gebeurtenissen mag oprakelen.
het gaat wel degelijk ergens over, iemand betast een vrouw tegen haar wil, dat is intimiderend, bedreigend en smerig. Misschien kan je het je beter voorstellen als je bedenkt dat jij in je eentje tegenover veel grotere en oudere mannen staat waarvan er eentje je bij je ballen pakt en niet om je pijn te doen maar gewoon omdat hij geil is
dinsdag 21 januari 2020 om 00:56
Als dat zo was waren veel dingen vast makkelijker om mee om te gaan voor mensen met nare ervaringen.ManOpHetPrikbord schreef: ↑20-01-2020 21:55Ten eerste is het jaren terug. Niemand weet niet meer precies wat er is gebeurd, ook jij niet. Het menselijk geheugen is buitengewoon slecht in het onthouden van dit soort dingen. We hebben het zelf niet door, maar herinneringen vervormen en veranderen over de tijd.
dinsdag 21 januari 2020 om 01:35
Ik vraag me toch wat dingen af. Waarom ben je als minderjarige op een feest waar alleen jongens zijn en dan ook nog dik boven de 18 (hij was bezig met een kind te maken) En hoe kan iemand je nou tussen je benen grijpen. In een zwembad snap ik dat maar met kleding aan lijkt me dat moeilijk.
Kan het dus zijn dat jouw verbeelding er wat anders van gemaakt heeft in de loop der tijd? Had je gedronken, hoe ben je thuis gekomen, wat voor vriend was het eigenlijk waar je was.
Dat zal je ook, en erger, gevraagd worden bij een aangifte.Ik zou eerst eens met de gever van het feest, die vriend, gaan praten over hoe hij het zich herinnerd en met degene die er tussen gesprongen is. Wie weet is het verhaal toch wel heel anders.
Laatst nog zo iets. 2 pubers wisten precies wat er gebeurt was, en alle twee een ander verhaal. Bleek het verhaal toch wel weer heel anders te zijn dan ze alletwee in hun hoofd hadden. En dat was nog maar kort geleden gebeurt. Hersens kunnen vreemde dingen doen.
Kan het dus zijn dat jouw verbeelding er wat anders van gemaakt heeft in de loop der tijd? Had je gedronken, hoe ben je thuis gekomen, wat voor vriend was het eigenlijk waar je was.
Dat zal je ook, en erger, gevraagd worden bij een aangifte.Ik zou eerst eens met de gever van het feest, die vriend, gaan praten over hoe hij het zich herinnerd en met degene die er tussen gesprongen is. Wie weet is het verhaal toch wel heel anders.
Laatst nog zo iets. 2 pubers wisten precies wat er gebeurt was, en alle twee een ander verhaal. Bleek het verhaal toch wel weer heel anders te zijn dan ze alletwee in hun hoofd hadden. En dat was nog maar kort geleden gebeurt. Hersens kunnen vreemde dingen doen.
dinsdag 21 januari 2020 om 08:05
De rechter heeft geen glazen bol waarmee hij in het verleden kan kijken.
De kans dat de dader bestraft wordt is nihil. En dat is Maar goed ook. Niet omdat ik vind dat die man daar mee weg moet kunnen komen.
Maar het moet ook niet zo zijn dat een man veroordeelt kan worden zonder bewijs.
Als to hier wat mee had willen doen had ze dit jaren eerder moeten doen.
Dan waren er zeer waarschijnlijk mensen geweest die dit gezien hadden. Dit voorval was schokkend voor to maar de andere aanwezigen zijn na zoveel jaar al lang vergeten dat dit is gebeurd.
dinsdag 21 januari 2020 om 08:09
het is mij wel eens gebeurd, in een kroegstrings-attached schreef: ↑21-01-2020 01:35En hoe kan iemand je nou tussen je benen grijpen. In een zwembad snap ik dat maar met kleding aan lijkt me dat moeilijk.
Natuurlijk met kleren aan, maar iemand greep me vol in mijn kruis en dat is echt niet lollig (heb hem er uit laten flikkeren door de eigenaar)
dinsdag 21 januari 2020 om 08:23
Je hoeft geen naakte huid aan te raken om het aanranding te laten zijn.strings-attached schreef: ↑21-01-2020 01:35
En hoe kan iemand je nou tussen je benen grijpen. In een zwembad snap ik dat maar met kleding aan lijkt me dat moeilijk.
Als to betast wordt door haar broek heen is het ook aanranding.
Als iemand een vrouw ongewild bij de borsten grijpt is het aanranding. Ookals daar dan een bh, een hemdje, een blouse en een vest overheen zit.
dinsdag 21 januari 2020 om 09:54
Je trekt haar hele verhaal in twijfel en geeft haar ook nog even de schuld van dat zij in zo'n situatie terecht kwam? En dat praten, dat is al ter plekke gebeurd herinner jij je dat nog? Je hebt net de OP gelezen als het goed is. Of lijdt je aan geheugenverlies? Bah.strings-attached schreef: ↑21-01-2020 01:35Ik vraag me toch wat dingen af. .......Hersens kunnen vreemde dingen doen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 24 januari 2020 om 16:27
Bedankt voor de reacties. Ik denk dat ik inderdaad geen aangifte ga doen, maar wel een melding. Maar ook over dat laatste ga ik even nadenken.
Ik vind het erg naar om te horen dat het geen aanranding zou zijn. Het is absoluut aanranding. Zijn vingers hadden daarvoor niet hoeven indringen in mij of op wat voor manier dan ook. Zoals hier boven beschreven is: ook als mijn borsten zouden zijn aangeraakt en er zit een bh, hemd, t-shirt, trui en jas overheen: het is en blijft aanranding.
Daarbij zijn het juist dit soort situaties die de mens juist goed onthoudt. Natuurlijk vervagen bepaalde details met de jaren, maar de essentie van de situatie blijft gewoon in tact. Juist als het een traumatisch ervaring is.
Tot slot:
2. Als minderjarige kun je ook gewoon naar huisfeestjes gaan waar mensen van een aantal jaar ouder zijn.
3. Waar lees jij dat de aanrander en de anderen dik boven de 18 waren? Dat hij bezig zou zijn geweest een kind te krijgen met zijn vriendin, wil niet zeggen dat hij per se in de twintig zou moeten zijn?
4. Hoe iemand mij tussen de benen kan grijpen? Nou gewoon: hand tussen de benen drukken en mijn kruis aanraken tegen mijn wil.
5. Mijn verbeelding heeft er absoluut niet iets anders van gemaakt. Ik had niet gedronken en ik ben gewoon 'normaal' naar huis gekomen.
Ik vind het erg naar om te horen dat het geen aanranding zou zijn. Het is absoluut aanranding. Zijn vingers hadden daarvoor niet hoeven indringen in mij of op wat voor manier dan ook. Zoals hier boven beschreven is: ook als mijn borsten zouden zijn aangeraakt en er zit een bh, hemd, t-shirt, trui en jas overheen: het is en blijft aanranding.
Daarbij zijn het juist dit soort situaties die de mens juist goed onthoudt. Natuurlijk vervagen bepaalde details met de jaren, maar de essentie van de situatie blijft gewoon in tact. Juist als het een traumatisch ervaring is.
Tot slot:
1. Er waren niet alleen jongens daar, maar er waren ook een aantal meisjes.strings-attached schreef: ↑21-01-2020 01:35Ik vraag me toch wat dingen af. Waarom ben je als minderjarige op een feest waar alleen jongens zijn en dan ook nog dik boven de 18 (hij was bezig met een kind te maken) En hoe kan iemand je nou tussen je benen grijpen. In een zwembad snap ik dat maar met kleding aan lijkt me dat moeilijk.
Kan het dus zijn dat jouw verbeelding er wat anders van gemaakt heeft in de loop der tijd? Had je gedronken, hoe ben je thuis gekomen, wat voor vriend was het eigenlijk waar je was.
Dat zal je ook, en erger, gevraagd worden bij een aangifte.Ik zou eerst eens met de gever van het feest, die vriend, gaan praten over hoe hij het zich herinnerd en met degene die er tussen gesprongen is. Wie weet is het verhaal toch wel heel anders.
Laatst nog zo iets. 2 pubers wisten precies wat er gebeurt was, en alle twee een ander verhaal. Bleek het verhaal toch wel weer heel anders te zijn dan ze alletwee in hun hoofd hadden. En dat was nog maar kort geleden gebeurt. Hersens kunnen vreemde dingen doen.
2. Als minderjarige kun je ook gewoon naar huisfeestjes gaan waar mensen van een aantal jaar ouder zijn.
3. Waar lees jij dat de aanrander en de anderen dik boven de 18 waren? Dat hij bezig zou zijn geweest een kind te krijgen met zijn vriendin, wil niet zeggen dat hij per se in de twintig zou moeten zijn?
4. Hoe iemand mij tussen de benen kan grijpen? Nou gewoon: hand tussen de benen drukken en mijn kruis aanraken tegen mijn wil.
5. Mijn verbeelding heeft er absoluut niet iets anders van gemaakt. Ik had niet gedronken en ik ben gewoon 'normaal' naar huis gekomen.
vrijdag 24 januari 2020 om 16:31
Qoute de rest ook even en dan vooral de afsluitende zinDoreia* schreef: ↑21-01-2020 09:54Je trekt haar hele verhaal in twijfel en geeft haar ook nog even de schuld van dat zij in zo'n situatie terecht kwam? En dat praten, dat is al ter plekke gebeurd herinner jij je dat nog? Je hebt net de OP gelezen als het goed is. Of lijdt je aan geheugenverlies? Bah.
Dat zal je ook, en erger, gevraagd worden bij een aangifte.
vrijdag 24 januari 2020 om 19:56
Ik zou zeggen dat ze zich niet aan de handeling onttrekken kon, omdat hij haar al op een intieme plaats aangeraakt had eer ze reageren kon.ManOpHetPrikbord schreef: ↑20-01-2020 22:04Ik copy & paste even uit van een juridische site.
Tweede voorwaarde om van dwang in de zin van artikel 246 Sr te kunnen spreken is de onvermijdelijkheid. Daarvan is sprake als het slachtoffer redelijkerwijs niets anders kon doen dan de handelingen te dulden en zij zich niet of alleen heel moeilijk aan de situatie kon onttrekken. Dwangmiddelen moeten van een voldoende kaliber zijn om van dwang te kunnen spreken.
Slachtoffer kon zich aan de handelingen onttrekken en heeft dat ook gedaan. Prima reactie, einde verhaal. Wat moet je hier verder een paar jaar na dato nou nog mee?
Maar ik ben geen jurist.
(Gevoelsmatig denk ik dat zo'n man donders goed weet dat hij niet even naar iemands vagina grijpen mag.
Het zou een ander verhaal worden als TO al een uur tegen hem aan het oprijen was ofzo.)
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
