ADHD

Caleña schreef: ↑

09-02-2020 23:18

Ik denk dat veel mensen gewoon lichte symptomen van adhd hebben. Ik denk dat het bij mij vrij hevig is gezien het feit dat mijn hele leven al een worsteling is.
Heb jij al je rijbewijs?

Ja! En daar ben ik super trots op.
Ik heb geen diploma's helaas, maar dat rijbewijs heb ik! Moet zeggen dat dat echt kwam omdat ik het kreeg van m'n ouders en zij mij erg gepushed hebben. En ik had een goede klik met m'n rijinstructeur.
Als je doorzet en je rijbewijs haalt kun je echt ontzettend trots op jezelf zijn. Dingen die voor een ander heel normaal zijn, maar voor jou en mij een grote overwinning. Ik probeer dus ook echt trots te zijn op dat soort overwinningen. Ookal betekent het voor een ander niets.

Hier afgelopen zomer de diagnose adhd/add gekregen terwijl ik in behandeling ging voor een zware depressie. Het beste effect had de diagnose, er vielen zoveel puzzelstukjes op zn plek. Mn tientallen gedachtestromen, waarom t me nooit lukte om huiswerk op tijd klaar te hebben, waarom ik mn huis pas op kan ruimen net voordat ik bezoek krijg. Maar ook waarom ik van drukke banen hou, mn schoolwerk in drukke ruimtes deed (hyperfocus), waarom ik zo goed ben in oplossingen zoeken bij onverwachte problemen.

Het begrip voor mijn eigen onmacht doet het meeste, het was inderdaad zelden dat ik niet gemotiveerd was maar gewoon iets wat niet in mijn vermogen lag. Nu therapie waarin ik nieuwe handvatten geleerd krijg. De ritalin geeft me het laatste zetje de goede kant op, eindelijk wat rust in mijn hoofd & lijf.

Goed dat je hulp hebt gezocht! Ik hoop dat je mede daardoor de kleuren in t leven weer kunt zien. Voor in de tussentijd kun je wellicht wat (h)erkenning vinden in de Facebookgroep "adhd bij vrouwen".

Ikzelf heb geen ADHD maar in mijn naaste omgeving ken ik er genoeg die hier wel mee gediagnosticeerd zijn. En echt: het is NIET het eind van de wereld.

Maar het belangrijkste is om voor jezelf te proberen te beseffen dat ADHD je niet minderwaardig/raar/ of whatever maakt! Jouw hersenen werken gewoon anders en gelukkig zijn daar middelen voor die jouw daarmee kunnen helpen.

Echter wat ik gemerkt heb van de mensen in mijn omgeving is dat ze uiteindelijk het meeste profijt hebben gehad met trainingen. Zo had er 1 ontzettend veel moeite op haar werk, en net zoals jij, vergat ze daardoor vaker dingen. Uiteindelijk heeft ze een cursus gevolg waarin ze leerde om overzicht te creëren (tijd en taakmanagement heette het volgens mij). Hier heeft ze ontzettend veel aan gehad.

Daarnaast was 1 van haar valkuilen dat ze hoofd- en bijzaken niet kon scheiden. ze nam ALLES in zich op hierdoor was het soms moeilijk te concentreren. Uiteindelijk heeft ze hiervoor medicijnen gekregen en dit hielp haar om de 'nutteloze' dingen uit te filteren. Dit gaf haar heel veel rust in haar hoofd en maakte dat ze aan het eind van de dag ook niet vermoeid was.

Komt allemaal goed! Wanneer je dadelijk de diagnose hebt krijg je opties om in groepsverband of persoonlijk aan de slag te gaan met de dingen waar jij tegen aanloopt en daarvoor handvatten te vinden.
Wel vind ik het zeer kwalijk dat je gepest wordt in je werkomgeving omdat het jouw wat moeilijker afgaat. Ze zouden je juist hierin moeten begeleiden.

Ik heb ook adhd. Maar medicijnen hadden te zware bijwerkingen. Wat wel echt helpt is ouder zijn bij mij. 20 jaar geleden had ik veel meer last dan nu. Ik heb mijzelf geaccepteerd en de mensen die mij niet accepteerde uitgezwaaid. Geef niet op hoor. Je hebt nog je laatste pubertrekjes en je kent jezelf niet goed genoeg als volwassenen.

(Ik heb 4 keer over mijn rijbewijs gedaan en denk wel 200 lessen. Ach ik heb hem. Dat is wat telt. Opgeven is geen optie. Dat is mijn mantra.)

Caleña schreef: ↑

11-02-2020 05:10

Vroeger had ik minder problemen dan nu, vandaar dat ik ook hulp ben gaan zoeken. Er moet eerst heel veel misgaan voordat je doorhebt dat er iets mis is met je.

Het staat er eigenlijk niet helemaal goed. Ik ben ook met de jaren compleet vastgelopen maar nu zie ik echt een stijgende lijn.