Gezondheid
alle pijlers
Alcoholisme
woensdag 10 september 2008 om 22:54
Ik ben een alcoholist.
Ik heb hulp om om te leren gaan met mijn verslaving, en ik vroeg me af of er mensen hier misschien ervaring hebben met het omgaan met verslaving.
Hoe gaan jullie om met de verleiding, met "het stemmetje"?
Begrijp dat hier ook mensen zijn met partners / relaties met verslaving en die wil ik niet voor het hoofd stoten. Ik weet dat ik met mijn probleem ook zorgen en pijn voor anderen heb gecreëerd. Ook jullie reacties zijn welkom, aangezien mensen in mijn directe omgeving vaak niet zeggen wat mijn situatie met hen doet / heeft gedaan.
Alle ervaringen zijn welkom.
Thanks.
Ik heb hulp om om te leren gaan met mijn verslaving, en ik vroeg me af of er mensen hier misschien ervaring hebben met het omgaan met verslaving.
Hoe gaan jullie om met de verleiding, met "het stemmetje"?
Begrijp dat hier ook mensen zijn met partners / relaties met verslaving en die wil ik niet voor het hoofd stoten. Ik weet dat ik met mijn probleem ook zorgen en pijn voor anderen heb gecreëerd. Ook jullie reacties zijn welkom, aangezien mensen in mijn directe omgeving vaak niet zeggen wat mijn situatie met hen doet / heeft gedaan.
Alle ervaringen zijn welkom.
Thanks.
woensdag 10 september 2008 om 23:04
hoi, er is een oud topic Alcohol waar een tijdje terug veel en nuttig gediscussieerd is. Staat onderaan bij Gezondheid, (alcohol deel 16). Dat topic loopt niet echt meer, ik hoop dan ook dat je hier nieuwe reacties krijgt maar dan heb je in elk geval vast wat te lezen! Veel sterkte in elk geval en dapper dat je erover wilt praten.
.
woensdag 10 september 2008 om 23:05
Nou de eerste stap heb je gezet; erkennen en hulp zoeken! Heel goed van je.
Volgens mij loopt er al heel lang een topic op de gezondheidpijler, genaamd alcohol. Daar ondersteunen mensen met hetzelfde probleem als jij elkaar. Misschien daar eens een kijkje nemen?
Ik wens je heel veel succes met het te lijf gaan van je verslaving!
Volgens mij loopt er al heel lang een topic op de gezondheidpijler, genaamd alcohol. Daar ondersteunen mensen met hetzelfde probleem als jij elkaar. Misschien daar eens een kijkje nemen?
Ik wens je heel veel succes met het te lijf gaan van je verslaving!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 10 september 2008 om 23:06
woensdag 10 september 2008 om 23:19
Hoi donnaatje,
Wat een dappere stap om hulp te aanvaarden en hier op het forum voor je probleem uit te komen, dat vind ik sterk een heel volwassen. Top.
Het lijkt me een ellendig probleem om uit te komen. Ik ben zelf geen alcoholist (heb weer andere problemen , maar een vriend van mij wel en mijn nichtje (met wie ik zeer hecht bevriend ben) ook.
Van deze vriend heb ik inmiddels afstand genomen, na enkele akkefietjes die mij zeer hebben gekwetst (waaronder steeds weer vergeten van belangrijke dingen die ik hem vertelde, het stelselmatig (jaren) laten afweten, agressief gedrag vertonen, ongelukken krijgen en de schuld bij een ander leggen, etc.).
Ik voel echt voor hem, want zie dat hij er wel uit wil, maar hij neemt keer op keer de verkeerde beslissingen. Dat is intens tragisch en ik hoop dat hij op een dag net als jij echt kan beginnen aan zijn weg terug/vooruit. Het gekke is dat ik hem dan echt wil steunen. Maar voor nu ben ik zo kwaad en machteloos en kies ik ervoor mijzelf te beschermen. Ik zie hem wel, maar meestal overdag, bij een kop koffie. Ik wil hem liever niet meer dronken meemaken.
Met mijn nichtje heb ik het zwaar soms. Ik geef heel veel om haar en vind haar heel getalenteerd. Ze staat echter volkomen stil. Heeft een alcoholvergiftiging gehad, twee ernstige ongelukken veroorzaakt door alcoholgebruik, is erg depressief (bipolair lijkt het), drinkt ongelofelijke hoeveelheden, meerdere keren per week (denk aan 20 tot 25 eenheden in enkele uren, dan is ze zo dronken dat ze over de grond kruipt...). Ik vind het verschrikkelijk en ik ben bang voor haar gezondheid. Ze weet dat. Ik probeer mijn ruimte in de relatie op te eisen. Tegelijkertijd durf ik niet volkomen van haar te houden en haar volkomen te vertrouwen, want als ze zo doorgaat, raak ik haar kwijt. En ik kan haar niet helpen. Soms zuigt ze me leeg en moet ik aan mijzelf denken. Soms praten we. Ik voel me zo machteloos. En soms ook erg kwaad. Ik weet dat ze niet van zichzelf houd....Ze zegt dat mijn liefde helpt.
Ik hoop het maar....
Wat is bij jou het moment geweest dat je dacht en/of voelde: en nu ga ik knokken?
Ik bewonder dat enorm en ik hoop dat je doorzet en volhoudt. Dat je stevige waardering voor jezelf zult kunnen vinden en op een andere manier leert omgaan met je problemen en nare gevoelens.
Heel veel kracht en wijsheid gewenst!
Knuf,
Noammeke
Wat een dappere stap om hulp te aanvaarden en hier op het forum voor je probleem uit te komen, dat vind ik sterk een heel volwassen. Top.
Het lijkt me een ellendig probleem om uit te komen. Ik ben zelf geen alcoholist (heb weer andere problemen , maar een vriend van mij wel en mijn nichtje (met wie ik zeer hecht bevriend ben) ook.
Van deze vriend heb ik inmiddels afstand genomen, na enkele akkefietjes die mij zeer hebben gekwetst (waaronder steeds weer vergeten van belangrijke dingen die ik hem vertelde, het stelselmatig (jaren) laten afweten, agressief gedrag vertonen, ongelukken krijgen en de schuld bij een ander leggen, etc.).
Ik voel echt voor hem, want zie dat hij er wel uit wil, maar hij neemt keer op keer de verkeerde beslissingen. Dat is intens tragisch en ik hoop dat hij op een dag net als jij echt kan beginnen aan zijn weg terug/vooruit. Het gekke is dat ik hem dan echt wil steunen. Maar voor nu ben ik zo kwaad en machteloos en kies ik ervoor mijzelf te beschermen. Ik zie hem wel, maar meestal overdag, bij een kop koffie. Ik wil hem liever niet meer dronken meemaken.
Met mijn nichtje heb ik het zwaar soms. Ik geef heel veel om haar en vind haar heel getalenteerd. Ze staat echter volkomen stil. Heeft een alcoholvergiftiging gehad, twee ernstige ongelukken veroorzaakt door alcoholgebruik, is erg depressief (bipolair lijkt het), drinkt ongelofelijke hoeveelheden, meerdere keren per week (denk aan 20 tot 25 eenheden in enkele uren, dan is ze zo dronken dat ze over de grond kruipt...). Ik vind het verschrikkelijk en ik ben bang voor haar gezondheid. Ze weet dat. Ik probeer mijn ruimte in de relatie op te eisen. Tegelijkertijd durf ik niet volkomen van haar te houden en haar volkomen te vertrouwen, want als ze zo doorgaat, raak ik haar kwijt. En ik kan haar niet helpen. Soms zuigt ze me leeg en moet ik aan mijzelf denken. Soms praten we. Ik voel me zo machteloos. En soms ook erg kwaad. Ik weet dat ze niet van zichzelf houd....Ze zegt dat mijn liefde helpt.
Ik hoop het maar....
Wat is bij jou het moment geweest dat je dacht en/of voelde: en nu ga ik knokken?
Ik bewonder dat enorm en ik hoop dat je doorzet en volhoudt. Dat je stevige waardering voor jezelf zult kunnen vinden en op een andere manier leert omgaan met je problemen en nare gevoelens.
Heel veel kracht en wijsheid gewenst!
Knuf,
Noammeke
woensdag 10 september 2008 om 23:54
Lieve Impala en Poezewoes (heb je net ergens Snoezepoes genoemd, sorry daarvoor ) dank voor jullie tips, ik ga eens even lezen!
Noammeke, ik vind dat jij heel wijs en mooi schrijft en handelt.
Jij hebt nogal wat meegemaakt met die vriend en je nichtje... Petje af voor jouw houding tov hen.
Vinden zij zelf dat ze een probleem hebben en hebben ze weleens overwogen hulp hierbij te zoeken?
Mensen die je (je vriend, je nicht, mijzelf) op zo'n moment kunnen blijven zien als jouzelf, maar ook als alcoholist, en tegelijkertijd zonder je te zien als slecht en zwak mens zijn zeldzaam, dus ik denk dat ze met jou als vriendin heel erg boffen.
Waar voor mij die knop zat... tja... die zat er al lange tijd aan te komen. Ik ben ooit een tijd clean geweest en toch weer op een gegeven moment mezelf wijsgemaakt: bij zo'n gezellig etentje moet een wijntje kunnen. Dat is van kwaad tot erger gelopen.
Ik merkte de laatste tijd dat ik mijn leven niet meer leuk vond. En toen ik eens goed keek zag ik dat ik mn leven weer om mn verslaving had heen gebouwd. Een soort van veilig, maar ongelukkig en heel alleen. En jezelf blijven neerhalen nadat je hebt gedronken, waardoor je jezelf weer gaat aanpraten dat je wel een biertje hebt verdiend... Het is eng om op te geven, zo'n verslaving. Mensen reageren weleens: als je het niet wilt, dan doe je t toch niet, je weet dat het slecht is!
Dat klopt, maar die mensen beseffen niet dat het ook een leegte achterlaat, dat je die verslaving hebt gebruikt om bepaalde zaken niet aan te gaan. Het is niet alleen NIET DRINKEN, het is ook EN WAT DAN?
Ik heb een vriendin die me door dik en dun heeft gesteund, die heeft gehuild, me heeft verteld wat ze zag dat er met me gebeurde, die boos werd etc.etc., en uiteindelijk heb ik het zelf moeten doen. Maar het feit dat je bij iemand volledig open kan zijn is wel een supersteun. En diegene (jij dus) kunt alleen maar helpen / het proces versnellen door ook volledig open te zijn. Niet met zijden handschoentjes, maar puur zijn. En dat ben jij nu al, en dat vind ik heel mooi.
Het is een zweverig bericht geworden, misschien dat ik later nog eens wat nuchterder (rare term in deze) kan reageren.
Lfs
Noammeke, ik vind dat jij heel wijs en mooi schrijft en handelt.
Jij hebt nogal wat meegemaakt met die vriend en je nichtje... Petje af voor jouw houding tov hen.
Vinden zij zelf dat ze een probleem hebben en hebben ze weleens overwogen hulp hierbij te zoeken?
Mensen die je (je vriend, je nicht, mijzelf) op zo'n moment kunnen blijven zien als jouzelf, maar ook als alcoholist, en tegelijkertijd zonder je te zien als slecht en zwak mens zijn zeldzaam, dus ik denk dat ze met jou als vriendin heel erg boffen.
Waar voor mij die knop zat... tja... die zat er al lange tijd aan te komen. Ik ben ooit een tijd clean geweest en toch weer op een gegeven moment mezelf wijsgemaakt: bij zo'n gezellig etentje moet een wijntje kunnen. Dat is van kwaad tot erger gelopen.
Ik merkte de laatste tijd dat ik mijn leven niet meer leuk vond. En toen ik eens goed keek zag ik dat ik mn leven weer om mn verslaving had heen gebouwd. Een soort van veilig, maar ongelukkig en heel alleen. En jezelf blijven neerhalen nadat je hebt gedronken, waardoor je jezelf weer gaat aanpraten dat je wel een biertje hebt verdiend... Het is eng om op te geven, zo'n verslaving. Mensen reageren weleens: als je het niet wilt, dan doe je t toch niet, je weet dat het slecht is!
Dat klopt, maar die mensen beseffen niet dat het ook een leegte achterlaat, dat je die verslaving hebt gebruikt om bepaalde zaken niet aan te gaan. Het is niet alleen NIET DRINKEN, het is ook EN WAT DAN?
Ik heb een vriendin die me door dik en dun heeft gesteund, die heeft gehuild, me heeft verteld wat ze zag dat er met me gebeurde, die boos werd etc.etc., en uiteindelijk heb ik het zelf moeten doen. Maar het feit dat je bij iemand volledig open kan zijn is wel een supersteun. En diegene (jij dus) kunt alleen maar helpen / het proces versnellen door ook volledig open te zijn. Niet met zijden handschoentjes, maar puur zijn. En dat ben jij nu al, en dat vind ik heel mooi.
Het is een zweverig bericht geworden, misschien dat ik later nog eens wat nuchterder (rare term in deze) kan reageren.
Lfs
vrijdag 12 september 2008 om 22:51
vrijdag 12 september 2008 om 23:48
Je stelt de juiste vraag: en wat dan? Als je de alcohol weggaat, waarmee ga je die dan vervangen? Als je wilt voorkomen dat je weer een leegte voelt, of een onbestemd verlangen of ontevredenheid... dát gevoel waardoor je wilt gaan drinken, dan moet je die leegte opvullen. Moeilijke vragen aan jezelf stellen over wat je wilt met je leven, wat belangrijk voor je is, wat je angsten zijn, hoe je jezelf ziet, of je van jezelf houdt, of je de moeite waard bent.
En terwijl je daarover nadenkt, lief zijn voor jezelf. Zorgen voor jezelf. Jezelf goede dingen gunnen. Jezelf omringen met goede mensen, die om je geven, die je helpen verder te komen op deze weg. Mensen die geen drankprobleem hebben. Zoek activiteiten die niets met drank te maken hebben, waarbij je niet eens kan drinken. Waar geen kantine is
Ik ben blij voor je dat je zo'n fijne vriendin hebt!
sterkte ermee,
dubio
En terwijl je daarover nadenkt, lief zijn voor jezelf. Zorgen voor jezelf. Jezelf goede dingen gunnen. Jezelf omringen met goede mensen, die om je geven, die je helpen verder te komen op deze weg. Mensen die geen drankprobleem hebben. Zoek activiteiten die niets met drank te maken hebben, waarbij je niet eens kan drinken. Waar geen kantine is
Ik ben blij voor je dat je zo'n fijne vriendin hebt!
sterkte ermee,
dubio
Ga in therapie!
zondag 14 september 2008 om 12:32
Hoi Donna,
Heb al tijdje niet meer op het forum gezeten. Ik ben ook alcoholist, helaas nog steeds....
Ik ben paar jaar geleden het topic alcohol begonnen en heb er toen best veel aan gehad.........maar ja het drinken doe ik nog steeds. Het stemmetje waar jij het over hebt is bij mij ook nog steeds aanwezig.....balen dus, het blijft sterker dan ik....
Er zijn tijden geweest dat ik niet dronk maar er hoefde maar wat te gebeuren en het was weer raak. Het is alsof er een soort van duiveltje in me zit die me dwingt te drinken.....weet het, klinkt stom als je zelf niks drinkt.
Liefs Misty
Heb al tijdje niet meer op het forum gezeten. Ik ben ook alcoholist, helaas nog steeds....
Ik ben paar jaar geleden het topic alcohol begonnen en heb er toen best veel aan gehad.........maar ja het drinken doe ik nog steeds. Het stemmetje waar jij het over hebt is bij mij ook nog steeds aanwezig.....balen dus, het blijft sterker dan ik....
Er zijn tijden geweest dat ik niet dronk maar er hoefde maar wat te gebeuren en het was weer raak. Het is alsof er een soort van duiveltje in me zit die me dwingt te drinken.....weet het, klinkt stom als je zelf niks drinkt.
Liefs Misty
zondag 14 september 2008 om 12:56
Klinkt niet stom hoor.
Ik drink helemaal geen alcohol, gewoon geen zin in.
Maar heb wel gerookt, 2 pakjes 14jr lang.
Het is niet voor niets "een verslaving".
Je had het nooit zover moeten laten komen klinkt leuk, maar als je alles van te voren wist had je dat waarschijnlijk ook niet gedaan.
Een verslaving sluipt in je lijf en de weg terug is zeker in het geval van een alcohol verslaving ontzettend moeilijk.
Erkennen, "ziektebesef" is stap 1.
Het feit dat je steeds terug valt naar stap 1 zegt niet dat je nooit meer op kunt klimmen.
Soms moet je diepe dalen kennen voordat je ze kunt overbruggen en overwinnen. Maar.. voor niets gaat de zon op dus je hebt wat dat betreft "levenslang" en zal er altijd voor moeten werken.
Sterkte voor alle mensen die hierin terecht zijn gekomen en er weer uit willen komen.
Ik drink helemaal geen alcohol, gewoon geen zin in.
Maar heb wel gerookt, 2 pakjes 14jr lang.
Het is niet voor niets "een verslaving".
Je had het nooit zover moeten laten komen klinkt leuk, maar als je alles van te voren wist had je dat waarschijnlijk ook niet gedaan.
Een verslaving sluipt in je lijf en de weg terug is zeker in het geval van een alcohol verslaving ontzettend moeilijk.
Erkennen, "ziektebesef" is stap 1.
Het feit dat je steeds terug valt naar stap 1 zegt niet dat je nooit meer op kunt klimmen.
Soms moet je diepe dalen kennen voordat je ze kunt overbruggen en overwinnen. Maar.. voor niets gaat de zon op dus je hebt wat dat betreft "levenslang" en zal er altijd voor moeten werken.
Sterkte voor alle mensen die hierin terecht zijn gekomen en er weer uit willen komen.
zaterdag 13 juni 2009 om 18:38
Hallo, ik heb precies hetzelfde verhaal bij het andere topic neergezet maar ik zet hem hier nogmaals. Hallo allemaal!
Ik heb best een zwaar verleden achter de rug. Ik heb flink met mezelf in de knoop gezeten. Ik heb nogal wat te verwerken gehad en heb daardoor mezelf flink in de nesten gewerkt. Ik ben in aanraking gekomen met drugs en alcohol (vooral alcohol) Ik had foute vriendjes..m'n ex was een cokedealer alhoewel hij zelf niet gebruikte ging ik door m'n alcoholprobleem daar snel naar grijpen...stiekum zelfs. Ik ben ontzettend egoistisch geweest en ik worstelde steeds met mezelf. Overal mee. Ik heb een eetprobleem gehad, dat ging over in alcohol en daarna zelfs i.c.m. met drugs. Ik leefde echt als een zombie en ik sloot mezelf weken lang op van de buitenwereld. Ik ben ook vaak opgenomen in het ziekenhuis waarvan 1 keer omdat dronken van de trap was gevallen en m'n nek had gebroken. Godzijdank heb ik daar niks aan overgehouden. Ook heb ik een aantal keren in een kliniek gezeten. Een jaar geleden heb ik een flink auto ongeluk en buiten flink wat materiele schade, heel veel kosten en geen rijbewijs meer is het allemaal goed afgelopen. Godzijdank is er niemand gewond geraakt!! M'n ouders hebben mij ook bijna gedag gezegt! Vorig jaar heb ik me laten opereren in Belgie en ik heb antabuse tabletjes in m'n buik gekregen waardoor het gevaarlijk zou zijn om te drinken en m'n lever wel eens zou kunnen blokkeren. Deze zijn nu uitgewerkt maar samen met psychiatrische hulp en veel steun van m'n ouders en vriend en heel veel eigen kracht is de cirkel nu rond. Ik ben eruit gekomen! Ik heb alle contacten verbroken met mensen die maar iets hadden te maken met drugs en dat waren er aardig wat. M'n vriendenkring is aardig uitgedunt maar dat is ook maar beter. Die operatie is de beste zet in m'n leven geweest. Ik voel me ontzettend gelukkig nu samen met m'n vriend en hij is echt m'n steun en toeverlaat. Ik kan alles aan hem kwijt. Ik heb verder ook voor niemand geheimen. Iedereen kent m'n verleden en m'n heden en ze accepteren me ook om wie ik nu ben. Ik ben heel veel veranderd in positieve zin en ik zie het leven weer als rooskleurig terwijl ik me vroeger alleen wilden opsluiten in een fles heineken met de dop erop. Ik heb zo'n spijt wat ik m'n ouders heb aangedaan, die wisten het echt niet meer met me. Ik krijg nu weer tranen in m'n ogen. 20 juni is een grote dag voor mij want 19 juni 2008 was dat auto ongeluk. 20 juni gaan we ook zeker vieren, we gaan met z'n allen uit eten bij een supergezellig restaurant en daarna een feestje thuis en daar mag NIET op worden gedronken! Alcohol is voor mij ook NOT DONE. Ik heb er nu ook echt geen enkele moeite mee als ik mensen zie drinken, het doet me helemaal niets meer. Hier in huis komt er ook nooit drank behalve als we visites krijgen maar als ze weg zijn gaat het altijd regelrecht de gootsteen in. Misschien raar dat ik dit zo hier allemaal neerzet maar voor mij voelt het goed en ik schaam me nergens voor. M'n rijbewijs heb ik binnenkort terug. Ik heb bijna een recidiefvrij jaar achter de rug en ik krijg dan een rijbewijs met beperkingen. En dus 20 juni 1 jaar alcoholvrij!! Het kan echt!
Ik heb best een zwaar verleden achter de rug. Ik heb flink met mezelf in de knoop gezeten. Ik heb nogal wat te verwerken gehad en heb daardoor mezelf flink in de nesten gewerkt. Ik ben in aanraking gekomen met drugs en alcohol (vooral alcohol) Ik had foute vriendjes..m'n ex was een cokedealer alhoewel hij zelf niet gebruikte ging ik door m'n alcoholprobleem daar snel naar grijpen...stiekum zelfs. Ik ben ontzettend egoistisch geweest en ik worstelde steeds met mezelf. Overal mee. Ik heb een eetprobleem gehad, dat ging over in alcohol en daarna zelfs i.c.m. met drugs. Ik leefde echt als een zombie en ik sloot mezelf weken lang op van de buitenwereld. Ik ben ook vaak opgenomen in het ziekenhuis waarvan 1 keer omdat dronken van de trap was gevallen en m'n nek had gebroken. Godzijdank heb ik daar niks aan overgehouden. Ook heb ik een aantal keren in een kliniek gezeten. Een jaar geleden heb ik een flink auto ongeluk en buiten flink wat materiele schade, heel veel kosten en geen rijbewijs meer is het allemaal goed afgelopen. Godzijdank is er niemand gewond geraakt!! M'n ouders hebben mij ook bijna gedag gezegt! Vorig jaar heb ik me laten opereren in Belgie en ik heb antabuse tabletjes in m'n buik gekregen waardoor het gevaarlijk zou zijn om te drinken en m'n lever wel eens zou kunnen blokkeren. Deze zijn nu uitgewerkt maar samen met psychiatrische hulp en veel steun van m'n ouders en vriend en heel veel eigen kracht is de cirkel nu rond. Ik ben eruit gekomen! Ik heb alle contacten verbroken met mensen die maar iets hadden te maken met drugs en dat waren er aardig wat. M'n vriendenkring is aardig uitgedunt maar dat is ook maar beter. Die operatie is de beste zet in m'n leven geweest. Ik voel me ontzettend gelukkig nu samen met m'n vriend en hij is echt m'n steun en toeverlaat. Ik kan alles aan hem kwijt. Ik heb verder ook voor niemand geheimen. Iedereen kent m'n verleden en m'n heden en ze accepteren me ook om wie ik nu ben. Ik ben heel veel veranderd in positieve zin en ik zie het leven weer als rooskleurig terwijl ik me vroeger alleen wilden opsluiten in een fles heineken met de dop erop. Ik heb zo'n spijt wat ik m'n ouders heb aangedaan, die wisten het echt niet meer met me. Ik krijg nu weer tranen in m'n ogen. 20 juni is een grote dag voor mij want 19 juni 2008 was dat auto ongeluk. 20 juni gaan we ook zeker vieren, we gaan met z'n allen uit eten bij een supergezellig restaurant en daarna een feestje thuis en daar mag NIET op worden gedronken! Alcohol is voor mij ook NOT DONE. Ik heb er nu ook echt geen enkele moeite mee als ik mensen zie drinken, het doet me helemaal niets meer. Hier in huis komt er ook nooit drank behalve als we visites krijgen maar als ze weg zijn gaat het altijd regelrecht de gootsteen in. Misschien raar dat ik dit zo hier allemaal neerzet maar voor mij voelt het goed en ik schaam me nergens voor. M'n rijbewijs heb ik binnenkort terug. Ik heb bijna een recidiefvrij jaar achter de rug en ik krijg dan een rijbewijs met beperkingen. En dus 20 juni 1 jaar alcoholvrij!! Het kan echt!
zaterdag 13 juni 2009 om 22:30
Lieve Magdalena, ik wil graag even reageren op jouw verhaal.
Wat ontzettend goed dat je al bijna een jaar droog bent! Ik ben dochter van een alcoholiste. Mijn moeder is deze zomer vier jaar alcoholvrij, dus inderdaad; het kan echt. Je hoeft je ook nergens voor te schamen meid. Sterker nog, je levert een prestatie waar je trots op mag zijn. Je zal, net als ik, hebben gezien dat veel mensen terugvallen en dat jij daar niet bij hoort, is alleen maar hartstikke goed en knap. Heel veel plezier gewenst de 20e! Bij mij moeder besteed ik er ook iedere dag aandacht aan. Ik vind het fijn om dan te benadrukken dat we trots op haar zijn (en dat we niet vergeten dat het nu nog wel een strijd is!) en ik merk dat dat haar ook goed doet.
Donnaatje, hoe gaat het met jou? Ben je onder behandeling? Sterkte gewenst!
Wat ontzettend goed dat je al bijna een jaar droog bent! Ik ben dochter van een alcoholiste. Mijn moeder is deze zomer vier jaar alcoholvrij, dus inderdaad; het kan echt. Je hoeft je ook nergens voor te schamen meid. Sterker nog, je levert een prestatie waar je trots op mag zijn. Je zal, net als ik, hebben gezien dat veel mensen terugvallen en dat jij daar niet bij hoort, is alleen maar hartstikke goed en knap. Heel veel plezier gewenst de 20e! Bij mij moeder besteed ik er ook iedere dag aandacht aan. Ik vind het fijn om dan te benadrukken dat we trots op haar zijn (en dat we niet vergeten dat het nu nog wel een strijd is!) en ik merk dat dat haar ook goed doet.
Donnaatje, hoe gaat het met jou? Ben je onder behandeling? Sterkte gewenst!
zondag 14 juni 2009 om 11:49
Celeone, dank je wel voor de lieve reactie. Wat knap dat je moeder deze zomer 4 jaar alcoholvrij is! Echt m'n petje af voor haar! Ze zal net als ik sterk zijn geworden door de liefde die ze krijgt van haar dierbaarste want dat heeft ze gewoon keihard nodig! De rest is gewoon vertrouwen in jezelf hebben en echt, dat ene drankje bij het eten kan gewoon niet, je graaft opnieuw je eigen graf. Het is de kunst om te kunnen genieten van de dingen die belangrijk voor je zijn. Donnaatje, ik ben ook zeer benieuwd hoe het nu gaat met je. Mocht je iets willen weten of steun zoeken, je mag me altijd mailen.
maandag 15 juni 2009 om 12:58
Wat gewoon heel erg belangerijk is ook is dat je vraagt of zoveel mogenlijk mensen in je directe omgeving om solidair te zijn . Vermijdt mensen die vormen hebben van problematisch drinkgedrag en vermijdt de kroeg maar ja, dat wist je misschien al. En wat het moeilijkst is, kap contacten af met mensen die een bedreiging vormen.
