Gezondheid
alle pijlers
Altijd spierpijn
zaterdag 29 september 2007 om 18:12
Hallo allemaal,
Aangezien ik nu al een jaar last heb van mijn spierklachten en nóg niet weet wat het is, probeer ik het hier maar eens. Ik heb eigenlijk altijd spierpijn, en dan met name in benen en armen, en als het echt erg is ook schouders en nek. Het is echt een nare pijn, een soort trekkend gevoel in de spieren. Dodelijk vermoeiend dus. Door de pijn slaap ik slecht, met als gevolg dat ik de volgende dag met nog meer pijn opsta. Daardoor slaap ik weer niet, etc. etc...
Ik ben naar de reumatoloog geweest maar die kon niks vinden (ook fibromyalgie sloot zij uit), 2 keer uitgebreid bloedonderzoek leverde ook niks op en ik heb een aantal maanden bij een Mensendiecktherapeute gelopen. Zij heeft mij geleerd te ontspannen (Jacobson oefeningen) en daarmee kan ik vaak iets meer ontspannen als ik probeer te slapen. Maar de pijn blijft. Vooral 's morgens is het erg, ik kan dan niet meer lekker liggen en moet er echt uit. Als ik er een tijdje uit ben zakt de pijn wel iets, maar het zeurende gevoel blijft de hele dag. Als ik een keer een zware tas moet dragen voel ik dit nog een week in mn armen, en sporten hoef ik al helemaal niet aan te beginnen.
Tot de zomer heb ik Ibuprofen tegen de pijn geslikt, 2x per dag 800 mg (op advies van de reumatoloog). Inmiddels ben ik daar helemaal vanaf, vooral omdat het in de vakantie stukken beter ging. Ik weet niet of het echt met de vakantie te maken heeft of dat het toeval is, maar ik voelde me toen zo goed dat ik gestopt ben met de pijnstillers. Daarom vraag ik me ook af of het met psychische spanning te maken heeft, want nu ik weer aan mn opleiding begonnen ben begint de ellende weer.
Herkent iemand zich hierin? Of hebben jullie tips om beter te kunnen ontspannen?
Pff, het is een beetje een lang en warrig verhaal geworden, maar hopelijk kunnen jullie me een beetje helpen.
Alvast bedankt!
Onrust
Aangezien ik nu al een jaar last heb van mijn spierklachten en nóg niet weet wat het is, probeer ik het hier maar eens. Ik heb eigenlijk altijd spierpijn, en dan met name in benen en armen, en als het echt erg is ook schouders en nek. Het is echt een nare pijn, een soort trekkend gevoel in de spieren. Dodelijk vermoeiend dus. Door de pijn slaap ik slecht, met als gevolg dat ik de volgende dag met nog meer pijn opsta. Daardoor slaap ik weer niet, etc. etc...
Ik ben naar de reumatoloog geweest maar die kon niks vinden (ook fibromyalgie sloot zij uit), 2 keer uitgebreid bloedonderzoek leverde ook niks op en ik heb een aantal maanden bij een Mensendiecktherapeute gelopen. Zij heeft mij geleerd te ontspannen (Jacobson oefeningen) en daarmee kan ik vaak iets meer ontspannen als ik probeer te slapen. Maar de pijn blijft. Vooral 's morgens is het erg, ik kan dan niet meer lekker liggen en moet er echt uit. Als ik er een tijdje uit ben zakt de pijn wel iets, maar het zeurende gevoel blijft de hele dag. Als ik een keer een zware tas moet dragen voel ik dit nog een week in mn armen, en sporten hoef ik al helemaal niet aan te beginnen.
Tot de zomer heb ik Ibuprofen tegen de pijn geslikt, 2x per dag 800 mg (op advies van de reumatoloog). Inmiddels ben ik daar helemaal vanaf, vooral omdat het in de vakantie stukken beter ging. Ik weet niet of het echt met de vakantie te maken heeft of dat het toeval is, maar ik voelde me toen zo goed dat ik gestopt ben met de pijnstillers. Daarom vraag ik me ook af of het met psychische spanning te maken heeft, want nu ik weer aan mn opleiding begonnen ben begint de ellende weer.
Herkent iemand zich hierin? Of hebben jullie tips om beter te kunnen ontspannen?
Pff, het is een beetje een lang en warrig verhaal geworden, maar hopelijk kunnen jullie me een beetje helpen.
Alvast bedankt!
Onrust
zaterdag 29 september 2007 om 18:18
nee hoor,niet warrig!:)
ik herken het
veel spierpijn,
pijn in gewrichten,rus schouders,nek,knie
ik merk dat het meer is als ik stress heb,of het druk heb,en me niet de tijd neem om te ontspannen
ik denk dat het lichaam dit als teken of zo geeft
maar als ik ontspan/ontspannend ben,wil dat niet zeggen dat ik geen pijn heb,alleen niet zoveel!!
succes
ik herken het
veel spierpijn,
pijn in gewrichten,rus schouders,nek,knie
ik merk dat het meer is als ik stress heb,of het druk heb,en me niet de tijd neem om te ontspannen
ik denk dat het lichaam dit als teken of zo geeft
maar als ik ontspan/ontspannend ben,wil dat niet zeggen dat ik geen pijn heb,alleen niet zoveel!!
succes
zaterdag 29 september 2007 om 18:26
Precies, als ik ontspannen ben heb ik minder pijn, maar niet opeens GEEN pijn!
Ben jij er ooit mee naar een dokter geweest? Ik heb het op dit moment ook weer zo erg dat ik de halve dag in bed heb gelegen
Heb jij trouwens een bepaalde manier om echt te ontspannen?
Dankjewel voor je reactie in ieder geval!
Ben jij er ooit mee naar een dokter geweest? Ik heb het op dit moment ook weer zo erg dat ik de halve dag in bed heb gelegen
Heb jij trouwens een bepaalde manier om echt te ontspannen?
Dankjewel voor je reactie in ieder geval!
zaterdag 29 september 2007 om 19:03
Hoi Onrust (mag ik zeggen dat je nick misschien wel boekdelen spreekt?)
Ik kan je niet helpen wat betreft een diagnose maar zelfs al is er geen diagnose dan nog kun je wel leren met pijnklachten om te gaan. In revalidatieinstellingen en ziekenhuizen met een revalidatieafdeling zijn vaak speciale teams die zich bezig houden met (onbegrepen) pijnklachten en die je kunnen leren zo goed mogelijk met je klachten te leven. Deze teams zijn multidisciplinair wat als voordeel heeft dat er van verschillende kanten naar het probleem gekeken wordt. Vaak is er in elk geval een fysiotherapeut, ergotherapeut, psycholoog en maatschappelijkwerker bij betrokken. Je vraag of je psychische gesteldheid aan het probleem bijdraagt zou daar ook beantwoord kunnen worden. Overigens gaan deze teams (als het goed is) niet uit van een psychische of lichamelijke oorzaak maar bekijken ze het probleem vanuit een bio-psycho-sociaal model en brengen psyche en lichaam veel meer met elkaar in verband. Het gaat niet om het achterhalen van de oorzaak van de klachten maar om de vraag hoe je zo goed mogelijk met je klachten om kunt gaan zodat ze in elk geval niet erger worden en misschien is er ook wel enige verbetering mogelijk. Vraag eens aan een huisarst of hij je met deze vraag kan doorverwijzen naar een revalidatiearts. Heel veel sterkte
Ik kan je niet helpen wat betreft een diagnose maar zelfs al is er geen diagnose dan nog kun je wel leren met pijnklachten om te gaan. In revalidatieinstellingen en ziekenhuizen met een revalidatieafdeling zijn vaak speciale teams die zich bezig houden met (onbegrepen) pijnklachten en die je kunnen leren zo goed mogelijk met je klachten te leven. Deze teams zijn multidisciplinair wat als voordeel heeft dat er van verschillende kanten naar het probleem gekeken wordt. Vaak is er in elk geval een fysiotherapeut, ergotherapeut, psycholoog en maatschappelijkwerker bij betrokken. Je vraag of je psychische gesteldheid aan het probleem bijdraagt zou daar ook beantwoord kunnen worden. Overigens gaan deze teams (als het goed is) niet uit van een psychische of lichamelijke oorzaak maar bekijken ze het probleem vanuit een bio-psycho-sociaal model en brengen psyche en lichaam veel meer met elkaar in verband. Het gaat niet om het achterhalen van de oorzaak van de klachten maar om de vraag hoe je zo goed mogelijk met je klachten om kunt gaan zodat ze in elk geval niet erger worden en misschien is er ook wel enige verbetering mogelijk. Vraag eens aan een huisarst of hij je met deze vraag kan doorverwijzen naar een revalidatiearts. Heel veel sterkte
zaterdag 29 september 2007 om 19:14
Malar, dankjewel voor je tip! Mijn huisarts heeft inderdaad de naam revalidatiearts een keer laten vallen, maar dat was nog in het stadium dat ik dacht dat het 'vanzelf wel over zou gaan'. Ik denk dat ik het er toch nog maar eens over ga hebben. Over een tijdje moet ik nog naar een neuroloog die gespecialiseerd is in spieraandoeningen, maar eerlijk gezegd verwacht ik er niet al te veel van. Ben je zelf ooit bij een revalidatiearts geweest? Ik ben namelijk wel heel benieuwd wat zij dan concreet gaan doen!
(en inderdaad, mijn nick spreekt misschien wel boekdelen.. ooit gekozen omdat het toevallig in mn hoofd kwam, maar eigenlijk klopt het precies..)
@Palisander: ik heb dit inderdaad eerder gehoord, de klachten kloppen precies maar met mijn vitamine b12 gehalte is niks mis volgens de reumatoloog.. Ik zou het bijna jammer gaan vinden want dan zou het met een injectie verholpen kunnen worden. Toch heel erg bedankt voor het meedenken!
(en inderdaad, mijn nick spreekt misschien wel boekdelen.. ooit gekozen omdat het toevallig in mn hoofd kwam, maar eigenlijk klopt het precies..)
@Palisander: ik heb dit inderdaad eerder gehoord, de klachten kloppen precies maar met mijn vitamine b12 gehalte is niks mis volgens de reumatoloog.. Ik zou het bijna jammer gaan vinden want dan zou het met een injectie verholpen kunnen worden. Toch heel erg bedankt voor het meedenken!
zaterdag 29 september 2007 om 19:21
Hoi Onrust,
Google toch even op vitamine b12 tekort. Niet bij elke artsen is een tekort in hun ogen een tekort (als je begrijpt wat ik bedoel). Ik had zelf een b12 waarde van 153. De arts vond het geen probleem. Via artikelen via het forum ben ik er achter gekomen dat bij alle waardes onder de 350 bij een arts een belletje moet gaan rinkelen. b12 en Fybro.. worden ook vaak in verband gebracht.
Groetje
Google toch even op vitamine b12 tekort. Niet bij elke artsen is een tekort in hun ogen een tekort (als je begrijpt wat ik bedoel). Ik had zelf een b12 waarde van 153. De arts vond het geen probleem. Via artikelen via het forum ben ik er achter gekomen dat bij alle waardes onder de 350 bij een arts een belletje moet gaan rinkelen. b12 en Fybro.. worden ook vaak in verband gebracht.
Groetje
zaterdag 29 september 2007 om 19:24
Hoi Palisander,
Hmm, dat zet me wel aan het denken inderdaad. Jammer is alleen dat ze mijn b12 waarde nooit verteld hebben en dat ik dus geen idee heb of die bij mij te hoog of te laag is. Ik denk dat de kans klein is dat ze nóg een keer bloedonderzoek willen doen (is al 3 keer gebeurd, waarvan 2 keer heel uitgebreid) maar ik zal het in ieder geval nog eens noemen.
Welke klachten kreeg jij door het tekort? En hoe is dat verder gegaan?
Dankje voor je reactie!
Hmm, dat zet me wel aan het denken inderdaad. Jammer is alleen dat ze mijn b12 waarde nooit verteld hebben en dat ik dus geen idee heb of die bij mij te hoog of te laag is. Ik denk dat de kans klein is dat ze nóg een keer bloedonderzoek willen doen (is al 3 keer gebeurd, waarvan 2 keer heel uitgebreid) maar ik zal het in ieder geval nog eens noemen.
Welke klachten kreeg jij door het tekort? En hoe is dat verder gegaan?
Dankje voor je reactie!
zaterdag 29 september 2007 om 21:05
Hoi Onrust,
Ze zijn er achter gekomen omdat ik voor darm/maagklachten bij de ha kwam. Na bloedonderzoek werd tekort vastgesteld. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad voordat ik spuiten kreeg. Inmiddels bij andere ha, die vond het nodig om uit te zoeken waarom het tekort er was/is. Dus naar internist. Die zag er de noodzaak niet echt van in (want geen aantoonbare problemen aan maag/darm behalve pds en dus geen reden uit te zoeken opname stoornis). Nu is mijn b12 waarde verhoogd door de injecties die ik heb gekregen. Advies internist, over paar maanden weer prikken, is het verlaagd, kan je aannemen dat er opname stoornis is en dan zijn injecties noodzakelijk. Voor mij herkenbare klachten herleid aan b12 tekort: ontzettend moe, bleek zien, onhandig zijn (omstoten, tegen dingen aan lopen), soms dubbel zien, soms gevoel op watten lopen, snel geirriteerd of emotioneel. Belangrijkste was de vermoeidheid. Nu is dat stukken minder gelukkig. Ik weet dat spierpijn een klacht is bij b12 tekort. Van de internist begreep ik wel dat niet alle mensen met tekort klachten hebben (na langere tijd natuurlijk wel) en dat niet alle klachten wijzen op tekort. Als het goed is hebben ze je waardes van het bloed bewaard en kunnen ze zo zien wat je b12 was. Ben benieuwd.
Ze zijn er achter gekomen omdat ik voor darm/maagklachten bij de ha kwam. Na bloedonderzoek werd tekort vastgesteld. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad voordat ik spuiten kreeg. Inmiddels bij andere ha, die vond het nodig om uit te zoeken waarom het tekort er was/is. Dus naar internist. Die zag er de noodzaak niet echt van in (want geen aantoonbare problemen aan maag/darm behalve pds en dus geen reden uit te zoeken opname stoornis). Nu is mijn b12 waarde verhoogd door de injecties die ik heb gekregen. Advies internist, over paar maanden weer prikken, is het verlaagd, kan je aannemen dat er opname stoornis is en dan zijn injecties noodzakelijk. Voor mij herkenbare klachten herleid aan b12 tekort: ontzettend moe, bleek zien, onhandig zijn (omstoten, tegen dingen aan lopen), soms dubbel zien, soms gevoel op watten lopen, snel geirriteerd of emotioneel. Belangrijkste was de vermoeidheid. Nu is dat stukken minder gelukkig. Ik weet dat spierpijn een klacht is bij b12 tekort. Van de internist begreep ik wel dat niet alle mensen met tekort klachten hebben (na langere tijd natuurlijk wel) en dat niet alle klachten wijzen op tekort. Als het goed is hebben ze je waardes van het bloed bewaard en kunnen ze zo zien wat je b12 was. Ben benieuwd.
zaterdag 29 september 2007 om 22:02
Hoi Onrust,
Ik ben als behandelaar werkzaam in de revalidatie, vandaar mijn advies. Globaal kun je verwachten dat er na de afspraak met de rev.arts en het besluit je in behandeling te nemen een obseratieperiode volgt waarin alle betrokken behandelaars gaan kijken wat zij vanuit hun werkveld kunnen bijdragen. Aan de hand daarvan wordt een behandelplan opgesteld en beslist welke behandelaars/therapeuten ook daadwerkelijk gaan behandelen. Van jou wordt gevraagd mee te denken en je moet dan ook achter het behandelplan staan voordat de behandeling start. Tijdens de behandeling ga je dan werken aan zaken als houding en beweging, conditie en spierkracht, maar ook zaken als hoe verdeel je je energie, hoe ga je met je grenzen (zowel fysiek als psychisch) om, hoe is je lichaamsbeeld en lichaamsgevoel enz. Sommige zaken zijn misschien wel al eens aan de orde gekomen tijdens andere behandelingen maar de grote kracht van revalidatie is dat het door het multidisciplinaire karakter nu allemaal tegelijk aan de orde komt. Bovendien kun je aan het begin met de rev.arts doorspreken welke onderzoeken gedaan zijn en wat de uitkomsten waren zodat je nog eens zeker weet dat daar geen winst meer te halen valt (of misschien toch nog wel). Want het is voor de start van de behandeling van belang dat je er voor gaat en dus ook dat je er klaar voor bent. Als je nog de hoop hebt dat de oorzaak gevonden gaat worden en makkelijk opgelost kan worden is dat moeilijk. Daarom moet het pure, enkelvoudige medische stuk wel zo'n beetje afgesloten zijn. Dit is hoe het globaal gaat, er zullen verschillen zijn afhankelijk van waar je behandeld wordt, soms wordt en bijvoorbeeld veel in groepen gewerkt. Lang verhaal maar ik hoop dat je er iets aan hebt, succes.
Ik ben als behandelaar werkzaam in de revalidatie, vandaar mijn advies. Globaal kun je verwachten dat er na de afspraak met de rev.arts en het besluit je in behandeling te nemen een obseratieperiode volgt waarin alle betrokken behandelaars gaan kijken wat zij vanuit hun werkveld kunnen bijdragen. Aan de hand daarvan wordt een behandelplan opgesteld en beslist welke behandelaars/therapeuten ook daadwerkelijk gaan behandelen. Van jou wordt gevraagd mee te denken en je moet dan ook achter het behandelplan staan voordat de behandeling start. Tijdens de behandeling ga je dan werken aan zaken als houding en beweging, conditie en spierkracht, maar ook zaken als hoe verdeel je je energie, hoe ga je met je grenzen (zowel fysiek als psychisch) om, hoe is je lichaamsbeeld en lichaamsgevoel enz. Sommige zaken zijn misschien wel al eens aan de orde gekomen tijdens andere behandelingen maar de grote kracht van revalidatie is dat het door het multidisciplinaire karakter nu allemaal tegelijk aan de orde komt. Bovendien kun je aan het begin met de rev.arts doorspreken welke onderzoeken gedaan zijn en wat de uitkomsten waren zodat je nog eens zeker weet dat daar geen winst meer te halen valt (of misschien toch nog wel). Want het is voor de start van de behandeling van belang dat je er voor gaat en dus ook dat je er klaar voor bent. Als je nog de hoop hebt dat de oorzaak gevonden gaat worden en makkelijk opgelost kan worden is dat moeilijk. Daarom moet het pure, enkelvoudige medische stuk wel zo'n beetje afgesloten zijn. Dit is hoe het globaal gaat, er zullen verschillen zijn afhankelijk van waar je behandeld wordt, soms wordt en bijvoorbeeld veel in groepen gewerkt. Lang verhaal maar ik hoop dat je er iets aan hebt, succes.
zondag 30 september 2007 om 11:32
Dankjewel Malar!
Het moeilijkst lijkt me inderdaad dat je dan wel bezig bent met een 'behandeling', maar nog steeds niet weet wat nou de oorzaak is. Zelf ben ik daar nog wel erg mee bezig want ik voel gewoon dat het niet zomaar spierpijn is. Als ze er echt niet achter kunnen komen vind ik het wel een goeie optie!
@ Palisander: logisch natuurlijk dat ze gewoon die waarde kunnen opzoeken.. ik word er duidelijk niet scherper op als ik pijn heb Ik ga er eens naar vragen!
Het moeilijkst lijkt me inderdaad dat je dan wel bezig bent met een 'behandeling', maar nog steeds niet weet wat nou de oorzaak is. Zelf ben ik daar nog wel erg mee bezig want ik voel gewoon dat het niet zomaar spierpijn is. Als ze er echt niet achter kunnen komen vind ik het wel een goeie optie!
@ Palisander: logisch natuurlijk dat ze gewoon die waarde kunnen opzoeken.. ik word er duidelijk niet scherper op als ik pijn heb Ik ga er eens naar vragen!
vrijdag 12 oktober 2007 om 09:58
Hé onrust, ik ben al een paar jaar op zoek naar wat (h)erkenning. Ik denk dat we de zelfde klachten hebben. Ik heb ze alleen niet constant. Soms gaan er weken of maanden overheen. Ik heb het op dit moment ook en weet even niet waar ik het zoeken moet. Ik heb al eens gezocht bij lumbale stenose, omdat de klachten daar erg op lijken. Mijn huisarts heeft me al naar verschillende specialisten gestuurd, gyneacoloog, orthopeed (omdat ik een heupafwijking en een lendewervel te veel heb) Volgens hen, ligt het daar niet aan. het voelt inderdaad niet al een gewone spierpijn, maar meer op druk of strekpijn. Ik kreeg ook het advies, neem maar zware ibuprofen, maar dat is ook troep natuurlijk, tenzij je een gat in je maag wilt. Soms helpt het maar meestal niet. Bij mij zit het ergste nu in mij onderrug, het straalt uit naar mijn benen. Soms straalt het zelfs naar mijn armen.
gr Sabrientje
gr Sabrientje
dinsdag 23 oktober 2007 om 12:29
Sabrientje, dankje voor je reactie! Het klinkt inderdaad behoorlijk hetzelfde. Heb jij het ook bij het opstaan het ergst? En heb je nog tips voor vermindering van de pijn, behalve dan die ibuprofen troep?
Ik moet morgen naar de neuroloog (eentje die gespecialiseerd is in neuromusculaire aandoeningen), ben benieuwd..
Ik moet morgen naar de neuroloog (eentje die gespecialiseerd is in neuromusculaire aandoeningen), ben benieuwd..
