angina pectoris en ik ben bang!!!

Haai Tjilla



Ik kan mij voorstellen dat je nu bang bent om je moeder te verliezen .

Een goede vriend van mij heeft hetzelde als jouw moeder en ook dezelfde medicatie .

Hij was 40 toen dit geconstateerd werd en volgende maand wordt hij 49 jaar .

Het gaat redelijk met hem ,soms een beetje sneller moe

Ik hoop dat dit je een beetje kan geruststellen meid!



Liefs Plom

Helaas weet ik er behoorlijk wat van, alleen niet in combinatie met een lekkende hartklep. In dat geval pompt het hart het bloed niet meer goed rond. Angina pectoris is iets heel anders en komt door verstopte kransslagaderen. Sommige mensen voelen nooit iets en krijgen ineens een hartinfarct en anderen hebben klachten zoals pijn op de borst, schouders, nek of kaken en krijgen op den duur een hartinfarct of niet. Lekker duidelijk wel he? Ikzelf was 36 toen ik de eerste pijnklachten kreeg. Vrouw, niet-rookster, niet te dik, dus ik heb er twee en een half jaar mee rond moeten lopen voordat ik eindelijk een hartfilmpje mocht laten maken. Tegen die tijd had ik al absurd veel pijn bij de minste of geringste inspanning. Hyperventilatie, werd er gezegd. Iedereen schrok zich rot toen mijn kransslagaderen op diverse plaatsen bijna volledig dicht zaten. Ik ben een paar jaar geleden drie keer gedotterd en heb een stuk of 6 stents. Het is een lang verhaal waar jij niet zoveel aan hebt, dus ik zal het kort houden. Toen niemand nog wist wat ik mankeerde heb ik gesport, gekke dingen gedaan en redelijk zorgeloos geleefd. Mijn hart kreeg tijdens inspanning telkens veel te weinig zuurstof en toch heb ik daardoor nooit een hartinfarct gekregen. Ik deed gewoon een beetje rustiger aan als ik erg veel pijn had en verder maakte ik me er niet zo druk om. Inmiddels zijn we twee jaar verder en voel ik me helemaal top. Ik sport drie keer per week, neem trouw mijn medicijnen en ik merk verder bijna niet dat er ooit iets helemaal mis was. Door de medicijnen is mijn hartslag alleen een beetje laag, wat weleens lastig is tijdens sporten, maar verder merk ik er niks van. Je ziet het, je kunt je wel dodelijk ongerust maken, maar je kunt er heel weinig over zeggen. Je moeder heeft er wel de leeftijd voor en mocht ze roken, dan moet ze daar als de sodem..mee kappen. Beetje meer bewegen en braaf de cholesterolverlagers slikken en als dat niet genoeg is, zal ze gedotterd moeten worden. Ze zijn zo knap die artsen joh. Ze stoppen een slangetje in je slagader via je bovenbeen en proppen er gewoon een balonnetje in waar de prut zit. Wat een paar jaar geleden nog verholpen moest worden middels een open hart operatie, kan nu gedotterd worden en zo gaat de medische wetenschap steeds een stapje verder. Veel sterkte gewenst!

Ik weet niet zo goed hoe het zit met die lekkende hartklep.

Mijn opa heeft ook angina pectoris, hij is jaren geleden gedotterd. Hij heeft eveneens jaren geleden 2 hartinfarcten gehad, maar het waren 'slechts' kleintjes en daarna is dus angina pectoris geconstateerd en is hij gedotterd. We zijn inmiddels ruim 11 jaar verder en hij leeft nog steeds . Ik snap heel goed dat je je zorgen maakt, hartklachten zijn gewoon heel eng. Maar mijn opaatje heeft de 80 inmiddels al een paar jaar gepasseerd dus het kán gewoon nog een tijd goed gaan hoor....

In het begin (nu angina pectoris is geconstateerd samen met die lekkende klep die ze al had) lijkt het me heel logisch dat ze even wat vaker controleren. Dat is juist alleen maar goed moet je maar denken! Zodra er iets verandert in haar situatie kunnen ze dan direct ingrijpen!

Nogmaals, ik snap je zorgen heel goed, bij hartklachten denk je snel aan het ergste. Maar dat hóeft niet!