Gezondheid
alle pijlers
Angst gezondheid vader, erg veel last van
zaterdag 24 april 2021 om 21:28
Hoi allemaal,
Ik maak me erg veel zorgen over mijn vader, zoveel zorgen dat ik er echt niet meer goed van wordt. Mijn vader is 66, rookt bijna 40 jaar dus ja dat gaat na al die jaren wel zijn tol eisen. En hoe vaak wij het ook zeggen, of mijn moeder, stoppen ho maar.
Ik ben gewoon zo bang dat die morgen dood gaat aan een hartaanval ofzo of dat er kanker wordt vastgesteld dat het echt een enorme druk om mijn legt. Elke keer als ik weer ga naar mijn studentenkamer dan kan ik alleen maar denken, oh kut misschien was dit de laatste keer dat ik mijn vader zag of dat ik dan elke dag denk van oh gelukkig ik heb niks gehoord vandaag, dan gaat alles vast nog goed. Of als ik gewoon even een keer onaardig doe over een kleinigheidje, gewoon zoals iedereen dat wel eens heeft met zijn ouders dan voel ik me daarna zo schuldig want dan denk ik oh shit misschien kan ik het niet meer goed maken. En ik heb nu al spijt van alle dingen die ik nog graag samen zou willen doen maar wat er tot heden gewoon nooit van gekomen is.
Mijn vader kwam net binnen en dan hoor ik mijn moeder weer zeggen, nou ik geloof niet dat je nog lang van je pensioen kan genieten. Echt ik ben ergens ook gewoon zo boos, ik wil nog zoveel leuke dingen met mijn vader ondernemen en dat hij gewoon stokoud wordt maar waarom is hij dan toch zo dom om nog elke dag die troep te nemen.
En oke waarschijnlijk ben ik zelf ook niet helemaal gezond ofzo dat ik er zo erg mee zit. Maar echt, ik ben zo bang om hem kwijt te raken. Maar ik wordt ook helemaal gek op deze manier. Heeft iemand een tip waardoor ik een beetje kan relativeren? Want het wordt nu gewoon erg, dat ik bijvoorbeeld niet meer weg wil uit mijn ouderlijk huis om naar mijn studentenkamer te gaan omdat ik bang ben dat ik de laatste normale dagen thuis al heb gehad ofzo.
Ik maak me erg veel zorgen over mijn vader, zoveel zorgen dat ik er echt niet meer goed van wordt. Mijn vader is 66, rookt bijna 40 jaar dus ja dat gaat na al die jaren wel zijn tol eisen. En hoe vaak wij het ook zeggen, of mijn moeder, stoppen ho maar.
Ik ben gewoon zo bang dat die morgen dood gaat aan een hartaanval ofzo of dat er kanker wordt vastgesteld dat het echt een enorme druk om mijn legt. Elke keer als ik weer ga naar mijn studentenkamer dan kan ik alleen maar denken, oh kut misschien was dit de laatste keer dat ik mijn vader zag of dat ik dan elke dag denk van oh gelukkig ik heb niks gehoord vandaag, dan gaat alles vast nog goed. Of als ik gewoon even een keer onaardig doe over een kleinigheidje, gewoon zoals iedereen dat wel eens heeft met zijn ouders dan voel ik me daarna zo schuldig want dan denk ik oh shit misschien kan ik het niet meer goed maken. En ik heb nu al spijt van alle dingen die ik nog graag samen zou willen doen maar wat er tot heden gewoon nooit van gekomen is.
Mijn vader kwam net binnen en dan hoor ik mijn moeder weer zeggen, nou ik geloof niet dat je nog lang van je pensioen kan genieten. Echt ik ben ergens ook gewoon zo boos, ik wil nog zoveel leuke dingen met mijn vader ondernemen en dat hij gewoon stokoud wordt maar waarom is hij dan toch zo dom om nog elke dag die troep te nemen.
En oke waarschijnlijk ben ik zelf ook niet helemaal gezond ofzo dat ik er zo erg mee zit. Maar echt, ik ben zo bang om hem kwijt te raken. Maar ik wordt ook helemaal gek op deze manier. Heeft iemand een tip waardoor ik een beetje kan relativeren? Want het wordt nu gewoon erg, dat ik bijvoorbeeld niet meer weg wil uit mijn ouderlijk huis om naar mijn studentenkamer te gaan omdat ik bang ben dat ik de laatste normale dagen thuis al heb gehad ofzo.
zondag 25 april 2021 om 07:31
Zoek hulp voor jezelf.
Je ouders gaan sowieso een keer overlijden. Wanneer en waaraan, dat weet je niet. Dat kan volgende week zijn of over 20 jaar. En waaraan weet je ook niet, dat kan (ook met roken) een natuurlijke dood zijn, maar ze kunnen ook onder een auto komen of ziek worden.
Ik denk dus niet dat dit met het roken te maken heeft, maar met het loskomen van je ouders en de acceptatie dat zij ouder worden en een keer komen te overlijden.
Je ouders gaan sowieso een keer overlijden. Wanneer en waaraan, dat weet je niet. Dat kan volgende week zijn of over 20 jaar. En waaraan weet je ook niet, dat kan (ook met roken) een natuurlijke dood zijn, maar ze kunnen ook onder een auto komen of ziek worden.
Ik denk dus niet dat dit met het roken te maken heeft, maar met het loskomen van je ouders en de acceptatie dat zij ouder worden en een keer komen te overlijden.
zondag 25 april 2021 om 08:00
Doe iets met je eigen angsten. Dit klinkt niet gezond. Je vader kan ook vandaag van de trap vallen of een ongeluk krijgen als hij aan het verkeer deelneemt.
Mijn vader is gestopt in het jaar dat hij 80 werd. Hij was er toen pas klaar mee. Hij rookte wel al 30 jaar alleen buiten. Op de laatste longfoto's zagen zijn longen er niet afwijkend uit. Ik ben wel heel blij dat hij gestopt is, hij ziet er gezonder uit en stinkt niet meer.
Mijn vader is gestopt in het jaar dat hij 80 werd. Hij was er toen pas klaar mee. Hij rookte wel al 30 jaar alleen buiten. Op de laatste longfoto's zagen zijn longen er niet afwijkend uit. Ik ben wel heel blij dat hij gestopt is, hij ziet er gezonder uit en stinkt niet meer.
zondag 25 april 2021 om 08:06
Joh, even ter relativering: mijn vader is nog iets ouder dan de jouwe, rookt al dik 55 jaar, heeft zwaar COPD, is alcoholist, heeft een torenhoge bloeddruk en cholesterol en kan amper nog bewegen door zijn overgewicht en gebrek aan lucht. Al een jaar of 15/20 geleden heeft de huisarts gezegd dat als hij zo doorleeft, dat hij binnen 2 jaar dood is. Maar hij is er nog steeds. Onbegrijpelijk dat je zo met jezelf omgaat, maar goed. Ik denk er heel soms wel eens aan dat hij dood thuis kan liggen, als hij bijvoorbeeld de telefoon niet opneemt ofzo. Maar verder kan ik er toch niks aan veranderen, dit is zijn keuze (ingegeven door verslaving natuurlijk). Ik moet me hier dus ook niet steeds druk om maken want 1. ik kan niks aan de situatie veranderen en 2. ik heb er dan zelf misschien meer last van dan hij. Dus ik laat het los. En dat gun ik jou ook. Je kunt als kind een volwassen man niet veranderen. Dat gaat alleen als hij het zet wil. Dus laat het en geniet van de tijd die je samen hebt. Wie weet wordt hij wel 100.
zondag 25 april 2021 om 09:35
Mijn opa rookte vanaf zijn 13e, en is er uiteindelijk 84 jaar oud mee geworden. De laatste twee jaar van zijn leven kon hij fysiek niet meer roken, maar zijn potje met shag stond nog altijd naast hem op het nachtkastje.
Vraag jezelf eens af wat jouw zorgen voor positiefs brengen. Verandert het iets aan de situatie? Levert het jou of jouw vader iets op? Heeft het invloed, op wat dan ook?
Het enige wat jouw zorgen opleveren, is veel angst en stress bij jouzelf, wat mogelijk nog ongezonder voor jou is dan dat het roken is voor jouw vader.
Het is dus nutteloos om je zo’n zorgen te maken. Het verpest de tijd die je nog wel met hem hebt. En ook nog eens de tijd die je zonder hem doorbrengt. En dat terwijl het helemaal niets doet voor zijn gezondheid of geen enkele invloed heeft op hoelang hij nog zal leven.
Vraag jezelf eens af wat jouw zorgen voor positiefs brengen. Verandert het iets aan de situatie? Levert het jou of jouw vader iets op? Heeft het invloed, op wat dan ook?
Het enige wat jouw zorgen opleveren, is veel angst en stress bij jouzelf, wat mogelijk nog ongezonder voor jou is dan dat het roken is voor jouw vader.
Het is dus nutteloos om je zo’n zorgen te maken. Het verpest de tijd die je nog wel met hem hebt. En ook nog eens de tijd die je zonder hem doorbrengt. En dat terwijl het helemaal niets doet voor zijn gezondheid of geen enkele invloed heeft op hoelang hij nog zal leven.
zondag 25 april 2021 om 11:36
Vervelend dat je het zo voelt TO. Je moeder haar opmerkingen lijken me je zorgen ook enorm vergroten.
Maar ik zou er hulp bij zoeken. Dood hoort bij het leven en dat geeft het leven ook waarde.. Iedereen gaat op een gegeven moment dood en wanneer kun je niet weten. Dat kan ook totaal onverwachts met bijv. een auto-ongeluk (helaas mij overkomen). En een goede motivatie om dingen die je graag (samen) wilt doen gewoon te doen en niet uit te stellen. Het is goed om gezond te leven, maar je vader moet dat alsnog ook zelf willen. En gezond leven geeft ook geen garanties. Het is het beste om niet te veel stil te staan bij doemdenken, maar juist te genieten van wat je nu hebt en nu zo veel mogelijk leuke dingen te doen.
Maar ik zou er hulp bij zoeken. Dood hoort bij het leven en dat geeft het leven ook waarde.. Iedereen gaat op een gegeven moment dood en wanneer kun je niet weten. Dat kan ook totaal onverwachts met bijv. een auto-ongeluk (helaas mij overkomen). En een goede motivatie om dingen die je graag (samen) wilt doen gewoon te doen en niet uit te stellen. Het is goed om gezond te leven, maar je vader moet dat alsnog ook zelf willen. En gezond leven geeft ook geen garanties. Het is het beste om niet te veel stil te staan bij doemdenken, maar juist te genieten van wat je nu hebt en nu zo veel mogelijk leuke dingen te doen.
zondag 25 april 2021 om 12:41
TO, ik begrijp jou heel goed. Mijn moeder rookt ook én heeft COPD, ze is nog niet eens 60. Soms denk ik aan later, en ben ik bang dat ze niet oud zal worden en daardoor veel mijlpalen in mijn leven en dat van mijn broer zal missen. Toch is dit iets wat ik van mij af kan zetten, ik denk dan aan dat ze er nú is, en dat ondanks dat roken zo gezond als ze kan leeft. Ze is actief en ze eet gezond, ik hou me vast aan die eigenschappen van hoe ze om gaat met haar gezondheid. Ik probeer niet aan dat roken te denken. Soms hebben we het erover, en dan zegt ze dat ze bang is een rokende oma te worden. Dat ze daar zo over denkt geeft mij dan weer hoop, ze zit duidelijk met dat roken, maar stoppen zit er tot nu toe niet in. Mijn vader rookt óók, maar die heeft verder nog geen gezondheidsproblemen, en dus maak ik mij daar minder zorgen over.
Het feit dat jij je er zo intensief mee bezig houdt en dat jij zoveel persoonlijke druk hierdoor ervaart is zorgelijk. Het is aan te raden om je angsten op zijn minst met je vader (of moeder) te bespreken. Therapie kan ook een uitkomst bieden. Ga eens naar de huisarts, en leg je dwangmatige angstgedachten bij hem/haar neer. Het is niet erg om af en toe bang te zijn een of beide ouders te verliezen, maar bij jou klinkt het als een ongezonde obsessie die je leven beheerst. Dit is niet de bedoeling, én niet gezond.
Ik vind het jammer dat velen hier reageren met harde woorden die voortkomen uit onbegrip. Hoe simpel het voor hen ook klinkt, zo werkt het niet in je hoofd als dit je leven zo in zijn grip heeft. (Mogelijke) gezondheidsproblemen bij een dierbare zijn zwaar, maar je moet hier niet in je eentje mee blijven zitten. Praat met iemand. Dat zal helpen.
Het feit dat jij je er zo intensief mee bezig houdt en dat jij zoveel persoonlijke druk hierdoor ervaart is zorgelijk. Het is aan te raden om je angsten op zijn minst met je vader (of moeder) te bespreken. Therapie kan ook een uitkomst bieden. Ga eens naar de huisarts, en leg je dwangmatige angstgedachten bij hem/haar neer. Het is niet erg om af en toe bang te zijn een of beide ouders te verliezen, maar bij jou klinkt het als een ongezonde obsessie die je leven beheerst. Dit is niet de bedoeling, én niet gezond.
Ik vind het jammer dat velen hier reageren met harde woorden die voortkomen uit onbegrip. Hoe simpel het voor hen ook klinkt, zo werkt het niet in je hoofd als dit je leven zo in zijn grip heeft. (Mogelijke) gezondheidsproblemen bij een dierbare zijn zwaar, maar je moet hier niet in je eentje mee blijven zitten. Praat met iemand. Dat zal helpen.
zondag 25 april 2021 om 18:04
Ten eerste, wat naar voor je dat je zo angstig bent! Mag ik vragen hoe oud je bent?
Mijn moeder heeft vroeger gerookt als een ketter. Eerst sigaretten, later werden dat sigaartjes. In die periode woonde ik nog thuis en ik hoorde mijn moeder vaak hoesten. Ik weet nog dat ik toen ook erg bang was, bang dat ze een keer te horen zou krijgen dat ze bijvoorbeeld longkanker zou hebben. Ik herken de angst die je beschrijft...
Mijn moeder is uiteindelijk gestopt met roken, uit zichzelf. Dat is inmiddels alweer zo'n 15 jaar terug denk ik zo.
Toen mijn moeder 50 werd kreeg ze borstkanker, het kwam voor ons uit het niets, ze voelde niks, werd ontdekt bij eerste keer bevolkingsonderzoek. Gelukkig leeft ze 10 jaar na dato nog en lijkt ze genezen.
Dit deed mij beseffen dat we geen enkele invloed hebben op wanneer je ziek wordt en /of doodgaat. Ze was dan wel gestopt met roken, maar ze kreeg toch kanker...Het heeft mij extra geholpen om te genieten van deze tijd op aarde, we weten niet wanneer je tijd daar is zeg maar.
Ik vraag hoe oud je bent, omdat ik merk bij mezelf dat hoe ouder je zelf wordt je er ook anders mee om leert gaan.
Veel sterkte!
Mijn moeder heeft vroeger gerookt als een ketter. Eerst sigaretten, later werden dat sigaartjes. In die periode woonde ik nog thuis en ik hoorde mijn moeder vaak hoesten. Ik weet nog dat ik toen ook erg bang was, bang dat ze een keer te horen zou krijgen dat ze bijvoorbeeld longkanker zou hebben. Ik herken de angst die je beschrijft...
Mijn moeder is uiteindelijk gestopt met roken, uit zichzelf. Dat is inmiddels alweer zo'n 15 jaar terug denk ik zo.
Toen mijn moeder 50 werd kreeg ze borstkanker, het kwam voor ons uit het niets, ze voelde niks, werd ontdekt bij eerste keer bevolkingsonderzoek. Gelukkig leeft ze 10 jaar na dato nog en lijkt ze genezen.
Dit deed mij beseffen dat we geen enkele invloed hebben op wanneer je ziek wordt en /of doodgaat. Ze was dan wel gestopt met roken, maar ze kreeg toch kanker...Het heeft mij extra geholpen om te genieten van deze tijd op aarde, we weten niet wanneer je tijd daar is zeg maar.
Ik vraag hoe oud je bent, omdat ik merk bij mezelf dat hoe ouder je zelf wordt je er ook anders mee om leert gaan.
Veel sterkte!
maandag 26 april 2021 om 09:58
Ik wil iedereen heel erg bedanken voor de reacties. Dit heeft me doen inzien dat het misschien een goed idee is om aan mijn angsten te gaan werken.
Ik heb toevallig van de week contact opgenomen met psychologische hulpverlening, wel voor een ander probleem maar wat bij nader inzien hier misschien wel mee samen hangt.
Nog even een antwoord op wat reacties, ik denk dat mijn moeder zo reageert omdat ze ook gewoon bang is. Mijn moeder is wel gestopt met roken vroeger maar mijn vader is altijd gewoon door gegaan. Ik denk dat dit haar natuurlijk ook wel een soort van dwars zit, zij zit nu ook al die kwaaltjes komen en is dan natuurlijk ook wel een soort van geïrriteerd dat zij het wel gedaan heeft maar hij al die jaren gewoon is door gegaan en daardoor zijn eigen gezondheid verpest.
Verder wat ook mee speelt denk ik, ik heb gewoon redelijk oude ouders. Ik ben ondertussen al 27 maar ook laat met alles. Ergens voel ik me ook schuldig en ik voel ook de druk dat ik nu nog niet alles perfect op een rijtje heb nu mijn vader al met pensioen gaat, ik studeer over een half jaar pas af van mijn masteropleiding. Ik had het vroeger toch wel heel anders voor me gezien, dat er al een paar kleinkinderen waren, waar mijn ouders tegen de tijd dat ze met pensioengaan bijvoorbeeld leuke dingen mee zouden kunnen doen.
Ik heb toevallig van de week contact opgenomen met psychologische hulpverlening, wel voor een ander probleem maar wat bij nader inzien hier misschien wel mee samen hangt.
Nog even een antwoord op wat reacties, ik denk dat mijn moeder zo reageert omdat ze ook gewoon bang is. Mijn moeder is wel gestopt met roken vroeger maar mijn vader is altijd gewoon door gegaan. Ik denk dat dit haar natuurlijk ook wel een soort van dwars zit, zij zit nu ook al die kwaaltjes komen en is dan natuurlijk ook wel een soort van geïrriteerd dat zij het wel gedaan heeft maar hij al die jaren gewoon is door gegaan en daardoor zijn eigen gezondheid verpest.
Verder wat ook mee speelt denk ik, ik heb gewoon redelijk oude ouders. Ik ben ondertussen al 27 maar ook laat met alles. Ergens voel ik me ook schuldig en ik voel ook de druk dat ik nu nog niet alles perfect op een rijtje heb nu mijn vader al met pensioen gaat, ik studeer over een half jaar pas af van mijn masteropleiding. Ik had het vroeger toch wel heel anders voor me gezien, dat er al een paar kleinkinderen waren, waar mijn ouders tegen de tijd dat ze met pensioengaan bijvoorbeeld leuke dingen mee zouden kunnen doen.
maandag 26 april 2021 om 16:19
Ik vind dat jij een hoop verwachtingen hebt. Van je vader, dat hij oud genoeg moet worden om van jouw kinderen te genieten. En van jezelf, dat je alles voor elkaar moet hebben op je 27ste.
Daardoor zit jij je de hele tijd op te vreten en constant in een soort tijdnood. Dat is zó ontzettend zonde van je tijd en energie.
Mijn vader is 77. Hij rookt (pijp) en is de laatste 5 jaar behoorlijk achteruit gegaan. Niet lichamelijk. Hij is zo gezond als een vis. Maar geestelijk. Mijn lieve vader is opeens een oude man aan het worden, kan niet uit zijn woorden komen en raakt daar weer gestressed van waardoor hij nog minder uit zijn woorden kan komen. Door zijn verdriet heb ik weer verdriet. En heel veel zorgen.
Geniet gewoon van je vader, zoals hij nu is. Het kan best snel omslaan.
Daardoor zit jij je de hele tijd op te vreten en constant in een soort tijdnood. Dat is zó ontzettend zonde van je tijd en energie.
Mijn vader is 77. Hij rookt (pijp) en is de laatste 5 jaar behoorlijk achteruit gegaan. Niet lichamelijk. Hij is zo gezond als een vis. Maar geestelijk. Mijn lieve vader is opeens een oude man aan het worden, kan niet uit zijn woorden komen en raakt daar weer gestressed van waardoor hij nog minder uit zijn woorden kan komen. Door zijn verdriet heb ik weer verdriet. En heel veel zorgen.
Geniet gewoon van je vader, zoals hij nu is. Het kan best snel omslaan.
maandag 26 april 2021 om 17:47
dinsdag 27 april 2021 om 18:56
In het leven weet je nooit hoe het loopt. Je kunt niet alles plannen. Waarom ben je laat met alles? In jouw leven loopt alles toch op jouw tijd. Je krijgt bij de geboorte een placenta maar geen kalender met vaste afspraken.
En jouw leven begon toen je vader bijna 40 was. Daar kun je toch onmogelijk aan al jouw verwachtingen voldoen. Vraag eens aan je vader wat hij van jouw verwachtingen vindt.
En jouw leven begon toen je vader bijna 40 was. Daar kun je toch onmogelijk aan al jouw verwachtingen voldoen. Vraag eens aan je vader wat hij van jouw verwachtingen vindt.
dinsdag 27 april 2021 om 19:27
Dit snap ik wel, bijna al mijn grootouders zijn overleden toen ik nog een kind was._mikie schreef: ↑26-04-2021 09:58
Verder wat ook mee speelt denk ik, ik heb gewoon redelijk oude ouders. Ik ben ondertussen al 27 maar ook laat met alles. Ergens voel ik me ook schuldig en ik voel ook de druk dat ik nu nog niet alles perfect op een rijtje heb nu mijn vader al met pensioen gaat, ik studeer over een half jaar pas af van mijn masteropleiding. Ik had het vroeger toch wel heel anders voor me gezien, dat er al een paar kleinkinderen waren, waar mijn ouders tegen de tijd dat ze met pensioengaan bijvoorbeeld leuke dingen mee zouden kunnen doen.
Hardstikke naar natuurlijk, maar je hebt zo weinig invloed op die dingen, het gaat zoals het gaat.
Het is ook gewoon de natuurlijke gang van zaken dat mensen dood gaan.
Bijna iedereen verliest op een zeker moment zijn/haar ouders, en als dat niet gebeurt ben je zelf eerder overleden.
Het lijkt mij niet gezond om zo bezig te zijn met alle negatieve dingen die kunnen gebeuren, zeker de dingen waar je zelf geen invloed op hebt.
De broers en vader van mijn vader zijn allemaal tamelijk jong gestorven, en mijn vader heeft zo lang als ik mij kan herinneren geroepen dan hij vast ook niet ouder dan 54 zou worden, want dat was nog nooit een man in zijn directe famillie gelukt.
Inmiddels in mijn vader ruim twintig jaar ouder dan zijn eigen ingeschatte "levensverwachting" maar wel zo dement als een deur.
Soms krijg je wat je wenst, maar heb je daar nog niks aan, zullen we maar zeggen.
Misschien is het goed om je te realiseren dat geluk met veel verschillende dingen samen kan hangen, ook als je vader overlijd kun jij nog een mooi leven hebben.
Nare gebeurtenissen bepalen niet alles, op een gegeven moment ga je ook weer verder, en dan zullen de mooie herinneringen die je hebt belangrijker worden dan het verdriet.
dinsdag 27 april 2021 om 20:00
Ik denk dat je er nooit vanuit kunt gaan dat mensen wel 80 of 100 worden en dat er na het pensioen tijd is voor allemaal leuke dingen die daarvoor niet konden. Probeer gewoon in jullie huidige leven leuke dingen te doen.
Er zijn ook mensen die heel gezond leefden en opeens ziek worden en dood gaan.
En misschien is je ideaalplaatje dat je over een jaar of 10 een paar kindjes hebt en dat opa en oma dan kerngezond zijn, maar zo gaat het nou eenmaal niet bij iedereen. Doe gewoon nu leuke dingen met je ouders, daar zul je nooit spijt van krijgen.
Er zijn ook mensen die heel gezond leefden en opeens ziek worden en dood gaan.
En misschien is je ideaalplaatje dat je over een jaar of 10 een paar kindjes hebt en dat opa en oma dan kerngezond zijn, maar zo gaat het nou eenmaal niet bij iedereen. Doe gewoon nu leuke dingen met je ouders, daar zul je nooit spijt van krijgen.
Je kunt méér.
