Angst om niet te kunnen slapen

Misschien kunnen jullie wel zien dat ik ook op andere topics schrijf en het dus niet zo goed met mij gaat. Voor me gevoel gaat het de laatste 2 maanden steeds slechter.

Me psycholoog zegt dat ik een depressie heb en zo voelt het ook zeker..

Vroeger als kind had ik de angst om niet te kunnen slapen. Ik had dwanghandelingen die ik moest doen voor het slapen, op zijn ergst was dit elke avond overgeven. Uiteindelijk lijkt het alsof ik hier overheen gegroeid ben.

Tot vorig jaar begonnen de klachten weer van angst om niet te kunnen slapen, waardoor ik paniek kreeg als ik niet kon slapen en niet meer wist wat ik moest doen (overdag kan ik het makkelijk tegen mezelf zeggen, op dat moment lukt het niet). Het gaat sinds dien op en af, momenten slechter slapen en momenten goed. Maar nooit echt weken slecht dus het was wel te overzien. Nu 2 weken geleden is de angst en slechter slapen erger geworden en nu is het dus elke avond. Me dwanghandelingen worden weer erger en heb deze week ook al 2x moeten overgeven. Ik loop nu de hele dag met stress of ik wel kan slapen.

Ik heb melatonine gekregen om te slapen maar durf dit niet goed te proberen, bang dat dit een nieuwe dwang handeling wordt en ik er niet mee kan stoppen. Maar ondertussen ben ik wel redelijk uitgeput omdat 5x per week de wekker gewoon om 6 uur gaat, keer smiddags mijn ogen dicht durf ik niet omdat ik dan ook weer bang ben niet te kunnen slapen.

Ik zit dus in die cirkel waar ik maar niet uit kom, en ondertussen beetje gek van wordt..

Hebben meer mensen dit of weleens mee gemaakt? Hoe kan ik dit doorbreken?

Skadí schreef: ↑

03-01-2021 13:17

Ik herken wel de angst om niet te kunnen slapen, maar het was wel anders dan bij jou. Ik heb geen dwanghandelingen bijvoorbeeld. Ik heb je niet geloept, maar het lijkt mij dat er een onderliggend probleem is?

Ik heb een burnout gehad en in die burnout (en de opbouw ernaar) had ik angst om niet te kunnen slapen. Door die angst kon ik ook niet/niet goed slapen. Ik werd er gek van. Uiteindelijk is het bij mij weggegaan toen ik ook herstelde van de burnout. In die periode heb ik ook nachten gehad dat ik echt heel weinig slaap had, maar toch 'moest' functioneren. Ik kwam erachter dat het kennelijk ook ging zonder genoeg slaap. Ja het is heel naar, maar dag na dag ging voorbij zonder dat er echt iets gebeurde (behalve dan dat ik natuurlijk dood moe was). Hierdoor werd de angst op een bepaald moment minder. Ik vertrouwde mijzelf gewoon erop dat ik ook met weinig slaap de dag kon doorkomen en dat gebeurde. Dit ging natuurlijk wel hand in hand met het onderliggende probleem namelijk de burnout.

Het is inmiddels al een aantal jaar geleden en ik kan zeggen dat ik geen slaapangst meer heb.

Vorig jaar is het begonnen toen ik best heftige buikgriep had en daardoor niet lekker sliep, ineens kwam de angst weer daarna of ik misschien dan nog steeds niet goed kon slapen. Daarna is het beter gegaan, had ik het voornamelijk als ik het had op zondag avond en heel erg als ik ergens anders moest gaan slapen. Toen kwam corona en sliep ik alleen nog maar thuis en af en toe een slechte nacht ging het wel.

Nu 2 weken geleden werden het 2 nachten achter elkaar en toen begon de angst. Nu ik het zo typ snap ik mezelf ook nooit. Zeg ik ook 100x dat ik gewoon moet gaan liggen vanavond en als ik minder slaap het niet erg is. Wat je zegt uiteindelijk functioneer ik nog steeds nu en zijn er geen erge dingen gebeurd.

Zelf werk ik sinds 1 december halve dagen vanwege de depressie/burn out en alles gewoon even te veel. Wijd het misschien er ook aan dat ik nu tijd heb om alles binnen te laten komen en dit heftiger is dan ik dacht.

Ik verplicht mij zelf ook altijd om stil te liggen omdat ik niet wil dat mijn vriend er last van heeft, gevolg: ik wordt juist onrustig en hij word wakker;)

Dopperfles schreef: ↑

03-01-2021 13:43

In je andere topic lees ik dat je 2 weken geleden begonnen bent met nieuwe medicatie. Kan het daar een bijwerking van zijn?

Kan idd een bijwerking zijn van de medicatie. Daarom gaven ze mij melatonine. Maar omdat ik dus dwanghandelingen heb ben ik bang er niet meer vanaf te komen. En aangezien mijn psycholoog en psychiater die de medicatie gaf allebei vakantie hebben weet ik nog steeds niet goed wat ik moet doen qua medicatie.

gizzmo-returns schreef: ↑

03-01-2021 13:57

Van wie krijg je de melatonine dan?

Door specialist gegeven samen met mijn dexamfetamine (specialist denkt dat dit mij meer rust geeft in me hoofd en hierdoor depressie ook weggaat)

viva-life22 schreef: ↑

03-01-2021 14:03

Met welke hulpvraag ben jij aangemeld bij de psycholoog? En hoe lang loop je daar al?

Is er in je jeugd iets gebeurt, waardoor die angst voor slapen is ontstaan?

Middelen gebruiken zoals melatnonine (wat je aangeeft in je OP) is een tijdelijke ondersteuning.

Zo'n cirkel doorbreken, kan mijn inziens alleen als je de bron aanpakt. Je zult dus met je psycholoog moeten gaan kijken waar dit vandaan komt.

Wat maakt dat je die melatnonine niet durft te gebruiken?

In eerste instantie 1.5 jaar geleden niet lekker in mijn vel, geen contact met ouders door dingen uit verleden waar ik moeite heb met een plekje te geven. Uiteindelijk veel meer naar boven gekomen afgelopen jaar, veel verdriet en tot het maximale gegaan met alles waardoor ik een beetje uitgeblust ben en in een depressie ben gerold. (Kort samengevat. Ook zeker momenten gehad begin dit jaar dat het beter ging)

Ik weet niet of er iets gebeurd is, ik weet alleen dat in mijn jeugd die angst ontstaan is op een vakantie op de camping in Frankrijk. Waarom weet ik niet.

Ik ben bang als ik start met de melatonine om het te doorbreken er moeilijk mee kan stoppen.

viva-life22 schreef: ↑

03-01-2021 14:22

Zo te lezen ben je heel hard aan het werk met jezelf. Goed van je!

Heb je foto's of broers/zussen om terug te gaan d.m.v. gesprekken, naar die vakantie in Frankrijk? Om te kijken of er dan herinneren komen.

Ah duidelijk, van de melatnonine.

Op dit moment heb ik geen contact met iemand uit het gezin wat het wat lastiger maakt