Gezondheid
alle pijlers
Angststoornis
zondag 2 mei 2021 om 17:25
Hallo allemaal,
graag wil ik via deze weg mijn verhaal kwijt en steun, tips of lotgenoten vinden die mij kunnen helpen.
Om mijn verhaal beter te begrijpen zal ik eerst een stukje vertellen over mijn achtergrond ervan;
Vanaf mijn 15e ben ik begonnen met roken, blowen, en experimenteerde ik met drugs. Na mijn middelbare school af te hebben gerond, was ik hier dan ook heel veel mee bezig. De hele dag roken met vrienden etc. Mijn studies en sport kwamen steeds meer op de achtergrond.
Op mijn 18e pakte ik dan ook een keer te veel drugs, onervaren etc. Ik was toen in de discotheek en alles werd ineens wazig en ging in slowmotion. Ik raakte in paniek en rende zwetend naar de wc om over te geven. Ik stond als een kip zonder kop trillend aan de kraan te drinken en wist niet wat mij overkwam. Mijn hart ging zo snel te keer dat ik dacht dat ik dood ging. In mijn hoofd wilde ik alleen nog maar een ambulance. Het enige wat ik voor de rest nog weet, is dat vrienden mij water etc. brachten en mij wilde kalmeren en ik daarna moest gaan dansen van ze om de energie uit het lichaam te krijgen. De rest ben ik kwijt. Nja goed, ik had het in ieder geval overleefd, maar niet zomaar.
Elke week dat ik opstap ging was ik bang dat het mij weer ging gebeuren en toch pakte ik door de groepsdruk een beetje drugs. Het enige wat het mij opleverde was angst. Angst om dat weer mee te maken. Zo ging het dan elke week. Daarna kreeg ik op een event nog een aanval die heel heftig was en een tijdje daarna zelfs na het blowen thuis op mijn kamer met twee vrienden. Een hele heftige paniekaanval waarbij ik ook dacht dat ik dood ging. Vanaf die keer ben ik acuut gestopt met blowen, drinken en drugsgebruik. Ik rookte alleen afentoe nog een sigaret, waardoor ik al super licht in mijn hoofd werd. Ik had die dag zoveel spanning in mijn lichaam, dat ik zo niet meer wilde leven. Ik kreeg vage klachten en sliep heel lang en snapte niet waar het vandaan kwam. Ik had constant bijna een paniekaanval en elk moment dat ik er een kreeg of bijna een kreeg, vermeed ik de volgende keer die plek. Ik ging niet meer naar school, feestjes etc. Ik werd overal bang voor en werd eenzaam en depressief. Daarnaast kreeg ik ook nog een gokverslaving, omdat ik dan de realiteit even niet voelde.
Uiteindelijk na een tijdje (1 of 2 jaar), ging ik in therapie. Ik begon dingen een beetje in te zien, maar ik snapte veel nog niet en kon er niet mee omgaan. Ik heb het vaak gewoon proberen weg te stoppen en met veel moeite ging ik dingen toch doen of proberen. Zoals een paar uur in een winkel werken of naar dat ene feestje en proberen een drankje te doen. Echter kreeg ik toen heel vaak paniekaanvallen in de nacht of voor het slapen gaan(logisch, want dan kan je nadenken).
Om er geen heel boek van te maken, zal ik nu een beetje een stukje overslaan. Met de tijd ging ik steeds meer dingen oppakken, leren en bleven de paniekaanvallen weg door constant tegen mijzelf te praten en te leren dat er niets ergs kon gebeuren etc. Met de tijd ging dat zelfs goed. Ik ben nu 27, werk parttime voor een verzekeringskantoor, sport regelmatig, heb een vriendin en heb een eigen online business. Ik heb ondanks de moeite vorig jaar een opleiding van 3 jaar afgerond, ook al kostte het meer dan mij lief was afentoe.
Waar ik nu vooral nog mee kamp is het volgende. Ik ben al 3x in therapie geweest, maar ik heb toch nog last van de volgende dingen. Ten eerste, slaapproblemen. Tegenwoordig maak ik mij zelfs al druk als ik de dag erna moet presteren, werken of naar mijn vriendin ga. Ik heb heel veel moeite om rustig te slapen als ik de dag erna iets moet. Dit begon met festivals en uitgaan(logisch gezien het verleden), maar uit zich nu in bijna vanalles. Ik slaap dan ook vaak later pas in, wordt vaker wakker en heb geen goede slaapkwaliteit. Ik wil echt mijn slaap controleren, zodat ik goed wakker wordt. Ik kom ook met moeite vroeg uit de veren. Daarnaast leef ik al een lange tijd gezond, maar ben ik toch bang voor hartaanvallen, waardoor ik soms wel eens tegen een paniekaanval zit zodra mijn hart onrustig is. Hierdoor creëer ik weer onnodige paniek. Ik weet ze nog te voorkomen, maar het is niet fijn.
Daarnaast heb ik ook vanwege het drugsverleden moeite met dingen innemen, tabletten en zelfs drinken uit onbekende of omgespoelde glazen of bijvoorbeeld het bovenste plakje kaas aangezien ik nog thuis woon. Ik wil dat het schoon is en de achterliggende gedachte is dat ik niet meer dat kan krijgen wat ik vroeger heb meegemaakt. Mijn ouders gebruikte vroeger drugs, dus thuis ben ik altijd op mijn hoede.
Tenslot heb ik ook nog rituelen. Ik moet dingen meerdere malen aanraken, altijd op dezelfde manier naar bed etc etc.
Ook heb ik ontzettend veel spierklachten, pols, onderarm, elleboog, schouders, onderrug en heup, omdat ik ontzettend veel spanning vasthoud. Ik word verschrikkelijk pijnvol wakker. Ik heb al een abonnement bij de fysio en ben gewoon goed getraind, maar het wordt niet beter.
Ik heb me altijd redelijk staande weten te houden de laatste jaren met een combinatie van soms wat minder doen in het leven en toch meestal genieten, maar nu spelen veel dingen op. Zoals ik vertelde werk ik parttime, heb ik een eigen online business, ben ik weer bij een club gaan voetballen, heb ik een vriendin etc. Maar ik krijg het niet meer geregeld. Ik heb door alle slaapproblemen etc. niet meer de energie om elke dag stabiel alles te doen en zit nu dan ook al 3 weken thuis met een burn-out. Ik ga dinsdag naar de huisarts om een verwijzing te krijgen, maar ik baal er gewoon ontzettend van dat ik nooit goed kan slapen en angsten heb. Ik kan niet op mijzelf gaan wonen, omdat ik geen vastigheid heb, mijn relatie gaat het niet redden als ik mijn angsten niet verbeter, anders is er voor haar geen toekomst zo, dus dit staat ook onder druk en andere dingen zoals werk en socialiteit leid er soms ook onder. Ik heb gister twee desperado gedronken toen ik mij goed voelde en ik had niet echt angst, maar toch lag ik 3 uur lang met hartkloppingen in bed bijvoorbeeld. Terwijl ik weet hoe ik moet ademen etc. Dit was maar even een algemeen voorbeeld, sorry voor de onduidelijkheid soms. Dit komt door mijn emotie. Maar al met al wordt ik er depressief van, ik wil genieten en vooruit in het leven.
Sorry voor het lange verhaal en enige tips zijn welkom!
graag wil ik via deze weg mijn verhaal kwijt en steun, tips of lotgenoten vinden die mij kunnen helpen.
Om mijn verhaal beter te begrijpen zal ik eerst een stukje vertellen over mijn achtergrond ervan;
Vanaf mijn 15e ben ik begonnen met roken, blowen, en experimenteerde ik met drugs. Na mijn middelbare school af te hebben gerond, was ik hier dan ook heel veel mee bezig. De hele dag roken met vrienden etc. Mijn studies en sport kwamen steeds meer op de achtergrond.
Op mijn 18e pakte ik dan ook een keer te veel drugs, onervaren etc. Ik was toen in de discotheek en alles werd ineens wazig en ging in slowmotion. Ik raakte in paniek en rende zwetend naar de wc om over te geven. Ik stond als een kip zonder kop trillend aan de kraan te drinken en wist niet wat mij overkwam. Mijn hart ging zo snel te keer dat ik dacht dat ik dood ging. In mijn hoofd wilde ik alleen nog maar een ambulance. Het enige wat ik voor de rest nog weet, is dat vrienden mij water etc. brachten en mij wilde kalmeren en ik daarna moest gaan dansen van ze om de energie uit het lichaam te krijgen. De rest ben ik kwijt. Nja goed, ik had het in ieder geval overleefd, maar niet zomaar.
Elke week dat ik opstap ging was ik bang dat het mij weer ging gebeuren en toch pakte ik door de groepsdruk een beetje drugs. Het enige wat het mij opleverde was angst. Angst om dat weer mee te maken. Zo ging het dan elke week. Daarna kreeg ik op een event nog een aanval die heel heftig was en een tijdje daarna zelfs na het blowen thuis op mijn kamer met twee vrienden. Een hele heftige paniekaanval waarbij ik ook dacht dat ik dood ging. Vanaf die keer ben ik acuut gestopt met blowen, drinken en drugsgebruik. Ik rookte alleen afentoe nog een sigaret, waardoor ik al super licht in mijn hoofd werd. Ik had die dag zoveel spanning in mijn lichaam, dat ik zo niet meer wilde leven. Ik kreeg vage klachten en sliep heel lang en snapte niet waar het vandaan kwam. Ik had constant bijna een paniekaanval en elk moment dat ik er een kreeg of bijna een kreeg, vermeed ik de volgende keer die plek. Ik ging niet meer naar school, feestjes etc. Ik werd overal bang voor en werd eenzaam en depressief. Daarnaast kreeg ik ook nog een gokverslaving, omdat ik dan de realiteit even niet voelde.
Uiteindelijk na een tijdje (1 of 2 jaar), ging ik in therapie. Ik begon dingen een beetje in te zien, maar ik snapte veel nog niet en kon er niet mee omgaan. Ik heb het vaak gewoon proberen weg te stoppen en met veel moeite ging ik dingen toch doen of proberen. Zoals een paar uur in een winkel werken of naar dat ene feestje en proberen een drankje te doen. Echter kreeg ik toen heel vaak paniekaanvallen in de nacht of voor het slapen gaan(logisch, want dan kan je nadenken).
Om er geen heel boek van te maken, zal ik nu een beetje een stukje overslaan. Met de tijd ging ik steeds meer dingen oppakken, leren en bleven de paniekaanvallen weg door constant tegen mijzelf te praten en te leren dat er niets ergs kon gebeuren etc. Met de tijd ging dat zelfs goed. Ik ben nu 27, werk parttime voor een verzekeringskantoor, sport regelmatig, heb een vriendin en heb een eigen online business. Ik heb ondanks de moeite vorig jaar een opleiding van 3 jaar afgerond, ook al kostte het meer dan mij lief was afentoe.
Waar ik nu vooral nog mee kamp is het volgende. Ik ben al 3x in therapie geweest, maar ik heb toch nog last van de volgende dingen. Ten eerste, slaapproblemen. Tegenwoordig maak ik mij zelfs al druk als ik de dag erna moet presteren, werken of naar mijn vriendin ga. Ik heb heel veel moeite om rustig te slapen als ik de dag erna iets moet. Dit begon met festivals en uitgaan(logisch gezien het verleden), maar uit zich nu in bijna vanalles. Ik slaap dan ook vaak later pas in, wordt vaker wakker en heb geen goede slaapkwaliteit. Ik wil echt mijn slaap controleren, zodat ik goed wakker wordt. Ik kom ook met moeite vroeg uit de veren. Daarnaast leef ik al een lange tijd gezond, maar ben ik toch bang voor hartaanvallen, waardoor ik soms wel eens tegen een paniekaanval zit zodra mijn hart onrustig is. Hierdoor creëer ik weer onnodige paniek. Ik weet ze nog te voorkomen, maar het is niet fijn.
Daarnaast heb ik ook vanwege het drugsverleden moeite met dingen innemen, tabletten en zelfs drinken uit onbekende of omgespoelde glazen of bijvoorbeeld het bovenste plakje kaas aangezien ik nog thuis woon. Ik wil dat het schoon is en de achterliggende gedachte is dat ik niet meer dat kan krijgen wat ik vroeger heb meegemaakt. Mijn ouders gebruikte vroeger drugs, dus thuis ben ik altijd op mijn hoede.
Tenslot heb ik ook nog rituelen. Ik moet dingen meerdere malen aanraken, altijd op dezelfde manier naar bed etc etc.
Ook heb ik ontzettend veel spierklachten, pols, onderarm, elleboog, schouders, onderrug en heup, omdat ik ontzettend veel spanning vasthoud. Ik word verschrikkelijk pijnvol wakker. Ik heb al een abonnement bij de fysio en ben gewoon goed getraind, maar het wordt niet beter.
Ik heb me altijd redelijk staande weten te houden de laatste jaren met een combinatie van soms wat minder doen in het leven en toch meestal genieten, maar nu spelen veel dingen op. Zoals ik vertelde werk ik parttime, heb ik een eigen online business, ben ik weer bij een club gaan voetballen, heb ik een vriendin etc. Maar ik krijg het niet meer geregeld. Ik heb door alle slaapproblemen etc. niet meer de energie om elke dag stabiel alles te doen en zit nu dan ook al 3 weken thuis met een burn-out. Ik ga dinsdag naar de huisarts om een verwijzing te krijgen, maar ik baal er gewoon ontzettend van dat ik nooit goed kan slapen en angsten heb. Ik kan niet op mijzelf gaan wonen, omdat ik geen vastigheid heb, mijn relatie gaat het niet redden als ik mijn angsten niet verbeter, anders is er voor haar geen toekomst zo, dus dit staat ook onder druk en andere dingen zoals werk en socialiteit leid er soms ook onder. Ik heb gister twee desperado gedronken toen ik mij goed voelde en ik had niet echt angst, maar toch lag ik 3 uur lang met hartkloppingen in bed bijvoorbeeld. Terwijl ik weet hoe ik moet ademen etc. Dit was maar even een algemeen voorbeeld, sorry voor de onduidelijkheid soms. Dit komt door mijn emotie. Maar al met al wordt ik er depressief van, ik wil genieten en vooruit in het leven.
Sorry voor het lange verhaal en enige tips zijn welkom!
zondag 2 mei 2021 om 23:26
Hi Dashy, allereerst wat rot dat je je zo voelt! Goed dat je hier van je af schrijft. Denk idd dat een goede therapie je flink op weg kan helpen. Klinkt als een duidelijke angststoornis en dwangmatige gedachtes. Denk dat dat een gevoelige plek voor je is, en zonder drugs misschien ook wel tot uiting gekomen. Ken zo veel mensen met dit soort angsten. Ik zelf heb ziektevrees, en dit komt vooral opzetten wanneer ik me slechter in me vel voel. Misschien onbewust ook stress in je relatie of werk bijvoorbeeld. Sterkte!
maandag 3 mei 2021 om 02:48
Wat naar voor je zeg! Angst kan zó verlammend zijn. Mijn ervaring is dat drugs triggerend kan zijn voor iemand met al een gevoeliger karakter voor angst en paniek, wellicht dat dit bij je gebeurd is. Ik zou je willen aanraden je opnieuw door te laten verwijzen naar de GGZ, er zijn behandelvormen die heel goed kunnen werken voor jouw angst- en dwang. Geef het zoeken naar de juiste therapeut en therapie niet op! Het kan even zoeken zijn maar je zal weer zoveel “leven” ervoor terug krijgen. Veel sterkte! De enige weg eruit is er dwars doorheen. Je kan het!!
