Gezondheid
alle pijlers
Anorexia waneer levensbedreigend?
zaterdag 22 maart 2008 om 19:40
Hallo allemaal,
Ik heb het bericht gekregen dat een vriendin van mij met asperger( en heel veel problemen) zichzelf nu een eetstoornis aangemeten heeft, en in het ziekenhuis ligt aan de sondevoeding. Ze is 1m76 en weegt nu 36,5 kg, haar normale gewicht ligt rond de 60 kg.
Ze was eerst nooit zo met eten bezig, helaas kan uit asperger obsessief gedrag voortkomen, en ze ging niet meer naar school en zat eigenlijk depressief thuis. Zo is haar eetstoornis tot stand gekomen. Ik heb hier eigenlijk enkele vragen over.
Waneer is anorexia precies levensbedreigend? ik heb natuurlijk wel al dingen opgezocht. Ze zit in een rolstoel, kan niet meer lopen en heeft hulp nodig bij het toiletbezoek.
Wat gebeurd er als ze het ziekenhuis uit mag? als dit al gebeurd, kan ze dood gaan? wie heeft hier antwoord op?
Helaas woont en ligt ze heel erg ver weg bij mij in het ziekenhuis, ik ga haar wel proberen te bezoeken, al ik het momenteel erg heftig vind en er heel moeilijk mee om kan gaan.
Zelf heb ik een flink maatje meer en ja weet niet vind het gewoon eng.
Ik heb het bericht gekregen dat een vriendin van mij met asperger( en heel veel problemen) zichzelf nu een eetstoornis aangemeten heeft, en in het ziekenhuis ligt aan de sondevoeding. Ze is 1m76 en weegt nu 36,5 kg, haar normale gewicht ligt rond de 60 kg.
Ze was eerst nooit zo met eten bezig, helaas kan uit asperger obsessief gedrag voortkomen, en ze ging niet meer naar school en zat eigenlijk depressief thuis. Zo is haar eetstoornis tot stand gekomen. Ik heb hier eigenlijk enkele vragen over.
Waneer is anorexia precies levensbedreigend? ik heb natuurlijk wel al dingen opgezocht. Ze zit in een rolstoel, kan niet meer lopen en heeft hulp nodig bij het toiletbezoek.
Wat gebeurd er als ze het ziekenhuis uit mag? als dit al gebeurd, kan ze dood gaan? wie heeft hier antwoord op?
Helaas woont en ligt ze heel erg ver weg bij mij in het ziekenhuis, ik ga haar wel proberen te bezoeken, al ik het momenteel erg heftig vind en er heel moeilijk mee om kan gaan.
Zelf heb ik een flink maatje meer en ja weet niet vind het gewoon eng.
zaterdag 22 maart 2008 om 19:57
flashy, moeilijk voor je om je vriendin zo te zien.
Het is maar goed dat ze aan de sondevoeding is, want is het gewicht is erg laag. Het kan inderdaad levensbedreigend zijn. Op een gegeven moment is het lichaam gewoon op en stopt het hart. Je vriendin is er op tijd bij, ze is nu in het ziekenhuis waar er goed op haar gelet wordt.
Het is best mogelijk dat wanneer jouw vriendin een beetje aangesterkt is door de sondevoeding, ze naar een speciale kliniek voor eetstoornissen gaat.
Ik weet niet hoe oud ze is?
Ik hoop dat haar ouders haar niet meteen naar huis laten komen en haar eerst naar een kliniek brengen. Ik ben bang dat wanneer ze thuis komt haar gewicht weer gaat dalen. Anorexia is een hardnekkige ziekte wat veel tijd nodig heeft.
In ieder geval fijn dat ze een vriendin zoals jou heeft...
Sterkte
Het is maar goed dat ze aan de sondevoeding is, want is het gewicht is erg laag. Het kan inderdaad levensbedreigend zijn. Op een gegeven moment is het lichaam gewoon op en stopt het hart. Je vriendin is er op tijd bij, ze is nu in het ziekenhuis waar er goed op haar gelet wordt.
Het is best mogelijk dat wanneer jouw vriendin een beetje aangesterkt is door de sondevoeding, ze naar een speciale kliniek voor eetstoornissen gaat.
Ik weet niet hoe oud ze is?
Ik hoop dat haar ouders haar niet meteen naar huis laten komen en haar eerst naar een kliniek brengen. Ik ben bang dat wanneer ze thuis komt haar gewicht weer gaat dalen. Anorexia is een hardnekkige ziekte wat veel tijd nodig heeft.
In ieder geval fijn dat ze een vriendin zoals jou heeft...
Sterkte
zaterdag 22 maart 2008 om 19:57
Flashy, het ligt een beetje aan je vriendin zelf wat er gebeurt als ze het ziekenhuis uitmag. Hópelijk snapt ze dan zelf ook dat ze een ziekte heeft, en aanvaart ze hulp. Dan start er natuurlijk therapie en heeft ze een lange weg te gaan om van haar anorexia af te komen. Als ze na haar ziekenhuisbezoek echter níet inziet dat ze ziek is, zal ze hoogstwaarschijnlijk naar buiten toe doen alsof ze 'eraan werkt' maar stiekem gewoon weer door blijven hongeren.
Anorexia is levensbedreigend. Vaak komt anorexia samen met andere psychische problemen, denk bijvoorbeeld aan depressie, dwanggedachtes en/of automutilatie. Niet iedereen met anorexia geneest - sommigen leven jarenlang terwijl ze hun lichaam uitputten, sommigen gaan helaas dood, sommigen leren ermee leven maar houden altijd moeite met normaal eten, en sommigen genezen volledig en leren ook weer te genieten van eten.
In tegenstelling tot wat veel mensen denken gaat het er niet wérkelijk om 'om gewoon awt af te willen vallen, wat dan toevallig doorslaat', mensen met anorexia hebben vaak het idee 'teveel' te zijn en bestaan liever niet. En ze hebben een totaal onjuist zelfbeeld.
Ik snap best dat je het eng vindt. Je vriendin ziet er misschien heel breekbaar uit, en jij ziet dat ze heel mager is maar zijzelf ziet dat niet. Misschien is ze boos of verdrietig, misschien wil ze erover vertellen maar misschien zwijgt ze ook. Ze is ziek, en jij weet niet wat je kunt verwachten.
Ik hoop dat je vriendin kan leren omgaan met haar anorexia... maar het kan lang duren.
Anorexia is levensbedreigend. Vaak komt anorexia samen met andere psychische problemen, denk bijvoorbeeld aan depressie, dwanggedachtes en/of automutilatie. Niet iedereen met anorexia geneest - sommigen leven jarenlang terwijl ze hun lichaam uitputten, sommigen gaan helaas dood, sommigen leren ermee leven maar houden altijd moeite met normaal eten, en sommigen genezen volledig en leren ook weer te genieten van eten.
In tegenstelling tot wat veel mensen denken gaat het er niet wérkelijk om 'om gewoon awt af te willen vallen, wat dan toevallig doorslaat', mensen met anorexia hebben vaak het idee 'teveel' te zijn en bestaan liever niet. En ze hebben een totaal onjuist zelfbeeld.
Ik snap best dat je het eng vindt. Je vriendin ziet er misschien heel breekbaar uit, en jij ziet dat ze heel mager is maar zijzelf ziet dat niet. Misschien is ze boos of verdrietig, misschien wil ze erover vertellen maar misschien zwijgt ze ook. Ze is ziek, en jij weet niet wat je kunt verwachten.
Ik hoop dat je vriendin kan leren omgaan met haar anorexia... maar het kan lang duren.
zaterdag 22 maart 2008 om 20:03
Als ik het zo lees is ze al lang geleden de verkeerde weg ingeslagen. Het gewicht dat ze nu heeft is echt heel erg ongezond en hoewel ik geen arts ben en het dus niet met zekerheid durf te zeggen denk ik dat ze toch wel op het randje zit nu. Dit moet gewoon niet te lang duren. Allerlei dingen die je noemt wijzen echt de verkeerde richting in (rolstoel, niet alleen naar wc) Zoals Meds al zegt, het hart en de nieren kunnen dit niet aan. Ze wordt pas ontslagen uit het ziekenhuis als ze een bepaald gewich heeft. Maar ik weet niet in hoeverre dit verplicht kan worden. ik neem aan dat ze volwassen is en kan ze volgens mij in principe ervoor kiezen niet behandeld te willen worden. De artsen zullene r op aandringen dat ze in (dag)behandeling gaat, maar dit moet ze uiteindelijk ook zelf willen. Het feit dat ze Asperger heeft zal de behandleing wel wat bemoeilijker verwacht ik, maar er zijn vast goede therapeuten die haar de beste begeleiding kunnen geven.
Dus om antwoord op je vraag te geven: ja ze kan doodgaan, zeker als ze zo door blijft gaan. Maar ook al gaat ze niet dood, ze moet die anorexia te boven komen, want het verpest gewoon heel veel.
Je hebt er eigenlijk niks aan, maar waarom is hier niet eerder ingegrepen? 36 kg is zó weinig dan ben je niet van de een op de andere dag.
En tenslotte: ga echt langs meid. Die vriendin heeft je steun nodig; dus laat iets van je horen en maak dudielijk dat je er voor haar bent, zonder haar te veroordelen en te pushen zich te behandelen (het moet van haarzelf komen).
Sterkte!
Dus om antwoord op je vraag te geven: ja ze kan doodgaan, zeker als ze zo door blijft gaan. Maar ook al gaat ze niet dood, ze moet die anorexia te boven komen, want het verpest gewoon heel veel.
Je hebt er eigenlijk niks aan, maar waarom is hier niet eerder ingegrepen? 36 kg is zó weinig dan ben je niet van de een op de andere dag.
En tenslotte: ga echt langs meid. Die vriendin heeft je steun nodig; dus laat iets van je horen en maak dudielijk dat je er voor haar bent, zonder haar te veroordelen en te pushen zich te behandelen (het moet van haarzelf komen).
Sterkte!
zaterdag 22 maart 2008 om 20:05
zaterdag 22 maart 2008 om 20:05
quote:tangerine schreef op 22 maart 2008 @ 20:02:
Anorexia heeft ook veel met controle te maken trouwens, dus naar therapie gaan en 'weer moeten eten' is vreselijk eng - niet eten is tenslotte 'controle hebben over je lichaam'.
Het feit dat die vriendin Asperger heeft maakt dit er ook niet makkelijker op denk ik. Al zijn alle anorexiapatienten wel geobsedeerd.
Het is idd een kloteziekte en een zware strijd die vaak een leven lang (al dan niet op de achtergrond) blijft spelen
Anorexia heeft ook veel met controle te maken trouwens, dus naar therapie gaan en 'weer moeten eten' is vreselijk eng - niet eten is tenslotte 'controle hebben over je lichaam'.
Het feit dat die vriendin Asperger heeft maakt dit er ook niet makkelijker op denk ik. Al zijn alle anorexiapatienten wel geobsedeerd.
Het is idd een kloteziekte en een zware strijd die vaak een leven lang (al dan niet op de achtergrond) blijft spelen
zaterdag 22 maart 2008 om 20:07
quote:Scorpion80 schreef op 22 maart 2008 @ 20:05:
Mooi beschreven tangerine.
Misschien 1 lichtpuntje: ik ben zelf ook genezen van anorexia.
En aantal jaren terug had ik dit ook nooit gedacht en verwacht. Het ging heel slecht. Dankzij de lieve mensen om mij heen, de therapie en de medicatie heb ik deze ziekte overwonnen.Wat goed Scorpion; knap hoor! Fijn dat je nu weer de grip op je leven terughebt (al leek het misschien dat je die pas echt had tijdens je anorexia)
Mooi beschreven tangerine.
Misschien 1 lichtpuntje: ik ben zelf ook genezen van anorexia.
En aantal jaren terug had ik dit ook nooit gedacht en verwacht. Het ging heel slecht. Dankzij de lieve mensen om mij heen, de therapie en de medicatie heb ik deze ziekte overwonnen.Wat goed Scorpion; knap hoor! Fijn dat je nu weer de grip op je leven terughebt (al leek het misschien dat je die pas echt had tijdens je anorexia)
zaterdag 22 maart 2008 om 20:10
Scorpion, ik vind het altijd heel fijn om te horen dat er mensen zijn die helemaal genezen. In mijn leven ben ik een aantal keer (gelukkig vanaf de zijlijn) in aanraking gekomen met deze vreselijke ziekte. Het is nogal een strijd.... en ik ben héél blij dat je die strijd gevoerd hebt en hebt overwonnen!
zaterdag 22 maart 2008 om 20:17
Dank jullie wel.
Helemaal genezen durf ik niet te zeggen. Dat stemmetje is er nog wel. Sinds de komst van mijn dochtertje is mijn focus op haar en kan ik dat stemmetje beter negeren.
Heb nu een gezond gewicht en wil mij nooit meer zo ellendig voelen. Want met ondergewicht en dwanggedachtes kun je niet genieten. Je voelt je moe, je hebt pijn, lusteloos, duizelig en voortdurend koud. Denken lukt bijna niet meer... alles vlakt weg. Je gevoelens, je emoties... je bent een schim van jezelf.
Slikt je vriendin medicatie? Deze willen nog wel eens helpen tegen de dwanggedachtes die ze heeft.
Helemaal genezen durf ik niet te zeggen. Dat stemmetje is er nog wel. Sinds de komst van mijn dochtertje is mijn focus op haar en kan ik dat stemmetje beter negeren.
Heb nu een gezond gewicht en wil mij nooit meer zo ellendig voelen. Want met ondergewicht en dwanggedachtes kun je niet genieten. Je voelt je moe, je hebt pijn, lusteloos, duizelig en voortdurend koud. Denken lukt bijna niet meer... alles vlakt weg. Je gevoelens, je emoties... je bent een schim van jezelf.
Slikt je vriendin medicatie? Deze willen nog wel eens helpen tegen de dwanggedachtes die ze heeft.
zaterdag 22 maart 2008 om 21:55
Scorpion, wat goed dat je het overwonnen hebt!!! echt heel erg knap!
De vriendin in kwestie is 19 jaar en bij mijn weten slikt ze prozac, ik snap niet dat er niet eerder ingegrepen is, ze ging namelijk elke week naar het riagg om te wegen, dan moeten ze dat daar toch ook zien? ze is voor haar asperger al wel in dagbehandeling geweest enz. Ik snap nog steeds niet hoe het zo ver heeft kunnen komen. Ik heb vandaag een leuk kaartje gekocht en die gaat morgen op de bus, verder hoop ik deze week langs te kunnen gaan, en anders volgende week.
Zit net met een hoop verhuis geregel( nieuwbouwwoning, alles regelen) en heb ook nog een tentamen dus druk druk druk maar vind het wel heel erg belangrijk om naar haar toe te gaan, ben heel erg bang dat ze het niet red, of dood gaat ofzo.
De vriendin in kwestie is 19 jaar en bij mijn weten slikt ze prozac, ik snap niet dat er niet eerder ingegrepen is, ze ging namelijk elke week naar het riagg om te wegen, dan moeten ze dat daar toch ook zien? ze is voor haar asperger al wel in dagbehandeling geweest enz. Ik snap nog steeds niet hoe het zo ver heeft kunnen komen. Ik heb vandaag een leuk kaartje gekocht en die gaat morgen op de bus, verder hoop ik deze week langs te kunnen gaan, en anders volgende week.
Zit net met een hoop verhuis geregel( nieuwbouwwoning, alles regelen) en heb ook nog een tentamen dus druk druk druk maar vind het wel heel erg belangrijk om naar haar toe te gaan, ben heel erg bang dat ze het niet red, of dood gaat ofzo.
zaterdag 22 maart 2008 om 23:21
Anorexia is altijd levensbedreigend.
Ieder lijf heeft zijn eigen grens. De een kan jaren op een heel laag gewicht leven,het andere lijf krijgt het in een kortere tijd bij een hoger gewicht heel moeilijk.
Er is dus moeilijk een inschatting te maken of ze op het randje zit(eigenlijk geld dat gewoon voor iedereen met een eetstoornis).
Braakt ze erbij,laxeert ze? dat maakt de situatie wel ernstiger.
Dat ze nu sondevoeding krijgt is een tijdelijke oplossing voor het somatische aspect.
Het zal echter geen invloed hebben op haar anorexia. Als ze na haar ontslag geen hulp krijgt of wil heb ik eigenlijk weinig goede hoop.
Ik word heel verdietig van dit verhaal.Ik hoop dat ze snel voor hulp kiest,ze is zo jong. Een eetstoornis verziekt je lijf en je leven.
Ik heb zelf een enorme tijd(17 jaar) een eetstoornis,afwisselend anorexia en boulimia.
Ik hoop echt dat ze goede hulp krijgt zodat er weer ruimte komt voor leuek dingen in haar leven. Ze moet het alleen wel zelf willen,dwingen helpt niet.
Misschien een gesprek met ervaringsdeskundige, die haar wel begrijpt maar ook weet wat een eetstoornis op een negatieve manier met je doet,en dat is niet alleen ondergewicht en het risico te sterven aan een hartstilstand.
Ik wens je vriendin heel veel kracht toe.
Ga maar snel bij haar langs als het je lukt.Een knuffel,aandacht vriendschap en liefde doet wonderen
Ieder lijf heeft zijn eigen grens. De een kan jaren op een heel laag gewicht leven,het andere lijf krijgt het in een kortere tijd bij een hoger gewicht heel moeilijk.
Er is dus moeilijk een inschatting te maken of ze op het randje zit(eigenlijk geld dat gewoon voor iedereen met een eetstoornis).
Braakt ze erbij,laxeert ze? dat maakt de situatie wel ernstiger.
Dat ze nu sondevoeding krijgt is een tijdelijke oplossing voor het somatische aspect.
Het zal echter geen invloed hebben op haar anorexia. Als ze na haar ontslag geen hulp krijgt of wil heb ik eigenlijk weinig goede hoop.
Ik word heel verdietig van dit verhaal.Ik hoop dat ze snel voor hulp kiest,ze is zo jong. Een eetstoornis verziekt je lijf en je leven.
Ik heb zelf een enorme tijd(17 jaar) een eetstoornis,afwisselend anorexia en boulimia.
Ik hoop echt dat ze goede hulp krijgt zodat er weer ruimte komt voor leuek dingen in haar leven. Ze moet het alleen wel zelf willen,dwingen helpt niet.
Misschien een gesprek met ervaringsdeskundige, die haar wel begrijpt maar ook weet wat een eetstoornis op een negatieve manier met je doet,en dat is niet alleen ondergewicht en het risico te sterven aan een hartstilstand.
Ik wens je vriendin heel veel kracht toe.
Ga maar snel bij haar langs als het je lukt.Een knuffel,aandacht vriendschap en liefde doet wonderen
zondag 23 maart 2008 om 11:41
Flashy, inderdaad vreemd dat ze bij het riagg niet eerder hebben ingegrepen... Ze zit ver onder het ondergewicht.
Al weet ik niet of ze trucjes heeft toegepast om iets zwaarder te zijn op de weegschaal daar. Dan nog moeten ze dit eerder gesignaleerd hebben. Ze heeft enorm ondergewicht.
Lief dat je een kaartje hebt gekocht. Dat zal haar vast goed doen!
Meds; ik heb nog wel last van mijn botten. Door de eetstoornis zijn ze wat brozer geworden. Verder heb ik gelukkig geen blijvende schade eraan overgehouden.
Ik heb zelfs een kindje kunnen krijgen, dus mijn lijf is weer gezond.
Knuffel scorpion
Al weet ik niet of ze trucjes heeft toegepast om iets zwaarder te zijn op de weegschaal daar. Dan nog moeten ze dit eerder gesignaleerd hebben. Ze heeft enorm ondergewicht.
Lief dat je een kaartje hebt gekocht. Dat zal haar vast goed doen!
Meds; ik heb nog wel last van mijn botten. Door de eetstoornis zijn ze wat brozer geworden. Verder heb ik gelukkig geen blijvende schade eraan overgehouden.
Ik heb zelfs een kindje kunnen krijgen, dus mijn lijf is weer gezond.
Knuffel scorpion
zondag 23 maart 2008 om 11:50
Denk dan meteen, zou er iets aan de hand zijn.
zondag 23 maart 2008 om 11:53
Hmm, ze nemen mensen (helaas) niet snel op. Ze kan wel keurig gewogen zijn op het RIAGG, en ze hebben haar ook vast verteld dat ze aan moet komen. Ze heeft misschien zichzelf zwaarder doen lijken en misschien heeft ze gezegd 'echt eraan te willen werken'. Het is in Nederland moeilijk mensen gedwongen op te nemen. Je moet echt instorten zo ongeveer voordat ze je zomaar opnemen in het ziekenhuis en sondevoeding toedoenen. Misschien heeft ze daarvoor altijd geweigerd, en dan is het moeilijk om wat te doen...
Flashy, lief dat je even een kaartje hebt gekocht. K hoop dat je tijd kunt maken even langs te gaan binnenkort. Voor jou is het eng, maar voor haar is het waarschijnlijk nog enger
Scorpion, ik ben nu toch benieuwd. Ik ken een dame die ook een tijdlang een eetstoornis heeft gehad en inmiddels moeder is geworden. Het zou wel héél toevallig zijn, maar... heb jij het spel P gespeeld?
Flashy, lief dat je even een kaartje hebt gekocht. K hoop dat je tijd kunt maken even langs te gaan binnenkort. Voor jou is het eng, maar voor haar is het waarschijnlijk nog enger
Scorpion, ik ben nu toch benieuwd. Ik ken een dame die ook een tijdlang een eetstoornis heeft gehad en inmiddels moeder is geworden. Het zou wel héél toevallig zijn, maar... heb jij het spel P gespeeld?
maandag 24 maart 2008 om 15:31
Fijn Flashy dat je haar kunt zien. Ook ik heb anorexia gehad, was wel al 34 en inderdaad had het te maken met zelf controle over iets hebben. Toen ik een BMI van 13 had ben ik opgenomen en heb sondevoeding gehad. Na nog geen week kon ik gaan want met een BMI van 14 was er afgesproken dat ik kon vertrekken. Dat was erg dom van de artsen om dat van te voren te zeggen.
Gelukkig had ik een hele goede dietiste en dankzij haar heb ik gezond leren eten.
Ik hoop dat jouw vriendin er gauw bovenop komt! Jij ook sterkte!
Gelukkig had ik een hele goede dietiste en dankzij haar heb ik gezond leren eten.
Ik hoop dat jouw vriendin er gauw bovenop komt! Jij ook sterkte!
dinsdag 25 maart 2008 om 15:06
Hoi Flashy,als ik het verhaal van je vriendin lees zo zou ik zeker zeggen dat het op deze manier levensbedreigend voor haar is is.Ten eerste zit ze in een rolstoel en heeft hulp nodig om op te staan en naar het toilet te gaan.Ook is haar gewicht veel'st te laag.Een volgroeide vrouw hoort minimum een bmi van 18,5 te hebben.Daaronder heb je ondergewicht.Krijgt ze ook zondevoeding?Ik wens jou en je vriendin veel sterkte toe en dat ze er weer helemaal bovenop komt.Het is niet niets.Ik zal voor jullie allebij duimen.
