Blaren, balen!

He bah, ik was al bang dat mijn onrustige oogslijmvlies met mijn blaarziekte te maken had. Maar nu, nu de dokter zich daar ook zorgen om maakt en er spoed achter gaat zetten dat de doorverwijzing naar het oogziekenhuis erdoor komt, voelt het toch wel erg naar.
Ik heb dus waarschijnlijk een blaar op mijn oogwit. De derdelijns oogarts mag het beoordelen.
Ik heb 2 jaar geleden een (negatieve) coronatest gehad, waarbij mijn blaarziekte uit zijn "winterslaap" gehaald is. Sindsdien last van mijn neus en/of keel, dat wil nog wel eens wisselen. Eerst een tijd geprobeerd het plaatselijk te behandelen, maar daarna toch aan de forse afweerremmers per infuus. Driekwart zit erop nu, in januari nog een keer. Maar waar het een aantal jaar geleden goed hielp en ik klachtenvrij (op de pred bijwerkingen na dan) de prednison kon afbouwen, blijf ik nu klachten houden. De oogklachten zijn zelfs nieuw, die had ik ook in de eerste periode niet.
De infusen doen het goed, ik heb heel netjes geen B-cellen, maar de uitbreiding van klachten geeft wel aan dat het onvoldoende is. Ik ga er een afweerremmer bij krijgen als de oogarts inderdaad een blaar constateert. En dan stort mijn afweer waarschijnlijk helemaal in elkaar...
Bah, bah, bah! Woensdag, toen ik voor controle van de infuustherapie bij de dokter was, had ik alleen maar een bloedoog, gewoon zo'n gesprongen adertje. Vrijdag bij de opticien ook niks opvallends, en die heeft het natuurlijk ook van heel dichtbij gezien.
Tips voor blaren op je ogen hoef ik niet hoor, maar als je weet hoe ik met dit baalgevoel omga?

Joppie schreef: ↑

11-10-2022 19:02

sterkte ermee. Geen adviezen sorry

Dank je!

S-Groot schreef: ↑

11-10-2022 19:50

Jeetje wat heftig! Je titel dekt de lading van je verhaal totaal niet, ik dacht dat het over 'gewone' blaren ging, blaren op je voeten die je oploopt bij lang wandelen of nieuwe schoenen bijvoorbeeld. Dit is wel even heel iets anders zeg, wat een invloed heeft dit op je (alleen die prednison al ga ik vanuit). Wat een ontzettende pech ook dat het opgevlamd is door het testen en het al zo lang duurt.

Hoe je met het baalgevoel omgaat? Ik denk toch ook door het er te laten zijn, je baalgevoel is namelijk heel terecht.

Ik heb toen inderdaad een paar rotjaren gehad, mede door de onhandige manier waarop het ziekenhuis ermee omging. Bijwerkingen waar ik over klaagde, bestonden niet, kwamen niet door de medicijnen of ik moest gewoon blij zijn dat ik dankzij die medicijnen nog leefden. Op een gegeven moment hebben de dokter en ik stampvoetend tegenover elkaar gestaan: ik stop met die rotpillen, nee u gaat door met die pillen. Gelukkig wist ik dat ik hiermee wel ineens kon stoppen en dat deze pillen niet voor het wankele evenwicht zorgden. Via een second opinion toch de infuuskuur gekregen, die een jaar duurt, in dat jaar ook de pred afgebouwd en gelukkig in de spiegel weer mezelf tegengekomen...
En nu dus bang dat de ziekte sterker is, omdat nu de infusen niet genoeg lijken te helpen. Misschien dat de oogarts er nog een gewone oogontsteking of iets dat zwelling geeft van maakt en maak ik nu mezelf voor niets gek. Ik hoop dat ze daar net zo hard opschieten als ze vanmiddag in het expertisecentrum deden. Binnen 10 minuten na het telefoongesprek had ze de supervisor al zo ver dat hij de brief getekend had! Geeft wel aan dat ook zij er niet gerust op zijn... Bah!