Gezondheid alle pijlers

Blijvende klachten na burn out?

16-07-2023 17:43 25 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Dik 2,5 jaar geleden kreeg ik een burn out. Ik ging er helaas diep doorheen, kreeg opeenvolgend een depressie en sinds maart kan ik regelmatig zeggen dat het goed met me gaat.

Wat me opvalt is dat ik nog steeds mega prikkelgevoelig ben. Veel dingen zijn te druk. Een winkelstraat, een gezelschap mensen, of gewoon iemand op de koffie, het kost me klauwen met energie. Vaak slaap ik overdag nog een half uurtje om weer even bij te tanken en dan ben ik nog niet eens aan het werk (wia)

Herkent iemand dit na een burn out? Ging het bij jou ooit weer weg of is dit gebleven?
Alle reacties Link kopieren Quote
Is t niet iets wat je altijd al had en genegeerd heb waardoor je in je burn out terecht gekomen bent?
Been there, done that, got the T-shirt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Met grote regelmaat nog compleet overprikkeld door geluid en drukte. Ik werk nu niet en daar ben ik vreselijk blij om. Denk niet dat het (overprikkeling) ooit helemaal weg zal gaan bij mij


Je brein veranderd ook door depressie en (bijv.) ptss.
Alle reacties Link kopieren Quote
Apatura schreef:
16-07-2023 17:47
Is t niet iets wat je altijd al had en genegeerd heb waardoor je in je burn out terecht gekomen bent?
Vanuit mijn ervaring; nope. Niet te vergelijken.

Drukte om je heen en dat wat lastig vinden of een exploderend hoofd en vluchtdrang door prikkels.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is moeilijk om te doorgronden wat er precies met je gebeurt.
Dan moet het maar zoals het kan
.
anoniem_6515dbffb48c1 wijzigde dit bericht op 16-07-2023 19:16
Reden: Toch maar niet
99.69% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Apatura schreef:
16-07-2023 17:47
Is t niet iets wat je altijd al had en genegeerd heb waardoor je in je burn out terecht gekomen bent?
Dat kan heel goed en lijkt me iets om verder te onderzoeken.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Ooit op een personeelsvergadering een sessie rond burn-out gehad.

Beeld je je leven in als een rekker (elastiek).
Een elastiek die vaak zonder dat je het merkt telkens wat verder uitgerokken wordt.

Bij een burn-out springt de elastiek.

Je kan de boel na een tijd wel weer aan elkaar knopen / oplappen, maar hij is blijvend "gekraakt" en zal nagenoeg nooit meer zo sterk worden als de originele elastiek.

Niet heel gek dat je rest-klachten houdt dus.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja heel erg herkenbaar helaas. De flexibiliteit is er ook uit: kan veel minder hebben en herstel duurt veel langer. En inderdaad: vroeger ook al erg prikkelgevoelig (en herstel nodig) maar totaal niet te vergelijken met nu.
Alle reacties Link kopieren Quote
_Branwen_ schreef:
16-07-2023 18:42
.
:hug:
gelezen
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is alweer jaren geleden dat ik een burn out heb gehad, maar ik kan nog steeds slechter tegen prikkels dan daarvoor. Lastig soms, maar waar ik kan probeer ik er rekening mee te houden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier idem dito. Inmiddels 2,5 jaar geleden, maar nog steeds prikkelgevoelig, snel oververmoeid, slecht slapen.
Gaat écht al 100x beter, maar helemaal er vanaf komen; nee.
Het verhaal van het elastiek hier ergens boven heb ik ook over gehoord; ik zie mezelf als een totaal uitgerekt elastiek, die met wat hulp weer rekbaar is geworden. Maar hetzelfde word het nooit meer.
Valkia-the-Bloody schreef:
16-07-2023 19:45
:hug:
gelezen

Dank je :)
Eentje terug :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Wissewis schreef:
16-07-2023 18:55
Ooit op een personeelsvergadering een sessie rond burn-out gehad.

Beeld je je leven in als een rekker (elastiek).
Een elastiek die vaak zonder dat je het merkt telkens wat verder uitgerokken wordt.

Bij een burn-out springt de elastiek.

Je kan de boel na een tijd wel weer aan elkaar knopen / oplappen, maar hij is blijvend "gekraakt" en zal nagenoeg nooit meer zo sterk worden als de originele elastiek.

Niet heel gek dat je rest-klachten houdt dus.
Het lastige aan dat beeld van dat elastiek is dat sowieso die rek er steeds meer uitgaat als je ouder wordt.
Dus of je dan restklachten hebt, of sowieso wat minder rek zou hebben, ook zonder burnout, weet je dan niet.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Zou het kunnen dat je zo’n tijd prikkelarm door het leven ging dat je nu heel erg moet wennen aan prikkels? Dat je door heel rustig opbouwen echt nog wel verder kunt komen?
Alle reacties Link kopieren Quote
_Branwen_ schreef:
16-07-2023 20:18
Dank je :)
Eentje terug :hug:
:heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Fijn, die herkenning! Nouja niet echt natuurlijk..

Minder flexibiliteit herken ik ook.

Het voelt zo sneu, ik ben een ‘gezonde’ 37 jarige, ik zou gewoon een half dagje moeten kunnen winkelen. Of naar een verjaardag. Maar dat zit er gewoon niet in. Nog niet, niet meer. Who knows.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb zeker last van restverschijnselen na mijn burnout van nu 16 jaar geleden!
Mijn burnout was echt heftig, ik kon niet meer lopen, had moeite met praten, kon alleen maar huilen en was zo gespannen dat ik thuis zat met alle ramen geblindeerd zat zodat ik niets of niemand langs ons huis kon zien lopen.
Wat bij mij echt heel fout is geweest is dat ik geen therapie heb gehad. Alleen maar wat gesprekjes met de bedrijfsmaatschappelijkwerker.
Ik ben ook best snel, na 3 maanden!!, weer aan het werk gegaan, wel opbouwend, maar toch.
Voorheen kon ik met gemak meerdere dingen tegelijk doen, nu met moeite 2 dingen tegelijk. Ik kon voorheen "makkelijk" met spanning/stress omgaan. Sinds mijn burnout sla ik de tussenstappen over wanneer ik in stresssituaties verkeer. Mijn stresslevel gaat dan bijvoorbeeld ineens pijlsnel omhoog ipv in kleine stapjes.
Al snel krijg ik een paniekaanval, terwijl ik voorheen nog best kon functioneren.
Ik ben ook erg snel vermoeid, ben snel overprikkeld en heb al heel snel mijn grenzen bereikt. Ik merk dan dat ik problemen heb met praten, kan niet meer op woorden komen en schaam mij dan enorm, omdat ik voor mijn gevoel klink als een peuter.
Ik werk wel, 20 uur per week, wat echt maximaal is.
dus tja, ik heb echt duidelijk restverschijnselen van mijn burnout. Ik heb mij erbij neergelegd dat het hierbij blijft.
Ik heb heel lang last gehad van een warrig hoofd en onthield weinig of ik luisterde slecht, omdat mijn hoofd zo vol zat.

Ik werk nu in een omgeving dat we maar met 2e zijn, dit scheelt voor mij zoveel.
Collega's waren bij mij namelijk de reden van mijn burn-out i.c.m. te vaak omgaan met mensen die je privé niet eens zien staan. Eigenlijk waren de mensen die bij mij de burn-out veroorzaakte. Ik maakte me teveel druk over wat ze dan van mij vonden en altijd dat eeuwige geroddel over elkaar en oh kijk wat die doet. Zoooo vermoeiend...

Beide uit mijn leven gegooid en voel me met de dag beter. Zodra ik me bij iemand niet op gemak voel of het vreet teveel energie dan gooi ik het gewoon uit mijn leven.
Na een dagje rondlopen in de stad, pretpark etc. ben ik ook moe.

En verjaardagen ik ga alleen nog naar de verjaardagen van mensen die ik ook buiten de verjaardagen om nog eens zie. Voorheen ging ik braaf naar elke verjaardag, omdat je nu eenmaal was uitgenodigd ook al had ik totaal niets met die persoon.
Ik hoopte dan door simpelweg aanwezig te zijn, dat ik er dan bij zou gaan horen bij de groep. 6 jaar later hoor ik er nog steeds niet bij in tegendeel zelfs..
Alle reacties Link kopieren Quote
Pulletje-wulletje schreef:
16-07-2023 20:48
Fijn, die herkenning! Nouja niet echt natuurlijk..

Minder flexibiliteit herken ik ook.

Het voelt zo sneu, ik ben een ‘gezonde’ 37 jarige, ik zou gewoon een half dagje moeten kunnen winkelen. Of naar een verjaardag. Maar dat zit er gewoon niet in. Nog niet, niet meer. Who knows.

Herkenbaar. Maar je kunt je 'restklachten' ook anders proberen te zien. Als een toename van sensitiviteit. Ik zie het niet als een elastiek, maar meer als een herbalancering van een plastisch brein. Je hebt een grens ontmoet en je gezichtspunt is enigzins verschoven.

Bij mij heeft het ook geleid tot beter relativeren, herwaardering van menselijk contact en genieten van kleine dingen die ik eerst over het hoofd zag. Hopelijk haal je op termijn ook iets opbeurends uit deze periode. :hug:
It won't stop until you wise up
Campanula schreef:
17-07-2023 08:13
Herkenbaar. Maar je kunt je 'restklachten' ook anders proberen te zien. Als een toename van sensitiviteit. Ik zie het niet als een elastiek, maar meer als een herbalancering van een plastisch brein. Je hebt een grens ontmoet en je gezichtspunt is enigzins verschoven.

Bij mij heeft het ook geleid tot beter relativeren, herwaardering van menselijk contact en genieten van kleine dingen die ik eerst over het hoofd zag. Hopelijk haal je op termijn ook iets opbeurends uit deze periode. :hug:
Mooie post.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
17-07-2023 13:35
Mooie post.

Dank je wel.
It won't stop until you wise up
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn burn out(3,5jaar geleden) was ook heel heftig. Ik kon niks meer, was totaal overprikkeld en heel duizelig. Later is gebleken dat ik ass heb. Ik moet nog steeds rekening houden met een aantal dingen en heb zelfs aanpassingen in mijn werk.
Sterkte TO.
suikerspinx schreef:
17-07-2023 07:54
Ik heb heel lang last gehad van een warrig hoofd en onthield weinig of ik luisterde slecht, omdat mijn hoofd zo vol zat.

Ik werk nu in een omgeving dat we maar met 2e zijn, dit scheelt voor mij zoveel.
Collega's waren bij mij namelijk de reden van mijn burn-out i.c.m. te vaak omgaan met mensen die je privé niet eens zien staan. Eigenlijk waren de mensen die bij mij de burn-out veroorzaakte. Ik maakte me teveel druk over wat ze dan van mij vonden en altijd dat eeuwige geroddel over elkaar en oh kijk wat die doet. Zoooo vermoeiend...

Beide uit mijn leven gegooid en voel me met de dag beter. Zodra ik me bij iemand niet op gemak voel of het vreet teveel energie dan gooi ik het gewoon uit mijn leven.
Na een dagje rondlopen in de stad, pretpark etc. ben ik ook moe.

En verjaardagen ik ga alleen nog naar de verjaardagen van mensen die ik ook buiten de verjaardagen om nog eens zie. Voorheen ging ik braaf naar elke verjaardag, omdat je nu eenmaal was uitgenodigd ook al had ik totaal niets met die persoon.
Ik hoopte dan door simpelweg aanwezig te zijn, dat ik er dan bij zou gaan horen bij de groep. 6 jaar later hoor ik er nog steeds niet bij in tegendeel zelfs..
Ik heb het ook lang geroepen, zij waren de schuld. Uiteindelijk heb ik er toch voor gekozen om het bij mezelf neer te leggen. Ik ben namelijk verantwoordelijk voor mezelf en niemand anders. Als ik kutcollega's had gehad, dan had ik er eerder moeten weggaan.
Wissewis schreef:
16-07-2023 18:55
Ooit op een personeelsvergadering een sessie rond burn-out gehad.

Beeld je je leven in als een rekker (elastiek).
Een elastiek die vaak zonder dat je het merkt telkens wat verder uitgerokken wordt.

Bij een burn-out springt de elastiek.

Je kan de boel na een tijd wel weer aan elkaar knopen / oplappen, maar hij is blijvend "gekraakt" en zal nagenoeg nooit meer zo sterk worden als de originele elastiek.

Niet heel gek dat je rest-klachten houdt dus.
Zeer mooie post.

Ook ik merk dat ik nog prikkelbaar ben, maar ik geloof niet dat dit mn hele leven zo zal zijn.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven