Gezondheid
alle pijlers
Blijvende klachten na burn out?
zondag 16 juli 2023 om 17:43
Dik 2,5 jaar geleden kreeg ik een burn out. Ik ging er helaas diep doorheen, kreeg opeenvolgend een depressie en sinds maart kan ik regelmatig zeggen dat het goed met me gaat.
Wat me opvalt is dat ik nog steeds mega prikkelgevoelig ben. Veel dingen zijn te druk. Een winkelstraat, een gezelschap mensen, of gewoon iemand op de koffie, het kost me klauwen met energie. Vaak slaap ik overdag nog een half uurtje om weer even bij te tanken en dan ben ik nog niet eens aan het werk (wia)
Herkent iemand dit na een burn out? Ging het bij jou ooit weer weg of is dit gebleven?
Wat me opvalt is dat ik nog steeds mega prikkelgevoelig ben. Veel dingen zijn te druk. Een winkelstraat, een gezelschap mensen, of gewoon iemand op de koffie, het kost me klauwen met energie. Vaak slaap ik overdag nog een half uurtje om weer even bij te tanken en dan ben ik nog niet eens aan het werk (wia)
Herkent iemand dit na een burn out? Ging het bij jou ooit weer weg of is dit gebleven?
zondag 16 juli 2023 om 17:48
zondag 16 juli 2023 om 17:50
zondag 16 juli 2023 om 18:50
zondag 16 juli 2023 om 18:55
Ooit op een personeelsvergadering een sessie rond burn-out gehad.
Beeld je je leven in als een rekker (elastiek).
Een elastiek die vaak zonder dat je het merkt telkens wat verder uitgerokken wordt.
Bij een burn-out springt de elastiek.
Je kan de boel na een tijd wel weer aan elkaar knopen / oplappen, maar hij is blijvend "gekraakt" en zal nagenoeg nooit meer zo sterk worden als de originele elastiek.
Niet heel gek dat je rest-klachten houdt dus.
Beeld je je leven in als een rekker (elastiek).
Een elastiek die vaak zonder dat je het merkt telkens wat verder uitgerokken wordt.
Bij een burn-out springt de elastiek.
Je kan de boel na een tijd wel weer aan elkaar knopen / oplappen, maar hij is blijvend "gekraakt" en zal nagenoeg nooit meer zo sterk worden als de originele elastiek.
Niet heel gek dat je rest-klachten houdt dus.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 16 juli 2023 om 20:13
Hier idem dito. Inmiddels 2,5 jaar geleden, maar nog steeds prikkelgevoelig, snel oververmoeid, slecht slapen.
Gaat écht al 100x beter, maar helemaal er vanaf komen; nee.
Het verhaal van het elastiek hier ergens boven heb ik ook over gehoord; ik zie mezelf als een totaal uitgerekt elastiek, die met wat hulp weer rekbaar is geworden. Maar hetzelfde word het nooit meer.
Gaat écht al 100x beter, maar helemaal er vanaf komen; nee.
Het verhaal van het elastiek hier ergens boven heb ik ook over gehoord; ik zie mezelf als een totaal uitgerekt elastiek, die met wat hulp weer rekbaar is geworden. Maar hetzelfde word het nooit meer.
zondag 16 juli 2023 om 20:18
zondag 16 juli 2023 om 20:19
Het lastige aan dat beeld van dat elastiek is dat sowieso die rek er steeds meer uitgaat als je ouder wordt.Wissewis schreef: ↑16-07-2023 18:55Ooit op een personeelsvergadering een sessie rond burn-out gehad.
Beeld je je leven in als een rekker (elastiek).
Een elastiek die vaak zonder dat je het merkt telkens wat verder uitgerokken wordt.
Bij een burn-out springt de elastiek.
Je kan de boel na een tijd wel weer aan elkaar knopen / oplappen, maar hij is blijvend "gekraakt" en zal nagenoeg nooit meer zo sterk worden als de originele elastiek.
Niet heel gek dat je rest-klachten houdt dus.
Dus of je dan restklachten hebt, of sowieso wat minder rek zou hebben, ook zonder burnout, weet je dan niet.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 16 juli 2023 om 20:48
zondag 16 juli 2023 om 21:56
Ik heb zeker last van restverschijnselen na mijn burnout van nu 16 jaar geleden!
Mijn burnout was echt heftig, ik kon niet meer lopen, had moeite met praten, kon alleen maar huilen en was zo gespannen dat ik thuis zat met alle ramen geblindeerd zat zodat ik niets of niemand langs ons huis kon zien lopen.
Wat bij mij echt heel fout is geweest is dat ik geen therapie heb gehad. Alleen maar wat gesprekjes met de bedrijfsmaatschappelijkwerker.
Ik ben ook best snel, na 3 maanden!!, weer aan het werk gegaan, wel opbouwend, maar toch.
Voorheen kon ik met gemak meerdere dingen tegelijk doen, nu met moeite 2 dingen tegelijk. Ik kon voorheen "makkelijk" met spanning/stress omgaan. Sinds mijn burnout sla ik de tussenstappen over wanneer ik in stresssituaties verkeer. Mijn stresslevel gaat dan bijvoorbeeld ineens pijlsnel omhoog ipv in kleine stapjes.
Al snel krijg ik een paniekaanval, terwijl ik voorheen nog best kon functioneren.
Ik ben ook erg snel vermoeid, ben snel overprikkeld en heb al heel snel mijn grenzen bereikt. Ik merk dan dat ik problemen heb met praten, kan niet meer op woorden komen en schaam mij dan enorm, omdat ik voor mijn gevoel klink als een peuter.
Ik werk wel, 20 uur per week, wat echt maximaal is.
dus tja, ik heb echt duidelijk restverschijnselen van mijn burnout. Ik heb mij erbij neergelegd dat het hierbij blijft.
Mijn burnout was echt heftig, ik kon niet meer lopen, had moeite met praten, kon alleen maar huilen en was zo gespannen dat ik thuis zat met alle ramen geblindeerd zat zodat ik niets of niemand langs ons huis kon zien lopen.
Wat bij mij echt heel fout is geweest is dat ik geen therapie heb gehad. Alleen maar wat gesprekjes met de bedrijfsmaatschappelijkwerker.
Ik ben ook best snel, na 3 maanden!!, weer aan het werk gegaan, wel opbouwend, maar toch.
Voorheen kon ik met gemak meerdere dingen tegelijk doen, nu met moeite 2 dingen tegelijk. Ik kon voorheen "makkelijk" met spanning/stress omgaan. Sinds mijn burnout sla ik de tussenstappen over wanneer ik in stresssituaties verkeer. Mijn stresslevel gaat dan bijvoorbeeld ineens pijlsnel omhoog ipv in kleine stapjes.
Al snel krijg ik een paniekaanval, terwijl ik voorheen nog best kon functioneren.
Ik ben ook erg snel vermoeid, ben snel overprikkeld en heb al heel snel mijn grenzen bereikt. Ik merk dan dat ik problemen heb met praten, kan niet meer op woorden komen en schaam mij dan enorm, omdat ik voor mijn gevoel klink als een peuter.
Ik werk wel, 20 uur per week, wat echt maximaal is.
dus tja, ik heb echt duidelijk restverschijnselen van mijn burnout. Ik heb mij erbij neergelegd dat het hierbij blijft.
maandag 17 juli 2023 om 07:54
Ik heb heel lang last gehad van een warrig hoofd en onthield weinig of ik luisterde slecht, omdat mijn hoofd zo vol zat.
Ik werk nu in een omgeving dat we maar met 2e zijn, dit scheelt voor mij zoveel.
Collega's waren bij mij namelijk de reden van mijn burn-out i.c.m. te vaak omgaan met mensen die je privé niet eens zien staan. Eigenlijk waren de mensen die bij mij de burn-out veroorzaakte. Ik maakte me teveel druk over wat ze dan van mij vonden en altijd dat eeuwige geroddel over elkaar en oh kijk wat die doet. Zoooo vermoeiend...
Beide uit mijn leven gegooid en voel me met de dag beter. Zodra ik me bij iemand niet op gemak voel of het vreet teveel energie dan gooi ik het gewoon uit mijn leven.
Na een dagje rondlopen in de stad, pretpark etc. ben ik ook moe.
En verjaardagen ik ga alleen nog naar de verjaardagen van mensen die ik ook buiten de verjaardagen om nog eens zie. Voorheen ging ik braaf naar elke verjaardag, omdat je nu eenmaal was uitgenodigd ook al had ik totaal niets met die persoon.
Ik hoopte dan door simpelweg aanwezig te zijn, dat ik er dan bij zou gaan horen bij de groep. 6 jaar later hoor ik er nog steeds niet bij in tegendeel zelfs..
Ik werk nu in een omgeving dat we maar met 2e zijn, dit scheelt voor mij zoveel.
Collega's waren bij mij namelijk de reden van mijn burn-out i.c.m. te vaak omgaan met mensen die je privé niet eens zien staan. Eigenlijk waren de mensen die bij mij de burn-out veroorzaakte. Ik maakte me teveel druk over wat ze dan van mij vonden en altijd dat eeuwige geroddel over elkaar en oh kijk wat die doet. Zoooo vermoeiend...
Beide uit mijn leven gegooid en voel me met de dag beter. Zodra ik me bij iemand niet op gemak voel of het vreet teveel energie dan gooi ik het gewoon uit mijn leven.
Na een dagje rondlopen in de stad, pretpark etc. ben ik ook moe.
En verjaardagen ik ga alleen nog naar de verjaardagen van mensen die ik ook buiten de verjaardagen om nog eens zie. Voorheen ging ik braaf naar elke verjaardag, omdat je nu eenmaal was uitgenodigd ook al had ik totaal niets met die persoon.
Ik hoopte dan door simpelweg aanwezig te zijn, dat ik er dan bij zou gaan horen bij de groep. 6 jaar later hoor ik er nog steeds niet bij in tegendeel zelfs..
maandag 17 juli 2023 om 08:13
Pulletje-wulletje schreef: ↑16-07-2023 20:48Fijn, die herkenning! Nouja niet echt natuurlijk..
Minder flexibiliteit herken ik ook.
Het voelt zo sneu, ik ben een ‘gezonde’ 37 jarige, ik zou gewoon een half dagje moeten kunnen winkelen. Of naar een verjaardag. Maar dat zit er gewoon niet in. Nog niet, niet meer. Who knows.
Herkenbaar. Maar je kunt je 'restklachten' ook anders proberen te zien. Als een toename van sensitiviteit. Ik zie het niet als een elastiek, maar meer als een herbalancering van een plastisch brein. Je hebt een grens ontmoet en je gezichtspunt is enigzins verschoven.
Bij mij heeft het ook geleid tot beter relativeren, herwaardering van menselijk contact en genieten van kleine dingen die ik eerst over het hoofd zag. Hopelijk haal je op termijn ook iets opbeurends uit deze periode.
It won't stop until you wise up
maandag 17 juli 2023 om 13:35
Mooie post.Campanula schreef: ↑17-07-2023 08:13Herkenbaar. Maar je kunt je 'restklachten' ook anders proberen te zien. Als een toename van sensitiviteit. Ik zie het niet als een elastiek, maar meer als een herbalancering van een plastisch brein. Je hebt een grens ontmoet en je gezichtspunt is enigzins verschoven.
Bij mij heeft het ook geleid tot beter relativeren, herwaardering van menselijk contact en genieten van kleine dingen die ik eerst over het hoofd zag. Hopelijk haal je op termijn ook iets opbeurends uit deze periode.
maandag 17 juli 2023 om 14:59
maandag 17 juli 2023 om 19:58
Ik heb het ook lang geroepen, zij waren de schuld. Uiteindelijk heb ik er toch voor gekozen om het bij mezelf neer te leggen. Ik ben namelijk verantwoordelijk voor mezelf en niemand anders. Als ik kutcollega's had gehad, dan had ik er eerder moeten weggaan.suikerspinx schreef: ↑17-07-2023 07:54Ik heb heel lang last gehad van een warrig hoofd en onthield weinig of ik luisterde slecht, omdat mijn hoofd zo vol zat.
Ik werk nu in een omgeving dat we maar met 2e zijn, dit scheelt voor mij zoveel.
Collega's waren bij mij namelijk de reden van mijn burn-out i.c.m. te vaak omgaan met mensen die je privé niet eens zien staan. Eigenlijk waren de mensen die bij mij de burn-out veroorzaakte. Ik maakte me teveel druk over wat ze dan van mij vonden en altijd dat eeuwige geroddel over elkaar en oh kijk wat die doet. Zoooo vermoeiend...
Beide uit mijn leven gegooid en voel me met de dag beter. Zodra ik me bij iemand niet op gemak voel of het vreet teveel energie dan gooi ik het gewoon uit mijn leven.
Na een dagje rondlopen in de stad, pretpark etc. ben ik ook moe.
En verjaardagen ik ga alleen nog naar de verjaardagen van mensen die ik ook buiten de verjaardagen om nog eens zie. Voorheen ging ik braaf naar elke verjaardag, omdat je nu eenmaal was uitgenodigd ook al had ik totaal niets met die persoon.
Ik hoopte dan door simpelweg aanwezig te zijn, dat ik er dan bij zou gaan horen bij de groep. 6 jaar later hoor ik er nog steeds niet bij in tegendeel zelfs..
maandag 17 juli 2023 om 19:59
Zeer mooie post.Wissewis schreef: ↑16-07-2023 18:55Ooit op een personeelsvergadering een sessie rond burn-out gehad.
Beeld je je leven in als een rekker (elastiek).
Een elastiek die vaak zonder dat je het merkt telkens wat verder uitgerokken wordt.
Bij een burn-out springt de elastiek.
Je kan de boel na een tijd wel weer aan elkaar knopen / oplappen, maar hij is blijvend "gekraakt" en zal nagenoeg nooit meer zo sterk worden als de originele elastiek.
Niet heel gek dat je rest-klachten houdt dus.
Ook ik merk dat ik nog prikkelbaar ben, maar ik geloof niet dat dit mn hele leven zo zal zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in