Gezondheid
alle pijlers
Bloed doneren en prikangst.
donderdag 7 september 2023 om 23:52
Ik heb als kind een trauma opgelopen waardoor ik altijd helemaal in paniek raakte als ik mijn vaccinaties moest krijgen als kind. Sinds een paar jaar moet ik af en toe bloed laten prikken en is de angst weg. De corona vaccinaties waren ook geen probleem al kijk ik nooit naar de naald als die erin gaat. Bij de tandarts heb ik er gek genoeg nooit last van gehad omdat ik bang ben dat ik zonder verdoving nog meer pijn zal hebben.
Ik twijfel al jaren of ik bloed zal gaan doneren, als ik geschikt blijk tenminste. Ik ben een beetje bang dat het wellicht een nare ervaring gaat worden want ik neem aan dat de naalden een stukje dikker zijn dan een vaccinatie naald. En daardoor dus weer wel angstig wordt terwijl het nu juist goed gaat.
Iemand ervaring? Zowel positief als negatief?
Ik twijfel al jaren of ik bloed zal gaan doneren, als ik geschikt blijk tenminste. Ik ben een beetje bang dat het wellicht een nare ervaring gaat worden want ik neem aan dat de naalden een stukje dikker zijn dan een vaccinatie naald. En daardoor dus weer wel angstig wordt terwijl het nu juist goed gaat.
Iemand ervaring? Zowel positief als negatief?
graze wijzigde dit bericht op 08-09-2023 01:03
0.19% gewijzigd
vrijdag 8 september 2023 om 16:37
Ik ben zelf bloeddonor Nu spreek ik voor mij zelf, maar ik denk dat niemand die bloedgeeft er echt zit te kicken op dat moment waarop de naald erin gaat. De pijn die het doet is eigenlijk minimaal maar als je er op gefocust bent kan het net natuurlijk wel meer intensief voelen. Dat kan je eigenlijk nooit vermijden. Aan de andere kant: het is maar een prik. Een simpele elektrische schok van statische elektriciteit doet meer pijn. Of het lostrekken van een pleister.
Een val als je struikelt of een wespensteek doet heel veel meer pijn. Maar goed: je eigen perceptie en angst voor pijn kan het ook aardig anders maken.
Het mentale verschil is dat je bij een prik weet wat er gaat gebeuren.
Als de naald eenmaal op zijn plek zit doet, doet het geen pijn meer. Ook het eruit halen doet geen pijn, SOms kan het wel gebeuren dat als de bloedstroom lekker op gang is dat je een wat slaperig gevvoel in je arm voelt. Oms moet je ook even wat met je vingers bewegen of in een rubber dingetje knijpen om de bloedcirculatie wat te stimuleren.
Uiteraard is er ook veschil in fysiek tussen personen. Sommige mensen zijn een stuk makkelijker aan te prikken en anderen kunnen ronduit lastig zijn. Mijn vrouw werkt met te vroeg geboren babies en die prikken ze in het hoofd aan. Nou, dat is voor die kinderen geen probleem, maar sommige ouders kunnen daar niet bij zijn. En voor de verpleegkundige vereist dat ook aadig wat oefening. iets dat je alleen maar kan te leren door het (veel) te doen.
Jouw geschiktheid om aangeprikt te worden, kun je ook alleen maar ervaren door het te gaan doen. En het zal waarschijnlijk blijken dat het enorm meevalt.
Voor mij veschilt het ook per keer hoeveel ik ervan voelt. Of je relaxed bent, gestressed, of de laborant relaxed is of een norse stijfkop, Ze zijn altjd wel vriendelijk, dat is het probleem niet, maar je hebt met de ene persoon meer chemie dan met de andere. Dat is dus ook wel een mentaal dingetje.
Bi bloeddonatie zijn de laboranten vaak behoorlijk geroutineerd en dat merk je. Maar dat wil niet zeggen dat het altijd helemaal perfect gaat. Elke persoon is weer ander en dat vereist ervaring bij de laboranten. En bij een laborant kan het ook de ene keer soepeler gaan dan de andere keer.
De vaak relaxte en ook wat prettigere stemming helpt ook wel om evt. mentale druk van de ketel te halen.
Goed beschouwd is de naald bij bloeddonatie wel wat dikker dan bij afname van een buisje bloed voor een controle. Dus het doet wel wat meer pijn,
Vaccinaties die in je spieren gaan zijn weer anders. Daar merkte ik persoonkijk helemaal niks van. Maar voor anderen scheen dat weer de hel te zijn. Ik denk ook wel dat het er vanaf hangt hoe ontspannen je bent.
Als je bloed wilt gaan geven moet je inderdaad eerst getest worden en je moet ook behoorlijk wat persoonlijke vragen beantwoorden en een daarbij behorend risicomijdend leven hebben. Dwz risicoloos voor besmettingsziekten. En soms kan het gebeuren dat je specifieke antistoffen hebt en geen bloed kan geven. Ze meten ook regelmatig bloeddruk.
Als je bang bent kan het natuurlijk wel een manier zijn om jezelf mentaal uit te dagen. Het resultaat is ook mooi, als je een zak bloed achterlaat en daarmee patienten kan redden of in elk geval hun genezing een stuk kan versnellen. Het bloedgeven is ook altijd een lekker rustig zen moment waarna je ook even wat tijd voor je zelf neemt
En wellicht durf je als je dit eenmaal hebt gedaan wel meer mentaledrempels te overwinnen?
Een val als je struikelt of een wespensteek doet heel veel meer pijn. Maar goed: je eigen perceptie en angst voor pijn kan het ook aardig anders maken.
Het mentale verschil is dat je bij een prik weet wat er gaat gebeuren.
Als de naald eenmaal op zijn plek zit doet, doet het geen pijn meer. Ook het eruit halen doet geen pijn, SOms kan het wel gebeuren dat als de bloedstroom lekker op gang is dat je een wat slaperig gevvoel in je arm voelt. Oms moet je ook even wat met je vingers bewegen of in een rubber dingetje knijpen om de bloedcirculatie wat te stimuleren.
Uiteraard is er ook veschil in fysiek tussen personen. Sommige mensen zijn een stuk makkelijker aan te prikken en anderen kunnen ronduit lastig zijn. Mijn vrouw werkt met te vroeg geboren babies en die prikken ze in het hoofd aan. Nou, dat is voor die kinderen geen probleem, maar sommige ouders kunnen daar niet bij zijn. En voor de verpleegkundige vereist dat ook aadig wat oefening. iets dat je alleen maar kan te leren door het (veel) te doen.
Jouw geschiktheid om aangeprikt te worden, kun je ook alleen maar ervaren door het te gaan doen. En het zal waarschijnlijk blijken dat het enorm meevalt.
Voor mij veschilt het ook per keer hoeveel ik ervan voelt. Of je relaxed bent, gestressed, of de laborant relaxed is of een norse stijfkop, Ze zijn altjd wel vriendelijk, dat is het probleem niet, maar je hebt met de ene persoon meer chemie dan met de andere. Dat is dus ook wel een mentaal dingetje.
Bi bloeddonatie zijn de laboranten vaak behoorlijk geroutineerd en dat merk je. Maar dat wil niet zeggen dat het altijd helemaal perfect gaat. Elke persoon is weer ander en dat vereist ervaring bij de laboranten. En bij een laborant kan het ook de ene keer soepeler gaan dan de andere keer.
De vaak relaxte en ook wat prettigere stemming helpt ook wel om evt. mentale druk van de ketel te halen.
Goed beschouwd is de naald bij bloeddonatie wel wat dikker dan bij afname van een buisje bloed voor een controle. Dus het doet wel wat meer pijn,
Vaccinaties die in je spieren gaan zijn weer anders. Daar merkte ik persoonkijk helemaal niks van. Maar voor anderen scheen dat weer de hel te zijn. Ik denk ook wel dat het er vanaf hangt hoe ontspannen je bent.
Als je bloed wilt gaan geven moet je inderdaad eerst getest worden en je moet ook behoorlijk wat persoonlijke vragen beantwoorden en een daarbij behorend risicomijdend leven hebben. Dwz risicoloos voor besmettingsziekten. En soms kan het gebeuren dat je specifieke antistoffen hebt en geen bloed kan geven. Ze meten ook regelmatig bloeddruk.
Als je bang bent kan het natuurlijk wel een manier zijn om jezelf mentaal uit te dagen. Het resultaat is ook mooi, als je een zak bloed achterlaat en daarmee patienten kan redden of in elk geval hun genezing een stuk kan versnellen. Het bloedgeven is ook altijd een lekker rustig zen moment waarna je ook even wat tijd voor je zelf neemt
En wellicht durf je als je dit eenmaal hebt gedaan wel meer mentaledrempels te overwinnen?
woensdag 13 september 2023 om 11:12
Graze, hoe denk je er nu over?
Ik ben ook aan het twijfelen om bloed te doneren, zeker sinds een dierbare een aantal bloeddonaties kreeg en daarom langer heeft kunnen leven. Maar ik ben ook bang voor naalden en al een keer flauwgevallen na een bloedtest bij de huisarts. Misschien kan ik op een andere manier bloeddonoren bedanken?
Ik ben ook aan het twijfelen om bloed te doneren, zeker sinds een dierbare een aantal bloeddonaties kreeg en daarom langer heeft kunnen leven. Maar ik ben ook bang voor naalden en al een keer flauwgevallen na een bloedtest bij de huisarts. Misschien kan ik op een andere manier bloeddonoren bedanken?
woensdag 13 september 2023 om 15:24
Ik ook niet. Ben al blij dat ik na een trauma in mijn jeugd gewoon bloed kan laten prikken en eventuele vaccinaties kan halen. Ben ook gewoon niet goed met lang een naald in mijn arm.Lila-Linda schreef: ↑08-09-2023 09:09Ik doe het gewoon niet. Heel fijn dat anderen wel gaan, maar ik Kan het niet opbrengen.
En ik weet dat ik het heus kan in nood enzo
Maar ik ben lief voor mezelf, ik hoef niet alles te kunnen
woensdag 13 september 2023 om 15:37
Ik vind het heel fijn om te doen, ik ben dankbaar voor mijn gezonde lichaam en blij als ik iemand daarmee kan helpen.
Probeer het eens, als je merkt dat je je er niet prettig bij voelt, ga je gewoon weer naar huis. Je verplicht je tot niets.
Probeer het eens, als je merkt dat je je er niet prettig bij voelt, ga je gewoon weer naar huis. Je verplicht je tot niets.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
woensdag 13 september 2023 om 20:28
Hier wel hoor. Ik heb niet zozeer prikangst, maar mijn aderen ‘verdwijnen’ spontaan op het moment dat ik geprikt word (onbewuste stressreactie). Dat was tijdens de controle al reden genoeg om verder af te zien van het donorschap omdat men bang was dat ze met de grotere naald de onzichtbare aders nooit goed zouden kunnen vinden.
woensdag 13 september 2023 om 21:44
Voor je de eerste keer gaat doneren krijg je een keuring. In die keuring wordt een beetje bloed afgenomen. Dat wordt onderzocht op een heel aantal ziektes. Als die testen allemaal goed zijn krijg je een uitnodiging voor je eerste donatie.
woensdag 13 september 2023 om 21:47
Dit is een beetje kort door de bocht. Afhankelijk van onder andere je bloedgroep, de geschiktheid van je aderen en een aantal andere omstandigheden worden mensen gevraagd om van volbloed (dus rode bloedcellen, witte bloedcellen, bloedplaatjes en plasma) de overstap te maken naar puur plasma. Dat komt omdat niet alle bloedgroepen in even grote mate nodig zijn. Plasma wordt ook veel aan patienten gegeven, en er worden medicijnen van gemaakt. Dus het is ook heel goed om plasma te geven.cosmopolitan22 schreef: ↑08-09-2023 02:44
Btw na een aantal keer bloed doneren wordt gewenst dat je doorgaat naar plasma doneren, wat minder intensief is. Maar ook dan ben je dus weer verbonden aan een machine via je arm en daar moet je tegen kunnen.
Wat vervelend dat je zo'n nare ervaring hebt gehad.Ik vond het een prachtige manier van geven aan t goede doel maar je bent ook niet zomaar geschikt. Je moet een hele lijst van persoonlijke vragen doorlopen, ook over intieme sexdingen. Toen ik door omstandigheden even niet geweest was werd ik gebeld of ik weer wilde komen. Nam die vrouw dus weer de hele vragenlijst met me af. Haar eindconclusie was: u bent niet geschikt meer want u heeft een voorstadium van kanker.
Pff ok BEM dank voor dat oordeel, omdat ik pap 3 heb gehad...... Dat is wellicht een vereiste voor bloed/plasma doneren maar goed was een vrij botte mededeling, heb er nog maanden last van gehad.
woensdag 13 september 2023 om 21:49
Als je de overstap maakt naar plasma mag je vaak na 13 weken al weer doneren. Dan kan je misschien wel weer vaker doneren.xiongmao schreef: ↑08-09-2023 07:23De eerste keer word inderdaad je bloed gecontroleerd en doneer je nog niet.
Ik vind het bloedprikken niet erg, het is voor mij een soort zenmoment als ik daar lig.
De checks ervoor vind ik vervelender. Bloeddruk meten en prikken in je vingertop om hb te meten.
Dat prikje vind ik erg gemeen. En als 1 van de twee niet goed is kan je niet doneren dus dan was het zonde van je tijd.
Ik was begonnen tijdens corona, maar nu ik weer veel reis mag ik niet meer doneren. Na bezoek aan sommige landen moet je 6 maanden wachten voor je weer mag doneren.
donderdag 14 september 2023 om 10:55
Lila-Linda schreef: ↑08-09-2023 09:09Ik doe het gewoon niet. Heel fijn dat anderen wel gaan, maar ik Kan het niet opbrengen.
En ik weet dat ik het heus kan in nood enzo
Maar ik ben lief voor mezelf, ik hoef niet alles te kunnen
Nou precies dit. Ik heb ook een prikangst. Dat is wat het is. Ik heb ook hoogtevrees. Ik hoef sinds een paar jaar ook niet meer van mezelf toch mee te doen met dingen op hoogte. En bloed doneren sla ik ook gewoon over
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
