Gezondheid
alle pijlers
Depressie ouder(s)
dinsdag 10 augustus 2021 om 01:43
Wat als een van je ouders (waar je altijd een hechte band mee hebt gehad) afstand neemt, weinig contact zoekt en zich raar gedraagt. Met dat laatste bedoel ik egoistisch gedrag, verwachten dat jij je planning laat vallen om de volgende dag mee te gaan naar de andere kant van het land omdat dat 'handig' is... Soort softe chantage toepassen etc. Empatisch vermogen is nul en wordt alleen over dates of werk gesproken.
Uiteindelijk wordt een diagnose depressie gesteld maar ouder wil geen behandeling, alleen pillen en denkt dat het na een tijdje wel over gaat. Er valt niet over te praten, ook niet wat diens houding doet met jou.
Ouder slaat door in afspreken met dates. Geen probleem normaliter, maar ouder denkt dat vinden van een goede partner oplossing is voor depressie. Lijkt het enige waardoor een opleving te zien is, maar na enkele onsuccesvolle afspraakjes toch weer in de put.
Ouder gaat over je grenzen, je verliest je respect en hebt steeds minder zin om bij die persoon te zijn. Zeker nadat je net zelf opkruipend bent na een (ander type) depressie van je partner. En het daar net weer overwegend lekker mee gaat.
Hoe ga je hiermee om? Iemand tips?
Uiteindelijk wordt een diagnose depressie gesteld maar ouder wil geen behandeling, alleen pillen en denkt dat het na een tijdje wel over gaat. Er valt niet over te praten, ook niet wat diens houding doet met jou.
Ouder slaat door in afspreken met dates. Geen probleem normaliter, maar ouder denkt dat vinden van een goede partner oplossing is voor depressie. Lijkt het enige waardoor een opleving te zien is, maar na enkele onsuccesvolle afspraakjes toch weer in de put.
Ouder gaat over je grenzen, je verliest je respect en hebt steeds minder zin om bij die persoon te zijn. Zeker nadat je net zelf opkruipend bent na een (ander type) depressie van je partner. En het daar net weer overwegend lekker mee gaat.
Hoe ga je hiermee om? Iemand tips?
dinsdag 10 augustus 2021 om 07:09
Bewaak je grenzen en probeer wat afstand te houden door het probleem bij je ouder te laten. Jammer dat hij/zij niet aan de depressie werkt, maar daar kan je verder niks aan doen, dus probeer dat los te laten. Wees duidelijk als je iets niet wil. Ga niet in discussie over manipuleren. Je wil gewoon niet. Punt. En hou het contact daarnaast zelf in stand op een manier die voor jou werkt. Misschien kan je dwingende telefoontjes beperken door zelf wat vaker te bellen op een moment dat het jou uitkomt en kan je bezoekjes zo regelen dat ze qua duur en inhoud voor jou te doen zijn?
Een van mijn ouders zit ontzettend lastig in elkaar. Kil, afstotend en tegelijkertijd verwachten dat we het gezellig hebben. Ik heb geaccepteerd dat het is wat het is en onderhoud het contact op een manier die voor mij te doen is. Als ik langs ga, geef ik vooraf aan hoe lang ik kom en verzin ik iets om samen te doen - liever een uurtje de heg snoeien (bijvoorbeeld) dan op de thee zitten. Sinds ik het zo doe, raak ik stukken minder gefrustreerd. Misschien werkt dat voor jou ook?
Een van mijn ouders zit ontzettend lastig in elkaar. Kil, afstotend en tegelijkertijd verwachten dat we het gezellig hebben. Ik heb geaccepteerd dat het is wat het is en onderhoud het contact op een manier die voor mij te doen is. Als ik langs ga, geef ik vooraf aan hoe lang ik kom en verzin ik iets om samen te doen - liever een uurtje de heg snoeien (bijvoorbeeld) dan op de thee zitten. Sinds ik het zo doe, raak ik stukken minder gefrustreerd. Misschien werkt dat voor jou ook?
dinsdag 10 augustus 2021 om 07:50
Hoe oud is jouw ouder? Want ik lees naast de depressie dus ook een bepaalde ongeremdheid (doorslaan in het daten) en een verlies van gevoel voor decorum (zoals verwachten dat jij direct beschikbaar bent voor een hele dag, chantage, egoïsme) in jouw post, en dat zouden misschien ook symptomen kunnen zijn van andere gezondheidsproblemen.
dinsdag 10 augustus 2021 om 19:52
Ontzettend moeilijk. Over het algemeen zie ik vaak dat wanneer mensen erg gebukt gaan onder psychische problematiek, ze op een bepaalde manier egoïstisch worden. Dit is overigens meestal geheel onbedoeld en vaak hebben ze het niet eens in de gaten en kunnen ook moeilijk begrijpen waarom de buitenwereld dat wel zo ervaart.
Zeker een ouder zou dit soort druk nooit op zijn of haar kind mogen leggen. Dat kan gewoon ontzettend veel stuk maken.
En toch… wanneer iemand zo erg in de put zit, vervaagt het gevoel van wat wel en niet kan en dan krijg je soms zo’n schrijnende situatie.
Probeer minder bezig te zijn met waarom jouw ouder niet kan snappen en er niet voor open staat hoe jij er onder gebukt gaat. Dat begrip zal er (nu in elk geval) niet komen.
Grenzen mag je altijd aangeven, moet je ook, anders ga je er zelf onder gebukt.
Dan maar af en toe gespui en negativiteit over jouw afstandelijke gedrag.
Hij of zij heeft jou sowieso nodig in deze tijd, dus je wordt echt niet zo maar aan de kant geschoven.
Zeker een ouder zou dit soort druk nooit op zijn of haar kind mogen leggen. Dat kan gewoon ontzettend veel stuk maken.
En toch… wanneer iemand zo erg in de put zit, vervaagt het gevoel van wat wel en niet kan en dan krijg je soms zo’n schrijnende situatie.
Probeer minder bezig te zijn met waarom jouw ouder niet kan snappen en er niet voor open staat hoe jij er onder gebukt gaat. Dat begrip zal er (nu in elk geval) niet komen.
Grenzen mag je altijd aangeven, moet je ook, anders ga je er zelf onder gebukt.
Dan maar af en toe gespui en negativiteit over jouw afstandelijke gedrag.
Hij of zij heeft jou sowieso nodig in deze tijd, dus je wordt echt niet zo maar aan de kant geschoven.
dinsdag 10 augustus 2021 om 21:07
dinsdag 10 augustus 2021 om 22:04
woensdag 11 augustus 2021 om 03:29
Ik weet helaas zeer goed hoe een depressie kan uitpakken zoals in mn startpost te lezen is. En ben oprecht zo blij dat dat al zoveel beter gaat nu. Eindelijk op de goede weg.
Alleen nu dan dus dit erbij.
Ouder is 55+, net.
Ik dacht eerst dat het wellicht hormonaal kon zijn. Het komt veelvuldig voor in de familie. Enige wat ik kan bedenken als overeenkomst is dat al deze mensen altijd heel gesloten zijn geweest. Danwel onder dwang van een huwelijk danwel in de aard van het beestje.
Ik ben alles behalve gesloten, en gooi gelijk mn zielenzeer op tafel haha. Voor mij geldt echt 'gedeelde smart is halve smart' en dat geeft rust. Echter heeft de ouder na 'het gesprek' er niet meer over willen praten. Gaf ook aan dit niet te willen. Luisteren zou ik graag doen maar er valt niets te horen.
Er is wel wat ander fysiek lijden wat speelt en als gevolg daarvan slaapgebrek met bijbehorende medicatie. En psychisch gewoon uit balans. Voelen-denken-doen is niet in sync zeg maar.
Ik woon niet om de hoek en heb geen broers/zussen. Dat maakt het wel lastig. Groot sociaal netwerk bestaat ook niet.
Wel echt heel lastig soms. Door afstand te nemen en af en toe een update vanuit mij of een korte vraag houd ik het dragelijk maar waar heeft iemand met een depressie behoefte aan? Ouder wil geen hulp of andere behandeling door omgeving.
Alleen nu dan dus dit erbij.
Ouder is 55+, net.
Ik dacht eerst dat het wellicht hormonaal kon zijn. Het komt veelvuldig voor in de familie. Enige wat ik kan bedenken als overeenkomst is dat al deze mensen altijd heel gesloten zijn geweest. Danwel onder dwang van een huwelijk danwel in de aard van het beestje.
Ik ben alles behalve gesloten, en gooi gelijk mn zielenzeer op tafel haha. Voor mij geldt echt 'gedeelde smart is halve smart' en dat geeft rust. Echter heeft de ouder na 'het gesprek' er niet meer over willen praten. Gaf ook aan dit niet te willen. Luisteren zou ik graag doen maar er valt niets te horen.
Er is wel wat ander fysiek lijden wat speelt en als gevolg daarvan slaapgebrek met bijbehorende medicatie. En psychisch gewoon uit balans. Voelen-denken-doen is niet in sync zeg maar.
Ik woon niet om de hoek en heb geen broers/zussen. Dat maakt het wel lastig. Groot sociaal netwerk bestaat ook niet.
Wel echt heel lastig soms. Door afstand te nemen en af en toe een update vanuit mij of een korte vraag houd ik het dragelijk maar waar heeft iemand met een depressie behoefte aan? Ouder wil geen hulp of andere behandeling door omgeving.
woensdag 11 augustus 2021 om 04:19
Dat je ouder geen behandeling wil, maar wel veel steun van jou wil vind ik wel zorgelijk. Het is voor jou te veel wat je ouder vraagt (terecht!) maar ik denk zolang je hulp biedt/wilt blijven bieden houd je het in stand.
Je ouder zal pas professionele hulp gaan zoeken als hij/zij dat zelf nodig vind en zo lang jij deze rol als het ware overneemt, is die kans klein.
Het zou mooi zijn als je als dochter er gewoon kon zijn voor je ouder en dat de hulp uit een professionele hoek kan komen. Je kan dan als dochter dan steun zijn door bv samen (koffie) te drinken, een wandelingetje maken of andere leuke en ontspannende dingen doen die je op zich klein kunt houden. Iemand met een depressie kan daar in zijn/haar eentje vaak niet toe komen maar wellicht lukt dat samen wel.
Je ouder zal pas professionele hulp gaan zoeken als hij/zij dat zelf nodig vind en zo lang jij deze rol als het ware overneemt, is die kans klein.
Het zou mooi zijn als je als dochter er gewoon kon zijn voor je ouder en dat de hulp uit een professionele hoek kan komen. Je kan dan als dochter dan steun zijn door bv samen (koffie) te drinken, een wandelingetje maken of andere leuke en ontspannende dingen doen die je op zich klein kunt houden. Iemand met een depressie kan daar in zijn/haar eentje vaak niet toe komen maar wellicht lukt dat samen wel.
woensdag 11 augustus 2021 om 08:44
Wat jammer dat ouder geen hulp wil.
Dan kan je eigenlijk niet zo heel veel doen.
Behalve af en toe bellen of langs gaan. En af en toe melden dat hulp zoeken het beste is. Hoe verloopt het contact als je er bent, of als je belt?
Kun je nog wel een gesprek voeren? Heb je enig idee hoe ouder de dagen invult?
Zijn er ook buren die een oogje in het zeil houden?
Niet kunnen slapen is echt heel naar. Hormonaal zou zomaar kunnen. Wil ouder ook niet naar de huisarts?
Dan kan je eigenlijk niet zo heel veel doen.
Behalve af en toe bellen of langs gaan. En af en toe melden dat hulp zoeken het beste is. Hoe verloopt het contact als je er bent, of als je belt?
Kun je nog wel een gesprek voeren? Heb je enig idee hoe ouder de dagen invult?
Zijn er ook buren die een oogje in het zeil houden?
Niet kunnen slapen is echt heel naar. Hormonaal zou zomaar kunnen. Wil ouder ook niet naar de huisarts?
Don't worry be happy
vrijdag 13 augustus 2021 om 00:03
Ik bied eigenlijk niet heel veel steun. Ik stuur fotos van dingen in mn dagelijks leven zoals ik altijd al deed maar geen hele gesprekken.
Dagbesteding is voornamelijk datingsites. Sinds enkele weken ook een 'vaste' date waar het weekend wordt doorgebracht. Als ik er ben of we appen gaat het over de belevenissen tijdens de date of werk. Werkt paar dagen pw in klein bedrijf. Al jaaaren, maar niet met heel veel fun. Maar solliciteren gebeurt ook niet. Wil liefst in mijn bedrijf werken maar dat lijkt me toxisch.
Verdere dagbesteding is zorg voor oma. Er zijn geen betrokken buren of familieleden. Helaas zit depressie in de fam dus die hebben de handen vol.
Gesprek voeren blijft lastig, vooral voor mij. Door gebrek aan empatisch vermogen, interesse en motivatie worden er geen vragen aan mij gesteld. Terwijl ik best wel veel interessante dingen meemaak, maar wordt niets over vertelt. Soms vertel ik het zelf, soms vertel ik niks omdat de tijd wordt gevuld met praten over date.
Ik irriteer me soms enorm. Bij mijn partner kon ik dat beter af laten vloeien. Ik weet waar het gedrag vandaan komt, ik ken het ziektebeeld en ben wel dermate ontwikkeld dat ik dit soort dingen niet persoonlijk neem.
Echter lijkt het alsof de lange periode van herstel van mn partner al mijn begrip en geduld heeft gekost. Met partner gaat het steeds beter en hebben we het echt weer fijn samen. Maar ik kan niet hetzelfde weer opbrengen voor mn ouder. Best wel achterlijk natuurlijk. Het zijn echt geen diepgaande gesprekken maar die had ik voorheen wel vaak. Ik mis dat wel.
Dagbesteding is voornamelijk datingsites. Sinds enkele weken ook een 'vaste' date waar het weekend wordt doorgebracht. Als ik er ben of we appen gaat het over de belevenissen tijdens de date of werk. Werkt paar dagen pw in klein bedrijf. Al jaaaren, maar niet met heel veel fun. Maar solliciteren gebeurt ook niet. Wil liefst in mijn bedrijf werken maar dat lijkt me toxisch.
Verdere dagbesteding is zorg voor oma. Er zijn geen betrokken buren of familieleden. Helaas zit depressie in de fam dus die hebben de handen vol.
Gesprek voeren blijft lastig, vooral voor mij. Door gebrek aan empatisch vermogen, interesse en motivatie worden er geen vragen aan mij gesteld. Terwijl ik best wel veel interessante dingen meemaak, maar wordt niets over vertelt. Soms vertel ik het zelf, soms vertel ik niks omdat de tijd wordt gevuld met praten over date.
Ik irriteer me soms enorm. Bij mijn partner kon ik dat beter af laten vloeien. Ik weet waar het gedrag vandaan komt, ik ken het ziektebeeld en ben wel dermate ontwikkeld dat ik dit soort dingen niet persoonlijk neem.
Echter lijkt het alsof de lange periode van herstel van mn partner al mijn begrip en geduld heeft gekost. Met partner gaat het steeds beter en hebben we het echt weer fijn samen. Maar ik kan niet hetzelfde weer opbrengen voor mn ouder. Best wel achterlijk natuurlijk. Het zijn echt geen diepgaande gesprekken maar die had ik voorheen wel vaak. Ik mis dat wel.
maandag 16 augustus 2021 om 00:25
maandag 16 augustus 2021 om 08:35
Lijkt me een heel goede verklaring. Van pijn, slaaptekort, overspannen raken en wellicht ook nog in de overgang zijn, word je behoorlijk instabiel en meestal niet echt leuker.HETISDEWAARHEID schreef: ↑16-08-2021 00:25Wellicht heeft het te maken met overgangsklachten of andere hormoonhuishouding?
Ouder is verder niet bekend met andere psychische klachten en praat gewoon niet makkelijk.
Slecht slapen had fysieke klachten als oorzaak. Die zijn nu iets minder.
