Gezondheid
alle pijlers
Dochter van 9 heeft onverklaarbare ernstige buikpijn rechts
zaterdag 7 februari 2009 om 20:45
Hoi,
Wij zitten momenteel met een behoorlijk probleem.
Wij hebben een dochter van bijna 10 die nu ruim 5 dagen enorme pijn ( 8 op schaal van 0 tot 10) die niet verklaarbaar is.
Ze heeft maandagavond de pijn rechtsonderin de buik gekregen zonder koorts, dinsdag thuisgebleven van school en woensdag naar huisarts....doorgestuurd en opgenomen in ziekenhuis.
Inmiddels is er: bloedgeprikt, echo gemaakt, scan gemaakt, buikoverzicht foto gemaakt, maar nergens komt iets uit behalve dan wat vocht in de buik.
Nu is er nog ontlastingkweek waar we op wachten en een bloedonderzoek op coeliakie waar we op wachten.
Ze hebben d'r opgenomen om verder te zoeken en om haar te observeren, maar tot nu toe geen aanwijzingen voor iets.
Ze heeft echter alle symptomen voor blindedarm, maar het bloed, temp, echo en scan wijzen er niet op.
Haar eetlust is echter nog steeds redelijk goed.
Haar gezichtje is echt wit en timide....liggen op bed gaat het best.
Als ze wat dingen probeert te ondernemen wordt de pijn veel erger en zie je haar ogen veranderen in glaze bolletjes die dwars door je heen kijken en zakt ze in d'r eigen wereldje....
Ze ligt echt voor pampus in d'r bed en zit onder de pijnstillers (3 daags 1000 mg paracetamol momenteel) minder gaat echt niet.
Vandaag (zaterdag) hebben we nog overleg gehad met kinderarts en besloten om d'r toch naar huis te halen aangezien zij alleen nog maar observeren en pijnstilling geven.
Wij vinden dat we dat ook thuis kunnen en de arts was het met ons eens. Wel hebben we het dringende advies om direct te bellen als de situatie verandert of acuut wordt.
Maandag moeten we bellen voor een afspraak op de poli volgende week.....
Herkend iemand dit? Of zijn er mensen die ons tips kunnen geven?
Help!!!!!!
Leolieke
Wij zitten momenteel met een behoorlijk probleem.
Wij hebben een dochter van bijna 10 die nu ruim 5 dagen enorme pijn ( 8 op schaal van 0 tot 10) die niet verklaarbaar is.
Ze heeft maandagavond de pijn rechtsonderin de buik gekregen zonder koorts, dinsdag thuisgebleven van school en woensdag naar huisarts....doorgestuurd en opgenomen in ziekenhuis.
Inmiddels is er: bloedgeprikt, echo gemaakt, scan gemaakt, buikoverzicht foto gemaakt, maar nergens komt iets uit behalve dan wat vocht in de buik.
Nu is er nog ontlastingkweek waar we op wachten en een bloedonderzoek op coeliakie waar we op wachten.
Ze hebben d'r opgenomen om verder te zoeken en om haar te observeren, maar tot nu toe geen aanwijzingen voor iets.
Ze heeft echter alle symptomen voor blindedarm, maar het bloed, temp, echo en scan wijzen er niet op.
Haar eetlust is echter nog steeds redelijk goed.
Haar gezichtje is echt wit en timide....liggen op bed gaat het best.
Als ze wat dingen probeert te ondernemen wordt de pijn veel erger en zie je haar ogen veranderen in glaze bolletjes die dwars door je heen kijken en zakt ze in d'r eigen wereldje....
Ze ligt echt voor pampus in d'r bed en zit onder de pijnstillers (3 daags 1000 mg paracetamol momenteel) minder gaat echt niet.
Vandaag (zaterdag) hebben we nog overleg gehad met kinderarts en besloten om d'r toch naar huis te halen aangezien zij alleen nog maar observeren en pijnstilling geven.
Wij vinden dat we dat ook thuis kunnen en de arts was het met ons eens. Wel hebben we het dringende advies om direct te bellen als de situatie verandert of acuut wordt.
Maandag moeten we bellen voor een afspraak op de poli volgende week.....
Herkend iemand dit? Of zijn er mensen die ons tips kunnen geven?
Help!!!!!!
Leolieke
zaterdag 7 februari 2009 om 21:16
Volgens mij was er een tijdje geleden een soortgelijk topic over iemands zoontje. Het leek erop dat het blindedarmontsteking was, maar de onderzoeksresultaten wezen anders uit. Uiteindelijk bleek het wel een blindedarmontsteking te zijn en kwam men daar pas achter toen de blindedarm gescheurd was....
Misschien even zoeken naar dat topic? Volgens mij was de titel "Ben ik een overbezorgde moeder?"oid?
Misschien even zoeken naar dat topic? Volgens mij was de titel "Ben ik een overbezorgde moeder?"oid?
zaterdag 7 februari 2009 om 21:32
En hier de niet overbezorgde moeder! Toevallig dat ik tegen je berichtje aanloop.
Als allerbelangrijkste tip luister naar je dochter. Als zij aangeeft dat de pijn erger wordt of veranderd hup contact opnemen met de kinderarts!!!
Wat bij mijn zoon een belangrijke aanwijzing was in de verandering van zijn situatie was het feit dat hij eerst niet van de pijn kon lopen. En toen op vrijdagavond ineens weer wel... maar hij bleef erg ziek. Achteraf gezien is zijn buik toen gaan opzwellen. De kinderarts heeft vrijdagavond gevoeld en toen was zijn buik zacht... op zondagavond was zijn buik hard en opgezwollen. Uit scans werd toen duidelijk dat zijn blindedarmontsteking was gesprongen... heel zijn buik zat onder. Bij zoonlief was zijn bloedwaarde op donderdag (donderdag dus geprikt) nog heel laag... lichte ontstekingswaarde meer niet. Op zondag was deze torenhoog. Het kan dus snel veranderen... het lichaam is en blijft soms onbegrijpelijk.
Lieve Leolieke ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke dagen... ik ken ze zo goed. En vertrouw op je gevoel en de aanwijzingen die je dochter je geeft. Beter een keer teveel contact met de kinderarts dan een keer te laat!
Als allerbelangrijkste tip luister naar je dochter. Als zij aangeeft dat de pijn erger wordt of veranderd hup contact opnemen met de kinderarts!!!
Wat bij mijn zoon een belangrijke aanwijzing was in de verandering van zijn situatie was het feit dat hij eerst niet van de pijn kon lopen. En toen op vrijdagavond ineens weer wel... maar hij bleef erg ziek. Achteraf gezien is zijn buik toen gaan opzwellen. De kinderarts heeft vrijdagavond gevoeld en toen was zijn buik zacht... op zondagavond was zijn buik hard en opgezwollen. Uit scans werd toen duidelijk dat zijn blindedarmontsteking was gesprongen... heel zijn buik zat onder. Bij zoonlief was zijn bloedwaarde op donderdag (donderdag dus geprikt) nog heel laag... lichte ontstekingswaarde meer niet. Op zondag was deze torenhoog. Het kan dus snel veranderen... het lichaam is en blijft soms onbegrijpelijk.
Lieve Leolieke ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke dagen... ik ken ze zo goed. En vertrouw op je gevoel en de aanwijzingen die je dochter je geeft. Beter een keer teveel contact met de kinderarts dan een keer te laat!
zaterdag 7 februari 2009 om 22:35
Ze kunnen een blindedarmontsteking pas écht uitsluiten dmv een kijkoperatie. Inderdaad, niet een fijne ingreep, je moet tenslotte onder narcose en ze snijden in je buik. Het voordeel is dat bepaalde ziekenhuizen nu ook diezelfde kijkoperatie gebruiken om de blindedarm daadwerkelijk te verwijderen als ie ontstoken is. Dat kan idd maar beter vóór hij knapt. Hebben ze er al over gesproken een kijkoperatie te doen?
Ook als het de blindedarm niet blijkt te zijn kunnen ze dan direct kijken wat er wél aan de hand is...
Sterkte iig.
Ook als het de blindedarm niet blijkt te zijn kunnen ze dan direct kijken wat er wél aan de hand is...
Sterkte iig.
zondag 8 februari 2009 om 07:07
zondag 8 februari 2009 om 11:06
Klinkt me (angstvallig) bekend in de oren.
Ik heb zelf toen ik 18 was hetzelfde meegemaakt als de zoon van Maroetje.
Ze lieten me er maar mee door lopen en ik had niks:-s totdat het knapte ,idd lopen ging wel beter ,maar het voelde alsof ik dood ging (ging ik dus ook bijna aangezien ze me toen zelfs nog hebben laten doorlopen ermee)
Ik heb ook de kijkoperatie gehad en idd 3 littekens ,die je niet tot nauwelijks meer ziet.
Ik zat te twijfelen om dit wel of niet te gaan neerzetten ,want wil je vooral niet bang maken ,en ik ben geen dokter,maar het klinkt zo bekend en blijkbaar wordt het vaker over het hoofd gezien.
Ik hoop dat je dochter snel geholpen kan worden.
Ik heb zelf toen ik 18 was hetzelfde meegemaakt als de zoon van Maroetje.
Ze lieten me er maar mee door lopen en ik had niks:-s totdat het knapte ,idd lopen ging wel beter ,maar het voelde alsof ik dood ging (ging ik dus ook bijna aangezien ze me toen zelfs nog hebben laten doorlopen ermee)
Ik heb ook de kijkoperatie gehad en idd 3 littekens ,die je niet tot nauwelijks meer ziet.
Ik zat te twijfelen om dit wel of niet te gaan neerzetten ,want wil je vooral niet bang maken ,en ik ben geen dokter,maar het klinkt zo bekend en blijkbaar wordt het vaker over het hoofd gezien.
Ik hoop dat je dochter snel geholpen kan worden.
zondag 8 februari 2009 om 14:25
Klinkt als een blindedarmontsteking! Ik heb het zelf ook gehad en één ding heb ik geleerd uit die tijd; als het niet goed voelt, terwijl de doktoren anders zeggen, blijf dan je eigen gevoel volgen.
Ik had ook geen koorts en mijn pijn concentreerde zich niet alleen aan de rechterkant. Hoewel ik meerdere keren heb gezegd tegen verschillende doktoren dat er iets aan de hand is, konden zij niks vinden. Uiteindelijk dus een liter pus in de maag en drie weken ziekenhuisopname verder...het herstel duurde nog langer.
Overigens vind ik vijf dagen lang pijn behoorlijk lang. Ik had b.t.w. ook meer pijn als ik wat ging doen, vooral de drempels die je tijdens het autorijden tegenkwam, gaven flinke pijnscheuten. Sterkte in ieder geval!
Ik had ook geen koorts en mijn pijn concentreerde zich niet alleen aan de rechterkant. Hoewel ik meerdere keren heb gezegd tegen verschillende doktoren dat er iets aan de hand is, konden zij niks vinden. Uiteindelijk dus een liter pus in de maag en drie weken ziekenhuisopname verder...het herstel duurde nog langer.
Overigens vind ik vijf dagen lang pijn behoorlijk lang. Ik had b.t.w. ook meer pijn als ik wat ging doen, vooral de drempels die je tijdens het autorijden tegenkwam, gaven flinke pijnscheuten. Sterkte in ieder geval!
maandag 9 februari 2009 om 13:52
Hoihoi,
Nou daar ben ik even weer...ben blij dat ze in het ziekenhuis ook computers hebben waar wij als ouders op mogen.
Tja, we zijn dus weer terug...
Zaterdagavond werd de pijn erger 8 1/2, toch geprobeerd om gewoon te gaan slapen maar om 4 uur begon ze te roepen, lag bij ons op de kamer, dat ze nu ergens anders pijn had en dat ze misselijk was.....rennen voor een handdoek maar waren te laat.
Er kwam vrij onverteerd eten uit en ik weet niet van hoeveel dagen zoveel. Op het laatst kwam er gewoon gal uit en hebben we besloten in overleg met kinderarts om terug te gaan.
Ze is weer opgenomen en wederom gaf alles weer een blindedarm aan. Weer bloedgeprikt en weer was dat goed....hoe kan dan nou? Ze zouden nog een echo gaan herhalen, maar aangezien het weekend is gebeurt dat waarschijnlijk in dezer dagen.
Ze heeft gisterochtend echter ook koorts gekregen om 9.00 uur 37.7 en 's avonds 38.5 tja niet hoog maar wel verandering.
Dit is gemeten toen de paracetamol al uitgerwerkt was, dus wel een echt beeld.
Ze zag er gisteren echt heel slecht uit echt ziek. De pijn was nog steeds 8 1/2 en na 1000 mg paracetamol 5 1/2. Houdt niet over dus...
Vanochtend wakker geworden, na een redelijk goede nacht, met 37.1 dus de koorts is weer weg. Wij vinden dit eigenlijk wel jammer (klinkt raar)...maar het lichaam reageert eindelijk.
In bed kan ze nog steeds maar op 1 manier liggen en het verschuiven doet erg veel pijn net als lopen, staan etc.
Vanochtend wel geprobeerd om d'r in de speelkamer lekker te laten spelen en het lijkt geslaagd. Wel blijft ze heel stil op d'r stoel zitten. Ze heeft nog steeds een wit bekkie en d'r oogjes spreken boekdelen.
Ze heeft vanmiddag 1 broodje gegeten en ik hoop dat dat wat gaat helpen tegen haar slapheid. Ze had gister en vandaag nog niet gegeten alleen iets gedronken, ook niet erg veel trouwens.
Het is wel lekker om zo van me af te schrijven trouwens....ik zit hier maar in deze grote fabriek.
Een kijkoperatie willen ze hier niet doen aangezien er geen aanwijzingen voor zijn...dus tja. Ze willen niet snijden in een kind van 10 zonder reden, kan ik me ook wel weer voorstellen.
Maroetje; wat versta jij onder heel ziek....spugen oid?
Mijn dochter spuugt nl. inmiddels niet meer, is maar 1 keer gebeurt. De diarree heeft ze gisteren nog wel gehad, vandaag nog niets.
Ze heeft geen krampen maar continue pijn met scheuten bij inspanning (anders gaan liggen, lopen, persen bij poepen/plassen etc.)
Ik hoop op antwoord!
groetjes Leolieke
Nou daar ben ik even weer...ben blij dat ze in het ziekenhuis ook computers hebben waar wij als ouders op mogen.
Tja, we zijn dus weer terug...
Zaterdagavond werd de pijn erger 8 1/2, toch geprobeerd om gewoon te gaan slapen maar om 4 uur begon ze te roepen, lag bij ons op de kamer, dat ze nu ergens anders pijn had en dat ze misselijk was.....rennen voor een handdoek maar waren te laat.
Er kwam vrij onverteerd eten uit en ik weet niet van hoeveel dagen zoveel. Op het laatst kwam er gewoon gal uit en hebben we besloten in overleg met kinderarts om terug te gaan.
Ze is weer opgenomen en wederom gaf alles weer een blindedarm aan. Weer bloedgeprikt en weer was dat goed....hoe kan dan nou? Ze zouden nog een echo gaan herhalen, maar aangezien het weekend is gebeurt dat waarschijnlijk in dezer dagen.
Ze heeft gisterochtend echter ook koorts gekregen om 9.00 uur 37.7 en 's avonds 38.5 tja niet hoog maar wel verandering.
Dit is gemeten toen de paracetamol al uitgerwerkt was, dus wel een echt beeld.
Ze zag er gisteren echt heel slecht uit echt ziek. De pijn was nog steeds 8 1/2 en na 1000 mg paracetamol 5 1/2. Houdt niet over dus...
Vanochtend wakker geworden, na een redelijk goede nacht, met 37.1 dus de koorts is weer weg. Wij vinden dit eigenlijk wel jammer (klinkt raar)...maar het lichaam reageert eindelijk.
In bed kan ze nog steeds maar op 1 manier liggen en het verschuiven doet erg veel pijn net als lopen, staan etc.
Vanochtend wel geprobeerd om d'r in de speelkamer lekker te laten spelen en het lijkt geslaagd. Wel blijft ze heel stil op d'r stoel zitten. Ze heeft nog steeds een wit bekkie en d'r oogjes spreken boekdelen.
Ze heeft vanmiddag 1 broodje gegeten en ik hoop dat dat wat gaat helpen tegen haar slapheid. Ze had gister en vandaag nog niet gegeten alleen iets gedronken, ook niet erg veel trouwens.
Het is wel lekker om zo van me af te schrijven trouwens....ik zit hier maar in deze grote fabriek.
Een kijkoperatie willen ze hier niet doen aangezien er geen aanwijzingen voor zijn...dus tja. Ze willen niet snijden in een kind van 10 zonder reden, kan ik me ook wel weer voorstellen.
Maroetje; wat versta jij onder heel ziek....spugen oid?
Mijn dochter spuugt nl. inmiddels niet meer, is maar 1 keer gebeurt. De diarree heeft ze gisteren nog wel gehad, vandaag nog niets.
Ze heeft geen krampen maar continue pijn met scheuten bij inspanning (anders gaan liggen, lopen, persen bij poepen/plassen etc.)
Ik hoop op antwoord!
groetjes Leolieke
maandag 9 februari 2009 om 18:49
Hallo Leolieke... door de stilte van jouw kant had ik al een angstig vermoeden dat jullie weer in het ziekenhuis zouden zitten. Wat verschrikkelijk om te moeten wachten totdat er iets veranderd aan de situatie. Ik vind de temperatuur van je dochter trouwens niet echt een indicatie voor de ernst van de situatie. Mijn zoon had na de operatie een normale temp. .. oke wel met een behoorlijke dosis medicatie. Maar voldoende voor het ziekenhuis om hem naar huis te sturen. Helaas bleek hij later nog een abces in zijn buik te hebben. Het zegt dus niet zoveel. Maar ik begrijp dat je er bijna blij mee kan zijn als ze koorts krijgt... dan geeft het lichaam nog duidelijker aan dat er iets mis is. En zouden de artsen nog beter moeten onderzoeken... te minste ik kan me voorstellen dat je zo denkt.
Als antwoord op je vraag... vermoedelijk heeft mijn zoon maanden met een chronisch ontstoken blindedarmontsteking rondgelopen. Helaas kan hij dit niet vertellen en heeft hij een eng hoge pijngrens. Maar op het moment dat het mis ging was hij echt heel ziek. Hij begon met braken, en dan blijven braken. Het duurde een halve dag voordat de domperidon zijn werk ging doen. En daarna bleef de misselijkheid. Daarna kwam de buikpijn... en dat is dan zover ik dat heb ik kunnen observeren... hij zat continu met zijn hand bij zijn buik. En toen dus de pijn bij bewegen... als een oud mannetje strompelend door het huis bewegen. Dit verergerde... met bijkomende koorts, ijlen. Artsen konden niets voelen... zijn buik was zacht en zijn gezichtsuitdrukking gaf geen pijn aan (de hoge pijngrens). Toen de blindedarm barste kon hij weer bewegen. Maar toen werd hij echt afwezig en lag hij alleen naar de muur te sturen.
Hoe hoog is de pijngrens van je dochter? Bij mijn zoon konden ze een uur voor de operatie (dus buik vol pus) tijdens een pijntest geen score geven. Oftewel zij zagen geen pijn. En dat was gezien de omstandigheden absurd.
Leolieke ik wens je heel veel kracht en geduld toe in het ziekenhuis. Probeer af en toe ergens even tijd voor je zelf te nemen. Hebben jullie kamer alleen, of ligt je dochter op een zaal? En kom maar lekker afreageren op het forum... er zijn hier genoeg luisterende oren hebben ik mogen ontdekken.
Als antwoord op je vraag... vermoedelijk heeft mijn zoon maanden met een chronisch ontstoken blindedarmontsteking rondgelopen. Helaas kan hij dit niet vertellen en heeft hij een eng hoge pijngrens. Maar op het moment dat het mis ging was hij echt heel ziek. Hij begon met braken, en dan blijven braken. Het duurde een halve dag voordat de domperidon zijn werk ging doen. En daarna bleef de misselijkheid. Daarna kwam de buikpijn... en dat is dan zover ik dat heb ik kunnen observeren... hij zat continu met zijn hand bij zijn buik. En toen dus de pijn bij bewegen... als een oud mannetje strompelend door het huis bewegen. Dit verergerde... met bijkomende koorts, ijlen. Artsen konden niets voelen... zijn buik was zacht en zijn gezichtsuitdrukking gaf geen pijn aan (de hoge pijngrens). Toen de blindedarm barste kon hij weer bewegen. Maar toen werd hij echt afwezig en lag hij alleen naar de muur te sturen.
Hoe hoog is de pijngrens van je dochter? Bij mijn zoon konden ze een uur voor de operatie (dus buik vol pus) tijdens een pijntest geen score geven. Oftewel zij zagen geen pijn. En dat was gezien de omstandigheden absurd.
Leolieke ik wens je heel veel kracht en geduld toe in het ziekenhuis. Probeer af en toe ergens even tijd voor je zelf te nemen. Hebben jullie kamer alleen, of ligt je dochter op een zaal? En kom maar lekker afreageren op het forum... er zijn hier genoeg luisterende oren hebben ik mogen ontdekken.
dinsdag 10 februari 2009 om 11:13
Hoi Maroetje,
Fijn dat je weer hebt gereageerd!
Ik neem vanaf gister idd af en toe de tijd voor mezelf, word echt gek op de afdeling...niets geen privacy.
Ze ligt op een zaal met 4 bedden, vannacht waren wij de enige en dat was wel lekker. Afwachten wat er allemaal nog bij gaat komen.
De pijn is heel iets aan het zakken. Ze gaf vanochtend een 7 1/2 en dat is weer iets lager gelukkig. Nu met 1000 mg para is het een 3 1/2, weer een mijlpaal!
Haar gezichtje is enkel weer bleker en kijkt zieliger....dat is weer minder. Ook d'r vermoeidheid is wat toegenomen.
Ze heeft gisteren veel in de speelkamer op een stoel gezeten (echt letterlijk gezeten) en wat geknutseld, vond ze erg leuk maar erg vermoeiend.
Tja waarschijnlijk moet ze daar vandaag weer wat door inleveren, wel jammer!
Toch wilde ze nu weer naar de speelkamer en zit er heerlijk te borduren. Is wel weer echt zitten, ze staat niet op oid....
Vannacht heeft ze zich 2 keer omgedraaid in bed en dat is ook weer een mijlpaal, ze bleef liggen zoals ik d'r neerlegde 's nachts.
Dusss....kleine verbeteringen gelukkig.
Ik heb aangegeven vandaag een gesprek te willen over hoe nu verder.....moet nog uitslag van bloed, ontlasting en urine krijgen. Ik hoop dat er iets (onschuldigs uiteraard) uitkomt.
Dit staat echter al vanaf vrijdag in allemaal....
De pijngrens van mijn dochter vind ik vaak moeilijk.
Soms heb ik het gevoel dat ie erg laag is maar anderhalf jaar geleden heeft ze iets ernstigs meegemaakt en toen vonden ze d'r pijngrens best hoog.....vertel het maar.
Maroetje, jouw zoon heeft volgens mij een hoge pijngrens en zoals ik lees geeft ie amper een krimp bij pijn.
Mijn dochter is helemaal over de rooie als ze d'r buik onderzoeken van de pijn.....ik weet het niet!
Braken en diarree heeft ze niet meer. Braken was eenmalig tot gal aan toe. De diarree is nu over aangezien ze bijna helemaal niet meer heeft gepoept vanaf zondag, wil ik ook nog even bespreken.
Haar eetlust is trouwens niet goed nu, was vorige week wel.
Vanochtend maar half broodje en 1 glaasje drinken...
Oke....ik weet het gewoon niet en ik wacht weer af!
Fijn om zo mijn hart te kunnen luchten hier!
groetjes Leolieke
Fijn dat je weer hebt gereageerd!
Ik neem vanaf gister idd af en toe de tijd voor mezelf, word echt gek op de afdeling...niets geen privacy.
Ze ligt op een zaal met 4 bedden, vannacht waren wij de enige en dat was wel lekker. Afwachten wat er allemaal nog bij gaat komen.
De pijn is heel iets aan het zakken. Ze gaf vanochtend een 7 1/2 en dat is weer iets lager gelukkig. Nu met 1000 mg para is het een 3 1/2, weer een mijlpaal!
Haar gezichtje is enkel weer bleker en kijkt zieliger....dat is weer minder. Ook d'r vermoeidheid is wat toegenomen.
Ze heeft gisteren veel in de speelkamer op een stoel gezeten (echt letterlijk gezeten) en wat geknutseld, vond ze erg leuk maar erg vermoeiend.
Tja waarschijnlijk moet ze daar vandaag weer wat door inleveren, wel jammer!
Toch wilde ze nu weer naar de speelkamer en zit er heerlijk te borduren. Is wel weer echt zitten, ze staat niet op oid....
Vannacht heeft ze zich 2 keer omgedraaid in bed en dat is ook weer een mijlpaal, ze bleef liggen zoals ik d'r neerlegde 's nachts.
Dusss....kleine verbeteringen gelukkig.
Ik heb aangegeven vandaag een gesprek te willen over hoe nu verder.....moet nog uitslag van bloed, ontlasting en urine krijgen. Ik hoop dat er iets (onschuldigs uiteraard) uitkomt.
Dit staat echter al vanaf vrijdag in allemaal....
De pijngrens van mijn dochter vind ik vaak moeilijk.
Soms heb ik het gevoel dat ie erg laag is maar anderhalf jaar geleden heeft ze iets ernstigs meegemaakt en toen vonden ze d'r pijngrens best hoog.....vertel het maar.
Maroetje, jouw zoon heeft volgens mij een hoge pijngrens en zoals ik lees geeft ie amper een krimp bij pijn.
Mijn dochter is helemaal over de rooie als ze d'r buik onderzoeken van de pijn.....ik weet het niet!
Braken en diarree heeft ze niet meer. Braken was eenmalig tot gal aan toe. De diarree is nu over aangezien ze bijna helemaal niet meer heeft gepoept vanaf zondag, wil ik ook nog even bespreken.
Haar eetlust is trouwens niet goed nu, was vorige week wel.
Vanochtend maar half broodje en 1 glaasje drinken...
Oke....ik weet het gewoon niet en ik wacht weer af!
Fijn om zo mijn hart te kunnen luchten hier!
groetjes Leolieke
dinsdag 10 februari 2009 om 21:53
Hey Leolieke,
Heel vervelend zeg, dat er nog steeds geen duidelijkheid is.
Over mijn situatie: bij mij hebben ze -dacht ik, maar dit weet ik niet meer zeker- geen bloedonderzoek gedaan, alleen een beetje gevoeld, temperatuur gemeten en naar achtergrondinformatie gevraagd. Vragen als of de pijn sinds het begin is toegenomen enzo.
Aangezien ik ook al een tijdje met de klachten 'rondliep' en daarvoor al bij een ander ziekenhuis en een huisarts was geweest, was het duidelijk dat er wel wat aan de hand was. Tevens had ik een gezwollen buik en was het ook keihard. Daarom besloten ze om binnen een half uur te opereren.
Ja, ik kan me niet alles meer exact herinneren, dus meer mogelijke aanwijzingen kan ik niet geven. In ieder geval lijkt me het aan de ene kant een geruststellend idee, dat ze in het ziekenhuis ligt. Vooral omdat het al zo lang aanhoudt.
Hoop in ieder geval dat ze snel weer de oude is en mogelijk kunnen achterhalen wat er aan de hand is/was.
Heel veel sterkte nog!
Heel vervelend zeg, dat er nog steeds geen duidelijkheid is.
Over mijn situatie: bij mij hebben ze -dacht ik, maar dit weet ik niet meer zeker- geen bloedonderzoek gedaan, alleen een beetje gevoeld, temperatuur gemeten en naar achtergrondinformatie gevraagd. Vragen als of de pijn sinds het begin is toegenomen enzo.
Aangezien ik ook al een tijdje met de klachten 'rondliep' en daarvoor al bij een ander ziekenhuis en een huisarts was geweest, was het duidelijk dat er wel wat aan de hand was. Tevens had ik een gezwollen buik en was het ook keihard. Daarom besloten ze om binnen een half uur te opereren.
Ja, ik kan me niet alles meer exact herinneren, dus meer mogelijke aanwijzingen kan ik niet geven. In ieder geval lijkt me het aan de ene kant een geruststellend idee, dat ze in het ziekenhuis ligt. Vooral omdat het al zo lang aanhoudt.
Hoop in ieder geval dat ze snel weer de oude is en mogelijk kunnen achterhalen wat er aan de hand is/was.
Heel veel sterkte nog!
maandag 23 februari 2009 om 12:10
hoi,
mijn verhaal lijkt hier wel iets op...... maar ging ook allemaal nog maar net goed.
heb veel geluk gehad.
het begon s'morgens, vreselijke buikpijn..... ging niet over, werd alleen maar erger.
arts laten komen...had geen symptomen van blindedarm zei ze, want mijn buik voelde niet hard aan. ze dacht dat het aan de galblaas zou liggen en gaf me een spuit in mijn bovenbeen tegen de pijn. ik moest rusten.
2 uur later... de pijn was even iets minder geworden, maar kwam nu nog heviger terug.. ik kon niets meer.... niet lopen, niet kruipen. maar me letterlijk voorbewegen over de grond.
daarna nog maals arts gebeld, toen dus een andere!!
en meteen door naar het ziekenhuis... onderweg voelde ik dat er iets knapte in mijn buik en hield het niet meer uit, vreselijk wat een pijn.
toen in het ziekenhuis aangekomen... bloedprikken,...... eindeloos wachten......echo......en toen binnen 5 min lach ik al onder het mes....
ze hadden mijn vriend gezegd dat ik met een half uurtje wel terug zou zijn...... maar na 2 uur..... hoorde hij iets...
bij mij was de boel kapot geknapt , en al mijn organen moesten ze schoonmaken, een heel gedoe.
heb geluk gehad!! moest erna nog 5 dagen blijven..infuus en morfine...... heftig!
sta erop dat je dochter goed onderzocht wordt..... artsen maken soms ook fouten....
mijn verhaal lijkt hier wel iets op...... maar ging ook allemaal nog maar net goed.
heb veel geluk gehad.
het begon s'morgens, vreselijke buikpijn..... ging niet over, werd alleen maar erger.
arts laten komen...had geen symptomen van blindedarm zei ze, want mijn buik voelde niet hard aan. ze dacht dat het aan de galblaas zou liggen en gaf me een spuit in mijn bovenbeen tegen de pijn. ik moest rusten.
2 uur later... de pijn was even iets minder geworden, maar kwam nu nog heviger terug.. ik kon niets meer.... niet lopen, niet kruipen. maar me letterlijk voorbewegen over de grond.
daarna nog maals arts gebeld, toen dus een andere!!
en meteen door naar het ziekenhuis... onderweg voelde ik dat er iets knapte in mijn buik en hield het niet meer uit, vreselijk wat een pijn.
toen in het ziekenhuis aangekomen... bloedprikken,...... eindeloos wachten......echo......en toen binnen 5 min lach ik al onder het mes....
ze hadden mijn vriend gezegd dat ik met een half uurtje wel terug zou zijn...... maar na 2 uur..... hoorde hij iets...
bij mij was de boel kapot geknapt , en al mijn organen moesten ze schoonmaken, een heel gedoe.
heb geluk gehad!! moest erna nog 5 dagen blijven..infuus en morfine...... heftig!
sta erop dat je dochter goed onderzocht wordt..... artsen maken soms ook fouten....
woensdag 4 maart 2009 om 15:20
