Gezondheid
alle pijlers
Eetprobleem: wijze raad gevraagd
donderdag 30 augustus 2007 om 12:29
Hieronder mijn verhaal. Ik hoop hier de ervaringen en wijze raad van andere forummers te lezen. Hoe kan ik deze vicieuze cirkel doorbreken?
--------
Voor de buitenwereld ben ik een normale meid. Leuk koppie, intelligent en een enthousiast karakter. Voor de directe omgeving is er ook niks aan de hand. Net afgestudeerd, leuke baan, vrolijke meid. Zij moeten mij toch kennen. Alles van me weten. Mijn diepste verlangens, mijn grootste zorgen.
Een briefje posten betekent een briefje posten èn langs het snoepautomaat bij het tankstation. Voordat ik richting huis ga, verwijder ik eerst de wikkels van de candybars en gooi ze in een afvalbak. Geen sporen. Even cola halen bij de supermarkt betekent even cola halen èn een pak koekjes, 2 repen chocolade en nog een KitKat bij de kassa. Tegen mijn vriend; ‘ik heb een pizza voor je gehaald, want ik heb zelf geen honger’ is: ‘ik heb vandaag al zoveel gesnaaid dat ik het me niet kan veroorloven (qua calorieën) om ook nog avondeten te nemen.’
Een pak koeken leegeten. Een nieuw pak halen. In de kast leggen. Niemand die doorheeft wat er met het vorige pak is gebeurd.
De boodschap; ‘vanaf nu gaan ik alleen nog maar gezond eten’ staat gelijk aan; ‘de afgelopen dagen / weken heb ik zoveel gesnoept dat ik me ontzettend dik voel en daar een eind aan wil maken’. Een fruitschaal vol mango’s, appels, peren en perziken. De groentelade puilt uit met komkommers, worteltjes en cherrytomaten. De dag begint met een grote fruitsalade. De lunch bestaat uit een paar volkoren boterhammen met mager beleg. Tussendoor wat dure vezelyoghurt, want de stoelgang is van slag. Minstens zes koppen groene thee, want; goed voor de afvoer van afvalstoffen. ’s Avonds wokgroenten met wat vis en later op de avond nog wat rijstzoutjes of een suikervrije stroopwafel. En ach, het is gezond, dus nog een suikervrije stroopwafel. En weet je wat… ook nog maar een paar suikervrije lollies en wat suiker- en vetvrije yoghurtgums.
Na een paar dagen merk ik dat alle ‘gezonde’, knetterdure tussendoortjes al op zijn. Opnieuw ga ik naar de gezondheidswinkel. Nu met het voornemen om één pak koekjes te halen waarvan ik er iedere avond welgeteld één mag nemen. Die avond kies ik een goed moment. Het koekje neem ik bij mijn favoriete soap; goede tijden slechte tijden. Om 9.00 uur word ik onrustig en loop ik voortdurend heen en weer van de bank naar het keukenkastje. Kastje open, kastje dicht. Geen koek gepakt. Goed bezig. Vriendje komt thuis en krijgt de volle laag. Lege maag betekent; chagrijnig. In bed knort mijn maag. Het was een goede dag.
De volgende avond met mijn vriendin de stad in. Gezellig samen wat drinken in een klein cafeetje. Een uitje betekent; vrij van alle voedingsregels. Overdag neem ik alvast een voorsprong op de snaaierij die de avond zal komen. Ik ontbijt met chocoladevla. Als lunch neem ik twee pannenkoeken en tussendoor een pak koekjes. Als avondeten ook maar iets calorierijks. Deze dag is op lijngebied toch al verpest. ’s Avonds in het café: de koekjes bij de thee mogen op. Vriendin doet aan de lijn, dus haar koekjes zijn ook voor mij. Stukje appeltaart met slagroom erbij. Gezellig…
De volgende ochtend geeft de weegschaal anderhalve kilo meer aan dan vorige week. De hele dag ben ik me bewust van mijn groeiende buikje. Om het mezelf zo comfortabel mogelijk te maken, trek ik het wijdste jurkje uit de kast. Die ene waar geen tailleband inzet, dus geen geknel in mijn spekkige buik. ’s Avonds alleen op de bank. Vriend besloot om te gaan stappen. Alleen op de bank is niet gezellig. Met een pak koekjes en chocolade wordt het al gauw een stuk leuker. De verpakkingen verstop ik onder in de prullenbak. Niemand zal weten wat voor zonde er is begaan.
Morgen ga ik het beter doen. Hardlopen, sit ups en een rondje fietsen. En ik ga niet meer snoepen. Nooit meer. Morgen wordt alles beter…
Maar morgen verandert er niets… Morgen zal opnieuw mislukken. Net als al die andere ‘morgens’. Ik weet inmiddels wel beter…
Ik voel diepe minachting voor mensen die dik zijn, zichzelf niet kunnen beheersen. Maar ik ben niks beter. Die aversie is dus vooral op mezelf gericht.
Ik heb een eetprobleem. Al jaren. En ik kom er maar niet van af. De huisarts, praten met een therapeut, het heeft niets geholpen. Eten en niet-eten is mijn leven. Het maken van eetlijstjes; wat mag ik wel, wat niet, wat heb ik gegeten, hoeveel calorieën zaten erin en hoe kan ik het het snelst verbranden, het beheerst mijn leven.
Ik wil ermee stoppen. Ik moet ermee stoppen. Maar het lukt me niet. En niemand die het ziet.
--------
Voor de buitenwereld ben ik een normale meid. Leuk koppie, intelligent en een enthousiast karakter. Voor de directe omgeving is er ook niks aan de hand. Net afgestudeerd, leuke baan, vrolijke meid. Zij moeten mij toch kennen. Alles van me weten. Mijn diepste verlangens, mijn grootste zorgen.
Een briefje posten betekent een briefje posten èn langs het snoepautomaat bij het tankstation. Voordat ik richting huis ga, verwijder ik eerst de wikkels van de candybars en gooi ze in een afvalbak. Geen sporen. Even cola halen bij de supermarkt betekent even cola halen èn een pak koekjes, 2 repen chocolade en nog een KitKat bij de kassa. Tegen mijn vriend; ‘ik heb een pizza voor je gehaald, want ik heb zelf geen honger’ is: ‘ik heb vandaag al zoveel gesnaaid dat ik het me niet kan veroorloven (qua calorieën) om ook nog avondeten te nemen.’
Een pak koeken leegeten. Een nieuw pak halen. In de kast leggen. Niemand die doorheeft wat er met het vorige pak is gebeurd.
De boodschap; ‘vanaf nu gaan ik alleen nog maar gezond eten’ staat gelijk aan; ‘de afgelopen dagen / weken heb ik zoveel gesnoept dat ik me ontzettend dik voel en daar een eind aan wil maken’. Een fruitschaal vol mango’s, appels, peren en perziken. De groentelade puilt uit met komkommers, worteltjes en cherrytomaten. De dag begint met een grote fruitsalade. De lunch bestaat uit een paar volkoren boterhammen met mager beleg. Tussendoor wat dure vezelyoghurt, want de stoelgang is van slag. Minstens zes koppen groene thee, want; goed voor de afvoer van afvalstoffen. ’s Avonds wokgroenten met wat vis en later op de avond nog wat rijstzoutjes of een suikervrije stroopwafel. En ach, het is gezond, dus nog een suikervrije stroopwafel. En weet je wat… ook nog maar een paar suikervrije lollies en wat suiker- en vetvrije yoghurtgums.
Na een paar dagen merk ik dat alle ‘gezonde’, knetterdure tussendoortjes al op zijn. Opnieuw ga ik naar de gezondheidswinkel. Nu met het voornemen om één pak koekjes te halen waarvan ik er iedere avond welgeteld één mag nemen. Die avond kies ik een goed moment. Het koekje neem ik bij mijn favoriete soap; goede tijden slechte tijden. Om 9.00 uur word ik onrustig en loop ik voortdurend heen en weer van de bank naar het keukenkastje. Kastje open, kastje dicht. Geen koek gepakt. Goed bezig. Vriendje komt thuis en krijgt de volle laag. Lege maag betekent; chagrijnig. In bed knort mijn maag. Het was een goede dag.
De volgende avond met mijn vriendin de stad in. Gezellig samen wat drinken in een klein cafeetje. Een uitje betekent; vrij van alle voedingsregels. Overdag neem ik alvast een voorsprong op de snaaierij die de avond zal komen. Ik ontbijt met chocoladevla. Als lunch neem ik twee pannenkoeken en tussendoor een pak koekjes. Als avondeten ook maar iets calorierijks. Deze dag is op lijngebied toch al verpest. ’s Avonds in het café: de koekjes bij de thee mogen op. Vriendin doet aan de lijn, dus haar koekjes zijn ook voor mij. Stukje appeltaart met slagroom erbij. Gezellig…
De volgende ochtend geeft de weegschaal anderhalve kilo meer aan dan vorige week. De hele dag ben ik me bewust van mijn groeiende buikje. Om het mezelf zo comfortabel mogelijk te maken, trek ik het wijdste jurkje uit de kast. Die ene waar geen tailleband inzet, dus geen geknel in mijn spekkige buik. ’s Avonds alleen op de bank. Vriend besloot om te gaan stappen. Alleen op de bank is niet gezellig. Met een pak koekjes en chocolade wordt het al gauw een stuk leuker. De verpakkingen verstop ik onder in de prullenbak. Niemand zal weten wat voor zonde er is begaan.
Morgen ga ik het beter doen. Hardlopen, sit ups en een rondje fietsen. En ik ga niet meer snoepen. Nooit meer. Morgen wordt alles beter…
Maar morgen verandert er niets… Morgen zal opnieuw mislukken. Net als al die andere ‘morgens’. Ik weet inmiddels wel beter…
Ik voel diepe minachting voor mensen die dik zijn, zichzelf niet kunnen beheersen. Maar ik ben niks beter. Die aversie is dus vooral op mezelf gericht.
Ik heb een eetprobleem. Al jaren. En ik kom er maar niet van af. De huisarts, praten met een therapeut, het heeft niets geholpen. Eten en niet-eten is mijn leven. Het maken van eetlijstjes; wat mag ik wel, wat niet, wat heb ik gegeten, hoeveel calorieën zaten erin en hoe kan ik het het snelst verbranden, het beheerst mijn leven.
Ik wil ermee stoppen. Ik moet ermee stoppen. Maar het lukt me niet. En niemand die het ziet.
donderdag 30 augustus 2007 om 12:53
donderdag 30 augustus 2007 om 12:56
Dag liever verliefd,
Er is een topic over emotie-eten waar de schrijfsters elkaar veel steun bieden. Ik weet de naam even niet, maar ik probeer hem van je te uppen.
Ik herken je probleem heel goed en heb het zelf nu al een aantal jaar onder controle en ben er redelijk overheen. Maar het dwangmatige denken zal nooit helemaal overgaan en het blijft een zwakke plek.
Achteraf is veel opgelost, omdat ik niet lekker in mijn vel zat en de oorzaak daarvan heb ik structureel aangepakt. Natuurlijk ben ik nog steeds met eten bezig en ben ik een perfectionist. Ik ben een heel eind gekomen met een eetgroep, al was het maar dat ik daar ook de beste wilde zijn en dus de meeste vooruitgang van mezelf moest boeken
Maar het is lange molen met praten met de huisarts ('je bent nu 23, je studeert, die knop kan je best omzetten), kastje-muur bij ggz, mijn behandeling, aan de bel trekken en een doorverwijzing naar een dietiste vragen toen het weer mis dreigde te gaan (en dan te horen krijgen dat ze daar niet in gespecialiseerd is) en uiteindelijk toch bij een goede eetgroep terecht komen.
Kun je bij iemand terecht in je omgeving? Is er niemand die van iets weet of krijgt iemand de volle laag? Hier berichtjes achterlaten op het forum kan helpen om je dwangmatige gedachten kwijt te raken en ze niet te projecteren op de mensen die je liefhebt (merk ik).
En als je eenmaal uit de kast komt met je probleem, zijn veeeeel mensen veeeel minder perfect dan je altijd hebt gedacht. De eerste stap zet je al door hier je verhaal te doen. Je zegt dat je altijd morgen beter gaat doen, maar nu doe je dat ook door hiermee naar buiten te komen. Wees daar trots op! Het topic dat hier loopt staat echt open voor iedereen, ik heb daar mijn 'successtory' verteld, omdat ik de pijn voel doe jij en de anderen nog steeds voelen. Gun jezelf de moeite waard te zijn, je leeft maar een keer en je wilt de strijd om de kilo's toch niet je leven laten beheersen? Er zit zoveel meer in!
Een hele woordenstroom om je een hart onder je riem te steken, ik hoop dat ik je een beetje op weg kan helpen.
Veel liefs,
sluch
Er is een topic over emotie-eten waar de schrijfsters elkaar veel steun bieden. Ik weet de naam even niet, maar ik probeer hem van je te uppen.
Ik herken je probleem heel goed en heb het zelf nu al een aantal jaar onder controle en ben er redelijk overheen. Maar het dwangmatige denken zal nooit helemaal overgaan en het blijft een zwakke plek.
Achteraf is veel opgelost, omdat ik niet lekker in mijn vel zat en de oorzaak daarvan heb ik structureel aangepakt. Natuurlijk ben ik nog steeds met eten bezig en ben ik een perfectionist. Ik ben een heel eind gekomen met een eetgroep, al was het maar dat ik daar ook de beste wilde zijn en dus de meeste vooruitgang van mezelf moest boeken
Maar het is lange molen met praten met de huisarts ('je bent nu 23, je studeert, die knop kan je best omzetten), kastje-muur bij ggz, mijn behandeling, aan de bel trekken en een doorverwijzing naar een dietiste vragen toen het weer mis dreigde te gaan (en dan te horen krijgen dat ze daar niet in gespecialiseerd is) en uiteindelijk toch bij een goede eetgroep terecht komen.
Kun je bij iemand terecht in je omgeving? Is er niemand die van iets weet of krijgt iemand de volle laag? Hier berichtjes achterlaten op het forum kan helpen om je dwangmatige gedachten kwijt te raken en ze niet te projecteren op de mensen die je liefhebt (merk ik).
En als je eenmaal uit de kast komt met je probleem, zijn veeeeel mensen veeeel minder perfect dan je altijd hebt gedacht. De eerste stap zet je al door hier je verhaal te doen. Je zegt dat je altijd morgen beter gaat doen, maar nu doe je dat ook door hiermee naar buiten te komen. Wees daar trots op! Het topic dat hier loopt staat echt open voor iedereen, ik heb daar mijn 'successtory' verteld, omdat ik de pijn voel doe jij en de anderen nog steeds voelen. Gun jezelf de moeite waard te zijn, je leeft maar een keer en je wilt de strijd om de kilo's toch niet je leven laten beheersen? Er zit zoveel meer in!
Een hele woordenstroom om je een hart onder je riem te steken, ik hoop dat ik je een beetje op weg kan helpen.
Veel liefs,
sluch
woensdag 5 september 2007 om 17:23
het is heel herkenbaar.. In mijn hoofd zit alles wat ik zou mogen eten en wa ik zou moeten bewegen.. Maar lukken dat doet het nooit... Mijn dag is geslaagd als ik met een knagende maag in bed lig... Ik ben er dan ook bewust van dat ik een eetprobleem heb, heb al behandeling gehad voor mijn boulimia en heb het idee dat ik het nu redelijk onder controle heb... Het liefst zou ik alleen maar gezonde dingen eten maar dat heb ik niet altijd onder controle, ik bedoel, ongezond eten als koekjes en taart op verjaardagen zijn bijna onvermijdelijk en als ik eenmaal iets op heb kan ik mijn rem niet zo goed meer vinden. VInd mijzelf dan toch al een vies dik wezen en dan kan er bij dat gebakje ook nog wel een pak koek bij, en een doos bonbons, en een bak ijs, wat allemaal in een half uur weg is en waarna ik mijzelf boven de wc net zo lang pijnig tot alles er weer uit is... Ookal is mijn eetprobleem al lang niet zo ernstig als het was, ook ik zou graag een wondermiddel hebben...
Wat vaak wel helpt is opschrijven wat de voor en nadelen zijn van het wel/niet eten van hetgene wat je net gekocht hebt... je bent even bezig en de lijst waarom je het niet zou doen is vaak veel langer.
Ook kun je gaan wandelen(klinkt misschien suf) zonder dat je iets van geld meeneemt. Tijdens het lopen kom ik vaak tot rust en als ik dan terug ben kan ik mij erover heen zetten.
Een grote kom thee wil ook wel helpen, neem een met een lekker smaakje, je voelt je voller en warmer vanbinnen zodat je minder snel geneigd bent teveel te eten.
Hulp zoeken voor je eetprobleem, ik heb deeltijdbenhandeling gehad en ookal ben ik nog niet genezen voel ik me toch een stuk sterker en kan ik beter omgaan met mijn eetprobleem. Zoek therapie waar jij je goed bij voelt anders gaat het waarschijnlijk alleen maar averechts werken.
Vertel het je vriend, hij kan je steunen als je een moeilijk moment hebt... in het begin misschien moeilijk maar het helpt echt om op zo'n moment iemand te bellen die je ervan af praat. al bel je gewoon een vriendin voor een gezellig praatje, dat wil ook wel helpen je in een betere stemming te brengen.
Heel erg veel succes en ik hoop dat je snel van je eetprobleem afbent, wacht asjeblieft niet te lang met het zoeken van professionle hulp....
Liefs,
Wat vaak wel helpt is opschrijven wat de voor en nadelen zijn van het wel/niet eten van hetgene wat je net gekocht hebt... je bent even bezig en de lijst waarom je het niet zou doen is vaak veel langer.
Ook kun je gaan wandelen(klinkt misschien suf) zonder dat je iets van geld meeneemt. Tijdens het lopen kom ik vaak tot rust en als ik dan terug ben kan ik mij erover heen zetten.
Een grote kom thee wil ook wel helpen, neem een met een lekker smaakje, je voelt je voller en warmer vanbinnen zodat je minder snel geneigd bent teveel te eten.
Hulp zoeken voor je eetprobleem, ik heb deeltijdbenhandeling gehad en ookal ben ik nog niet genezen voel ik me toch een stuk sterker en kan ik beter omgaan met mijn eetprobleem. Zoek therapie waar jij je goed bij voelt anders gaat het waarschijnlijk alleen maar averechts werken.
Vertel het je vriend, hij kan je steunen als je een moeilijk moment hebt... in het begin misschien moeilijk maar het helpt echt om op zo'n moment iemand te bellen die je ervan af praat. al bel je gewoon een vriendin voor een gezellig praatje, dat wil ook wel helpen je in een betere stemming te brengen.
Heel erg veel succes en ik hoop dat je snel van je eetprobleem afbent, wacht asjeblieft niet te lang met het zoeken van professionle hulp....
Liefs,
woensdag 5 september 2007 om 22:45
Tussendoor wat dure vezelyoghurt, want de stoelgang is van slag. Minstens zes koppen groene thee, want; goed voor de afvoer van afvalstoffen. �s Avonds wokgroenten met wat vis en later op de avond nog wat rijstzoutjes of een suikervrije stroopwafel. En ach, het is gezond, dus nog een suikervrije stroopwafel. En weet je wat� ook nog maar een paar suikervrije lollies en wat suiker- en vetvrije yoghurtgums.
Even opmerking over eten van Zonnatura: zogenaamd "gezond" maar vrijwel al hun producten staan stijf van de calorieen
Na een paar dagen merk ik dat alle �gezonde�, knetterdure tussendoortjes al op zijn. Opnieuw ga ik naar de gezondheidswinkel. Nu met het voornemen om één pak koekjes te halen waarvan ik er iedere avond welgeteld één mag nemen. Die avond kies ik een goed moment. Het koekje neem ik bij mijn favoriete soap; goede tijden slechte tijden. Om 9.00 uur word ik onrustig en loop ik voortdurend heen en weer van de bank naar het keukenkastje. Kastje open, kastje dicht. Geen koek gepakt. Goed bezig. Vriendje komt thuis en krijgt de volle laag. Lege maag betekent; chagrijnig. In bed knort mijn maag. Het was een goede dag.
Heel gedisciplineerd zijn en proberen op vaste tijdstippen te eten:wanneer je met honger naar bed gaat is dat een teken dat je "eet-tijdstippen" niet kloppen, en je houdt het dan waarschijnlijk ook niet vol.
De volgende avond met mijn vriendin de stad in. Gezellig samen wat drinken in een klein cafeetje. Een uitje betekent; vrij van alle voedingsregels. Overdag neem ik alvast een voorsprong op de snaaierij die de avond zal komen. Ik ontbijt met chocoladevla. Als lunch neem ik twee pannenkoeken en tussendoor een pak koekjes. Als avondeten ook maar iets calorierijks. Deze dag is op lijngebied toch al verpest.
Als remedie kan dit werken: soms heb je idd "gezondigd" en denk je nou ja deze dag is toch al naar de klote, morgen beter maar vanavond kan ik dus doorgaan met verkeerd (ongezond en teveel) eten.
Als je overdag toch teveel hebt gegeten is de dag nog niet verloren, mits je lichamelijk actief wordt: sporten (intensief, je moet echt gaan zweten), of desnoods het hele huis stofzuigen en auto wassen, als je maar goed lichamelijk bezig bent. Werkt echt voor mij tenminste, is ook de enige manier om van dat volle gevoel af te komen, en er toch nog een positieve draai aan te geven.
De volgende ochtend geeft de weegschaal anderhalve kilo meer aan dan vorige week. De hele dag ben ik me bewust van mijn groeiende buikje. Om het mezelf zo comfortabel mogelijk te maken, trek ik het wijdste jurkje uit de kast. Die ene waar geen tailleband inzet, dus geen geknel in mijn spekkige buik. �s Avonds alleen op de bank. Vriend besloot om te gaan stappen. Alleen op de bank is niet gezellig. Met een pak koekjes en chocolade wordt het al gauw een stuk leuker. De verpakkingen verstop ik onder in de prullenbak. Niemand zal weten wat voor zonde er is begaan.
Morgen ga ik het beter doen. Hardlopen, sit ups en een rondje fietsen. En ik ga niet meer snoepen. Nooit meer. Morgen wordt alles beter�
Maar morgen verandert er niets� Morgen zal opnieuw mislukken. Net als al die andere �morgens�. Ik weet inmiddels wel beter�
Ik voel diepe minachting voor mensen die dik zijn, zichzelf niet kunnen beheersen. Maar ik ben niks beter. Die aversie is dus vooral op mezelf gericht.
Ik heb een eetprobleem. Al jaren. En ik kom er maar niet van af. De huisarts, praten met een therapeut, het heeft niets geholpen. Eten en niet-eten is mijn leven. Het maken van eetlijstjes; wat mag ik wel, wat niet, wat heb ik gegeten, hoeveel calorieën zaten erin en hoe kan ik het het snelst verbranden, het beheerst mijn leven.
Ik wil ermee stoppen. Ik moet ermee stoppen. Maar het lukt me niet. En niemand die het ziet.[/quote]
donderdag 6 september 2007 om 14:23
Deels herken ik het. Zelf heb ik vooral moeite als ik 's avonds alleen ben en voor de televisie zit. Dan ga ik lekkers zoeken. Ik los dit meestal op door laat op de avond mijn maaltijd te nemen (wel op de bank tijdens het tv kijken, záááálig vind ik dat); ik laat de kinderen vroeg eten en als zij op bed liggen, maak ik iets voor mezelf (dit speelt vooral als mijn man avonddiensten heeft of in het buitenland is en dat is vaak). Meestal ook dingen die man en kinderen niet lekker vinden. Geen ongezonde voeding, wel vaak wat meer dan nodig is. Maar daar staat tegenover dat ik minder of niet snoep als ik de maaltijd laat nuttig.
Zit ik bijvoorbeeld aan de computer of ben ik bij iemand anders thuis, dan heb ik helemaal die neiging tot snoepen niet. Het is echt gekoppeld aan televisie kijken. En dan neemt het de vorm aan van een verslaving. Ik word onrustig, er ontspint zich een dialoog in mijn bijna-bewustzijn en soms geheel bewustzijn over waarom wel, waarom niet. Uiteindelijk ben ik er meestal van overtuigd op dat moment dat het helemaal geen kwaad kan om wat lekkers te nemen. En dan pak ik iets. Ik krijg bovendien vanzelf zin in dingen die in huis zijn. Maar heb ik één keer wat genomen, dan wil ik meer.
Het is bij mij niet zo dat ik hele pakken koek op eet en tegenwoordig ook niet zomaar een zak chips (als ik dat doe, en dat mag ik af en toe van mezelf, doe ik het in plaats van een warme maaltijd, natúúrlijk minder gezond maar zolang het niet te vaak is geen punt vind ik), maar het mechanisme is denk ik wel hetzelfde.
En achteraf begrijp ik niet hoe ik er toch weer in heb kunnen trappen. En waarom het bovendien blijkbaar zo moeilijk danwel ondoenlijk is om een hand wortelen te nemen in plaats van een hand spekjes of lange jannen van de kinderen.
Hét antwoord daarop heb ik nog niet gevonden. Ik kom wel in de buurt, steeds ietsje dichter bij de kern. Dat moet ook, want ik ben inmiddels 39 en breek me al sinds mijn tienerleeftijd het hoofd over de vraag waarom ik me A voorneem en B handel.
Ik weet dat heel veel mensen hiermee worstelen. En zich telkens weer A voornemen en in de valkuil van B donderen. Zonder te weten waaróm in godsnaam.
Nu moet je weten dat ik zelfs voeding & diëtetiek ben gaan doen om antwoorden te krijgen. Ook omdat het beroep van diëtist me aansprak natuurlijk. Maar in de opleiding kom je ook niet echt tot die kern. Daarom heb ik de afgelopen jaren een opleiding psycho-sociale therapie gedaan. De theorie heb ik inmiddels afgerond. Ook die geeft geen pasklare antwoorden, maar in de zogenaamde "transactionele analyse" (TA) heb ik wél voor het eerst handvatten gevonden en verklaringen voor dat A willen en B doen.
Daar wil ik me nu verder in bekwamen. Misschien voor de lezers hier die zich ook in de kwesties die TO aanroert herkennen: er zijn diverse boeken over de TA, de bekendste is wellicht "ik ben O.K., jij bent O.K.".
Anyway.
Inmiddels ben ik zelf bezig met het opstarten van een online-praktijk.
TO, als je wilt, mail me dan op het praktijkadres. Omdat ik ook ervaring op wil doen in het online begeleiden van mensen met eetproblemen zoals jij die beschrijft, wil ik je graag als proefcliënt gratis begeleiden. Geen succes gegarandeerd natuurlijk, maar wie weet komen we samen een heel eind.
Hopelijk mag ik hier het mailadres plaatsen: dedietistonline@home.nl
xx lisa.
Zit ik bijvoorbeeld aan de computer of ben ik bij iemand anders thuis, dan heb ik helemaal die neiging tot snoepen niet. Het is echt gekoppeld aan televisie kijken. En dan neemt het de vorm aan van een verslaving. Ik word onrustig, er ontspint zich een dialoog in mijn bijna-bewustzijn en soms geheel bewustzijn over waarom wel, waarom niet. Uiteindelijk ben ik er meestal van overtuigd op dat moment dat het helemaal geen kwaad kan om wat lekkers te nemen. En dan pak ik iets. Ik krijg bovendien vanzelf zin in dingen die in huis zijn. Maar heb ik één keer wat genomen, dan wil ik meer.
Het is bij mij niet zo dat ik hele pakken koek op eet en tegenwoordig ook niet zomaar een zak chips (als ik dat doe, en dat mag ik af en toe van mezelf, doe ik het in plaats van een warme maaltijd, natúúrlijk minder gezond maar zolang het niet te vaak is geen punt vind ik), maar het mechanisme is denk ik wel hetzelfde.
En achteraf begrijp ik niet hoe ik er toch weer in heb kunnen trappen. En waarom het bovendien blijkbaar zo moeilijk danwel ondoenlijk is om een hand wortelen te nemen in plaats van een hand spekjes of lange jannen van de kinderen.
Hét antwoord daarop heb ik nog niet gevonden. Ik kom wel in de buurt, steeds ietsje dichter bij de kern. Dat moet ook, want ik ben inmiddels 39 en breek me al sinds mijn tienerleeftijd het hoofd over de vraag waarom ik me A voorneem en B handel.
Ik weet dat heel veel mensen hiermee worstelen. En zich telkens weer A voornemen en in de valkuil van B donderen. Zonder te weten waaróm in godsnaam.
Nu moet je weten dat ik zelfs voeding & diëtetiek ben gaan doen om antwoorden te krijgen. Ook omdat het beroep van diëtist me aansprak natuurlijk. Maar in de opleiding kom je ook niet echt tot die kern. Daarom heb ik de afgelopen jaren een opleiding psycho-sociale therapie gedaan. De theorie heb ik inmiddels afgerond. Ook die geeft geen pasklare antwoorden, maar in de zogenaamde "transactionele analyse" (TA) heb ik wél voor het eerst handvatten gevonden en verklaringen voor dat A willen en B doen.
Daar wil ik me nu verder in bekwamen. Misschien voor de lezers hier die zich ook in de kwesties die TO aanroert herkennen: er zijn diverse boeken over de TA, de bekendste is wellicht "ik ben O.K., jij bent O.K.".
Anyway.
Inmiddels ben ik zelf bezig met het opstarten van een online-praktijk.
TO, als je wilt, mail me dan op het praktijkadres. Omdat ik ook ervaring op wil doen in het online begeleiden van mensen met eetproblemen zoals jij die beschrijft, wil ik je graag als proefcliënt gratis begeleiden. Geen succes gegarandeerd natuurlijk, maar wie weet komen we samen een heel eind.
Hopelijk mag ik hier het mailadres plaatsen: dedietistonline@home.nl
xx lisa.
donderdag 6 september 2007 om 20:55
donderdag 6 september 2007 om 22:45
Liever verliefd,
Ik heb je topic met aandacht gelezen !
Wauw je hebt precies geschreven wat ik denk, voel en vooral eet....
Ik heb ook eetbuien, altijd maar eetbuien, in gezelschap probeer ik me in te houden, maar zodra ik alleen ben eet ik alles op. Zelfs het snoep van mijn dochtertjes is niet veilig.
Waar ik het meest van baal is, dat ik met mezelf geen afspraken kan maken om geen vreetbui te krijgen. Als ware overkomt het me.
Aan tafel eet ik bescheiden, eet geen snoep op het werk. Maar ik eet stiekem, ik wil er tegen vechten.
Iedere dag vecht ik, maar heel vaak verlies ik.
Mijn gewicht schommelt ook hierdoor erg.
ietje
Ik heb je topic met aandacht gelezen !
Wauw je hebt precies geschreven wat ik denk, voel en vooral eet....
Ik heb ook eetbuien, altijd maar eetbuien, in gezelschap probeer ik me in te houden, maar zodra ik alleen ben eet ik alles op. Zelfs het snoep van mijn dochtertjes is niet veilig.
Waar ik het meest van baal is, dat ik met mezelf geen afspraken kan maken om geen vreetbui te krijgen. Als ware overkomt het me.
Aan tafel eet ik bescheiden, eet geen snoep op het werk. Maar ik eet stiekem, ik wil er tegen vechten.
Iedere dag vecht ik, maar heel vaak verlies ik.
Mijn gewicht schommelt ook hierdoor erg.
ietje
zaterdag 8 september 2007 om 11:59
De reactie van Quattro is gewoon de beste, daar ben ik het helemaal mee eens.
Jouw fout (te veel snoepen...te veel eten) wordt ook ingegeven doordat je op dagen dat je je aan je dieet wilt houden gewoon te weinig eet. Doe het in kleinere stapjes. Want als je echt te weinig eet houd je het sowieso niet vol.
Ook jezelf uitschelden als je weer eens in de fout bent gegaan helpt niet echt. Je gooit jezelf in de stress hiermee, en ja, van stress ga je dan weer meer eten!
Het is ook een kolosale fout om te denken als je iets fouts gegeten hebt...van deze dag is toch al verpest...ga gewoon weer terug naar een gezonde maaltijd 's avonds en bedenk dat dit probleem wat dus over jaren zo gegroeid is, ook niet in een paar dagen weer om gezet kan worden.
En idd. sporten is bijna nog belangrijker dan minder eten, laat het aub niet alleen van een dieet afhangen.
Bij mijzelf werkt het ook alleen als ik geen snoep en koek in huis haal. Dat is soms wel erg als er iemand onverwacht op visite komt .......die krijgen dan alleen koffie, maar daar is nog nooit iemand boos om geworden integendeel, de meeste mensen zijn op dieet tegenwoordig.
Nou veel succes, en ik vond dat je wel heel erg goed schrijft, ik vond jou stukje heel leuk om te lezen. Het is ook zooooo herkenbaar!
Jouw fout (te veel snoepen...te veel eten) wordt ook ingegeven doordat je op dagen dat je je aan je dieet wilt houden gewoon te weinig eet. Doe het in kleinere stapjes. Want als je echt te weinig eet houd je het sowieso niet vol.
Ook jezelf uitschelden als je weer eens in de fout bent gegaan helpt niet echt. Je gooit jezelf in de stress hiermee, en ja, van stress ga je dan weer meer eten!
Het is ook een kolosale fout om te denken als je iets fouts gegeten hebt...van deze dag is toch al verpest...ga gewoon weer terug naar een gezonde maaltijd 's avonds en bedenk dat dit probleem wat dus over jaren zo gegroeid is, ook niet in een paar dagen weer om gezet kan worden.
En idd. sporten is bijna nog belangrijker dan minder eten, laat het aub niet alleen van een dieet afhangen.
Bij mijzelf werkt het ook alleen als ik geen snoep en koek in huis haal. Dat is soms wel erg als er iemand onverwacht op visite komt .......die krijgen dan alleen koffie, maar daar is nog nooit iemand boos om geworden integendeel, de meeste mensen zijn op dieet tegenwoordig.
Nou veel succes, en ik vond dat je wel heel erg goed schrijft, ik vond jou stukje heel leuk om te lezen. Het is ook zooooo herkenbaar!
zaterdag 8 september 2007 om 20:45
@liever_verliefd:
je hebt het goed onder woorden gebracht, ik vind het erg moeilijk om iets duidelijk en helder te vertellen, kun jij beter dan ik!
Wel zie ik overeenkomsten in je verhaal met het gedrag van een alcoholist (ik drink zelf niet, geen morele bezwaren maar ik verlang er gewoon niet naar),
alcoholisten schijnen ook flessen te verbergen, een leeggedronken fles direct te vervangen door een net gekochte zodat niemand ziet dat er een fles is opgedronken, lege flessen (bewijsmateriaal!) verstoppen etc.
Gek genoeg zeg ik ook altijd tegen mezelf, als ik ergens iets lees over iemand die aan drugs of alcohol of medicijnen is "verslaafd", dat het dingen alleen erger maakt, en natuurlijk niks oplost wanneer je teveel drinkt/gebruikt etc.
Tot ik besefte dat ik vaak precies hetzelfde doe, wel met gezond eten, maar het principe is gelijk.
Ik let scherp op mijn voeding, sport 6 keer per week, maar was toch altijd 2 a 3 kilo "te zwaar" (mijn vetpercentage is te hoog naar mijn mening, zullen anderen om lachen, maar ik til er erg zwaar aan). Ook al eet je erg verantwoord, als je maar meer of evenveel calorien binnenkrijgt dan je verbrandt kom je aan of blijf je op hetzelfde gewicht.
(ik eet geen chips/koekjes/chocola/snoep, wel soms duur ijs haha)
De afgelopen weken gaat het een stuk beter, sta ook onder meer tijdsdruk, soort van nu of nooit gedachte, Time Is Definitely Not On My Side, dus ik moet opschieten!
je hebt het goed onder woorden gebracht, ik vind het erg moeilijk om iets duidelijk en helder te vertellen, kun jij beter dan ik!
Wel zie ik overeenkomsten in je verhaal met het gedrag van een alcoholist (ik drink zelf niet, geen morele bezwaren maar ik verlang er gewoon niet naar),
alcoholisten schijnen ook flessen te verbergen, een leeggedronken fles direct te vervangen door een net gekochte zodat niemand ziet dat er een fles is opgedronken, lege flessen (bewijsmateriaal!) verstoppen etc.
Gek genoeg zeg ik ook altijd tegen mezelf, als ik ergens iets lees over iemand die aan drugs of alcohol of medicijnen is "verslaafd", dat het dingen alleen erger maakt, en natuurlijk niks oplost wanneer je teveel drinkt/gebruikt etc.
Tot ik besefte dat ik vaak precies hetzelfde doe, wel met gezond eten, maar het principe is gelijk.
Ik let scherp op mijn voeding, sport 6 keer per week, maar was toch altijd 2 a 3 kilo "te zwaar" (mijn vetpercentage is te hoog naar mijn mening, zullen anderen om lachen, maar ik til er erg zwaar aan). Ook al eet je erg verantwoord, als je maar meer of evenveel calorien binnenkrijgt dan je verbrandt kom je aan of blijf je op hetzelfde gewicht.
(ik eet geen chips/koekjes/chocola/snoep, wel soms duur ijs haha)
De afgelopen weken gaat het een stuk beter, sta ook onder meer tijdsdruk, soort van nu of nooit gedachte, Time Is Definitely Not On My Side, dus ik moet opschieten!
