Gezondheid
alle pijlers
euthenasie
maandag 25 mei 2009 om 20:40
Wie heeft hier ervaring mee?
Ik was vandaag bij mijn oma die 84 werd, en al tijden met haar gezondheid aan het kwakkelen is.
Ze geeft het nu op, heeft al zo lang zo veel pijn, al 30 (!) jaar een donornier waar ze heel dankbaar voor is en heeft al een paar jaar keel- en huidkanker. Ze zit aan de zuurstof, sinds een paar dagen is er elke nacht iemand bij haar (een verpleegkundige), heeft mega veel medicijnen waaronder veel morfine tegen de pijn.
Het is gewoon op, ze wil niet meer.
Morgen gaat ze met haar huisarts praten, schijnt niet echt een sympathieke man te zijn, maar dit terzijde.
Meteen komen de vragen, vanaf wanneer is ondraaglijk lijden ondraaglijk? Volgens een vriendin van de familie moet ze echt alleen nog maar in bed liggen en helemaal niets meer kunnen. Ze kan dus nog wel met hulp op haar stoel komen en aangekleed worden. Dus geen reden voor euthenasie?
Mocht het wel kunnen (en de arts is bereid) wie mogen daar bij zijn? Hangt dat van haar af?
Hoe lang duurt de hele procedure van aanvragen tot het moment daar is?
Hoe voelt het als een dierbare door euthenasie komt te overlijden als je er wel of niet bij bent?
Ken geen enkele ervaring in mijn omgeving, dus heel graag die van jullie!
Liefs, adventure
Ik was vandaag bij mijn oma die 84 werd, en al tijden met haar gezondheid aan het kwakkelen is.
Ze geeft het nu op, heeft al zo lang zo veel pijn, al 30 (!) jaar een donornier waar ze heel dankbaar voor is en heeft al een paar jaar keel- en huidkanker. Ze zit aan de zuurstof, sinds een paar dagen is er elke nacht iemand bij haar (een verpleegkundige), heeft mega veel medicijnen waaronder veel morfine tegen de pijn.
Het is gewoon op, ze wil niet meer.
Morgen gaat ze met haar huisarts praten, schijnt niet echt een sympathieke man te zijn, maar dit terzijde.
Meteen komen de vragen, vanaf wanneer is ondraaglijk lijden ondraaglijk? Volgens een vriendin van de familie moet ze echt alleen nog maar in bed liggen en helemaal niets meer kunnen. Ze kan dus nog wel met hulp op haar stoel komen en aangekleed worden. Dus geen reden voor euthenasie?
Mocht het wel kunnen (en de arts is bereid) wie mogen daar bij zijn? Hangt dat van haar af?
Hoe lang duurt de hele procedure van aanvragen tot het moment daar is?
Hoe voelt het als een dierbare door euthenasie komt te overlijden als je er wel of niet bij bent?
Ken geen enkele ervaring in mijn omgeving, dus heel graag die van jullie!
Liefs, adventure
maandag 25 mei 2009 om 20:45
http://www.euthanasieverk ... rklaring_voorbeeld_01.php
Het gaat er voornamelijk om dat je oma de verklaring bij volle bewustzijn kan tekenen
Het gaat er voornamelijk om dat je oma de verklaring bij volle bewustzijn kan tekenen
maandag 25 mei 2009 om 21:07
Ik kan je niets vertellen over actieve euthenasie. Wel over "passieve" euthenasie. Dit is bij mijn oma gebeurd. Dit houdt in dat ze de dosis morfine steeds een beetje ophogen, op het laatst heeft ze ook wat dormicum (slaapmiddel) gekregen en dat was het laatste "zetje" wat ze nodig had.
Mijn oma heeft 2 jaar in een verpleegtehuis gezeten na een aantal tia's en cva. Ze heeft op een donderdag waarschijnlijk weer een tia of cva gehad, maar mijn ouders wilde haar niet meer naar het ziekenhuis laten gaan om het te onderzoeken. Mijn oma wilde namelijk ook niet meer. We zijn allemaal bij haar geweest, mijn moeder en ik de hele nacht, mijn broer, zus, vader, oom, neef kwamen telkens langs, zijn nog even naar huis gegaan om proberen te slapen en op vrijdagochtend, toen iedereen er weer was heeft de arts besloten wat dormicum te geven, nog wat morfine en toen is ze langzaam in 'zo'n diepe slaap gevallen dat ze uiteindelijk overleed.
Hoe is het om daarbij te zijn... Niet eng in ieder geval. Het geeft wel een "fijn gevoel" (als ik dat zo kan omschrijven) om te weten dat ze echt uit ons midden is gegaan, met de mensen die van haar hielden om haar heen. Natuurlijk is het moeilijk om te zien dat je oma sterft, maar als je weet dat dit hetgene is wat zij graag wilt, dat het voor haar "klaar" is, zorg er dan voor dat je er gewoon voor haar bent, erbij bent. En dan zal je zien dat het ook "mooi" kan zijn. Ik weet het niet anders uit te leggen en hoop dat je er iets aan hebt.
Mijn oma heeft 2 jaar in een verpleegtehuis gezeten na een aantal tia's en cva. Ze heeft op een donderdag waarschijnlijk weer een tia of cva gehad, maar mijn ouders wilde haar niet meer naar het ziekenhuis laten gaan om het te onderzoeken. Mijn oma wilde namelijk ook niet meer. We zijn allemaal bij haar geweest, mijn moeder en ik de hele nacht, mijn broer, zus, vader, oom, neef kwamen telkens langs, zijn nog even naar huis gegaan om proberen te slapen en op vrijdagochtend, toen iedereen er weer was heeft de arts besloten wat dormicum te geven, nog wat morfine en toen is ze langzaam in 'zo'n diepe slaap gevallen dat ze uiteindelijk overleed.
Hoe is het om daarbij te zijn... Niet eng in ieder geval. Het geeft wel een "fijn gevoel" (als ik dat zo kan omschrijven) om te weten dat ze echt uit ons midden is gegaan, met de mensen die van haar hielden om haar heen. Natuurlijk is het moeilijk om te zien dat je oma sterft, maar als je weet dat dit hetgene is wat zij graag wilt, dat het voor haar "klaar" is, zorg er dan voor dat je er gewoon voor haar bent, erbij bent. En dan zal je zien dat het ook "mooi" kan zijn. Ik weet het niet anders uit te leggen en hoop dat je er iets aan hebt.
maandag 25 mei 2009 om 21:34
Ik kan je alleen vertellen hoe het er bij mijn oma aan toe is gegaan, nu 5 jaar geleden, zij had uitgezaaide kanker
. Bij actieve euthanisie zal de huisarts moeten bepalen of er sprake is van ondragelijk lijden en of je oma nog volledig in staat is over haar leven te beschikken. Mocht de huisarts hier niet in toestemmen dan kun je een second opinion aanvragen. Het is zo dat er altijd nog een tweede arts langs komt mocht de huisarts wel akkoord gaan, deze zal in gesprek met je oma nagaan of er daadwerkelijk sprake is van ondragelijk lijden en of het haar eigen wil is.. Bij mijn oma was het slechts een kwestie van weken voordat ze toch zou komen te overlijden en zij wilde bij volledige helderheid afscheid nemen. De procedure heeft slechts enkele dagen in beslag genomen, maar goed zij was terminaal en dat ligt bij je oma misschien wat anders. Iedereen van familie die dat wil mag er bij zijn. Ik heb er zelf voor gekozen er niet bij te zijn, mijn oma was daar ook heel duidelijk in: ik weet toch wel dat jullie van me houden, als je het te moeilijk vind om er bij te zijn dan hoeft het niet. Ik zou de keus aan je oma laten wie ze er bij wil. Het overlijden op zich duurt slechts een aantal minuten. Bij mn oma was het toendertijd zo dat er dan vlak daarna een ggd arts langs moet komen om te kijken of overal aan is voldaan, aangezien het een niet natuurlijke dood is. Weet niet of dat nu nog zo is.
Houdt inderdaad wel in gedachte dat de huisarts er wellicht niet aan mee wil werken. Niet omdat het een onsympathieke man is, maar het kan ook tegen zijn overtuiging zijn. En huisartsen hebben daar het recht toe, hoe vervelend voor je oma ook.
Heel veel sterkte de komende tijd. Ik ben blij dat de mogelijkheid er is. Mijn oma is gestorven op een moment dat ze in alle helderheid met beheersbare pijn van iedereen afscheid kon nemen in plaats dat ze af zou glijden in een soort coma. De laatste paar dagen hebben we enorm gelachen en ook veel gehuild. Belangrijk is denk ik dat iedereen achter de beslissing kan staan en dat jullie naar haar luisteren. Wie wil ze er bij, wat zijn haar wensen (ook met oog op een begravenis/crematie) en zeg vooral die dingen die je graag kwijt wilt aan haar.
. Bij actieve euthanisie zal de huisarts moeten bepalen of er sprake is van ondragelijk lijden en of je oma nog volledig in staat is over haar leven te beschikken. Mocht de huisarts hier niet in toestemmen dan kun je een second opinion aanvragen. Het is zo dat er altijd nog een tweede arts langs komt mocht de huisarts wel akkoord gaan, deze zal in gesprek met je oma nagaan of er daadwerkelijk sprake is van ondragelijk lijden en of het haar eigen wil is.. Bij mijn oma was het slechts een kwestie van weken voordat ze toch zou komen te overlijden en zij wilde bij volledige helderheid afscheid nemen. De procedure heeft slechts enkele dagen in beslag genomen, maar goed zij was terminaal en dat ligt bij je oma misschien wat anders. Iedereen van familie die dat wil mag er bij zijn. Ik heb er zelf voor gekozen er niet bij te zijn, mijn oma was daar ook heel duidelijk in: ik weet toch wel dat jullie van me houden, als je het te moeilijk vind om er bij te zijn dan hoeft het niet. Ik zou de keus aan je oma laten wie ze er bij wil. Het overlijden op zich duurt slechts een aantal minuten. Bij mn oma was het toendertijd zo dat er dan vlak daarna een ggd arts langs moet komen om te kijken of overal aan is voldaan, aangezien het een niet natuurlijke dood is. Weet niet of dat nu nog zo is.
Houdt inderdaad wel in gedachte dat de huisarts er wellicht niet aan mee wil werken. Niet omdat het een onsympathieke man is, maar het kan ook tegen zijn overtuiging zijn. En huisartsen hebben daar het recht toe, hoe vervelend voor je oma ook.
Heel veel sterkte de komende tijd. Ik ben blij dat de mogelijkheid er is. Mijn oma is gestorven op een moment dat ze in alle helderheid met beheersbare pijn van iedereen afscheid kon nemen in plaats dat ze af zou glijden in een soort coma. De laatste paar dagen hebben we enorm gelachen en ook veel gehuild. Belangrijk is denk ik dat iedereen achter de beslissing kan staan en dat jullie naar haar luisteren. Wie wil ze er bij, wat zijn haar wensen (ook met oog op een begravenis/crematie) en zeg vooral die dingen die je graag kwijt wilt aan haar.
maandag 25 mei 2009 om 21:58
Heb het afgelopen september meegemaakt bij mijn oma. Zij had kanker, en ze waren al bezig met de morfine ophogen als ze pijn had. Verder waren ze niet meer aan het behandelen, omdat dat geen zin meer had. Mijn oma wilde koste wat kost tot het laatste moment alles meemaken en helder zijn. Ze zou, als ze geen euthenasie had gehad, enkele dagen later gestorven zijn. Ze heeft dus ook heel hard moeten vechten om op het moment van de euthenasie nog helder te zijn (wat ze eisen! anders mag het niet).
Zij mocht zelf bepalen wie er bij mocht zijn en wie niet. Ikzelf (en de rest van de kleinkinderen) mochten er niet bij zijn. En dat is best raar. Ik wist precies hoe laat het zou gebeuren, en dan heb je toch zoiets van: mijn oma gaat nu dood. En tegelijkertijd verandert er (op dat moment) helemaal niks. Iedereen om je heen gaat gewoon door waar ie mee bezig is. Dat is toch wel raar.
Wat ik wel heel fijn vond is dat ik bewust afscheid heb kunnen nemen. Ik vond het heel eng en wist totaal niet waar ik het over moest hebben, maar ik ben heel blij dat ik toen even ben langsgegaan. Oma praatte wel, dat hoefde ik niet te doen. Mijn oma is ook het type dat andere mensen gaat troosten op zo'n moment.
Dat was toen een heel erg emotioneel moment. Je weet gewoon dat je haar voor het laatst levend ziet. Maar ik heb er heel veel vrede mee dat ze toen is gestorven, met name omdat ze dat zelf had (ze was bijna 80 en vond het prima zo). En al helemaal met de manier waarop: op het moment dat zij het wilde.
Hoe lang er zit tussen de "aanvraag" en "het moment" ligt denk ik niet vast. Bij mijn oma was dat een dag of 6, maar meer omdat drie dagen eerder niet handig uitkwam (ja, ja, ook daar werd over nagedacht). Maar ik denk dat dat heel erg afhangt van hoe snel die persoon het zelf wil. Mijn oma lag sowieso al op sterven, dus móest het snel gebeuren.
Heel erg veel sterkte!
Zij mocht zelf bepalen wie er bij mocht zijn en wie niet. Ikzelf (en de rest van de kleinkinderen) mochten er niet bij zijn. En dat is best raar. Ik wist precies hoe laat het zou gebeuren, en dan heb je toch zoiets van: mijn oma gaat nu dood. En tegelijkertijd verandert er (op dat moment) helemaal niks. Iedereen om je heen gaat gewoon door waar ie mee bezig is. Dat is toch wel raar.
Wat ik wel heel fijn vond is dat ik bewust afscheid heb kunnen nemen. Ik vond het heel eng en wist totaal niet waar ik het over moest hebben, maar ik ben heel blij dat ik toen even ben langsgegaan. Oma praatte wel, dat hoefde ik niet te doen. Mijn oma is ook het type dat andere mensen gaat troosten op zo'n moment.
Dat was toen een heel erg emotioneel moment. Je weet gewoon dat je haar voor het laatst levend ziet. Maar ik heb er heel veel vrede mee dat ze toen is gestorven, met name omdat ze dat zelf had (ze was bijna 80 en vond het prima zo). En al helemaal met de manier waarop: op het moment dat zij het wilde.
Hoe lang er zit tussen de "aanvraag" en "het moment" ligt denk ik niet vast. Bij mijn oma was dat een dag of 6, maar meer omdat drie dagen eerder niet handig uitkwam (ja, ja, ook daar werd over nagedacht). Maar ik denk dat dat heel erg afhangt van hoe snel die persoon het zelf wil. Mijn oma lag sowieso al op sterven, dus móest het snel gebeuren.
Heel erg veel sterkte!
dinsdag 26 mei 2009 om 07:36
Ik werk in de ouderenzorg. Idd bij euthanasie komt er aardig wat bij kijken. Pas als er geen (pijn) behandeling voor je oma is en ze psychisch ook hier voor "goed gekeurd" wordt zou tot zo iets over gegaan kunnen worden. Uit praktijk weet ik dat als dit niet kan heel erg tegenvalt bij de persoon zelf.
Zolang je oma nog blijft eten en drinken en haar medicijnen slikt, kan ze nog wel een half jaar of langer zo doorleven. Ook al blijft ze de hele dag in bed.
Sterkte iig!
Zolang je oma nog blijft eten en drinken en haar medicijnen slikt, kan ze nog wel een half jaar of langer zo doorleven. Ook al blijft ze de hele dag in bed.
Sterkte iig!
dinsdag 26 mei 2009 om 08:28
Dank jullie wel voor de reakties!
Ja, ik weet dat ze er zelf bij volle bewustzijn voor moet kiezen en dit aan de arts aangeven. De grote lijnen aan voorwaarden voor euthenasie weet ik inderdaad.
Vandaag gaat ze met de huisarts praten. Waarschijnlijk ben ik erbij omdat haar kinderen niet kunnen.
Wel fijn om te horen dat het een mooie ervaring is, ik hoop dat ik als het mag erbij kan zijn. Heb veel met haar meegemaakt. Ik ben het oudste kleinkind, en ook toen mijn opa overleed de eerste nacht bij haar gebleven, haar getroost.
@Kroes, dat is waar ik zo bang voor ben. Ze kan nog haar medicijnen nemen, ze kan moeilijk eten (alleen gepureerd) maar ze doet dit wel. Is dit een reden om euthenasie te weigeren?
Ja, ik weet dat ze er zelf bij volle bewustzijn voor moet kiezen en dit aan de arts aangeven. De grote lijnen aan voorwaarden voor euthenasie weet ik inderdaad.
Vandaag gaat ze met de huisarts praten. Waarschijnlijk ben ik erbij omdat haar kinderen niet kunnen.
Wel fijn om te horen dat het een mooie ervaring is, ik hoop dat ik als het mag erbij kan zijn. Heb veel met haar meegemaakt. Ik ben het oudste kleinkind, en ook toen mijn opa overleed de eerste nacht bij haar gebleven, haar getroost.
@Kroes, dat is waar ik zo bang voor ben. Ze kan nog haar medicijnen nemen, ze kan moeilijk eten (alleen gepureerd) maar ze doet dit wel. Is dit een reden om euthenasie te weigeren?
dinsdag 26 mei 2009 om 15:13
Tja, hoe kijk ik er tegenaan.... Ze is op. Haar pijngrens ligt best hoog, ze heeft op medisch gebied al veel meegemaakt. Tot nu toe stelde ze steeds doelen, haar vorige doel was haar verjaardag gisteren dus. Iedereen ziet dat het niet lang meer duurt voor ze komt te overlijden, maar om haar zo te zien lijden is vreselijk. Eerlijk gezegd gun ik haar een rustige dood, ze is doodsbang om te stikken door het gezwel in haar keel...
Ze slikt zoveel morfine en nog heeft ze zoveel pijn, echt zielig.
Bij dieren wordt het zielig gevonden om als het ziek is te laten leven.....
Oftewel, ik ben voor.
Oja bosaapje, waarom zou jij niet kunnen reageren?
Ben er erg mee bezig, wacht telefoontje van de familie af over het gesprek met de huisarts, ze wilde toch alleen praten met de huisarts.
Ze heeft ook gevraagd of ik wil zingen op haar crematie (ben zangeres). Dit had ik ook bij opa gedaan. Dus nu al bezig met het uitzoeken van een lied.
Ik denk dat het 'de steen' van Bram Vermeulen wordt. Mooie tekst in ieder geval.
Zijn er helemaal geen mensen tegen euthenasie hier?
Ze slikt zoveel morfine en nog heeft ze zoveel pijn, echt zielig.
Bij dieren wordt het zielig gevonden om als het ziek is te laten leven.....
Oftewel, ik ben voor.
Oja bosaapje, waarom zou jij niet kunnen reageren?
Ben er erg mee bezig, wacht telefoontje van de familie af over het gesprek met de huisarts, ze wilde toch alleen praten met de huisarts.
Ze heeft ook gevraagd of ik wil zingen op haar crematie (ben zangeres). Dit had ik ook bij opa gedaan. Dus nu al bezig met het uitzoeken van een lied.
Ik denk dat het 'de steen' van Bram Vermeulen wordt. Mooie tekst in ieder geval.
Zijn er helemaal geen mensen tegen euthenasie hier?
dinsdag 26 mei 2009 om 20:19
Ik wilde niet reageren omdat ik pro-euthenasie ben. Ik was bang je op een verkeerde spoor te brengen omdat ik niet wist hoe jij er tegenover stond. Ik wilde je niet beinvloeden....
Zelf vond ik het een hele mooie ervaring bij mijn vader en was heel blij dat een verdere lijdensweg voor hem bespaard bleef.
Het is inderdaad zo dat je bij je huisdieren vaak die beslissing neemt om verder lijden te voorkomen en dat je bij mensen deze beslissing, ook al ben jezelf diegene die lijdt, niet mag nemen zonder toestemming...
Zelf vond ik het een hele mooie ervaring bij mijn vader en was heel blij dat een verdere lijdensweg voor hem bespaard bleef.
Het is inderdaad zo dat je bij je huisdieren vaak die beslissing neemt om verder lijden te voorkomen en dat je bij mensen deze beslissing, ook al ben jezelf diegene die lijdt, niet mag nemen zonder toestemming...
dinsdag 26 mei 2009 om 21:43
Wellicht is het een idee om (of haar overlijden nu verspoedigd kan worden of niet) alvast te bespreken wat haar wensen zijn. Wil ze bepaalde bloemen, muziek (behalve dat jij iets zingt), etc. Mijn oma heeft de laatste paar dagen gebruikt om heel duidelijk aan te geven wat ze wilde en mede daardoor had iedereen een goed gevoel bij de begrafenis. We wisten allemaal dat zij het zo precies wilde.
woensdag 27 mei 2009 om 12:30
Ja, als het zover is gaan we zeker met haar overleggen wat haar wensen zijn. Het enige wat we nu weten is dat ze een portret foto van haar bij de kist wilt en dat ik moet zingen.
Wat maakt haar niet uit, dat kan ik beter uitzoeken volgens haar.
De huisarts is gisteren geweest en heeft geregeld dat er vandaag een arts van de euthenasievereniginig langskomt. We zijn benieuwds wat het oordeel is.
Bosaapje, mijn moeder heeft zichzelf van het leven beroofd (helaas om psychische problemen), dus deze manier van zelfbeschikking kan ik alleen maar toejuichen.
Wat maakt haar niet uit, dat kan ik beter uitzoeken volgens haar.
De huisarts is gisteren geweest en heeft geregeld dat er vandaag een arts van de euthenasievereniginig langskomt. We zijn benieuwds wat het oordeel is.
Bosaapje, mijn moeder heeft zichzelf van het leven beroofd (helaas om psychische problemen), dus deze manier van zelfbeschikking kan ik alleen maar toejuichen.
