Gezondheid
alle pijlers
Even mijn hart luchten
zaterdag 15 november 2008 om 19:37
Hallo,
Ik zit met een probleem, ik ben onlangs bevallen. Alles is goed gegaan. Dus daar ligt het probleem niet. Maar sindsdien ben ik erg bang om dood te gaan... misschien zijn het mijn hormonen...ik weet het niet. Maar ik ben er erg mee bezig en raak daarvan in paniek...ik voel soms druk op het borst (misschien door de stress)...ik heb mijn bloed en alles al laten testen dat was goed.
Ik ben gewoon bang om al het goede wat ik nu bezit (man en kind) kwijt te raken. Ik durf 's nachts niet alleen te zijn omdat ik bang ben dat ik niet wakker wordt. Haal de meest enge dingen in mijn hoofd die ik kan krijgen enz enz. Ik ben hier bang en verdrietig van, ik droom er zo nu en dan 's nachts van.
Zijn er meer dames die die zich hierin herkennen? Of een oppepper hebben voor mij...???
Dank!!!
Ik zit met een probleem, ik ben onlangs bevallen. Alles is goed gegaan. Dus daar ligt het probleem niet. Maar sindsdien ben ik erg bang om dood te gaan... misschien zijn het mijn hormonen...ik weet het niet. Maar ik ben er erg mee bezig en raak daarvan in paniek...ik voel soms druk op het borst (misschien door de stress)...ik heb mijn bloed en alles al laten testen dat was goed.
Ik ben gewoon bang om al het goede wat ik nu bezit (man en kind) kwijt te raken. Ik durf 's nachts niet alleen te zijn omdat ik bang ben dat ik niet wakker wordt. Haal de meest enge dingen in mijn hoofd die ik kan krijgen enz enz. Ik ben hier bang en verdrietig van, ik droom er zo nu en dan 's nachts van.
Zijn er meer dames die die zich hierin herkennen? Of een oppepper hebben voor mij...???
Dank!!!
zaterdag 15 november 2008 om 19:43
Wat vervelend. . Het is deels wel herkenbaar, en ik denk dat je er echt iets aan moet gaan doen. Ik zou je willen aanraden om naar de huisarts te gaan, en dan niet omdat je denkt dat je doodgaat en iets lichamelijks mankeert, maar om eens te praten over je angsten. Want op zich is het niet abnormaal, maar wél als je er teveel last van krijgt, en dat heb je. Dan is het misschien zinvol om daar eens met een psycholoog over te praten.
zaterdag 15 november 2008 om 21:06
Herkenbaar.
Ik heb altijd al wel dat soort angsten gehad, vanwege bepaalde gezondheidsproblemen die ik heb, maar sinds de geboorte van mijn dochter grijpen ze me gruwelijk naar de keel. Ik kan je aanraden om hier hulp bij te zoeken als het je zo naar de keel grijpt dat het normaal functioneren in de weg staat. (En als je beschrijft dat je er echt pijn op de borst van hebt, wat ook een symptoom van stress of paniek kan zijn, dan klinkt dat wel een beetje zo. )
Je hormonen zijn ondingen hoor, die zijn in staat om ál je gevoelens tot in het extreme te versterken, je geluk, maar vooral ook negatieve gevoelens zoals angsten. Maar ondanks de hormonen moet je wel in staat zijn om normaal te functioneren, zonder dit soort klachten. Waar de ene er gewoon doorheen fietst, door die hormoonschommelingen, heeft een ander een beetje hulp van buitenaf nodig om de boel binnen de perken te houden.
Houd het in de gaten dus en als het zo blijft of als het erger wordt: even terug naar de huisarts, maar dan voor een verwijzing naar de psych. Ik heb er uiteindelijk heel veel aan gehad.
Ik heb altijd al wel dat soort angsten gehad, vanwege bepaalde gezondheidsproblemen die ik heb, maar sinds de geboorte van mijn dochter grijpen ze me gruwelijk naar de keel. Ik kan je aanraden om hier hulp bij te zoeken als het je zo naar de keel grijpt dat het normaal functioneren in de weg staat. (En als je beschrijft dat je er echt pijn op de borst van hebt, wat ook een symptoom van stress of paniek kan zijn, dan klinkt dat wel een beetje zo. )
Je hormonen zijn ondingen hoor, die zijn in staat om ál je gevoelens tot in het extreme te versterken, je geluk, maar vooral ook negatieve gevoelens zoals angsten. Maar ondanks de hormonen moet je wel in staat zijn om normaal te functioneren, zonder dit soort klachten. Waar de ene er gewoon doorheen fietst, door die hormoonschommelingen, heeft een ander een beetje hulp van buitenaf nodig om de boel binnen de perken te houden.
Houd het in de gaten dus en als het zo blijft of als het erger wordt: even terug naar de huisarts, maar dan voor een verwijzing naar de psych. Ik heb er uiteindelijk heel veel aan gehad.
zaterdag 15 november 2008 om 21:10
Heb ik ook gehad toen ik mijn eerste kind kreeg, bij de tweede minder. Het had te maken met het enorme verantwoordelijkheidsgevoel wat je krijgt wanneer je moeder wordt. (Je kan niet dood gaan want je moet voor je kind zorgen) Ik heb toen ok regelmatig gedroomd dat ik dood ging etc.
Bij mij is het vanzelf weer weggeebt, maar dat heeft even geduurd. Ik heb er vooral over gepraat met het consultatiebureau, die zeiden dat dit veel voorkomt bij jonge moeders.
Succes.
Bij mij is het vanzelf weer weggeebt, maar dat heeft even geduurd. Ik heb er vooral over gepraat met het consultatiebureau, die zeiden dat dit veel voorkomt bij jonge moeders.
Succes.
zaterdag 15 november 2008 om 21:12
Herkenbaar....helaas.
Ik heb niet alleen de angst om zelf dood te gaan, maar nog meer de angst om mijn kindje te verliezen.
Ik slik nu sinds de bevalling (2jr geleden) anti-depressiva, ook voor andere angstklachten. Maar de angst om mijn zoontje te verliezen blijft me bezig houden.
Ik kan nu niet uitgebreid reagrene, maar kom later zeker terug.
Sterkte!
Ik heb niet alleen de angst om zelf dood te gaan, maar nog meer de angst om mijn kindje te verliezen.
Ik slik nu sinds de bevalling (2jr geleden) anti-depressiva, ook voor andere angstklachten. Maar de angst om mijn zoontje te verliezen blijft me bezig houden.
Ik kan nu niet uitgebreid reagrene, maar kom later zeker terug.
Sterkte!
zaterdag 15 november 2008 om 21:18
Je hebt het wonder van het leven ervaren en het geluk, natuurlijk ben je dan bang het weer kwijt te raken (doodgaan). Eigenlijk is het een vorm van echt leven die angst want hoeveel mensen leven niet onverschillig? Dus misschien begin je nu pas echt te leven !!
Ik zie het wel positief eigenlijk net als de post hierboven, angst voor jezelf, voor je kind betekent eigenlijk dat je familie je leven opeens heel erg waardevol bent gaan vinden.
Ik weet zeker dat het nog een lang en gelukkig leven gaat worden
Ik zie het wel positief eigenlijk net als de post hierboven, angst voor jezelf, voor je kind betekent eigenlijk dat je familie je leven opeens heel erg waardevol bent gaan vinden.
Ik weet zeker dat het nog een lang en gelukkig leven gaat worden
zaterdag 15 november 2008 om 21:51
Inderdaad, wat Eowyn zegt. Het krijgen van een kind kan een heel scala aan emoties bij je oproepen die inderdaad de intensiteit van je leven kunnen vergroten, iets positiefs dus. Maar in sommige gevallen (of misschien wel in veel gevallen, ik heb niet geteld ofzo ) zijn die gevoelens zo sterk en zo extreeem, dat ze helemaal geen positief effect geven op je leven. Als je, zoals ik, je kind onder de metro wilt rijden omdat je de verantwoordelijkheid niet aan kunt, dan leef je inderdaad intenser ja, maar om nou te zeggen dat ik daar gelukkiger van werd? Niet bepaald.
Dus ik zou zeggen: verkondig vooral je blijde boodschap bij moeders die vertellen dat ze het allemaal wat intenser ervaren, maar blijf alsjeblieft weg bij mensen bij wie het jonge moederschap gepaard gaat met serieuze (psychische) klachten. Je hebt namelijk geen benul hoe mis je de plank in dat soort gevallen slaat.
Dus ik zou zeggen: verkondig vooral je blijde boodschap bij moeders die vertellen dat ze het allemaal wat intenser ervaren, maar blijf alsjeblieft weg bij mensen bij wie het jonge moederschap gepaard gaat met serieuze (psychische) klachten. Je hebt namelijk geen benul hoe mis je de plank in dat soort gevallen slaat.
