Gezondheid
alle pijlers
Gezondheid kind, wie denkt met me mee?
dinsdag 8 februari 2022 om 21:36
Speciaal een account aangemaakt. Wie denkt met me mee? Ik probeer het niet een te lang verhaal te laten worden. Zoon, net vier jaar, is vanaf het begin een zorgenkindje. Morgen ga ik 'weer' eens naar de huisarts met hem, maar wat moet ik nu vertellen? Er 'is' iets met hem maar ik weet het niet, partner ook niet.
Vanaf vier maanden werd hij vanwege ondervoeding opgenomen in het ziekenhuis. Hij dronk wel maar paar uur later kwam de melk eruit. Resultaat, ondervoed en sondevoeding en allerlei maagonderzoeken, bloedtesten, zelfs op stofwisselingsziekten, niets kwam er uit. Paar maanden later weer een dag vier sondevoeding en het eerste jaar medische voeding om aan te sterken. Ging prima, kind zag er gezond en wat bol uit zelfs.
Daarna de medische voeding niet meer na ruim het eerste jaar dus. Hapjes fruit en groenten gingen niet echt. Fast forward naar drie jaar oud. Eten, ging niet.. wel boterhammen af en toe maar geen warm. Wel drinken. Kan, zei de huisarts. Inmiddels ook donker onder de ogen, altijd wat klein. Ging naar de psz. Ook daar en ook thuis had hij 'buien', als hij iets niet wilde zoals eten of drinken of een kind wat bijv iets afpakte, sloeg hij er op. Kneep, beet ook. Niet altijd maar vaak genoeg zodat we gesprekken kregen met de intern begeleider en directeur. Het praten zou een belemmering kunnen zijn, hij praat eigenlijk vaak, kletst, zelfs wat luid. Hij is wel vrolijk van zin, actief en kan uren alleen bouwen met Lego bijv.
Het eten deed hij daar ook niet, het was vaak specifiek eten wat hij een fase wilde. Variërend van een banaan, koekje, boterham met appelstroop. IJsjes. Thuis komt hij niet aan tafel. Hij moet, dwang, dan raakt hij boos en overstuur. Tuigje geprobeerd thuis aan de kinderstoel, ook op de psz. Hij at nog steeds niets. Ik naar de dokter, bloed laten prikken, hij zal alle bouwstoffen, vitamines vast missen, dus help.. uit de bloedtest kwam dat alle vitaminen binnen de waarde zaten..
Weer naar de dokter over het eten, diëtiste voor tips, hij zat net onder de groeicurve.. Kind kan reserves hebben vanuit de geboorte zei de huisarts nog. De kinderarts zelfs, consult gehad, ze 'zag een gezond kind' zonder onderzoeken o.i.d.. Ik had hier meer van verwacht.
Inmiddels twee dikke weken gestart op de kleuterschool. Waarvan hij al 3 dagen ziek en moe thuis is geweest en inmiddels de volgende klachten de afgelopen maand: vervellende handen, uitslag gehad (dokter geweest, wellicht eczeem, zalf mee), rooddoorlopen ooglid, koorts een paar dagen hoog, en pijn in de buik heeft hij altijd. Van goede ontlasting naar nu diarree en we mogen hem ophalen van de kleuterschool vanwege het telkens een beetje in zijn broek doen. Hij heeft pijn aan zijn 'bips' zoals hij zegt. Al met al; de jeugdconsulent belt deze week omdat hij op de kleuterschool op dag 3 wat kindjes had pijn gedaan. Waarom, frustratie, onzekerheid, angst, ik weet het niet. Ik wilde eens een kinderpsycholoog proberen. Dat moet via de gemeente tegenwoordig. Alleen.........hij heeft nooit meer kindjes pijn gedaan en dat neemt af.
De juf op school zegt dat hij zo volhardend kan zijn, dat hij precies doet wat hij zelf wil, dat herken ik...
tegelijk zo zorgzaam voor mij, vader en broertjes (broertjes doen het overigens 'goed', nooit zorgen over gehad).
Partner denkt aan een ontsteking ergens, autisme, Kawasaki, ik weet dat hij flink achterblijft in groei (tweelingbroer is inmiddels veel groter).
Hij gaat niet graag naar school. Speelt liever thuis en heeft dan ook fantasie en maakt goed oogcontact.
De juf vertelde me deze week dat hij 'de hele dag niets gegeten en gedronken heeft'... dat is bij ons al gewoon behalve het drinken.
Het is zo dat ik morgen weer eens naar de dokter ga, specifiek voor de vervellende handen maar er is iets met hem.
Heeft iemand enige herkenning? Na vier jaar weet ik het niet meer, al komt het vast goed.
Vanaf vier maanden werd hij vanwege ondervoeding opgenomen in het ziekenhuis. Hij dronk wel maar paar uur later kwam de melk eruit. Resultaat, ondervoed en sondevoeding en allerlei maagonderzoeken, bloedtesten, zelfs op stofwisselingsziekten, niets kwam er uit. Paar maanden later weer een dag vier sondevoeding en het eerste jaar medische voeding om aan te sterken. Ging prima, kind zag er gezond en wat bol uit zelfs.
Daarna de medische voeding niet meer na ruim het eerste jaar dus. Hapjes fruit en groenten gingen niet echt. Fast forward naar drie jaar oud. Eten, ging niet.. wel boterhammen af en toe maar geen warm. Wel drinken. Kan, zei de huisarts. Inmiddels ook donker onder de ogen, altijd wat klein. Ging naar de psz. Ook daar en ook thuis had hij 'buien', als hij iets niet wilde zoals eten of drinken of een kind wat bijv iets afpakte, sloeg hij er op. Kneep, beet ook. Niet altijd maar vaak genoeg zodat we gesprekken kregen met de intern begeleider en directeur. Het praten zou een belemmering kunnen zijn, hij praat eigenlijk vaak, kletst, zelfs wat luid. Hij is wel vrolijk van zin, actief en kan uren alleen bouwen met Lego bijv.
Het eten deed hij daar ook niet, het was vaak specifiek eten wat hij een fase wilde. Variërend van een banaan, koekje, boterham met appelstroop. IJsjes. Thuis komt hij niet aan tafel. Hij moet, dwang, dan raakt hij boos en overstuur. Tuigje geprobeerd thuis aan de kinderstoel, ook op de psz. Hij at nog steeds niets. Ik naar de dokter, bloed laten prikken, hij zal alle bouwstoffen, vitamines vast missen, dus help.. uit de bloedtest kwam dat alle vitaminen binnen de waarde zaten..
Weer naar de dokter over het eten, diëtiste voor tips, hij zat net onder de groeicurve.. Kind kan reserves hebben vanuit de geboorte zei de huisarts nog. De kinderarts zelfs, consult gehad, ze 'zag een gezond kind' zonder onderzoeken o.i.d.. Ik had hier meer van verwacht.
Inmiddels twee dikke weken gestart op de kleuterschool. Waarvan hij al 3 dagen ziek en moe thuis is geweest en inmiddels de volgende klachten de afgelopen maand: vervellende handen, uitslag gehad (dokter geweest, wellicht eczeem, zalf mee), rooddoorlopen ooglid, koorts een paar dagen hoog, en pijn in de buik heeft hij altijd. Van goede ontlasting naar nu diarree en we mogen hem ophalen van de kleuterschool vanwege het telkens een beetje in zijn broek doen. Hij heeft pijn aan zijn 'bips' zoals hij zegt. Al met al; de jeugdconsulent belt deze week omdat hij op de kleuterschool op dag 3 wat kindjes had pijn gedaan. Waarom, frustratie, onzekerheid, angst, ik weet het niet. Ik wilde eens een kinderpsycholoog proberen. Dat moet via de gemeente tegenwoordig. Alleen.........hij heeft nooit meer kindjes pijn gedaan en dat neemt af.
De juf op school zegt dat hij zo volhardend kan zijn, dat hij precies doet wat hij zelf wil, dat herken ik...
tegelijk zo zorgzaam voor mij, vader en broertjes (broertjes doen het overigens 'goed', nooit zorgen over gehad).
Partner denkt aan een ontsteking ergens, autisme, Kawasaki, ik weet dat hij flink achterblijft in groei (tweelingbroer is inmiddels veel groter).
Hij gaat niet graag naar school. Speelt liever thuis en heeft dan ook fantasie en maakt goed oogcontact.
De juf vertelde me deze week dat hij 'de hele dag niets gegeten en gedronken heeft'... dat is bij ons al gewoon behalve het drinken.
Het is zo dat ik morgen weer eens naar de dokter ga, specifiek voor de vervellende handen maar er is iets met hem.
Heeft iemand enige herkenning? Na vier jaar weet ik het niet meer, al komt het vast goed.
woensdag 9 februari 2022 om 09:24
Misschien dat dat dan verschilt per soort aanvraag? Ik ben namelijk met mijn kind gewoon met een verwijzing van de huisarts gestart bij een kinder psycholoog en sensorische integratietherapie helemaal zonder verwijzing oid en beide wordt vergoed via de zorgverzekering.nachtvlinder1977 schreef: ↑08-02-2022 23:26In NL gaat psychologische jeugdzorg via de gemeente. (Helaas)
Ik zou een verwijzing vragen naar een Allergoloog.
woensdag 9 februari 2022 om 11:16
Er zijn ook logopedisten die zich bezig houden met voeding bij kinderen.
Met name voor kinderen die een trauma hebben opgelopen tijdens het eten zoals bijvoorbeeld zich verslikt hebben in eten en daardoor niet meer durven eten (of drinken). Of kinderen die als baby sondevoeding kregen die weer aangeleerd "moet" worden om te leren eten. Etcetera.
Met name voor kinderen die een trauma hebben opgelopen tijdens het eten zoals bijvoorbeeld zich verslikt hebben in eten en daardoor niet meer durven eten (of drinken). Of kinderen die als baby sondevoeding kregen die weer aangeleerd "moet" worden om te leren eten. Etcetera.
woensdag 9 februari 2022 om 20:10
Ik herken het niet. Maar je omschrijft Kawasaki (waarschijnlijk vanwege de vervelling op de handen).
Mijn dochter heeft dit gehad toen ze bang was. Ze was doodziek met hoge koorts. Na enkele dagen was ze uitgedroogd (door braken, koorts en niets willen drinken) en werd ze het in het ziekenhuis opgenomen. Daar bleek na enkele dagen dat ze Kawasaki had. Na een infuus met immuunglobuline knapte ze zienderogen op.
Mijn dochter heeft dit gehad toen ze bang was. Ze was doodziek met hoge koorts. Na enkele dagen was ze uitgedroogd (door braken, koorts en niets willen drinken) en werd ze het in het ziekenhuis opgenomen. Daar bleek na enkele dagen dat ze Kawasaki had. Na een infuus met immuunglobuline knapte ze zienderogen op.
woensdag 9 februari 2022 om 22:17
Vooraleer ik reageer op iedereen, eerst een update want ik vond het een heftige dag. Bij het ophalen kwam de juf al naar mij zelfs buiten het schoolplein met het verschrikkelijke feit dat zoon een kindje hard in de wang had gebeten. Echt hard, echt een wond.. ik kon wel huilen later.. ook had hij weer gepoept in zijn broek. Iets wat hij de eerste schoolweek niet deed.
Ik sprak met de dokter eerder telefonisch wegens corona bij de dokter, ze zei me dat ik bij de kinderarts terecht kon omdat dit nog geen jaar geleden was. Ik kon bij haar wel een allergietest laten doen, maar bij de kinderarts kon dit gecombineerd met bloedtest en dat zou meer kunnen opleveren.
De kinderarts gebeld, althans, de secretaresse, zij heeft een telefonisch consult in de aanbieding. Goed dan (weer wachten!).
De jeugdconsulente van de gemeente, heb ik vanmorgen een fijn gesprek mee gehad voor de eerste keer. Hij wordt besproken in een huisartsenteam maar dit gaat over het gedrag en het mentale. Autisme bijvoorbeeld kan je pas vanaf zes jaar testen.
De juf heeft voorgesteld zoon elke ochtend te laten komen tot 12u en dan thuis eten. Om de prikkelverwerking dan te starten. Prima. Vanaf morgen gaat hij alleen nog maar ´s ochtends. Zijn broertje blijft natuurlijk, die kwam weer blij met verhalen terug van school en kan zich ontplooien.
Ik maak me vreselijke zorgen over zoon vandaag. Het gaat gewoon niet goed. Weer geen avondeten, weer pijn in de buik de hele tijd. Ziet er steeds slechter uit.
Ik zou wensen als alles kon, dat ik hem kon oppakken en met hem naar het ziekenhuis kon gaan en dat ze alles, alles, alles checken. Ik heb een papier gepakt, hangt op de koelkast met al mijn wensen tot onderzoeken.
Maar de realiteit is wel dat er een stapje is gezet maar het lichamelijke onderzoek duurt dus weer zeker een paar weken.
Heel veel dank voor jullie reacties, ik heb er echt veel aan. Ik ga nu slapen, ben echt heel moe.
Ik sprak met de dokter eerder telefonisch wegens corona bij de dokter, ze zei me dat ik bij de kinderarts terecht kon omdat dit nog geen jaar geleden was. Ik kon bij haar wel een allergietest laten doen, maar bij de kinderarts kon dit gecombineerd met bloedtest en dat zou meer kunnen opleveren.
De kinderarts gebeld, althans, de secretaresse, zij heeft een telefonisch consult in de aanbieding. Goed dan (weer wachten!).
De jeugdconsulente van de gemeente, heb ik vanmorgen een fijn gesprek mee gehad voor de eerste keer. Hij wordt besproken in een huisartsenteam maar dit gaat over het gedrag en het mentale. Autisme bijvoorbeeld kan je pas vanaf zes jaar testen.
De juf heeft voorgesteld zoon elke ochtend te laten komen tot 12u en dan thuis eten. Om de prikkelverwerking dan te starten. Prima. Vanaf morgen gaat hij alleen nog maar ´s ochtends. Zijn broertje blijft natuurlijk, die kwam weer blij met verhalen terug van school en kan zich ontplooien.
Ik maak me vreselijke zorgen over zoon vandaag. Het gaat gewoon niet goed. Weer geen avondeten, weer pijn in de buik de hele tijd. Ziet er steeds slechter uit.
Ik zou wensen als alles kon, dat ik hem kon oppakken en met hem naar het ziekenhuis kon gaan en dat ze alles, alles, alles checken. Ik heb een papier gepakt, hangt op de koelkast met al mijn wensen tot onderzoeken.
Maar de realiteit is wel dat er een stapje is gezet maar het lichamelijke onderzoek duurt dus weer zeker een paar weken.
Heel veel dank voor jullie reacties, ik heb er echt veel aan. Ik ga nu slapen, ben echt heel moe.
woensdag 9 februari 2022 om 22:22
Ik beloof op dysmatuur, ARFID en andere vragen te reageren in deze komende dagen. Ik lees alles grondig van iedereen. Voor nu is het wel genoeg voor mij, vind het toch allemaal best pittig. Maar voor zoon is het het ergst natuurlijk. De juf zei me eerlijk dat kinderen het toch jammer vinden als ze zoon weer op school zien en er zijn erbij die al een beetje bang zijn.. voor dit kleine lieve ´opdondertje´.. pff, ik snap het best.
woensdag 9 februari 2022 om 22:27
Wat een dag voor jou / jullie 
Autisme testen vanaf 6 jaar, neeee wat slecht!
Dat kan al vanaf 2 jaar. Juist hoe eerder hoe beter. Hier word ik droevig van.
Je kunt kijken of er IMH gz-psychologen in de buurt werken. Dat is de psychologische tak voor kinderen onder de 6 jaar. IMH Nederland staan ze allemaal op.
Heb je ook op SEYS gekeken? Ze kunnen veel met afrid en autisme.
Verzamel info (zoals je nu ook doet, heel goed), bel rond met de instanties, stuur het naar de betrokkenen en zeg waar jij heen wil met je kind.
De Orthopedagoog van de stichting waar de basisschool onder valt kan je daarbij ook vaak helpen (intern begeleider vaak minder, omdat ze net als de consulenten bij de gemeente de gespecialiseerde kennis helaas niet hebben).
Autisme testen vanaf 6 jaar, neeee wat slecht!
Dat kan al vanaf 2 jaar. Juist hoe eerder hoe beter. Hier word ik droevig van.
Je kunt kijken of er IMH gz-psychologen in de buurt werken. Dat is de psychologische tak voor kinderen onder de 6 jaar. IMH Nederland staan ze allemaal op.
Heb je ook op SEYS gekeken? Ze kunnen veel met afrid en autisme.
Verzamel info (zoals je nu ook doet, heel goed), bel rond met de instanties, stuur het naar de betrokkenen en zeg waar jij heen wil met je kind.
De Orthopedagoog van de stichting waar de basisschool onder valt kan je daarbij ook vaak helpen (intern begeleider vaak minder, omdat ze net als de consulenten bij de gemeente de gespecialiseerde kennis helaas niet hebben).
woensdag 9 februari 2022 om 22:27
Kinderpsycholoog wordt sinds 2015 nog alleen maar vergoed door gemeentes en valt niet meer onder de zorgverzekering. Als het na 2015 is geweest dan kan het dus niet dat het door de zorgverzekering is vergoed. Het klopt wel dat je meestal gewoon met verwijzing van de huisarts daar terecht kan, maar de financiering verloopt dan via de gemeente en niet via de zorgverzekering. SI-therapie kan wel zorgverzekering zijn als het niet binnen de GGZ valt.MonaLisa31 schreef: ↑09-02-2022 09:24Misschien dat dat dan verschilt per soort aanvraag? Ik ben namelijk met mijn kind gewoon met een verwijzing van de huisarts gestart bij een kinder psycholoog en sensorische integratietherapie helemaal zonder verwijzing oid en beide wordt vergoed via de zorgverzekering.
woensdag 9 februari 2022 om 22:28
Ahhh dat doet zeerPinch schreef: ↑09-02-2022 22:22Ik beloof op dysmatuur, ARFID en andere vragen te reageren in deze komende dagen. Ik lees alles grondig van iedereen. Voor nu is het wel genoeg voor mij, vind het toch allemaal best pittig. Maar voor zoon is het het ergst natuurlijk. De juf zei me eerlijk dat kinderen het toch jammer vinden als ze zoon weer op school zien en er zijn erbij die al een beetje bang zijn.. voor dit kleine lieve ´opdondertje´.. pff, ik snap het best.
.
woensdag 9 februari 2022 om 22:29
Ik zou ook echt naar een IMH-team gaan, TO. Die kijken vanuit een hele brede blik en hebben vaak ook iets van een arts in het team. Zoals je zoon vandaag uit school is gekomen klinkt het echt als een groot deel psychisch. Goed om het medische ook uit te laten sluiten, maar of daar wel of niet iets uitkomt is voor het IMH-traject niet interessant aangezien dat sowieso nodig gaat zijn. Die hebben ook verstand van bijvoorbeeld autisme vaststellen bij jonge kinderen, maar ook van trauma behandelen bij jonge kinderen.
woensdag 9 februari 2022 om 22:32
Klopt helemaal.MrsBear schreef: ↑09-02-2022 22:27Kinderpsycholoog wordt sinds 2015 nog alleen maar vergoed door gemeentes en valt niet meer onder de zorgverzekering. Als het na 2015 is geweest dan kan het dus niet dat het door de zorgverzekering is vergoed. Het klopt wel dat je meestal gewoon met verwijzing van de huisarts daar terecht kan, maar de financiering verloopt dan via de gemeente en niet via de zorgverzekering. SI-therapie kan wel zorgverzekering zijn als het niet binnen de GGZ valt.
Huisartsen mogen wettelijk gezien verwijzen.
Maar omdat het geld vanuit de gemeente komt worden er vaak afspraken gemaakt met huisartsen vanuit de gemeente om verwijzingen langs hun (de gemeente) te laten gaan. Sommige huisartsen houden zich daar aan en anderen vinden het soms rompslomp / bepalen liever zelf en verwijzen dan 'oeps' toch zelf.
woensdag 9 februari 2022 om 22:49
Wat vervelend om zo is de stress te zitten. Ik kan me goed voorstellen dat jullie je zorgen maken.
Ik denk niet dat het de ziekte van Kawasaki is. Mijn zoontje heeft die helaas wel gehad toen hij 1 jaar was. En ik herken niet veel van je symptomen in. Hij begon de eerste dagen met alleen hoge koorts. Na 3 dagen werd hij steeds zieker (anders dan griep of verkoudheidsklachten) en na een dag of 7 was hij echt dood en dood ziek en 41 graden koorts. In het ziekenhuis allerlei onderzoeken gehad tot midden in de nacht en daar kwam Kawasaki uit. Hij kreeg toen een immuunglobuline infuus en knapte binnen 2 dagen op.
Maar toen hij 6 maanden was kwamen we erachter dat hij de verborgen reflux had. Hij kreeg medicijnen en het ging beter. Maar hij bleef tot zijn 3 een onrustige eter en slaper. Een korreltje rijst verdwaald in zijn mond kon de trigger oproeper en hij spuugde alles weer uit. Misschien kan je die kant ook even op denken? Heel veel sterkte!
Ik denk niet dat het de ziekte van Kawasaki is. Mijn zoontje heeft die helaas wel gehad toen hij 1 jaar was. En ik herken niet veel van je symptomen in. Hij begon de eerste dagen met alleen hoge koorts. Na 3 dagen werd hij steeds zieker (anders dan griep of verkoudheidsklachten) en na een dag of 7 was hij echt dood en dood ziek en 41 graden koorts. In het ziekenhuis allerlei onderzoeken gehad tot midden in de nacht en daar kwam Kawasaki uit. Hij kreeg toen een immuunglobuline infuus en knapte binnen 2 dagen op.
Maar toen hij 6 maanden was kwamen we erachter dat hij de verborgen reflux had. Hij kreeg medicijnen en het ging beter. Maar hij bleef tot zijn 3 een onrustige eter en slaper. Een korreltje rijst verdwaald in zijn mond kon de trigger oproeper en hij spuugde alles weer uit. Misschien kan je die kant ook even op denken? Heel veel sterkte!
godiva52 wijzigde dit bericht op 09-02-2022 22:50
1.11% gewijzigd
woensdag 9 februari 2022 om 22:49
Wat heftig allemaal voor jou én voor je zoontje. Fijn dat de juf eerlijk is en mee lijkt te denken. Ik zou een gesprek vragen met de intern begeleider van de school, ik zou willen weten wat hun eerdere ervaringen waren met kinderen als je zoontje, dan weet je iig hun standpunt en hoe ze ermee omgaan.
Daarnaast zou ik kind ophalen als ze het 10uurtje hebben gehad, hou hem maar even bij je. Straks krijgt je problemen omdat andere kinderen hem niet leuk vinden en geen speelafspraakjes krijgt. (Dit werkt door naar tweelingbroer)
Ik heb ook een kleuter in huis, ook met problemen en een (behandeld) trauma. Toch is het nog steeds een klein zorgenkindje, ik geef zoveel mogelijk rust en voorspelbaarheid. Voor jou betekent het wat minder rust, voor je kinderen betekent het hopelijk een goede start.
Mijn kleuter is met 4 jaar begonnen met speciaal onderwijs, heeft speltherapie gehad en pmt gedaan. Daarna pas over basisschool nagedacht. Start basisschool ook met halve dagen, moeite met afscheid nemen en overgansmomenten. Geen diagnose oid. Wel is er nog contact met de casemanager van het wijkteam.
Ik denk dat als je nu de tijd neemt het 'vanzelf goed komt'
Het is enorm heftig voor je, denk daarom ook goed aan jezelf. Ik heb bijna een burnout gekregen door dit alles.
Veel succes en sterkte!
zaterdag 12 februari 2022 om 13:21
Pinch schreef: ↑09-02-2022 22:22Ik beloof op dysmatuur, ARFID en andere vragen te reageren in deze komende dagen. Ik lees alles grondig van iedereen. Voor nu is het wel genoeg voor mij, vind het toch allemaal best pittig. Maar voor zoon is het het ergst natuurlijk. De juf zei me eerlijk dat kinderen het toch jammer vinden als ze zoon weer op school zien en er zijn erbij die al een beetje bang zijn.. voor dit kleine lieve ´opdondertje´.. pff, ik snap het best.
Even een hele dikke knuffel. Wat moet zo'n bericht pijn doen aan je moederhart!
She was brave and strong and broken, all at once.
zaterdag 12 februari 2022 om 13:27
Ik weet natuurlijk niet waar je woont, maar als je enigzins in de buurt van een (academisch) kinderziekenhuis zit, zou ik een verwijzing vragen voor een kinderarts die daar zit.
Ik heb ook een zorgenkindje, inmiddels is de diagnose bekend.
Wat ik fijn vind aan het het kinderziekenhuis is dat ze daar alles kunnen onderzoeken en je maar 1 dossier hebt die alle artsen en verpleegkundigen in kunnen zien.
Dus de neuroloog, kinderarts, diëtist, mld arts, psycholoog, etc etc.
Je bent op 1 bekende plek en doorverwijzen naar een collega met een ander specialisme is zo gedaan. En omdat iedereen bij het dossier kan hoef je ook niet iedere keer opnieuw je verhaal te doen.
Sterkte met je moppie!!
Ik heb ook een zorgenkindje, inmiddels is de diagnose bekend.
Wat ik fijn vind aan het het kinderziekenhuis is dat ze daar alles kunnen onderzoeken en je maar 1 dossier hebt die alle artsen en verpleegkundigen in kunnen zien.
Dus de neuroloog, kinderarts, diëtist, mld arts, psycholoog, etc etc.
Je bent op 1 bekende plek en doorverwijzen naar een collega met een ander specialisme is zo gedaan. En omdat iedereen bij het dossier kan hoef je ook niet iedere keer opnieuw je verhaal te doen.
Sterkte met je moppie!!
She was brave and strong and broken, all at once.
zaterdag 7 mei 2022 om 22:12
Lieve allemaal,
heeft een tijd geduurd, de onderzoeken duurde een tijd maar ook was het gewoon druk thuis en met werk.
De onderzoeken van het bloed wezen uit dat alles goed was. Ook geen allergieën. In ziekenhuis laten testen. Het gewicht blijft achter, 15 kg, 4 jaar en 4 maanden oud nu, hetzelfde gewicht als vorig jaar oktober.
Hiervoor gaat hij medische voeding krijgen want dit is afwijkend. Eten doet hij nog steeds amper, vandaag bijv. een aardbei, wel genoeg drinken en een half koekje. Geen brood, groenten, vlees. Absurd natuurlijk.
Verder is hij wel vrolijk, op school gaat het beter. Vrolijk naar school. Maar omdat hij het nog steeds 'in zijn broek doet', die enkele keren dat hij dan ontlasting heeft, want ja, amper eten, hij kan nog niet hele dagen. Maar omdat de contacten met juf en kinderen goed gaan nu, de juf geeft ook aan dat ze een nieuwe kant ziet van hem, is de speltherapie even on hold gezet. Hij doet niemand pijn. En is thuis ook zo vrolijk over wat hij doet en leert op school.
Tot zo ver een update, over een week of twee op consult bij de kinderarts. Ik ga nu eerst weer bij lezen opnieuw. Zo lang geleden.
heeft een tijd geduurd, de onderzoeken duurde een tijd maar ook was het gewoon druk thuis en met werk.
De onderzoeken van het bloed wezen uit dat alles goed was. Ook geen allergieën. In ziekenhuis laten testen. Het gewicht blijft achter, 15 kg, 4 jaar en 4 maanden oud nu, hetzelfde gewicht als vorig jaar oktober.
Hiervoor gaat hij medische voeding krijgen want dit is afwijkend. Eten doet hij nog steeds amper, vandaag bijv. een aardbei, wel genoeg drinken en een half koekje. Geen brood, groenten, vlees. Absurd natuurlijk.
Verder is hij wel vrolijk, op school gaat het beter. Vrolijk naar school. Maar omdat hij het nog steeds 'in zijn broek doet', die enkele keren dat hij dan ontlasting heeft, want ja, amper eten, hij kan nog niet hele dagen. Maar omdat de contacten met juf en kinderen goed gaan nu, de juf geeft ook aan dat ze een nieuwe kant ziet van hem, is de speltherapie even on hold gezet. Hij doet niemand pijn. En is thuis ook zo vrolijk over wat hij doet en leert op school.
Tot zo ver een update, over een week of twee op consult bij de kinderarts. Ik ga nu eerst weer bij lezen opnieuw. Zo lang geleden.
