Hernia

Ben ik weer even, ik zal het volgende week laten weten als ik geweest ben.

De neuroloog zegt wel om te laten opereren, je bent nogte jong en bla bla bla om zo te leven en weinig te kunnen.........

Wat doen jullie zoal allemaal nog?

ik kan me in huis wel redden, niet te zwaar tillen enz. Maar als ik boodschappen ga doen of mijn verplichte wandelingetjes of iets anders actiefs gaat mijn been weer last geven, na een rust pauze gaat het dan wel weer.

Heb me deze week ziek gemeld omdat ik nu spierverslappers heb en mijn been af en toe wegvalt, auto rijden durf ik ook niet meer nu.

Ik doe eigenlijk gewoon alles nog wat ik voor de hernia ook deed....of nee dat is ook niet helemaal want sporten doe ik nu even niet....

Maar gewoon de dagelijkse dingen doe ik gewoon,soms ga ik ook net even te ver en roept een pijnscheut me tot halt.

Moet ik wel toegeven dat toen de hernia begon ik echt helemaal niks kon....als ik strak stond van de pijnstillers ging het wel maar zonder was een groot drama...Zitten was mijn grootste probleem 5 min achter de computer was al te veel.



Maar ik ben matig positief....ben nu al 3 dagen van de Tramadol af en het gaat best...slik nu nog maar 2 paracetamolletjes. Dat de hernia nu weg is geloof ik niet...bij lang zitten, een verkeerde beweging of bijv. niezen verga ik nog steeds van de pijn...ik denk alleen dat mijn lichaam nu een houding heeft gevonden zo dat de zenuw niet continu beknelt word of zo iets.



Ach ik geniet nu gewoon even van de bijna pijn vrije dagen want jeetje wat een ellende was/is dit soort pijn zeg....

Babadoo vroeg ovr zwangerschap en hernia: lees dit maar 'even'...



In oktober 2001 verging ik van de pijn in rug en linkerbeen. Na een jaar van peuten, logen en kundigen 'stond' ik erop verwezen te worden naar een neuroloog. Die verwachte geen hernia maar deed voor de zekerheid tóch een MRI. Hij zou mij bellen met de uitslag, maar tijdens de MRI werd al gezegd dat ik beter gelijk weer een afspraak kon maken. Hernia L4-L5.



Operatie 1.

Deze was in maart 2003. De operatie viel op zich niet tegen en ik knapte snel op. Ik ben even pijnvrij geweest, maar helaas...... het kwam terug.



Operatie 2.

Deze was in oktober 2003. Wederom meegevallen, maar na 4-5 maanden had ik weer dezelfde klachten.



Rolstoel.

Het jaar 2004 heb ik vrijwel helemaal in een rolstoel doorgebracht omdat mijn linkerbeen zoveel pijnklachten gaf na de derde/vierde stap dat langdurig staan/lopen onmogelijk was geworden. Gelukkig is er daarna wat meer ruimte ontstaan, waardoor is niet bekend, maar later kon ik dus weer stukjes lopen.



Operatie 3.

Hierbij zouden ze de hernia weghalen, de tussenwervelschijf vervangen, pennen en schroeven gebruiken om mijn wervel L4 en L5 aan elkaar vast te zetten. Helaas kwamen ze neit verder dan 'alleen de schroeven en pennen' want de rest was té verkleefd met littekenweefsel om de zenuw dat het te gevaarlijk zou zijn.



En toen?

De volgende operatie zou via de buikzijde plaats moeten vinden. Dan gaan ze van voor naar achter door de buik heen, niet zo'n lekker idee.... vooral omdat....



Kinderwens.

Wij hebben/hadden kinderwens. In overleg met de ortopeed hebben we besloten om eerst ons gezin te completeren. De pijn was op zich draaglijk (alles went...) en de tussenwervelschijf zou het misschien wel moeilijk krijgen door de druk, maar niet verder kapot kunnen gaan omdat er geen beweeglijkheid in zit door de pennen en schroeven. Wat dus betekent dat ik misschien wel de laatste 2-3-4 maanden plat zou komen te liggen, maar er geen verdere onherstelbare schade zou kunnen ontstaan.



Zwanger.

Ik was snel nadat wij 'groen licht' hadden gekregen zwanger. De eerste maanden voelde ik mij beroerd en had totaal geen energie. Na de 14e week ging het beter. Ik kreeg wel veel last van mijn schaambeen. Nu is bekkeninstabiliteit geconstateerd. Ach, dat kon er ook nog wel bij.



Nu.

Ik ben nu 29 weken zwanger, nog 11 te gaan. Ik ben nog redelijk mobiel en kan mij nog redden in huis. Een bed in de woonkamer staat er nog niet. Ik kom elke week bij de fysio en wordt goed in de gaten gehouden. Nou moet ik wel eerlijk zeggen dat ik niet verder dan 1 km. kan fietsen, wandelen houd ik 5 minuutjes vol en ik ben om de dag wel een ochtend of avond slapend in bed aan te treffen hoor...



De bevalling.

De ortopeed en de revalidatie-arts zien geen bezwaar in een thuisbevalling. De verloskundige ook niet. Maar, helaas denkt de fysiotherapeut daar anders over. We hebben nu afgesproken dat ik met 34 weken zwangerschap een keer op 'visite' ga bij de gynaecoloog, evt. bij de ortopeed, om een eindoordeel over de bevalling te verkrijgen. Vooralsnog ga ik uit van een thuisbevalling hoor, want verloskundig gezien is er niks met mij aan de hand, maar ja...



Mijn advies: vóór je met een hernia zwanger wordt, ga na in welk opzicht je beperkt zou zijn als je plat zou komen te liggen. Hoeveel hulp heb je als je je na de bevalling niet alleen met je kindje kunt redden? En, zéér belangrijk: wat vinden de artsen ervan??



Groetjes en succes,



Carrrie.

Hoi, ik ben vanmiddag bij de neurochirurg geweest en wordt binnen nu en 3 a 4 weken geopereerd.

Het schijnt dat pijn niet een direct indicatie is om te opereren maar het uitvallen bij het lopen wel.

De kans dat dit vanzelf over zal gaan ligt op +/- anderhalf jaar met veel rust en beperkingen maar omdat ik een vernauwing heb is de kans erg groot dat ik dan toch nog een operatie moet.

Dus nu de keuze gemaakt om toch te laten opereren, spannend en eng maar

wat zal ik blij zijn als ik straks weer gewoon lopen kan!

Nu nog achter fysiotherapie ed .

Het wordt een "klassieke"operatie waarbij een spier wordt losgehaald in plaats van een kijkoperatie.

Ook bij mij is een hernia vastgesteld, ik loop aardig gelijk op met allaboutmick: dezelfde plek en dezelfde tijd. Ik ben twee weken geleden een week opgenomen geweest in het ziekenhuis, voor pijnregulering en een mri-scan. Nadien naar huis gestuurd met een tas vol pillen (ik heb achterlijk veel morfine in huis, wat een eng idee dat je dat zo makkelijk zo veel meekrijgt), een verwijzing voor de fysio en ergotherapeut en het advies 'het oude leven weer op te pakken, zij het met beleid'.

Het kost me veel moeite te achterhalen wat dat 'met beleid' nu is. Ik 'mag niet' werken (ik doe zittend werk), tillen, bukken. Ik doe mijn oefeningen, wandel, rust en doe waar mogelijk normaal ( ). Maar werken aan herstel vind ik echt een lastig iets. Wat doen jullie de hele dag? Met alle medicatie voel ik nu nauwelijks meer dan een stijve rug en een slapend been in het ergste geval. Ik minder medicijnen zoveel mogelijk, heb het vandaag kunnen redden op 4 paracetamol en 1 diclofenac en dat is een succesje en een verademing na de vergiftiging van de laatste weken. - Wat een goed iets, dat je pijn zo snel vergeet. Ik kan het me nu al niet meer voorstellen, maar weet rationeel dat ik anderhalve week geleden lag te huilen van de constante been- en rug'weeen'. Tegelijkertijd is dat ook een makke: je gaat al gauw weer over grenzen heen.

De fysio vroeg vandaag nog of ik mijn werk voor nog eens een maand had stilgelegd. Ik zit al een maand thuis. Zijn jullie ook zo lang uit de roulatie geweest? En hoe gaan jullie dagelijks met de hernia om?

Hier gaat het eigenlijk heel erg goed....ik ben nu al ruim een week van alle pijnstilling af



Ik moet vrijdag terug naar de neuroloog en ben echt benieuwd wat hij gaat zeggen...waarshijnlijk gefeliciteerd je bent van je hernia af maar dat idee heb ik dus nog niet....nu gaat het goed maar heb het gevoel dat de hernia er nog wel zit maar dat mijn lichaam een houding heeft gevonden waardoor de zenuw niet bekneld word of zo iets.....er zijn nog bewegingen die ik dus echt niet kan maken en als ik loop moet ik ook echt opletten want zonderte kijken een stoeprandje afstappen is erg pijnlijk...net als niezen...moet echt elke spier in mijn rug/buik aanspannen om niet te vergaan van de pijn.



Het ergste vind ik nu eigenlijk dat ik heel erg gespannen rond loop...heb elke dag pijn in mijn schouders enzo omdat ik gewoon niet relaxed kan lopen....ik hoop echt dat ik van de neuroloog weer naar de fysio mag zodat ik daar wat gemasserd kan worden en dat ik ook weer onder begeleiding mag gaan sporten!



Ach ik vind dat ik niet mag klagen....ik heb laatst weer voor het eerst een nacht gewerkt....heel erg lang zitten maar als ik het afwisselde met soms even staan ging het best (al had ik de volgende dag wel wat meer last)

ik heb al jaren last van mijn onderrug en denk ook niet dat dit de laatste keer is...maar daar wil ik eigenlijk niet aan denken want dit heb ik het liefste nooit meer!!!!



En hoe ik dagelijks met mijn hernia om ging....ook toen ik pijnstillers nam heb ik eigenlijk niks anders gedaan dan wat ik normaal ook doe...ok ik let heel erg op met tillen...maar verder deed ik gewoon mijn ding....soms ga je idd te ver omdat je door de pijnstilling niks voelt en verging ik snachts van de pijn in mijn benen...maar de volgende ochtend slikte ik weer wat en ging ik er weer voor ( misschien niet de beste manier om te herstellen maar ok zo deed ik het)



sterkte allemaal!!!

Ha Poppie,

Ik heb ruim 2 jaar geleden een hernia gehad. Met de tijd kreeg ik steeds minder klachten door veel sporten (zwemmen, tennis), zodat de neuroloog het niet nodig vond te opereren gelukkig. Maar sinds afgelopen zomer is de rugpijn weer steeds erger geworden, vooral 's nachts en 's ochtends, word vaak wakker van de pijn en kan nauwelijks opstaan. Naast een heel stijve rug heb ik ook een stekende flammende pijn, die pijnscheuten door m'n hele lichaan schiet. De laatste tijd krijg ik ook weer steeds meer last van mijn rechterbeen, tot in m'n enkel. Gek genoeg heb ik met tennissen (zo'n 3 à 4 x per week) bijna geen last, dus dat wil ik zo veel mogelijk blijven doen. Volgende week een MRI, dus afwachten maar wat daar uitkomt.

Wat ik wel van verschillende kanten hoor, is dat geen enkele hernia hetzelfde is en dat de klachten heel divers kunnen zijn.

Hallo!



Heb een tijdje het forum meegelezen... ben ook trotse (nou ja..) eigenaar van een hernia. Volgende week dinsdag ben ik aan de beurt voor een operatie. Ondertussen verga ik van de pijn. Heb ook al hoge pijnstillers (Oxycontin), maar het wil niet echt helpen. Ik had gehoopt dat de scherpe kantjes eraf zouden gaan, zoals de dokter al zei, maar na twee keer doses verhogen moet ik het er maar mee doen. Operatie is al een week naar voren gehaald ivm pijnklachten.



Inmiddels ben ik knap radeloos, lig al twee weken in bed (afwisselen met staan en lopen), maar kan geen enkele houding vinden die de pijn enigszins verlicht. Ook heb ik 's nachts ontzettend veel pijn waardoor ik niet goed slaap, tel daarbij de versuffende werking van de medicatie op en ik ben inmiddels een zombie. Kan me nergens meer op concentreren... films kijken, boek lezen en zelfs visite is me al te veel.



Sorry voel me echt een knorrepot, een zeikerd zelfs... maar ik moet het even kwijt. Mensen begrijpen gewoon niet hoe veel pijn ik heb... ik zit nu ook weer te janken. Iedereen heeft het erover dat ik nog eevn op mijn tanden moet bijten...dat het aftellen nu begonnen is.... maar ik voel me zo ontzettend klote.... dit is niet iets van de afgelopen twee weken, hier loop ik al ruim een jaar mee.... en al die tijd ben ik gewoon doorgegaan met alles... heb mijn pijn verbeten.. maar nu komt het er even allemaal uit...



nou ja... ik hou jullie op de hoogte hoe het gaat na de operatie... als het goed is ben ik donderdag uit het ziekenhuis...



succes jullie (en ik begrijp wat jullie moeten meemaken... het is een HEL! en niet zomaar 'rugpijn'....)

beste annekoekepanne,



ik wens je heel veel sterkte straks met de operatie en met je herstel.

zoals je misschien hebt gelezen ben ik bijna 1,5 jaar geleden geopereerd aan een hernia. ik weet hoeveel pijn je hebt en wat je nu doormaakt.

je bent geen knorrepot, de pijn kan nl ondraagbaar zijn! nog een weekje en dan word je geopereerd, probeer nog even vol te houden!!

Hai,



Ik heb ook ruim een jaar met een hernia gelopen en weet dus heel goed wat jullie doormaken! Ik heb nog steeds het gevoel dat ik gewoon een jaar van mn leven kwijt ben. Ik was niet te genieten, kon niets, en had echt verschrikkelijk veel pijn! Mn huisarts vond het wel best en bleef maar medicatie voorschrijven, steeds een beetje meer en zwaarder, maar niets hielp.



Tot ik op een dag het AD kreeg waar een heel artikel over hernia's stond. Het was van een kliniek in friesland ( wij wonen onder rotterdam), maar ik heb toch maar gebeld voor info. Echt, ik werd daar zo lief geholpen, de mevrouw heeft me erop gewezen dat ik echt een MRI moest laten maken, en dat ik er echt op aan moest dringen bij mn huisarts, als ik een datum had voor een MRI moest ik de kliniek weer terug bellen en werd er een afspraak gemaakt voor consult. Ik weet niet waarom maar ik had vanaf het allereerste moment zoveel vertrouwen in deze kliniek. Ik heb de huisarts gebeld en gezegd dat als ik nu geen verwijzing kreeg voor het MRI centrum ik opstapte en een andere huisarts ging zoeken... Keek raar op, toen ik de verwijzing nog dezelfde dag kon ophalen... ( ik belde op woensdag de huisarts) op de zaterdag erna kon ik in het MRI centrum terecht ( dit gaat echt veeeeel sneller als in een ziekenhuis op de wachtlijst, en als je een verwijzing loskrijgt van je HA word het gewoon 100% vergoed)



De dinsdag erna kon ik in de kliniek terecht,(3 uur heen en 3 uur terug, ik dacht dat ik gek werd van de pijn...) waar al heel snel duidelijk werd dat er een knoeperd van een hernia was ( de beenpijn was niet te harden, er waren plekken in mn been die niet meer reageerden op pijnprikkels, en als ze met zo'n hamertje op mn enkel mepte deed ie niets meer..) De zaterdag erop kon ik terug komen en zou ik geopereerd worden, mits mn verzekering het wou vergoeden.Dinsdag nog een bief de deur uit gedaan naar de verz. En donderdag gebeld of ze het al in behandeling hadden genomen omdat ze me zaterdag al wilden opereren. Na 15 minuten werd ik terug gebeld dat het geregeld was en dat het 100% vergoed zou worden.



zaterdags ben ik geopereerd om 11 uur, om 13.30 uur was ik terug van de OK, om 16 uur mocht ik proberen te plassen en om 17 uur lag ik in de auto, onderweg naar huis. Het mooiste van alles is dus dat je geen narcose of ruggeprik krijgt. Je krijgt een morfine infuus, je bent de hele operatie bij en je hebt maar een litteken van een paar mm, ze opereren vanaf de zijkant... dus je ligt de hele tijd op je ( goeie) zij!



Nu anderhalf jaar verder gaat het echt onwijs goed, ik heb geen pijn meer, ik kan alles weer, soms bij stress of drukte slaat het op mn rug.



Ht is een heel verhaal geworden, maar ik kan iedereen met een hernia deze kliniek aanraden!!! Zelfs mn fysio die 2 jaar geleden ook een hernia heeft gehad staat versteld van het resultaat. helaas heeft zij nog wel veel pijn ( ander soort operatie gehad!!)



Kijk ff op:



www.rugkliniek-iprenburg.nl



iedereen heel veel beterschap, en hoop dat jullie snel opknappen!!

( en nee, ik heb geen aandelen.. ben alleen super enthousiast over deze methode!!!)

Wat een verhalen weer zeg!! Misschien ben ik een van de gelukkigen maar mijn hernia lijkt zich tot nu te herstellen zonder operatie....



Het begin was een drama...ik herken ook al jullie gevoelens hoor!!! Ook ik werd gewoon gek van de pijn....kon niet zitten niet liggen niet slapen...liep als een oma van 95 en op slechte dagen zakte ik zo maar 3 keer door mijn benen heen (vreemd was dat net als of er ff kortsluiting was of zo)



Me suf geslikt met pijnstillers van ellende bijna 10 kilo afgevallen (elk nadeel heeft zo zijn voordeel) en ook ik dacht er geen einde aan zou komen.... er zit een flinke hernia dus de neuroloog had de afspraak met de chirurg al gemaakt voor me....maar nu na bijna 3 maanden gaat het zo waar de goede kant op..... slik bijna geen pijnstillers meer (alleen na een drukke dag heel soms nog) en voel me weer een beetje normaal....



Afgelopen week bij de neuroloog geweest en als de pijn niet meer erger word hoef ik ook niet meer langs te komen...hij vertelde wel dat het nog beide kanten op kan gaan....of ik ben over een maand of 4 helemaal pijn vrij (herstel zonder operatie duurt dus ongeveer 6 maanden) of het verergerd weer (en dan moet ik toch onder het mes) ....

ik mag weer naar de fysio (want ik ben nog zo bang voor de pijn dat ik me voortbeweeg als een stijve plank) en ook heel rustig onder begeleiding gaan sporten...



Hier gaat het dus tot nu toe goed maar ik leef erg met jullie mee hoor!!!

sterkte voor allemaal en ik hoop voor jullie dat jullie heel snel weer mogen genieten van een pijn vrije dag!!!!!!

Hallo,



Lig nog steeds plat... maar voel me al iets minder klote. Ben helemaal geen mieperd, maar het kwam er eergisteren allemaal uit.



Ik heb nog een vraag; door alle medicijnen ben ik heel erg verstopt. Ook hiervoor slik ik medicijnen maar tot nu toe met weinig resultaat. Heb ook al drie klisma's achter de rug..(pffff).. maar dat leverde tot nu toe een teleurstellend resultaat op. Heeft een van jullie nog tips? Eet me suf aan kiwi's, vijgen en alles... maar t helpt niet.



grtjes

goh zo herkenbaar allemaal.



Ik liep sinds 2006 al met klachten rond en HA wuifde het weg met fysio... tot ik in december een doof gevoel in mn been voelde en dacht hee das nie goed, naar mn nieuwe HA gegaan (was inmiddels verhuist) en die maakte meteen een afspraak voor een MRI scan, dus ik de week erop er naar toe gegaan en zou pas 7 weken later uitslag krijgen.. Enkelt een paar dagen later heb ik mij ziek gemeld omdat ik zoveel pijn had en niets hielp (Dyclofinac, paracetamol, tramadol en morfine).. heb een week plat gelegen maar als ik een stap deed schreeuwde ik het uit van de pijn, afspraak gemaakt bij de neuroloog.. Maar diezelfde dag werd ik per ambulance afgevoerd omdat ik ondertussen al ruim een week niet gedronken en gegeten had... Een dubbele hernia en moest binnen 24 uur geopereerd worden anders was ik haasje geweest..



Dag later met spoed naar ander ziekenhuis vervoerd waar ik een uur later geopereerd werd,aparte ervaring... Daarna weer naar huis, ging allemaal wel, ik kon weer lopen en naar het toilet hoera!!



In maart ben ik weer begonnen met werken maar bleef klachten houden, toen half juli naar HA gegaan jankend omdat ik zon pijn had, werd met spoed naar ziekenhuis gestuurd vanwege jawel vermoeden nieuwe hernia...



Wederom dubbele hernia op precies dezelfde plek, en kon 2 weken later geopereerd worden. Maar ik heb het uitgesteld omdat ik wat leuke dingen in het verschiet had en ik had al zoveel moeten missen, call me crazy.. Dus heb ik voor lange tijd zware medicatie meegekregen waarna ik eind september geopereerd ben en dat viel ff tegen de operatie.



Toen weer naar huis, t ging goed maar merk nu heel veel dat wanneer ik loop ik verga van de pijn terwijl zitten juist wel weer goed gaat... Toen weer afspraak gemaakt met neuroloog en die zei al we kunnen niets voor je doen want je hebt geen hernia!



okay dat kon ik ook al raden maar gewoon bizar dat ik amper kan lopen,lig nu al 3 weken thuis ivm rugpijn en zware griep. merk wel dat het minder is geworden gelukkig, maar happy wordt je er niet van.



Ik ben 34 en heb nog geen kids, zou ze wel graag willen hebben, mijn neuro heeft me al gewaarschuwd dat t riskant is maar ik zie het wel...



PS chiropractie werkt op zich ook wel goed hoor, mits je nog niet geopereerd bent dan he? ik had nl. in 2003 ook al klachten met uitstraling naar andere been, dokter kon niets vinden nav fotos waarna ik een afspraak had gemaakt bij de C... dat heeft wel geholpen..

Ieks!



Morgen is het zover. Ik word om 7.45 op de operatietafel verwacht. Best eng eigenlijk, toch stiekem wel... ik riep twee weken lang heel dapper; liever vandaag dan morgen... maar nu het eenmaal morgen is zit ik toch met kriebels in mn maag...



Als het goed is ben ik donderdag weer thuis en als het lukt zal ik even een update geven over hoe, wat en alles....



En ook: eindelijk bevrijd van de pijn!

heel veel sterkte morgen!

het gaat goed komen, bij mij is het tenslotte ook goed gekomen en ik kan nu alles weer!

Spannend hoor Anne!!!



Maar hopelijk ben je daarna van de ergste pijn af!!!!



Hier een slechte rug dag vandaag......ik ben een beetje verkouden en moest vanochtend hoesten....nou jeetje....wat een pijn ik heb dus maar weer eens een tramadol genomen want zelfs mijn spijkerbroek op een normale manier aantrekken lukte niet ( maar gelukkig heb ik een lieve dochter )



hopen dat het maar een tijdelijke terugslag is!!!

hoi allemaal,



is er nog iemand actief op dit forum?



voordat ik me verhaal doe en er niemand reageerd, het is al een tijdje terug dat er iemand een bericht heeft geplaatst zie ik.



ik hoor het wel.

Zo daar ben ik weer. Operatie achter de rug. Geslaagd. Pijn in been en bil weg.... slechts 'wondpijn'. Ben voorzichtig aan het (trap)lopen en ben langzaam aan het opkrabbelen. Maar merk ook dat ik te snel wil... met als gevolg erg misselijk, duizelig en moe.Hoe is jullie herstelperiode verlopen? En heb je ook wel eens 'fantoom'pijn/prikkels gevoeld? Ik heb af en toe het idee dat mijn bil weer 'vastzit'.

fijn dat je operatie er op zit.....nu herstellen....

ik vond dat wel tegenvallen....mocht maar 20 minuten per keer zitten, en dan een paar keer per dag. wel kwam meteen de fysio bij mij thuis om langzaamaan wat oefeningen te doen.



sterkte de komende tijd!

Hoe gaat het nu met jullie?!



De verhalen hier klinken ernstiger dan het mijne, maar van sommigen lijkt het herstel ook vlotter. Is dat zo?



Bij mij is het k*t, al is het uiteraard bij lange na niet meer de mate van de ontstekingsfase. Pijn in been is nagenoeg weg. Wel voel ik altijd m'n tenen tintelen, de zenuw is daar 'kapot'. (Het tintelen duidt op herstel. Het doet geen pijn, maar is irritant. Het went wel, maar ik ben me er altijd van bewust.). Alleen m'n rug lijkt altijd moe, stijf, op slot, de pijn zeurt constant. Ik heb sinds de diagnose in januari nog geen dag zonder pijnstilling gehad en de laatste weken slik ik weer idioot veel.

Ik zit in een flink fysiotraject van veel trainen, maar doordat m'n dagelijks leven niet heel veel hersteltijd overlaat (kleine kindjes en zittend werk), levert het in mijn ogen nog niet erg veel op.



Ik relativeer wel: het is niet levensbedreigend, het is tijdelijk, al kom reg. Maar ik ben wel echt gefrustreerd dat het zo lang duurt.



En bij jullie?

Echo ...

hoi hoi,

weinig reacties op dit moment......



met mij gaat het goed, ben dus 1,5 jaar geleden geopereerd en kan eigenlijk alles weer. sommige dingen blijven lastig zoals een panty aantrekken, en onder in een kast schoonmaken....



vervelend Xell dat je gefrustreerd raakt!

Dank voor je reactie, Heleen. Verder is het hier maar stillekes



Mijn dieptepunt is weer voorbij. Maar anderhalf jaar later nog klachten, Heleen, betekent dat dat je er ook niet meer van afkomt? My ...