Gezondheid
alle pijlers
Herseninfarct partner
zondag 24 november 2024 om 16:48
Mijn partner heeft vorige week een herseninfarct gehad. We zijn daar enorm van geschrokken. Wonder boven wonder zijn alle lichamelijke (uitval) klachten binnen enkele uren weggetrokken. Hij is alleen nog erg vermoeid en heeft een zwaar gevoel in zijn hoofd. En hoofdpijn, maar met paracetamol gaat het wel. Nu mag hij morgen naar huis en ondanks dat alle artsen zeggen dat de kans op herhaling verwaarloosbaar is vind ik het enorm spannend en kan ik bijna alleen maar denken aan wat als het weer gebeurt? De paniek slaat dan echt toe.
Ook zie ik op tegen de onzichtbare gevolgen op lange termijn. Ik ben echt angstig voor wat als hij zo moe blijft? Wat als hij slecht tegen prikkels kan? Partner is thuis de kartrekker en doet heel veel. Wat ook niet helpt is dat ik 20 weken zwanger ben en regelmatig moe en misselijk, daarnaast hebben we nog een peuter en een dreumes rondlopen. Zo een paar dagen er alleen voor staan met de kinderen lukt wel, maar als ik aan een toekomst denk met 3 kleine kinderen en een partner met hersenschade weet ik echt niet hoe dat allemaal moet.
Ik ben vooral op zoek naar positieve verhalen, van mensen die op een gegeven moment weer helemaal fit waren. Zijn die er ook? Of is het echt zo dat je levenslang klachten houdt? (Zo lijkt het wel als je op herseninfarct googeld)
Ook zie ik op tegen de onzichtbare gevolgen op lange termijn. Ik ben echt angstig voor wat als hij zo moe blijft? Wat als hij slecht tegen prikkels kan? Partner is thuis de kartrekker en doet heel veel. Wat ook niet helpt is dat ik 20 weken zwanger ben en regelmatig moe en misselijk, daarnaast hebben we nog een peuter en een dreumes rondlopen. Zo een paar dagen er alleen voor staan met de kinderen lukt wel, maar als ik aan een toekomst denk met 3 kleine kinderen en een partner met hersenschade weet ik echt niet hoe dat allemaal moet.
Ik ben vooral op zoek naar positieve verhalen, van mensen die op een gegeven moment weer helemaal fit waren. Zijn die er ook? Of is het echt zo dat je levenslang klachten houdt? (Zo lijkt het wel als je op herseninfarct googeld)
moderatorviva wijzigde dit bericht op 24-11-2024 17:32
Reden: Titel aangepast, sterkte!
Reden: Titel aangepast, sterkte!
0.00% gewijzigd
zondag 24 november 2024 om 21:14
Hai TO, bij de 20-weken echo van mijn jongste kwamen we achter een zeldzame fysieke afwijking had. 33% kans dat ze zou overlijden in mijn buik. Je kunt je voorstellen hoe de rest van mijn zwangerschap was. Na haar geboorte hadden we veel ups & downs en een heftige operatie met 10dgn oud. Dit vertel ik je omdat mensen ons altijd 'zo sterk' noemden, maar zo voelden we ons zeker niet. We kregen veel op ons bordje en gingen door, omdat dat moest.
Het is bijzonder hoeveel je aankunt, al denk je nu van niet. Mensen zijn heel veerkrachtig. Er zal meer van jou gevraagd worden, en eigenlijk is dat in jullie situatie ook een wenselijke ontwikkeling. Het is gezond als er meer evenwicht is in wat jij en je partner bijdragen. Je zit nu in een fase van angst en paniek, maar je mag vertrouwen hebben in je eigen kunnen. Jullie komen dit te boven.
Het is bijzonder hoeveel je aankunt, al denk je nu van niet. Mensen zijn heel veerkrachtig. Er zal meer van jou gevraagd worden, en eigenlijk is dat in jullie situatie ook een wenselijke ontwikkeling. Het is gezond als er meer evenwicht is in wat jij en je partner bijdragen. Je zit nu in een fase van angst en paniek, maar je mag vertrouwen hebben in je eigen kunnen. Jullie komen dit te boven.
zondag 24 november 2024 om 21:37
Ik kan mij je paniek en emotie goed indenken TO.
Alleen het is echt heel belangrijk dat jij nu even zijn rots bent in plaats van dat hij de kar trekt. Dit geeft hem ook de gelegenheid en ruimte om die rust te pakken.
Probeer even in die rol te stappen. Lukt dat niet, vraag jezelf dan af wat je nodig zou hebben om die rol wel op je te kunnen nemen. Het zal cruciaal zijn voor zijn herstel. En dat ben je in mijn mening hem verplicht. In een relatie ben je er voor elkaar, ook al was je gewend dat hij de kartrekker was. Op dit moment heeft hij jou nodig om het over te nemen.
Sterkte met alles.
Alleen het is echt heel belangrijk dat jij nu even zijn rots bent in plaats van dat hij de kar trekt. Dit geeft hem ook de gelegenheid en ruimte om die rust te pakken.
Probeer even in die rol te stappen. Lukt dat niet, vraag jezelf dan af wat je nodig zou hebben om die rol wel op je te kunnen nemen. Het zal cruciaal zijn voor zijn herstel. En dat ben je in mijn mening hem verplicht. In een relatie ben je er voor elkaar, ook al was je gewend dat hij de kartrekker was. Op dit moment heeft hij jou nodig om het over te nemen.
Sterkte met alles.
zondag 24 november 2024 om 22:03
Ik spreek uit ervaring Heb tijdens het revalideren steeds het advies gekregen veel rusten.neem niet te veel hooi op de vork .ga rusten voor je echt moe bent.want vooral in het begin denk je dat het prima gaat.nee neem gas terug en ga regelmatig even zitten of liggen .
Doorgaan tot je zelf denkt ik ben kapot .niet doen .
Wees zuinig op je zelf.
Doorgaan tot je zelf denkt ik ben kapot .niet doen .
Wees zuinig op je zelf.
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
zondag 24 november 2024 om 22:08
Ik verplaats me even in de man van to.
Heeft zware gezondheidsproblemen, twee hele kleine kinderen thuis, zijn werk en een zwangere vrouw die met alles op hem leunt.
Lijkt me heel zwaar voor hem.
Ik hoop dat to zich ook realiseert dat ze wat zelfstandiger moet worden.
Zijn revalidatie gaat nu voor (vind ik)
Heeft zware gezondheidsproblemen, twee hele kleine kinderen thuis, zijn werk en een zwangere vrouw die met alles op hem leunt.
Lijkt me heel zwaar voor hem.
Ik hoop dat to zich ook realiseert dat ze wat zelfstandiger moet worden.
Zijn revalidatie gaat nu voor (vind ik)
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 24 november 2024 om 22:09
Volledig mee eens. En dat heb ik ook gezien (en verkeerd zien gaan bij mijn collega). En bij to is haar partner de persoon die alles organiseert en doet met huishouden en de kinderen naast zijn baan. Logisch dat to nu in paniek is en partner haar moet verzekeren dat het wel weer goed komt. Maar dat weet hij helemaal niet! En dit soort dingen komt ook niet op korte termijn weer goed. Het heeft tijd nodig. En daar moet to zich bewust van zijn. Ze legt nu al een druk op haar partner om snel te herstellen en zijn rol weer te vervullen (bewust of onbewust want partner weet ook hoe to erin staat).chrisjoh schreef: ↑24-11-2024 22:03Ik spreek uit ervaring Heb tijdens het revalideren steeds het advies gekregen veel rusten.neem niet te veel hooi op de vork .ga rusten voor je echt moe bent.want vooral in het begin denk je dat het prima gaat.nee neem gas terug en ga regelmatig even zitten of liggen .
Doorgaan tot je zelf denkt ik ben kapot .niet doen .
Wees zuinig op je zelf.
Tijd voor to om te veranderen en haar eigen rol te pakken.
zondag 24 november 2024 om 22:09
Bedoel je TO of haar partner?chrisjoh schreef: ↑24-11-2024 22:03Ik spreek uit ervaring Heb tijdens het revalideren steeds het advies gekregen veel rusten.neem niet te veel hooi op de vork .ga rusten voor je echt moe bent.want vooral in het begin denk je dat het prima gaat.nee neem gas terug en ga regelmatig even zitten of liggen .
Doorgaan tot je zelf denkt ik ben kapot .niet doen .
Wees zuinig op je zelf.
zondag 24 november 2024 om 22:51
Tjonge ik denk echt veel vooruit maar hier zou ik ook geen uitgewerkt plan B voor hebben liggen. Moet er dan ook een plan C zijn voor als TO morgen een hoge dwarslaesie oploopt? En een plan D voor als een kind ODD blijkt te hebben of het huis ontploft of of of… dat gaat toch niet.
Ik weet wel dat je meer kunt dan je dacht als het echt moet. Je kunt dit TO.
Je moet wel nieuwe routines opbouwen en dat kost energie. Schrik en onzekerheid kosten je nu ook energie.
En het zal afwachten zijn wat er uiteindelijk wel en niet kan. Maar je vindt er wel een weg in!
Ik weet wel dat je meer kunt dan je dacht als het echt moet. Je kunt dit TO.
Je moet wel nieuwe routines opbouwen en dat kost energie. Schrik en onzekerheid kosten je nu ook energie.
En het zal afwachten zijn wat er uiteindelijk wel en niet kan. Maar je vindt er wel een weg in!
zondag 24 november 2024 om 23:03
Nee, maar de kans dat je er als ouder alleen voor komt te staan (scheiding/overlijden) is denk ik relatief groot.Wombat schreef: ↑24-11-2024 22:51Tjonge ik denk echt veel vooruit maar hier zou ik ook geen uitgewerkt plan B voor hebben liggen. Moet er dan ook een plan C zijn voor als TO morgen een hoge dwarslaesie oploopt? En een plan D voor als een kind ODD blijkt te hebben of het huis ontploft of of of… dat gaat toch niet.
Ik weet wel dat je meer kunt dan je dacht als het echt moet. Je kunt dit TO.
Je moet wel nieuwe routines opbouwen en dat kost energie. Schrik en onzekerheid kosten je nu ook energie.
En het zal afwachten zijn wat er uiteindelijk wel en niet kan. Maar je vindt er wel een weg in!
Dan is het wel handig om er in ieder geval eens over na gedacht te hebben (wat als....?)
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 24 november 2024 om 23:42
Gewoon zelf een stapje bij zetten, een andere keuze heb je niet. Iets met in voor en tegenspoed. Samen een nieuwe verdeling maken, kijken naar wat hij nog wel kan ipv wat hij niet meer kan.simsalabimbam schreef: ↑24-11-2024 18:08Het gaat mij juist ook om hem. Hoe moet hij die rust krijgen die hij nodig heeft met alle drukte thuis en het feit dat ik door de zwangerschap minder belastbaar ben. En klopt ook dat ik voor de langere termijn ook aan mijzelf denk; Hoe moet dat als die vermoeidheid blijft? Dan weet ik echt niet hoe het moet. Partner denkt dat het allemaal wel goed komt, die is geboren als rasoptimist en ik ben de doemdenker
Ook jij zit op dit moment jn een lastige fase maar je zal als alles een beetje gezakt is meer in oplossingen ipv problemen moeten gaan leren denken.
Er zijn gezinnen waarbij 1 van de ouders wegvalt. Gezinnen waarbij ouders uit elkaar gaan en waar 1 van de ouders een weekend ouder zal worden of zelfs helemaal geen rol meer zal spelen.
Ook deze ouders redden het. Het heeft tijd nodig dat te accepteren misschien. Maar hij is er nog. Hang je nu tijdens je zwangerschap erg aan je man of is dat altijd zo geweest? Misschien is het wel goed hier eens naar te kijken, want er kan van alles gebeuren waardoor je een periode meer zal moeten doen dan dat je gewend bent.
Eerder gaf je ook aan, reïntegreren op zijnnwerk en hoe moet dat dan thuis? Ik denk dat daar ook een middenweg in gevonden moet worden want na een jaar krijg je in veel gevallen nog maar 70% salaris kunnen jullie daarmee rondkomen?
maandag 25 november 2024 om 00:19
Hoi,
Ik wil je ten eerste heel veel beterschap wensen voor je man.
Ik wil hier toch even op reageren.
Ik heb zelf twee jaar terug een herseninfarct gehad. En iedereen dacht bij mij dat het goed zou komen. Na veel therapie en onderzoeken.
Blijk ik toch meer beperkingen over gehouden te hebben. Wat inhoud dat ik niet meer werk en mijn sociale leven heel klein is. Ik ben begin 30.
Als je vragen hebt mag je mij ze altijd stellen.
Ik wil je sterkte wensen en blijf er zelf als partner er ook over praten.
Ik wil je ten eerste heel veel beterschap wensen voor je man.
Ik wil hier toch even op reageren.
Ik heb zelf twee jaar terug een herseninfarct gehad. En iedereen dacht bij mij dat het goed zou komen. Na veel therapie en onderzoeken.
Blijk ik toch meer beperkingen over gehouden te hebben. Wat inhoud dat ik niet meer werk en mijn sociale leven heel klein is. Ik ben begin 30.
Als je vragen hebt mag je mij ze altijd stellen.
Ik wil je sterkte wensen en blijf er zelf als partner er ook over praten.
maandag 25 november 2024 om 06:58
maandag 25 november 2024 om 09:53
Fijn dat mensen ook wat positieve verhalen over toch een behoorlijk goed herstel delen.
Gisteren vloog het mij allemaal even aan. Voor mij wel goed om voor het eerst hardop te typen dat ik partner eigenlijk heel erg nodig heb, ook wel confronterend want stel me altijd erg onafhankelijk van alles en iedereen op, heb nooit hulp nodig. Nu een keer zeggen dat ik eigenlijk niet zonder man kan (en vooral wil!) is ook weleens goed.
Gelukkig ben ik niet een of ander hulpeloos en afhankelijk wezen, al lezen sommigen dat wel in mijn berichten
Straks man ophalen, spannend
Gisteren vloog het mij allemaal even aan. Voor mij wel goed om voor het eerst hardop te typen dat ik partner eigenlijk heel erg nodig heb, ook wel confronterend want stel me altijd erg onafhankelijk van alles en iedereen op, heb nooit hulp nodig. Nu een keer zeggen dat ik eigenlijk niet zonder man kan (en vooral wil!) is ook weleens goed.
Gelukkig ben ik niet een of ander hulpeloos en afhankelijk wezen, al lezen sommigen dat wel in mijn berichten
Straks man ophalen, spannend
maandag 25 november 2024 om 10:08
Er staat toch dat de 3e niet gepland was. Jouw reacties in dit topic zeggen wel heel veel over jou. Beetje tegen iemand aanschoppen die al op de grond ligt, wat levert je dat in vredesnaam op? Alsof mensen hun leven plannen met het idee dat ze rond hun 40e een infarct of een andere nare ziekte krijgen en alsof je geen paniek mag voelen als dat gebeurt.
En het is ook nogal wat als je man normaal veel doet, dat wegvalt dus je alles alleen moet doen en daarnaast ook nog voor man moet zorgen. Probeer voor nu alle hulp aan te nemen die er is TO. Ik heb een tijd in een dergelijke situatie gezeten en het is pittig, maar je hoeft niet alles alleen te doen, vraag hulp
Verder denk ik dat je moet proberen om het dag voor dag te nemen. Je kunt nu nog niet alles overzien, en dat hoeft ook helemaal niet. Als later blijkt dat je man dingen niet meer kan, dan kunnen jullie daar altijd weer op bijsturen als het nodig is.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 25-11-2024 20:10
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
38.09% gewijzigd
maandag 25 november 2024 om 10:43
Mijn vriend lag vorig jaar opeens ook in de ambulance en daarna twee nachten op de IC. Was wel iets anders dus qua herstel kan ik niks zeggen.
Maar wel over wat zoiets met je als partner doet.
Had het mij gevraagd voor het gebeurde of ik alles alleen aan zou kunnen en ik had volmondig ja gezegd. Huis, baan en netwerk zijn aanwezig. Ik heb en had alles op orde en ja ik kan het ook best alleen. Maar toen ik na het bezoek aan de IC weer thuis kwam en dochter had opgehaald bij mijn ouders zat ik er toch behoorlijk doorheen. Zoiets brengt je gewoon uit evenwicht. Zeker als je ook nog zwanger bent zoals TO en twee kleine kinderen hebt.
Natuurlijk ben je geen hulpeloos en afhankelijk wezen TO. Je bent gewoon even flink uit je evenwicht gebracht en daarom wankel je nu. Fijn dat je je man zo mag ophalen!!
Maar wel over wat zoiets met je als partner doet.
Had het mij gevraagd voor het gebeurde of ik alles alleen aan zou kunnen en ik had volmondig ja gezegd. Huis, baan en netwerk zijn aanwezig. Ik heb en had alles op orde en ja ik kan het ook best alleen. Maar toen ik na het bezoek aan de IC weer thuis kwam en dochter had opgehaald bij mijn ouders zat ik er toch behoorlijk doorheen. Zoiets brengt je gewoon uit evenwicht. Zeker als je ook nog zwanger bent zoals TO en twee kleine kinderen hebt.
Natuurlijk ben je geen hulpeloos en afhankelijk wezen TO. Je bent gewoon even flink uit je evenwicht gebracht en daarom wankel je nu. Fijn dat je je man zo mag ophalen!!
maandag 25 november 2024 om 11:00
To komt zelf tot de conclusie dat haar man de kartrekker thuis is.jojojo schreef: ↑25-11-2024 10:43Mijn vriend lag vorig jaar opeens ook in de ambulance en daarna twee nachten op de IC. Was wel iets anders dus qua herstel kan ik niks zeggen.
Maar wel over wat zoiets met je als partner doet.
Had het mij gevraagd voor het gebeurde of ik alles alleen aan zou kunnen en ik had volmondig ja gezegd. Huis, baan en netwerk zijn aanwezig. Ik heb en had alles op orde en ja ik kan het ook best alleen. Maar toen ik na het bezoek aan de IC weer thuis kwam en dochter had opgehaald bij mijn ouders zat ik er toch behoorlijk doorheen. Zoiets brengt je gewoon uit evenwicht. Zeker als je ook nog zwanger bent zoals TO en twee kleine kinderen hebt.
Natuurlijk ben je geen hulpeloos en afhankelijk wezen TO. Je bent gewoon even flink uit je evenwicht gebracht en daarom wankel je nu. Fijn dat je je man zo mag ophalen!!
Dit is een enorme eye-opener voor haar, dat is toch alleen maar goed?
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 25 november 2024 om 12:38
Even wat praktische hulpbronnen op een rijtje. Is het niet voor nu, dan misschien voor later.
Breinlijn
"De Breinlijn is een gratis landelijk loket waar je terecht kunt met alle vragen over hersenletsel. Een hersenletsel deskundige in jouw regio verwijst je naar passende zorg en ondersteuning. Wij denken met je mee en helpen je verder op weg!"
Je kunt ze bellen: 085 - 225 02 44 of het contactformulier op hun site invullen.
http://www.breinlijn.nl/
m.b.t. werk:
Dit is een handige site: https://www.werkenmethersenletsel.nl/
Op die site vind je hun handige brochure, die heet:
'Hersenletsel en re-integratie naar werk. Tips en informatie voor mensen met hersenletsel en hun naasten.
''Belangrijke informatie waarvan anderen zeggen: “Had ik dat maar eerder geweten!”
https://www.werkenmethersenletsel.nl/NL/Artikel/204
WMO. Misschien kun je van het sociaal loket van jullie gemeente hulp krijgen, bijvoorbeeld huishoudelijke hulp of een maatschappelijk werker
Vergeet niet dat je huisarts en/of de POH-er ook kunnen helpen.
Zet 'm op! Fijn dat jullie thuis weer compleet zijn.
Breinlijn
"De Breinlijn is een gratis landelijk loket waar je terecht kunt met alle vragen over hersenletsel. Een hersenletsel deskundige in jouw regio verwijst je naar passende zorg en ondersteuning. Wij denken met je mee en helpen je verder op weg!"
Je kunt ze bellen: 085 - 225 02 44 of het contactformulier op hun site invullen.
http://www.breinlijn.nl/
m.b.t. werk:
Dit is een handige site: https://www.werkenmethersenletsel.nl/
Op die site vind je hun handige brochure, die heet:
'Hersenletsel en re-integratie naar werk. Tips en informatie voor mensen met hersenletsel en hun naasten.
''Belangrijke informatie waarvan anderen zeggen: “Had ik dat maar eerder geweten!”
https://www.werkenmethersenletsel.nl/NL/Artikel/204
WMO. Misschien kun je van het sociaal loket van jullie gemeente hulp krijgen, bijvoorbeeld huishoudelijke hulp of een maatschappelijk werker
Vergeet niet dat je huisarts en/of de POH-er ook kunnen helpen.
Zet 'm op! Fijn dat jullie thuis weer compleet zijn.
'have a slutty phase, it builds character'
kerstlampjes en bloemen zijn heel verschillend - en allebei prachtig!
kerstlampjes en bloemen zijn heel verschillend - en allebei prachtig!
maandag 25 november 2024 om 14:50
De wmo is ook niet voor dit soort zaken. Mensen met een partner worden geacht zelf hun huishouden te regelen. Dat je partner werkt of zwanger is maakt geen verschil. Daarnaast heeft to al een schoonmaakster en kan ze hulp vragen aan haar netwerk.
Vraag aan to die nog steeds niet duidelijk is. Waarom leun jij bij alles zo op hem? Ben je zelf beperkt?
Vraag aan to die nog steeds niet duidelijk is. Waarom leun jij bij alles zo op hem? Ben je zelf beperkt?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
