Gezondheid
alle pijlers
Herseninfarct partner
zondag 24 november 2024 om 16:48
Mijn partner heeft vorige week een herseninfarct gehad. We zijn daar enorm van geschrokken. Wonder boven wonder zijn alle lichamelijke (uitval) klachten binnen enkele uren weggetrokken. Hij is alleen nog erg vermoeid en heeft een zwaar gevoel in zijn hoofd. En hoofdpijn, maar met paracetamol gaat het wel. Nu mag hij morgen naar huis en ondanks dat alle artsen zeggen dat de kans op herhaling verwaarloosbaar is vind ik het enorm spannend en kan ik bijna alleen maar denken aan wat als het weer gebeurt? De paniek slaat dan echt toe.
Ook zie ik op tegen de onzichtbare gevolgen op lange termijn. Ik ben echt angstig voor wat als hij zo moe blijft? Wat als hij slecht tegen prikkels kan? Partner is thuis de kartrekker en doet heel veel. Wat ook niet helpt is dat ik 20 weken zwanger ben en regelmatig moe en misselijk, daarnaast hebben we nog een peuter en een dreumes rondlopen. Zo een paar dagen er alleen voor staan met de kinderen lukt wel, maar als ik aan een toekomst denk met 3 kleine kinderen en een partner met hersenschade weet ik echt niet hoe dat allemaal moet.
Ik ben vooral op zoek naar positieve verhalen, van mensen die op een gegeven moment weer helemaal fit waren. Zijn die er ook? Of is het echt zo dat je levenslang klachten houdt? (Zo lijkt het wel als je op herseninfarct googeld)
Ook zie ik op tegen de onzichtbare gevolgen op lange termijn. Ik ben echt angstig voor wat als hij zo moe blijft? Wat als hij slecht tegen prikkels kan? Partner is thuis de kartrekker en doet heel veel. Wat ook niet helpt is dat ik 20 weken zwanger ben en regelmatig moe en misselijk, daarnaast hebben we nog een peuter en een dreumes rondlopen. Zo een paar dagen er alleen voor staan met de kinderen lukt wel, maar als ik aan een toekomst denk met 3 kleine kinderen en een partner met hersenschade weet ik echt niet hoe dat allemaal moet.
Ik ben vooral op zoek naar positieve verhalen, van mensen die op een gegeven moment weer helemaal fit waren. Zijn die er ook? Of is het echt zo dat je levenslang klachten houdt? (Zo lijkt het wel als je op herseninfarct googeld)
moderatorviva wijzigde dit bericht op 24-11-2024 17:32
Reden: Titel aangepast, sterkte!
Reden: Titel aangepast, sterkte!
0.00% gewijzigd
zondag 24 november 2024 om 18:23
Waarom?simsalabimbam schreef: ↑24-11-2024 18:11Hij is altijd al de kartrekker, ik leun met heel veel dingen op hem en hij doet het meeste, ook in huis en met de kinderen en werk.
zondag 24 november 2024 om 18:30
Laat hem even contact opnemen met de bedrijfsarts anders voor advies.simsalabimbam schreef: ↑24-11-2024 18:08Het gaat mij juist ook om hem. Hoe moet hij die rust krijgen die hij nodig heeft met alle drukte thuis en het feit dat ik door de zwangerschap minder belastbaar ben. En klopt ook dat ik voor de langere termijn ook aan mijzelf denk; Hoe moet dat als die vermoeidheid blijft? Dan weet ik echt niet hoe het moet. Partner denkt dat het allemaal wel goed komt, die is geboren als rasoptimist en ik ben de doemdenker
zondag 24 november 2024 om 18:31
Kan je hulptroepen rondom inschakelen?
Familie, vrienden, betaalde hulp, ...?
Aangeven bij wie jou opvolgt qua zwangerschap dat je extra hulp nodig hebt, ook na de bevalling? De huisarts of POH inschakelen?
Hoe dit op lange termijn uitdraait en welke schade er echt bij hem is zal je nog moeten zien.
Maar ik zou nu vooral hulp zoeken om de komende weken en maanden door te komen.
En wie weet is "werken" en werk opbouwen wel niet zo slecht voor hem. En brengt het een stuk rust die hij thuis tussen 2 kleine kinderen - en binnenkort 3 - minder heeft.
Familie, vrienden, betaalde hulp, ...?
Aangeven bij wie jou opvolgt qua zwangerschap dat je extra hulp nodig hebt, ook na de bevalling? De huisarts of POH inschakelen?
Hoe dit op lange termijn uitdraait en welke schade er echt bij hem is zal je nog moeten zien.
Maar ik zou nu vooral hulp zoeken om de komende weken en maanden door te komen.
En wie weet is "werken" en werk opbouwen wel niet zo slecht voor hem. En brengt het een stuk rust die hij thuis tussen 2 kleine kinderen - en binnenkort 3 - minder heeft.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 24 november 2024 om 18:31
Waarom denk jij dat je het niet zou kunnen als het nodig blijkt te zijn? Niet van tevoren al zo doemdenkensimsalabimbam schreef: ↑24-11-2024 18:11Hij is altijd al de kartrekker, ik leun met heel veel dingen op hem en hij doet het meeste, ook in huis en met de kinderen en werk. Ik zou willen dat het anders was, maar ik weet gewoon niet hoe het moet als die rollen worden omgedraaid.
zondag 24 november 2024 om 18:38
Ach TO, dat is ook heftig als je rots in de branding zo ineens niet zo rotsvast is als waar jij altijd op rekent. Met twee kleine kinderen en zwanger, snap ik dat je je zorgen maakt over hoe het gaat lopen.
Probeer kort naar voren te kijken, niet te veel op lange termijn. Daar kun je nu nog niks over zeggen en je daar druk over maken levert je stress op die je belemmert om het nu te bolwerken. Even dag voor dag.
Probeer kort naar voren te kijken, niet te veel op lange termijn. Daar kun je nu nog niks over zeggen en je daar druk over maken levert je stress op die je belemmert om het nu te bolwerken. Even dag voor dag.
zondag 24 november 2024 om 18:43
Kun jij het niet ?simsalabimbam schreef: ↑24-11-2024 18:11Hij is altijd al de kartrekker, ik leun met heel veel dingen op hem en hij doet het meeste, ook in huis en met de kinderen en werk. Ik zou willen dat het anders was, maar ik weet gewoon niet hoe het moet als die rollen worden omgedraaid.
Dan zou ik met de huisarts overleggen voor thuiszorg.
zondag 24 november 2024 om 18:49
Ik denk niet dat er iemand is die een herseninfarct heeft gehad 100% fit gaat worden.
Ik heb 4x een herseninfarct gehad de eerste was het ergst 3 weken op de ic gelegen mijn woordenschat was voor 50% verdwenen en ik praatte niet alleen als een dronke droppie maar ik liep ook zo. Het herstel ligt voornamelijk aan je zelf ik kon heel moeilijk lopen maar deed dit iedere dag en steeds een stuk verder en natuurlijk gelijk naar logopedie, het is moeizaam maar je moet doorzetten.
De moeizaamheid slaat na ruim 3 jaar nog wel toe maar nu na 12 km, en ook merk ik als ik moe ben dat ook mijn spraak, en op woorden komen minder worden. Bij een herseninfarct sterven er hersensellen af maar de functie daarvan worden verlegd naar een ander plek alleen dat kost tijd en heel veel energie. Het vervelendste was dat je in het ziekhuis de juiste medicatie krijgt maar zodra je bij de huisarts komt krijg je rommel Het heeft 2,5 geduurd voordat ik de juiste cholesterol pillen kreeg.
Sterkt TO, zet hem aan het werk en steun hem.
Ik heb 4x een herseninfarct gehad de eerste was het ergst 3 weken op de ic gelegen mijn woordenschat was voor 50% verdwenen en ik praatte niet alleen als een dronke droppie maar ik liep ook zo. Het herstel ligt voornamelijk aan je zelf ik kon heel moeilijk lopen maar deed dit iedere dag en steeds een stuk verder en natuurlijk gelijk naar logopedie, het is moeizaam maar je moet doorzetten.
De moeizaamheid slaat na ruim 3 jaar nog wel toe maar nu na 12 km, en ook merk ik als ik moe ben dat ook mijn spraak, en op woorden komen minder worden. Bij een herseninfarct sterven er hersensellen af maar de functie daarvan worden verlegd naar een ander plek alleen dat kost tijd en heel veel energie. Het vervelendste was dat je in het ziekhuis de juiste medicatie krijgt maar zodra je bij de huisarts komt krijg je rommel Het heeft 2,5 geduurd voordat ik de juiste cholesterol pillen kreeg.
Sterkt TO, zet hem aan het werk en steun hem.
zondag 24 november 2024 om 19:07
Dank voor alle reacties, ik kan niet op iedereen reageren. Fijn dat sommige reageerders een hart onder de riem steken en anderen wat kritische vragen stellen.
Praktische oplossingen zie ik wel voor me, onze schoonmaakster kan 1x pw ipv om de week komen, de kinderen kunnen een dag extra naar de opvang.
En ik zou zelf ook heus meer kunnen doen. Dat hij meer doet is deels omdat hij erg zorgzaam van aard is en van nature veel meer energie heeft dan ik. Als ik nu niet zwanger was zou ik het ook allemaal wat beter zien zitten, maar 3 zwangerschappen in 3 jaar doet qua belastbaarheid en energie wel wat met mij.
Wat ik het liefste zou willen horen,namelijk dat het (op termijn) allemaal weer 100% goed komt lees ik niet zoveel terug jammer genoeg en dat is wel wat ik zo heel graag zou willen, voor man, voor onze kinderen en ja ook voor mezelf
Praktische oplossingen zie ik wel voor me, onze schoonmaakster kan 1x pw ipv om de week komen, de kinderen kunnen een dag extra naar de opvang.
En ik zou zelf ook heus meer kunnen doen. Dat hij meer doet is deels omdat hij erg zorgzaam van aard is en van nature veel meer energie heeft dan ik. Als ik nu niet zwanger was zou ik het ook allemaal wat beter zien zitten, maar 3 zwangerschappen in 3 jaar doet qua belastbaarheid en energie wel wat met mij.
Wat ik het liefste zou willen horen,namelijk dat het (op termijn) allemaal weer 100% goed komt lees ik niet zoveel terug jammer genoeg en dat is wel wat ik zo heel graag zou willen, voor man, voor onze kinderen en ja ook voor mezelf
simsalabimbam wijzigde dit bericht op 24-11-2024 19:08
0.12% gewijzigd
zondag 24 november 2024 om 19:08
En hier heb je nooit eerder over nagedacht?simsalabimbam schreef: ↑24-11-2024 18:08Het gaat mij juist ook om hem. Hoe moet hij die rust krijgen die hij nodig heeft met alle drukte thuis en het feit dat ik door de zwangerschap minder belastbaar ben. En klopt ook dat ik voor de langere termijn ook aan mijzelf denk; Hoe moet dat als die vermoeidheid blijft? Dan weet ik echt niet hoe het moet. Partner denkt dat het allemaal wel goed komt, die is geboren als rasoptimist en ik ben de doemdenker
Red je het ook niet alleen als jebv zou gaan scheiden?
Sorry maar heel naïef om 3 kinderen te krijgen en je dit soort dingen nooit af te vragen.
zondag 24 november 2024 om 19:10
zondag 24 november 2024 om 19:11
Serieus??? Wat een ....reactie. Blijkbaar ken jij mij dat je weet wat ik mij wel of niet heb afgevraagd.Craziestcatlady schreef: ↑24-11-2024 19:08En hier heb je nooit eerder over nagedacht?
Red je het ook niet alleen als jebv zou gaan scheiden?
Sorry maar heel naïef om 3 kinderen te krijgen en je dit soort dingen nooit af te vragen.
zondag 24 november 2024 om 19:17
To het is tijd dat jij een omslag gaat maken. Ik lees nergens dat jij medisch gezien beperkt bent. Zwangerschap is geen ziekte. En jullie hebben nu gewoon niet de opties dat jij het rustig aan kunt doen. Alle tijd en aandacht gaat nu naar hem en zijn herstel. En helaas voor jouw partner kost herstel veel tijd. En dat moet je het ook geven omdat je anders op lange termijn blijvende schade kunt houden. Dus laat hem niet in zijn vertrouwde verzorgende rol schieten en jij die op hem leunt. Jij moet nu zelf de kar trekken. Hij moet rusten en herstellen. En niet alleen "even nu". Maar een langere periode. En zelfs als je het serieus neemt hebben de meeste mensen blijvende schade (prikkelverwerking, vermoeidheid, hoog risico op Burn out, minder concentratie niet meer kunnen plannen etc). En inderdaad gewoon op zijn na het werk en thuis moet jij dus meer gaan doen.
zondag 24 november 2024 om 19:25
TO, jullie doen het zo als jullie het doen. Blijkbaar werkt dat voor jullie. Daar hoef je je niet voor te verdedigen.
Mijn man is ook mijn rots in de branding, terwijl ik het voor hem prima redde alleen. Als hij nu uit zou vallen zou ik dat ook heel erg lastig vinden. Niks om me voor te schamen.
Niemand kan je vertellen dat het weer helemaal goed komt, in de zin dat het was zoals eerst. Maar als dingen anders zijn, passen jullie je hoogstwaarschijnlijk gewoon aan en is het op een andere manier weer helemaal goed. Je zegt zelf ook dat je meer zou kunnen als dat moet.
Mijn man is ook mijn rots in de branding, terwijl ik het voor hem prima redde alleen. Als hij nu uit zou vallen zou ik dat ook heel erg lastig vinden. Niks om me voor te schamen.
Niemand kan je vertellen dat het weer helemaal goed komt, in de zin dat het was zoals eerst. Maar als dingen anders zijn, passen jullie je hoogstwaarschijnlijk gewoon aan en is het op een andere manier weer helemaal goed. Je zegt zelf ook dat je meer zou kunnen als dat moet.
zondag 24 november 2024 om 19:34
Ik heb in mijn omgeving 2 mensen die hetzelfde hebben. Waaronder mijn collega. En nee die zijn beiden niet meer 100% fit geworden zoals anderen ook zeggen. Collega is minder belastbaar en moet meer rusten. Gaat bijvoorbeeld eerder naar bed. Nu heeft hij geen kinderen meer thuis dus geen probleem. Hij heeft ook aan dat zijn partner de planning thuis op zich neemt.
Andere persoon heeft een jong gezin. En daar is behoorlijk wat extra inzet van de partner nodig. Ook familie helpt door op te passen.
In beide gevallen zijn ze op het oog hersteld. In de praktijk zijn er structurele leefstijlaanpassingen nodig geweest. Dus meer rusten, veel structuur, geen grote drukte en onverwachte zaken (die zorgen voor vermoeidheid).
Oh ja collega was hetzelfde als jouw man. Gewoon normaal doorgaan. Kon best! Tot hij uitvalsverschijnselen kreeg en tegen problemen op zijn werk aanliep. Echt dat moet je niet willen! Dus jij moet nu aan de slag en hem beschermen.
Andere persoon heeft een jong gezin. En daar is behoorlijk wat extra inzet van de partner nodig. Ook familie helpt door op te passen.
In beide gevallen zijn ze op het oog hersteld. In de praktijk zijn er structurele leefstijlaanpassingen nodig geweest. Dus meer rusten, veel structuur, geen grote drukte en onverwachte zaken (die zorgen voor vermoeidheid).
Oh ja collega was hetzelfde als jouw man. Gewoon normaal doorgaan. Kon best! Tot hij uitvalsverschijnselen kreeg en tegen problemen op zijn werk aanliep. Echt dat moet je niet willen! Dus jij moet nu aan de slag en hem beschermen.
zondag 24 november 2024 om 19:43
Sterkte to!
Mijn vader heeft een herseninfarct gehad toen hij krap voorbij de 40 was. Je merkt niets aan hem en hij werk weer voltijd. Dat wil niet zeggen dat hij helemaal 100% is hersteld, wel 99%. Zijn inzicht is een stukje minder. Daarnaast gaat hij niet meer in de pittegere attracties en laat hij trampolines links liggen.
Hij is inmiddels de 60 gepasseerd.
Mijn vader heeft een herseninfarct gehad toen hij krap voorbij de 40 was. Je merkt niets aan hem en hij werk weer voltijd. Dat wil niet zeggen dat hij helemaal 100% is hersteld, wel 99%. Zijn inzicht is een stukje minder. Daarnaast gaat hij niet meer in de pittegere attracties en laat hij trampolines links liggen.
Hij is inmiddels de 60 gepasseerd.
kleinezon wijzigde dit bericht op 24-11-2024 19:57
1.82% gewijzigd
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
zondag 24 november 2024 om 19:54
Je zit in de paniekstand, TO, en dat is best begrijpelijk. Hoe moeilijk het ook is, probeer te accepteren dat je niet weet hoe de toekomst is, en hoe je man gaat herstellen. Heb je iemand met wie je goed kan praten. Zodat je het kwijt bent en je meer rust vind.
En lukt het je om in de rol van sterke vrouw te stappen. En de rollen om te draaien, zodat hij nu even mag gaan leunen. Je bewijst jezelf en hem er een grote dienst mee.
Ik heb 1 ding geleerd in het leven, een mens is sterker dan hij denkt. Ook jij kan dit.
En lukt het je om in de rol van sterke vrouw te stappen. En de rollen om te draaien, zodat hij nu even mag gaan leunen. Je bewijst jezelf en hem er een grote dienst mee.
Ik heb 1 ding geleerd in het leven, een mens is sterker dan hij denkt. Ook jij kan dit.
zondag 24 november 2024 om 19:58
Nee ik ken je niet maar lees hier wel wat je schrijft en echt mijn mond valt open van verbazing.simsalabimbam schreef: ↑24-11-2024 19:11Serieus??? Wat een ....reactie. Blijkbaar ken jij mij dat je weet wat ik mij wel of niet heb afgevraagd.
Maar goed je hebt er dus wel over nagedacht?
Wat is dan je plan B? Waarom lukt het niet daar naar te schakelen?
zondag 24 november 2024 om 20:06
Misschien zelf sterker worden? Dit klinkt niet erg gezondsimsalabimbam schreef: ↑24-11-2024 18:11Hij is altijd al de kartrekker, ik leun met heel veel dingen op hem en hij doet het meeste, ook in huis en met de kinderen en werk. Ik zou willen dat het anders was, maar ik weet gewoon niet hoe het moet als die rollen worden omgedraaid.
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 24 november 2024 om 20:18
Omdat niemand een plan B voor elke situatie heeft en het onrealistisch is om daar in een week even naar om te schakelen als er net zoiets gebeurd is.Craziestcatlady schreef: ↑24-11-2024 19:58Nee ik ken je niet maar lees hier wel wat je schrijft en echt mijn mond valt open van verbazing.
Maar goed je hebt er dus wel over nagedacht?
Wat is dan je plan B? Waarom lukt het niet daar naar te schakelen?
Wat heb jij een bijzondere denkwijze. De meeste mensen denken niet uitvoerig na over een plan B bij vroegtijdige ziekte of overlijden van partner, dat is niet raar.
zondag 24 november 2024 om 20:43
Ik heb bijna twee jaar geleden een tia gehad en ik herken de klachten.
In het begin veel concentratieproblemen, cognitief was het niet als voorheen en ik ben echt een flinke tijd erg moe geweest.
Een geluk bij een ongeluk was dat ik de tia kreeg bij de fysiotherapie in het ziekenhuis en er direct hulp was. Na de eerste weken van onderzoek heeft de fysiotherapeute erg ingezet op werken aan mijn conditie en dat heeft mijns inziens erg geholpen.
In de eerste periode was had ik problemen met concentreren en was ik cognitief niet op m'n best. Een boek lezen lukte niet. Om toch bezig te blijven ben ik op aanraden gaan schrijven over de beleving van een tia.
Dat hielp me om het ene plek te geven, maar ik merkte ook verbetering in mijn mentale gesteldheid.
Aangezien ik niet werk had ik niet de druk van een werkgever of arbodienst, maar aan de andere kant moest ik zelf de motivatie vinden om bezig te blijven.
Het resultaat is een voor mij erg bezig en actief jaar waarin ik meer heb gedaan dan de jaren ervoor samen.
Ik ben nu dus bijna twee jaar verder en ondervind weinig blijvende gevolgen.
Mijn typevaardigheid is wat achteruit gegaan en er zijn nog wat kleinigheden, maar fysiek doe ik meer dan ik ervoor deed (qua beweging).
Naar alle waarschijnlijkheid heb ik tijdens de eerste lockdown ook al een tia gehad, maar werd dat in de commotie van die periode niet herkend.
Dat is in zoverre geruststellend dat ik drie jaar heb geleefd zonder dat daar naar gehandeld is.
Niemand weet wat de toekomst brengt, maar met de medicijnen die ik nu gebruik is de kans op een cva in ieder geval significant kleiner geworden.
Wat betreft die angst.
Praat erover.
In de eerste weken erna was mijn partner angstiger dan ik, maar door erover te praten werd de angel daar wel uitgehaald.
In het begin veel concentratieproblemen, cognitief was het niet als voorheen en ik ben echt een flinke tijd erg moe geweest.
Een geluk bij een ongeluk was dat ik de tia kreeg bij de fysiotherapie in het ziekenhuis en er direct hulp was. Na de eerste weken van onderzoek heeft de fysiotherapeute erg ingezet op werken aan mijn conditie en dat heeft mijns inziens erg geholpen.
In de eerste periode was had ik problemen met concentreren en was ik cognitief niet op m'n best. Een boek lezen lukte niet. Om toch bezig te blijven ben ik op aanraden gaan schrijven over de beleving van een tia.
Dat hielp me om het ene plek te geven, maar ik merkte ook verbetering in mijn mentale gesteldheid.
Aangezien ik niet werk had ik niet de druk van een werkgever of arbodienst, maar aan de andere kant moest ik zelf de motivatie vinden om bezig te blijven.
Het resultaat is een voor mij erg bezig en actief jaar waarin ik meer heb gedaan dan de jaren ervoor samen.
Ik ben nu dus bijna twee jaar verder en ondervind weinig blijvende gevolgen.
Mijn typevaardigheid is wat achteruit gegaan en er zijn nog wat kleinigheden, maar fysiek doe ik meer dan ik ervoor deed (qua beweging).
Naar alle waarschijnlijkheid heb ik tijdens de eerste lockdown ook al een tia gehad, maar werd dat in de commotie van die periode niet herkend.
Dat is in zoverre geruststellend dat ik drie jaar heb geleefd zonder dat daar naar gehandeld is.
Niemand weet wat de toekomst brengt, maar met de medicijnen die ik nu gebruik is de kans op een cva in ieder geval significant kleiner geworden.
Wat betreft die angst.
Praat erover.
In de eerste weken erna was mijn partner angstiger dan ik, maar door erover te praten werd de angel daar wel uitgehaald.
zondag 24 november 2024 om 20:45
Nou ik kan me dus oprecht niet voorstellen dat je daar helemaal niet over nadenkt-Rosings- schreef: ↑24-11-2024 20:18Omdat niemand een plan B voor elke situatie heeft en het onrealistisch is om daar in een week even naar om te schakelen als er net zoiets gebeurd is.
Wat heb jij een bijzondere denkwijze. De meeste mensen denken niet uitvoerig na over een plan B bij vroegtijdige ziekte of overlijden van partner, dat is niet raar.
TO kli kt alsof ze niet alleen met haar kinderen kan zijn. Volledige paniek.
Dan lijkt het me niet heel raar om.er even over na te denken wat als... voordat je aan kind 3 in 3 jaar begint....
Als je dat niet doet, ook prima, maar dan geef je jezelf een schop onder je kont en roei je met de riemen die je hebt.
Ze heeft bijna 3 kinderen. Dan moet je gewoon door pakken.
zondag 24 november 2024 om 20:52
Dat is toch niet zo raar zo kort na het incident?Craziestcatlady schreef: ↑24-11-2024 20:45Nou ik kan me dus oprecht niet voorstellen dat je daar helemaal niet over nadenkt
TO kli kt alsof ze niet alleen met haar kinderen kan zijn. Volledige paniek.
Dan lijkt het me niet heel raar om.er even over na te denken wat als... voordat je aan kind 3 in 3 jaar begint....
Als je dat niet doet, ook prima, maar dan geef je jezelf een schop onder je kont en roei je met de riemen die je hebt.
Ze heeft bijna 3 kinderen. Dan moet je gewoon door pakken.
Over een paar weken staat ze er vast een stuk 'sterker' in.
Iedereen heeft recht op mijn mening.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
