Herseninfarct partner

Mijn partner heeft vorige week een herseninfarct gehad. We zijn daar enorm van geschrokken. Wonder boven wonder zijn alle lichamelijke (uitval) klachten binnen enkele uren weggetrokken. Hij is alleen nog erg vermoeid en heeft een zwaar gevoel in zijn hoofd. En hoofdpijn, maar met paracetamol gaat het wel. Nu mag hij morgen naar huis en ondanks dat alle artsen zeggen dat de kans op herhaling verwaarloosbaar is vind ik het enorm spannend en kan ik bijna alleen maar denken aan wat als het weer gebeurt? De paniek slaat dan echt toe.

Ook zie ik op tegen de onzichtbare gevolgen op lange termijn. Ik ben echt angstig voor wat als hij zo moe blijft? Wat als hij slecht tegen prikkels kan? Partner is thuis de kartrekker en doet heel veel. Wat ook niet helpt is dat ik 20 weken zwanger ben en regelmatig moe en misselijk, daarnaast hebben we nog een peuter en een dreumes rondlopen. Zo een paar dagen er alleen voor staan met de kinderen lukt wel, maar als ik aan een toekomst denk met 3 kleine kinderen en een partner met hersenschade weet ik echt niet hoe dat allemaal moet.

Ik ben vooral op zoek naar positieve verhalen, van mensen die op een gegeven moment weer helemaal fit waren. Zijn die er ook? Of is het echt zo dat je levenslang klachten houdt? (Zo lijkt het wel als je op herseninfarct googeld)

Alweer bijna 4 maanden geleden dat ik dit bericht schreef. Met partner gaat het best goed, we lopen samen wel regelmatig tegen kleine dingen aan. Zo is hij soms wat vergeetachtig en overziet hij alles niet meer zo snel. Voor nu is de max nog 2x per week 4 uur werken en zeker 2x per dag minimaal een half uurtje liggen/ rusten. Daaraan toegeven is soms nog wel een hele uitdaging.

In het herstel zit gelukkig echt een stijgende lijn, neuroloog is van mening dat die lijn in ieder geval tot in de eerste 6 maanden na het infarct nog doorzet, dus dat biedt hoop.
De zwangerschap loopt ook op zijn einde, verlof gaat bijna in. We zijn in ieder geval tot september met zijn vijfen voornamelijk thuis, partner neemt eerst ook ouderschapsverlof en ivm werk in onderwijs ook nog lang vakantie. Dat geeft voorlopig veel rust. Hoe het daarna verder gaat met werk weer oppakken en wie hoeveel uur per week gaat werken zien we dan wel weer. Nog bedankt voor de lieve, ondersteunende en soms kritische berichten (ook via pb)

Voor zover ik weet (nog) niet met bedrijfsarts, maar daar is op 1 belletje na ook nog geen verder contact mee geweest. Wel met HR en leidinggevende, is al afgestemd voordat het infarct plaatsvond.
Ben wel ben benieuwd in welk opzicht ouderschapsverlof als belemmerend voor reïntegratie gezien zou kunnen worden?