Gezondheid
alle pijlers
Hypochondrie
dinsdag 18 december 2007 om 18:49
Oftwel ziektevrees. Ik heb er heel veel last van, sommige perioden zelfs zo dat het mijn dagelijkse leven kan beinvloeden. Bij ieder pijntje of bobbeltje denk ik meteen het allerergste. Ik zit dan heel veel te voelen en uiteraard vanalles op te zoeken op het internet. Daar vind je dan natuurlijk de engste dingen. Als er dan ook maar één ding tussen staat wat ik herken denk ik meteen 'zie je wel, ik heb dat ook'. Soms dus zelfs zo erg dat het mijn leven overschaduwt. Ik kan dan niet meer zo genieten van de leuke dingen, want 'misschien kan ik dat binnenkort niet meer'. Ik weet het, het klinkt ziekelijk, maar het is soms echt een probleem. Gelukkig heb ik het niet altijd even erg. Ik heb ook een tijdje gedragstherapie gehad, waarbij ik dan bijv. moest bijhouden hoe vaak ik per dag voelde en wat ik daarbij dacht, maar dat heeft niet echt geholpen.
Zijn er hier mensen die er ervaring mee hebben en ideeen hebben hoe ik het in ieder geval onder controle kan krijgen?
Zijn er hier mensen die er ervaring mee hebben en ideeen hebben hoe ik het in ieder geval onder controle kan krijgen?
dinsdag 18 december 2007 om 23:26
Hoi Denise,
Ik herken wel wat in jou verhaal. Ook ik heb tijden waarbij ik veel "last" heb van dat soort dwangmatige gedachtes. Echter ik weet tegelijker tijd ook dat ik mijzelf gek aan het maken ben. Het komt bij mij vooral voor in periodes waarin ik te weinig te doen heb en dus teveel ga nadenken. Ik heb gelukkig een heel nuchtere vriend en die zegt altijd iedereen gaat dood. Dat klinkt heel bot en ik wordt daar in eerste in stantie dan ook heel boos om maar wat hij eigenlijk bedoelt is dat het kan zijn dat je ziek wordt en daar heb jij niets over te zeggen. Als je ziek bent moet je daar mee leren leven maar op het moment dat je niet ziek bent heeft het natuurlijk niet zoveel zin om daar constant over na te denken. Het helpt bij mij dus altijd erg goed om te relativeren.
Daarnaast heb ik ook een keer een psychologe gehoord die vertelde dat je patienten met dit soort klachten moet leren inzien dat het geen realistische beelden zijn. Door b.v. iemand die constant denkt dood te gaan te laten zien dat hij toch al die tijd nog leeft. Dit is alles wat ik kan zeggen ik hoop dat je er iets aan hebt. Anders zou je misschien toch nog eens moeten kijken voor een therapie. Heb je een idee waarom het niet werkte voor jou'?
succes in ieder geval!
Ik herken wel wat in jou verhaal. Ook ik heb tijden waarbij ik veel "last" heb van dat soort dwangmatige gedachtes. Echter ik weet tegelijker tijd ook dat ik mijzelf gek aan het maken ben. Het komt bij mij vooral voor in periodes waarin ik te weinig te doen heb en dus teveel ga nadenken. Ik heb gelukkig een heel nuchtere vriend en die zegt altijd iedereen gaat dood. Dat klinkt heel bot en ik wordt daar in eerste in stantie dan ook heel boos om maar wat hij eigenlijk bedoelt is dat het kan zijn dat je ziek wordt en daar heb jij niets over te zeggen. Als je ziek bent moet je daar mee leren leven maar op het moment dat je niet ziek bent heeft het natuurlijk niet zoveel zin om daar constant over na te denken. Het helpt bij mij dus altijd erg goed om te relativeren.
Daarnaast heb ik ook een keer een psychologe gehoord die vertelde dat je patienten met dit soort klachten moet leren inzien dat het geen realistische beelden zijn. Door b.v. iemand die constant denkt dood te gaan te laten zien dat hij toch al die tijd nog leeft. Dit is alles wat ik kan zeggen ik hoop dat je er iets aan hebt. Anders zou je misschien toch nog eens moeten kijken voor een therapie. Heb je een idee waarom het niet werkte voor jou'?
succes in ieder geval!
dinsdag 18 december 2007 om 23:31
O hallo
Ik ben een beroepshypochonder maar ik steek er de draak mee en leef nog steeds.
Nee echt, probeer te lachen om jezelf, doe ik ook.Relativeer de boel.
Ik voel alle pijntjes en ik heb alle ziektes die ik op tv zie en waar ik over lees, maar als ik dan topics lees van mensen die écht ziek zijn en doodgaan, die zijn hier op het forum, dan schaam ik me dood.
Ik ben een beroepshypochonder maar ik steek er de draak mee en leef nog steeds.
Nee echt, probeer te lachen om jezelf, doe ik ook.Relativeer de boel.
Ik voel alle pijntjes en ik heb alle ziektes die ik op tv zie en waar ik over lees, maar als ik dan topics lees van mensen die écht ziek zijn en doodgaan, die zijn hier op het forum, dan schaam ik me dood.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 23 december 2007 om 10:04
zondag 23 december 2007 om 10:12
@Messalina: Ik heb er (gelukkig) geen last van, maar er bestaat wel zo'n syndroom: Münchhausen syndroom. Mensen die hier last van hebben, verzinnen allerlei klachten en gaan hiermee het medische circuit in.
@Denise: als je dagelijks leven hierdoor in de knel komt, lijkt professionele hulp me belangrijk.
@Denise: als je dagelijks leven hierdoor in de knel komt, lijkt professionele hulp me belangrijk.
anoniem_42552 wijzigde dit bericht op 23-12-2007 10:13
Reden: puntjes op de u gezet :-)
Reden: puntjes op de u gezet :-)
% gewijzigd
donderdag 10 januari 2008 om 09:32
Ik heb het sinds ik kinderen heb, daarvoor niet. Ik heb echt zoiets van: Als ik het maar red, als ik er maar lange tijd voor ze kan zijn met raad en daad en als ze me nodig hebben. Vreselijk, verhalen als borstkanker en andere ziektes en sommige documentaires op teevee, van die zielige, blijven maanden rondspoken in mijn gedachten. Hulp zoeken, misschien ja.
Dan werkt het ook nog andersom: Wat als de kinderen iets overkomt. Vele beren op de weg dus. Maarja er is ook zoveel ellende op de wereld, dat je eigenlijk geluk hebt dat je niks ergs gebeurt - of zie ik het toch helemaaaaal verkeerd?
Dan werkt het ook nog andersom: Wat als de kinderen iets overkomt. Vele beren op de weg dus. Maarja er is ook zoveel ellende op de wereld, dat je eigenlijk geluk hebt dat je niks ergs gebeurt - of zie ik het toch helemaaaaal verkeerd?
