Gezondheid
alle pijlers
Ik blijk autisme te hebben.
donderdag 30 juni 2022 om 16:27
De titel zegt het al: ik heb autisme
Ik ben 47 en zit sinds november thuis. Ben helemaal vast gelopen. Volg EMDR, maar het vlot nog niet.
Gisteren uitslag van test gekregen en daaruit blijkt ASS.
Heel raar, maar er valt nu wel ineens een hoop puzzelstukjes op zijn plek.
Geen idee hoe nu verder eigenlijk.
Iemand ervaring hiermee?
Ik ben 47 en zit sinds november thuis. Ben helemaal vast gelopen. Volg EMDR, maar het vlot nog niet.
Gisteren uitslag van test gekregen en daaruit blijkt ASS.
Heel raar, maar er valt nu wel ineens een hoop puzzelstukjes op zijn plek.
Geen idee hoe nu verder eigenlijk.
Iemand ervaring hiermee?
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 30 juni 2022 om 23:53
Gevoelsmens schreef: ↑30-06-2022 23:44Ik waarschuw alleen maar, verder kan je er mee doen wat je wilt.
Denk in oplossingen ipv in problemen.
Je hebt namelijk ook een hoop positieve kenmerken die je daardoor kan hebben zoals analytisch denken enz. Je hebt nog steeds heel wat in je mars als autist of had ik alleen maar sterkte moet zeggen?
Soms is wat voor jou een probleem lijkt, voor iemand met autisme een oplossing.
Gewoon meedenderen met de massa werkt in elk geval niet.
Maar als je het niet wílt proberen te begrijpen..
vrijdag 1 juli 2022 om 00:21
SombraOnline schreef: ↑30-06-2022 23:35Ik volg even. Ik heb de diagnose ADD (tegenwoordig ADHD, overwegend onoplettendheidtype) maar ik twijfel soms heel erg. Vooral omdat veel symptomen overeen komen.
Ik heb me ooit laten testen op ASS, omdat ik veel overeenkomsten zag met hoe ik ben. Maar tijdens de onderzoeken zei men: 'Vind je het goed als we ook verder kijken naar mogelijke andere diagnoses?' Dat vond ik prima. Ik blijk dus ook ADD Overwegend Onoplettend Type te zijn.
Er zijn kennelijk veel overeenkomsten tussen vrouwen met ASS en ADD/ADHD.
vrijdag 1 juli 2022 om 00:24
Gevoelsmens schreef: ↑30-06-2022 23:44Ik waarschuw alleen maar, verder kan je er mee doen wat je wilt.
Denk in oplossingen ipv in problemen.
Je hebt namelijk ook een hoop positieve kenmerken die je daardoor kan hebben zoals analytisch denken enz. Je hebt nog steeds heel wat in je mars als autist of had ik alleen maar sterkte moet zeggen?
Een waarschuwing zelfs? Ik denk niet dat Calvijn of iemand anders hier met eenzelfde diagnose in problemen denkt. De enige die met het woord problemen op de proppen komt (en er naar mijn idee echt mee worstelt), ben jij.
vrijdag 1 juli 2022 om 08:03
Misschien moet jij als niet autist op basis van n=1 gewoon niet voor autisten willen praten.Gevoelsmens schreef: ↑30-06-2022 23:44Ik waarschuw alleen maar, verder kan je er mee doen wat je wilt.
Denk in oplossingen ipv in problemen.
Je hebt namelijk ook een hoop positieve kenmerken die je daardoor kan hebben zoals analytisch denken enz. Je hebt nog steeds heel wat in je mars als autist of had ik alleen maar sterkte moet zeggen?
Over het algemeen snappen wij al die dingen meer dan prima en hebben we jou niet nodig om ons te vertellen wat we al dan niet kunnen.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
vrijdag 1 juli 2022 om 08:09
Hier ook een kind dat ineens de diagnose ASS kreeg. Ik was altijd de overbezorgde moeder, iedereen vond dat hij het zo goed deed. Ja, hij was wat stiller in de klas, reageerde soms wel heel erg boos en onbereikbaar als er iets plotseling gebeurde, maar ja, ieder kind is anders werd er gezegd. Geen zorgen maken, hij komt er wel en alles komt goed. Bleek hij dubbele diagnose ASS EN ADD te hebben.
Na de diagnose herkende ik de ASS bij zijn vader. En zelf ben ik impulsief en chaoot, maar ook redelijk star, dus helaas hebben wij niet onze beste genen door gegeven. Kind heeft een hoog IQ bleek ook, vandaar dat hij het zolang verborgen bleef. Er werd ook gezegd dat het bij meisjes nog lastiger te zien is. Dus ik snap wel dat mensen 47 jaar door kunnen lopen met ASS.
Vaak zijn de late vastlopers mensen met een hoger IQ en opleiding. Hebben vaak ook verantwoordelijke banen en dan ineens blijkt dat ze heel veel moeite hebben om aan de verwachtingen te kunnen voldoen, en lopen dan vast. Ik heb mijzelf aangeleerd om extreem gestructureerd te leven. Lijstjes, agenda, weeklijstjes voor de boodschappen, meerdere wasmanden en als ik ergens heen ga heb ik altijd plan B. Mede door deze structuur kon mijn ASS kind redelijk probleemloos meedraaien in het gezinsleven. Maar nu hij ouder wordt merk je dat het lastiger wordt, hij heeft nu een studie dat goed past bij zijn manier van denken en zit tussen gelijkgestemden. Hij zit daar op zijn plek.
Het is misschien nu schrikken dat je ineens de ASS diagnose hebt , maar het maakt je niet anders. Je gaat nu wel leren hoe jij, jouw leven het beste kun leiden en inrichten zodat je zelf in balans komt. Je gaat jezelf begrijpen waardoor je dingen op een andere manier gaat doen waar jij je comfortabel bij voelt.
Inzicht geeft rust, zeg ik altijd.
Na de diagnose herkende ik de ASS bij zijn vader. En zelf ben ik impulsief en chaoot, maar ook redelijk star, dus helaas hebben wij niet onze beste genen door gegeven. Kind heeft een hoog IQ bleek ook, vandaar dat hij het zolang verborgen bleef. Er werd ook gezegd dat het bij meisjes nog lastiger te zien is. Dus ik snap wel dat mensen 47 jaar door kunnen lopen met ASS.
Vaak zijn de late vastlopers mensen met een hoger IQ en opleiding. Hebben vaak ook verantwoordelijke banen en dan ineens blijkt dat ze heel veel moeite hebben om aan de verwachtingen te kunnen voldoen, en lopen dan vast. Ik heb mijzelf aangeleerd om extreem gestructureerd te leven. Lijstjes, agenda, weeklijstjes voor de boodschappen, meerdere wasmanden en als ik ergens heen ga heb ik altijd plan B. Mede door deze structuur kon mijn ASS kind redelijk probleemloos meedraaien in het gezinsleven. Maar nu hij ouder wordt merk je dat het lastiger wordt, hij heeft nu een studie dat goed past bij zijn manier van denken en zit tussen gelijkgestemden. Hij zit daar op zijn plek.
Het is misschien nu schrikken dat je ineens de ASS diagnose hebt , maar het maakt je niet anders. Je gaat nu wel leren hoe jij, jouw leven het beste kun leiden en inrichten zodat je zelf in balans komt. Je gaat jezelf begrijpen waardoor je dingen op een andere manier gaat doen waar jij je comfortabel bij voelt.
Inzicht geeft rust, zeg ik altijd.
Ik doe mijn best
vrijdag 1 juli 2022 om 08:22
Ik heb ass met sterke adhd kenmerken.
Mijn diagnose was een bevrijding. Eindelijk snapte ik waarom dingen voor mij lastiger waren dan voor anderen. Eindelijk de bevestiging dat het echt geen onwil was dat iets als mijn huishouden niet lukt.
Eindelijk de bevestiging dat mijn brein simpelweg anderd werkt en dat ik mijzelf dus niet meer hoef te pushen.
Maar ook eindelijk niet meer zelf het wiel hoeven uit vinden bij alles waar ik tegenaan loop, maar hulp daarbij.
Ja, het was even een klap, want wat lastig is zal altijd lastig blijven. Het besef dat dat niet meer beter wordt was kut, maar dat woog niet op tegen de opluchting die de diagnose me gaf.
Ik push mijzelf minder. Ik ga minder over mijn grenzen en durf deze ook beter aan te geven naar mijn omgeving. Ik stim wanneer ik het nodig heb en onderdruk dat niet meer. Ik duw mijn meltdowns niet meer weg, omdat ik me er voor schaam.
Ja, ik zie ook zeker de kwaliteiten die ik heb door mijn autisme. Maar die kwaliteiten zijn niet de reden dat ik voor mijn diagnose 3x ben ingestort. Dat ik hele zware sombere periodes heb. Dat ik het eerste coronajaar stijf stond van de stress en mijzelf amper overeind hield (en doordat alles gewoon een wandelend autisme uithangbord was, want door stress worden veel kenmerken erger (en dat zijn dus niet de positieve kenmerken)). Die kwaliteiten zijn niet de reden dat ik 4 jaar geleden hulp zocht, omdat ik bang was weer vast te lopen.
Ik vind mijzelf echt leuk en ik zou niet neurotypisch willen zijn, zelfs als ik de keuze had, maar autisme is soms gewoon zwaar. Ik heb daardoor gewoon bepaalde beperkingen waar ik mijn leven omheen moet bouwen. Maar door mijn diagnose zijn al die dingen zoveel makkelijker geworden en kan ik zoveel betet accepteren dat dit is hoe mijn hoofd nu eenmaal werkt.
Mijn diagnose was een bevrijding. Eindelijk snapte ik waarom dingen voor mij lastiger waren dan voor anderen. Eindelijk de bevestiging dat het echt geen onwil was dat iets als mijn huishouden niet lukt.
Eindelijk de bevestiging dat mijn brein simpelweg anderd werkt en dat ik mijzelf dus niet meer hoef te pushen.
Maar ook eindelijk niet meer zelf het wiel hoeven uit vinden bij alles waar ik tegenaan loop, maar hulp daarbij.
Ja, het was even een klap, want wat lastig is zal altijd lastig blijven. Het besef dat dat niet meer beter wordt was kut, maar dat woog niet op tegen de opluchting die de diagnose me gaf.
Ik push mijzelf minder. Ik ga minder over mijn grenzen en durf deze ook beter aan te geven naar mijn omgeving. Ik stim wanneer ik het nodig heb en onderdruk dat niet meer. Ik duw mijn meltdowns niet meer weg, omdat ik me er voor schaam.
Ja, ik zie ook zeker de kwaliteiten die ik heb door mijn autisme. Maar die kwaliteiten zijn niet de reden dat ik voor mijn diagnose 3x ben ingestort. Dat ik hele zware sombere periodes heb. Dat ik het eerste coronajaar stijf stond van de stress en mijzelf amper overeind hield (en doordat alles gewoon een wandelend autisme uithangbord was, want door stress worden veel kenmerken erger (en dat zijn dus niet de positieve kenmerken)). Die kwaliteiten zijn niet de reden dat ik 4 jaar geleden hulp zocht, omdat ik bang was weer vast te lopen.
Ik vind mijzelf echt leuk en ik zou niet neurotypisch willen zijn, zelfs als ik de keuze had, maar autisme is soms gewoon zwaar. Ik heb daardoor gewoon bepaalde beperkingen waar ik mijn leven omheen moet bouwen. Maar door mijn diagnose zijn al die dingen zoveel makkelijker geworden en kan ik zoveel betet accepteren dat dit is hoe mijn hoofd nu eenmaal werkt.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
vrijdag 1 juli 2022 om 09:16
Blijkbaar klopt je beeld dus niet.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 1 juli 2022 om 09:17
PreciesOohBoy schreef: ↑30-06-2022 21:49Probeer je eens voor te stellen dat je eigenlijk al je hele leven op je tenen loopt, en moeite moet doen om mee te komen met ‘de rest’.
Op een gegeven moment lukt dat ondanks je grote aanpassingsvermogen niet meer, je crasht, en je krijgt de diagnose ASS.
Je besluit dan maar om minder op je tenen te gaan lopen, want, als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg, en het werkte niet meer, je crashte evengoed. Minder op je tenen lopen dus en je grenzen beter leren kennen én aangeven. Op naar een gelukkiger en gezonder leven, beter in je vel.
Dus dan maak jij eindelijk gezonde keuzes voor je eigen welzijn, en dan gaat je omgeving godverdorie lopen mekkeren dat je je na je diagnose ‘zo autistisch’ bent gaan gedragen en dat ‘het label’ je écht geen goed heeft gedaan omdat je het nu als excuus gebruikt.
…
Snap je wat ik bedoel te zeggen?
Omdat jij iemand voor zijn of haar diagnose beter vond functioneren want er was niks aan te zien, wil niet zeggen dat dat ook zo was!
Ik zou willen dat je tijd voor me inschenkt. Sholeh
vrijdag 1 juli 2022 om 09:22
Welnee. Bij vrouwen is de sociale kant vaak beter ontwikkeld omdat ze daarin van jongs af aan veel meer gestuurd worden.Skawa schreef: ↑30-06-2022 19:21Bij vrouwen / meisjes uit autisme zich sowieso heel anders dan bij mannen. Daar is pas sinds kort veel onderzoek naar. Leuke podcasts over te vinden ook.
Bij vrouwen is de sociale kant veel meer ontwikkeld omdat ze veel beter kunnen leren van wat ze anderen zien doen,
Bij jongens wordt anti-sociaal gedrag veel normaler gevonden.
Wat mij betreft hét bewijs dat ook autisten best dingen aan kunnen leren.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 1 juli 2022 om 09:26
Eh....... daar zijn nog veel te weinig aanwijzingen voor.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 1 juli 2022 om 09:26
Gevoelsmens schreef: ↑30-06-2022 23:44Ik waarschuw alleen maar, verder kan je er mee doen wat je wilt.
Denk in oplossingen ipv in problemen.
Je hebt namelijk ook een hoop positieve kenmerken die je daardoor kan hebben zoals analytisch denken enz. Je hebt nog steeds heel wat in je mars als autist of had ik alleen maar sterkte moet zeggen?
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 1 juli 2022 om 09:29
Ik vond de Corona tijd eigenlijk heel fijn. Nergens heen hoeven, geen verjaardagen en andere verplichtingen. Hoewel ik soms ook wel energie krijg van een verjaardag zolang het maar niet bij mijzelf is.
Op vakantie gaan lukt ook goed, wel dingen goed plannen van te voren en na een week blij zijn dat ik weer naar huis kan.
Als ik het maar ruim van tevoren weet.
Als mijn partner spontaan een vrije dag neemt doet hij mij daar geen plezier mee bijvoorbeeld
Op vakantie gaan lukt ook goed, wel dingen goed plannen van te voren en na een week blij zijn dat ik weer naar huis kan.
Als ik het maar ruim van tevoren weet.
Als mijn partner spontaan een vrije dag neemt doet hij mij daar geen plezier mee bijvoorbeeld
Ik zou willen dat je tijd voor me inschenkt. Sholeh
vrijdag 1 juli 2022 om 09:31
Dat is wat mij verteld is in ieder geval. Dus excuses als dat fout is. Wat is het dan eigenlijk wel (als ze dat wel weten)?
In ieder geval geen 'label' zoals die ene forummer stelt. Label klinkt heel denigrerend hoe het er nu staat.
vrijdag 1 juli 2022 om 09:35
Niemand weet wat het is.
Mss werken de hersenen idd anders, maar de tot nu toe gevonden verschillen zijn te klein om daar zo stellig over te zijn.
Overigens zie ik het meer als een maatschappelijk probleem: mensen met bepaalde karaktertrekken passen (steeds) minder goed in onze maatschappij.
Net als bijv iemand met dyslexie: in een boeren-gemeenschap is dat veel minder een probleem dan in onze talige kennismaatschappij.
Zo zie ik autisme ook.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 1 juli 2022 om 09:36
Die steeds veranderende regels, de onvoorspelbaarheid van andere mensen als ze zich niet aan de regels hielden. Ik heb wel eens een meltdown op het station gekregen, omdat de trein te vol was en ik er daarom mentaal niet toe im staat was er in te gaan.Joppie schreef: ↑01-07-2022 09:29Ik vond de Corona tijd eigenlijk heel fijn. Nergens heen hoeven, geen verjaardagen en andere verplichtingen. Hoewel ik soms ook wel energie krijg van een verjaardag zolang het maar niet bij mijzelf is.
Op vakantie gaan lukt ook goed, wel dingen goed plannen van te voren en na een week blij zijn dat ik weer naar huis kan.
Als ik het maar ruim van tevoren weet.
Als mijn partner spontaan een vrije dag neemt doet hij mij daar geen plezier mee bijvoorbeeld
En ik ben heel sociaal, maar vrijgezel. Maanden lang weinig mensen zien en amper aangeraakt worden was ook niet goed voor mijn mentale gezondheid.
Maar ik weet inderdaad dat veel autisten het juist ook prettig vonden. Bij mij sloeg het dan weer volledig door de andere kant op. Dat was dan ook wel weer het enige voordeel van long covid krijgen. Geen stress meer, want ik was toch nergens toe in staat en die lock downs merkte ik weinig van
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
vrijdag 1 juli 2022 om 09:39
Solomio schreef: ↑01-07-2022 09:35Niemand weet wat het is.
Mss werken de hersenen idd anders, maar de tot nu toe gevonden verschillen zijn te klein om daar zo stellig over te zijn.
Overigens zie ik het meer als een maatschappelijk probleem: mensen met bepaalde karaktertrekken passen (steeds) minder goed in onze maatschappij.
Net als bijv iemand met dyslexie: in een boeren-gemeenschap is dat veel minder een probleem dan in onze talige kennismaatschappij.
Zo zie ik autisme ook.
Dat is dan toch meer het gevolg zoals jij beschrijft? Er zit bij dyslexie ook een oorzaak achter: de ogen zien de letters anders. Dat ligt toch echt wel besloten in het brein. Of dat nu wel of niet passend is in de maatschappij.
vrijdag 1 juli 2022 om 09:43
Een diagnose is heftig, dat weet ik heel goed. Zelf heb ik een iets andere diagnose gekregen, na 20 jaar aanrommelen. En dan valt er van allles op z'n plekje, maar andere dingen vallen juist om.
Maar dat komt uiteraard niet door dat labeltje, door die diagnose. Dat komt door alles wat er aan vooraf is gegaan, en waar opeens een oorzaak bij hoort, en het besef dat het niet aan jou ligt.
Ik vind de discussie over het nut en de noodzaak van een diagnose niet passend. En het is al helemaal niet nodig om zo fel te reageren op iemand die kritische vragen stelt (uit onwetendheid?) of er heel gewoon anders over denkt.
De één vindt een diagnose lekker duidelijk. De ander wil graag een meer idiografische werkwijze, waarbij de probleemvragen leidend zijn.
Veel dingen hebben een overlap, zelden past iemand precies in het DSM-IV vakje. Als je jezelf 45 jaar lang op de meeste vlakken uitstekend hebt gered, maar de overprikkeling wordt nu te moeilijk om mee om te gaan, dan kun je proberen in een DSM vakje te passen, of je gaat leren hoe je je eigen grenzen kunt aanvoelen en aangeven om overprikkeling voor te zijn. En dan maakt het niet zoveel uit of die overprikkeling komt door ASS of ADD.
(Sowieso lijken al die dingen in veel opzichten best veel op elkaar, en ligt het maar het aan jouw coping skills welke kenmerken naar voren komen). Dus waarom niet kijken naar de valkuilen in jouw leven en daar vaardigheden voor aanleren?
Ik denk zelfs dat Lilalinda en Gevoelsmens niet eens zo heel verschillend het over onderwerp denken.
Hier bleek dochter overigens een heeeeeeeel andere diagnose te hebben dan ik heb gekregen. En voor dochter vonden we een diagnose destijds te belastend, op de meeste vlakken gaat ze heel erg goed en ze compenseert veel met iq . We hadden liever dat ze tips & tricks kreeg voor haar dingetjes. Heel erg nobel van ons, maar op de middelbare school konden ze niets voor haar betekenen zonder een officiële diagnose. Daar was ondersteuning alleen mogelijk als er echt iets is. Want de examencommissie geeft uiteraard niet iedereen zomaar toetstijdverlenging. Konden we weer overnieuw beginnen. Zucht.
Dus er is voor alle kanten wel iets te zeggen.
Maar dat komt uiteraard niet door dat labeltje, door die diagnose. Dat komt door alles wat er aan vooraf is gegaan, en waar opeens een oorzaak bij hoort, en het besef dat het niet aan jou ligt.
Ik vind de discussie over het nut en de noodzaak van een diagnose niet passend. En het is al helemaal niet nodig om zo fel te reageren op iemand die kritische vragen stelt (uit onwetendheid?) of er heel gewoon anders over denkt.
De één vindt een diagnose lekker duidelijk. De ander wil graag een meer idiografische werkwijze, waarbij de probleemvragen leidend zijn.
Veel dingen hebben een overlap, zelden past iemand precies in het DSM-IV vakje. Als je jezelf 45 jaar lang op de meeste vlakken uitstekend hebt gered, maar de overprikkeling wordt nu te moeilijk om mee om te gaan, dan kun je proberen in een DSM vakje te passen, of je gaat leren hoe je je eigen grenzen kunt aanvoelen en aangeven om overprikkeling voor te zijn. En dan maakt het niet zoveel uit of die overprikkeling komt door ASS of ADD.
(Sowieso lijken al die dingen in veel opzichten best veel op elkaar, en ligt het maar het aan jouw coping skills welke kenmerken naar voren komen). Dus waarom niet kijken naar de valkuilen in jouw leven en daar vaardigheden voor aanleren?
Ik denk zelfs dat Lilalinda en Gevoelsmens niet eens zo heel verschillend het over onderwerp denken.
Hier bleek dochter overigens een heeeeeeeel andere diagnose te hebben dan ik heb gekregen. En voor dochter vonden we een diagnose destijds te belastend, op de meeste vlakken gaat ze heel erg goed en ze compenseert veel met iq . We hadden liever dat ze tips & tricks kreeg voor haar dingetjes. Heel erg nobel van ons, maar op de middelbare school konden ze niets voor haar betekenen zonder een officiële diagnose. Daar was ondersteuning alleen mogelijk als er echt iets is. Want de examencommissie geeft uiteraard niet iedereen zomaar toetstijdverlenging. Konden we weer overnieuw beginnen. Zucht.
Dus er is voor alle kanten wel iets te zeggen.
Als onwetendheid schreeuwt, dan zwijgt intelligentie ~ Unknown
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
vrijdag 1 juli 2022 om 10:00
lollypopje schreef: ↑01-07-2022 09:36Die steeds veranderende regels, de onvoorspelbaarheid van andere mensen als ze zich niet aan de regels hielden. Ik heb wel eens een meltdown op het station gekregen, omdat de trein te vol was en ik er daarom mentaal niet toe im staat was er in te gaan.
En ik ben heel sociaal, maar vrijgezel. Maanden lang weinig mensen zien en amper aangeraakt worden was ook niet goed voor mijn mentale gezondheid.
Maar ik weet inderdaad dat veel autisten het juist ook prettig vonden. Bij mij sloeg het dan weer volledig door de andere kant op. Dat was dan ook wel weer het enige voordeel van long covid krijgen. Geen stress meer, want ik was toch nergens toe in staat en die lock downs merkte ik weinig van
Een meltdown of een shutdown?
(Niet vervelend bedoeld hoor, ik probeer me er een voorstelling van te maken).
vrijdag 1 juli 2022 om 10:15
Ik las hier de term shutdown voor het eerst, dus dat begrip moet ik nog grip op krijgen. Maar dit was wel echt een meltdown. Ik begon echt hysterisch te janken. Gaat vaak ook wel samen met naar binnen keren, maar bij mij explodeert een meltdown naar buiten. Ik was hardstikke moe, overprikkeld, dam de stress van overvolle treinen waar ik gewoon niet im staat was om in te gaan. En toen knal, al die dingrn die in mij opstapelden werden me in één klap te veel en ik barste.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
vrijdag 1 juli 2022 om 10:19
Mee eens. Onze huidige samenleving is erg ingericht op extraverte mensen, die eigenschap wordt veelal ook gewaardeerd. Ben je introvert, dan ben je dus al snel "anders". Het leven van pakweg 70 jaar geleden is op geen enkele manier te vergelijken met nu: meer prikkels, meer keuzes, meer nadruk op persoonlijke ontwikkeling en geluk.Solomio schreef: ↑01-07-2022 09:35Niemand weet wat het is.
Mss werken de hersenen idd anders, maar de tot nu toe gevonden verschillen zijn te klein om daar zo stellig over te zijn.
Overigens zie ik het meer als een maatschappelijk probleem: mensen met bepaalde karaktertrekken passen (steeds) minder goed in onze maatschappij.
Net als bijv iemand met dyslexie: in een boeren-gemeenschap is dat veel minder een probleem dan in onze talige kennismaatschappij.
Zo zie ik autisme ook.
vrijdag 1 juli 2022 om 10:22
Ik vind het idioot en stom dat er zoveel mensen vastlopen in deze maatschappij. En ik vind het nog veel stommer dat er alleen maar gewerkt kan worden vanuit een diagnose.
Zorg wordt enkel vergoed met een diagnose. Een school/werkgever bieden alleen maar maatregelen bij een diagnose. Een uitkering wordt enkel verstrekt bij een diagnose.
Pas als de economische waarde van een mens in het geding is, wordt er een diagnose/zorg geboden.
Vroeger kon je met 'iets' nog steeds een baan vinden waarbij je economisch zelfredzaam bleef. Postbode, arbeider, weet ik veel wat. Je kon je eigen broek ophouden. Tegenwoordig zijn de eisen voor elke baan met een minimumloon zo hoog, dat veel mensen buiten de boot vallen. En de 'simpele' banen zijn deeltijdbanen geworden, waarmee je geen volwaardig inkomen hebt.
En dan sta je met lege handen. De maatschappij is rot.
Zorg wordt enkel vergoed met een diagnose. Een school/werkgever bieden alleen maar maatregelen bij een diagnose. Een uitkering wordt enkel verstrekt bij een diagnose.
Pas als de economische waarde van een mens in het geding is, wordt er een diagnose/zorg geboden.
Vroeger kon je met 'iets' nog steeds een baan vinden waarbij je economisch zelfredzaam bleef. Postbode, arbeider, weet ik veel wat. Je kon je eigen broek ophouden. Tegenwoordig zijn de eisen voor elke baan met een minimumloon zo hoog, dat veel mensen buiten de boot vallen. En de 'simpele' banen zijn deeltijdbanen geworden, waarmee je geen volwaardig inkomen hebt.
En dan sta je met lege handen. De maatschappij is rot.
Als onwetendheid schreeuwt, dan zwijgt intelligentie ~ Unknown
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
vrijdag 1 juli 2022 om 10:33
lollypopje schreef: ↑01-07-2022 10:15Ik las hier de term shutdown voor het eerst, dus dat begrip moet ik nog grip op krijgen. Maar dit was wel echt een meltdown. Ik begon echt hysterisch te janken. Gaat vaak ook wel samen met naar binnen keren, maar bij mij explodeert een meltdown naar buiten. Ik was hardstikke moe, overprikkeld, dam de stress van overvolle treinen waar ik gewoon niet im staat was om in te gaan. En toen knal, al die dingrn die in mij opstapelden werden me in één klap te veel en ik barste.
Wat ontzettend naar. Hoe reageren mensen daarop?
Ik zelf heb alleen shutdowns, ook vervelend, maar afhankelijk van de situatie minder/ niet merkbaar voor de omgeving.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
