Gezondheid alle pijlers

Ik voel mezelf weer afglijden, ik wil dit niet..

27-12-2022 09:07 56 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb een aantal jaar terug een fikse burnout en depressie gehad, door gezondheidsproblemen. Ik heb in mijn leven meerdere depressies en dipjes gehad.

De laatste keer was zo hevig, dat wil ik nooit meer.. Die heeft bijna een jaar geduurd, sinds begin dit jaar (2022) was mijn gemoedstoestand weer helemaal goed. Maar ik voel me de laatste weken weer afglijden.

Er komt momenteel weer zo veel op m'n bordje, en ik weet het allemaal niet meer. Ik voel me vreselijk alleen, ondanks dat ik een fijn gezin en goede vrienden heb. Er is zo veel onzekerheid in mijn leven op 't moment, ik weet niet waar ik sta, wat ik kan verwachten en hoe mijn leven er over 3 maanden uitziet.

Ik wil zo graag even niet bestaan. En slapen, veel slapen. Mezelf terugtrekken.

Maar met deze dagen was dat lastig. Flink overprikkeld en blij moeten doen. Terwijl ik eigenlijk stukga van binnen..

En ik wil dit niet, niet weer in dat zwarte gat vallen. Het is daar helemaal niet fijn.
Maar geen idee hoe ik er uit blijf, want het trekt aan me.. En heb op het moment geen energie om me er tegen te verzetten, dus het begint me over de rand te sleuren.

Mensen met ervaring die tips hebben? Dingen als "ga wat leuks doen", zijn nogal open deuren, wat me nu niet lukt..
Doreia* schreef:
27-12-2022 15:00
Je kunt JUIST tegen je ouders zeggen: ik probeer te komen in deze periode, maar verwacht de komende 3 maanden even helemaal niets van mij, want er staan me 3 pittige maanden te wachten. Wat is het ergst dat je kan gebeuren als je dat zegt? En is dat nu zo erg en onoplosbaar?
Als ik goed gelezen heb, haalt een van de ouders de volgende kerst niet.. Dus er komt geen herkansing.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor de tips iedereen en voor het delen van ervaring ..

Lemoos, wat een heftig verhaal.. Jeetje.. Fijn dat je voor jou een oplossing hebt gevonden.

Ik heb er vanavond met mijn man over gesproken en we hebben samen een overzicht gemaakt van wat er speelt. En de conclusie is dat ik he-le-maal niks kan doen op dit moment. Alleen afwachten wat anderen doen of willen.
De paar dingen die ik/we wel kunnen doen, hebben we meteen geregeld.

En dat vind ik ook juist zo lastig.. Er is geen peil op te trekken. En afgelopen weken waren enorm druk en stressvol. Bijv. bij mijn ouder, ik weet nu een week dat 't slecht nieuws is, en komende maanden gaan in het teken staan van behandeling. En ik en mijn sibling zullen moeten helpen aangezien mijn ouders langere tijd gescheiden zijn en deze ouder single is. En ik wil er ook kunnen zijn, praten met elkaar. Er is nog geen waarschijnlijk scenario, geen idee van kansen. Het kan een half jaar zijn, of misschien kan ouder nog wel genezen. Of alles ertussen..


Denk dat het ook even een instortmoment is. Ik ga proberen om mezelf toe te staan om dan ook maar even in te storten..

Ik heb vanmiddag zo'n 3 uur geslapen.
Nu wel even wakker, maar hopelijk slaap ik zo weer in. Ik droom ook enorm levendig afgelopen dagen. Gelukkig zijn ze wel fijn.
Ha, ik hoop dat je weer snel in slaap gevallen bent vannacht. En dat er misschien vanmiddag tijd is voor nog een dutje.

Het nieuws van je ouder is nog vers. Ik hoop dat het je veel brengt om er te zijn en ook dat de behandeling goed aanslaat.

En dan nog een eigen ervaring. Ik heb zelf eens bij de huisarts gevraagd om antidepressiva. Ik had mezelf beloofd er direct om te vragen als ik mezelf voelde afglijden en me er niet meer tegen te verzetten. Maar ik kreeg ze niet! De huisarts zei: het klinkt niet of je depressief bent, het klinkt of je veel te veel tegelijk op je bord hebt op dit moment.
En, hoewel ik dat natuurlijk niet kan zien aan deze kant van het scherm: zo kom jij ook op me over. Alsof je rustig kunt instorten en daarna ook wel weer opkrabbelt. Ik hoop het echt voor je.

En ik hoop ook dat er vanmiddag tijd is voor nog een dutje. Als je niks kunt doen, kun je altijd nog goed voor jezelf zorgen: goed eten, weinig alcohol, op tijd naar bed en jezelf elke dag uitlaten. Maar misschien doe je dat al. Heel veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren Quote
maze schreef:
27-12-2022 10:00
Nou als ik je verhaal zo lees kan ik je maar 1 ding aanraden: naar de huisarts en om anti depressiva vragen
Dit! Het heeft 13 jaar geleden mijn leven compleet veranderd en ik kan daardoor het leven standaard 100 x beter aan! Heb geprobeerd af te bouwen, geen succes.. Het hoort bij mij! Ik greep alles aan en het heeft mijn leven ten goede veranderd..
Alle reacties Link kopieren Quote
Juist als je veel op je bordje hebt trek je dit beter.. Ik heb meerdere malen veel op mijn bord gehad maar door de ondersteuning van de AD kon ik sterker zijn en beter relativeren.. Heel veel sterkte TO. Het voelt heel zwaar!
Alle reacties Link kopieren Quote
Je hebt ass zag ik toen ik loepte.
Heb het zelf ook en al jaren aan de antidepressiva.
Behalve begin vorig jaar, het ging goed al jaren en ik ging afbouwen.
Ik racete binnen een paar weken in een enorme depressie en zocht uiteindelijk hulp toen ik liever niet meer wakker wilde worden.
Ik belandde uiteindelijk via mijn netwerk bij een psychiater die veel ervaring heeft met mensen met ass.

Veel geleerd over wat de medicijnen voor mij doen en hoe ze werken op het brein bij autisme. Sowieso veel geleerd over wat ass voor mij betekent.

De hele trucendoos van meditatie, ademhalingsoefeningen blabla opengetrokken maar uiteindelijk ging het pas echt weer beter toen ik helemaal ingesteld was op mijn oude medicijnen. Kan me niet meer voorstellen dat ik niet meer wilde leven, maar toch was dat echt de realiteit op dat moment.

Mocht je het kunnen veroorloven dan zou ik echt een psychiater zoeken desnoods vrijgevestigd en liefst met goede kennis van ass. Praten is leuk, maar helpt niet altijd.
This is not kosher!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven