Gezondheid
alle pijlers
ik weet het niet meer.....
donderdag 21 mei 2009 om 16:47
Ik heb even een andere nick aangemaakt ivm herkenbaarheid, helaas met een tikfoutje erin
Het gaat om het volgende. Ik ben een vrouw van in de 40 met een gezin, een deeltijdbaan die niet veel van me vergt, ik sport veel en heb een gemiddeld sociaal leven. Ik hou van thuis zijn maar ik vind het ook fijn erop uit te gaan. Sinds de geboorte van onze dochter 6 jaar geleden ben ik niet meer de oude geweest. De babytijd vergde veel van mij in fysieke zin, en mentaal heb ik daar een duw van meegekregen. Ik heb het idee dat ik met de juiste hulp mentaal daar weer helemaal overheen ben gekomen maar fysiek deugt er niet veel meer van mijn systeem. Ik ben vaak moe, voel me erg vaak misselijk en heb vaak hoofdpijn. Ik probeer niet te klagen en door te gaan maar vandaag ben ik erg verdrietig; een vrouw in de bloei van haar leven en ik voel me als een oude vrouw die op is en ik ben er eerlijk gezegd een beetje klaar mee.
De huisarts heeft me iets gegeven tegen de misselijkheid voor mijn darmen, maar na die kuur is het niet echt over gegaan. Ze kan verder niets vinden, bloed is goed, HB wat laag, maar verder weet ze het ook niet. Ik loop enorm te tobben met mijn gezondheid en ik kan het nu even niet meer accepteren. Ergens ver in mijn achterhoofd heb ik het idee dat er iets goed mis is met me maar ik zou niet weten wat en ik heb ook geen idee hoe ik daar achter kan komen. Ik vraag geen diagnose, maar wie heeft goede raad of een hart onder de riem?
Het gaat om het volgende. Ik ben een vrouw van in de 40 met een gezin, een deeltijdbaan die niet veel van me vergt, ik sport veel en heb een gemiddeld sociaal leven. Ik hou van thuis zijn maar ik vind het ook fijn erop uit te gaan. Sinds de geboorte van onze dochter 6 jaar geleden ben ik niet meer de oude geweest. De babytijd vergde veel van mij in fysieke zin, en mentaal heb ik daar een duw van meegekregen. Ik heb het idee dat ik met de juiste hulp mentaal daar weer helemaal overheen ben gekomen maar fysiek deugt er niet veel meer van mijn systeem. Ik ben vaak moe, voel me erg vaak misselijk en heb vaak hoofdpijn. Ik probeer niet te klagen en door te gaan maar vandaag ben ik erg verdrietig; een vrouw in de bloei van haar leven en ik voel me als een oude vrouw die op is en ik ben er eerlijk gezegd een beetje klaar mee.
De huisarts heeft me iets gegeven tegen de misselijkheid voor mijn darmen, maar na die kuur is het niet echt over gegaan. Ze kan verder niets vinden, bloed is goed, HB wat laag, maar verder weet ze het ook niet. Ik loop enorm te tobben met mijn gezondheid en ik kan het nu even niet meer accepteren. Ergens ver in mijn achterhoofd heb ik het idee dat er iets goed mis is met me maar ik zou niet weten wat en ik heb ook geen idee hoe ik daar achter kan komen. Ik vraag geen diagnose, maar wie heeft goede raad of een hart onder de riem?
donderdag 21 mei 2009 om 17:07
Rot voor je.
Vriendin van mij was ook heel lusteloos en die heeft d'r bloed laten prikken en kwam er zo achter dat ze ijzer te kort had. Paar pilletjes later en ze barstte weer van de energie!
Kun je niet aan je dokter vragen of je bloed kan laten prikken? Of heeft ze dat gedaan?
Vriendin van mij was ook heel lusteloos en die heeft d'r bloed laten prikken en kwam er zo achter dat ze ijzer te kort had. Paar pilletjes later en ze barstte weer van de energie!
Kun je niet aan je dokter vragen of je bloed kan laten prikken? Of heeft ze dat gedaan?
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 21 mei 2009 om 17:08
Misschien een heel simpel idee, maar misschien heb je er nog niet aan gedacht: een vast ritme aanhouden. Dus een vast tijdstip kiezen waarop je naar bed gaat, opstaat, en eet. Dit brengt structuur in je leven. Als je dit ritme aan het bedenken bent, zorg er dan voor dat je genoeg slaapt natuurlijk. Soms moet je even wennen, maar uiteindelijk zul je merken wat het beste bij je past.
donderdag 21 mei 2009 om 17:19
Wat jullie zeggen doe ik al, en Iris, inderdaad heb ik een laag HB maar ik heb al een supplement. Voorheen was mijn HB gewoon goed en toen voelde ik me ook al zo.
Ik zal binnenkort weer eens laten prikken om te kijken of het al omhoog is gegaan.
En met kinderen heb je al een ritme, ik eet gezond en drink voldoende.
Dank voor jullie suggesties, maar ik had daar dus al aan gedacht.
Ik zal binnenkort weer eens laten prikken om te kijken of het al omhoog is gegaan.
En met kinderen heb je al een ritme, ik eet gezond en drink voldoende.
Dank voor jullie suggesties, maar ik had daar dus al aan gedacht.
donderdag 21 mei 2009 om 19:32
Wat vervelend voor je, gelegeheidsnick! Helaas herken ik er wel wat in. Ik heb een zoontje van 8 jaar oud, maar voelde mij vóór zijn geboorte zowel fysiek als mentaal sterker. Ik heb ook vaak te kampen met hoofdpijn, vermoeidheid en buikpijn (niet misselijk). Ook bij mij is regelmatig bloedgeprikt, maar niets te vinden. Heb uiteindelijk zelfs een psychologe bezocht, maar ook dat hielp niet. Ik probeer nu beter op bepaalde signalen te letten, want ik denk dat het bij mij deels door (over)belasting komt (ben alleenstaande moeder). Zodra ik fysieke klachten krijg, probeer ik echt even wat tijd voor mezelf in te plannen door rustig met een boek op de bank te gaan liggen. Regelmaat heb ik voldoende, maar ik merk wel ik soms geleefd word.
Ik ben ook wel eens bang dat ik écht iets mankeer, maar heb de klachten nu al zó lang, dat ik maar zo probeer te denken: als het echt iets ernstigs was, dan was ik nu óf hartstikke ziek geweest of dood.....
Helaas dus geen tips voor je....
Sterkte!
Ik ben ook wel eens bang dat ik écht iets mankeer, maar heb de klachten nu al zó lang, dat ik maar zo probeer te denken: als het echt iets ernstigs was, dan was ik nu óf hartstikke ziek geweest of dood.....
Helaas dus geen tips voor je....
Sterkte!
donderdag 21 mei 2009 om 19:46
Het is fijn (niet voor jou) dat ik wel herkenning krijg. Soms denk ik weleens dat ik de enige ben. Buiten het feit dat ik me af en toe zorgen maak (je hoort steeds vaker mensen die van de ene op de andere dag opgegeven zijn nadat ze alleen maar vage klachten hadden, maar daar denk ik maar niet te vaak aan) is het gewoon een harde kluif voor me, het accepteren dat ik niet meer de oude ben en dat ik altijd maar achter de feiten aan sukkel. Altijd maar rekening houden met...
We hebben binnenkort een dagje Efteling gepland, en dan ben ik dus nu al bezig met; als ik maar niet ziek ben.
Want ik voel me zo vaak misselijk, duizelig, vaag, wazig en
'blergg' dat ik zo'n dagje echt niet trek dan.
We hebben binnenkort een dagje Efteling gepland, en dan ben ik dus nu al bezig met; als ik maar niet ziek ben.
Want ik voel me zo vaak misselijk, duizelig, vaag, wazig en
'blergg' dat ik zo'n dagje echt niet trek dan.
donderdag 21 mei 2009 om 21:06
Hoi, ik herken het helemaal. Ook ik ben niet meer de oude geweest na de geboorte van mijn oudste. Na de tweede was het nog erger. Geen idee wat er met me aan de hand is. Allemaal van die vage klachten. Depressief ben ik niet en heb ook al met een psychologe gepraat. Huisarts weet het niet.
Je word er soms zo moedeloos van! Voel me echt het slappe vrouwtje. Inderdaad wazig, moe, duizelig, buikpijn, PMS, hormonen die totaal de weg kwijt zijn..
Zucht. Ik probeer wel af en toe zelf iets aan voedingssupplenten, soms helpt het iets maar veel zoden zet dat ook niet aan de dijk.
Toch ben ik er achter dat je veel minder energie kwijt bent als je het in ieder geval accepteert. Ik weet; dat is moeilijk. Maar acceptatie is niet hetzelfde als opgeven (dat dacht ik).
Je word er soms zo moedeloos van! Voel me echt het slappe vrouwtje. Inderdaad wazig, moe, duizelig, buikpijn, PMS, hormonen die totaal de weg kwijt zijn..
Zucht. Ik probeer wel af en toe zelf iets aan voedingssupplenten, soms helpt het iets maar veel zoden zet dat ook niet aan de dijk.
Toch ben ik er achter dat je veel minder energie kwijt bent als je het in ieder geval accepteert. Ik weet; dat is moeilijk. Maar acceptatie is niet hetzelfde als opgeven (dat dacht ik).
donderdag 21 mei 2009 om 21:11
Ook dat is herkenbaar Ik heb ook met regelmaat een "vaag", soort van duizeligachtig vermoeidheidsgevoel (weet niet hoe ik het anders moet omschrijven), waardoor ik ga opzien tegen dingen die leuk zouden moeten zijn, ookal kosten ze energie. Ben er echter wel achter: hoe drukker ik me ervan tevoren over maak, hoe slechter ik me ga voelen.
Neem op zo'n dag momenten van rust: tijdens de reis er naar toe, vermijd lange wachttijden bij attracties en plof af en toe lekker op een bankje neer. Probeer er voor te zorgen dat je de dag erna rust voor jezelf kunt creëren, zodat je daar naar uit kunt kijken.
En ja, ik heb ook moeite te accepteren dat ik niet meer ben zoals pakweg 10 jaar geleden. Sommige vriendinnen van me ondernemen werkelijk vanalles, naast werk en zorg voor kids. Ze halen nachten lang door, reizen stad en land af. Ik kan dan best jaloers zijn.....
Neem op zo'n dag momenten van rust: tijdens de reis er naar toe, vermijd lange wachttijden bij attracties en plof af en toe lekker op een bankje neer. Probeer er voor te zorgen dat je de dag erna rust voor jezelf kunt creëren, zodat je daar naar uit kunt kijken.
En ja, ik heb ook moeite te accepteren dat ik niet meer ben zoals pakweg 10 jaar geleden. Sommige vriendinnen van me ondernemen werkelijk vanalles, naast werk en zorg voor kids. Ze halen nachten lang door, reizen stad en land af. Ik kan dan best jaloers zijn.....
donderdag 21 mei 2009 om 21:26
Yvaatje, er is van alles bij me geprikt. Alleen mijn ijzer is dus laag, en daar heb ik een supplement voor.
Kaatjekakel, ik ben inderdaad een tijd lang redelijk goed geweest in het accepteren dat ik niet meer ben wie ik was, maar vandaag vloog het me heel erg aan, kon ik alleen maar janken om mezelf en om hoe kut ik me voelde en ik ben niet eens buiten geweest.
Erg he.....
Vandaag lukte het dus niet. Morgen hoop ik wel weer, en het sterkt me al enorm dat ik verhalen hier lees van jullie. Ik vind het heel erg voor jullie, begrijp me goed, maar ik ben blij dat ik niet de enige ben.
Ik heb soms ook echt eht idee dat het allemaal de schuld is van mijn hormonen. Ik zat laatst naar Oprah te kijken naar vrouwen die vanaf hun 40e overgangsklachten kregen, en ik herkende daar veel in.
Of misschien zocht ik wel naar herkenning. Erkenning. Iets....
Kaatjekakel, ik ben inderdaad een tijd lang redelijk goed geweest in het accepteren dat ik niet meer ben wie ik was, maar vandaag vloog het me heel erg aan, kon ik alleen maar janken om mezelf en om hoe kut ik me voelde en ik ben niet eens buiten geweest.
Erg he.....
Vandaag lukte het dus niet. Morgen hoop ik wel weer, en het sterkt me al enorm dat ik verhalen hier lees van jullie. Ik vind het heel erg voor jullie, begrijp me goed, maar ik ben blij dat ik niet de enige ben.
Ik heb soms ook echt eht idee dat het allemaal de schuld is van mijn hormonen. Ik zat laatst naar Oprah te kijken naar vrouwen die vanaf hun 40e overgangsklachten kregen, en ik herkende daar veel in.
Of misschien zocht ik wel naar herkenning. Erkenning. Iets....
maandag 25 mei 2009 om 10:06
Gister voelde ik me eindelijk dan dagen weer eens lekker, en ik heb daar dan ook heerlijk gebruik van gemaakt. lekker weg met het gezin, een dagje op het water. Wat ben ik dankbaar voor dat soort dagen, en wat geniet ik daar dan met volle teugen van.
Vanmorgen toen ik op stond weer misselijk en vaag in mijn hoofd. Ik ben benieuwd wat de dag gaat brengen. Ben wel gaan sporten in de hoop dat de mist een beetje op zou trekken, en het heeft wel iets geholpen maar ik ben nog niet bij de mensen, zullen we maar zeggen. Hoe gaan jullie om met het feit dat je vaak niet weet wat de dag gezondheidsgewijs gaat brengen? Dat je niet weet wat je kunt verwachten? Die onzekerheid?
Vanmorgen toen ik op stond weer misselijk en vaag in mijn hoofd. Ik ben benieuwd wat de dag gaat brengen. Ben wel gaan sporten in de hoop dat de mist een beetje op zou trekken, en het heeft wel iets geholpen maar ik ben nog niet bij de mensen, zullen we maar zeggen. Hoe gaan jullie om met het feit dat je vaak niet weet wat de dag gezondheidsgewijs gaat brengen? Dat je niet weet wat je kunt verwachten? Die onzekerheid?
maandag 25 mei 2009 om 14:09
Ben je ook onderzocht op allergieën? Als je ergens allergisch voor bent kun je ook dit soort klachten krijgen.
Hoe dat dan samenhangt met de zwangerschap weet ik niet, maar het is de moeite waard om eens te laten onderzoeken.
Hoe dat dan samenhangt met de zwangerschap weet ik niet, maar het is de moeite waard om eens te laten onderzoeken.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 25 mei 2009 om 15:01
Hoi,
Ook ik herken veel in jouw verhaal.
Voor de zwangerschap zat ik bomvol energie.
Ik heb een probleemloze zwangerschap gehad, maar ik ben 9 maanden lang intens moe geweest.
Na de bevalling verergde dit, continue duizelig (vaak flauwvallen), misselijk en hoofdpijn. Uiteindelijk toch maar eens bloed laten prikken en daar kwam uit dat mijn HB erg laag was, maar met name mijn ferritine (ijzervoorraad). Aangezien dit met ijzertabletten niet opgelost werd, ben ik doorgestuurd naar een internist. De huisarts dacht dat ik een maag of darmprobleem zou hebben. De internist heeft mijn bloed uitgebreid laten onderzoeken en daar kwam uit dat ik ook een B12 tekort had. Er is nooit een oorzaak gevonden, maar volgens de internist komt het regelmatig voor, met name na een zwangerschap.
Mijn lichaam is niet meer in staat om ijzer of B12 uit voeding te halen. Ik krijg nu 2 keer per jaar een ijzerinfuus en elke maand een B12 injectie. Mijn zoon is nu 4 jaar en ik voel me nog steeds moe en regelmatig beroerd, maar gelukkig niet meer zo tot huilens toe moe als voorheen.
Ik heb ook een hoge bloeddruk overgehouden aan de zwangerschap en slik daar medicatie voor. Maar af en toe wordt mijn bloeddruk daardoor zo laag, dat ik dezelfde klachten heb: hoofdpijn, misselijk, moe en met name die mist in je hoofd is erg herkenbaar.
Ik weet niet, of je wat aan mijn verhaal hebt, het is ook nogal lang geworden.
Ik heb er nog vaak moeite mee, dat mijn gezondheid zo veranderd is. Ik probeer het te accepteren, maar dat lukt lang niet altijd.
Ook ik herken veel in jouw verhaal.
Voor de zwangerschap zat ik bomvol energie.
Ik heb een probleemloze zwangerschap gehad, maar ik ben 9 maanden lang intens moe geweest.
Na de bevalling verergde dit, continue duizelig (vaak flauwvallen), misselijk en hoofdpijn. Uiteindelijk toch maar eens bloed laten prikken en daar kwam uit dat mijn HB erg laag was, maar met name mijn ferritine (ijzervoorraad). Aangezien dit met ijzertabletten niet opgelost werd, ben ik doorgestuurd naar een internist. De huisarts dacht dat ik een maag of darmprobleem zou hebben. De internist heeft mijn bloed uitgebreid laten onderzoeken en daar kwam uit dat ik ook een B12 tekort had. Er is nooit een oorzaak gevonden, maar volgens de internist komt het regelmatig voor, met name na een zwangerschap.
Mijn lichaam is niet meer in staat om ijzer of B12 uit voeding te halen. Ik krijg nu 2 keer per jaar een ijzerinfuus en elke maand een B12 injectie. Mijn zoon is nu 4 jaar en ik voel me nog steeds moe en regelmatig beroerd, maar gelukkig niet meer zo tot huilens toe moe als voorheen.
Ik heb ook een hoge bloeddruk overgehouden aan de zwangerschap en slik daar medicatie voor. Maar af en toe wordt mijn bloeddruk daardoor zo laag, dat ik dezelfde klachten heb: hoofdpijn, misselijk, moe en met name die mist in je hoofd is erg herkenbaar.
Ik weet niet, of je wat aan mijn verhaal hebt, het is ook nogal lang geworden.
Ik heb er nog vaak moeite mee, dat mijn gezondheid zo veranderd is. Ik probeer het te accepteren, maar dat lukt lang niet altijd.
maandag 25 mei 2009 om 20:01
quote:gelegeheidsnick schreef op 25 mei 2009 @ 10:06:
Gister voelde ik me eindelijk dan dagen weer eens lekker, en ik heb daar dan ook heerlijk gebruik van gemaakt. lekker weg met het gezin, een dagje op het water. Wat ben ik dankbaar voor dat soort dagen, en wat geniet ik daar dan met volle teugen van.
Vanmorgen toen ik op stond weer misselijk en vaag in mijn hoofd. Ik ben benieuwd wat de dag gaat brengen. Ben wel gaan sporten in de hoop dat de mist een beetje op zou trekken, en het heeft wel iets geholpen maar ik ben nog niet bij de mensen, zullen we maar zeggen. Hoe gaan jullie om met het feit dat je vaak niet weet wat de dag gezondheidsgewijs gaat brengen? Dat je niet weet wat je kunt verwachten? Die onzekerheid?
Fijn dat je gisteren een goede dag hebt gehad en dat je ervan hebt kunnen genieten!!! Jammer dat het vandaag weer wat minder ging, maar misschien is gisteren, ondanks dat het zo fijn was, toch ook wel vermoeiend geweest en heb je daar vandaag ff een dipje van. Dat rare duizelige (lichte) gevoel is zeer herkenbaar, ik heb ook werkelijk geen idee waardoor het komt. Probeer dat fijne gevoel vast te houden, wie weet komen er steeds vaker van die goede dagen en verdwijnen de minder goede steeds meer naar de achtergrond!!
Iemand vroeg naar allergieën; ik heb ooit een allergietest gehad, maar daar is niet veel bijzonders uit gekomen. Dat is de oorzaak dus niet.
Gister voelde ik me eindelijk dan dagen weer eens lekker, en ik heb daar dan ook heerlijk gebruik van gemaakt. lekker weg met het gezin, een dagje op het water. Wat ben ik dankbaar voor dat soort dagen, en wat geniet ik daar dan met volle teugen van.
Vanmorgen toen ik op stond weer misselijk en vaag in mijn hoofd. Ik ben benieuwd wat de dag gaat brengen. Ben wel gaan sporten in de hoop dat de mist een beetje op zou trekken, en het heeft wel iets geholpen maar ik ben nog niet bij de mensen, zullen we maar zeggen. Hoe gaan jullie om met het feit dat je vaak niet weet wat de dag gezondheidsgewijs gaat brengen? Dat je niet weet wat je kunt verwachten? Die onzekerheid?
Fijn dat je gisteren een goede dag hebt gehad en dat je ervan hebt kunnen genieten!!! Jammer dat het vandaag weer wat minder ging, maar misschien is gisteren, ondanks dat het zo fijn was, toch ook wel vermoeiend geweest en heb je daar vandaag ff een dipje van. Dat rare duizelige (lichte) gevoel is zeer herkenbaar, ik heb ook werkelijk geen idee waardoor het komt. Probeer dat fijne gevoel vast te houden, wie weet komen er steeds vaker van die goede dagen en verdwijnen de minder goede steeds meer naar de achtergrond!!
Iemand vroeg naar allergieën; ik heb ooit een allergietest gehad, maar daar is niet veel bijzonders uit gekomen. Dat is de oorzaak dus niet.
dinsdag 26 mei 2009 om 12:44
Dank jullie wel voor de tips. Ik denk dat ik een log bij ga houden met wat ik doe , wat ik eet, en hoe ik me voel. Ik voelde me nl gister en vandaag ook weer heel goed en ik sta versteld. Ik zou niet weten hoe dat zo ineens kom, maar als ik een aantal dingen ga bijhouden denk ik dat ik meer inzicht heb in hoe en wat, en heb ik ook iets meer achtergrond info voor als ik inderdaad naar de dokter (en later naar de internist) ga.
Ik vind het fijn om begrepen te worden en in ieder geval ergens aansluiting te vinden.
Ik vind het fijn om begrepen te worden en in ieder geval ergens aansluiting te vinden.
woensdag 27 mei 2009 om 11:32
zondag 31 mei 2009 om 14:13
Yvaatje, ik heb mezelf al bekend gemaakt in een ander topic, maar hier nog even onder deze nick om verwarring te voorkomen; ik ben bij een acupunctuur mevrouw geweest, bij een traditioneel Chinees geneesheer en bij de reguliere artsen. Ik ben er echter nu achter dat het weleens (pre) menopauze zou kunnen zijn en ga dinsdag de dokter bellen voor een test.
Ik heb nl al wel heel lang het gevoel dat het iets hormonaals is, en ik heb mijn voeding laten 'doormeten' door een diëtiste en dat is allemaal helemaal goed en uitgebalanceerd, en op het andere topic las ik zoveel herkenbaars dat het bijna wel zo moet zijn. De site waar ik naartoe werd verwezen gaf ook van alles aan wat ik heb en er valt wel een hoop op zijn plek nu. Mijn zusje was op haar 36e in de overgang en ik ben nu 40. Het zou dus zomaar kunnen......
Ik heb nl al wel heel lang het gevoel dat het iets hormonaals is, en ik heb mijn voeding laten 'doormeten' door een diëtiste en dat is allemaal helemaal goed en uitgebalanceerd, en op het andere topic las ik zoveel herkenbaars dat het bijna wel zo moet zijn. De site waar ik naartoe werd verwezen gaf ook van alles aan wat ik heb en er valt wel een hoop op zijn plek nu. Mijn zusje was op haar 36e in de overgang en ik ben nu 40. Het zou dus zomaar kunnen......
